พิภพซาตาน

ลำดับตอนที่ #1 : ชี้แจง (เด็กต่ำกว่า 15 สมควรอ่าน และต่ำกว่า 12 ขอสั่งให้อ่าน)

สวัสดีค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของฮับที่แต่งเอง
แต่ก่อนหน้านั้นเคยช่วยพี่สาวแต่งอยู่ 2 เรื่อง
ออกแนวกุ๊กๆกิ๊กๆ หวานแหวว
(เลยเป็นภาระมาจนถึงทุกวันนี้)

พอมาเรื่องนี้ ตั้งใจจะแต่งแนวแฟนตาซี
แต่เป็นแนวแฟนตาซีบ้านๆหน่อย
ตั้งใจจะใช้ภาษาแบบบ้านๆอ่ะ เรียกไงพูดไม่ถูก
คือมันไม่สามารถบรรยายเล่นคำให้พริ้วเหมือนคนอื่นเค้าจริงๆ

ต้องขอโทษมาล่วงหน้านะคะที่ใครอ่านแล้วจะรู้สึกขัดๆ
เพราะตัวเองพอไปอ่านของคนอื่นแล้วก็ตะลึงตึงๆเหมือนกัน

ยังไงก็ขอฝากเรื่องนี้ไว้ด้วยนะคะ
แนะนำติชมได้ค่ะ
(ขออย่างเดียวอย่าด่าเลย กลัวมากข้อนี้ เดี๋ยวแรงใจถดถอย)


อ้อ แล้วที่สำคัญ สำคัญสุดๆ (ข้อนี้กลัวมาก)

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องสมมติทั้งหมด
เรื่องอ้างอิงจนถึงเหตุการณ์ต่างๆก็สมมติ
อยากให้ผู้อ่านใช้วิจารณญาณด้วยค่ะ
(กรณีเป็นเด็กจริงๆ)

เหตุเพราะไอ้เนเน่ (พี่ฉาว เอ้ย สาว)
ลองอ่านพล็อตเรื่องคร่าวๆแล้วถามเล่นๆ กลับมาว่า (ย้ำว่ามันถามเล่นๆจริง)

" ถ้าเกิดมีคนบูชายัณต์เพราะอยากไปอยู่ที่นี่จริงๆล่ะ แกจะทำไง อาชญากรเลยนะนั่น"

แค่นั้นล่ะ เครียดเลย  (มีพี่สาวปากหมา ต้องทำใจ)
แถมยังมีประโยคต่อมาที่ทำให้ต้องเครียดหนัก

"ตอนฉันอยู่ประถมเคยได้ยินเรื่องพวกนี้ยังอยากลองทำเลย ได้เป็นผู้หญิงในฮาเร็มซาตาน
ฟังแล้วรู้สึกดีชะมัด"

พระเจ้า!ความคิดของเด็กประถม!
หวังว่าคงมีเด็กประถมคนเดียวในโลกที่คิดแบบนี้

ดังนั้นฮับเลยต้องมาขอออกตัวก่อนว่า

"เป็นเรื่องสมมติทั้งหมดหน่ะแหล่ะ ถ้าใครเกิดเพี้ยนทำจริง
รับรองว่าไปไม่ถึงเมืองซาตาน แต่มันจะถึงแค่ป่าช้าแถวบ้านนะสิ!"