ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [GOT7] GEAR #MARKBAM

    ลำดับตอนที่ #1 : GEAR 01

    • อัปเดตล่าสุด 10 เม.ย. 58





    "พี่มาร์คน้องแบมเหงา"
    'เหงาก็มาหาพี่นะที่คณะชั้นสาม'
     


     
    "พี่มาร์คน้องแบมอยากนอน"
    ''เอาสิมานอนตอนพี่เรียนก็ได้อาจารย์ไม่ดุ'



     
     
    "พี่มาร์คเดี๋ยวแบมไปหา"
    'โอเค'




     
    "พี่มาร์คน้องแบมหิวข้าว"
    'พี่เลิกเรียนแล้วไปกินหลังมหาลัยละกัน'



     
     
     
    และคำว่าพี่มาร์คอีกสารพัด 
     
     
    สวัสดีครับผมมาร์ค ต้วน เป็นลูกสามครึ่งเลยครับไทย-อเมริกา-จีน ที่เป็นแบบนั้นเพราะแม่ผมเป็นคนไทย แต่ตาผมเป็นคนจีนยายเป็นคนไทย  แม่เกิดที่ไทย ส่วนพ่อผมเป็นอเมริกาแท้เลยครับไม่รู้ไปปิ๊งรักกันตอนไหน ส่วนคนเมื่อเกี้ยที่คุยผม พี่มาร์คๆๆๆ นั่นคือน้องแบมแบมเป็นเด็กที่พ่อกับแม่รับมาเลี้ยงจริงๆน้อฃห่างกับผมแค่ปีเดียงเองแต่ความสูงน้องแค่ไหล่ผม ผมเรียนวิศวะ ส่วนน้องเรียนอักษรตึกมันห่างกันไม่มากหรอกครับน้องเลยเดินมาหาผมพอมาถึงเจ้าตัวก็บ่นหิวบ่นๆๆๆบ่นเยอะมากจนผมต้องบอกให้เงียบ 
     
     
     
     
    ถ้าพูดถึงแบมแบมมีสิบข้อที่ผมอยากบอกเกี่ยวกับนิสัยแบมแบม
    แบมแบมเป็น
    1.เด็กดี
     
    2.เชื่อผู้ใหญ่ 
     
    3.มีน้ำใจ 
     
    4.นิสัยดี 
     
    5.เทคแคร์คนเก่ง
     
    6.น่ารัก
     
    7.น่ารัก
     
    8.น่ารัก
     
    9.น่ารัก
     
    10.และรักพี่มาร์คมาก
     
     
    ข้อสุดท้ายนี่เจ๋งที่สุด ที่บอกว่ารักผมมากเพราะน้องเค้ารักผมไงครับ คงรักแบบพี่ชายแหละแต่ผมไม่ได้รักน้องเค้าแบบพี่ชายเนี่ยนะสิ ปัญหาใหญ่
     
     
    "พี่มาร์คอีกนานมั้ยอ่ะ"
     
    'ไม่นานครับอีก5นาที'

     
     
    แบมแบมเบ้ปากแบบนั้นมันน่ารักน้อยซะที่ไหนหล่ะมันน่าจับมาฟัดให้ตัวเขียวไปต่างหากรอถึงบ้านก่อนนะเด็ก
     
     
    พอผมเลิกเรียนเจ้าตัวยุ่งก็รีบลากผมออกมาจากห้องเรียน มาร์คต้วนยังไม่ได้ลาเพื่อนเลย เด็กแสบเอ้ย

     
     
    แบมแบมรีบยัดตัวเข้ามานั่งในรถท่าทางจะหิวจริงๆ
     

     
    "พี่มาร์คแบมอยากกินชาบู  กินนะๆๆๆ"
     
     
    'โอเคครับกินก็กิน'
     
     
     
     
    ชาบูที่อรือยที่สุดก็คือหลังมอผมเนี่ยแหละครับน้ำซุปแบบสุดยอดยกนิ้วให้ โต๊ะของผมกับแบมแลมติดกับกระจกเลยครับพรักงานเลือกให้
     
     
     
     
    ก๊อกๆๆ
     
     
    ผมหันไปตามเสียงเคาะกระจกถึงกับอึ้งอึ้งแบบมากๆอะ
    นี่มันไอเด็กโข่งที่เรียนคณะเดียวกับผมที่สำคัญเป็นน้องรหัสไอบี
    มันหยิบกระดาษขึ้นมาแล้วเขียนอะไรสักอย่างลงไปพอมันหันกระดาษกลับมาทำให้ผมกับแบมแบมอึ้งยิ่งกว่าเดิม
     
     
     
     
    'แบมแบมเป็นแฟนกันนะ'
     
     
     
    แบมแบมหันมาขยุบขยิบปากกับผมผมจำใจความได้ว่า
     
     
    "เชี่ยพี่มาร์คช่วยแบมด้วย"
     

     
    ผมเลยใช้เท้าสะกิดแบมเบาๆแล้วพูดกับน้องว่า
     
     
    'บอกไปพี่ชายหวง'
     
     
     
    น้องมันก็เชื่อผมนะ หันไปบอกยูคยอมว่า
     
     
    "ไม่ได้นะพี่ชายให้เราบอกนายว่า พี่ชายเราหวง"
     

     
    เด็กหนอเด็กจะซื่อไปไหน

     
     
    พอแบมแบมพูดจบเด็กนั้นก็เดินคอตกออกไปจากตรงนั้นทันทีผมทำร้ายเด็กรึเปล่าคงไม่หรอกมั้งครับฮ่าๆๆๆๆๆ

                           
     ตอนแรกมาแบบนิดๆพอเนอะ
    เจอกันตอนหน้านะค่ะ
    #ฟิคคิดสี่พี่น้องสาม


     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×