รักใสใส ยัยแสบกำลัง2

ลำดับตอนที่ #4 : วันฮัลโลวีนกับผีกำมลอ(100%)

 "ใกล้ถึงวันฮัลโลวีนแล้วน้าจาไปไหนกันดี" ยุนนาถามและจ้องเขม็งมาที่จียอง (เพื่อนกว่าครึ่งห้องกำลังมุงเมื่อประเพณีค้นหาผีประจำหองกำลังจาเริ่ม)

 "บ้านผีสิงดีป่ะ" ดงเจเสนอ

 "ไม่เอา!!!" เพื่อนทั้งกลุ่มจียองตระโกนใส่หน้าเขา

 "บ้านผีสิงมันเด็กๆ จิ๊บๆย่ะ" จียองพูด "มันต้องสุสานย่ะ"

 "สุสาน!" ยองซุนถามเริ่มขยับตัวและมองไปรอบห้องอย่างระแวดระวัง "อย่าล้อเล่น ฉันกลัวน้า!>_<"

 "ไม่ได้ล้อเล่นยะ" จียองบอกเป็นเชิงให้ทุกคนสงสัย

 "แล้วมันที่ไหนล่ะ ยัยแสบ บอกซะที!" ดงเจพูดด้วยน้ำเสียงบอกถึงความรำคาญอย่างมาก

 "นายอ่า หุบปากไปเลยไป๊!" เธอพูดด้วยสีหน้าบึ้งตึง

 "เลิกทะเลาะกันได้แล้ว บอกมาซะที" ซองมีพูดด้วยสีหน้ารำคาญและอยากรู้อยากเห็น

 "ก้อสุสานมียองไง" คำพูดของจียองทำให้เพื่อนเกือบทั้งกลุ่มมองอย่างตกใจ(ยกเว้นดงเจที่เป็นเด็กใหม่ไม่รู้เรื่อง)

 "มียองคือใครหรอO_O" เขาถามอย่างงงๆ

 "ปาร์ค มียองไง"ยุนนาตอบและส่งสายมาหาจียองเพื่อบอกว่า เล่าต่อดิ (โยนมาให้เราทุกทีเลย-_-^)

 "ฝาแฝดของฉันเอง พี่มียองตายเมื่อ4ปีที่แล้ว รู้ไว้ ไอ้โง่" จียองเล่าและหลอกด่า "นายนี่มันซื่อบื้อจริงๆ"

 "-_-^" ดงเจมองจียองเคืองๆ

 "ไปป่ะๆ" จียองหันมาถามเพื่อนคนอื่นๆโดยแกล้งไม่สนใจสายตาของดงเจ

 "พ่อแม่เธอไม่ว่าหรอ" ยองซุนถาม

 "ไม่ว่า เพราะไม่อยู่ ไปต่างประเทศจ้า^o^" เธอตอบ "เตี่ยกับม๊าพาพี่ชาฮยอนไปแข่งเทควันโด้ที่สิงคโปร์"

 "งั้นเสาร์นี้ จอกัน" ดงเจสรุป

 "ใครเชิญนายยะ" จียองถาม

 "ฉันไง" ยุนนาตอบ(ยัยนี่ชอบความหล่อและเท่ของดงเจเอามากๆ)

 "บ้านฉันนะ!!!" เธอพูดแต่ความคิดชั่วร้ายบางอย่างก้อพุ่งเข้ามา "ก็ได้" เธอพูดและยิ้มอย่างมีเลศนัย

 "ต้องงั้น เชื่องๆหน่อย เห็นไม๊ดงเจบอกแล้วว่าพอฉันพูดยัยจียองต้องทำตาม" ยุนนาพูด (แก แก! ฝากไว้ก่อนเถอะ ยัยยุนนา-_-^ : จียอง)

 "ทำอาหารไว้เยอะๆน้า" ยองซุนผู้อ้วนกลมบอก

 "-_- รู้แล้ว"

 "เอาโฮต็อก" (ขนมที่ทำจากแป้ง รูปร่ากลม แบน ใส่น้ำตาลไวข้างในแล้วไปทอดเป็นของโปรดของยองซุน)

 "ย่ะ มีใครไปบ้าง" จียองถาม

 "ฉันจดไว้แล้ว" ซองมีบอกและเริ่มอ่าน "ปาร์คจียอง อินยุนนา ชาซองมี ลียองซุน วอนดงเจ ยุนจีฮยอน ยาจงแท มินลีนา ฮันโยรี ยูฮามี แล้วก็พวกพี่ชายเธอกับแฟน พี่จูฮยอน พี่ชาซอง พี่จางมี พี่อาลียอง่สวนพี่ชาฮยอนไม่อยู่" ซองมีสาธยาย

 "3ทุ่มเจอกัน" จียองพูดตัดบททุกคนพยักหน้าเป็นเชิงตกลง

       ที่บ้าน

 "พี่จูฮยอน ช่วยหน่อยสิน้า" จียองอ้อนวอนพี่ชาย

 "อาไร"

 "พี่แค่บอกว่า ฉันเข้าห้องน้ำ แล้วก็ไม่ให้พวกนั้นเข้าไปข้างใน" จียองพูดด้วยน้ำเสียงขอร้อง

 "-_-?"

 "เอาน่า นะนะ"

 "แกจาทำอาไรบอกมาก่อน"

 "เดี๋ยวก็รู้ บอกก็ได้แต่ต้องสัญญาว่าจาไม่บอกใคร โอเคป่ะ^o^"

 "อืมๆ สัญญาๆ" พี่ชายตอบรับหลังจากนั้นทั้ง2 ก็ซุบซิบอาไรบางอย่าง

 "อาไรนะ o_o เอาจริงหรอ"

 "พี่เห็นฉันพูดเล่นหรอไง วางแผนมาตั้งแต่เกิดแล้ว 555+"

 "-_- เอาก็เอาวะ"

     แล้วคืนวันเสาร์ก็มาถึง 555+ ผีที่หน้ากลัว

 "ก๊อกๆๆ" เสียงเคาะประตูดังขึ้นหน้าบ้าน เพื่อนสาวและเพื่อนชายอยู่ในชุดผีที่แต่งกันมา

 "เงียบ..."

 "จียอง!! เปิดให้เราเข้าไปหน่อยสิ" เสียงเพื่อนสาวตระโกน

 "แอ๊ด!" ประตูค่อยๆเปิดออกภายในบ้านมืดสนิทเหมือนไร้คนอาศัย

 "จียอง!!" ยุนนาตระโกนอีกครั้ง

 "เงียบ..."

 "ใครก็ได้ไปเปิดไฟทีสิ" ยองซุนบอกพลางควานหาสวิตไฟบนกำแพง

 "ไฟเปิดไม่ได้" ดงเจร้องด้วยสีหน้าหวาดหวั่น

 "หวัดดี" พี่จูฮยอนและพี่ชาซองเดินออกมาพร้อมทักทายด้วยเสียงเรียบชวนสยอง

 "ทำไมไฟเปิดไม่ได้คะ" ซองมีถามสีหน้าหวาดหวั่น

 "ก็สวิตมันช็อตน่ะ" พี่ชาซองตอบด้วยเสียงเดิม

 "แล้วจียองล่ะ" ดงเจถามขึ้น

 "เข้าห้องน้ำน่ะ" พี่จูฮยอนพูดด้วยเสียงเรียบตามเดิม "นั่งลงก่อนสิ กินขนมได้เลยจียองทำไว้ให้แล้ว"

 "พรึบ!" ดวงไฟด้านบนเปิดขึ้นและดับไปทำเอานักสำรวจผีสะดุ้งไปตามๆกัน

 "ใครชอบแกล้งน้องสาวฉันมันต้อง ตาย!!!!" เสียงหนึ่งตระโกนมาจากในบ้านและปรากฏเงาเลอนลางบนพื้น ตามด้วยร่างที่คุมด้วยผ้าเปื้อนเลือด

 "มียอง!/จียอง!" ทุกคนอุทานพร้อมกันยกเว้นดงเจที่ไม่เคยเหนหน้ามียองจึงตระโกนว่าจียอง

 "แก แก แกตาย!" สิ่งที่มีชีวิต(หรืออาจจาไม่มี)บางอย่างพุ่งเข้าบีบคอดงเจ

 "ฉัน มะ ดะ ตะ ใจ" (ฉันไม่ได้ตั้งใจ) ดงเจพูดด้วยน้ำเสียงที่บอกให้รู้ว่าหายไม่ออก

 "แกตาย!!!!!"

 "ผมจาไม่แกล้งแล้ว อย่า อย่า ฆ่าผม" ดงเจร้องลั่น เพื่อนมองตามด้วยสีหน้าหวาดหวั่นแค่ก็ไม่มีใครคิดจะช่วยเค้าแม้แต่คนเดียว

 "แกตาย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" ดงเจเริ่มรู้สึกว่าคอของเขาถูกบีบแรงขึ้นเรื่อยๆ

 "จียอง ฉันขอโทษ!!" เขาร้องตระโกน

 "555+ 555+ 555+" จียองถอดผ้าคลุมออกและเริ่มหัวเราะท้องแข็ง"นายนี่มันโง่จริงๆ เชื่อด้วย 555+ พี่มียองใจดีจาตาย"

 "-_-^" เขามองเธอด้วยสีหน้าเคืองแค้น

 "มองหน้าหาเรื่องหรอ" เธอกวน

 "ฉันมีเรื่องต้องเคลียกับยัยแสบนี่!! ทุกคนออกไปรอข้างนอกก่อน" เขาสั่งอย่างวางอำนาจ

 "ไปเหอะ พวกเรา" ยุนนาเดินนำออกไปเมื่อเห็นสีหน้าน่ากลัวของดงเจ
ทุกคนเริ่มขยับตามยกเว้นลีนา

 "ดงเจฉันขออยู่ด้วย" ลีนาบอก

 "ไม่!! เธอออกไป!!" ดงเจสั่งอย่างหงุดหงิดทำเอาเธอสะดุ้งแดนออกไปอย่างกระฟัดฟระเฟียด

 "ไอ้โง่! แค่นี้ก็เชื่อ!" จียองเยาะเย้ยอย่างอารมณ์ดี "โง่ๆๆๆๆๆ โคตรโง่^o^"

 "ลองพูดคำว่าโง่อีกทีซิ!"

 "โง่...ผลั๊ก.." เขาก้มลงเพื่อประทับริมฝีปากแต่โดนฝ่ามืออรหันต์ของจียองเข้าซะก่อน

 "ฉันไม่ได้โง่เหมือนนาย! ที่จาไม่รู้ว่านายจะทำอะไร"

 "555+ เธอไม่ว่าอาไรใช่ป่ะ" เขาหัวเราะแห้งๆ

 "ฟรึบ!" เข้ารับมือที่กำลังจะชกหน้าเขาไว้ได้อย่างง่ายดาย

 "ปล่อย!!!"

 "ไม่!"เข้าพูดและยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

 "ไม่หรอ"

 "ช่าย"

 "ผัวะๆๆๆๆๆ!!" เขาลงไปกองอยู่กับพื้นมือกุมท้องเธอหยิบกุญแจมือล็อกเท้าเขาไว้กับเสา แล้วโยนกุญแจออกไป

 "ถ้าไปไหวก็เชิญ^o^"

 "จียองเปนไง" ซองมีพูดด้วยสีหน้าเป็นห่วง

 "ไม่เป็นไรนี่"

 "ดงเจล่ะ" จงแทถาม

 "มันตายยัง" จีฮยอนเสริม

 "ตายแล้วเอ๊ยเขาปวดคี้ให้เราไปก่อน"

 "ฉันไม่เชื่อ!" ลีนาพูดพยายามเข้าไปข้างใน

 "อย่าเข้าไป! ดงเจฝากมาบอกว่าเขาเกลียดเธอ"

 "ไม่จริงTT^TT"

 "ช่วยด้วย!!" เสียงดังมาจากในบ้าน

 "เสียงดงเจนี่"จงแทพูด

 "เขาบอกว่า เวลาเค้าคี้จาร้องว่าช่วยด้วยน่ะ" เธอแก้ตัวน้ำขุ่นๆ

 "=_=" เพื่อนๆมองมาด้วยสายตาที่บอกว่าไม่เชื่อแม้แต่น้อยยกเว้นพี่จูฮยอนที่มองไปในป่าหลังสุสาน

 "มีใครเชื่อยัยสตอเบอรี่นี่บ้าง" ลีนาพูดเพื่อหาพวก

 "ฉัน" พี่จูฮยอนพูดสายตายังจับจ้องอยู่ที่เดิม ทุกคนมองพี่จูฮอยด้วยสายตาฉงนอย่างมาก

 "พี่จูฮยอนเชื่อฉันก็เชื่อ" พี่ชาซองพูด

 "ฉันด้วย" พี่อาลียอง(แฟนสาวของพี่จูฮยอนพูดต่อ)

 "ฉันเชื่อน้องสาวของฉัน" พี่จางมีพูดและยิ้มแฉ่งที่ไม่ได้รับคำตอบโต้ใดๆ "อีกหน่อยฉันก็เป็นพี่สะใภ้เธอแล้วนี่"

 "เอ่อ.." จียองพูดและหันไปมองยุนนาที่มองมาด้วยสายตาว่างเปล่า  (ยุนนาปลื้มพี่ชาฮยอน)

 "พวกเราเชื่อเธอ" ยุนนาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเล็กๆ

 "เอ่อ..อืม"

 "ฉันเชื่อเธอแน่ๆอยู่แล้ว" จีฮยอนพูด

 "ฉันเชื่อไอ้จีฮยอน" จงแทพูด

 "เพราะฉะนั้นก็เหลือ โยรี ฮามี แล้วก็ลีนา ซึ่งเสียงน้อยกว่า10-3 ออกเดินทางได้แล้วเพื่อนๆ" จียองพูดและออกเดินนำทุกคนเดินตามอย่างว่าง่ายยกเว้นลีนาที่ยังยืนค้างอยู่ที่หน้าประตู

 "ยืนอยู่คนเดียว เดี๋ยวเจอพี่มียองน้า~" จียองหันมาพูดด้วยเสียงยานคาง

 "กรี๊ด!!!" ลีนาร้องและวิ่งมาเกาะแขนโยรีทั้งหมดออกเดนทางพร้อมกับเสียงหมาหอนที่รองเป็นระยะๆ

 "เราก็มาไกลแล้วน้า" ยุนนาพูด "ไม่เห็นเจออาไรเลย"

 "เจอพี่จียองไปแล้วไง~" จียองพูดทำเสียงให้ดูสยดสยอง

 "นั่นอาไรน่ะ" ซองมีถามพลางชี้ไปที่เงาลางบนพื้นที่มืดสนิท

 "ดงเจนี่ ดงเจ!" ลีนาร้องตระโกนเหมือนคนที่จากกันมานานนับ10ปี

 "ดงเจแกเป็นไรวะ" จีฮยอนถามในขณะที่เพื่อนชายเดินผ่านทุกคนไปโดยไม่พูดอาไร

 "ฉันมาแก้แค้น คนที่ใส่ยาพิษในอาหารของฉัน" ดงเจพูด

 "แล้วใครล่ะ" จียองถาม

 "ก็แกไงล่ะ นางน้องทรยศ" ทุกสายตาจับจ้องมาที่เธอ

 "จียอง เธอใส่ยาพิษในอาหารของมียองหรอ" ยองซุนพูดสีหห้าบอกถึงความตกใจสุดขีด

 "จะบ้าหรอ ฉันไม่ได้ใส่เว้ย นี่มันผีปลอมแล้ว" เธอพูดและควานหาอาไรบางอย่างตามพื้น

 "แล้วจารู้ได้ไงล่ะ"

 "นี่ไง" เธอพูดและชูไม้หวายที่พึ่งเก็บได้

 "ควับ!" เธอลองฟาดดูบนอากาศ

 "เพียะ!!!!" จียองฟาดมันลงบนหลังของดงเจโดยไม่ทันให้เขาตั้งตัวเกิดลอยขึ้นบนเสื้อ

 "โอ๊ย!!!" ดงเจร้องออกมา

 "ผีร้องได้ด้วยหรือนี่" จียองพูดแกล้งทำสีหน้าประหลาดใจ "ขอลองดูอีกที" เธอพูดและชูไม้ขึ้นอีกหน

 "อย่า! ยัยแสบ"

 "555+" จียองหัวเราะก๊ากอย่างสะใจ "ฉันไม่ได้สมองกลวงเหมือนนายที่จาคิดได้แต่แผนตื้นๆนะยะ"

 "พวกแกเล่นอาไรกันเนี้ย!" ยองซุนมองมาแบบเคืองๆ

  "ยุนนาจ๋า มีคนโทรมาจ้า" เสียงโทรศัพท์ของยุนนาดังขึ้นเป็นเสียงพูดของดงเจ เชื่อได้เลยว่าเธอคงให้เขามาถ้าเขาอัดเสียงใส่มือถือให้เธอ

 "ฮัลโหล"

 (เป็นไง เจอมียองไม๊)

 "เจอแต่อีผีกำมลอบ้าๆนี่" เธอพูดพลางชำเลืองไปมองทั้ง2

  "กลับกันได้แล้ว!" จียองบอกไล่แขกทุกคน

 "พูดไปเถอะ ยัยจียองแล้วพรุ่งนี้เธอจะต้องเจออาไรงอย่างที่โรงเรียนที่ทำให้เธอจะไม่พูดกับฉันแบบนี้อีก" ดงเจทิ้งท้ายไว้ด้วยปริศนาบางอย่าง เธอมองตามเขาอย่างงงๆ จามีอาไรที่ทำให้เธอกลัวเขานั้นเป็นไปไม่ได้

จบตอน4แล้วจ้า+++Little Lemon