คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : my endless love[won x han] part1
ฮันยอหยิบรอบรอบรูปสีเินบนหัวเียมาถือไว้ในมือ วาู่สวยรื้นไป้วยหยน้ำใสที่ไหลลมาอาบแ้มเนียน ร่าบาพลิรอบรูปลับ ้อวามสั้นๆ้านหลัยิ่ทำให้อเหลวอุ่นร้อนไหลออมาราวทำนบทลาย
..................เวีวอนรัฮันนี่นเียวนะรับ...............
ไม่มีอีแล้วใ่ไหม ไม่มีวันที่ีวอนะรัฮันยอนนี้แ่นเียวอีแล้วใ่รึเปล่า ร่าบาปาน้ำาลวๆเมื่อไ้ยินเสียประูบ้านปิล รูปถ่ายเ้าปัหาถูวาลับลที่เิม ร่าบาล้มัวลนอนนาทีเียวับที่ร่าสูอใรบานเปิประูเ้ามาในห้อ
เป็นีวอนสินะ ทำไมนาย
ร่าสูอีวอนถือวิสาสะนั่ล้าอบเียนิ้วเรียวเอื้อมไปลูบเบาๆที่ใบหน้าหวาน ราบน้ำาที่เรอะอยู่้าแ้ม ทำไมเ้าะไม่รู้ว่าฮันยอรู้สึอย่าไร
“อโทษนะรับพี่ฮัน อโทษ”เสียฝีเท้าที่หายไปในห้อน้ำทำเอาหยน้ำใสที่เริ่มแห้ไหลทะลัออมาอีรั้ ะมาอโทษทำไมีวอน มาอโทษันทำไม
อ้อมออุ่นทีุ่้นเยสอเ้ามาทา้านหลัทำให้นที่แล้นอนอไม่ไ้ที่ะพลิัวไปหาวามอบอุ่นทีุ่้นเย ลมหายใอุ่นเป่ารินรอยู่เหนือศีรษะ ่อนที่ริมฝีปาอุ่นะประทับลบนลีบปาสวยาอ่อนหวานลายเป็นเร่าร้อน ลิ้นหนาไล้เลียลีบปาบาอย่าหยอเย้านอีนทนไม่ไหว้อส่ลิ้นเล็เล็ที่ไม่ประสาออมาพัวพัน
ยาวนานานาทีลายเป็นหลายนาทีที่ประทับแลุมพิอย่าูื่มไม่รู้ลาย วามิถึวามห่วหา น้อยใ และสุท้ายรั ถูถ่ายทอออมาอย่าอ่อนหวานยิ่ว่าำพูเป็นพันๆเท่า แม้ะอยู่ในแสสลัวแ่็รับรู้ไ้้วยหัวใอนทัู้่
มือหนาเอื้อมเ้าไปลูบไล้แผ่นหลัเรียบเนียนภายใ้เสื้อนอนัวบา ริมฝีปาหนายัวนเวียนอยู่ามใบหน้าเรียวสวยไม่ผละห่าอย่าหลใหล มือุนลูบเรื่อยมายัเม็ทับทิมสีมพูเบื้อหน้า หยอล้อนเรียเสียราหวานๆาลำอออีฝ่าย
ลมหนาวที่พัเ้ามาทาหน้า่าทำให้ร่าบา้อผวาเยือ นรับรู้ไ้ว่าเี๋ยวนี้ไม่มีแม้แ่เสื้อผ้าิาย ไออุ่นาร่าออีนทำให้้อุัวเ้าไปหาอย่าอออ้อน ริมฝีปาหนาอีวอนไล่เรื่อยลมายัออหอมรุ่นอนรัูบเม้มนเป็นรอยแไปทั่ว ไม่มีผิวายรไหนที่หลุพ้นาสัมผัสหวาบวาม มือเรียวแทรเ้าไปยัลุ่มผมำหนา ึรั้ามแรอารม์ที่ระพือโหม
“อือ อ๊า...”ยิ่อีฝ่ายราออมาเท่าไหร่ีวอน็ยิ่ไ้ใ บเม้มลมานถึุสีมพูสอุที่รััวนแ็เป็นุ่มไ ลิ้นอุ่นแวะหยอล้ออย่าำนา ไม่ว่าเมื่อไหร่พี่ฮัน็หวานไปทั้ัว
“ีวอน อ๊า.....”ลิ้นหนาเลื่อนลมาวนรอบสะือสวย หยุหยอล้อับท้อน้อยที่หเร็รับปลายลิ้น มือหนาเอื้อมไปสำรว่อทาหวาน าหนึ่เป็นสอ าสอเป็นสามนิ้วแล้วแ่าไว้อย่านั้นเพื่อให้อีนปรับัว ่อนะถอนออมาและทแทน้วยอะไรที่ให่โว่าเป็นทวีู ริมฝีปาหนาวึ้นไปมอบุมพิอย่าเร่าร้อน มือแ็แรลูบไล้ส่วนอ่อนไหวอร่าบารวเร็วและรุนแรเ้าับัหวะรัที่เาเป็นผู้ปรนเปรอให้ ฮันยอไ้แ่ร้อราับวามเร่าร้อนที่ไ้รับ
ธารอารม์ยัพัพาหล่อหลอมร่าายและหัวใให้เป็นหนึ่เียวนเือบรุ่สาที่ฮันยอเพลียเหลือเินะล่าว ร่าสูึยุิบทรัร้อนแรที่มอบให้
ร่าบาวามือหมายะโอบอนรัแ่็พบเพียวามว่าเปล่า ร่าหนาถูทแทน้วยหมอน้า หาร่อรอยที่เหลือทิ้ไว้ทั้บนเียและบนัวเ้า็เป็นหลัานว่าเรื่อที่เิึ้นเมื่อืนไม่ใ่วามฝัน
วามอ่อนแอาหัวใที่อ่อนหล้าเริ่มแสัวออมาเป็นหยน้ำใสๆที่เอ่อลอ เา้อารีวอนไม่ใ่แ่ในยาม่ำืน ทุวินาทีที่ไม่มีร่าสู็เหมือนว่าบาสิ่ในีวิไ้หายใ หัวใรวร้าวเหมือนถูทึ้้วยมือที่มอไม่เห็น เ็บเหลือเิน ถ้าวันหนึ่ันไม่มีนาย ีวิอัน็ไม่รู้ว่าะอยู่่อไปทำไม
ร่าบา้าวลาเีย หมายสีาวประทับราโรพยาบาลื่อัที่ร่วลมา้วยทำเอาฮันยอใสั่น มือเรียวเอื้อมไปหยิบมาู ื่อที่ปราบนอหมายทำเอาเ่าแทบทรุ
.........ผลรว ุเวีวอน........
หยน้ำามามายไหลออมานเลอะระาษแผ่นบาเป็น่าว ม่านน้ำาบบั้อวามในหมายหาแ่มันยัเ่นัในวามทรำ
.......มะเร็เม็เลือาวอย่านั้นเหรอ......ทำไมเาถึไม่เยรู้
บเรื่อนี้วาะแ่เป็นเนะะ
ามที่เียนบอไว้
เพื่อนๆอยาอ่านุไหน่อนเม้นท์บอ้วยนะะ
อยาอ่านู่ไหน็บอน้า
สุสัน์วันลอยระทร่ะ
มีวามสุมาๆนะรัษาสุภาพ้วย
ปล.ระวัประทัยัษ์นะะ
ปล..รัพี่ายเหมือนทุวัน่ะ
ความคิดเห็น