คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : เชอร์รี่
หลังจากที่โดนทักไปซิดและผู้หญิงคนนั้นรู้สึกจะชื่อว่า เชอร์รี่ก็ได้พามานั่งคุยกันที่ร้านกาแฟกันสองคน
"คือว่าฉันได้ดูการประลองของคุณด้วยนะคะ" เชอร์รี่
"จริงเหรอ ขอบใจนะ" ซิดได้ยินแบบนั้นก็พูดขอบคุณออกไปตามมารยาทถึงในใจของซิดก็รู้สึกว่าได้ดูตัวประกอบแบบเขาถูกประธานนักเรียนซัดไปหลายสิบรอบก็คงจะดูไม่เท่เสียเท่าไหร่หรอก
"ปกติแล้วฉันไม่ค่อยดูพวกการประลองวิชาดาบหรอกนะคะ แต่คุณที่ลุกขึ้นสู้ใหม่ตั้งไม่รู้กี่ครั้งมันเท่มากๆเลยล่ะค่ะ" เชอร์รี่พูดชมซิดไปด้วยในขณะที่ในมือของเธอเหมือนกำลังถืออะไรบางอย่างอยู่่ใต้โต๊ะอีก
"งั้นเหรอ" ซิดที่ได้ยินก็รู้สึกไม่เข้าใจเท่าไหร่ว่าเธอต้องการอะไรจากเขากันแน่นะพลางคิดในใจไปด้วยว่า เป็นเด็กที่มีเซนต์แปลกๆ แฮะ แต่ก็คงมีเด็กแบบนั้นเหมือนกันสินะ
เมื่อเชอร์รี่พูดจบแล้วก็ได้ลุกขึ้นมา "คะ คือว่า ช ช่วยรับนี่ไว้ด้วยค่ะ" พร้อมกับยื่นถุงบางอย่างมาให้กับซิดอีกด้วย
"นี่อะไรเหรอ??" ซิดได้ถามเธอออกไปว่านี่มันคืออะไรอย่างนั้นเหรอ
"ฉันอบคุกกี้ให้มาเป็นการตอบแทนค่ะ"
ตอบแทนเหรอ เรื่องอะไรล่ะ ซิดได้ยินก็ได้แต่สงสัยว่าเขาทำเรื่องอะไรหรืออะไรไปหรือเปล่าหว่า แต่ว่าตัวของซิดก็รับมันเอาไว้ "เอ่อ ขอบใจนะ" พร้อมกับพูดขอบคุณที่อุตส่าห์เอามาให้ตามมารยาท
"ถ้าไม่รังเกียจเราเริ่มจากการเป็นเพื่อนก่อนได้ไหมคะ" เชอร์รี่
เพื่อนเหรอ ก็ดูจะไม่มีปัญหาอะไรด้วยสิ "ได้สิ" และพอตัวของเขาได้พูดตกลงไปนั้น
"อ๊ะ!!" เชอร์รี่ก็แสดงสีหน้าดีใจออกมาซะออกหน้าเลยด้วยก่อนจะหันไปด้านหลังที่นั่นมีกระจกร้านกั้นเอาไว้อีกทีนึงและดูเหมือนจะมีคนนั่งอยู่อีกด้วย "สำเร็จแล้ว หนูทำได้แล้วค่ะ"
"ท่านพ่อคะ หนูได้เป็นเพื่อนกับเขาแล้วค่ะ" และเมื่อซิดได้เห็นชายในร้านเข้าก็ถึงกับแอบหน้าถอดสีออกมาด้วยความตกใจนิดหน่อย "ห๊ะ"
รองผู้อำนวยการรุสลัน บาร์เน็ตแห่งโรงเรียนวิชาการมิดการ์ ยอดนักดาบที่เก่งทั้งบุ๋นและบู๊แถมยังเคยชนะเลิศในเทศกาลบุชินมาก่อน ซิดได้คิดขึ้นในใจไปด้วยพร้อมกับมองอาจารย์รุสลันที่เข้ามานั่งข้างๆเชอร์รี่
เดี๋ยวนะ จะว่าไปแล้วเราเองก็คอยเช็คคนที่น่าจะไม่ควรจะเข้าไปยุ่งอยู่ตลอด แล้วเด็กคนนี้ที่เรียกเขาว่าพ่อ….เชอร์รี่ บาร์เน็ตต์ เป็นคนที่มีชื่อแบบไม่ต้องเลยแฮะ
ประมาทซะได้ นึกว่าจะไม่ค่อยได้ข้องเกี่ยวกับนักเรียนโรงเรียนวิชาการซะอีก ซิดได้คิดขึ้นในใจไปพลางวิเคราห์สถานการณ์ในตอนนี้ที่ดูเหมือนว่าตัวเขาจะดันไปยุ่งกับคนที่ไม่ควรจะยุ่งแล้วเนี่ยสิ
"ยังเจ็บอยู่จริงๆสินะคะ" เชอร์รี่ที่เห็นว่าซิดเงียบๆก็คิดว่าตัวของเขายังบาดเจ็บจากการโดนประธานโรสกระทืบไป
"เปล่าๆ ไม่เป็นไร" ซิด
"ไปให้หมอตรวจเป็นเรื่องเป็นราวด้วยนะ เข้าใจไหม" รุสลันย้ำให้ซิดไปรักษาแผลซะด้วยล่ะ
"อ่า ครับ ไว้ขากลับผมจะแวะไป" แต่ก็คงจะไปไม่ได้หรอก…เพราะเดี๋ยวความแตกว่าไม่ได้เจ็บขึ้นมาซวยอีกแน่ๆเลย
รุสลันได้มองไปซิดแล้วก็หันมาหาเชอร์รี่เล็กน้อย "เด็กคนนี้เอาแต่วิจัยลูกเดียวเลยล่ะ ตอนนี้ก็มีคำขอจากกองอัศวินเข้ามาเลยหมกมุ่นอยู่กับการวิจัยอาร์ติแฟกต์"
"ไม่รู้เพราะแบบนั้นหรือเปล่า เลยไม่ค่อยจะมีเพื่อนเท่าไหร่น่ะ" รุสลันได้เล่าให้ซิดได้ฟังเกี่ยวกับเชอร์รี่ให้กับเขาฟังไปด้วยพอเชอร์รี่โดนพูดแนะนำแบบนั้นไปก็เขินขึ้นมาในทันที "ท่านพ่อคะ!!"
"ถึงตอนนี้จะเห็นเป็นแบบนั้นแต่เขาก็เจออะไรมาเยอะ ถ้าเป็นไปได้ก็ช่วยเป็นเพื่อนกับเขาหน่อยนะ"
"อ้อ" เอ่อ แต่ผมน่ะเป็นตัวประกอบจะให้เป็นเพื่อนตัวละครมีชื่อก็คงจะไม่ดีเท่าไหร่
สถานการณ์ตอนนี้คงพูดแบบนั้นไม่ได้สินะ เพราะคนตรงหน้าก็ดันเป็นผู้อำนวยการอีกเนี่ยสิ เอาเป็นว่าในตอนนี้เราก็ควรจะทำตัวไม่ให้มีเกิดเรื่องอะไรคล้ายกับกรณียัยอเล็กเซียอีกนั่นแหละนะ
แต่จะว่าไปแล้วไอริสเนี่ย เป็นพี่ของอเล็กเซียสินะ…. ซิดได้คิดขึ้นมาในใจจะว่าไปเขาเองก็ลืมไปเลยนะว่า อเล็กเซียเนี่ยเป็นน้องสาวของไอริสนี่นางั้นก็แสดงว่าตัวของซิดนั้นมีความสัมพันธ์ลับๆกับเจ้าหญิงแห่งอาณาจักรมิดการ์หรือเปล่าหว่า…..????
ตัดมาที่ด้านของเชอร์รี่หลังจากที่ได้ให้คุกกี้พร้อมกับขอเป็นเพื่อนกับซิดไปแล้วนั้น เธอก็ได้นั่งคิดพลางมองช็อกโกแล็ตที่เธอได้มากับซิดไปด้วย "นี่ฉันเป็นอะไรไปนะ??" เธอถามตัวเองด้วยความสงสัยต่อความรู้สึกบางอย่างที่อยู่ในอกของเธอจนตอนนี้ก็ยังรู้สึกไม่หายไปเลยเนี่ยสิ
ในหัวของเธอนั้นได้คิดถึงเรื่องของซิดแทบจะตลอดเลยล่ะ "ซิดคุงพูดเรื่องจะไปหาคุณหมอด้วยนี่นา ถ้าจะไปเยี่ยม…คงไม่แปลกใช่ไหม"
"เป็นเพื่อนกันนี่นา" แต่แล้วเมื่อเธอกำลังคิดเรื่องของซิดนั้นความทรงจำเมื่อตอนห้องสมุดที่เธอได้เหลือบไปเห็นซิดกับเจ้าหญิงอเล็กเซียอยู่ด้วยกันสองคนก็ผุดขึ้นมาภายในหัวของเธอ
"อ๊ะ…" เชอร์รี่ได้เห็นแบบนั้นก็รู้สึกตกใจขึ้นมา เพราะจากได้ยินข่าวมาว่าซิดนั้นกำลังคบอยู่กับเจ้าหญิงอเล็กเซียไปนี่นา
"เอาล่ะ" เชอร์รี่ตัดสินใจที่อยากจะฟังคำตอบนั้นให้ชัดเจนขึ้นมาและได้มุ่งหน้าไปยังห้องพักของเจ้าหญิงอเล็กเซียในทันที
"ใครน่ะ??" และเมื่ออเล็กเซียได้เปิดประตูออกมาก็ได้เห็นเชอร์รี่กำลังยืนอยู่ข้างหน้าประตู "เชอร์รี่ บาเน็ตนักเรียนปีสองโรงเรียนวิชาการค่ะ" เชอร์รี่ได้แนะนำตัวเองขึ้นมาก่อนที่อเล็กเซียเห็นแบบนั้นก็ชวนเธอเข้ามาในห้อง
"มีธุระอะไรงั้นเหรอคะ" อเล็กเซียได้เปิดประเด็นถามเชอร์รี่ขึ้นมาหาเธอนั้นมีเรื่องอะไรหรือเปล่า
"ขอโทษที่มากะทันหันนะคะ" เชอร์รี่ได้พูดจบแล้ว อเล็กเซียเห็นถึงความประหม่าของเธอ "เชิญค่ะ นี่กาแฟที่กำลังฮิตช่วงนี้ถ้าขมไปมีน้ำตาลกับนมนะคะ" อเล็กเซียก็เลยยกกาแฟพร้อมกับนมแล้วน้ำตาลมาให้กับเชอร์รี่เพื่อให้เธอผ่อนคลายลง
"ขะ ขอบคุณมากค่ะ" เชอร์รี่ได้กาแฟมาแล้วนั้นก็หยิบก้อนน้ำตาลลงใส่กาแฟหลายก้อนจนอเล็กเซียเห็นก็ถึงกับทำหน้าเหวอออกมา
"เอ่อ…" อเล็กเซียเห็นแล้วเชอร์รี่ก็ได้ยกนมเทใส่กาแฟซ้ำเข้าไปอีกทำเอาอเล็กเซียถึงกับทำหน้าลำบากใจว่า รู้อย่างงี้น่าจะเสิร์ฟให้นมมาน่าจะดีกว่านะ
"หวานอร่อยดีจัง" เชอร์รี่ได้ดื่มแล้วก็ชอบอยู่เพราะเธอนั้นชอบกินของหวานๆแบบนี้ตั้งแต่แรกแล้วล่ะ
"เขาฮิตแบบนั้นกันเหรอ" อเล็กเซีย
"คะ" เชอร์รี่
"เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร" อเล็กเซียเห็นแบบนั้นก็กลบเกลื่อนไปแล้วก็เริ่มเข้าเรื่องในทันที "ฉันพอจะเดาสาเหตุที่รุ่นพี่เชอร์รี่มาได้ค่ะ เรื่องถอดรหัสอาร์ติแฟกต์ใช่ไหมคะ??"
"ไม่ใช่ค่ะ" เชอร์รี่ก็ตอบปฏิเสธออกไป
"เรื่องกำหนดการเลือกตั้งสภานักเรียน" อเล็กเซีย
"โรงเรียนวิชาการจัดคนละวันกับพวกคุณนะคะ" เชอร์รี่
"งั้นเหรอคะ ถ้างั้นมาเพราะเรื่องอะไรล่ะคะ" อเล็กเซียได้ถามเชอร์รี่ว่าต้องการอะไรกันแน่นั้นเชอร์รี่ก็แอบทำหน้ากล้าๆกลัวเล็กน้อย "คือว่า อันที่จริง…ฉันมีเรื่องอยากถามคุณอเล็กเซียน่ะค่ะ"
"ค่ะ" อเล็กเซียเมื่อได้คำตอบนั้นแล้วก็งงๆขึ้นมาว่า เอ๊ะ ตัวฉันงั้นเหรอ
"คือแบบนี้นะคะ ได้ยินว่าคุณอเล็กเซีย…เคยมีผู้ชายที่คบกันอยู่อะไรแบบนั้นน่ะค่ะ" เชอร์รี่
"คะ" อเล็กเซียได้ยินก็รู้สึกขึ้นในยิ่งกว่าเดิมเสียอีกเนี่ยสิ
"ฉันหมายถึงว่าคุณเคยคบกับซิด คาเกโน่คุงใช่ไหมล่ะค่ะ หรือว่าตอนนี้ก็กำลังคบกันอยู่เปล่าคะ" เชอร์รี่ได้ถามออกไปเพราะกลัวว่าคำพูดมันจะไม่ดีหรือเปล่าน่ะ
"คะ คือว่าเลิกกันแล้วค่ะ" อเล็กเซียตอบออกไปด้วยน้ำเสียงแอบสั่นๆเล็กน้อยทั้งที่ใบหน้าก็ยังคงยิ้มแบบผู้ดีอยู่….ถึงแม้ในใจของเธอจะคิดในใจไปว่า ยังคบกันอยู่ค่ะ ถึงจะไม่เปิดเผยก็เถอะ
"เอ๊ะ" เชอร์รี่รู้สึกตกใจเล็กน้อยแต่ในตอนนี้ความรู้สึกของเชอร์รี่ก็รู้สึกโล่งอกโล่งใจขึ้นมาแปลกๆ
"เราเลิกกันแล้วค่ะ เดิมทีเราก็ไม่ได้คบกันจริงๆ แค่คบเพร-" อเล็กเซียยังไม่ทันจะพูดเหตุผลอะไรจบไปนั้น
"จริงเหรอคะ" ก็โดนเชอร์รี่พูดตัดบทแทบจะทันควัน
"อ่ะ เอ๊-"
"โล่งอกไปที ความจริงแล้ววันก่อนฉันเพิ่งได้เป็นเพื่อนกับซิดคุงค่ะ" เชอร์รี่
"งะ งั้นเหรอคะ" อเล็กเซียได้ตอบออกไปด้วยสีหน้าแสดงความยินดีถึงแม้ภายในใจของเธอนั้นจะบอกว่า นั่นน่ะ ก็ยังเป็นของแฟนดิฉันอยู่ค่ะ….
"ค่ะ ฉันก็เลยคาใจเรื่องของคุณทั้งสองเอามากๆ ทำเอาไม่เป็นวิจัย จนฉันคิดไม่ตกเลยค่ะ" เชอร์รี่ก็ได้บรรยายไปอยู่แบบนั้นท่ามกลางมือของอเล็กเซียที่ก็ยังคงสั่นเทาที่แฝงไปด้วยความรู้สึกโกรธเกลี้ยวเก็บเอาไว้อยู่ข้างในอย่างชัดเจน "แต่ฉันก็สบายใจแล้วค่ะ โล่งใจจริงๆที่คุณทั้งสองคนไม่ได้คบกัน"
"จะ จริงเหรอคะ!!" อเล็กเซียก็ยังคงปั้นหน้าของตัวเองยิ้มทั้งที่แก้วในมือของเธอก็ยังคงสั่นจนกาแฟหกไปทั่วกางเกงของเธอเสียแล้ว
"งั้นก็ดีแล้วค่ะ" อเล็กเซียที่โดนย้ำแบบนั้นเข้าไปก็ถึงกับเงียบไปเลยก็ว่าได้….
"ค่ะ ขอบคุณสำหรับเวลานะคะ" เชอร์รี่ที่เห็นว่าน่าจะรบกวนอเล็กเซียเกินไปแล้วก็จึงได้ขอตัวไปก่อนแต่ว่าก็ขอขอบคุณสำหรับกาแฟด้วย "ขอบคุณสำหรับกาแฟด้วยค่ะ"
และเมื่อเชอร์รี่ได้ออกไปจากห้องนั้นเอง…. "ขอบคุณครับ" อัศวินคุ้มครองเชอร์รี่กำลังจะวิ่งตามเธอไปอยู่นั้นเองจู่ๆก็ได้ยินเสียง
เพล้งงงง!!!!!!! เสียงนั้นได้ดังออกมาจากห้องของเจ้าหญิงอเล็กเซียอยู่ด้วย
"เหวอ/!!!" พวกเขาตกใจก็ถึงกับเหวอหว่ามันเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าแต่ก็กล้าเคาะห้องเข้าไปก็เลยแอบฟังอยู่เงียบๆเพียงเท่านั้นเองแหละน้าาาา
ณ ตรอกที่ไหนสักแห่งของเมืองมิดการ์นั้น
"อัก!!!" ชาโดว์การ์เดนตัวปลอมกำลังถูกไอริสกำลังบีบคอของมันอยู่ในขณะที่แขนทั้งสองข้างของมันก็ได้ถูกตัดขาดทั้งสองข้างเพื่อไม่ให้มันขัดขืนเพราะก่อนหน้านี้มันขัดขืนไอริสก็เลยฟันแขนของมันทิ้งไป
"พวกแกมีเป้าหมายอะไรกันแน่ ตอบมาซะ" ไอริสได้ถามมันออกมาด้วยสีน้ำเสียงฉุนสุดๆ ก็ยังรักษาความสุขุมในตัวเธอเอาไว้อยู่เพราะเธอต้องการเค้นข้อมูลจากพวกมันอยู่แต่ทว่าพวกชาโดว์การ์เดนมันก็ไม่ยอมพูดออกมาหรือคิดจะปริปากด้วยซ้ำไป ก่อนที่ไอริสจะรู้สึกว่ามีใครอยู่ด้านหลังของตัวเอง
"ถ้าจะเค้นข้อมูลกับเจ้าพวกระดับล่างแบบนั้น ยังไงก็เปล่าประโยชน์อยู่ดี" เสียงนั้นทำให้ไอริสได้หันหลังไปก็ได้เจออัลฟ่าที่ได้เดินออกมา
"อัลฟ่าเหรอ…" ไอริสที่เห็นว่าเป็นเสียงของอัลฟ่าก็เลยปล่อยชาโดว์การ์เดนตัวปลอมลงก่อนจะฟันมันทิ้งอีก ไปก่อนจะหันไปหาอัลฟ่าแต่ว่าเธอก็ยังจับดาบเอาไว้แน่นอยู่เพราะยังรู้สึกไม่ไว้ใจในตัวอัลฟ่าเสียเท่าไหร่ "ต้องการอะไรกันแน่"
"แค่อยากจะขอความร่วมมือแค่กับคุณอยู่นิดหน่อยน่ะค่ะ" อัลฟ่าที่เห็นไอริสชักดาบอยู่แต่ว่าตัวของเธอนั้นก็ไม่ได้คิดจะต่อสู้หรือหยิบอาวุธมาสู้แต่อย่างไร
"กับฉันคนเดียวงั้นเหรอ…ทำไมล่ะ" ไอริส
"เพราะเธอคือคนเดียวที่ชาโดว์ไว้ใจที่สุดในกองอัศวินต่างหาก" อัลฟ่า
"แล้ว…เรื่องที่ว่าอะไรล่ะ" ไอริส
"ฉันต้องการให้เธอช่วยเรื่องข้อมูลของอาติแฟกต์น่ะ" เมื่ออัลฟ่าได้บอกข้อเสนอไปแล้วก็รู้สึกตกใจขึ้นมา "!!!" ไอริสถึงกับตกใจขึ้นมาว่าพวกชาโดว์การ์เดนก็รู้สึก
"ว่ายังไงล่ะ เจ้าหญิงไอริส มิดการ์"
"ถ้าร่วมมือกับพวกเธอแล้ว จะสามารถแก้ปัญหาในครั้งนี้ได้หรือเปล่า" ไอริสได้เอ่ยถามอัลฟ่าไปด้วยว่าถ้าเกิดร่วมมือกับชาโดว์การ์เดนจะสามารถจัดการเรื่องนี้จะได้หรือเปล่า
"ขอไม่รับปากทั้งหมด แต่ว่าฉันขอรับรองว่าพวกเราจะกำจัดพวกมันให้หมด" อัลฟ่าได้พูดทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนที่เธอจะกระโดดหายไปเสียแล้วเสียแล้ว…….
ความคิดเห็น