ไม่อยากจากเทอไปเลยน่ะ

เนื้อเรื่อง

  ชั้นก็เป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่มีความรู้สึกเจ็บเป็น และเป็นคนที่รักเพื่อนมาก  ชั้นจบ ป.6  ก็ต้องแยกย้ายไปโรงเรียนอื่น ๆ กัน  ตอนแรกชั้นจะไปอยู่กะเพื่อน ๆ ในโรงเรียนประจำจังหวัด  รู้ตัวอีกทีโดยส่งตัวไปเรียนต่ออีกจังหวัดหนึ่งแล้ว 

ชั้นไปสอบที่โรงเรียนนั้น  ชั้นไม่มีเพื่อนเลย  คนเดียวจากโรงเรียนเก่า ชั้นไม่รู้จักใครเลย  แล้วก็ไม่กล้าคุยกะใคร

ชั้นมาโรงเรียนใหม่ตอนSummer เพราะชั้นเรียนหลักสูตรกึ่งสองภาษาจึงต้องปรับตัวให้เข้าภาษาที่ต้องเรียน  5 วัน ชั้นรู้สึกเป็นอะไรที่แย่มาก   ชั้นไม่มีเพื่อนเหมือนถูกสังคมรังเกียจ  ชั้นโทรหาแม่เกือบทุกชั่วโมง  ชั้นบอกแม่ว่าชั้นเหงามาก  ชั้นไม่มีเพื่อน  ชั้นไม่รู้ว่าเพราะอะไร  ชั้นเลยคิดว่าถ้าไม่มีใครคบเรา   ชั้นก็สามารถอยู่คนเดียวได้ ชั้นไม่ง้อใครทั้งสิ้น   รู้เพียงแต่ว่าทุกวันใน Summer ชั้นเฝ้ามองคนอื่นเล่นกัน  ชั้นไม่รู้จะทำไงแล้วตอนนั้น  ได้แต่ร้องไห้    คืนก่อนสุดท้าย  แม่โทรมาถามว่าจะอยู่โรงเรียนนี้อีกไหม  จะได้กลับมาสอบที่โรงเรียนประจำจังหวัด  ในความคิดของชั้นก็คือว่า  ถ้าชั้นกลับ  ก็ ถือว่าชั้นยอมแพ้  ถ้าชั้นอยู่ชั้นก็ไม่มีเพื่อน    ชั้นบอกแม่ว่าขอคิดดูก่อน  ชั้นโทรหาเพื่อนเก่า   เพื่อนทุกคนบอกอย่างเดียวกันเลยว่า  ตามใจเรา  เราอยากทำอะไรก็ทำ  ไม่มีใครสามารถทำให้เราล้มเหลวได้  นอกจากตัวเราเอง  ชั้นจึงบอกแม่ว่าจะอยู่ต่อ  ชั้นกลับบ้าน  แล้วอีกไม่กี่วันก็มาปฐมนิเทศ  แค่วันเดียวก็เป็นอะไรที่แย่เหมือนกัน

ชั้นได้อยู่ห้อง 1 อยู่ห้อง คิงส์  ไม่อยากจะเชื่อ ตอนที่เรียกชื่อเรา

ชั้นเรียนวันแรกชั้นได้เพื่อนคือแป้ง กิ๊บ และ เมย์  เรียนไปเรื่อย ๆ มันดีขึ้นเยอะ แต่ที่หอมันแย่มาก เพราะชั้น

ต้องอยู่ร่วมห้องกับคนที่ชั้นเกลียด  ชั้นอยู่หออย่างคนที่ไม่มีเพื่อน  แต่โต๊ะที่กินข้าว  น้ำว้าอยู่ห้อง 3 และพี่พีอยู่ม.2 ก็สนิทกับเราเหมือนกัน  แล้วก็แอ้มที่เจอกันตอน Summer

รู้ไหมที่โรงเรียนชั้นเริ่มสนิทกับคนที่ชื่อป๊อป  ที่เป็นกระเทย  เป็นหัวหน้าสายชั้นม.1  แล้วก็สนิทกับนัท  โม  ฯลฯ

ต่อมาเรื่อย ๆ จนเทอม2
รู้ไหมตอนนี้ชั้นมีเพื่อนเยอะแค่ไหนชั้นมีเพื่อนสนิท 10 คน  ถ้ารวมตัวชั้นด้วยกลุ่มชั้นมี 11 คน

มี  นัท เพื่อนที่ชั้นสนิทที่สุด  ถ้าชั้นขอคำปรึกษานัท ชั้นจะได้คำปรึกษาที่แปลกไปจากคนอื่น เธอน่ารักที่สุดในความคิดของชั้น เธอขาว สวย หมวย  ไม่อึ๋ม  ไม่แรด

โม   เป็นเพื่อนที่ดีมาก  อ้วน  บางทีก็ดี  บางทีก็ไม่ดี  เวลาฉันทำไร ฉันจะปรึกษาโม

บิว   เป็นเพื่อนที่ไม่รู้สิ  อธิบายไม่ถูก  มีแฟนด้วยคบกันนานมาก

ป๊อป  เป็นกระเทย  เป็นคนตลกตามประสากระเทยอ่ะน่ะ  เป็นหัวหน้าสายชั้นเลยมีแต่คนรู้จักเยอะมาก

เนย  เป็นคนออกแนวกระแต  แต่ถ้าเราคบเนยดู  เนยเป็นคนที่ดีมาก 

ข้าวฟ่าง   เป็นคนหน้าตาเรียบร้อย  แต่ไม่ใช่เลย  มีแฟนเป็นโหล  ถ้าให้ไล่ตั้งแต่เทอมแรกเราไล่ไม่ได้   ตอนแรกเราไม่ชอบฟ่างเลย  ดูนิสัยไม่ดี  แต่ตอนนี้ข้างฟ่างเป็นเพื่อนที่ดีสำหรับเรามากเลย

กิ๊บ  หน้าตาคล้ายเรา  ที่จริงไม่คล้ายเลย  กิ๊บเป็นคนตลกเหมือนกัน  น่ารักมีแฟนอยู่ ม.4

เมย์      เป็นเพื่อนที่ดี  พาไปไหนก็ไป  แต่พูดมากไปหน่อย  แปลกๆนะคนนี้ หน้าตาก็ดี

ออย  เป็นเหมือนคนบ้า  เพราะมันเป็นหัวหน้าชมรมคนบ้าประจำห้อง 1

แป้ง     เป็นคนที่สูงมาก  นิสัยไม่สามารถบรรยายได้

และคนสุดท้ายน่ะก็คือเรา 

พวกเรา11คน   สามารถสนิทกันได้เพราะโรงเรียนของเรามีกิจกรรมบ่อย  ได้ทำงานร่วมกัน  และนิสัยคล้ายกัน  (นิสัยแรด อ่ะล้อเล่น  นิสัยกลุ่มนี้เป็นตลก ๆ มียุ่งเรื่องผู้ชายด้วยนิดหน่อย ((ไม่นิดหรอกน่ะ))  เพราะคนที่มีแฟนในกลุ่มก็มี เรา  ข้าวฟ่าง เนย กิ๊บ แป้ง เมย์ บิว  นัทมีแต่คนมาจีบ เต็มเลย  แต่ไม่เอาซักคน  โมก็ชอบคุยโทรศัพท์กับผู้ชาย  สรุปว่าทุกคนเลย ยกเว้น ป็อป  ออย)  ชั้นรักเพื่อนกลุ่มนี้มาก  ชั้นอยากไม่ให้วันหนึ่งมันจบเร็ว เพราะชั้นอยากอยู่กะเพื่อน11คนของชั้น

ตอนนี้ชั้นอยู่ม.1 เทอม 2 แม่จะให้ชั้นย้ายโรงเรียนในตอนม.2  แม่บอกว่ามันไกลจากบ้าน  แม่บอกว่าตอนแรกก็เห็นอยากย้ายอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ  ชั้นไม่กล้าเถียงเพราะมันเป็นเรื่องจริง 

วันต่อมาชั้นบอกนัทว่า ม.2 ต้องย้าย   นัทก็บอกว่าอย่าย้ายได้ไหม  ชั้นบอกว่าไม่ได้  แล้วนัทถามอีกว่า  แล้วอยากไปหรือป่าว  ชั้นตอบไปว่า  นัทเข้าใจเค้าหน่อย  มันไกลบ้านแล้วก็ไม่อยากยู่หอ    เราชั้นก็ทำงานไปเรื่อย ๆ ชั้นทำเกมส์เกี่ยวกับวิทยาศาสตร์   กลุ่มละ 5 คน  แต่ชั้นโดยทำคนเดียว  ไม่รู้ว่าเพื่อนชั้นหายไปไหนหมด  น่าโมโห  ต้องอยู่ข้างนอกแน่ ๆ ชั้นเลยออกไปตาม  ไดอารี่ที่รัก เธอรู้ไหม  ชั้นเจออะไร  นัทนอนตักโม  มือปิด  โมถามแกทำไรนัท  เค้าบอกว่า  ป่าวนี่  แต่ชั้นนึกเรื่องที่ชั้นพูดเมื่อกี้กับนัทไปเรื่องย้ายโรงเรียน  ตอนนั้นตกใจมากเลย   ถึงกับร้องเฮ้ยขึ้นมา  ถามนัทว่านัทเป็นอะไร  นัทยิ่งร้องไห้ขึ้นไปใหญ่  นัทบอกว่า  ทำไมตังค์ต้องย้ายโรงเรียน  ชั้นไม่พูดเพราะพูดไม่ออก

กลับมาที่หอพัก  คิดหนักเลยคราวนี้เรา เซ็งจอร์จเลย

ลืมเล่าอีกอย่างหนึ่ง  เรามีแฟนชื่อว่าหนึ่ง  อยู่กลุ่มห้อง 6 เป็นพวกเด็กเลวของชั้นม.1  ได้แฟนเลวมาทำไงดี  อุตส่าห์ไม่บอกมันแล้วน่ะ  ยังรู้อีกว่าเราจะย้ายโรงเรียน  ทำไงได้มันเป็นลูกของเจ้าของหอที่ข้าวฟ่างอยู่  มีไรก็ถามข้าวฟ่างได้อยู่แล้ว  เรื่องเค้าอ่ะ 

สอบ 3 วันสุดท้าย 

วันแรก  

ห้องที่เราสอบอยู่ติด ๆ กับห้องแฟนเรา  หนึ่งอ่ะ แต่มีห้อง 5 คั้น  ก็อ่านหนังสือกับมันแหละ  ในใจตอนนั้นอยากบอกว่าอยากอ่านหนังสือกับเพื่อนของเรามากแต่ทำไงได้หันหลังไปอีกที  เพื่อนก็แยกย้ายไปหาแฟนตัวเองหมดแล้ว  ก่อนเข้าห้องสอบหนึ่งก็ขอให้ทำข้อสอบให้ได้  รู้น่าถ้าทำไม่ได้ก็สลบคาตีนพ่อดิ  ตอนกลางวันไปกินข้าวกับเพื่อน  วันนี้มันนั่งกันทั้งห้องได้ไงก็ไม่รู้  ทุกวันจะแยกย้าย  ห้องเรามี 25 คน  กลุ่มเราก็ปาไปแล้ว11คน  สงสัยจะรักกันจัดวันนี้   ขึ้นห้อง  หนึ่งก็มานั่งข้าง ๆ อีกแล้ว  บังคับให้อ่านหนังสือ  ใครกันแน่ที่ต้องอ่าน  พอสอบเสร็จ  หนึ่งกับวีเพื่อนมันแหละมาส่งที่หอ  ดีชิบหายเลย  

วันต่อมา

ก็ไม่มีไรมากก็คล้ายมันแรก  แต่แค่หนึ่งไม่ไปส่งทีหอ

วันสุดท้าย

วันนี้นัดกันแรด  กระโปรงสั้น เลยเข่าขึ้นมา  กิ๊บดอกไม้ตัวเบ้อเริ่ม  ผิดกฎทั้งตัวว่าง่าย ๆ วันนั้น  สวยค่ะวันนั้นมั่นใจจัด  แต่คิดแล้วก็ใจหายที่ต้องจากเพื่อนไป  ตอนเช้าคุยกะหนึ่งธรรมดา เราบอกหนึ่งว่าเราต้องกลับบ้านเร็ว เพราะแม่มารับเร็ว แม่ต้องมาทำเรื่องลาออกก่อน   หนึ่งบอกว่าจะไปแล้วให้บอกด้วย  ก็สอบวิชาสุดท้ายวิชาภาษาไทย   ทำเร็วมากวิชานี้นั่งอยู่หน้าห้องยังไม่มีใครออกมา  แล้วห้องของหนึ่งก็ค่อย ๆ ออกมาทีละคน  เดี๋ยวหนึ่งก็ต้องออกมา  ทำไมห้องของเรายังไม่มีใครออกมาเลยน้า  ออกมาแล้วไอ้อ๋องผู้ชายเพื่อนเรา   มันมองเราแปลก ๆ เราก็เดินไปหาหนึ่ง  “หนึ่ง หนึ่ง  เราจะไปแล้วน่ะ”  มันเดินหนีเค้า  ไม่พูดไรด้วย  เหมือนไม่รู้จักกัน  ทำเหมือนไม่รู้จัก  คนจะจากกันเค้าทำกันแบบนี้เหรอ    เลยกลับห้อง  เพื่อนเริ่มออกกันมาเยอะแล้วก็เข้าไปนั่งในห้อง  อาจารย์ก็เข้ามาถามว่าจะลาออกเหรอ  ไม่ลาออกไม่ได้เหรอ  อาจารย์ค่ะ  มันช้าไปแล้วค่ะ  หนูไม่อยากลาออกเหรอ  แต่หนูไม่รู้สิค่ะ  ออกไปข้างนอก  ตอนแรกก็จะไม่ร้องไห้หรอก  ก็กอดเพื่อน นั่นแหละ  เพราะเพื่อนในห้องที่เหลือกลับไปหมดแล้ว  อาจารย์บอกช่วยยกเก้าอี้  อู้ค่ะไม่ช่วย  ยืนอยู่หน้าห้อง  เข้ามากอดโม  นั่นแหละตอนที่น้ำตามันไหลออกมา  โมก็ร้องตาม  บิวก็มาปลอบ  บิวก็ร้องไห้เมือนกัน  นัทก็ร้อง  เมย์ร้อง  แป้งร้อง  แล้วเราก็ปลาดน้ำตา  อาจารย์ก็มาไม่รู้ทำไม  โผเข้ากอดอาจารย์เลยอาจารย์คนนั้นเป็นอาจารย์ที่เราเกลียดมาก  โอเค  เราเลิกร้องไห้แล้วออกมาข้างนอก   จะกลับ  ก่อนกลับกอดนัทอีกที  นัทเค้ารักนัทมากนะ  คิดถึงนัทนะ อย่าเปลี่ยนนะ  อย่าร้องไห้สิ  เราพูดเบา ๆ ให้นัทได้ยินอย่างเดียว  นัทตอบเราทุกอย่าง  เค้ารักนัทมากน่ะ เค้าก็รักตังค์มากเหมือนกัน  คิดถึงนัทนะ  เค้าก็คิดถึงแก  แกดูแลตัวเองด้วย  อย่าเปลี่ยนนะ  โอเคเค้าไม่เปลี่ยนหรอก  อย่าร้องไห้สิ  ตังค์ก็อย่าร้องไห้สิ  เราเลยหยุดร้องนั่นแหละที่เราสังเกตว่าทุคนร้องไห้หมดเลยทั้งป็อป ข้าวฟ่าง กิ๊บ  ออย  ที่ไม่อยู่คือเนย  แล้วหนึ่งก็เดินผ่าน  ไม่อยากให้หนึ่งเห็นน้ำตาของเราเลยแถมหนึ่งยังไม่คุยกับเราด้วย 

ก็เพื่อนบอกว่าจะไปส่งที่หอพักก็เดินไปส่ง  หนึ่งกับวีอยู่ที่ห้องน้ำ  คือว่าถ้าเราต้องลงบันไดต้องผ่านทางนั้น  วีเรียกเราเลยบอกเพื่อนให้รอแปปนึ่ง  หนึ่งหนีเข้าไปในห้องน้ำ  วีบอก  มึงเป็นเหี้ยไรว่ะหนึ่ง  หนึ่งก็ออกมา  เรายืนอยู่ตรงหน้าห้องน้ำ  ดีที่ไม่มีใครอยู่หนึ่งกำลังจะเดินหนีเราอีกแล้ว  แล้วเราก็จับแขนหนึ่ง “หนึ่ง หนึ่งฟังบ้างสิ”มันสลัดมือเค้าทิ้ง  เราไม่รู้เหตุผลของมันเลย  เราไม่รู้ว่าหนึ่งทำอย่างนั้นแล้วมันจะได้อะไรขึ้นมา  หนึ่งเดิน หรือ วิ่งก็ไม่รู้ของ  ผ่านเพื่อนเราที่ยิ่งนิ่งดูเหตุการณ์ไป 9 คน  รู้สึกข้าวฟ่าง  มันจะด่าหนึ่ง  มึงเป็นเหี้ยไรของมึงแล้วก็เดินไป  บิวมาโอบเอวเค้า  มาปลอบเค้า  ตอนนั้นเกือบร้องไห้แล้วเจอเหตุการณ์แบบนั้น  วีก็วิ่งตามหนึ่งไป  แล้ววีก็หันกลับมามองมันเห็นเค้าจะร้องไห้  มันเลยบอกว่า  ตังค์อย่าร้องไห้นะ  แล้วมันก็ลงไป  เพื่อนก็ไปส่งที่หอ  เจอพี่พีที่สนิทกันที่หอ  ก็เล่าเรื่องหนึ่งให้พี่พีฟัง  เล่าไปก็ร้องไห้ไป  และแล้วเราก็ต้องออกจากโรงเรียนนี้  ลาก่อน

อิอิ  ไอ้คุณก็โทรมา ตอนกลางคืน  “ขอโทษน่ะ  วันนี้อ่ะ” “อืม  แล้วทำไมหนึ่งตั้งทำอย่างนั้นอ่ะ” “เข้าใจเค้าหน่อย เค้าทำใจไม่ได้"  เหอะ  ในที่สุดมันก็เป็นฝ่ายง้อเรา