คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : F4 ตอนที่ 1
"ขอบคุณครับ โอกาศหน้ามาใหม่นะครับ"ร่างบางก้มหัวให้ลูกค้าตามมารยาท ก่อนจะเก็บถ้วยชามไปเก็บ
"อึนฮยอก นายจะย้ายโรงเรียนจริงๆเหรอ"ร่างเล็กเข้ามารับถ้วยชามจากร่างบาง
"ไม่รู้สิดงแฮ เฮ้อ...."อึนฮยอกถอนหายใจ
"หมายความว่าอย่างไร ไม่รู้น่ะ"ดงแฮจ้องหน้าอึนฮยอก แต่อึนฮยอกก็หันหน้านี้
"แล้วโรงเรียนที่นายย้ายไปมันคือโรงเรียนอะไรอ่ะ"ดงแฮตั้งคำถามทันที อึนฮยอกจ้องหน้าดงแฮ ก่อนจะตอบคำถาม
"โรงเรียน ชเว จี"
"ว่าไงนะ นี่นายกำลังย้ายไปอยู่โรงเรียนชเว จี จริงๆเหรอ"ดงแฮได้ยินชื่อโรงเรียนถึงกับตกใจ อึนฮยอกได้แต่พยักหน้าช้าๆ
"นายรู้หรือเปล่าว่าโรงเรียนนั่นมันนรกชัดๆ"
"ฉันรู้น่าดงแฮ แต่ทำไงได้พ่อแม่ฉันทำงานหนักเพื่อให้ฉันเข้าโรงเรียนนั่น"
"โธ่ อึนผู้น่าสงสาร"ดงแฮเอามือลูบหัวอึนฮยอกเบาๆ
"อย่าเรียกฉันว่าอึนได้ไหม"
"โธ่ ฮยอกผู้น่าสงสาร"
"อย่าเรียกฉันว่าฮยอกได้ไหม"
"โธ่ แอนโชวี่ที่น่าสงสาร"
"อย่าอยู่เลยดงแฮ"อึนฮยอกหยิบไม้กวาดไล่ตีดงแฮทันที
................................................
"กลับมาแล้วครับ"อึนฮยอกกลับมาถึงบ้านก็เข้าห้องอาบน้ำนอนทันที
อึนฮยอกล้มตัวนอนลงอย่างช้าๆ และครุ่นคิดเรื่องต่างๆนานาที่ผ่านมา
ก๊อก ก๊อก ก๊อก อึนฮยอกหยุดคิดทันทีเมื่อได้ยินเสียง
"อึนฮยอก นี่แม่เองนะเข้าไปได้ไหม"ผู้เป็นแม่ไม่คิดที่จะรอให้อีกฝ่ายตอบรับก็เปิดประตูเข้ามาในห้องทันที
"เป็นไงบ้างลูกไปโรงเรียนวันสุดท้าย"
"ก็สนุกดีครับ"อึนฮยอกยิ้มให้กับผู้เป็นแม่
"งั้นพร้อมหรือยังกับโรงเรียนแห่งใหม่ของลูกในวันพรุ่งนี้"อึนฮยอกหันหน้าไปหาแม่ทันที
"อะไรนะแม่ พรุ่งนี้เลยหรอ"แม่ยิ้มให้กับอึนฮยอกก่อนจะพยักหน้า
"แม่เตรียมทั้งชุด เสื้อ ผ้า กระเป๋าเครื่องแต่งกายต่างๆไว้ให้แล้วนะลูก พรุ่งนี้จะเป็นวันแรกที่ลูกจะได้เข้าโรงเรียนแห่งนั้น หลับฝันดีนะลูกนะ"แม่ยิ้มอย่างดีอกดีใจก่อนจะเดินออกไปจากห้องนอนของอึนฮยอก แต่หารู้ไม่ว่าร่างบางกำลังตัวแข็งอยู่บนเตียง
"โอ้ ไม่นะ นั่นมันนรกชัดๆ"
สวัสดีครับผมอึนฮยอก แต่ชื่อจริงๆของผมคืออีฮยอกแจ พวกคุณอาจจะงงใช่ไหมว่าทำไมผมพึ่งจะมาแนะนำตัวอะไรตอนนี้ นี่คือตอนเริ่มต้นที่ผมจะได้เข้าโรงเรียนนั่น แต่อยากให้ทุกคนรู้ไว้เลยว่าโรงเรียน ชเว จีเป็นโรงเรียนสำหรับผู้ดีเรียนเท่านั้น เป็นโรงเรียนไฮสคูลที่ติดอันดับของโลกเลยทีเดียวและที่สำคัญโรงเรียนชเว จีไม่ใช่โรงเรียนสำหรับพวกคุณหรอก ถ้าพวกคุณเจอโรงเรียนนี้เมื่อไรให้รีบวิ่งหนีทันทีเพราะอาจจะพบสิ่งที่ไม่ขาดฝัน ผมเตือนแล้วนะ
เช้าวันรุ่งขึ้น
ผมลุกขึ้นจากเตียง แต่ไม่อยากจะลุกเลยอยากนอนต่อมาก ผมลุกขึ้นบิดขี้เกียจไปมาก่อนจะเข้าไปห้องน้ำ แปรงฟัน อาบน้ำและล้างหน้าเมื่อทำกิจวัตรเสร็จก็เปิดตู้เสื้อผ้า
ชุดนักเรียนโดยฝีมือแม่ที่รีดอย่างเรียบร้อย เสื้อเชิ้ตสีขาว เนคไทลายสก๊อต สูทสีน้ำเงินกางเกงขายาวสีดำ ซึ่งมันอยู่ข้างหน้าผมนั่นเอง ผมจำใจหยิบมันมาใส่ก่อนจะเดินออกจากห้อง
"ว้าว นี่คือลูกของพ่อ"พ่อของผมเป็นพนักงานบริษัทธรรมดาแต่ชอบเล่นการพนันเป็นเหตุต้องทำให้ผมหางานพิเศษทำ
"ผมภูมิใจจัง ที่ผมเป็นน้องพี่"น้องชายของผมมีชื่อว่า อูยอง เป็นคนชอบอวดนู่นอวดนี่เป็นประจำ
"ลูกแม่ดูดีที่สุด"แม่ของผมชอบเอาใจตัวเองเป็นที่สุดเลย ผมกินข้าวเช้าและออกไปข้างนอกทันที
"เดี๋ยวลูก"พ่อเรียก
"อะไรครับ พ่อ"ผมหันไปหาพ่อ
"วันนี้เป็นวันแรกที่ลูกไปเรียนเดี๋ยวพ่อไปส่ง"ผมได้ยินดังนั้น ผมจึงรีบวิ่งขึ้นรถเมล์ทันที ใครจะอยากขึ้นรถขนส่งนั่นกันล่ะ ผมรักในการเต้นมากโรงเรียนเก่ามีชมรมการเต้นซึ่งมีสมาชิกสำคัญก็คือ ชินดง ดงแฮและผม ผมหวังว่าโรงเรียนใหม่จะมีห้องเต้นสำหรับผมนะ และในที่สุดผมก็มายืนอยู่หน้าโรงเรียน ชเว จีแล้วบอกตามตรงเลยว่ามันหรูมากและใหญ่มาก รถสีดำจอดเรียงรายเต็มไปหมด
"นี่มันโรงเรียนหรือที่ขายรถกันแน่นะ"ผมสบถเบาๆออกมา ผมเดินเข้าไปในโรงเรียนแต่ก็ต้องงงไปหมดเพราะมันกว้างมาก ผมนึกได้ว่าในกระเป๋าเป้มีแผนที่อยู่จึงหยิบขึ้นมาดู
"ปี 2 ห้องเอ"ผมพูดขึ้น พร้อมกับพยายามตามหา ผมกำลังลงจากบันได
"กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดด"
"พวกเขามากันแล้ว"
"หลบไปสิ"
ผมตกใจทันทีเมื่อได้ยินเสียงเข้า ผมอยากรู้จริงๆว่าพวกมันกริ๊ดอะไรกัน ผมมองไปที่ประตูทางเข้าก็พบ ชายหนุ่มทั้งสี่คนกำลังเดินเข้ามาอย่างเท่
"กริ๊ดดดดดดดดดดดดดด"
ดูแค่นี้ก็รู้แล้วว่าเก๊กชัดๆ หล่อตรงไหนว่ะ
"นี่พวกเขาเป็นใครหรอ"ผมหันไปถามคนข้างๆ
"นี่เธอไม่รู้หรอว่าเขาเป็นใคร"ผมได้แต่พยักหน้า
"สงสัยเป็นเด็กใหม่ งั้นจะแนะนำให้ฟัง คนที่อยู่ริมสุดนู่นน่ะเขาชื่อคยูคยอนลูกเจ้าของค้าน้ำมันระดับโลก ส่วนคนต่อมาคือคิบอม ทายาทบริษัทการค้าที่อยู่ต่างประเทศ ส่วนคนที่ใส่ชุดสีขาวชื่อฮันคยองเป็นผู้ที่มีอิทธิในประเทศจีนและคนที่เดินนำอยู่นั่นคือซีวอนเป็นลูกของโรงเรียนนี้และทายาทของบริษัท ชเว จี พวกเขาคือกลุ่มเอฟโฟร์"เมื่อผมฟังจนจบก็ขอบคุณเขาที่เล่าให้ฟังก่อนจะหันไปทางสี่หนุ่มที่ใครๆเรียกว่าเอฟโฟร์ อยู่ๆซีวอนก็หยุดเดินก่อนจะหันไปทางเด็กหนุ่มคนหนึ่ง
"รู้ไหมฉันชอบดื่มอะไรมากที่สุด"ซีวอนหันไปถาม เด็กชายผู้โชคร้ายได้แต่ยืนตัวสั่นไปมา
"ตอบฉันมาสิ"ซีวอนพูดอย่างโมโห
"ไม่รู้ครับ"เมื่อซีวอนได้ยินคำตอบก็ยิ้มทันที ก่อนจะไปทางคยูคยอนที่ถึงขวดน้ำมะเขือเทศ
"ฉันยังกินไม่อิ่มเลยนะแต่ก็ได้"คยูคยอนยืดขวดน้ำให้ซีวอน
"นายไม่รู้ใช่ไหมว่าชอบดื่มอะไร"ซีวอนค่อยๆเทน้ำมะเขือเทศราดใส่หัวเด็กชายคนนั้น
"ขอให้นายโชคดีนะ"ซีวอนอวดพรก่อนจะเดินออกไป
"ไอ้พวกเวร ไม่มีอะไรทำแล้วหรืออย่างไงกัน"ผมด่าทันทีที่พวกมันเดินออกไป
"ใครบังอาจมายืนด่าเอฟโฟร์ของฉันเนี่ย"ผมได้ยินเสียงแหลมๆจึงหันหลังก็พบผู้หญิง 3 ตัวยืนอยู่ ผมไม่ได้พูดผิดนะ
"เด็กใหม่ใช่ไหมเนี่ย เฮ้อ..น่าเบื่อจริงๆ"
"ท่าทางจะดูโง่เสียด้วย"
"ไปๆๆ ชิวๆๆ"ผู้หญิงสามคนเดินมาด่าแล้วก็เดินออกไป ผมคิดว่าเธอมาเดินแสดงหรือไงกัน ผมได้แต่ส่ายหน้า ในที่สุดผมก็เจอห้องเรียนและเดินเข้าไปทันที พอเดินเข้าก็ได้ยินแต่ซีวอนนู่น ซีวอนนี่ เป็นบ้าอะไรกันโรงเรียนนี้
"ย่า.....คิดว่าพวกนายเป็นใครกัน ไอ้ขี้เก๊ก ไอ้สามเหลี่ยม ไอ้เซวอน ไอ้พวกสารเลว"เฮ้อ...มันดีจริงๆนะเวลาได้แหกปากพูดออกมา ผมมายืนแหกปากแถวบันไดหนีไฟซึ่งเป็นที่ที่พวกหัวสูงไม่ค่อยมากัน
กึก
เอะ เสียงอะไรอ่ะ ผมหันไปตามเสียงก็พบขาผู้ชายขยับไปมาก่อนจะลุกขึ้น ผู้ชายคนนี้หน้าตาคุ้นๆนะ
" ฮัน..คยอง"ผมพูดออกมาอย่างแผ่วเบา
.............................................................
จบตอนนึงแล้วนะ ถ้าเนื้อหาไม่ค่อยดีหรือตัวสะกดก็ประทานโทษด้วยนะค่ะ
อย่าลืมเม้นด้วยล่ะ
ความคิดเห็น