คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : แรกพบ
อนที่2 "แรพบ "
แสแแร อเือนันยายน ท้อถนนเ็มไป้วยใบไม้สีส้มทอ เป็นสัาเ้าสู่ฤูใบไม้ร่ว
“แบมแบมมมมม ยูยอมมม ื่นไ้แล้วลูไปโรเรียน เปิเทอมวันแรอย่าสายนะ”
เสียุแม่ยูยอมั้อมาาห้อรัว
"ื่นนานแล้วววว ฮะุป้า"
แบมแบมานรับ้วยเสียสใส พร้อมไปโรเรียน
“วันนี้แบมไม่ิน้าวนะ อยาเินูใบไม้ร่วสัหน่อย อบริๆเลย ฤูใบไม้ร่วเนี้ย”
ยูยอมเินัวเียออมาาห้อนอน
“แบมมมม แะรีบื่นไปไหน นี่เห่อโรเรียนใหม่นานั้นเลยหรอ”
ยี้า สะบัผม และเินไปที่โ๊ะอาหารทันที “แม่ฮะเ้านี้มีไรินบ้า”
“อื้มหืมมมมม,, นี่ันมีาิะละะลามนานี้เลยหรอเนี๊ย ไปถึโรเรียนไม่้อบอใรนะว่าเราเป็นพี่ลูพี่ลูน้อัน ื่นมาน้ำยัไม่ทันอาบเลยเลย ถามหาอิน่อนล่ะ” แบมแบมแวยูยอม้วยวามสนิท
“เออรีบบบบ ไปปปเลย ั้นอาหารส่วนอแ ันยึนะ”
ยูยอมพูเสียแ็พร้อมวาเป็นประายับอาหารรหน้า
“ไป่อนนะฮะุป้า” แบมแบมเินออาบ้าน้วยรอยยิ้มสใส
………………
เินไปว่ารึ่ทา หนุ่มน้อยหยิบระึ้นมาเวามพร้อม
“เฮ่อออ วันนี้ปาูอวบอิ่มเินไปไหมเนี๊ยยยย แ้มหละมันเยอะไปไหม
เฮ่อออ… แ้มเยอะนานี้ถ้าไปเอรุ่นพี่แสันเาะำไ้ไหมเนี๊ย”
โรมมมมมม........ เสียัรยานล้ม
“โอ้ยยยยยย เ็บบบบบ”
แบมแบมเินส่อระไม่ทันูทา นับัรยานที่อหน้าร้านาแฟ เ้าอย่าั
ัรยานที่เรียันว่าสิบัน ล้มล แ่าอแบมแบมเี่ยวับล้ออัรยานันแร
ทำให้ ล้อัรยานทับร่าบอบบาอแบมแบม
แบมแบมพยายามะลุ แ่ล้ออัรยานันที่น ทับาอยู่ หนุ่มน้อยเยหน้าึ้น สบาับายนหนึ่
แบมแบมยิ้มให้ พร้อมส่สายาอวาม่วยเหลือ แ่ลับไม่เป็นอย่าที่ิ
“นิ!เธอ เธอทำัรยานันเสียหายนะ รู้ัวไหม?”
มาร์ ถอนหายใหนึ่ที พร้อม้มลไปหยิบัรยาันที่ทับาแบมแบมอยู่ มาร์ยืนนิ่ แสสีหน้าไร้อารม์ออมา
“เอ่อออ ืออออ อโทษนะฮะ แ่่อนทีุ่ะว่าผมเนี๊ย่วยผมเ็บัรยานันที่เหลือทีไ้ไหมหละ”
แบมแบมพูพร้อม ้มหน้า้มาปัฝุที่เาะ ุนัเรียน พูยัไม่ทันสุเสีย สายาหนุ่มน้อยเหลือบไปเห็นใบหน้าอมาร์เ้า เาูนิ่และไม่มีทีท่าเป็นมิรเอาะเลย
แบมแบมเลยรีบเ็บัรยานที่ยัล้มอยู่เพียนเียว พร้อมบ่นับัวเอเบาๆ
“แ่เ้าเลยยยย วยแ่เ้า นี่ถ้าไม่เห็นว่าหน้าาพอะไปวัไปวาไ้นะะ่าให้และ นไรไร้น้ำใ”
แบมแบมเ็บัรยานนเสร็เินาระเผล ออมาาบริเวร้าน เห็นมาร์ยัยืนไม่ไลนั
หนุ่มน้อนใสุี
ลัวว่ามาร์ะไ้ยินที่เาบ่น เลยเินเลี่ยไป
“เี๋ยว!!”
เสียมาร์ัึ้น แบมแบมสะุ้สุัว
”ใอะไร ันว่าเธอเินไม่ไหวมั้”
“ไหวสิแ่นี้ผมเินไ้สบาย”
แบมแบมพูับมาร์้วยวามมั่นใ
“หัวเ่าเธอหนะ”
แบมแบม้มล มอที่หัวเ่าัวเอ
“เลือ ผมลัวเลือ นี่มันะเป็นแผลเป็นไหม”แบมแบมใโวยวายเสียั
“เียบ!! และึ้นมานั้”
เสียมาร์เรียบเยน แบมแบมเาไม่ออว่า นี่ือวามเป็นห่วหรือทำไปเพราะมรรยาท
หนุ่มน้อยยั ยืนนิ่ ไ้แ่ยืนมอใบหน้าหล่อๆอมาร์ ที่ำลั้อมอเาอยู่อย่าั้ใ
“ั้นเินไปเอนะ”มาร์ับท
“เอ่อออ,,, ไป้วยยยสิ"
หนุ่มน้อยร่าบา ้าวาึ้นไปนั้้อนทาัรยานอมาร์ อย่านิ่มนวล
วิวบนท้อถนน สอ้าทาเ็มไป้วยใบไม้สีทอสีเหลือทับันเรียราย เป็นภาพแรอฤูใบไม้ร่วที่น่าำ
“อบุนะอนแรนึว่าุะไม่มีน้ำใะอี เฮ่ย,, เปล่าๆ ผมหมายถึไม่่วยหนะ แหะๆ ”
มาร์เอียอเล็น้อย หัน้า เหล่าไปที่แบมแบม พร้อมปั่นัรยานไปเรื่อยๆโยไม่มีบทสนทนาใๆ
“ผม แบมแบมนะฮะ อยู่ ม.5 เพิ่เ้ามาเรียนวันแรแหละ ุื่ออะไรเรียนั้นไหนห้อไหนหรอ”
แ่็ไม่มีเสียอบรับามาร์
“เธอะหยุพูไ้ยั ันเสียสมาธิ”
ถึหน้าโรเรียน แบมแบมระโลารถัรยานอมาร์
“ห้อพยาบาล รไป เลี้ย้าย”
เมื่อพูบมาร์ปั่นัรยานไป่อโยไม่หันมาร่ำลาแบมแบม สัำ
“อ้าวววว,,,, อะไรอเาอะ ยัไม่ไ้อบุเลย ื่อ็ยัไม่รู้ เฮ่อะไ้เอันอีไหมเนี๊ย ุนเย็นาหน้าหล่อ”
แบมแบมยืนอยู่หน้าโรเรียน หันไปมอบรรยาาสโยรอบ
“หู้ยยย โรเรียนใหม่สวยสุยอไปเลยแฮะ
แ่ทำไม นลุ่มนั้น้อมอมา้วยนะ อ่าวนี่็อีน ทำไม นี่เราใส่เสื้อลับ้านหรือไ”
แบมแบมพูับัวเอ อย่า ๆ โยที่ไม่ทันรู้เลยว่าเธอ้อนัรยานหนุ่มป๊อปที่สุในโรเรียนมา
ทั้ๆที่ ไม่เยมีผู้หินไหน เ้าถึัวมาร์เลยสัน
………………
าบเรียนแรอห้อเรียนั้น ม.5
“นี่นัเรียนใหม่นะทุน”
ุรูแนะนำแบมแบมให้เพื่อนๆในห้อเรียนไ้รู้ั
“เป็นาิับยูยอม เลที่30 ใ่ไหม เี๋ยวไปนั้ที่ริมหน้า่าเลยนะหลัยูยอมสอแถว่ะ”
หนุ่มน้อยเินไปนั่โ๊ะ ้วยวามื่นเ้นับโรเรียนใหม่อะไรๆ็ูะีไปหมทุอย่า
“ีแหละ!! ไ้นั่ริมหน้า่าแบบนี้ มอเห็นวิวรอบโรเรียนัเลยนะเนี๊ยยยย”
แบมแบมมอไปนอหน้า่า ระับสายารับ ห้อเรียน ม.6ห้อ ิพอี
“เอ๊ะ!! หลัุ้นๆ….. แฮ่ะ”
มาร์เยหน้าึ้นมาาหนัสือเรียน
“เฮ่ยนั้นมันพี่เย็นาหน้าหล่อที่เรา้อนัรยานเมื่อเ้านี่นา อื้มหื้มมมม!! ห้อิ เรียนเ่ะ้วยหรอเนี๊ย นั้รนี้มอเห็นโ๊ะเ้าัสุๆเลยนะเนี๊ย อยูนะหันมาเมื่อไระโบมือทัทายเลยยยย หน้านิ่ีนั”
แบมแบมหันไปถามเพื่อนโ๊ะ้าๆ
“นี่เธอรู้ัผู้ายห้อินโน้นนนน ไหม ที่นั้รหน้า่าพอีเลยอะ”
“อ่อออ เธอเ้ามาใหม่ไม่รู้ัสินะ นั้นหนะ พี่มาร์ใรๆ็รู้ัทั้นั้นแหละ บ้านรวยเรียนเ่แถมหน้าายัหล่อ อย่าเผลอใไปอบเียวนะ ไม่สำเร็หรอ พี่เ้าหนะไม่สนใใร่ายๆหรอ ะบอให้
อย่าบอนะว่า…”
“เฮ่ยบ้าหน่า เรามีนที่อบอยู่แล้ว อบมานานแล้ว้วย
อีอย่าเ้า็เรียนที่นี่แหละ รุ่นพี่แสันหนะรู้ัไหม”
วาแบมแบมเป็นประายทันทีเหมือนพูถึแสัน
........................
อ่านบแล้ว อย่าลืมิแท๊ #นที่ใ่ใรันแน่
ในทวิเอร์ันนะ๊าปปปป
อบุ๊าปปปป
.......................
ความคิดเห็น