ห้องเรียนผู้วิเศษและพรหนึ่งประการ

ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่ 14 : ลางร้าย

ตู้มมมมมมมม…!!

ได้มีเสียงระเบิดดังขึ้นไปทั่วตึกกีฬา แต่กลับไม่มีใครที่อยู่ในห้อง 0/1 ออกมาดูเลย...เหมือนพวกเรา 'ไม่ได้ยิน' อะไรทั้งสิ้น

"เฮ้ย แกมันตัวอะไรแน่ฟะ?!"

นิวเช็ดเหงื่อที่ไหลออกมา ก่อนจะถามออกไป แต่อีกฝ่ายก็ไม่มีท่าทีที่จะตอบกลับมา 

ตั้งแต่ที่สู้กันนิวรู้อีกฝ่ายเขาสัมผัสความรู้สึกไม่ได้เลย มีแค่เสียงร้องและ 'ความบ้าคลั่ง' เท่านั้น

ความสามารถของอีกฝ่าย ดูเหมือนจะเป็น 'เงา' แต่กลับมีความแข็งถึงขั้นทะลุกำแพงหรือเหล็กได้ กับสิ่งที่เหมือนอาวุธก็คือ 'เล็บ' ที่มีความคมมาก นิวยังพยายามที่จะไม่โดนมัน

GYaaaaaaaaaaar!!!!

"โธ่-เว้ย! ตูไม่มีเวลาทั้งคืนนะเฟ้ยยยยยยยยยย!!!"

ทั้งสองได้ตะโกนออกมาก่อนจะพุ่งเข้าใส่กัน และได้เกิดเสียงระเบิดดังอีกครา เกิดแรงสันสะเทือนขึ้นเรื่อยๆ จะถ้ามากไปกว่านี้ตึกอาจจะพังทลายลงได้เลย

…..

….

…

..

.

.

ริว---ได้วิ่งออกมาจากตึกกีฬาที่มี 3 ชั้น ก็ได้ยินเสียงระเบิดขึ้นอีกครา เธออยากจะหันกลับไปช่วยนิวผู้ที่ปกป้องเธอมาตลอด แต่อีกใจนึง….อยากหวนคืนและหนีไป ไม่อยากเจ็บ ไม่อยากเจอความกลัวอีกแล้ว

"จะ---จะทำไงดี?!"

ริวตอนนี้เธอกำลังสับสนว่าจะหนีไป หรือกลับไปช่วย เสียงสองเสียงในหัวทั้งสองกำลังตีกันอยู่

อีกแล้วเหรอ……………

อยู่ๆ ภาพในอดีตก็หวนคืนกลับมา…

________________________________________

ในวันนั้นตอนม.3 พวกเราได้เข้าค่ายลูกเสือ ฉันก็ไม่ได้หวังอะไรมากหรอก ไม่สนุก ไม่ตื่นเต้น แต่กลับน่ากลัว

ในตอนนั้นเป็นเวลาเดินทางไกล เดินตามในหมู่ของตัวเองไม่ทัน และพวกเขาได้ทิ้งฉัน เพราะเหตุผลที่ว่าหมู่สุดท้ายที่กลับไปจะโดนลงโทษ

พวกนั้นไม่รู้รึไงว่าเขาแค่หลอกเพื่อให้พวกเราเร่งรีบกันน่ะ? แต่นี่เล่นทิ้งฉันเลยเหรอ?

"ร้อนจัง…"

วันนี้แดดยิ่งแรงอยู่ด้วย แล้วการที่ตัวฉันเป็น 'ตัวตนที่ถูกปิด' แล้วด้วย ยิ่งร้อนไปอีก…

ความร้อนแทบทำให้ฉันสลบได้ทุกเมื่อ บริเวณรอบก็มีแต่ป่าทึบ นรกเดินดินชัดๆ

"น้ำ…….เอ๊ะ!"

ฉันหันไปเปิดกระเป๋าสะพายของตัวเอง ฉันว่าเอาน้ำมานะ

ฉันคิดอย่างนั้น แต่พอล้วงมือเข้าไป และคว้านดูก็ไม่พบขวดน้ำ...อ่า ยัยพวกนั้นเอาไปแล้วหนิ…

'ศร' หันมาแกล้งฉันอยู่เรื่อย เอาจริงๆ ฉันก็ 'ไม่สน' หรอกว่าเธอจะเห็นฉันในสายตาเธอเป็นอะไร แต่นี่มันก็บ่อยไปนะ หลังๆ ยิ่งรุนแรงขึ้นด้วย...

แต่ตอนนี้ ถ้าไม่มีน้ำฉันได้สลบแน่ๆ แดดที่ส่องมาแรงขึ้นเรื่อยๆ ฉันเริ่มเห็นภาพพร่ามัว การหายใจได้เร่งขึ้น ฉันล้มลงและนอนเป็นแนวระนาบกับพื้น

"ตายแน่เลย…"

ทำไมไม่รู้ ทำไมถึงไม่ร้องขอให้ใครช่วยนะ?

"เฮ้อ...ยัยแว่นอย่างเธอเนี่ยปล่อยไว้ไม่ได้จริงๆ สินะ"

เสียงของเขาได้ดังขึ้น นิว-----

เขาถือขวดน้ำเย็นๆ มาทาบหน้าของฉัน ก่อนจะเริ่มพยุงตัวของฉันขึ้น

" 'เงือก' แบบเธอขาดน้ำมีหวังได้ตายจริงๆ หรอก ครูวิซก็บอกไว้หนิ 'ให้ระวังเรื่องการควบคุมน้ำในร่างกาย' อย่าให้ขาดตลอดน่ะ"

"รู้อยู่แล้วว่านายจะต้องมา…"

ฉันยิ้มออกมา...ว่าแต่นิวอยู่กองหนึ่งนิ? แล้วเขามาถึงกองเจ็ด กองที่ฉันอยู่เลยเหรอ?

"แล้วมาได้ไงเนี่ย…จากกองหนึ่งถึงกองเจ็ดน่าจะเกินสิบกิโลเมตรเลยนะ"

ฉันเริ่มมีแรงที่จะรับขวดน้ำมาได้ ก่อนจะถามและนิวก็เริ่มอธิบายในขณะที่ฉันดื่มน้ำไปฟังไป

"จริงๆ ก็เป็นห่วงแหละ ยัยแว่นไม่สนโลกอย่างเธอจะโดนแกล้งก็ไม่แปลก แล้วยิ่งวันนี้แดดจัดซะด้วย พอเห็นร้านขายของ ฉันก็วิ่งดิ่งมาหาเธอเลย ส่วนเรื่องที่มาได้ไงก็แอบใช้พลังนิดหน่อยน่ะ"

"จะบ้าพลังเกินไปแล้ว ขาไปก็จะไม่ไหวอยู่แล้วยังวิ่งกลับมาอีก…"

ฉันยิ้มเจื่อนๆ ให้พรางเหงื่อตกกับพละกำลังของเขา

นิวตอบกลับเพียงแค่ยืดอกอย่างภาคภูมิ

________________________________________

กึก….!!

ริวกัดฟันแน่น ไม่ว่าเธอจะตัดสินใจ 'หนี' หรือ 'ช่วย' ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับเขา และเวลาที่ใกล้เข้ามาทำให้เธอตื่นตระหนกยิ่งขึ้น

"ริว?"

"อ่ะ!?"

สิท---ที่กำลังเห็นริวตื่นตระหนกอยู่ จึงเข้ามาทัก

ริวได้สติจากคำพูดของสิทก่อนจะหันมา

"สิท? ชะ---ช่วยด้วย!"

"ห๊า?"

หลังจากนั้นริวก็เล่าเรื่องคร่าวๆ ให้สิทฟังโดยที่ 'มีตัวอะไรบางอย่างจะทำร้ายเรา และนิวก็เข้ามาช่วย เขาบอกให้เราหนีออกมา' ถึงริวจะรู้ถึงพลังอำนาจของนิวว่ายอดเยี่ยมแค่ไหน แต่เธอกลับเป็นห่วงนิวอย่างมาก

"เข้าใจแล้ว....เธอไปบอกครูวิซ เดี๋ยวฉันจะไปช่วยนิวเอง ถ้ามันเป็นอะไรน่ะนะ"

"อื้ม!"

ริวพยักหน้ารับคำ ก่อนที่สิทจะหยิบเฮดโฟนลาย 'ธงคู่' มาสวม ก่อยจะยิ้มออกมา---

"จะเป็นผีหรืออะไรไม่รู้แหละ...ปล่อยให้นิวมันอยู่กับมันอันตรายแน่"

รอยยิ้มที่เหมือนปีศาจจริงๆ ได้เผยออกมา

สิทเร่งวิ่งตัวออกไปแล้วเร่งคสามเร็วขึ้น

เมื่อริวหันกลับมายังสิทที่กำลังวิ่งไปเพื่อจะพูดอะไรบางอย่างก็หยุดชะงักลง---เธอกลับหน้าซีดชนิดที่ยิ่งกว่าเห็นผี….

'เงา' ของสิทที่ไร้ศีรษะ………………..

เรา...ขอให้ตาฝาดเถอะ…

--จบ--