คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : การรับน้อง
การรับน้อง
วันนี้เป็นวันที่เราต้องเดินทางไปเขาใหญ่เพื่อการรับน้องแล้ว ครั้งนี้ฉันเตรียมสัมภาระมาพร้อมเพราะใบเตยโทรย้ำตั้งแต่เมื่อคืนวาน
“พร้อมมั้ยพลอย”เมย์ถาม
“พร้อม”
“ยิ้มหน่อยน่า”
“ไม่มีอารมณ์เลยใบเตย”
“ทุกคนขึ้นรถ ได้เวลาแล้ว”เสียงรุ่นพี่ตะโกนเรียกขึ้นรถ
“ไปทุกคน”อิงตะโกนบอกบอก
“คันไหนอ่ะ”ฉันถาม
“คันที่ 1”พอฉันหันไปดูปรากฏว่าเป็นนายพิชญะ วันนี้หมอนี่ใส่เสื้อกล้ามสีขาวข้างใน เสื้อเชิ้ตสน้ำตาลอ่อนข้างนอก น่ารักจังเลย
“ยุ่ง แล้วนายรู้ได้ยังไง”
“ก็ฉันต้องไปคันเดียวกับเธอ แล้วเธอก็ต้องนั่งกับฉันด้วย”
“ไม่ แล้วทำไมฉันต้องนั่งกับนาย”ฉันปฏิเสธ
“ไม่ ไม่ได้เพราะเธอเป็นเฟรชสตาฟ แล้วเธอก็ต้องเป็นผู้ช่วยของฉันเชิญขึ้นรถ”
บ้าที่สุดทำไมฉันต้องมานั่งกับหมอนี่ด้วยนะ หรือว่าเขาอยากเเกล้งฉัน นายขี้เก็ก รถที่เราเอาไปเป็นรถปรับอากาศ 2 ชั้น แล้วฉันก็ต้องนั่งข้างล่างเพราะข้างบนเต็ม ข้างล่างก็เลยมี ฉัน พี่พิชญะ ใบเตย เมย์ อิง
ลิน และนิวเพื่อนร่วมห้องอีก 2 คน
“ทำไมฉันต้องนั่งกับนายด้วย ฉันไปนั่งกับเพื่อนฉันไม่ได้หรอ อยู่แค่นี้เอง”
“ไม่ได้”สั้นๆแต่เจ็บ>๐<
หลังนั่งรถมาสัก 1 ชั่วโมงฉันก็เริ่มง่วงแล้วก็หลับไปโดยไม่รู้ตัว
มาตื่นอีกทีตอนใกล้จะถึงเพราะใบเตยเรียกฉัน
“ฮะ”ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาแล้วคนที่ฉันเห็นคนเเรกคือพี่พิชญะ
“ลุกเร็วๆสิเมื่อยจะแย่แล้ว ผู้หญิงอะไรตัวหนักเป็นบ้าเลย”
“แล้วทำไมไม่ปลุกล่ะ”ฉันรู้สึกอายนะตาบ้า
“ก็เห็นหลับอยู่น่ะสิ”
“ก็ปลุกได้”
“ฉันมีมารยาทพอที่จะเสียสละให้สุภาพสตรี.... (ตอนนี้หมอนั่นมันมองหน้าฉันอย่างไม่ค่อยแน่ใจ) แต่ฉันว่าคนอย่างเธอไม่น่ามีน้ำใจด้วยเลย ขอบคุณสักคำยังไม่มี”
“ปากดีจังเดี๋ยวไม่ขอบคุณซะเลย...เออขอบคุณ”
“อะไรนะ”
“ขอบคุณไงเล่า”แล้วฉันก็เดินออกมาไปหยิบของแล้วลงจากรถไป
ใบเตยมองฉันกับหมอนั่นแล้วส่ายหัวหน่อยๆ
หลังจากลงมาสิ่งแรกที่พี่ๆสตาฟให้ทำก็คือ ่กางเต็นท์ ่ เต็นท์ 1 หลังนอนได้ 2 คน โดยเราต้องจับสลากเลือกคู่
“คู่แรก...น้อง4/1ก่อนได้น้องสุนิสากับ...พี่อรรัมภา ไปช่วยกันเลยครับ”
“เราอยากคู่กับเตยจัง”
“เหมือนกัน”ระหว่างรอใจจดใจจ่ออยู่นั้นก็
“คู่ที่ 23...น้องภัณธิภากับ...”ฉันภาวนาให้เป็นใบเตย
ศินิทรา ศินิทรา ศินิทรา ศิ นิทราซิ
“ศินิทรา”เสียงพี่เขาประกาศ
“ไชโย”ฉันและใบเตยตะโกนพร้อมๆกัน
แล้วเราก็วิ่งไปช่วยกันกางเต็นท์นอน
กิจกรรมแรกที่เราต้องทำร่วมกันคือวิ่งสามขา
“เดี๋ยวพี่จะจับฉลากเลือกคู่นะคะ คู่แรกน้องภัณธิภา4/1ยกมือด้วยค่ะ ค่ะน้องคู่กับพี่สตาฟ....เอ่อพิชญะ6/1ค่ะ”
“เฮ้ย”ฉันและหมอนั่นอุทานพร้อมๆกัน
“ไม่เอาอ่ะจะให้คู่กับนายนี่เนี่ยนะ”
“ใช่ ฉันก็ไม่เอาเหมือนกัน ไม่คู่กับยัยเอ๋อนี่หรอก”
“นี่อย่าเรื่องมากนักได้ไหมน้อง เธอด้วยพิชญะ”
“แต่...”
“น้องคะน้องต้องคู่กับพี่สตาฟที่เป็นคู่กับน้องนะคะ เอ้าเร็วคะพี่มีกิจกรรมอื่นอีกเยอะ”
“เร็วยัยเอ๋อ”ดูมันเรียกฉันสิคะ
พี่เค้าก็ให้ซ้อมก่อนประมาณ 5 นาที คู่ของดิฉันเป็นไปด้วยความทุรักทุเรมากๆค่ะ
“นี่นายดีๆหน่อยได้ไหม ว๊าย”ฉันสะดุดล้มไปอย่าลืมนะคะว่าเป็นวิ่งสามขานายพิชญะจึงล้มด้วย ที่สำคัญที่ทำให้ฉันตื่นเต้นสุดๆคือพอล้มหน้าของเขากับฉันห่างกันไม่ถึง1นิ้ว-3- ฉันแทบลืมหายใจเลยล่ะ ตัวเขามีกลิ่นโคโลญอ่อนๆด้วยล่ะ ว๊ายยัยพลอยแกคิดอะไรอยู่เนี่ย!!!>๐<!!!
“พลอย”เสียงใบเตยเรียกฉันทำให้สติกลับคืนมา จึงทำให้เราแยกออกจากกันได้ (อิงวิ่งมาแก้ เชือกให้แล้ว)
“เจ็บมั้ย”เตยถาม
“เจ็บซิ โอ๊ยขาฉัน”T^T
“ไปนั่งพักก่อนดีกว่า เธอนี่ซุ่มซ่ามจัง”ใบเตยพาฉันมานั่งที่โคนต้นไม้
“อ่ะน้ำ”พี่พิชญะเขายื่นแก้วน้ำมาให้ฉัน ฉันจึงรับแก้วน้ำมาดื่ม
“เตยฝากพลอยก่อนนะคะตาเตยแข่งแล้ว”
“ครับน้องเตย...นี่เราไมต้องแข่งแล้วนะ”
“ทำไมอ่ะ”ฉันถาม
“สภาพแบบนี้ยังจะแข่งอีกหรอ”
“เออว่ะ...ฮาๆๆ”ฉันหัวเราะ
“ก๊ากกกกก ยัยเอ๋อ เธอนี่เอ๋อจริงๆ”เขาก็หัวเราะด้วย ฉันเลยหยุดหัวเราะ
“ทำไมนายต้องเรียกฉันว่าเอ๋อด้วยนายขี้เก็ก”ฉันถาม
“อ้าวเธอก็ไม่น่าเรียกฉันว่าขี้เก็กนี่นา ที่สำคัญเธอมันเอ๋อ จริงๆน่ะสิ”555+
“นาย รอให้ขาฉันหายก่อนเถอะ”ฉันพูดอย่างเจ็บใจ อีก 30 นาทีต่อมาพี่เค้าก็ให้เราไปรวมตัวกันอกครั้ง
“สรุปเราได้ผู้ชนะแล้วนะคะ ที่ 1 คู่ของนิดากับวรพจน์ ที่ 2 คู่ของศินิทรากับนิชชา ที่ 3 คู่ของประวิทย์กับสุเชษฐ์”
“เอ๊ะ ใบเตยนี่นา... ว้าที่ 2 เอง นี่ถ้าเราได้ลงแข่งนะต้องได้ที่ 1 แน่”-_-
ใบเตยวิ่งมาหาฉันพร้อมรางวัลในมือ แล้วเธอก็หอมแก้มฉันฟอดใหญ่ นายพิชญะมองฉันกับเตยอย่างงงๆ
“เก่งมาก”
“ขอบใจ ขาเป็นไงบ้างล่ะ”
“หายเจ็บแล้ว”
“ดีจัง เออไปนะพี่นิชชาเรียกแล้ว”
ฉันไปมองหน้าหมอนั่นเห็นตอนนี้เหมือนเขากำลังอารมณ์ไม่ดีอยู่ทั้งๆตะกี้ยังดีๆอยู่นี่นา L
“เป็นอะไรไป”ฉันถาม
“เปล่า”
“ทุกคนมารวมกันทางนี้เราจะไปเดินทางไกลกันนะคราวนี้ คู่ด้วยค่ะ จับคู่มาด้วยคู่เดิมนะ”
“จะรีบไปไหนล่ะ เขาให้จับคู่กันไว้นะ”ฉันถามเพราะเห็นเขาเดินออกไป
“เธอไม่อยากคู่กับฉันไม่ไช่หรอ...หรืออยากแล้วคราวนี่”ตอนท้ายน้ำเสียงเขาดูมีความหวังอยู่ด้วยน้อยๆ
“เอ่อ...เปล่าเพราะพี่เขาสั่งหรอก”ฉันโกหกรึเปล่าเนี่ย
“หรอ...งั้นฉันจะไปบอกพี่เค้าให้ก็ได้ว่าฉันจะเปลี่ยนคู่ เธอจะได้เปลี่ยนด้วย”
“ไม่นะ...เอ่อไม่ต้องหรอก”
“ตรงนั้นเร็วหน่อยคะ”
“เร็วพี่เค้าเรียกแล้ว”แล้วฉันก็วิ่งจูงมือหมอนั่นมา ดูหมอนั่นอึ้งๆอยู่สักพักเขาก็จับมือฉันแน่นเลย ว๊ายคนหล่อจับมือ^ ^
ความคิดเห็น