ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : วิกฤติเพชรเทวา
บึมๆๆ!
ร่างสองร่างหนึ่งพ่อมดน้อยหนึ่งบุรุษในชุดสีดำต่างลอยตัวอยู่กลางเวหา พร้อมๆกับที่ทั้งสองฝ่ายต่างโรมรันกันอย่างดุเดือด ประกายแสงสีดำหนึ่งกรงจักรหนึ่งบอลแห่งรัติกาลปะทะกันวุ่นวาย หากแต่สิ่งหนึ่งที่นักรบขุนไกรแห่งโลกเสมือนจริงเริ่มสังเกตเห็นและวิตกกังวนขึ้นเรื่อยๆนั้นก็คือ แม้ทั้งสองจะดูสูสีกันอยู่ในความสามารถด้านการต่อสู้ แต่ในขณะที่กำลังโรมรันกันอยู่นี้ผู้ที่กำลังถอยหลังจากการปะทะกันทุกทีๆนั้นกลับเป็นวายุ พ่อมดน้อยที่ถึงแม้จะเก่งกาจและฉลาดหลักแหลมเพียงใด แต่ก็ยังขาดประสบการณ์ในการต่อสู้ในโลกแห่งนี้อีกมาก ในขณะที่อีกฝ่ายกลับเป็นแฮกเกอร์ผู้ช้ำชองในการต่อสู้ในโลกเสมือนจริงแห่งนี้มานานจนติดอันดับ 1 ใน 10 ยอดแฮกเกอร์ในปัจจุบัน ซึ่งนั้นหมายความว่าวายุกำลังเริ่มตกเป็นรองลงทุกขณะจิต!
แวบๆๆๆตูมๆๆๆ!
บอลแสงแห่งรัตติกาลค่อยๆบุกทะลวงมาในม่านแห่งกรงจักรสีดำมันวาวทีละนิดๆ ใกล้เข้ามาๆ จนในที่สุด!
เปรี้ยงๆๆๆ!
ฝูงพายุลูกบอลแห่งรัติกาลนับสิบนับร้อยลูกบุกทะยานเข้าทำลายม่านกรงจักรที่ค่อยป้องกันร่างพ่อมดน้อยทางหน้าได้ในที่สุด เหลือเพียงฝูงกรงจักรปีกอินทรีที่ยังคงโจมตีบุรุษในชุดดำทางด้านข้างอยู่อย่างไม่ลดละ พายุลูกบอลรัติกาลวิ่งเข้าหาร่างเด็กน้อยด้วยความเร็วสูง ใกล้เข้าไปๆ
10 เมตร
บึมๆๆ!
6 เมตร
บึมๆๆ!
3 เมตร
2 เมตร
1เมตร!
แต่ก่อนที่ลูกบอลแห่งรัติกาลทั้งหลายจะเข้าสัมผัสร่างพ่อมดน้อยนั้นเอง พลันปรากฏกรงจักรเวทย์สีดำวาวบานหนึ่งพุ่งเข้าหาร่างเด็กน้อยจากทางด้านหลัง ในขณะที่ร่างเด็กน้อยโน้มตัวถอยหลังเข้าหามัน กรงจักรเวทย์บานนั้นก็พลิกกลับเอาด้านข้างขึ้นตั้งตรงกลับกลายเป็นโปรแกรมฟังก์ชั่นพื้นฐานของเมจิกโปรแกรมกระจกเวทย์ทมิฬและทันทีที่ร่างพ่อมดน้อยสัมผัสเข้ากับตัวเรือนกระจก เด็กชายก็เรียกใช้ฟังก์ชันก์โปรแกรมเสริมอีกหนึ่งของโปรแกรมกระจกเวทย์ทมิฬอีกครั้ง
“ฟังก์ชั่นเมจิกโปรแกรม 4 กระจกเวทย์ข้ามมิติ”
ทันทีที่กล่าวจบร่างเด็กชายก็พลันทะลุผ่านเข้าไปยังตัวกระจกแล้วหายไปอย่างร่องรอย พร้อมๆกับที่กรงจักรเวทย์ทมิฬที่เหลืออยู่ก็พร้อมใจกันแปลขบวนอีกครั้ง พุ่งเข้าหาบุรุษชุดดำ
นำพาให้บุรุษผู้เป็นยอดแฮกเกอร์ตกใจจนเผลอร้องออกมาว่า
“เฮ่ย! นี่มัน”
และสิ่งที่ทำให้ชายในเงาแห่งความมืดต้องตกใจ สองครั้งซ้อนในเวลาเดียวกันนั้นเอง ก็คือหนึ่ง การที่ร่างพ่อมดน้อยที่เมจิกโปรแกรมของตนกำลังจะทำลายได้หายไปต่อหน้า และ สอง คือการที่อยู่ๆกรงจักรเวทย์ทมิฬที่แปลขบวนเข้าหาตนนั้นกลับพร้อมใจกันกลับไปสู่ฟังก์ชั่นเดิมที่มันเป็น ฟังก์ชั่นพื้นฐานที่ผู้ที่ต่อสู้กับพ่อมดน้อยก็หลงลืมเลือนมันไปแล้วจากการต่อสู้ดุเดือด
แวบๆๆๆๆปิวๆๆๆๆๆ!
กรงจักเวทย์ทมิฬนับสิบๆบานต่างพร้อมใจกันพลิกกลับตั้งขึ้นสู่ฟังก์ชั่นแรกคือการป้องกันและสะท้อนการโจมตีของอีกฝ่าย เมื่อบอลแสงสีดำนับสิบๆลูกเช่นกัน ที่เป็นของเขาวิ่งเข้ากระทบเพื่อป้องกันผู้เป็นนาย ผลที่ได้เมื่อพวกมันกระทบสู่ตัวบานกระจกและพุ่งสะท้อนกลับเข้าหาร่างผู้เป็นนาย จึงไม่ต่างจากการที่เขาตกเป็นเป้ากระสุนบอลแสงสีดำนับสิบๆลูกที่เขาเองเป็นผู้ให้กำเนิดไปโดยปริยาย!
...............................
โครม!
เสียงก้องกังวานไกลไปทั่วระบบเมื่อลูกบอลแสงสีดำระเบิดเข้าใส่นับหลายสิบลูก แสงของการปะทะในครั้งนี้สว่างส่งผมให้บริเวณโดยรอบดูพร่ามั่วชั่วขณะและเมื่อความพร่ามั่วดังกล่าวคอยๆจางหายไปก็ทำให้เห็นผลึกแก้วสีดำขุ่นมั่วกางกันเป็นเกราะคุ้มครองการโจมตี ชายหนุ่มไม่นึกเลยว่าเด็กชายหน้าหวานใสเหมือนเด็กผู้หญิงที่ตนพบจะมีความสามารถมากขนาดนี้ ความสามารถในการต่อสู้ที่สามารถบีบบังคับให้ตนต้องใช้ระบบบาเรียป้องกันพิเศษที่ อยู่บน “โปรแกรมไอเทม” ในรูปแบบเสื้อคลุมหนังสีดำที่ตนสวมอยู่
“เกือบไปแล้วสิเรา…หึๆๆ”
ชายหนุ่มในชุดดำกล่าวกับตนเองพลางยิ้มอย่างมีความสุขที่เด็กชายจอมพ่อมดสามารถบีบให้ตนใช้โปรแกรมไอเทมบาเรียที่โดยปกติแล้วเขาไม่จำเป็นต้องใช้เลย นองเสียจากว่า ตนจะเผชิญการโจมตีที่รวดเร็วและรุนแรงจนไม่อาจเอ่ยนามแห่งโปรแกรมที่ตนจะใช้ป้องกันได้ เสื้อคลุมตัวนี้จึงเป็นเสมือนไอเทมพิเศษที่จะทำให้สามารถเรียกใช้โปรแกรมได้โดยไม่ต้องเอ่ยนาม หากแต่ก็มีข้อจำกัดที่ว่าจะต้องเป็นโปรแกรมที่มีหน้าที่เฉพาะโดยตรงของมัน เพียงอย่างเดียวเท่านั้น และในขณะที่บุรุษชุดดำปลดบาเรียออกนั้นเอง การโจมตีของพ่อมดน้อยก็เริ่มต่ออีกครั้ง
“ออฟชั่นเมจิกโปรแกรม 2 ฝ่ามือหิมะโปรย”
เสียงดังกังวานขึ้นพร้อมๆกับที่ชายชุดดำหันกลับไปมองทางด้านหลังที่มาแห่งเสียง ภาพของร่างพ่อมดน้อยปรากฏทะลุผ่านออกมาจากกระจกบานหนึ่งในจำนวนหลายสิบบานที่ส่งกระสุนบอลสีดำเข้ามาหาเขาเมื่อไม่กี่วินาทีที่ผ่านมา
โครม!เปรี้ยง!
วายุพุ่งทะยานออกมาจากกระจกเวทย์บานหนึ่งด้วยอำนาจแห่ง ฟังก์ชั่นเมจิกโปรแกรม 4 ของกระจกเวทย์ทมิฬ ร่างน้อยๆพุ่งเข้าหาร่างชายชุดดำด้วยความเร็วสูงในขณะที่สองมือกุมเข้าหากันพลางเรียกใช้ออฟชั่นเมจิกโปรแกรมอีกโปรแกรมหนึ่งที่ตนเขียนขึ้นจากนั้นเมื่อร่างของวายุเข้าสู่เป้าหมายในระยะประชิด มือทีประสานกันอยู่ก็ทุบเข้ากลางหลังร่างชายชุดดำในขณะที่กำลังหันกลับมารับมือ
โครม!โครม!
ในทันทีที่อุ้มมือน้อยอันเปร่งประกายแสงสีขาวกระทบร่างในชุดดำ โปรแกรมบาเรียที่อยู่บนเสื้อหนังสีดำของคู่ต่อสู้ก็ถูกกระตุ้นให้ทำงานอีกครั้ง เมจิกโปรแกรมของหนึ่งพ่อมดและบาเรียของหนึ่งแฮกเกอร์จึงเกิดการปะทะกันอย่างรุนแรง ส่งผลให้ร่างของจอมเวทย์แห่งโลกคอมพิวเตอร์ทั้งสองลอยละลิ่วออกห่างจากกันไปคนละทางตามแรงปะmt
ร่างน้อยๆของพ่อมดน้อยลอยละลิ้วปลิวตกลงสู่เบื้องล่าง ชุดสูทสีเงินขาดวิ้งเป็นรอยทั่วตัว ล่องลอยลงพื้นอย่างบังคับไม่ได้ แต่ก่อนที่ร่างน้อยๆจะกระทบสู่พื้นนั้นเอง ร่างในชุดเกราะนักรบของไกรของทะยานเข้ารับไว้ได้อย่างทุรักทุเร
โครม!แช่!
เสียงดังขึ้นอีกด้านหนึ่งเมื่อร่างของบุรุษในชุดดำตกสู่หลังคาบ้านเรือนไทยหลังหนึ่ง ทันทีที่กระทบตัวบ้านเกล็ดหิมะมากมายพลันปรากฏขึ้นปกคลุมทั่วร่างชายในชุดดำและบริเวณโดยรอบ
“ไม่เป็นอะไรนะครับคุณวายุ”
ไกรส่งคำถามคำเดียวกับที่วายุเคยกล่าวกับตน
“ไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ ยังพอไหว”
วายุตอบกลับในขณะที่พยายามทรงตัวยืนให้ตรงเมื่อไกรวางร่างของตนลง จากนั้นวายุและไกรต่างก็พร้อมใจกันหันหน้าไปยังจุดที่มีหิมะแช่แข็งอยู่ขาวโผลน
“เสร็จยังละคราวนี้” ไกรกล่าวขึ้นมาลอยๆด้วยความหวังว่าผู้ที่บุกรุกจะถูกแช่แข็งหมดสภาพไปซะที แต่แล้วความหวังของไกรก็เป็นอันต้องสลายไปในที่สุด
กร็อบ! เสียงเกล็ดน้ำแข็งที่ปกคลุมร่างบุรุษชุดดำเกิดรอยร้าวขยายกว้างออกไปทุกทีๆ ม่านออร่าสีดำค่อยๆกระจายออกมาตามรอยแยกจนในที่สุด!
เปรี้ยง!
ผลึกน้ำแข็งแตกกระจายออกพร้อมๆกับร่างในออร่าสีดำปรากฏให้เห็นอีกครั้ง ด้วยสภาพที่ ไร้รอยขีดข่วนใดๆ!
“บ้าจริง ไอ้ตายยากตายเย็นเอ่ย”
ไกรสบถออกมาอย่างลืมตัวเมื่อเห็นว่าผู้บุกรุกยังไม่อาจ ถูกกำจัดออกไปได้
“ดีๆ จริงๆ รู้ไหมไอ้หนูฉันไม่เคยรู้สึกตื้นเต้นแบบนี้มานานแล้วรู้ไหม ห้าๆๆ…สนุกจริงๆวันนี้”
ตี๊ดๆๆ ก่อนที่วายุและไกรจะได้กล่าวอะไรตอบกลับไปก็ปรากฏเสียงสัญญาณดังมาจากนาฟิกาข้อมือของบุรุษในชุดดำ
ปีบ!
เมื่อชายชุดดำก้มลงไปกดปุ่มที่อยู่บนนาฟิกาโดยไม่สนใจสองศิษย์อาจารย์ที่ยืนปักหลักอยู่ข้างหน้าตน เสียงๆหนึ่งก็ดังขึ้นในหัว
“คุณโซโกครับ คุณไซโก” เสียงของบุรุษผู้หนึ่งกล่าวมาด้วยท่าทางนอบน้อม
“มีอะไร คงสิทธิ์” บุรุษในชุดดำที่ถูกเรียกว่าไซโกตอบกลับด้วยเสียงดัง บ่งบอกถึงอาการที่ตนตนถูกขัดความสุขที่กำลังได้รับ
“เอ่อ..” เสียงตอบกลับมาแฝงน้ำเสียงยำเกรงอยู่มิใช่น้อย
“มีอะไรก็ว่ามา” ไซโกรีบบอกอย่างให้รีบพูดๆให้จบเร็วๆ
“ได้เวลาส่งของไปที่สำนักงานใหญ่แล้วครับคุณไซโก”
“รอไปก่อนฉันสนุกอยู่ ยังไม่อยากกลับไปตอนนี้ “
“เอ่อ ไม่ได้หรอกครับทางลูกค้าเขาเร่งมาที่สำนักงานใหญ่ให้รีบส่งของมาด่วนเลยครับ หรือว่าทางนั้นมีปัญหา เดี่ยวผมเข้าไปช่วยนะครับ”
“ไม่ต้อง แกนึกว่าฉันไม่มีปัญญาทำงานให้เสร็จรึไง”
ไซโกรีบกล่าวออกมาอย่างรวดเร็วด้วยความที่เขายังไม่อยากให้ใครในองค์กรของเขารู้ความสามารถของเด็กชายที่ตนปะทะด้วยนี้ เด็กชายที่สามารถสู้กับเขาได้สูสีขนาดนี้ น่าจะได้มีโอกาสพัฒนาฝีมือตนเองต่อไปอีก ใช่แล้ว พัฒนาต่อไปโดยไม่ต้องถูกรบกวนจากใคร เขาอยากรู้นักว่าเมื่อเด็กชายคนนี้เติมโตขึ้น จะสามารถต่อสู้กับเขาได้อย่างดุเดือดเพียงไร นั้นละคือความคิดหนึ่งที่สว่างวาบมาในสมองของเขา!
“เอ่อ ไม่ใช่ครับคือว่าผมเป็นห่วงคุณครับ”
“ไม่ต้อง..ฉันจะกลับไปเดี่ยวนี้ละ” กล่าวจบหันมาทางเด็กน้อยแล้วกล่าวว่า
“ขอโทษนะไอ้หนูฉันต้องไปแล้ว ลาก่อน” ใจความสั้นๆได้ใจความจากนั้นเอ่ยนามแห่งโปรแกรมขึ้นมาว่า
“ออฟชั่นเมจิกโปรแกรม 2 รัติกาลสลายปฐพี” กล่าวจบสะบัดมือส่งบอลแสงสีดำลูกหนึ่งขึ้นฟ้า
“เดี่ยวก่อน” วายุตะโกนก้องตามร่างของบุรุษชุดดำที่พุ่งร่างจากไปทางประตูเชื่อมทางเข้าระหว่างระบบคอมพิวเตอร์นี้ไปสู่ระบบสกายเวิลด์ ในขณะที่บบอลแสงลูกสุดท้ายที่บุรุษชุดดำทิ้งไว้กลับพุ่งสู่เบื้องบนแล้วควงสว่านทิ่มลงพื้นขวางกันการติดตามของวายุ
ฟาว!บึมๆ!
ร่างของชายชุดดำหายไปกลางละอองแห่งข้อมูลที่ฟุ้งกระจายจากผลแห่งเมจิกโปรแกรมสุดท้ายที่บุรุษชุดดำทิ้งไว้ เหลือเพียงร่างสองร่างของวายุและไกรที่ยืนมองอยู่อย่างไม่อาจทำอะไรได้ดีกว่านี้อีกแล้ว!
…………………….
“วายุลูกรู้ไหมว่าทำอะไรลงไป พ่อกับแม่เสียวาทีไปแล้ว ลูกจะทำให้พ่อกับแม่หัวใจสลายไปเลยหรือไง ถ้าลูกเป็นอะรไปพ่อกับแม่คงๆ…”
เสียงกล่าวสั้นเครือด้วยความสั้นสะท้านในหัวใจของคนเป็นพ่อ ในขณะที่วาทะและวารินีพากันโอบกอดลูกชายคนเล็กไว้อย่างหวงแหน หลังจากที่ผู้บุกรุกเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ได้จากไปแล้ว
“ผมขอโทษครับ คุณพ่อ คุณแม่”
“ผมแค่…แค่…แค่อยากเป็นประโยชน์ช่วยอะไรคุณพ่อคุณแม่บ้างเท่านั้นเองครับ”
วายุกล่าวออกมาด้วยเสียงสั่นเครือเช่นกัน แน่ละตั้งแต่ที่พี่ชายของวายุ “ร้อยตรีวาที เพชรเทวา” หายสาบสูญไประหว่างภาระกิจ “ลับสุดยอด” ที่ผู้บังคับบัญชาของวาทีบอกไว้เมื่อมาพบกับวาทะเพื่อแจ้งข่าวร้ายให้ทราบ วาทะและวารินีผู้เป็นบิดามารดาของเขาก็หันมาทุ่มเททุกสิ่งให้แก่เขาอย่างมากที่สุด ทั้งที่แต่เดิมก็มากกว่าเด็กชายธรรมดาๆคนหนึ่งจะได้รับหลายเท่าแล้วก็ตาม จากการที่เด็กชายร่างกายอ่อนแอมาตั้งแต่เกิดนั้นเองทำให้วายุมีหน้าที่เดียวคือนอนพักรักษาตัวอยู่กับบ้านเท่านั้น แทนที่จะมีโอกาสได้ใช้สมองอันชาญฉลาดที่เด็กชายได้รับมาให้เป็นประโยชน์อย่างที่มันควรจะเป็น
วาทะและวารินีไม่ได้กล่าวตำหนิบุตรชายในเรื่องใดอีก ไม่แม้กระทั้งตำหนิผู้ดูแลระบบคอมพิวเตอร์อย่างไกรที่ไม่อาจรักษาข้อมูลที่สำคัญไว้ได้ เพียงแต่ส่งวายุให้ไปพักผ่อนที่ห้องนั่งเล่นของบริษัทจากนั้นทั้งสองก็หันกลับไปเรียกประชุมผู้บริหารของบริษัทเพชรเทวาโอสถอย่างคร่ำเคร่งในการที่ต้องสูญเสียข้อมูลที่สำคัญไป ใช่! ข้อมูลที่สามารถชี้เป็นชี้ตายแก่ชะตาบริษัทได้ บัดนี้มันได้ตกสู่บุคคลภายนอกแล้วและเช่นเดียวกันบริษัทเพชรเทวาโอสถถึงคราววิกฤตแล้ว!
โปรดติดตามตอนต่อไป
ร่างสองร่างหนึ่งพ่อมดน้อยหนึ่งบุรุษในชุดสีดำต่างลอยตัวอยู่กลางเวหา พร้อมๆกับที่ทั้งสองฝ่ายต่างโรมรันกันอย่างดุเดือด ประกายแสงสีดำหนึ่งกรงจักรหนึ่งบอลแห่งรัติกาลปะทะกันวุ่นวาย หากแต่สิ่งหนึ่งที่นักรบขุนไกรแห่งโลกเสมือนจริงเริ่มสังเกตเห็นและวิตกกังวนขึ้นเรื่อยๆนั้นก็คือ แม้ทั้งสองจะดูสูสีกันอยู่ในความสามารถด้านการต่อสู้ แต่ในขณะที่กำลังโรมรันกันอยู่นี้ผู้ที่กำลังถอยหลังจากการปะทะกันทุกทีๆนั้นกลับเป็นวายุ พ่อมดน้อยที่ถึงแม้จะเก่งกาจและฉลาดหลักแหลมเพียงใด แต่ก็ยังขาดประสบการณ์ในการต่อสู้ในโลกแห่งนี้อีกมาก ในขณะที่อีกฝ่ายกลับเป็นแฮกเกอร์ผู้ช้ำชองในการต่อสู้ในโลกเสมือนจริงแห่งนี้มานานจนติดอันดับ 1 ใน 10 ยอดแฮกเกอร์ในปัจจุบัน ซึ่งนั้นหมายความว่าวายุกำลังเริ่มตกเป็นรองลงทุกขณะจิต!
แวบๆๆๆตูมๆๆๆ!
บอลแสงแห่งรัตติกาลค่อยๆบุกทะลวงมาในม่านแห่งกรงจักรสีดำมันวาวทีละนิดๆ ใกล้เข้ามาๆ จนในที่สุด!
เปรี้ยงๆๆๆ!
ฝูงพายุลูกบอลแห่งรัติกาลนับสิบนับร้อยลูกบุกทะยานเข้าทำลายม่านกรงจักรที่ค่อยป้องกันร่างพ่อมดน้อยทางหน้าได้ในที่สุด เหลือเพียงฝูงกรงจักรปีกอินทรีที่ยังคงโจมตีบุรุษในชุดดำทางด้านข้างอยู่อย่างไม่ลดละ พายุลูกบอลรัติกาลวิ่งเข้าหาร่างเด็กน้อยด้วยความเร็วสูง ใกล้เข้าไปๆ
10 เมตร
บึมๆๆ!
6 เมตร
บึมๆๆ!
3 เมตร
2 เมตร
1เมตร!
แต่ก่อนที่ลูกบอลแห่งรัติกาลทั้งหลายจะเข้าสัมผัสร่างพ่อมดน้อยนั้นเอง พลันปรากฏกรงจักรเวทย์สีดำวาวบานหนึ่งพุ่งเข้าหาร่างเด็กน้อยจากทางด้านหลัง ในขณะที่ร่างเด็กน้อยโน้มตัวถอยหลังเข้าหามัน กรงจักรเวทย์บานนั้นก็พลิกกลับเอาด้านข้างขึ้นตั้งตรงกลับกลายเป็นโปรแกรมฟังก์ชั่นพื้นฐานของเมจิกโปรแกรมกระจกเวทย์ทมิฬและทันทีที่ร่างพ่อมดน้อยสัมผัสเข้ากับตัวเรือนกระจก เด็กชายก็เรียกใช้ฟังก์ชันก์โปรแกรมเสริมอีกหนึ่งของโปรแกรมกระจกเวทย์ทมิฬอีกครั้ง
“ฟังก์ชั่นเมจิกโปรแกรม 4 กระจกเวทย์ข้ามมิติ”
ทันทีที่กล่าวจบร่างเด็กชายก็พลันทะลุผ่านเข้าไปยังตัวกระจกแล้วหายไปอย่างร่องรอย พร้อมๆกับที่กรงจักรเวทย์ทมิฬที่เหลืออยู่ก็พร้อมใจกันแปลขบวนอีกครั้ง พุ่งเข้าหาบุรุษชุดดำ
นำพาให้บุรุษผู้เป็นยอดแฮกเกอร์ตกใจจนเผลอร้องออกมาว่า
“เฮ่ย! นี่มัน”
และสิ่งที่ทำให้ชายในเงาแห่งความมืดต้องตกใจ สองครั้งซ้อนในเวลาเดียวกันนั้นเอง ก็คือหนึ่ง การที่ร่างพ่อมดน้อยที่เมจิกโปรแกรมของตนกำลังจะทำลายได้หายไปต่อหน้า และ สอง คือการที่อยู่ๆกรงจักรเวทย์ทมิฬที่แปลขบวนเข้าหาตนนั้นกลับพร้อมใจกันกลับไปสู่ฟังก์ชั่นเดิมที่มันเป็น ฟังก์ชั่นพื้นฐานที่ผู้ที่ต่อสู้กับพ่อมดน้อยก็หลงลืมเลือนมันไปแล้วจากการต่อสู้ดุเดือด
แวบๆๆๆๆปิวๆๆๆๆๆ!
กรงจักเวทย์ทมิฬนับสิบๆบานต่างพร้อมใจกันพลิกกลับตั้งขึ้นสู่ฟังก์ชั่นแรกคือการป้องกันและสะท้อนการโจมตีของอีกฝ่าย เมื่อบอลแสงสีดำนับสิบๆลูกเช่นกัน ที่เป็นของเขาวิ่งเข้ากระทบเพื่อป้องกันผู้เป็นนาย ผลที่ได้เมื่อพวกมันกระทบสู่ตัวบานกระจกและพุ่งสะท้อนกลับเข้าหาร่างผู้เป็นนาย จึงไม่ต่างจากการที่เขาตกเป็นเป้ากระสุนบอลแสงสีดำนับสิบๆลูกที่เขาเองเป็นผู้ให้กำเนิดไปโดยปริยาย!
...............................
โครม!
เสียงก้องกังวานไกลไปทั่วระบบเมื่อลูกบอลแสงสีดำระเบิดเข้าใส่นับหลายสิบลูก แสงของการปะทะในครั้งนี้สว่างส่งผมให้บริเวณโดยรอบดูพร่ามั่วชั่วขณะและเมื่อความพร่ามั่วดังกล่าวคอยๆจางหายไปก็ทำให้เห็นผลึกแก้วสีดำขุ่นมั่วกางกันเป็นเกราะคุ้มครองการโจมตี ชายหนุ่มไม่นึกเลยว่าเด็กชายหน้าหวานใสเหมือนเด็กผู้หญิงที่ตนพบจะมีความสามารถมากขนาดนี้ ความสามารถในการต่อสู้ที่สามารถบีบบังคับให้ตนต้องใช้ระบบบาเรียป้องกันพิเศษที่ อยู่บน “โปรแกรมไอเทม” ในรูปแบบเสื้อคลุมหนังสีดำที่ตนสวมอยู่
“เกือบไปแล้วสิเรา…หึๆๆ”
ชายหนุ่มในชุดดำกล่าวกับตนเองพลางยิ้มอย่างมีความสุขที่เด็กชายจอมพ่อมดสามารถบีบให้ตนใช้โปรแกรมไอเทมบาเรียที่โดยปกติแล้วเขาไม่จำเป็นต้องใช้เลย นองเสียจากว่า ตนจะเผชิญการโจมตีที่รวดเร็วและรุนแรงจนไม่อาจเอ่ยนามแห่งโปรแกรมที่ตนจะใช้ป้องกันได้ เสื้อคลุมตัวนี้จึงเป็นเสมือนไอเทมพิเศษที่จะทำให้สามารถเรียกใช้โปรแกรมได้โดยไม่ต้องเอ่ยนาม หากแต่ก็มีข้อจำกัดที่ว่าจะต้องเป็นโปรแกรมที่มีหน้าที่เฉพาะโดยตรงของมัน เพียงอย่างเดียวเท่านั้น และในขณะที่บุรุษชุดดำปลดบาเรียออกนั้นเอง การโจมตีของพ่อมดน้อยก็เริ่มต่ออีกครั้ง
“ออฟชั่นเมจิกโปรแกรม 2 ฝ่ามือหิมะโปรย”
เสียงดังกังวานขึ้นพร้อมๆกับที่ชายชุดดำหันกลับไปมองทางด้านหลังที่มาแห่งเสียง ภาพของร่างพ่อมดน้อยปรากฏทะลุผ่านออกมาจากกระจกบานหนึ่งในจำนวนหลายสิบบานที่ส่งกระสุนบอลสีดำเข้ามาหาเขาเมื่อไม่กี่วินาทีที่ผ่านมา
โครม!เปรี้ยง!
วายุพุ่งทะยานออกมาจากกระจกเวทย์บานหนึ่งด้วยอำนาจแห่ง ฟังก์ชั่นเมจิกโปรแกรม 4 ของกระจกเวทย์ทมิฬ ร่างน้อยๆพุ่งเข้าหาร่างชายชุดดำด้วยความเร็วสูงในขณะที่สองมือกุมเข้าหากันพลางเรียกใช้ออฟชั่นเมจิกโปรแกรมอีกโปรแกรมหนึ่งที่ตนเขียนขึ้นจากนั้นเมื่อร่างของวายุเข้าสู่เป้าหมายในระยะประชิด มือทีประสานกันอยู่ก็ทุบเข้ากลางหลังร่างชายชุดดำในขณะที่กำลังหันกลับมารับมือ
โครม!โครม!
ในทันทีที่อุ้มมือน้อยอันเปร่งประกายแสงสีขาวกระทบร่างในชุดดำ โปรแกรมบาเรียที่อยู่บนเสื้อหนังสีดำของคู่ต่อสู้ก็ถูกกระตุ้นให้ทำงานอีกครั้ง เมจิกโปรแกรมของหนึ่งพ่อมดและบาเรียของหนึ่งแฮกเกอร์จึงเกิดการปะทะกันอย่างรุนแรง ส่งผลให้ร่างของจอมเวทย์แห่งโลกคอมพิวเตอร์ทั้งสองลอยละลิ่วออกห่างจากกันไปคนละทางตามแรงปะmt
ร่างน้อยๆของพ่อมดน้อยลอยละลิ้วปลิวตกลงสู่เบื้องล่าง ชุดสูทสีเงินขาดวิ้งเป็นรอยทั่วตัว ล่องลอยลงพื้นอย่างบังคับไม่ได้ แต่ก่อนที่ร่างน้อยๆจะกระทบสู่พื้นนั้นเอง ร่างในชุดเกราะนักรบของไกรของทะยานเข้ารับไว้ได้อย่างทุรักทุเร
โครม!แช่!
เสียงดังขึ้นอีกด้านหนึ่งเมื่อร่างของบุรุษในชุดดำตกสู่หลังคาบ้านเรือนไทยหลังหนึ่ง ทันทีที่กระทบตัวบ้านเกล็ดหิมะมากมายพลันปรากฏขึ้นปกคลุมทั่วร่างชายในชุดดำและบริเวณโดยรอบ
“ไม่เป็นอะไรนะครับคุณวายุ”
ไกรส่งคำถามคำเดียวกับที่วายุเคยกล่าวกับตน
“ไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ ยังพอไหว”
วายุตอบกลับในขณะที่พยายามทรงตัวยืนให้ตรงเมื่อไกรวางร่างของตนลง จากนั้นวายุและไกรต่างก็พร้อมใจกันหันหน้าไปยังจุดที่มีหิมะแช่แข็งอยู่ขาวโผลน
“เสร็จยังละคราวนี้” ไกรกล่าวขึ้นมาลอยๆด้วยความหวังว่าผู้ที่บุกรุกจะถูกแช่แข็งหมดสภาพไปซะที แต่แล้วความหวังของไกรก็เป็นอันต้องสลายไปในที่สุด
กร็อบ! เสียงเกล็ดน้ำแข็งที่ปกคลุมร่างบุรุษชุดดำเกิดรอยร้าวขยายกว้างออกไปทุกทีๆ ม่านออร่าสีดำค่อยๆกระจายออกมาตามรอยแยกจนในที่สุด!
เปรี้ยง!
ผลึกน้ำแข็งแตกกระจายออกพร้อมๆกับร่างในออร่าสีดำปรากฏให้เห็นอีกครั้ง ด้วยสภาพที่ ไร้รอยขีดข่วนใดๆ!
“บ้าจริง ไอ้ตายยากตายเย็นเอ่ย”
ไกรสบถออกมาอย่างลืมตัวเมื่อเห็นว่าผู้บุกรุกยังไม่อาจ ถูกกำจัดออกไปได้
“ดีๆ จริงๆ รู้ไหมไอ้หนูฉันไม่เคยรู้สึกตื้นเต้นแบบนี้มานานแล้วรู้ไหม ห้าๆๆ…สนุกจริงๆวันนี้”
ตี๊ดๆๆ ก่อนที่วายุและไกรจะได้กล่าวอะไรตอบกลับไปก็ปรากฏเสียงสัญญาณดังมาจากนาฟิกาข้อมือของบุรุษในชุดดำ
ปีบ!
เมื่อชายชุดดำก้มลงไปกดปุ่มที่อยู่บนนาฟิกาโดยไม่สนใจสองศิษย์อาจารย์ที่ยืนปักหลักอยู่ข้างหน้าตน เสียงๆหนึ่งก็ดังขึ้นในหัว
“คุณโซโกครับ คุณไซโก” เสียงของบุรุษผู้หนึ่งกล่าวมาด้วยท่าทางนอบน้อม
“มีอะไร คงสิทธิ์” บุรุษในชุดดำที่ถูกเรียกว่าไซโกตอบกลับด้วยเสียงดัง บ่งบอกถึงอาการที่ตนตนถูกขัดความสุขที่กำลังได้รับ
“เอ่อ..” เสียงตอบกลับมาแฝงน้ำเสียงยำเกรงอยู่มิใช่น้อย
“มีอะไรก็ว่ามา” ไซโกรีบบอกอย่างให้รีบพูดๆให้จบเร็วๆ
“ได้เวลาส่งของไปที่สำนักงานใหญ่แล้วครับคุณไซโก”
“รอไปก่อนฉันสนุกอยู่ ยังไม่อยากกลับไปตอนนี้ “
“เอ่อ ไม่ได้หรอกครับทางลูกค้าเขาเร่งมาที่สำนักงานใหญ่ให้รีบส่งของมาด่วนเลยครับ หรือว่าทางนั้นมีปัญหา เดี่ยวผมเข้าไปช่วยนะครับ”
“ไม่ต้อง แกนึกว่าฉันไม่มีปัญญาทำงานให้เสร็จรึไง”
ไซโกรีบกล่าวออกมาอย่างรวดเร็วด้วยความที่เขายังไม่อยากให้ใครในองค์กรของเขารู้ความสามารถของเด็กชายที่ตนปะทะด้วยนี้ เด็กชายที่สามารถสู้กับเขาได้สูสีขนาดนี้ น่าจะได้มีโอกาสพัฒนาฝีมือตนเองต่อไปอีก ใช่แล้ว พัฒนาต่อไปโดยไม่ต้องถูกรบกวนจากใคร เขาอยากรู้นักว่าเมื่อเด็กชายคนนี้เติมโตขึ้น จะสามารถต่อสู้กับเขาได้อย่างดุเดือดเพียงไร นั้นละคือความคิดหนึ่งที่สว่างวาบมาในสมองของเขา!
“เอ่อ ไม่ใช่ครับคือว่าผมเป็นห่วงคุณครับ”
“ไม่ต้อง..ฉันจะกลับไปเดี่ยวนี้ละ” กล่าวจบหันมาทางเด็กน้อยแล้วกล่าวว่า
“ขอโทษนะไอ้หนูฉันต้องไปแล้ว ลาก่อน” ใจความสั้นๆได้ใจความจากนั้นเอ่ยนามแห่งโปรแกรมขึ้นมาว่า
“ออฟชั่นเมจิกโปรแกรม 2 รัติกาลสลายปฐพี” กล่าวจบสะบัดมือส่งบอลแสงสีดำลูกหนึ่งขึ้นฟ้า
“เดี่ยวก่อน” วายุตะโกนก้องตามร่างของบุรุษชุดดำที่พุ่งร่างจากไปทางประตูเชื่อมทางเข้าระหว่างระบบคอมพิวเตอร์นี้ไปสู่ระบบสกายเวิลด์ ในขณะที่บบอลแสงลูกสุดท้ายที่บุรุษชุดดำทิ้งไว้กลับพุ่งสู่เบื้องบนแล้วควงสว่านทิ่มลงพื้นขวางกันการติดตามของวายุ
ฟาว!บึมๆ!
ร่างของชายชุดดำหายไปกลางละอองแห่งข้อมูลที่ฟุ้งกระจายจากผลแห่งเมจิกโปรแกรมสุดท้ายที่บุรุษชุดดำทิ้งไว้ เหลือเพียงร่างสองร่างของวายุและไกรที่ยืนมองอยู่อย่างไม่อาจทำอะไรได้ดีกว่านี้อีกแล้ว!
…………………….
“วายุลูกรู้ไหมว่าทำอะไรลงไป พ่อกับแม่เสียวาทีไปแล้ว ลูกจะทำให้พ่อกับแม่หัวใจสลายไปเลยหรือไง ถ้าลูกเป็นอะรไปพ่อกับแม่คงๆ…”
เสียงกล่าวสั้นเครือด้วยความสั้นสะท้านในหัวใจของคนเป็นพ่อ ในขณะที่วาทะและวารินีพากันโอบกอดลูกชายคนเล็กไว้อย่างหวงแหน หลังจากที่ผู้บุกรุกเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ได้จากไปแล้ว
“ผมขอโทษครับ คุณพ่อ คุณแม่”
“ผมแค่…แค่…แค่อยากเป็นประโยชน์ช่วยอะไรคุณพ่อคุณแม่บ้างเท่านั้นเองครับ”
วายุกล่าวออกมาด้วยเสียงสั่นเครือเช่นกัน แน่ละตั้งแต่ที่พี่ชายของวายุ “ร้อยตรีวาที เพชรเทวา” หายสาบสูญไประหว่างภาระกิจ “ลับสุดยอด” ที่ผู้บังคับบัญชาของวาทีบอกไว้เมื่อมาพบกับวาทะเพื่อแจ้งข่าวร้ายให้ทราบ วาทะและวารินีผู้เป็นบิดามารดาของเขาก็หันมาทุ่มเททุกสิ่งให้แก่เขาอย่างมากที่สุด ทั้งที่แต่เดิมก็มากกว่าเด็กชายธรรมดาๆคนหนึ่งจะได้รับหลายเท่าแล้วก็ตาม จากการที่เด็กชายร่างกายอ่อนแอมาตั้งแต่เกิดนั้นเองทำให้วายุมีหน้าที่เดียวคือนอนพักรักษาตัวอยู่กับบ้านเท่านั้น แทนที่จะมีโอกาสได้ใช้สมองอันชาญฉลาดที่เด็กชายได้รับมาให้เป็นประโยชน์อย่างที่มันควรจะเป็น
วาทะและวารินีไม่ได้กล่าวตำหนิบุตรชายในเรื่องใดอีก ไม่แม้กระทั้งตำหนิผู้ดูแลระบบคอมพิวเตอร์อย่างไกรที่ไม่อาจรักษาข้อมูลที่สำคัญไว้ได้ เพียงแต่ส่งวายุให้ไปพักผ่อนที่ห้องนั่งเล่นของบริษัทจากนั้นทั้งสองก็หันกลับไปเรียกประชุมผู้บริหารของบริษัทเพชรเทวาโอสถอย่างคร่ำเคร่งในการที่ต้องสูญเสียข้อมูลที่สำคัญไป ใช่! ข้อมูลที่สามารถชี้เป็นชี้ตายแก่ชะตาบริษัทได้ บัดนี้มันได้ตกสู่บุคคลภายนอกแล้วและเช่นเดียวกันบริษัทเพชรเทวาโอสถถึงคราววิกฤตแล้ว!
โปรดติดตามตอนต่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น