ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เจอผีกลายเป็นเทพบุตร(?)
หวัดดีค่า ทุกคน ไรท์มาแล้วมาอ่านต่อกันดีกว่าเด้อ~
ตอนที่ 3 เจอผีกลายเป็นเทพบุตร(?)
Rin Talk
ฉันขึ้นห้องมาก็เอาแต่นอนร้องไห้ พอมาดูเวลาก็ปาเข้าไป 5 ทุ่มครึ่งซะแล้วสิ “ไปอาบน้ำดีกว่า”
ในขณะที่ฉันอาบน้ำเสร็จและกำลังแต่งตัวอยู่...ฉันก็ได้ยินเสียงบางอย่างดังขึ้น
“ฮือ~” เสียงมันดังขึ้นเรื่อยๆ “ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!” เสียงเคาะประตูดังมาจากหน้าห้อง
ริน:ใครมาเคาะประตูนะ . ฉันเปิดประตูออกก็ไม่พบใคร ได้ยินแต่เสียงในห้องนั่งเล่นข้างล่าง
“ฮือ~ชะ ช่วยด้วย ฉันอยู่ตรงนี้~”สะ เสียงใครน่ะ! เอาไงดีลงไปดูดีไหมนะ......ลองซักครั้งล่ะกัน
เป็นไงเป็นกันลองลงไปดูล่ะกัน ฉันคิดได้อย่างนั้นก็เดินไปหยิบไฟฉายในห้อง?
ริน:นั้นใครน่ะ . ฉันเดินลงมาจากห้อง ตอนนี้อยู่ในห้องนั่งเล่นแล้ว
“แฮ่!!!?”เสียงใครคนหนึ่ง
ริน:กรี๊ด!!!!!!!!!! ฮือ~ไม่เอาแล้ว กลัวแล้ว .ฉันทรุดตัวลงนั่งกับพื้นเอามือมาปิดตาเพื่อจะได้ไม่เห็นผี!
?:นี่ เลิกร้องไหได้แล้วนะ
ริน:ใครน่ะ ฮือ~ . ฉันยังร้องไหไม่หยุดเพราะความกลัว
?:ฉันไง เลนน่ะ ฉันขอโทษนะฉันผิดเอง
ริน:เลนนายเองหรอ ฮือ
Len Talk
เลน:โทษนะ ฉันไม่น่าแกล้- . ผมยังพูดไม่ทันจบเลยอยู่ๆรินก็โผเข้ากอดผมแล้วร้องไหออกมาอย่างหนัก
ริน:ฉันตกใจแทบตาย ฮือ ฮือ
เลน:ไม่เป็นไรแล้วนะ . ผมกอดเธอพลางลูบหัวแล้วปลอบเธอพยายามทำให้เธอหายกลัว ผ่านไปสักพักเธอก็หยุดแต่...ก็ยังกอดผมอยู่เหมือนเดิม
ริน:นายเป็นคนทำใช่ไหม
เลน:ชะ ใช่ ขอโทษนะ . ผมรู้สึกได้ตัวเธอยังสั่นเพราะเรื่องเมื่อกี้อยู่เลย
ริน:ฉันเกือบหัวใจวายแล้วนะ ฉันยิ่งกลัวเรื่องผีอยู่ด้วย . เธอพูดพลางกอดผมแน่นขึ้น
เลน:ขอโทษนะ ต่อไปฉันจะไม่ทำแบบนี้แล้ว ฉันสัญญานะ . ผมพูดเสร็จก็ชูนิ้วก้อยแสดงสัญลักษณ์การให้สัญญา
ริน:นายสัญญาแล้วนะ . ชูนิ้วก้อยแล้วก็เกี่ยวก้อยตอบ
เลน:สัญญา
Rin Talk
เลน:สัญญา . ตึกตัก ทะ ทำไมหัวใจถึงเต้นแรงล่ะ รู้สึกเหมือนหน้าเริ่มแดงแล้วด้วย หรือว่าฉันชอบไอ้บ้านี้
เดี๋ยวก่อนสิฉันเพิ่งอกหักนะ ไม่มีกะจิตกะใจมาหลงรักใครหรอก(มั้ง)
ริน:ฉันจะขึ้นไปนอนแล้ว . ฉันดันตัวให้ลุกขึ้นยืน
เลน:นี่ ฝะ ฝันดีนะ .(ไรท์:เพิ่งจะโดนหลอกผีไปเมื่อกี้คงจะนอนฝันดีได้หรอกนะ!)
ริน:อะ อืม ฝันดีเช่นกัน . ฉันพูดเสร็จก็วิ่งขึ้นห้อง
ในห้องของริน
ฉันเข้ามาในห้องแล้วเอนตัวลงนอนกับเตียง ฉันได้แต่คิดทบทวนเรื่องเมื่อกี้ แต่ก็คงช่วยอะไรไม่ได้นอนดีกว่า“ ฝันดีนะความรู้สึกสับสนที่มีต่อเลน ”
____________________________________
ไรท์:รินๆเธอนี่ใจโลเลนะ
ริน:ใจโลเลอะไร ฉันยังไม่ได้บอกว่าชอบเจ้าเลนบ้านั้นเลยนะ!
ไรท์:ระ ริน ฉันยังไม่ได้ถามเลยว่าเธอชอบหรือไม่ชอบ
ริน:ฉะ ฉันแค่บอกไว้ก่อน
ไรท์:แหม่ๆ หน้าแดงด้วยล่ะ ซึนเดเระจริงๆนะ
ริน:ฉันไม่ได้ซึนเดเระซักหน่อ-
ไรท์:ยังไงก็ฝากให้กำลังใจกันด้วยเด้อ~
ริน:เฮ้ย!เดี๋ยวฉันยังพูดไม่จบเล- . ไรท์ใช้มืออุดปากรินแล้วลากกลับบ้าน
_____________________________________
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น