คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : With you - ซัมเกรย์
ัมี พาร์ท
5 4 3 2 เริ่ม!...
“มันอัแล้วใ่ไหม?" ผมถามทีมานเพื่อวามแน่ใ ่อนพวเาะพยัหน้ารับเป็นำอบว่าอนนี้ล้อำลัอัอยู่
เพราะวันนี้นอื่นๆใน่าย่าพาันทำานนหัวปั่นมีแ่ผมที่ว่าอยู่นเียว อันที่ริ็ไม่ว่าเท่าไหร่แ่ผมทำัวิวเอมาว่า เย์ ปาร์ เลยให้ผมมาไลฟ์สเพื่อทัทายแฟนๆให้หายิถึ
"สวัสีรับ ผมไม่อน AOMG รับ เอ...มีนูี่นแล้วนะ" ผมยื่นมือไปรับโทรศัพท์าทีมานมาถือเอและเปลี่ยนโหมเป็นเลฟี่เพื่อให้เห็นหน้าหล่อๆอผม "เ้ามาูันเยอะๆนะรับ วันนี้ผมมารับหน้าที่พาทุนไปเที่ยวรุโล แ่่อนอื่นถ้าไปนเียวผมเหาแย่ ผมเลยะวนนใน่ายหนึ่นเพื่อไปเที่ยวับผม อยาให้ผมวนใรไปบอมาเลยให้เวลาหนึ่นาที ับเวลา" ไอ้ารที่ะไลฟ์สและนั่พูับแฟนลับอย่าเียวผม็ลัวพวเาะเบื่อเลยิว่าะทำเป็นเหมือนรายารท่อเที่ยว พาแฟนลับไปมรุโล เป็นไวามิผมีสินะ
ผมมอนาฬิาัวเอสลับับมอ้อวามที่เหล่าแฟนลับส่ื่อนใน่ายที่อยาให้ผมวนไปเที่ยว ว่าร้อยๆ้อวาม่าพูไปในเสียเียวันว่า..
'เรย์อปป้า'
'เรย์ ><'
'อฮวา'
'อี อฮวา'
'อฮวาอปป้า'
"หมเวลา... สรุปวันนี้ผมะวนเรย์ไปนะรับ หวัว่าเาะว่านะ" ผมหยิบโทรศัพท์อัวเอึ้นมาหาเบอร์อโปริวเอร์สุูลอ่าย ผมลืมบอไปว่าอนนี้ผมอยู่ที่บริษัทและใ้ล้อโทรศัพท์อทีมานไลฟ์ส
ผมโทรออ ปลายสายมีเพลรอสายเป็นเพล comfortable ้วยล่ะแอบีใเหมือนัน รอไ้สัพัเา็รับสายผม พร้อม้วยน้ำเสียัวเีย "พึ่ื่นหรอ?"
'รับ...นี่ใรรับ?' ไม่ไ้เมมเบอร์ันไว้รึไห้ะ!!! อยาะะโนเ้าไปในสายแ่็้อนิ่ไว้เพราะำลัออล้ออยู่
"ันัมี"
'อ่อ ฮยอเอหรอ อโทษรับเมื่อี้ผมรับสายเลย ไม่ไ้มอว่าเป็นเบอร์ใร' แสว่าเมมเบอร์ผมแ่ไม่ไ้มอ แล้วไป... 'ว่าแ่ฮยอมีอะไรล่ะ?'
"ือันำลัไลฟ์สใน V live น่ะแล้วันะไปเที่ยวในโละหน่อย นายว่ารึป่าว สนใไป้วยันไหม?"
'อืม....ไป็ไ้รับ ผมว่าๆ้วยไม่รู้ะทำอะไร'
"yess โอเอนนี้ันอยู่บริษัทนะอีประมา40นาทีไปรับ เรียมัวเลยนะ"
'รับ ั้นผมวาสาย่อนนะรับ'
"ไ้ๆ แล้วเอัน"
"เาไปรับ เย่ๆ" ผมร้อีใเหมือนเ็เลยแหะ... "ไปรับเรย์ที่อนโันีว่ารับ" ผมรับล้อาทีมานมาและอัวลาพวเา่อนะรีบลริ่ไปที่โรอรถอบริษัท ผมึ้นมาบนรถสปอร์ันหรูัารับล้อโยารั้มันไว้หน้ารถะไ้เห็นหน้าผม เมื่อเรียบร้อยแล้วผมึออรถเพื่อไปรับเรย์ที่อนโ
ับมาไม่นาน็ถึอนโอเรย์ ผมุยเล่นับล้ออยู่สัพั่อนะเห็นผู้ายนนึเินออมาาึ้วยท่าทาสุูลอเ้าัว วันนี้เรย์แ่ัว่อน้าูสบายแ่ลับูีว่าผมเสียอี เสื้อสีำ าเยีนส์็สีำแถมมีาๆามสไล์ะ้วย สะพายเป้เหมือนเ็ๆยิ่อายุมาึ้น็ยิ่แ่ัวเ็ล นาย็30แล้วนะอฮวา เาเินรมาที่รถอผม ผมำไ้ว่าเรย์เยไปนั่รถเล่นับเย์ เย์็มารับแบบที่ผมมารับเา แถมเรียเรย์ว่า 'sexy lady' อี้วย มีหรอที่ผมะยอมให้เย์มันเรียอยู่ฝ่ายเียว
ผมลระลเพื่อะทัทายอีฝ่าย "ไ ที่รั"
นถูเรียใเล็น้อย่อนที่แ้มทั้สอ้าะึ้นสีแระเรื่อ น่ารัริๆอี อฮวา "ที่รัอะไรัน เปิรถให้ผม้วยมันล็อ"
"รับแม่ ใเย็นสิ๊ะ" ผมปลล็อรถให้เรย์ เาเปิประูรถและึ้นมานั่เบาะ้าผม
"นี่ไลฟ์สอยู่หรอรับ" เรย์ถามึ้นและี้ไปที่ล้ออย่าสสัย
"ใ่ ทัทายแฟนลับหน่อยสิ" ผมปล่อยให้เาทัทายและุยเล่นับแฟนลับ ส่วนัวผม็ทำหน้าที่เป็นนับรถ
"ัมีฮยอ ะพาผมไปไหนรับ?" เรย์ละสายาาหน้าอโทรศัพท์หันมาุยับผม
"นายอยาไปไหนล่ะ?" ผมพูออไปแ่สายายัับ้อถนนเบื้อหน้า
“เอ....ไปสวนสนุล็อเ้ันไหมรับ"
"นายเป็นเ็รึไ?"
"็ผมอยาไป"
"โอเๆ สวนสนุ็ไ้" เมื่อผมพูบเรย์็หันไปสนใล้อเหมือนเิม ในรถมีแ่เสียเาที่อยพูุยับแฟนลับบ้าร้อเพลบ้า ถ้าเป็นนอื่นผมไล่ลารถไปแล้วแ่สำหรับเรย์มันไม่ไ้ทำให้ผมรำาเลยสันิลับทำให้ผมมีวามสุที่ไ้ยินเสียเา
"ัมีฮยอ.."
"ว่าไ"
"หิว้าว"
"ไม่ไ้ิน้าวเ้ามารึไ ่อนันะมารับันให้เวลาั้40นาที ไม่รู้ัเอาเวลาไปิน้าวมัวแ่ทำอะไรอยู่ล่ะ"
"แ่ัวไ"
"ห่วเหลือเินไอ้วามหล่อเนี่ย!"
"ะบ่นทำไมอ่าาา"
"ไม่ไ้บ่น"
เรย์ไม่ไ้เถียผม่อเาเบ้ปาใส่ผมเล็น้อยและหันไปสนใ้อวามาแฟนลับที่ถูส่มาในไลฟ์สเพื่อพูุยับเา "ฮยอมีนบอว่าเราเหมือนู่รัทะเลาะันเลย ฮ่าๆๆๆ"
ผมสะุ้ับำพูอเาแ่ไม่ไ้แสอาารออไป ผมอยอมรับเลยแล้วันว่าผมแอบอบเรย์ ั้แ่เมื่อไหร่ผม็ไม่รู้ มารู้อีทีผม็หลผู้ายนนี้ไปะแล้วและเหมือนว่าเรย์็ะไม่รู้เรื่อนี้เพราะผมไม่เยบอใรหรือแสิริยาว่าันอบนายออมาเลยสัรั้
"ู่รัอะไร ไร้สาระ"
"อ่าาา เย็นาั"
"นี่...ะิน้าวเ้า่อนไหมหรือะไปินที่สวนสนุเลยทีเียว?"
"แล้วแ่ฮยอ"
"ั้นหาไริน่อนแล้วัน สิบโมเอเที่ยวทันอยู่แล้วแหละ"
"อืม"
ผมพาเ้าทาน้าวเ้าที่ร้านอาหารแห่หนึ่ เป็นร้านอาหารเล็มีสวนอไม้หน้าร้านภายในร้านแ่แนววินเทสีพาสเทล ูแล้วเหมาะับสาวๆมาว่า แ่เนื่อาในร้านน่อน้าน้อยสะวว่าถ้าผมและเรย์ะเ้าไปหาอินโยไม่้ออยหลบแฟนลับ
"เรย์ันว่าปิล้อ่อนเถอะ ิน้าวเสร็่อยไลฟ์่อ"
"รับ" เรย์อบรับผม่อนะล่าวลาแฟนลับและปิล้อไป ผมเินมานั่โ๊ะมุม้านในอร้าน ิับระทำให้เห็นสวนเล็ๆที่ร้านัไว้ เรย์นั่ลร้ามผมเาหยิบโทรศัพท์อเาึ้นมาเล่นเพื่อ่าเวลาระหว่ารอพนัานมารับเมนู
"นายะินอะไรล่ะเรย์?" เาไม่อบผม ผม็ไม่ไ้สนอะไรนั่อ่านเมนูอาหาร่อไปนพนัานมารับเมนู
"รับอะไรีรับ?"
"ผมเอา้าวหมูผัระทะร้อนรับ ส่วนน้ำอน้ำเปล่า" ผมยื่นเมนูให้นร้าม แ่เหมือนะโนเมินเพราะเาหันไปสั่ับพนัานเสิร์ฟ่อน
"ผมเอา้าวผัิมิโรยหน้าีส"
"รับน้ำอะไรีรับ?"
"ไม่เอารับ" พนัานรับใบเมนูอาหารไปาผม่อนะเินหายเาไปในรัว
"ทำไมไม่สั่น้ำล่ะ?" ผมถามเรย์เพราะเห็นว่าเาไม่สั่น้ำื่ม แ่เาไม่ไ้อบผมทำเพียแ่หยิบวน้ำออมาาระเป๋าเป้และวามันลบนโ๊ะ ผมรู้สึว่าผมำลัโนเาเมินหรืออนอะไรสัอย่า
"อนันหรอ?"
"รับ?" เาเยหน้าาโทรศัพท์ึ้นมามอผม
"นายน่ะ...อนันรึไ?"
"ผมะอนอะไรล่ะรับ พูเหมือนเราเป็นู่รัันเลย ไร้สาระ"
หึ...อนัวร์ร้อยเปอร์เ็น์
"อน็พูว่าอน ไม่ใ่มาพูประ"
"ผมไม่ไ้ประและผมไม่ไ้อน"
"แล้วทำไม้อเมินัน"
"ผมเมินอะไร?"
"นายทำเป็นไมุ่ยับัน ไม่มอัน ุย็ถามำอบำ ไม่ให้เมินแล้วเรียว่าอะไร? มันน่าเบื่อนะรู้ไหมที่้อมานั่ไม่พูไม่าเมินันแบบนี้"
"น่าเบื่อ แล้วะวนผมมาทำไม!?"
ผมเลือที่ะไม่อบเาเพราะถ้าพูันมาว่านี้้อทะเลาะันไป้านึแน่ ผมเบนหน้าไปมอวิว้านอแทนารมอหน้าเา ไม่นานอาหารที่สั่็ถูเสิร์ฟหน้าผมและเรย์
"อบุรับ" ผมเอ่ยอบุพนัาน่อนะส่ยิ้มเือนๆให้เา แ่นรหน้าไม่ไ้พูอะไรเพียแ่ส่ยิ้มที่ผมว่าละลายใเ็เสิร์ฟไปเรียบร้อยแล้ว
มื้อเ้าที่มาินอนสายอเราผ่านไปแบบเียบๆ ผมับเรย์่ายเิน่าอาหารันและเินมาที่รถเพื่อะเินทา่อ ผมิว่าึ้นรถแล้วบรรยาาศะีึ้น แ่ไม่เลย...
Simon Simon Dominic
Simon D o m i n i c oh oh ~ ~
ถ้าำไม่ผินีเพลผมนิ ผมมอไปที่วิทยุ มัน็ปิอยู่แล้วเพลผมมาาไหน? ผมหันไปมอนที่นั่อยู่้าๆมันทำให้รู้ทันทีว่าเพลมาาใร เรย์้มหน้าอย่าเิลๆ่อนะรีบหยิบโทรศัพท์อัวเอึ้นมารับ ใ้เพลผมเป็นเสียเรียเ้าหรอ ะทำให้ันรัไปถึไหนเนี่ย
"ฮะ..ฮัลโหล"
'ฮยอ'
ไม่รู้ว่าเ็นี่เ่อหรือั้ใ็เสียโทรศัพท์มันันผมไ้ยิน นในสายน่าะเป็นเย์ ปาร์ ถึผมะทำเหมือนไม่ใส่ใายัมอถนน แ่ริหูอผมมันำลัฟัอยู่นะรับ
"อะไร?"
'อยู่ไหนรับ?'
"อยู่บนรถำลัะไปล็อเ้"
'โอ้ะ! ฮยอไปับใรนเียวหรอ? ทำไมไม่วนผมไป้วยล่ะ'
"ันมาับัมีฮยอน่ะ"
'ทำไปอยู่้วยันสอนล่ะ?' เหมือนเสียปลายสายเริ่มูไม่พอในิหน่อย
"็นายให้ัมีฮยอมาไลฟ์สนิ แล้วฮยอเา็อยาไลฟ์แบบพาไปเที่ยวเาเลยวนันมา"
'ผมให้เาไลฟ์นเียวนะไม่ไ้ให้วนฮยอไป้วย' อ่าวไอ้นี่!
"เอาหน่า อย่าน้อยใสิไว้ราวหน้านาย่อยมาับันทีหลั็ไ้"
'สอน?' ไม่มีทาเว้ยยยย!!!
"ไ้ๆ สอนๆ"
'โอเ ูแลัวเอ้วยนะฮยอผมไปทำาน่อล้ะ รัฮยอนะรับ'
"อ่า ั้ใทำานล่ะรันายเหมือนัน" บอรัันไม่เรใผมเลย-..-
เรย์วาสายและเ็บโทรศัพท์เ้าระเป๋า ูเหมือนว่าเาะเริ่มอารมีึ้นแล้วนะ "อารม์ีแล้วล่ะสิ"
"ผม็ไม่ไ้อารม์เสียนิรับ"
"ปาแ็"
"ปาเสีย"
"ันปาเสียรไหน?"
"ทุรที่เป็นปาอฮยอ"
"ันไม่เถียับนายล้ะ เ็น้อย"
"ผมไม่ใ่เ็น้อยนะ!"
"เป็น นายมันเป็นเ็น้อย"
"ผมไม่ใ่เ็น้อยนะ ผมโแล้ว!"
เห็นอีฝ่ายเริ่มโรธผม็ยิ่อยาแล้ ็อี อฮวาเวลาโรธน่ารัเอ่วยไม่ไ้ "เ็น้อยๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"ไม่ใ่นะ!!!"
"ไม่ใ่เ็น้อยแล้วเป็นอะไรล่ะ ัวเล็หรอ? หืมมม...ัวเล็อีอ"
"ผมไม่ใ่เ็น้อยแล้ว็ไม่ใ่ัวเล็้วย!"
"แ่เป็นอฮวาิอีอิใ่ไหมล่ะ"
เรย์เียบไป เาเริ่มหน้าแและนั่นทำให้ผมไป่อไม่ถู ทำไมเาถึไม่เถีย่อทำไม้อหน้าแ ทุอย่ามันีันอยู่ในหัวผมอยู่นานนในที่สุเรา็เินทามาถึล็อเ้สวนสนุที่เรย์อยามา
"เฮ้ ไม่ลรึไ"
"แปปนึนะฮยอ นี่ๆฮยอ้อไลฟ์สไหม?"
"ไลฟ์สิ ็เราบอพวแฟนลับไปว่าะพาเามาเที่ยวนิ"
"ั้นแปปนึ อ่ะฮยอเอาโทรศัพท์ไปไลฟ์เอ่อน"
"โอเ" ผมรับโทรศัพท์มาามือเรย์และทำารไลฟ์สอยู่หน้ารถเพื่อรอนในรถลมา
"เสร็แล้วรับ"
ผมมอเรย์อย่าอึ้ๆ ไม่ิว่าอีฝ่ายะทำแบบนี้ ทำไมน่ะหรอ? ็อนนี้หนุ่มสุูลอสาวสวมหมวมิี้เม้าส์เหมือนเ็ๆ มันน่ารัมาโอ้ย หัวในแ่ะวาย!
"ฮยอยืนเอ๋ออยู่ทำไม?"
"มีสิทธิ์อะไรมา่าันเอ๋อห้ะ!"
"สิทธิ์ที่เป็นน้อายฮยอไ"
"สิทธิ์ที่เป็นแฟนไม่ไ้หรอ?" ผมพูออไปไ้ไ!!!
"ฮยอพูบ้าอะไรเนี่ย" เอาอีแล้วหน้าแอีแล้ว หัวในแ่ะล่มแล้วรับ
"่ามันเถอะ ไปๆเที่ยวัน"
ผมเินนำเามาเรื่อยๆมอบรรยาศรอบๆ นเยอะพอสมวรแ่โีที่ไม่มีใรมาอยมอหรือามอลายเนพวผม อนนี้เรย์เอาโทรศัพท์ไปถือเอเรียบร้อยแล้วทำให้ผมเินเียบๆไ้สะวึ้น
"ฮยอๆ!"
"หืม?" ผมหยุเินและหันไปมอนัวเล็้าๆ
"มีแฟนลับส่้อวามมาว่าล็อเ้เามีเทศาลู่รัย้อนหลัวาเลนไทน์้วยแหละ"
"แล้ว?"
"เาบอมันะมี้นเมเปิ้ล เื่อันว่าถ้าู่รัไปบอรัันใ้้นเมเปิ้ละทำให้รัยืนยาว แ่ถ้าเป็นนที่แอบอบใรสันไปอพรที่นั่น ำอะเป็นริ"
"นายะไปหรอ?"
"ใ่รับ"
"ไปทำอะไร?"
"ไปอพรไ"
"นายมีนที่แอบอบ?"
"็มีนะ ไปูันะฮยอ นะๆๆๆๆ"
"อืม"
"yess" ผมรู้สึแปลๆ เหมือนอหัยัไ็ไม่รู้
อนนี้ลายเป็นผมที่เินามหลัเรย์ นัวเล็ูท่าทาะร่าเริและมีวามสุร้ามับผมทุอย่า ผมลายเป็นนที่ไม่มีะิะใะทำอะไรเลย
ในที่สุเราเินันมาถึุทีู่่รัส่วนให่มารวมัวัน บริเวใ้้นเมเปิ้ล้นให่ เห็นแล้วมันหุหิะมัแล้วยิ่นที่มาับผมีใออนอหน้าทำให้ผมหุหิยิ่ว่าเ่า
"นี่ ะไปออะไร็ไปอสิมายืนีใอยู่ไ้ หุหิ!"
"เอ้า ฮยอเป็นอะไรเนี่ย?"
"ป่าว นมันเยอะน่ะเลยเบื่อๆ"
"อ่อ ฮยอไม่ไปอพรับผมหรอ?"
"ไม่ล่ะ นายไปเถอะ"
"ไม่มีนที่อบรึไ หรือว่ายัิถึเลี้ เนอยู่?"
"....."
"ั้น...็ไปอพรให้ไ้ลับมาบันสิ" เรย์ส่ยิ้มให้ผมและลาผมมายืนที่้นเมเปิ้ล "ฮยอฝาถือโทรศัพท์หน่อยเี๋ยวผมอเสร็ฮยอ่อยอ่อนะ"
ผมพยัหน้า เาึส่โทรศัพท์ให้ผม ่อนะหลับาและุมมือึ้นพร้อมพึมพำอะไรบาอย่า ผมหยิบโทรศัพท์อัวเอึ้นมาแอบถ่ายรูปอนัวเล็ไปไ้สอสามรูป ผมะทำไีล่ะ ะเลิอบเาหรือวรอบ่อ ในเมื่อเรย์เอ็มีนที่อบแล้ว เาไม่สนในอย่าผม..
"อบุนะฮยอ าฮยออพรบ้าแล้ว"
"อืม"
ผมแ่หลับาลไม่ไ้ยมือึ้นมาุมเหมือเรย์ ผมิว่ามันเป็นเรื่อไร้สาระมาๆสำหรับผม ะรัันอบัน็ไปบอันรๆสิ ะมาอพรเพื่อ!? อีอย่าถ้านเาไม่อบอพรับสิ่ศัิ์ที่ไหน็ไม่ไ้หรอ แ่ไหนๆ็มาล้ะ ผมเลยอพรไปว่า
'อให้อฮวา.....
สมหวัับวามรัที่เา้อาร'
"อเสร็ล้ะ"
"ฮยออว่าอะไรอ่ะ?"
"ไม่บอ"
"โถ่ ฮยอใบ้หน่อยสิ"
"ไม่! ไปเินเที่ยวัน่อเถอะ"
"ใร้าย"
พวเราเินเที่ยวัน่อไปเรื่อยนเวลาล่วเลยมา่อน้าเยอะ เราึ้อบทริปารไลฟ์สไว้เพียเท่านี้
"สุท้าย อย่าลืมิามผลานอ AOMG้วยนะรับ สำหรับวันนี้อันยอ" ผมและเรย์โบมือลาแฟนลับทั้หลาย่อนะยุิารบันทึเพียเท่านั้น
"เห้ออ เหนื่อยั"
"นั่นสิ"
"ไปหาอะไรินันไหมฮยอ?"
"เอาสิ ไปไหนีล่ะ"
"ผมว่าหาร้านอาหารแถวนี้็ไ้รับ น่าะมีร้านที่น่าสนใอยู่" ผมไม่ไ้อบเาลับไป แ่เินามเรย์ที่เินี้ร้านนู้นร้านนี้ไปเรื่อยๆ ว่าะหาร้านถูใา็แทบล้าล่ะ มื้อเย็นอเราเป็นเมนูย่าๆ เพราะเรย์เาอยาินหมูย่า็้อามใเาหน่อย
"ฮยอื่มไหมรับ?"
"ไม่ล่ะ เี๋ยว้อับรถอี"
"อ่าา"
ผมนั่มอเรย์ย่าหมูอย่ามีวามสุ เาย่าไปฮัมเพลไปเรื่อยๆ "มออะไรรับ ฮยอ?"
"มอนาย"
"มอทำไม ินสิหมูอ่ะไม่หิวรึไ?"
"อืม ไม่่อยหิว"
"ินเี๋ยวนี้นะฮยอ ่วยผมรับผิอบเลย" พูบเา็ีบหมูาเามาใส่านผมประมา4-5ิ้น "ไม่ยอมินอีเี๋ยว็เย็นพอี สสัยะให้ป้อน" ว่าแล้วเ้า็ีบหมูย่ามาิ้นนึมา่อที่ปาผม
"พูว่าอ้าม่อน อ้ามมมม" ไม่รู้ว่าอะไรลใให้ผมพูอ้ามมมามนรหน้าและนั่นเป็นัหวะให้เายัหมูใส่ปาผมไ้ "อร่อยไหม?"
"็ี"
"ั้นินเยอะๆนะฮยอ"
"อืม"
"ฮยอ"
"ว่า"
"ฮยอยัิถึเนริๆหรอ?"
"ทำไมถึถามล่ะ?"
"แ่อยารู้ แ่ริๆผมไม่น่าถามเนอะ 6ปีเป็นใร็ไม่อยาลืมอยู่แล้ว"
"ใ่ันยัไม่ลืมเา"
"...."
"แ่ไม่ลับไปหาเาแล้วล่ะ"
"ทำไม?"
"ันับเนเป็นเพื่อนันน่ะีแล้ว อีอย่าอนนี้ัน็มีนที่อบใหม่แล้ว้วย"
"เห....ใรหรอฮยอ!?"
"อยารู้หรอ?"
"อื้อ"
"ไ้ันะบอ แ่นายห้ามไปบอใรนะ"
"รับผมสัา!"
"เี๋ยว่อยบออนลับบ้านล้ะันอนนี้ันหิวแล้วอิน่อน"
"โถ่ ฮยออ่า"
"ฮ่าๆๆๆ รอไป"
หลัาทานมื้อเย็นพวเรา็เินเที่ยวถนนนเิน่ออีนิและ่อยเินทาลับ ผมับรถมาส่เรย์ที่หน้าอนโอเา "ฮยอบอผมไ้ยัว่าฮยออบใร?"
"นึว่านายลืมที่ันบอไปแล้วะอี”
“ผมไม่ไ้ี้ลืมนานั้นนะ"
"โอเๆ ันบอ็ไ้ นที่ันอบือ....."
"ือ..."
"ไปส่อระูเอนะ แล้วนายะรู้"
"ทำไม้อไปส่อระอ่ะ"
"เถอะหน่า ไปส่อเอแล้วะรู้ว่าันอบใร"
"ฮยอิว่าระห้อผมเป็นระวิเศษรึไ ไม่บอ็ไม่้อบอสิ" เ็นี่ไม่รู้มุสินะแ่ีแล้วแบบนี้ผมอบ
"ันให้เวลานาย10นาทีรีบึ้นห้อไป อย่าพึ่อาบน้ำไปส่อระะแล้วันะโทรไปฟัำอบานาย"
"ยุ่ยาัเลยฮยอเนี่ย ั้นับรถีๆนะรับ"
"อืม แล้วเอันพรุ่นี้"
พอเห็นอีฝ่ายเินเ้าอนโไปผม็ับรถออมาทันที เอาล่ะันะรอฟัำอบานายนะ
เรย์ พาร์ท
ผมรีบเินึ้นห้อมาทิ้สำภาระ ผมถอเสื้อผ้าออทั้หม่อนะใสุ่ลุมอาบน้ำเพื่อไปอาบน้ำ ระหว่ารอน้ำในอ่าเ็มผม็เปิโทรศัพท์ูรูปาราสาวๆที่ัมีฮยอสนิท้วย เผื่อะบอไ้ว่านไหนือนที่เาอบ แ่็เหมือนะไม่่วยอะไรเลย ผมวาโทรศัพท์อัวเอลและหยิบล้ออผมที่วันนี้เอาไปเที่ยว้วย้นมาูรูป รูปส่วนให่็ะเป็นวิว่าๆบ้า หน้าผมบ้า แ่ที่เยอะที่สุ็เป็นรูป ัมีฮยอ ผมน่ะแอบอบัมีมาั้นานแล้ว เยแอบลัวเหมือนันว่าอีฝ่ายะรู้ แ่เี๋ยวนี้ไม่ลัวล้ะอยาให้เารู้ะมาว่า ะอบไม่อบ็ไม่สนแล้ว อแ่ไ้บอ็พอ...
ผมหันมามอัวเอในระ ่อนะแอบบ่นัมีฮยอับเาสะท้อนอผมเอ "ีอิ อบใร็บอันหน่อยสิอบทำให้ผมิมา!"
เี๋ยวนะ...
ัมีฮยอบอให้ผมมาส่อระ...
'ไปส่อระสิ แล้วะรู้ว่าันอบใร'
"ฮยอ...ะ อบันหรอ?"
Simon Simon Dominic
Simon D o m i n i c oh oh
"ฮัลโหล เรย์พูรับ"
'ไ้ำอบรึยั?'
"ะ ัมีฮยอ!!"
'ใ่ันเอ นี่นายไม่ไู้ื่ออีแล้วใ่ไหม'
"รับ พอีรีบไปหน่อย"
'ลว่าไ?'
"ผม....ไ้ำอบแล้วรับ"
'....'
"ฮยออบผม"
'ใ่ นายิยัไล่ะ ะเลียันไหม?'
"ผะ ผมไม่เลียฮยอหรอ"
'นึว่าะโนเลียะแล้ว'
"ฮยอ"
'หือ'
"ถ้าฮยอลับบ้านไปส่อระ.."
'....'
"ฝาบอนในระ้วยนะรับว่า...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"ผม็อบเาเหมือนัน"
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
บแบบๆรึป่าวะะะ แ่อย่าว่าไรท์เลยสมอไม่่อยแล่นแ่อยาแ่ให้อ่าน ยัมีนอ่านู่นี้อยู่ไหมอ่าาา มาเม้นหน่อยนะะ ไรท์พึ่มาิู่นี้ ือเปนเมนน้อสีเทาอนู SMTM5 หลหนัมาเลยอยาแ่สนอneed ัวเอ เม้นเป็นำลัใให้หน่อยนะะะ หรือไม่็Favorites ็ยัี่ะ สุท้าย็รันอ่านทุนนะะะ าราเฮ..
ความคิดเห็น