ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เด็กใหม่ที่ทำให้ฉันเศร้า
ตอนที่ 4 เด็กใหม่ที่ทำให้ฉันเศร้า
Rin Talk
หาว~หวัดดีค่ะทุกคนพบกันอีกแล้ว ไม่ต้องสงสัยว่าฉันหาวทำไมเพราะวันนี้เป็นวันที่ฉันขี้เกียจ
มาโรงเรียนที่สุด มันคือวันจันทร์ไง!!! ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในห้องเรียนซึ่งก็มีนักเรียนส่วนใหญ่มากันแล้ว
“ครืด~”เสียงประตูห้องเปิดออก
มิคุ:อรุณสวัสดิ์ ริน
ริน:อรุณสวัสดิ์
อาจารย์เมย์โกะ:นักเรียนนั่งที่ได้แล้ว วันนี้ครูจะมาแนะนำเพื่อนใหม่ให้รู้จักกัน เข้ามาสิจ๊ะ
“ครืด~”เสียงประตูเปิดออกพร้อมกับเด็กผชผมสีบลอนด์ดวงตาสีไพลิน ดูก็รู้นั้นคือ เลนไง!
เลน:สวัสดีครับ ผมคากามิเนะ เลน
นักเรียนหญิงในห้อง(ยกเว้นฉัน):กรี๊ด!!!หล่อมว๊าก กรี๊ด!!!
นักเรียนชายในห้อง:ตรูยังหล่อกว่าอีก
อาจารย์เมย์โกะ:ช่วยๆลดเสียงลงหน่อยนะสาวๆ!
เลน:แล้วที่นั่งของผมล่ะครับอาจารย์เมย์โกะ
อาจารย์เมย์โกะ:เอ่อ...นั่งข้างๆรินจังกับมิคุจังล่ะกัน . เฮ้ยๆเดี๋ยวก่อนสิค่ะอาจารย์เมย์โกะจะให้
เจ้านั้นมานั่งตรงกลางระหว่างหนูกับมิคุหรอเนี่ย
เลน:ครับ . เลนเดินมานั่งตรงที่ของเขา
อาจารย์เมย์โกะ:แล้วก็มีอีกเรื่องหนึ่งนะจ๊ะ
หัวหน้าห้อง:มีอะไรหรอค่ะอาจารย์ ?
อาจารย์เมย์โกะ:วันนี้จะมีอาจารย์คนใหม่มาสอนตอนคาบบ่ายนะจ๊ะ คาบแรกวันนี้เราจะมา
เรียนวิชา...คณิตศาสตร์กันนะจ๊ะ
ทุกคนในห้อง(ยกเว้นเลน):ปวดหัวตั้งแต่เช้าเลยหรอ!!!
พักกลางวันจ้า~
“กริ๊ง~”เสียงสัญยานบอกว่าหมดคาบเช้า
มิคุ:รินไปกินข้าวกัน
ริน:โอเค อ๋อ...เลนไปกินข้าวด้วยกันไหม ?
เลน:อืม . ทำไมเลนหน้าแดงแปลกๆ
โรงอาหาร
มิคุ:ฉันซื้อข้าวเสร็จแล้ว รินฉันไปรอที่โต๊ะนะ . พอมิคุเดินไปฉันก็ถูกเลนดึงไว้ที่หน้าร้านค้า
ริน:มีอะไรรึเปล่าเลน ? . มีอะไรเนี่ย
เลน:คือ...เพื่อนเธอคนที่ชื่อมิคุนะน่ารักดีนะ แล้วมิคุเขามีแฟนยัง?
ริน:นี่...นายชอบมิคุหรอ . เศร้าเลยเรา...เดี๋ยวก่อนนะนี่ฉันชอบไอ้บ้านี้จริงๆหรอ
(ไรท์:เพิ่งจะรู้ตัวหรอ)(รินโตะ:นั่นสิ...เพิ่งจะรู้หรอ)
เลน:ป่าว แค่ถามน่ะ . ฉันรู้นะว่านายน่ะชอบมิคุ
ริน:ยังหรอก ถ้านายชอบก็จีบสิ . น้ำตาจะไหลอีกแล้ว อกหักซ้ำแล้วซ้ำอีก
เลน:ฉันก็บอกอยู่ว่าไม่ได้ชอบ
แม่ค้า:หนูจ๊ะข้าวหมูทอดราดแกงกระหรี่ได้แล้วจ๊ะ?
ริน:อ๋อค่ะ นี่ค่ะเงิน
แม่ค้า:ขอบใจจ้า
ริน:ฉันไปก่อนนะเลน ตามไปที่โต๊ะล่ะกัน . ต้องรีบไปไม่งั้นน้ำตาต้องไหลต่อหน้าเลนแน่ๆเลย
เลน:อืม
ที่โต๊ะอาหาร
มิคุ:อาแอ้วอออิน(มาแล้วหรอริน) . ยัยนี้...กินให้เสร็จก่อนก็ได้นะ
ริน:มิคุ...ฉันไปนั่งกินข้าวที่ใต้ต้นไม้ในสวนนะ
มิคุ:นั่นฉันไปด้วนนะ
ริน:ไม่ต้องหรอก...เธออยู่ที่นี้ล่ะ...เดี๋ยวเลนก็มาแล้ว นั่งกินข้าวกับเลนอยู่ที่นี้เถอะนะ
มิคุ:กะ ก็ได้
ริน:นั้นฉันไปก่อนนะ . ฉันพูดเสร็จก็เดินออกไปจากโต๊ะ
Len Talk
เลน:นี่ เธอชื่อมิคุสินะ . เดี๋ยวนะรินไปไหน ???
มิคุ:ช่ายแล้ว
เลน:แล้วรินล่ะ
มิคุ:เห็นบอกว่าจะไปกินที่ในสวนน่ะ . จะไปกินในสวนหรอ ไม่ยอมรอกันเลยสินะ
เลน:แล้วทำไมถึงไม่รอกันเลยล่ะ
มิคุ:เห็นบอกว่าจะให้เลนนั่งกินข้าวที่นี้กับฉันน่ะ
เลน:หรอ . ทำไมกันน่ะ พยายามจะให้จีบมิคุรึไง เดี๋ยวกลับบ้านค่อยถามล่ะกัน กินข้าวดีกว่า
Rin Talk
ตอนนี้ฉันนั่งอยู่คนเดียวใต้ต้นไม้ในสวนของโรงเรียน “เฮ้อ~”อยู่ๆฉันก็ถอนหายใจออกมา
เพราะอะไรน่ะหรอ ก็คงเป็นเรื่องเลนนั้นล่ะ พ่อก็ไปต่างประเทศแล้วด้วยสิ คงต้องเหงาอีกเหมือนเดิม แม่ก็จากฉันไปตั้งแต่เด็กๆ ถ้าเลนเป็นแฟนกับมิคุล่ะก้อ...ฉันคงต้องอยู่อยากโดดเดี่ยวอีกครั้ง...คงเหมือนตอนที่แม่จากไปใหม่ๆล่ะนะ พอฉันคิดเรื่องนี้อยู่ อยู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมา “ต้องอยู่คนเดียวอีกแล้วหรอ” ตอนนี้น้ำตาฉันไหลไม่หยุดเลย
“กริ๊ง~”เสียงสัญยานบอกว่าหมดเวลาพัก
ริน:คงต้องขึ้นเรียนแล้วล่ะ
______________________________
ไรท์:จบไปอีกตอนแล้วนะ ยังไงก็ฝากให้กำลั-
เลน:ยังไงก็ฝากให้กำลังใจนิยายเรื่องนี้ด้วยนะ
ไรท์:เฮ้ย!!!เดี๋ยวประโยคนั้นฉันต้องพูด
เลน:หรอ~ . หยิบคีย์บอร์ดไปพิมพ์เอง ?
ไรท์:แล้วก็อยากมาพิมพ์เองนะไอ้หัวเหลือง!!!
เลน:ยังไงก็อยากลืมนะให้กำลังกันด้วย ไปล่ะ~^[+++]^
ไรท์:นั้นไรท์ก็ไปล่ะนะค่ะ บาย เจอกันตอนใหม่ ?
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น