ห้องเรียนผู้วิเศษและพรหนึ่งประการ

ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 12 : กฎ...นับร้อยปี

---ห้องปกครองของโรงเรียนไทย-ญี่ปุ่นศักดิ์ดาวิทยาคม

"พวกเธอรู้ไหมทำอะไรลงไป!!!"

"....."

"....."

ใช่---สิทและนิวโดนเข้าห้องปกครองโดยเป็น 'ผู้ต้องหา' โดยที่อีกคนที่ยังมีสติอยู่และคนที่บาดเจ็บเป็น 'ผู้เสียหาย' แม้ความจริงจะไม่ใช่แบบนั้นแต่สิ่งที่ 'ครู' เห็นเป็นแบบนั้น นั่นคือสังคมโรงเรียน---

"ฮึก...พวกเขาเข้ามาแล้วก็ทำร้ายพวกหนูค่ะ แล้วบอกจะทำมิดีมีร้ายด้วย"

"ไม่เป็นไรนะคุณ 'ศร' "

"ค่ะ...แต่---แต่พวกเขา ฮึก..!"

น้ำตาที่ไหลลงมายิ่งทำให้ครูห้องปกครองครู 'นพเนตร' เชื่อในตัวศรเพิ่มไปอีก แล้วยิ่งมองสองชายหนุ่มในทางร้ายขึ้นไปอีก---

"ถ้าเป็นอย่างนั้นคงต้องถึงขั้นให้ท่านผู้อำนวยการจัดการแล้วล่ะ"

ครูนพเนตรพยายามเข้าไปกอดตัวศรเป็นการปลอบก่อนจะพาตัวเธอเองออกไปปรับสภาพจิตใจ 

เมื่อครูนพเนตรออกไปได้สักพักท่านผู้อำนวยการก็เข้ามาพร้อมกับเด็กคนนึง---และล็อคประตูห้องปกครองไว้

ผู้อำนวยการ---นัท มาอยู่ตรงหน้าทั้งสองนิวเองก็ไว้ผู้อำนวยการตามปกติแต่เมื่อเห็นสิทไม่ไหว้แล้วจึงเริ่มสงสัย

"ไง ไม่ติดต่อมาเลยนะ? ว่าแต่คิดไงไปต่อยลูกคุณหนูสุดๆ เนี่ย?"

"ในสายตาผู้ใหญ่ก็คิดงั้นหมดแหละ"

การตอบโต้เสมือนรู้จักกันทำให้นิวสงสัยขึ้นและเข้าไปซุบซิบใกล้ๆ หูสิท---

"เอ็งรู้จักผอ.ด้วยเรอะ?!"

"อ่า ประมาณนั้นส่วนตัวสุดๆ"

นั่นเองก็ทำให้นิวเห็นทางสว่าง ครั้งนี้จะขอเชื่อใจสิทหน่อยเถอะ!

นัทนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามของทั้งสอง นิวที่เห็นเด็กหญิงก็ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

"นั่นกระสื่อหนิ?"

"นั่นโรคจิตหน้าตัวเมียต่อยผู้หญิงหนิ?"

นิวและเด็กผู้หญิง---อลิสาชี้หน้ากันและกันและพูดจิกกัดใส่กัน นั่นทำให้ทั้งอลิสาและนิวเส้นเลือปูดเลย

"อะ---เอาล่ะอลิสาใจเย็นๆ ก่อนบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าไปกวนคนอื่น"

"หา? ไอ้หนูที่ยังซิงอยู่เงียบไป"

"ครับ"

นัทจ๋อยทันใดเมื่อโดนตอกย้ำความจริงของตัวเองจากปากของคนทถ้าดูจากภายนอกอายุ 6-7 ขวบแต่ข้างใน 70 กว่าๆ แล้ว

สิทเองก็ถึงกับกุมขมับพรางคิด พี่ตูไก่อ่อนถึงขนาดนี้เลยรึเนี่ย?

"ว่าแต่พวกผมจะเป็นไงต่อล่ะ?"

"คงต้องโดนลงโทษตามกฎฉันช่วยไม่ได้จริงๆ แต่…"

"แต่…?"

"ถ้าหาก 'ทำให้' อีกฝ่ายบอกเรื่องจริงก็ว่าไปอย่าง"

จบคำพูดนั้นนัทยกยิ้มขึ้นก่อนจะเดินออกไปจากห้องแบบไม่กล่าวลาอะไร

"นัทรอด้วย!"อ่า...อลิสาก็ตามไป

เหลือไว้เพียงชายสองคนที่ยังนั่งอยู่ สิทถ่อนหายใจด้วยความเบื่อหน่ายขึ้นมาทันที

"ว่าแต่เอ็งรู้จักผอ.ยังไงวะนั่นเห็นเรียกพี่ด้วย?"

"ตามที่พูดนั่นแหละ พี่ที่เคยเล่นกับตูสมัยเด็กน่ะ"

"เหรอ………."

…..

….

…

..

.

.

เอ็ม...หลังจากพักเที่ยงและกินอาหารเสร็จแล้วเขาก็ได้รับข่าวลือว่ามีคนขึ้นห้องปกครองเพราะทำร้ายผู้หญิง มีคนบาดเจ็บ 3 คน 2 ใน 3 ถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลแล้ว 1 คนไม่เป็นอะไรมากแต่ก็ได้ส่งกลับไปบ้านแล้ว

เอ็มที่ได้รับข่าวลือก็รู้ทันทีว่าเป็นเรื่องจริง ถ้าสองคนนั่น (สิท,นิว) น่ะนะทำจริงแน่

แต่เดิมศรอยู่ห้อง 4/1 ซึ่งคนละห้องกับริว โดยพวก 'แก๊งค์มณี' จะนั่งเกาะกลุ่มกันอยู่หลังห้อง 4/1 ตลอด แต่วันนี้อีกสองคนถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลวันนี้ศรเลยต้องนั่งคนเดียว

แต่ก็มีคนเป็นห่วงเธอมาก เนื่องจากเพื่อนสนิทเธอสองคนหายไป และเธอยังร้องไห้อีก นั่นก็ทำให้หลายคนได้รู้ว่าข่าวลือนั่นอาจจะเป็นเธอก็ได้ที่เป็น 'ผู้เสียหาย' ในนั้น

"พวกมันทำอะไรมั่ง?"

"ฮึก...พวกมันเข้ามาแล้วขู่เราว่าจะทำร้ายน่ะ ฮึก…"

"ไปเป็นอะไรนะศร"

"เรารู้ แต่เพื่อนเรา จินกับนาว...ฮึก…"

"อย่าร้องเลย...ใครวะที่มันชั่วถึงขนาดทำแบบนี้น่ะ!"

ถือว่าเป็นโชคดี...อีจินกับอีนาว คงดีใจนะที่ทำให้ฉันได้หน้าขนาดนี้น่ะ?

สิ่งที่ศรคิดกับน้ำตาที่ไหลออกมาชั่งแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

ทางเอ็ม...ไม่ต้องเข้าไป เอ็มได้แบบฟังอยู่ข้างนอกก็รู้ได้ และตั้งแต่เขาอยู่กับนิวมา...นิวเป็น 'ผู้ใช้อำนาจศักดิ์' การกระทำอะไรที่ส่งผลต่อ 'บาป' โดยไม่จำเป็น นิวจะไม่ทำเด็ดขาด 

แปลว่าต้องมีใคร 'โกหก' สินะ………..? ตามสืบหน่อยดีกว่า?

…..

….

…

..

.

.

ทางนัทที่กำลังประชุมกับครูนพเนตรที่ห้องอำนวยการ

"อืม...ตามที่ได้รู้เรื่องราวมา ฝั่งผู้หญิงมีสี่คน...มีเด็กผู้หญิงสามคนอยู่ห้อง 4/1(ศร,จิน,นาว) ส่วนอีกคนอยู่ห้อง 4/2(ริว) ฝั่งผู้ชายมีสองคน คนนึงอยู่ห้อง 4/2(นิว) ส่วนอีกคนอยู่ห้อง 3/2(สิท) สินะครับ?"

"ใช่ค่ะ...เราควรลงโทษ 'คนที่ทำผิด' ให้เร็วที่สุดค่ะ"

ครูนพเนตรพยักหน้าพร้อมตอบ นัทครุ่นคิดสักพัก

ก่อนจะออกความเห็นของตัวเองออกมา

"...ผมว่านะ เด็กผู้หญิงและชายนั่นอยู่ห้องเดียวกันคือ 4/2(ริว,นิว) ส่วนอีกสามคนอยู่ 4/1(ศร,จิน,นาว) เป็นไปได้มั้ยที่สามคนนั้นจะเข้าไปทำร้ายเด็กผู้หญิงจากห้อง 4/2(ริว) ก่อน ส่วนผู้ชายที่เข้ามาเห็นเลยเข้าไปช่วย แต่แค่การกระทำของเขารุนแรงไปหน่อยเองผมว่า---"

"คุณอย่าเอาเรื่องที่ 'ไร้เหตุ' มาพูดเลยค่ะ… หลักฐานไม่ต้องมีก็ชี้ชัด ครูท่านหนึ่งที่ไปเจอก็เห็น มีเด็กผู้หญิงสองคนสลบ อีกคนนึงเปียกและล้มลง ส่วนอีกคนกำลังโดนทำร้าย? ดูยังไง 'ผู้ต้องหา' ก็คือผู้ชายพวกนั้นค่ะ"

การพูดแทรกของครูนพเนตรเมื่อกี้ทำให้นัทคิดครั้งใหญ่ ก่อนที่นัทจะเอ่ยถามออกมา

"....ถ้าใช่...ผมขอถามหน่อย…"

"เชิญค่ะ…"

"ไอ้ที่ 'เราควรลงโทษคนที่ทำผิดให้เร็วที่สุด' นี่...มันจะได้อะไรเหรอครับ"

ทำถามในครั้งนี้เองก็ทำให้ครูนพเนตรถ่อยหายใจออกมา แต่ไม่ใช่ด้วยความผิด แต่เป็นความ 'เอือมระอา' 

"มันเป็น 'กฎ' ที่เขาทำตามกันมาเป็นร้อยปี แน่นอนครั้งนี้ก็ไม่เว้น"

--จบ--