ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : พ่อมดน้อยออกโรง
ตอน 2 พ่อมดน้อยออกโรง
ฟิวๆ
ลำแสงสีเงินแห่งดาบคู่เหล็กน้ำพี้พุ่งเข้าหาชายชุดดำด้วยความเร็วสูง ใกล้เข้าไป ใกล้เข้าไป จนเกือบจะเข้าถึงตัวชายในเงามือ ทันใดนั้นเอง
“ออฟชั่นเมจิคโปรแกรม ลำนำแห่งรัติกาล”
เงาอันมืดมิดแผ่พุ่งออกจากตัวชายชุดดำทันทีที่กล่าวจบ
เปรี้ยงๆๆๆ
แสงสีเงินเมื่อกระทบเงามืดตรงหน้าพลันเกิดแรงปะทะอันรุนแรงจากอานุภาพแห่งสองโปรแกรมต่อสู้แห่งโลกไซเบอร์ทันใด ก่อนที่แสงคู่สีเงินจะถูกดูดกลืนเข้าไปในความมืด
“อะไรกันเนี่ย มันทำได้ยังไงกัน”
ขุนไกรแห่งโลกแห่งไซเบอร์ยืนตะลึงงันอยู่ชั่วครู่เนื่องจากผลจากการโจมตีคู่ต่อสู้ตรงหน้าไม่เป็นอย่างที่ตนคาดคิด ไม่สิต้องเรียกว่าเหนือกว่าที่จะคิดได้เลยละ เพราะถึงแม้เขาจะคาดได้ว่าคู่ต่อสู้ตรงหน้าคงจำไม่สามารถจัดการได้งานตั้งแต่ในการโจมตีครั้งแรกก็ตาม แต่การที่นอกจากการโจมตีของตนจะไร้ผลแล้ว อำนาจโจมตีของตนยังถูกดูดกลืนไปดื้อๆนี้สิทำได้อย่างไรกัน ก่อนที่ความคิดหนึ่งจะดังขึ้นว่า
“รัติกาลกลืนภพ ราชันย์แดนเอเชีย สลายสิ้นทุกโปรแกรม”
ลำนำบทแห่งรัติกาลที่กล่าวถึงยอดนักแฮกเกอร์อันดับหนึ่งแห่งเอเชียปรากฏขึ้นในห้วงคำนึงของนักรบหนุ่มชาวไทยทันใด แน่ละในโลกแห่งไซเบอร์ภายใต้ท้องฟ้าแห่งระบบสกายเวิลด์คงไม่มีใครแน่ที่จะไม่รู้จักคำกล่าวนี้คำกล่าวที่กล่าวถึงอันดับ 4 แห่ง 10 ยอดแฮกเกอร์ในปัจจุบัน
“รัติกาลกลืนภพ เดอะ แฮนออฟชาโดว์”
ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเสียงดังด้วยความตกใจ
“ใช้แล้วฉันเอง หวังว่าแกยังจะเก่งเหมือนกับที่สั่งฉันเมื่อกี่นะ”
ชายชุดดำส่งยิ้มอันเย็นยะเยือกมาให้นักรบหนุ่มภายใต้ออร่าสีดำที่ยังพอมองเห็นรอยยิ้มได้ ในขณะที่คลื่นพลังสีดำอันเกิดจากเมจิคโปรแกรมลำนำแห่งรัติกาลยังคงไม่สิ้นอำนาจแค่เพียงต้านการโจมตีของนักรบหนุ่ม แต่มันยังคงส่งคลื่นแสงสีดำออกจากถุงมือแฮนออฟชาโดว์ที่สวมอยู่บนมือของชายผู้บุกรุกพุ่งเข้าตอบโต้ชายหนุ่มทันใด
ตูมๆๆ
นักรบหนุ่มยกดาบขึ้นต้านรับแต่ผลกับต่างกับครั้งที่ตนเป็นฝ่ายโจมตี ร่างชายหนุ่มกระเด็นไปตามแรงปะทะ ลอยละลิ่วไปไกลถึงเกือบ200เมตรจึงหยุดร่างตนลงได้อย่างทุลักทุเล หากแต่ฝ่ายตรงข้ามไม่ยอมให้หยุดพัก การโจมตีครั้งต่อมาจึงปรากฏขึ้นเกือบจะทันทีที่ชายหนุ่มเท้าแตะพื้น
เปรี้ยงๆๆ
ฟิ้วๆๆๆ
เพียงพริบตาแสงสีดำแห่งรัติกาลกับแสงสีเงินแห่งดาบคู่ต่างเปร่งประกาบเข้าโรมรันกันอย่างดุเดือด ลำแสงสีดำพุ่งเข้าหาร่างนักรบหนุ่มนับ 10 ลูกติดต่อกัน ในขณะที่อีกฝ่ายใช่ดาบคู่ในมือเข้ารับอย่างยากลำบาก ร่างในชุดเกราะค่อยๆถูกไล่ต้อนไปเรื่อยๆด้วยแสงแห่งความมืดมิด หากยังเป็นเช่นนี้แน่นอนว่าชายหนุ่มคงมิอาจต้านทานผู้บุกรุกได้นานเป็นแน่
โครม! บึมๆ
ร่างชายหนุ่มกระเด็นเข้าอัดหลังคาเรือนไทยหลังหนึ่งทะลุเข้าสู่ตัวบ้าน กลุ่มละอองข้อมูลอันเกิดจากผลข้างเคียงแห่งการต่อสู่ล่องลอยไปทั่วดังม่านหมอก ร่างในชุดดำล่องลอยอยู่เหนือตัวบ้านดั่งเช่นทูตแห่งรัติกาล ทันใดนั้นเอง!
“ฟังชั่นเวคพอยสเปเชียลโปรแกรม เพลงดาบขุนทะลวงฟัน”
นักรบหนุ่มตัดสินใจใช้ไม้ตายสุดท้ายเพื่อพลิกสถานการณ์ตรงหน้า แม้ว่าจะมีหวังน้อยนิดก็ตาม แต่คนอย่าง ไกร แดนดวง ไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆแม้ตรงหน้าจะเป้นผู้ที่ได้ชื่อว่า เป็นยอดแห่งแฮกเกอร์ นักรบผู้แข็งแกร่งแห่งเอเชียก็ตาม ในเมื่อเข้าก็เป็นหนึ่งในวงการสุดยอดผู้ดูแลระบบรุ่นใหม่เช่นกัน ใครละจะยอมแพ้ง่ายๆ
วีดๆๆๆตูมๆๆๆ
ดาบคู่ในมือประกบกันเป็นรูปกากบาทจากนั้นพุ่งตัวเองเข้าหาฝ่ายตรงข้าม ลำแสงสีเงินสองลำพุ่งเป็นเกลียวสองสายบุกทะลวงเข้าหาชายชุดดำตรงหน้าทันใด ดุเดือด รุนแรง รวดเร็ว ดังเช่นชื่อของเพลงดาบ แสงสีดำแห่งลำนำรัติกาลถูกปัดป้องออกไปจากทางตรงหน้า ร่างในชุดเกราะโบราณพุ่งเข้าใกล้ร่างที่ปกคลุมไปด้วยออร่าสีดำเข้าทุกทีจนในที่สุด
“ออฟชั่นเมจิคโปรแกรม 2รัติกาลโลกาวินาฎ”
ร่างในชุดดำยกสองมือขึ้นเหนือหัว พลันปรากฏบอลแสงสีดำขนาดใหญ่ขึ้นในชั่วพริบตาก่อนที่แขนทั้งสองจะถูกตวัดลงเข้าหาคู่ต่อสู้ ในขณะที่ดาบคู่เหล็กน้ำพี้ทะยานเข้าประชิดร่างผู้บุกรุก
เปรี้ยงๆๆๆๆๆ
ดาบสีเงินสองเล่มเข้าปะทะกับบอลแสงขนาดใหญ่ตรงหน้า พลันบังเกิดกระแสงคลื่นพลังกระจายไปทั่วระบบ ดาบคู่สีเงินค่อยๆเข้าใกล้ร่างในชุดดำทีละนิดๆ ในขณะที่พลังทั้งสองขั้วต่อสู้กันอย่างดุเดือด
เปรี้ยงๆๆ
เสียงดังเปรี้ยงปร้างดังขึ้นอีกครั้งหากแต่มันหาได้เกิดจากกระแสงพลังทั้งสองสายแต่อย่างใด หากแต่มันเกิดจากรอยร้าวที่เกิดขึ้นจากตัวดาบคู่ทั้งสอง อนิจจาทั้งที่อีกแค่ไม่กี่ชั่วตัวดาบทั้งสองก็จะสามารถกระทบสู่เป้าหมายได้ ดาบคู่ทั้งสองกลับมิอาจทนต่อการต่อสู้ได้อีกต่อไป!
เปรี้ยงๆ เพล้ง!
ดาบข้างซ้ายมือหักสะบั้นทันใดในขณะที่อีกข้างเกิดรอยบิ่นขึ้นหลายจุด รอยร้าวเกิดขึ้นไปทั่ว ก่อนที่จะ
ตูมๆๆๆ
ลูกพลังสีดำระเบิดขึ้นในทันใดส่งผลให้ร่างในชุดเกราะกระเด็นกลับไปสู่บ้านเรือนไทยหลังเดิมที่ตนเองพึงพุ่งทะยานขึ้นมา หากแต่ในครั้งนี้ แรงปะทะมันมากมายกว่าครั้งก่อนมากนัก!
โครมๆๆๆ
บ้านเรือนไทยรอบข้างอันเป็นแหล่งเก็บข้อมูลได้รับผลกระทบถูกทำลายไปทั่วหน้า ละอองข้อมูลฟุ้งกระจายขึ้นอีกครั้งก่อนจะค่อยๆจางหายไป ร่างในชุดดำล่องลอยลงตรงหน้าบ้านเรือนไทยที่นักรบหนุ่มถูกส่งให้ลอยละลิ้วปริวเข้าไปตกอีกครั้ง พลางเพ่งมองผลงานของตนอย่างชื่นชมและสุขสมอารมณหมายยิ่งนัก!
...........................
ห้องคอมพิวเตอร์ บริษัทเพชรเทวาโอสถ
ในขณะเดียวกันกับที่การต่อสู้ในโลกไซเบอร์กำลังดุเดือนเอง โลกแห่งความจริงภาพการต่อสู้ตรงหน้าถูกถ่ายทอดสู่สายตาของคนในห้องอย่างชวนลุ้นระทึก โดยที่ยังไม่มีใครสามารถรู้ได้เลยว่าการต่อสู้ที่ชวนให้ลุ้นระทึกยิ่งกว่านี้จนแทบหัวใจวายกันไปเป็นแทบจะกำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วินาทีต่อไปนี้ต่างหาก!
สายตาทุกคู่ในห้องจับจ้องไปยังภาพในจอตรงหน้าอย่างแทบไม่กระพริบ โดยไม่มีใครสนใจเลยว่าด้านหลังของตนจะมีร่างน้อยๆของเด็กชายตัวขาวผ่องยืนมองดูเหตุการณ์ตรงหน้า พลางใช้ความคิดเพื่อตัดสินใจบางอย่าง ทันทีที่เกิดเหตุผู้มีตำแหน่งสูงๆในที่นั้นต่างรีบร้อนกันมายังห้องคอมพิวเตอร์อย่างรวดเร็วโดยไม่ทันสังเกตุเห็นร่างน้อยๆค่อยๆเดินตามมาอย่างท่าทางเร่งรีบแต่กลับไม่เร็วอย่างที่อยากให้เป็น เหตุก็เพราะร่างกายของเขาเองนั้นละทำให้การติดตามพวกผู้ใหญ่มายังห้องนี้ทำได้ช้ากว่าที่ควรจะเป็น เนื่องจากผลพวงแห่งอาการป่วยที่เป็นมาตั้งแต่เกิดนี้ทำให้เด็กนอยไม่สามารถที่จะออกแรงเคลื่อนไหวได้เร็วมากนัก โดยเฉพาะการวิ่งเพราะถ้าหากเขาไม่อยากเป็นลมล้มพับไปซะก่อนที่จะได้รู้เรื่องราวกับเขาละก็ การเคลื่อนที่ไปอย่างใจเย็นที่สุดน่าจะเหมาะกับเขามากกว่า
เปรี้ยงๆๆโครมๆๆ
ภาพตรงหน้าชวนให้หวาดเสียวอีกครั้งเมื่อชายหนุ่มนักรบผู้เป็นผู้ดูแลแห่งระบบคอมพิวเตอร์ของเพชรเทวาโอสถถูกส่งร่างลอยละลิ้วกลับไปยังจุดตกที่เดียวกับที่ที่ทุกคนเพิ่งเห็นเขาทะยานออกมา
แน่ละในตอนนี้ทุกคนในห้องคงตัดสินได้แล้วว่าการโรมรันของสองยอดยุทธแห่งระบบคอมพิวเตอร์ฝ่ายใดจะเป็นผู้ชนะ ในขณะที่เด็กน้อยประเมินสถานการณ์อย่างรวดเร็วแล้วว่าหากเป็นเช่นนี้คงจะไม่ดีแน่พลางมองไปยังชายหนุ่มอีกคนผู้เป็นผู้ช่วยมือหนึ่งของไกร แดนดวง นักรบหนุ่มแล้วก็ต้องทอดถอนใจว่า คงไม่มีประโยคอะไรแน่ที่จะหวังพึ่งเพราะก็รู้ๆกันอยู่ว่าขนาดไกร แดนดวง ผู้เป็นหัวหน้าเขาที่เก่งว่าตัวลูกน้อยหลายเท่ายังจอด แล้วลูกน้องจะไปเหลืออะไร ขืนเขาไปก็ได้ไปเป็นเพื่อนตายกันกับนายขุนไกรของเรามากกว่า แต่แบบตายสนิทนะไม่มีโอกาสรอดแน่
ถึงอย่างนั้นก็เถอะท่าทางว่าผุ้บริหารที่มายืนออกันอยู่ในห้องนี้ก็คงไม่รีรอที่จะสั่งให้เข้าไปแน่ เพราะจากการที่เขาดูแล้ว การที่ผู้บริหารนับสิบคนมารวมกันโดยมิได้นัดหมายนี้ก็แสดงให้รู้แล้วว่าข้อมูลที่ฝ่ายตรงข้ามต้องการจะสำคัญมากกับบริษัทแค่ไหน
“เฮ้ย เอาน่านายวายุ”
เด็กชายพูดกับตัวเองก่อนที่จะหันไปมองยังเก้าอี้ว่างอีกตัวพร้อมเครื่องสวมหัวอีกตัว ที่คนในห้องนั้นต่างพร้อมใจกันมองข้ามและยืนลุ้นละทึกกันอยู่เป็นแถว!
“คินรีบเข้าไปช่วยนายไกรเร็วท่าทางจะแย่แล้ว”
วาทะ เพชรเทวา ตัดสินใจกล่าวขึ้นในที่สุดเมื่อเห็นร่างในชุดดำค่อยๆลอยตัวลงพื้นอย่างสง่างามโดยไร้รอยขีดข่วน
“ง่า..ผมเหรอครับ ไม่ดีมั้ง แบบนี้มันเล่นกันถึงตายได้นะครับ”
นายคินผู้ช่วยไม่ได้เรื่องของไกรสดุ้งโหยง พร้อมกล่าวตอบนายวาทะอย่างไม่ต้องคิด
“ตายกับตกงานเลือกเอา”
วาทะกล่าวอีกสั้นๆอย่างไม่ต้องคิดมากเช่นกัน
“ตกงาน..ง่า..อะไรกันเนี้ย”
นายคินทำหน้าแหยงๆก่อนที่จะตัดสินใจว่า
“ตกงานอดตาย สู้ตายดีกว่าเรา”
กล่าวจบหันหน้าไปสู่เครื่องสวมหัวอีกอันข้างหลังก่อนที่จะทำหน้าตาตื่นจากสิ่งที่เห็นแล้วร้องลันเรียกความสนในจากคนทั้งห้องว่า
“สู้ตาย..อ้าวเฮ้ยคุณวายุ”
..............
ร่างในชุดสีดำยืนยิ้มสุขใจก่อนที่จะค่อยๆก้าวเท้าเข้าหาเศษซากที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นบ้านเรือนไทยหลังงาม ถึงแม้การปะทะกันเมื่อครู่จะไม่ได้สร้างรอยแผลแต่อย่างใดให้กับร่างในชุดหนังสีดำ หากแต่การปะทะกันเมื่อครู่ก็ทำให้ออร่าแสงสีดำที่ปิดบังหน้าตาของฝ่ายตรงข้ามถูกทำลายไป เผยให้เห็นชายหนุ่มหน้าคมผมหยักโศกนิดๆสีออกดำตามแบบคนเอเชียสวมแว่นตากันแดดสีดำอันใหญ่ปิดบังโฉมหน้าอีกชั้นหนึ่ง
ตูมๆๆๆ
เสียงระเบิดดังกึกก้องไปทั่วลานกว้างอันประกอบไปด้วยซากปรักหักพังของสิ่งปลูกสร้างที่ครั้งหนึ่งเคยตั้งอยู่ ณ ที่แห่งนี้ บ้านเรือนไทยหลายหลังถูกทำลายย่อยยับ แต่สิ่งหนึ่งที่น่าตกใจคือ ภายในซากบ้านเรือนไทยกลับปรากฏตู้เอกสารสีเงินจำนวนมากมายกองรวมกันอยู่
ตูมๆๆ
เสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้งเป็นเหตุให้เศษซากวัตถุที่เหลืออยู่บางชิ้นไม่อาจคงสภาพของมันได้อยู่ต่อไป ทันทีที่วัตถุเหล่านั้นถูกทำลายโดยละเอียด มันก็กลับฟุ้งกระจายกลายเป็นกลุ่มตัวอักษรมากมาย
ก่อนที่จะจางหายไปในอาการธาตุ!
แฮกๆๆ
หลังจากที่ม่านกลุ่มควันอันประกอบด้วยตัวเลขมากมายล่องลอยไปทั่วค่อยๆจางหายไป พลันปรากฏร่างชายหนุ่มในชุดนักรบไทยสวมเกราะแบบโบราณครบชุดนั่งหอบอยู่กลางกลุ่มควัน พลางใช้ดาบที่อยูในมือข้างขวาปักลงดินเป็นหลักยึดทรงตัวมิให้ร่างของตนล้มลง ในขณะที่ดาบในมืออีกข้างกลับหักครึ่ง เสื้อเกราะที่สวมมีรอยแตกร้าว บาดแผลเต็มตัว ไม่ต้องบอกก็สามารถเดาได้ว่าสถานะการณ์ของนักรบหนุ่มกำลังย่ำแย่ปานใด
“บ้าเอ๊ย นี้เราจะสู้มันไม่ได้เลยหรือไงนะ”
ชายหนุ่มรำพึงกับตนเองก่อนที่อีกเสียงหนึ่งจะดังขึ้นว่า
“เสียใจด้วยนะพ่อนักรบหนุ่ม ที่ดูเหมือนจะได้เวลาจบศึกของเราแล้ว น่าเสียดายนะฉันนึกว่าแกจะทำให้ฉันสนุกได้มากกว่านี้ซะอีก”
ร่างสูงใหญ่ในเงาอันมือมิดตรงหน้ากล่าวขึ้นพร้อมๆกับยกมือที่สวมด้วยถุงมือสีดำเป็นมันวาวออกมาเล็งเข้าหาชายหนุ่ม ในขณะที่ผู้ตกเป็นเป้ากำลังพยายามทรงตัวลุกขึ้นเพื่อตั้งรับการโจมตีอีกครั้ง แม้ในใจตนจะรู้แก่ใจดีว่า การโจมตีที่อาจจะเกิดขึ้นตรงหน้านั้น ตนคงมิอาจต้านทานได้อีกแน่ แต่กระนั้นก็ยังดีกว่าจะไม่ได้ทำอะไรเลย
“แต่เอาเถอะแกอาจจะทำให้ฉันสนุกได้อีกนิดก็ได้”
บุรุษในความมืดหยุดมองเหยื่อตรงหน้าอีกครู่ ก่อนจะต่อประโยคว่า
“ด้วยความตายของแกไง”
กล่าวจบในมือก็พลันบังเกิดแสงสีดำสนิทดุจความมืดมิดยิ่งกว่ารัติกาลตรงเข้าหานักรบหนุ่มตรงหน้า
..........................
ทันใดนั้นเองก่อนที่คลื่นแสงสีดำจะพุ่งทะยานเข้าทำร้ายนักรบหนุ่มในชุดเกราะโบราณตรงหน้าพลันบังเกิดเสียงๆหนึ่งดังขึ้นว่า
“ออฟชั่นเมจิคโปรแกรม กระจกเวททมิฬ!”
สิ้นเสียงใสๆของเด็กชายกระจกเวทสีดำพลันปรากฏเข้าขวางกันลำแสงสีดำสนิทที่ถูกส่งเข้ามาตรงหน้าทันใด
เปรี้ยง..ปิว
แสงสีดำเมื่อกระทบกระจกพลันถูกสะท้อนกลับเข้าหาเจ้าของด้วยความเร็วอีกเท่าตัวทันที
“โอ๊ะ!”
ชายในชุดดำรีบยกมือขึ้นปัดลำแสงของตนที่ถูกส่งกลับมาอย่างรวดเร็วพร้อมๆกับความแปลกใจที่เกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้น จากนั้นจองมองไปยังผู้มาใหม่ตรงหน้า ผู้มาใหม่ที่เขาไม่คาดคิดเลยว่าจะได้เห็น ร่างเด็กชายผิวขาวผ่อนในชุดสูทจีนสีเงินยืนเด่นเป็นสง่าอยู่หน้านักรบหนุ่มคู่ต่อสู้ที่กำลังจะพ่ายแพ้ของตน เด็กชายผู้สามารถรับเมจิคโปรแกรมของเขาได้อย่างไม่สะทกสะท้าน!
โปรดติดตามตอนต่อไป
ตอน 3 เดชพ่อมดน้อย
ฟิวๆ
ลำแสงสีเงินแห่งดาบคู่เหล็กน้ำพี้พุ่งเข้าหาชายชุดดำด้วยความเร็วสูง ใกล้เข้าไป ใกล้เข้าไป จนเกือบจะเข้าถึงตัวชายในเงามือ ทันใดนั้นเอง
“ออฟชั่นเมจิคโปรแกรม ลำนำแห่งรัติกาล”
เงาอันมืดมิดแผ่พุ่งออกจากตัวชายชุดดำทันทีที่กล่าวจบ
เปรี้ยงๆๆๆ
แสงสีเงินเมื่อกระทบเงามืดตรงหน้าพลันเกิดแรงปะทะอันรุนแรงจากอานุภาพแห่งสองโปรแกรมต่อสู้แห่งโลกไซเบอร์ทันใด ก่อนที่แสงคู่สีเงินจะถูกดูดกลืนเข้าไปในความมืด
“อะไรกันเนี่ย มันทำได้ยังไงกัน”
ขุนไกรแห่งโลกแห่งไซเบอร์ยืนตะลึงงันอยู่ชั่วครู่เนื่องจากผลจากการโจมตีคู่ต่อสู้ตรงหน้าไม่เป็นอย่างที่ตนคาดคิด ไม่สิต้องเรียกว่าเหนือกว่าที่จะคิดได้เลยละ เพราะถึงแม้เขาจะคาดได้ว่าคู่ต่อสู้ตรงหน้าคงจำไม่สามารถจัดการได้งานตั้งแต่ในการโจมตีครั้งแรกก็ตาม แต่การที่นอกจากการโจมตีของตนจะไร้ผลแล้ว อำนาจโจมตีของตนยังถูกดูดกลืนไปดื้อๆนี้สิทำได้อย่างไรกัน ก่อนที่ความคิดหนึ่งจะดังขึ้นว่า
“รัติกาลกลืนภพ ราชันย์แดนเอเชีย สลายสิ้นทุกโปรแกรม”
ลำนำบทแห่งรัติกาลที่กล่าวถึงยอดนักแฮกเกอร์อันดับหนึ่งแห่งเอเชียปรากฏขึ้นในห้วงคำนึงของนักรบหนุ่มชาวไทยทันใด แน่ละในโลกแห่งไซเบอร์ภายใต้ท้องฟ้าแห่งระบบสกายเวิลด์คงไม่มีใครแน่ที่จะไม่รู้จักคำกล่าวนี้คำกล่าวที่กล่าวถึงอันดับ 4 แห่ง 10 ยอดแฮกเกอร์ในปัจจุบัน
“รัติกาลกลืนภพ เดอะ แฮนออฟชาโดว์”
ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเสียงดังด้วยความตกใจ
“ใช้แล้วฉันเอง หวังว่าแกยังจะเก่งเหมือนกับที่สั่งฉันเมื่อกี่นะ”
ชายชุดดำส่งยิ้มอันเย็นยะเยือกมาให้นักรบหนุ่มภายใต้ออร่าสีดำที่ยังพอมองเห็นรอยยิ้มได้ ในขณะที่คลื่นพลังสีดำอันเกิดจากเมจิคโปรแกรมลำนำแห่งรัติกาลยังคงไม่สิ้นอำนาจแค่เพียงต้านการโจมตีของนักรบหนุ่ม แต่มันยังคงส่งคลื่นแสงสีดำออกจากถุงมือแฮนออฟชาโดว์ที่สวมอยู่บนมือของชายผู้บุกรุกพุ่งเข้าตอบโต้ชายหนุ่มทันใด
ตูมๆๆ
นักรบหนุ่มยกดาบขึ้นต้านรับแต่ผลกับต่างกับครั้งที่ตนเป็นฝ่ายโจมตี ร่างชายหนุ่มกระเด็นไปตามแรงปะทะ ลอยละลิ่วไปไกลถึงเกือบ200เมตรจึงหยุดร่างตนลงได้อย่างทุลักทุเล หากแต่ฝ่ายตรงข้ามไม่ยอมให้หยุดพัก การโจมตีครั้งต่อมาจึงปรากฏขึ้นเกือบจะทันทีที่ชายหนุ่มเท้าแตะพื้น
เปรี้ยงๆๆ
ฟิ้วๆๆๆ
เพียงพริบตาแสงสีดำแห่งรัติกาลกับแสงสีเงินแห่งดาบคู่ต่างเปร่งประกาบเข้าโรมรันกันอย่างดุเดือด ลำแสงสีดำพุ่งเข้าหาร่างนักรบหนุ่มนับ 10 ลูกติดต่อกัน ในขณะที่อีกฝ่ายใช่ดาบคู่ในมือเข้ารับอย่างยากลำบาก ร่างในชุดเกราะค่อยๆถูกไล่ต้อนไปเรื่อยๆด้วยแสงแห่งความมืดมิด หากยังเป็นเช่นนี้แน่นอนว่าชายหนุ่มคงมิอาจต้านทานผู้บุกรุกได้นานเป็นแน่
โครม! บึมๆ
ร่างชายหนุ่มกระเด็นเข้าอัดหลังคาเรือนไทยหลังหนึ่งทะลุเข้าสู่ตัวบ้าน กลุ่มละอองข้อมูลอันเกิดจากผลข้างเคียงแห่งการต่อสู่ล่องลอยไปทั่วดังม่านหมอก ร่างในชุดดำล่องลอยอยู่เหนือตัวบ้านดั่งเช่นทูตแห่งรัติกาล ทันใดนั้นเอง!
“ฟังชั่นเวคพอยสเปเชียลโปรแกรม เพลงดาบขุนทะลวงฟัน”
นักรบหนุ่มตัดสินใจใช้ไม้ตายสุดท้ายเพื่อพลิกสถานการณ์ตรงหน้า แม้ว่าจะมีหวังน้อยนิดก็ตาม แต่คนอย่าง ไกร แดนดวง ไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆแม้ตรงหน้าจะเป้นผู้ที่ได้ชื่อว่า เป็นยอดแห่งแฮกเกอร์ นักรบผู้แข็งแกร่งแห่งเอเชียก็ตาม ในเมื่อเข้าก็เป็นหนึ่งในวงการสุดยอดผู้ดูแลระบบรุ่นใหม่เช่นกัน ใครละจะยอมแพ้ง่ายๆ
วีดๆๆๆตูมๆๆๆ
ดาบคู่ในมือประกบกันเป็นรูปกากบาทจากนั้นพุ่งตัวเองเข้าหาฝ่ายตรงข้าม ลำแสงสีเงินสองลำพุ่งเป็นเกลียวสองสายบุกทะลวงเข้าหาชายชุดดำตรงหน้าทันใด ดุเดือด รุนแรง รวดเร็ว ดังเช่นชื่อของเพลงดาบ แสงสีดำแห่งลำนำรัติกาลถูกปัดป้องออกไปจากทางตรงหน้า ร่างในชุดเกราะโบราณพุ่งเข้าใกล้ร่างที่ปกคลุมไปด้วยออร่าสีดำเข้าทุกทีจนในที่สุด
“ออฟชั่นเมจิคโปรแกรม 2รัติกาลโลกาวินาฎ”
ร่างในชุดดำยกสองมือขึ้นเหนือหัว พลันปรากฏบอลแสงสีดำขนาดใหญ่ขึ้นในชั่วพริบตาก่อนที่แขนทั้งสองจะถูกตวัดลงเข้าหาคู่ต่อสู้ ในขณะที่ดาบคู่เหล็กน้ำพี้ทะยานเข้าประชิดร่างผู้บุกรุก
เปรี้ยงๆๆๆๆๆ
ดาบสีเงินสองเล่มเข้าปะทะกับบอลแสงขนาดใหญ่ตรงหน้า พลันบังเกิดกระแสงคลื่นพลังกระจายไปทั่วระบบ ดาบคู่สีเงินค่อยๆเข้าใกล้ร่างในชุดดำทีละนิดๆ ในขณะที่พลังทั้งสองขั้วต่อสู้กันอย่างดุเดือด
เปรี้ยงๆๆ
เสียงดังเปรี้ยงปร้างดังขึ้นอีกครั้งหากแต่มันหาได้เกิดจากกระแสงพลังทั้งสองสายแต่อย่างใด หากแต่มันเกิดจากรอยร้าวที่เกิดขึ้นจากตัวดาบคู่ทั้งสอง อนิจจาทั้งที่อีกแค่ไม่กี่ชั่วตัวดาบทั้งสองก็จะสามารถกระทบสู่เป้าหมายได้ ดาบคู่ทั้งสองกลับมิอาจทนต่อการต่อสู้ได้อีกต่อไป!
เปรี้ยงๆ เพล้ง!
ดาบข้างซ้ายมือหักสะบั้นทันใดในขณะที่อีกข้างเกิดรอยบิ่นขึ้นหลายจุด รอยร้าวเกิดขึ้นไปทั่ว ก่อนที่จะ
ตูมๆๆๆ
ลูกพลังสีดำระเบิดขึ้นในทันใดส่งผลให้ร่างในชุดเกราะกระเด็นกลับไปสู่บ้านเรือนไทยหลังเดิมที่ตนเองพึงพุ่งทะยานขึ้นมา หากแต่ในครั้งนี้ แรงปะทะมันมากมายกว่าครั้งก่อนมากนัก!
โครมๆๆๆ
บ้านเรือนไทยรอบข้างอันเป็นแหล่งเก็บข้อมูลได้รับผลกระทบถูกทำลายไปทั่วหน้า ละอองข้อมูลฟุ้งกระจายขึ้นอีกครั้งก่อนจะค่อยๆจางหายไป ร่างในชุดดำล่องลอยลงตรงหน้าบ้านเรือนไทยที่นักรบหนุ่มถูกส่งให้ลอยละลิ้วปริวเข้าไปตกอีกครั้ง พลางเพ่งมองผลงานของตนอย่างชื่นชมและสุขสมอารมณหมายยิ่งนัก!
...........................
ห้องคอมพิวเตอร์ บริษัทเพชรเทวาโอสถ
ในขณะเดียวกันกับที่การต่อสู้ในโลกไซเบอร์กำลังดุเดือนเอง โลกแห่งความจริงภาพการต่อสู้ตรงหน้าถูกถ่ายทอดสู่สายตาของคนในห้องอย่างชวนลุ้นระทึก โดยที่ยังไม่มีใครสามารถรู้ได้เลยว่าการต่อสู้ที่ชวนให้ลุ้นระทึกยิ่งกว่านี้จนแทบหัวใจวายกันไปเป็นแทบจะกำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วินาทีต่อไปนี้ต่างหาก!
สายตาทุกคู่ในห้องจับจ้องไปยังภาพในจอตรงหน้าอย่างแทบไม่กระพริบ โดยไม่มีใครสนใจเลยว่าด้านหลังของตนจะมีร่างน้อยๆของเด็กชายตัวขาวผ่องยืนมองดูเหตุการณ์ตรงหน้า พลางใช้ความคิดเพื่อตัดสินใจบางอย่าง ทันทีที่เกิดเหตุผู้มีตำแหน่งสูงๆในที่นั้นต่างรีบร้อนกันมายังห้องคอมพิวเตอร์อย่างรวดเร็วโดยไม่ทันสังเกตุเห็นร่างน้อยๆค่อยๆเดินตามมาอย่างท่าทางเร่งรีบแต่กลับไม่เร็วอย่างที่อยากให้เป็น เหตุก็เพราะร่างกายของเขาเองนั้นละทำให้การติดตามพวกผู้ใหญ่มายังห้องนี้ทำได้ช้ากว่าที่ควรจะเป็น เนื่องจากผลพวงแห่งอาการป่วยที่เป็นมาตั้งแต่เกิดนี้ทำให้เด็กนอยไม่สามารถที่จะออกแรงเคลื่อนไหวได้เร็วมากนัก โดยเฉพาะการวิ่งเพราะถ้าหากเขาไม่อยากเป็นลมล้มพับไปซะก่อนที่จะได้รู้เรื่องราวกับเขาละก็ การเคลื่อนที่ไปอย่างใจเย็นที่สุดน่าจะเหมาะกับเขามากกว่า
เปรี้ยงๆๆโครมๆๆ
ภาพตรงหน้าชวนให้หวาดเสียวอีกครั้งเมื่อชายหนุ่มนักรบผู้เป็นผู้ดูแลแห่งระบบคอมพิวเตอร์ของเพชรเทวาโอสถถูกส่งร่างลอยละลิ้วกลับไปยังจุดตกที่เดียวกับที่ที่ทุกคนเพิ่งเห็นเขาทะยานออกมา
แน่ละในตอนนี้ทุกคนในห้องคงตัดสินได้แล้วว่าการโรมรันของสองยอดยุทธแห่งระบบคอมพิวเตอร์ฝ่ายใดจะเป็นผู้ชนะ ในขณะที่เด็กน้อยประเมินสถานการณ์อย่างรวดเร็วแล้วว่าหากเป็นเช่นนี้คงจะไม่ดีแน่พลางมองไปยังชายหนุ่มอีกคนผู้เป็นผู้ช่วยมือหนึ่งของไกร แดนดวง นักรบหนุ่มแล้วก็ต้องทอดถอนใจว่า คงไม่มีประโยคอะไรแน่ที่จะหวังพึ่งเพราะก็รู้ๆกันอยู่ว่าขนาดไกร แดนดวง ผู้เป็นหัวหน้าเขาที่เก่งว่าตัวลูกน้อยหลายเท่ายังจอด แล้วลูกน้องจะไปเหลืออะไร ขืนเขาไปก็ได้ไปเป็นเพื่อนตายกันกับนายขุนไกรของเรามากกว่า แต่แบบตายสนิทนะไม่มีโอกาสรอดแน่
ถึงอย่างนั้นก็เถอะท่าทางว่าผุ้บริหารที่มายืนออกันอยู่ในห้องนี้ก็คงไม่รีรอที่จะสั่งให้เข้าไปแน่ เพราะจากการที่เขาดูแล้ว การที่ผู้บริหารนับสิบคนมารวมกันโดยมิได้นัดหมายนี้ก็แสดงให้รู้แล้วว่าข้อมูลที่ฝ่ายตรงข้ามต้องการจะสำคัญมากกับบริษัทแค่ไหน
“เฮ้ย เอาน่านายวายุ”
เด็กชายพูดกับตัวเองก่อนที่จะหันไปมองยังเก้าอี้ว่างอีกตัวพร้อมเครื่องสวมหัวอีกตัว ที่คนในห้องนั้นต่างพร้อมใจกันมองข้ามและยืนลุ้นละทึกกันอยู่เป็นแถว!
“คินรีบเข้าไปช่วยนายไกรเร็วท่าทางจะแย่แล้ว”
วาทะ เพชรเทวา ตัดสินใจกล่าวขึ้นในที่สุดเมื่อเห็นร่างในชุดดำค่อยๆลอยตัวลงพื้นอย่างสง่างามโดยไร้รอยขีดข่วน
“ง่า..ผมเหรอครับ ไม่ดีมั้ง แบบนี้มันเล่นกันถึงตายได้นะครับ”
นายคินผู้ช่วยไม่ได้เรื่องของไกรสดุ้งโหยง พร้อมกล่าวตอบนายวาทะอย่างไม่ต้องคิด
“ตายกับตกงานเลือกเอา”
วาทะกล่าวอีกสั้นๆอย่างไม่ต้องคิดมากเช่นกัน
“ตกงาน..ง่า..อะไรกันเนี้ย”
นายคินทำหน้าแหยงๆก่อนที่จะตัดสินใจว่า
“ตกงานอดตาย สู้ตายดีกว่าเรา”
กล่าวจบหันหน้าไปสู่เครื่องสวมหัวอีกอันข้างหลังก่อนที่จะทำหน้าตาตื่นจากสิ่งที่เห็นแล้วร้องลันเรียกความสนในจากคนทั้งห้องว่า
“สู้ตาย..อ้าวเฮ้ยคุณวายุ”
..............
ร่างในชุดสีดำยืนยิ้มสุขใจก่อนที่จะค่อยๆก้าวเท้าเข้าหาเศษซากที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นบ้านเรือนไทยหลังงาม ถึงแม้การปะทะกันเมื่อครู่จะไม่ได้สร้างรอยแผลแต่อย่างใดให้กับร่างในชุดหนังสีดำ หากแต่การปะทะกันเมื่อครู่ก็ทำให้ออร่าแสงสีดำที่ปิดบังหน้าตาของฝ่ายตรงข้ามถูกทำลายไป เผยให้เห็นชายหนุ่มหน้าคมผมหยักโศกนิดๆสีออกดำตามแบบคนเอเชียสวมแว่นตากันแดดสีดำอันใหญ่ปิดบังโฉมหน้าอีกชั้นหนึ่ง
ตูมๆๆๆ
เสียงระเบิดดังกึกก้องไปทั่วลานกว้างอันประกอบไปด้วยซากปรักหักพังของสิ่งปลูกสร้างที่ครั้งหนึ่งเคยตั้งอยู่ ณ ที่แห่งนี้ บ้านเรือนไทยหลายหลังถูกทำลายย่อยยับ แต่สิ่งหนึ่งที่น่าตกใจคือ ภายในซากบ้านเรือนไทยกลับปรากฏตู้เอกสารสีเงินจำนวนมากมายกองรวมกันอยู่
ตูมๆๆ
เสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้งเป็นเหตุให้เศษซากวัตถุที่เหลืออยู่บางชิ้นไม่อาจคงสภาพของมันได้อยู่ต่อไป ทันทีที่วัตถุเหล่านั้นถูกทำลายโดยละเอียด มันก็กลับฟุ้งกระจายกลายเป็นกลุ่มตัวอักษรมากมาย
ก่อนที่จะจางหายไปในอาการธาตุ!
แฮกๆๆ
หลังจากที่ม่านกลุ่มควันอันประกอบด้วยตัวเลขมากมายล่องลอยไปทั่วค่อยๆจางหายไป พลันปรากฏร่างชายหนุ่มในชุดนักรบไทยสวมเกราะแบบโบราณครบชุดนั่งหอบอยู่กลางกลุ่มควัน พลางใช้ดาบที่อยูในมือข้างขวาปักลงดินเป็นหลักยึดทรงตัวมิให้ร่างของตนล้มลง ในขณะที่ดาบในมืออีกข้างกลับหักครึ่ง เสื้อเกราะที่สวมมีรอยแตกร้าว บาดแผลเต็มตัว ไม่ต้องบอกก็สามารถเดาได้ว่าสถานะการณ์ของนักรบหนุ่มกำลังย่ำแย่ปานใด
“บ้าเอ๊ย นี้เราจะสู้มันไม่ได้เลยหรือไงนะ”
ชายหนุ่มรำพึงกับตนเองก่อนที่อีกเสียงหนึ่งจะดังขึ้นว่า
“เสียใจด้วยนะพ่อนักรบหนุ่ม ที่ดูเหมือนจะได้เวลาจบศึกของเราแล้ว น่าเสียดายนะฉันนึกว่าแกจะทำให้ฉันสนุกได้มากกว่านี้ซะอีก”
ร่างสูงใหญ่ในเงาอันมือมิดตรงหน้ากล่าวขึ้นพร้อมๆกับยกมือที่สวมด้วยถุงมือสีดำเป็นมันวาวออกมาเล็งเข้าหาชายหนุ่ม ในขณะที่ผู้ตกเป็นเป้ากำลังพยายามทรงตัวลุกขึ้นเพื่อตั้งรับการโจมตีอีกครั้ง แม้ในใจตนจะรู้แก่ใจดีว่า การโจมตีที่อาจจะเกิดขึ้นตรงหน้านั้น ตนคงมิอาจต้านทานได้อีกแน่ แต่กระนั้นก็ยังดีกว่าจะไม่ได้ทำอะไรเลย
“แต่เอาเถอะแกอาจจะทำให้ฉันสนุกได้อีกนิดก็ได้”
บุรุษในความมืดหยุดมองเหยื่อตรงหน้าอีกครู่ ก่อนจะต่อประโยคว่า
“ด้วยความตายของแกไง”
กล่าวจบในมือก็พลันบังเกิดแสงสีดำสนิทดุจความมืดมิดยิ่งกว่ารัติกาลตรงเข้าหานักรบหนุ่มตรงหน้า
..........................
ทันใดนั้นเองก่อนที่คลื่นแสงสีดำจะพุ่งทะยานเข้าทำร้ายนักรบหนุ่มในชุดเกราะโบราณตรงหน้าพลันบังเกิดเสียงๆหนึ่งดังขึ้นว่า
“ออฟชั่นเมจิคโปรแกรม กระจกเวททมิฬ!”
สิ้นเสียงใสๆของเด็กชายกระจกเวทสีดำพลันปรากฏเข้าขวางกันลำแสงสีดำสนิทที่ถูกส่งเข้ามาตรงหน้าทันใด
เปรี้ยง..ปิว
แสงสีดำเมื่อกระทบกระจกพลันถูกสะท้อนกลับเข้าหาเจ้าของด้วยความเร็วอีกเท่าตัวทันที
“โอ๊ะ!”
ชายในชุดดำรีบยกมือขึ้นปัดลำแสงของตนที่ถูกส่งกลับมาอย่างรวดเร็วพร้อมๆกับความแปลกใจที่เกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้น จากนั้นจองมองไปยังผู้มาใหม่ตรงหน้า ผู้มาใหม่ที่เขาไม่คาดคิดเลยว่าจะได้เห็น ร่างเด็กชายผิวขาวผ่อนในชุดสูทจีนสีเงินยืนเด่นเป็นสง่าอยู่หน้านักรบหนุ่มคู่ต่อสู้ที่กำลังจะพ่ายแพ้ของตน เด็กชายผู้สามารถรับเมจิคโปรแกรมของเขาได้อย่างไม่สะทกสะท้าน!
โปรดติดตามตอนต่อไป
ตอน 3 เดชพ่อมดน้อย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น