ห้องเรียนผู้วิเศษและพรหนึ่งประการ

ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 11 : กลั่นแกล้ง

'ผู้อยู่จุดสูงสุดคือผู้ที่มีทุกอย่าง'

คำนิยามสั้นๆ ที่เผ่ยให้เห็น 'สังคมโรงเรียน' ที่แท้จริง ผู้ที่มีทุกอย่าง 'หน้าตา,ชื่อเสียง,เงินทอง' จะกลายเป็นผู้อยู่บนจุดสูงสุดเลย พวกที่รองลงมาก็จะได้แค่เศษบรมีของผู้ที่อยู่บนจุดสูงสุดโดยแท้

แล้วถ้ากลับกันล่ะ? คนที่ไม่ได้มี 'หน้าตา,ชื่อเสียง,เงินทอง' จะกลายเป็นอะไร……….?

ง่ายๆ---

---'ไร้ตัวตน (ผู้ถูกลืม)'

…..

….

…

..

.

.

ริว เด็กหญิงผู้ชื่นชอบในความฝัน… ถามว่าทำไมน่ะเหรอ? ตอนเด็กๆ ตอนที่พ่อแม่เธออยู่พร้อมหน้า ครอบครัวที่ยังเป็นสุขอยู่ แม่ของเธอได้พร่ำบอกเรื่องราวสุดแสนตระการตาอย่าง 'สิ่งลึกลับ' 

เหล่าสิ่งมีชีวิตที่ไม่น่าจะมีตัวตนอยู่ เหล่าตัวตนที่ไม่สามารถพิสูจน์ได้ สิ่งที่ไม่สามารถพิสูจน์ได้จนกลายเป็นเรื่องลึกลับจน 'น่าสนใจ'

ริวซึมซับเรื่องการชอบ 'สิ่งลึกลับ' ของแม่ของตน และริเริ่มชอบด้วยตนเองในที่สุด หน้าตาของเธออยู่ในขั้นธรรมดา เป็นนักเรียนดีเด่นด้าน 'ภาษา' ไม่ค่อยคุยกับใครในห้องมากนัก มีลักษณะเด่นคือใส่แว่นและอ่านหนังสือตลอด ไม่เคยโดดเรียน เคยไปแข่งโครงการภาษาและชิงแชมป์อันดับ 2 มาได้ แน่นอนเธอไม่เคยดีใจกับสิ่งเหล่านั้น

อย่างที่บอกเบื้องต้น หน้าตา,ชื่อเสียง,เงินทอง สามสิ่งที่จำเป็นต่อการใช้ชีวิตในสังคมโรงเรียน ตัวของริวนั้นนอกจากหน้าตาที่พอใช้ได้แล้วไม่มีชื่อเสียงหรือเงินทองมากนัก อยู่ในระดับปกติ แต่การกระทำที่ดูเหมือนไม่สนใจใครนั้นเอง….ทำให้ 'ใครบางคนไม่ชอบขี้หน้าตัวเธอ'

…..

….

…

..

.

.

---เวลา 08:35 โรงเรียนไทย-ญี่ปุ่นศักดิ์ดาวิทยาคม

หลังจากการเข้าแถวตอนเช้าอันร้อนระอุก็ได้มีการตรวจเครื่องแบบ 'นิว' นักเรียนดีเด่นด้าน 'ภาษา' อีกคนเองก็โดนเต็มๆ ตั้งแต่การแต่งตัวที่ผิดระเบียบตั้งแต่ถุงเท้าไปถึงใส่เสื้อซับคอกลม(WTF)

เมื่อตรวจเสร็จก็โดนลงโทษและลงชื่อให้ไปแก้ใหม่พรุ่งนี้ นิวเดินมายังร้านเจ๊จิบ เมื่อสั่งอาหารได้แล้วพอมองไปยังโต๊ะด้านในสุดก็เห็น สิท และ เอ็ม กำลังนั่งคุยกันอยู่

นิวเห็นได้ก็ยกยิ้มขึ้นแล้วเดินเข้าไป---

"เฮ้ยเอ็ม…"

"ไรวะ?"

"ตูว่าไอ้ 'ห้ามใส่อุปกรณ์ขณะตรวจเครื่องแบบ' นี่แม่งโคตรไร้เหตุผล อยู่ๆ ก็หยิบเฮดโฟนตูออกจากหัวเลย"

"ปกติ มันเป็นกฎเงียบๆ แล้วก็ทำไปเถอะ"

เอ็มกล่าวจบก็ตัวอาหารเข้าปาก สิททำปากจู๋กอดอกและหันไปอีกทางพรางพูด

"ฉะ---ฉันก็ไม่ได้อะไรมากซะหน่อย!?"

"พรวดดดดด!!---แค่กๆๆๆ"

มาแล้ว… 'สิท (ซึนเดเระ)' และนั่นเองทำให้เอ็มที่กำลังเคี้ยวอาหารอยู่ก็พรวดอาหารออกมาตามด้วยอาการไอและตบท้ายด้วยกินน้ำของสิทในที่สุด---สิทที่ได้เห็นก็ยกยิ้มขึ้นและ…..

"จะ---จูบทางอ้อม!?"

"........."

เอ็มเงียบลงและมองสิทด้วยสายตาว่างเปล่า ใช่ครับ นั่นเป็นสายตาของความเอือมระอาอย่างถึงที่สุด เอ็มเงียบและกินอาหารต่อจนสิทเริ่มรู้สึกผิดขึ้นมาเลย

"ฮะ---เฮ้ยไม่เป็นไรนะพวก?"

"เอ็มโดนแบบนี้ตลอดเลยเรอะ?!"

"โอ้! นิว!"

"......"

นิวเข้ามานั่งโต๊ะเดียวกับพวกสิทพรางวางจานอาหารในมือลง สิททักกลับด้วยอารมณ์ร่าเริง ส่วนเอ็ม...เงียบ

"ว่าแต่เอ็มนี่ท่าทางคงเหนื่อยเนอะ"

"สุดๆ"

"แหม่ๆ อย่าชมสิ~"

""ไม่ได้ชมเฟ้ยยยยยยยยย!!""

เมื่อเวลาผ่านไป นิว เห็นริวเดินผ่านหน้าโรงอาหารก่อนจะเห็นกลุ่มผู้หญิงสามคนเดินผ่าน

นิวขมวดคิ้วขึ้นก่อนที่เอ็มจะสังเกตตาม

"นั่นพวก 'แก๊งค์มณี' หนิ? ท่าจะไม่ดีแล้วแฮะ"

"........"

"ทำไมเหรอ?"

พอเห็นนิวที่ยังจ้องไปยังพวกนั้นอย่างต่อเนื่องแบบไม่หลุด สิทจึงถามด้วยความสงสัย

เอ็มถ่อนหายใจก่อนจะมองริวที่กำลังโอบหนังสือไว้ด้วยความเสียใจนิดหน่อยก่อนจะหันมา---

"พวก 'แก๊งค์มณี' เป็นสามผู้มีอำนาจของโรงเรียน เอ่อ...พวกลูกคนใหญ่คนโตน่ะ พวกนั้นเรียกตัวเองว่า 'งดงามดังอัญมณี' น่ะ"

"แล้วนั้นเกี่ยวอะไรกับริว?"

"ตามที่เพื่อนตูบอกสามคนนั่นเล็งริวไว้น่ะ เพราะริวชอบทำตัวแบบไม่สนโลกมั้ง พวกนั้นเลยคิดว่าหยิ่ง...แต่ตูยังไม่บอกเรื่องนี้กับนิวเลยแต่มัน…"

เอ็มมองไปยังมือซ้ายของมันที่ถูกกำจนแน่น แน่นอนเอ็มก็อยากจะช่วยแต่ก็ไม่ได้เพราะ การช่วยเพียงครั้งเดียวอาจจะทำให้ 'ตัวเขาเอง' โดนหมายหัวเลยก็ได้

แต่อยู่ๆ...สิทก็ลุกขึ้น---

"จะไปไหนน่ะ?"

"......."

"แน่นอนไปดูริวไง?"

คำๆ นั้นทำให้เอ็มตื่นตระหนกแล้วคว้าคอเสื้อสิทลงมาใกล้ตัวเองแล้วซุบซิบเบาๆ

"เฮ้ยๆ เอ็งอาจจะไม่รู้นะ เพราะเอ็งยังแค่ม.3 พวก 'แก๊งมณี' น่ะมันอยู่ใน 'สังกัด' ของกลุ่ม 'สามแสง' นะเว้ย!"

"กลุ่ม 'สามแสง' ?"

สิทถามด้วยน้ำเสียงสงสัย ก่อนเอ็มจะพูดต่อ---

"ถ้าพวกเราเป็น 'ผู้อยู่เหนือธรรมชาติ' พวกของกลุ่ม 'สามแสง' จะเป็น 'ผู้อยู่เหนือกฏเกณฑ์ของโรงเรียน' เลยนะเว้ย! ทั้ง 'หน้าตา,ชื่อเสียง,เงินทอง' พวกนั้นมีทั้งหมด ถ้าไปยุ่งมีหวังโดนพวกมันหมายหัวแน่"

"อื้ม! แล้ว?"

"ไอ้เวรนี่!!"

สิทยังคงไม่รู้ถึงความน่ากลัวของกลุ่ม 'สามแสง' ดี จึงไม่ค่อยสนใจคำเตือนของเอ็ม แต่นิวกลับเห็นสิทที่ไม่สนอะไรแล้วลองมามองตัวเองดู…

จะเรียกว่าโง่หรืออะไรดี...แต่ก็แพ้มันจนได้

แล้วนิวที่เงียบมาตลอดก็เอยขึ้น

"สิท..."

"ไร"

"ไปสั่งสอนลูกคุณหนูเอาแต่ใจกัน"

สิ้นเสียง ทั้งสองก็ได้ตามสามสาวไป เหลือให้เอ็มนั่งอยู่คนเดียว เขาได้ถ่อนหายใจออกมา---

"เฮ้อ คนเขาอุสาห์เป็นห่วง..."

…..

….

…

..

.

.

แม้เสียงเริ่มคาบแรกจะดังขึ้นแต่ทั้งสามสาวยังไม่เลิกตามริวอย่างเปิดเผ่ย ริวเองที่ได้ยินเสียงสัญญาณก็เร่งล้างมือในขณะที่พึ่งออกมาจากห้องน้ำ

เมื่อจะถึงทางออกก็ถูกผู้หญิงแปลกหน้าสองคนปิดไว้ 

"พะ---พวกเธอจะทำอะไร?"

ริวเริ่มถ่อยหลังพร้อมพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นกลัว

นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรก

"อ่านหนังสือไปวันๆ….คิดว่าฉลาดเหรอ?"

เธอเดินทีละก้าวไปเรื่อยๆ จนไปชนคนๆ นึงเข้า ริวจึงหันไปอีกด้าน---

"บอกแล้วใช่ไหม? 'อย่ามาให้พวกเราเห็นขี้หน้านั่นอีก' น่ะ"

"ปะ---เปล่านะ"

"เหรอ?"

สิ้นเสียงของผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าได้เข้ามาใกล้เธอ และเข้าไปหยิบหนังสือออกมา---ไม่เพียงแค่นั้นสองคนด้านหลังยังเข้ามาล็อคแขนทั้งสองข้างของริวอีก

"จะ---จะทำอะไรน่ะ!?"

"เห็นแกทำตัวแบบนี้แล้วมันหมั่นไส้ว่ะ!"

ไม่จำเป็นต้องมีเห็นผลที่สมควร

ไม่จำเป็นต้องการอะไร

ไม่จำเป็นต้องใส่ใจใคร

ริวถูกแรงของสองคนลากไปยังหน้าอ่างล้างหน้าก่อน หญิงที่อยู่ตรงหน้าจะเปิดน้ำและปิดที่ระบายน้ำลง---และ….

"ฮ่าๆๆๆ ดูหน้ามันสิ! กำลังเอาเป็นเอาตายเพื่อเอาชีวิตรอด"

"น่าสมเพชสุดๆฮ่าๆๆๆ"

"ลงไปๆ ฮ่าๆๆๆ 'ตายๆ ไปเลย' ฮ่าๆๆๆ"

เสียงหัวเราะชอบใจได้ดังลั่นของทั้งสามในขณะที่หญิงทั้งสองกำลังกดหัวริวลงยังน้ำ---สัญชาตญาณของร่างกายของเธอกำลังดึงหัวของตัวเองขึ้นเพื่อเอาอากาศที่กำลังจะหมดลง 

แต่แรงทั้งหมดกลับไร้ผล...เมื่อเธอยังโดนกดอยู่

เสียงหัวเราะยังดังอย่างต่อเนื่อง พวกเธอ 'เล่นถึงตาย' จริงๆ จนกระทั่ง……

"เฮ้ยมึงปล่อยนะเว้ย!!"

ปัง!ตุบ!ตุบ! สิท---เข้าไปด้านหลังของหญิงทั้งสองที่ล็อคตัวริวไว้และต่อยไปที่ใบหน้าเต็มๆ สองหมัดจนกระเด็นล้มไป

"อีจิน! อีนาว! มึงเป็นใคร! ทำไมมาเxือกด้วยวะ!!"

หญิงสาวตรงหน้าเมื่อเห็นเพื่อนของตนโดนต่อยจนล้มลงเธอก็หันไปตะคอกใส่สิท

ริวเอาหัวออกมาและล้มลงเช่นกัน---

"มึงทำรุ่นพี่กูไง!"

"ใช่...แล้วมึงก็ทำเพื่อนกูด้วย"

นิว---เดินเข้ามาอีกคน เขาเข้าไปใกล้หญิงตรงหน้าเรื่อยๆ พรางหักนิ้วดัง กร๊อบๆ 

เมื่อหญิงตรงหน้าเห็นว่าตัวเองกำลังเป็นอันตรายก็หยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมา

"ถะ---ถ้าพวกมึงทำกูเรื่องได้ถึงผอ.แน่!!---"

"โทษทีว่ะ…."

สิทเห็นว่าอีกฝ่ายจะถ่ายวีดิโอเขาก็เข้าไปใช้มือปัดสมาร์ทโฟนทิ้ง 

"พอดีพวกกูไม่ชอบให้ใครมาถ่ายโดยไม่ให้ค่าตัวน่ะ?...นิว"

"เอ่อ กูจะเอาให้ไม่เหลือชิ้นงามของคำว่า 'อัญมณี' เลย"

"ยะ---อย่านะ! รู้มั้ยพ่อกูเป็นใคร---!!!"

'หน้าตา,ชื่อเสียง,เงินทอง'

สำหรับผู้ที่มีทุกอย่างแล้วจะใหญ่ได้สุดแค่ใน 'ขอบเขต' ที่กำหนด แต่เมื่อนำมาเทียบกับโลกข้างนอก ของพวกนั้นจะหายไปทันทีเมื่อมาเจอกับ 'พลัง' 

ผู้แข็งแกร่งย่อมชนะ

ผู้แข็งแกร่งย่อมได้ทุกสิ่ง

ผู้แข็งแกร่งย่อมไม่ต้องสนสิ่งใด

เมื่อหญิงตรงหน้าถ่อยไปเรื่อยๆ จนถึงกำแพง ทางตันของเธอ… นิวเข้าไปคร่อมตัวเธอและจ้องมองจดจำใบหน้าด้วยสายตาที่คมดังใบมีด---

นิวยกหมัดซ้ายขึ้นพร้อมที่จะสะบั้นหน้าหญิงสาวตรงหน้าได้ทุกเมื่อ...ทว่า…

"ทะ---ทำอะไรน่ะ!!"

มีครูคนหนึ่งเข้ามา---เมื่อเขาเห็นภาพตรงหน้า ชายสองคนหญิงสาวสี่คนสามคนสลบอยู่ ส่วนอีกคนกำลังถูกชายหนึ่งคนกำลังจะต่อย แถมมีผู้หญิงอีกคนตัวเปียกพร้อมกับอ่างล้างหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำ---

หญิงสาวตรงหน้าพอเห็นโอกาสที่ได้รับมาก็แสยะยิ้มเบาๆ ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้า---

"ชะ---ช่วยด้วยค่ะครู!! คนพวกนี้เป็นโรคจิตค่ะ!! แล้วก็เข้ามาทำเพื่อนหนูและจะทำร้ายหนูค่ะ!!"

--จบ--