คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ผู้แอบอ้าง
ตัดมาในอีกวันนึง
ซิดที่ในตอนนี้กำลังยืนอยู่กับอเล็กเซียด้านหลังของโรงเรียนกันอยู่สองต่อสอง ดูเหมือนว่าหล่อนจะมีธุระคุยกับเขาถึงเรื่องที่ผ่านมาล่ะนะ "ถึงจะดูเป็นคดีที่มีเบื้องหลังก็จริง แต่เบื้องหน้าก็ถือว่าคล่ี่คลายแล้วล่ะ"
"เห อย่างนั้นเองเหรอ" ซิดที่ได้นั่งฟังพลางพิงกำแพงไปด้วย ก่อนที่เห็นโอกาศดีจะได้ผละออกมาจากยัยนี่สักทีนึง "ถ้างั้นผมขอตัวไปก่อนล่ะ"
แต่ทว่าในระหว่างที่ซิดกำลังเดินจากไปอยู่นั้นเอง "ระ รอก่อนสิ" แต่แล้วอเล็กเซียก็พูดให้ตัวของซิดจนต้องหยุดชะงักไป
"หืม"
"คือว่า ฉันมีเรื่องอยากคุยกับนายหน่อยน่ะ ก่อนหน้านี้นายบอกว่าชอบดาบของฉันใช่ไหมล่ะ" อเล็กเซียพูดด้วยใบหน้าที่แดงก่ำออกมา
"ถึงจะช้าไปสักหน่อย แต่ก็ขอบคุณนะ" เธอได้เอ่ยขอบคุณซิดออกไป
"ไม่ต้องใส่ใจหรอก" ซึ่งเขาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรอยู่แล้วล่ะนะ
"ในที่สุดฉันก็ชอบดาบของตัวเองได้สักที แต่ไม่ใช่เพราะนายหรอกนะ" อเล็กเซียพูดถึงชาโดว์นั่นเอง ซึ่งซิดได้ยินก็อดที่จะพูดแซวเธอออกไป "ไม่คิดว่าตัวเองพูดเกินไปประโยคนึงบ้างหรือไง"
"ก็ฉันพูดจริงนี่นา" อเล็กเซีย
"เฮ้อ" ซิดได้แต่ถอนหายใจออกมาด้วยความหน่ายใจแล้ว "ถ้างั้นผมขอตัวนะ"
"เดี๋ยวสิ คือว่า…." อเล็กเซียพูดก่อนจะหันมามองตัวของซิด "ถึงพวกเราจะแกล้งเป็นแฟนกันจนถึงตอนนี้ก็เถอะ"
"ไหนๆ เซน่อนก็ตายไปในคดีครั้งนี้แล้ว…."
"ถ้าหากว่านายไม่รังเกียจ พวกเราจะสานต่อความสัมพันธ์นี้อีกสักหน่อยดีไหมล่ะ" เมื่อเล็กเซียได้ยื่นข้อเสนอของเธอออกมาแบบนี้นั้นแน่นอนว่าตัวของซิดก็หันมายิ้มก่อนจะชูนิ้วโป้งลงนั้น
"ขอปฏิ-" แต่ทว่ายังพูดไม่ทันขาดคำอะไรก็ได้มีดาบพุ่งเข้ามาจ่อที่หน้าของซิดเสียแล้ว ซึ่งดาบของอเล็กเซียนั่นเองเธอได้พูดด้วยสีหน้าเดือดอยู่พอสมควรเลยล่ะ "ไหงๆ พูดใหม่อีกทีซิ"
"อ่ะ!!!" ซิดได้เห็นแบบนั้นก็ได้แต่ทำหน้าแหยงๆ นิดหน่อยก่อนจะเห็นว่าโดนขู่บังคับเอาแบบนี้ "กะ ก็ได้…"
"ให้ตายสิ ยัยนั่นมันไม่ใช่เจ้าหญิงจริงๆด้วย" ซิดในระหว่างบ่นไปในระหว่างที่เดินไปด้วยในระหว่างทางก็มีผู้หญิงผมสีชมพูกำลังถือหนังสือหลายเล่มสูงจนเลยตัวเธอกำลังเดินผ่านไป
"เกิดมาไล่ขู่คนอื่นเค้าเนี่ย" ซิดได้พูดในระหว่างนั้นก็ได้เผลอไปชนกับผู้หญิงผมสีชมพูคนนั้นจนล้มลงไป "จะ เจ็บ!!"
"เป็นอะไรหรือเปล่า??" ซิดได้ยื่นมือไปหาเธอด้วยความเป็นห่วงว่าเธอเป็นอะไรหรือเปล่านะ…
ก่อนที่จะตัดมายังด้านโรงอาหารโดยมีเฮียวโระกับจากะจะชวนซิดไปซื้อช็อกโกแล็ตสำหรับวันแห่งความรักที่มาถึงในวันพรุ่งนี้ไป…
"ซิดไปกันเถอะ" เฮียวโระ
"ไปกันเถอะครับ" จากะเองก็พูดชวนด้วยอีกคนนึง ซึ่งซิดได้ยินคำเซ้าซี้ของเจ้าสองคนนั้นก็ทนรำคาญไม่ไหวก็เลยตอบส่งๆออกไปแบบไม่ได้สนใจหรือเต็มใจมากนัก "โอเค…ไปก็ไป"
เอาเถอะ ฉันก็พอสนใจช็อกโกแลตของโลกนี้เหมือนกัน…
หลังจากนั้นพวกเขาก็ได้เดินทางไปยังห้างนั้นกันจนได้สิน่า พอพวกเขาได้เดินทางมาถึงห้างที่ว่าแล้วก็ต้องตกใจเพราะขนาดของตึกที่ค่อนข้างใหญ่เอามากๆเลยด้วย
"โห สุดยอดไปเลยนะ" เฮียวโระได้เห็นทั้งคนรอคิวที่ยืนรอกันเป็นจำนวนมากอีกด้วย จนพนักงานของห้างก็ได้เดินประกาศให้กับทุกคนทราบ "ต้องรออีก 80 นาทีถึงจะเข้าร้านได้ค่ะ"
"80 นาทีเลยนะ" ซิด
"อะ เอาไงกันดีครับ เราน่าจะพอทันเวลาปิดประตูหอนะครับ" จากะพูดด้วยน้ำเสียงแอบรู้สึกกลัวๆขึ้นมา "แต่ช่วงนี้มีข่าวลือว่าพอตกดึกจะมีผู้ร้ายไล่ฟันออกมาน่ะสิ"
"ผู้ร้ายไล่ฟันเหรอ…" ซิดได้ตะหงิดใจกับคำพูดนั้นของจากะขึ้นมาซะได้ ก่อนที่เฮียวโระจะพูดตัดบทของจากะไป "ไร้สาระน่า ไอเจ้าบ้าจากะ เรามีนักดาบเวทย์ตั้งสามคนเลยนะ"
"จะ จริงด้วยสินะครับ" จากะ
"นี่ ผู้ร้ายไล่ฟันคือยังไงเหรอ" ซิดได้เรียกขึ้นมาในทันทีเรื่องที่เขาพูดขึ้นมาด้วยความสนใจมากกว่าเรื่องช็อกโกแล็ตซะอีกแล้ว แต่ทว่าในระหว่างนั้นซิดก็ได้เหลือบมองดูลักษณะโครงสร้างภายนอกดูไปด้วย
สถาปัตยกรรมหรูหราทันสมัยชวนให้นึกถึงชาติก่อนอย่างบอกไม่ถูก คนที่ต่อแถวอยู่ก็มีแต่ชนชั้นสูงทั้งนั้น
รู้สึกถึงความน่ารำคาญระดับเต็มแม็กซ์เลยแฮะ…. ซิดเองก็รับรู้ได้ว่ายังไงๆพวกเขาที่เป็นแค่ชนชั้นกลางแถมยังไม่ได้กระเป๋าหนักอะไรขืนเข้าไปมีหวังได้แค่มองดูตาปริบๆเพียงเท่านั้นแหละนะ
จนกระทั่งพนักงานเมื่อครู่ที่ถือป้ายคนนั้นก็ได้เห็นซิดเข้าก็ได้เดินมาหาเขาพร้อมกับเรียกขึ้นมา "คุณลูกค้าคะ ขอโทษที่รบกวนนะคะ แต่ขอเวลาสักครู่จะได้ไหมคะ"
"หากไม่เป็นการรบกวนช่วยตอบแบบสอบถามให้หน่อยนะคะ" เธอได้เอ่ยถามซิดออกไปซึ่งตัวของเขาก็มองไปรอบๆก็รู้ได้ทันทีว่าเธอนั้นเรียกตัวของเขาไม่ผิดแน่เลย…
"ผมเหรอ??" ซิดได้ชี้ไปที่ตัวเอง
"ค่ะ ต้องขอความร่วมมือด้วยนะคะ" ซึ่งเธอก็ยิ้มรับพร้อมกับผงกหัวเธอลงไปด้วย แต่ทว่าจากะกับเฮียวโระก็ได้เข้ามาแทรกทันที "ผมจะช่วยอีกคนครับ/ผมด้วยครับ"
"เพียงแค่ท่านเดียวก็พอแล้วค่ะ" เธอได้ปล่อยบางสิ่งออกมาจนทำให้จากะกับเฮียวโระที่กับอ้าปากพูดอะไรไม่ออกเลยทีเดียว…ก่อนที่ซิดจะยอมเดินตามเธอเข้าไปในห้างแห่งนั้นแต่โดยดีในระหว่างทางนั้นซิดก็ได้ลองสำรวจพื้นที่ด้านในระหว่างทางไปด้วย
ดูจากการจัดแต่งภายในโดยรวมทั้งหมดแล้ว อย่างกับห้างสรรพสินค้าเลยแฮะ พึ่งเคยเห็นอะไรพวกนี้จากต่างโลกก็ครั้งแรกเองนี่แหละ
"นี่ แล้วแบบสอบถามล่ะ…" ซิดได้ถามเธอออกไปแต่ทว่าเธอกลับเพียงแค่เงียบและพาเดินมายังบรรไดลับของที่แห่งนี้ให้อีก ซึ่งพอเดินผ่านบรรไดลับนั้นมาได้ก็รู้สึกว่าเขาจะมาโผล่ยังชั้นดาดฟ้าของตึกแห่งนี้ซะแล้ว
แถมด้านในก็ยังมีคฤหาสต์ตั้งอยู่อีกทีนึงด้วย…ซิดได้เดินพร้อมกับประตูของโดมก็จึงได้ถูกเปิดออกมาจนเห็นว่ามีเหล่าเมดมากมายหลายสิบคนได้เดินต้อนรับพร้อมกับโค้งคำนับในประกบทั้งทางเดินที่ถูกปูพรมสีแดงเอาไว้อย่างดีอีกด้วย
และผู้ตรงด้านหน้าของเขานั้นก็คือ…
"เรารอให้ท่านมาที่ร้านมานานแสนนานเลยค่ะ"
"แกมม่า งั้นที่นี่ก็คือร้านเธอสินะ" ซิดที่เห็นว่าเป็นแกมม่าก็เอ่ยทักทายขึ้นมาในทันที ซึ่งเธอตอบกลับซิดพร้อมกับโค้งคำนับตัวเองไปเล็กน้อย "ค่ะ ฉันนำปัญญาเพียงส่วนหนึ่งที่ได้ฟังจากนายท่านมาสร้างเป็นรูปเป็นร่างด้วยกำลังอันน้อยนิดของฉันค่ะ"
"งั้นเองเหรอ" นึกๆ ดูแล้ว เมื่อก่อน…เหมือนเราจะเรียกเรื่องในชาติที่แล้วว่าปัญญาแห่งเงา แล้วเล่าไปแบบมั่วๆนี่นะ แค่บอกวิธีในการทำช็อคโกแล็ตอะไรนิดๆหน่อยเท่านั้นเองนะ…
มันสมองสินะ นี่คือความต่างของมันสมองสินะ
"ไม่ได้พบกันนานเลยนะคะ นายท่าน" แกมม่ารู้สึกปราบปลื้มที่ได้พบกับนายท่านเช่นเขาอีกครั้งนึงเช่นนี้แถมตัวของเขาก็ได้เห็นถึงสถานที่เธอได้สร้างขึ้นมาอีก ไม่มีรู้สึกปลาบปลื้มใจได้เพียงนี้อีกแล้วล่ะ…
"อืม ทางนี้ก็ดีใจเหมือนกัน" ทว่าแกมคนนี้หัวน่ะดี เรียกว่าดีที่สุดในเงาทั้งเจ็ดเลยก็ว่าได้ แต่ว่า…
"อ๊ะ! แผละ!! เหวอ!! แอ๊ก!!" แกมม่าดันลื่นสะดุดขั้นบันไดหัวขมำไปกับพื้นแถมยังส่งเสียงหลงทำซะหมดมาดอันแสนสุขุมนั้นไปแทบจะในเพียงไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำไป
ทักษะการเคลื่อนไหวนั้นอยู่ในขั้นย่ำแย่สุดๆ ซิดเองก็รับรู้ถึงเรื่องนั้นตั้งแต่ที่แกมม่าเข้ากลุ่มชาโดว์การ์เดนตั้งแต่แรกๆแล้วล่ะ แต่เขาก็ไม่คิดว่าจะผ่านมานานแค่ไหนก็ยังเหมือนเดิมเด๊ะแบบนี้เนี่ยสิ
"ชะ เชิญทางนี้เลยค่ะ" แต่ว่าเธอก็ยังเงยหน้ายิ้มต้อนรับราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นแบบนั้น
"เลือดกำเดาไหลแล้วนั่น" ซิดได้เอ่ยพร้อมกับเดินมาหาแกมม่าพร้อมกับหยิบผ้าเช็ดหน้าของเขาออกมาเช็ดจมูกที่เลือดกำเดาไหลออกมาไปด้วย
"ให้ตายสิ ยังต้องให้ดูแลตลอดเลยนะ…" ซิดเองก็แอบที่จะบ่นไม่ได้ล่ะนะ ก่อนที่เขาจะเช็ดเลือดกำเดาเสร็จแล้วก็ได้เดินไปต่อส่วนแกมม่าก็นั่งพร้อมกับก้มหัวลงขออภัยแบบนั้น "ตะ ต้องขออภัยเป็นอย่างสูงด้วยค่ะ"
"ช่างเถอะ…แกมม่ามานั่งตรงนี้สิ" ซิดได้เรียกให้แกมม่ามานั่งที่ตักของเขา
"คะ ค่ะ…" ซึ่งเธอได้ยินคำสั่งนั้นเธอก็รู้สึกอายอยู่นิดหน่อยแต่ก็ยอมมานั่งที่ตักของซิดในที่สุด "ได้นั่งตักของท่านแบบนี้รู้สึกเป็นเกียรติอย่างมากเลยค่ะ" แกมม่าที่ได้นั่งตักพร้อมกับเอื้อมแขนเข้ามาโอบคอของซิดเอาไว้อีกด้วย
"หึ แล้วร้านนี้ทำเงินได้ดีหรือเปล่า" ซิดได้ถามแกมม่าเรื่องจำนวนรายได้ทั้งหมดของพวกเธอออกไปซึ่งแกมม่าก็ก้มลงเอ่ยกับซิดไปด้วย "ค่ะ ขณะนี้เรากำลังขยายสาขาไปยังเมืองหลวงทั้งในและต่างประเทศ ส่วนในพื้นที่ห่างไกลเราก็ขยายอิทธิพลด้วยการขายทางไปรษณีย์ค่ะ"
"ทุนดำเนินงาน…สามารถนำมาใช้ได้ทันที ประมาณหนึ่งพันล้านเซนีค่ะ" แกมม่าได้สั่งให้เหล่าเมดได้ขนรถเข็นพร้อมกองเงินมากมายมหาศาลมาให้ซิดได้ยืนยันไป
"นะ หนึ่งพัน!!!" ซึ่งซิดเห็นแบบนั้นก็ถึงกับเหงื่อตกพร้อมกับเกิดหน้าซีดแทบจะในทันที แต่ว่าเขาก็พยายามเก็บทรงมาดหัวหน้าเอาไว้ก่อนแถมแกมม่าดูจะไม่ได้สงสัยอะไรอีกด้วย
"แล้วก็….ฉันพอจะคาดเดาเหตุผลที่นายท่านมาเยือนได้ค่ะ" แกมม่าได้หันมาหาซิดพร้อมกับบอกเหตุผลคาดเดาที่ซิดได้มายังที่แห่งนี้นั้นคืออะไร "เรื่องคดีนั้นใช่ไหมคะ"
"เอ๊ะ อืม" ซึ่งซิดนั้นเขาก็ตอบอ้ำๆอื้มๆเท่านั้นที่จริงเขามาที่นี่ก็เพราะว่าโดนลากมาต่างหากล่ะนะ…
"ผู้ร้ายไล่ฟันที่ปรากฎตัวในเมืองหลวง เหล่าคนโง่เขลาที่สวมชุดสีดำสนิทและแอบอ้างชื่อชาโดว์การ์เดน ตอนนี้เรากำลังดำเนินการสืบสวนอยู่" แกมม่าได้พูดถึงข่าวที่จากะเคยบอกไว้เมื่อตอนนั้นนี่นา "แต่ก็ยังไม่พบตัวคนร้ายเลยค่ะ ทว่าเราจะจัดการด้วยน้ำมือของพวกเราให้ได้ค่ะ"
"หึ" จะว่าไป พวกจากะก็พูดถึงคนร้ายไล่ฟันว่ามันทำไมสักอย่างนี่แหละ
คนร้ายไล่ฟัน… พอพูดถึงคนร้ายที่จ้องจะไล่ฟันคนอื่นไปด้วยมันก็ทำให้ซิดนึกถึงคนๆนึงขึ้นมาจนได้ คนที่น่าสามารถลงมือไล่ฟันใส่คนอื่นได้นั้นน่ะ
"ฉันพอจะรู้แล้วว่าเป็นใคร เดี๋ยวจะลองไปสืบดู" ซิดได้ลุกออกไปจากบัลลังค์ไปนั้นเอง แกมม่าก็ได้รู้สึกตกใจขึ้นมาที่ตัวของซิดนั้นรู้ตัวตนของคนร้ายก่อนเธอเสียอีก
"หรือว่าท่านจะรู้คำตอบแล้วเหรอคะ…ไม่สิ หากใช้ปัญญาของนายท่านก็คงจะไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร" แกมม่า
"มานี่สิ" แกมม่าได้เรียกคนนึงๆออกมาซึ่งเธอคนนั้นก็คือ ผู้หญิงพนักงานก่อนหน้านั้นเอง
"เด็กคนนั้นมีชื่อว่านิวค่ะ เป็นนัมเบอร์สคนใหม่แม้จะเข้ามาได้ไม่นานแต่ท่านอัลฟ่าก็ยอมรับในความสามารถของเธอค่ะ" แกมม่าได้แนะนำให้เธอได้รู้จักเผื่อว่าเธอจะเป็นประโยชน์ต่อซิด ไม่สิชาโดว์ได้ไม่มากไม่น้อย
"ใช้งานเธอได้ตามสบายเลยนะคะ" แกมม่า
"ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ" นิวก้มหัวทำความเคารพตัวของซิดทันที
"ถ้ามีธุระแล้วจะเรียก" ก่อนที่ซิดกำลังจะเดินออกไปนั้น เขาก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้เสียก่อน "จริงสิ ฉันอยากจะซื้อช็อกโกแลตน่ะ ขอแบบถูกที่สุดสำหรับสามคนนะ และก็เพิ่มขออีกอันนึงมาด้วย"
"ช็อกโกแลตเหรอคะ" แกมม่าได้ยินแบบนั้นแล้วเธอก็ยิ้มขึ้นมาด้วยสีหน้ารู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก ที่ซิดได้ขอร้องเธอแบบนี้
"เดี๋ยวฉันเตรียมช็อกโกแลตชั้นยอดให้นะคะ" แกมม่าได้สั่งให้เหล่าเมดไปเตรียมช็อกโกแลตมาให้กับซิดจำนวน 4 ชิ้น…เตรียมมาให้สำหรับเขาโดยเฉพาะ
ซึ่งซิดนั้นก็เอื้อมมือเข้าไปโอบร่างของแกมม่าเอาไว้ "ขอบคุณนะ แกมม่า…"
"เอ๊ะ??" จนเมื่อแกมม่าได้โดนโอบเข้ามากอดแบบนั้นเข้าไปเธอก็ถึงกับตาค้างด้วยความแปลกใจในการกระทำที่คาดไม่ถึงของท่านชาโดว์ของเธอ
"และก็ดีใจที่ได้พบเธออีกครั้งด้วย…" ซิดได้พูดทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนที่เหล่าเมดรับใช้จะยื่นกล่องช็อคโกแลตมาให้เขา ก่อนที่ซิดจะเดินจากไปโดยที่ทิ้งให้แกมม่ายืนหน้าแดงเขินค้างอยู่แบบนั้น
ซึ่งพอพวกเขาทั้งสามคนก็ได้รีบกลับไปหาหอพักในทันที เพราะกลัวว่าหอพักจะปิดก่อนเวลาซะก่อนซึ่งทั้งสามก็รีบเร่งฝีตีนกันแทบทุกคนเลยล่ะ
"เฮ้ย เราไม่ทันเวลาปิดประตูแล้วนะ" เฮียวโระ
"ความผิดซิดคุงคนเดียวเลยครับ ที่มัวแต่ไปจู๋จี๋เพราะเรื่องแบบสอบถาม" จากะ
"ก็ขอโทษไปแล้วไง ฉันก็เอาช็อกโกแลตให้แล้วนี่" ซิด
แต่ว่านะ ฆาตกรฆ่าไม่เลือกหน้าจะเป็นอเล็กเซียน่ะ คงจะไม่ใช่หรอกมั้ง…. ซิดได้แต่คิดไปเรื่อยเท่านั้นแหละ ถึงยังไงยัยนั่นจะเป็นเจ้าหญิงที่โครตจะเอาแต่ใจแถมยังร้ายเอาเรื่องจะเป็นแบบนั้นแต่ก็คงจะไม่ฆ่าใครไม่เลือกโดยอ้างชาโดว์การ์เดนหรอกมั้ง
หลังจากที่พวกเขาได้กลับไปที่หอได้สำเร็จแบบเฉียดฉิวไปเลย ซึ่งพอซิดได้กลับมาที่หอแล้วนั้นตัวของเขาก็เปลี่ยนชุดเป็นชาโดว์แล้วก็จึงกระโดดออกจากหอพักไปอย่างเงียบงัน…
ที่เขาต้องออกสำรวจเช่นนี้ก็เพราะว่า เขาได้ยินเสียงการฟาดฟันของดาบจากซอกตึกแห่งนึงอยู่พอดี…ซิดก็เลยตัดสินใจมุ่งหน้าไปยังที่นั่นเพราะเขาสงสัยผู้ที่กล้ามาใช้นาม ชาโดว์การ์เดน ของพวกเรามาก่อเรื่องแบบนี้มันช่างกล้านัก
เพล้งๆๆ
เสียงของดาบที่กระทบใส่กันไปมาดังขึ้นมาจากตรอกแห่งนึงนั้น อเล็กเซียที่กำลังต่อสู้กับเหล่าชายในชุดคลุมสีดำที่เธอกำลังต่อสู้อยู่ด้วย "ยอมแพ้สักทีเถอะ"
แต่ทว่าพวกชายในชุดดำกลับพูดอะไรบางอย่างออกมา "เราคือ ชาโดว์การ์เด้น" พูดอยู่แบบนั้นจนทำเอาอเล็กเซียรู้สึกแปลกใจที่พวกมันเอาแต่พูดอยู่คำๆนั้นอยู่อย่างเดียว
"เอาแต่พูดแบบนั้นมาสักพักแล้วนะ มันคือเจตนารมณ์ของชายที่ชื่อชาโดว์งั้นเหรอ" อเล็กเซียได้เอ่ยถามพวกมันแต่ทว่าพวกมันก็กลับไม่ฟังคำถามของเธอและก็พุ่งเข้ามาโจมตีใส่อเล็กเซียอยู่แบบนั้น
โดยหารู้ไม่ว่าชาโดว์ที่เธอกำลังพูดถึงได้ยืนอยู่ด้านบนเหนือของเธอตั้งแต่เมื่อกี้อยู่แล้ว "นั่นมัน"
"จบกันแค่นี้แหละ" อเล็กเซียที่ดูเหมือนจะสามารถชนะชายในชุดคลุมด้วยฝีมือดาบที่ดูจะเหนือกว่าพอสมควรก่อนจะเห็นบางอย่างได้เดินออกมาจากด้านหลังของเธอ
"ตายจริง มีเพื่อนมาเพิ่มว่างั้นสิ" เธอยังพูดไม่ทันจะจบพวกมันก็ง้างดาบพุ่งแทงใส่อเล็กเซียแต่เธอก็ก็หลบได้ทันเสียก่อนทำให้ดาบเล่มนั้นพุ่งเข้ามาโดนทากๆแขนของเธอ
"ชิ กล้ามาทำกับสาวน้อยบอบบางเนี่ยนะ" ก่อนที่เธอจะสวนพวกมันกลับได้ทันเสียก่อนแต่ว่าเธอก็ถูกพวกมันล้อมเอาไว้เสียแล้ว
"เราคือชาโดว์การ์เดน" มันที่กำลังพุุ่งเข้ามาโจมตีใส่อเล็กเซียต่อทันทีในระหว่างนั้นต่อหน้าของมันก็ได้ปรากฎร่างของชายผู้หนึ่งได้ถูกฟันจนร่างของมันขาดสองท่อนภายในช่วงพริบตาเท่านั้นเอง
"นายคือ…" อเล็กเซียเห็นเข้ากับร่างของชาโดว์ที่ยืนต่อหน้าของเธอและพวกมันเสียแล้ว…
"เหล่าผู้ที่โง่เขลาที่กล้าอ้างชื่อชาโดว์การ์เดนเอ๋ย" ชาโดว์ได้จ้องมองไปที่พวกมันด้วยนัยต์ตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร "จงชดใช้ความผิดนั้นด้วยชีวิตซะเถอะ"
เมื่อพวกมันได้เจอเข้ากับชาโดว์เข้าจริงๆ
"!!!" มันก็รู้สึกตกใจและกระโดดหนีไปอย่างรวดเร็ว ชาโดว์กำลังจะมุ่งหน้าตามพวกมันไปอยู่นั้นไปทันที
"เดี๋ยวก่อน…" อเล็กเซียก็เรียกชาโดว์เอาไว้เสียก่อน "บอกวัตถุประสงค์ของนายมาซะ นายใช้พลังนั้นไปเพื่ออะไร…แล้วกำลังสู้อยู่กับอะไร" เธออยากจะรู้วัตถุประสงค์ของชาโดว์และชาโดว์การ์เดนมันคืออะไรกันแน่ล่ะก่อนที่เธอจะล้มหมดสติลงไป
"อย่าเข้ามายุ่ง" ชาโดว์ได้พูดเตือนเธอไม่ให้เข้ามายุ่งจะดีกว่า สุดท้ายชาโดว์ก็จะหายไปจากตรงนั้นแทบจะในทันที
"เดี๋ยวก่อน สิ" อเล็กเซียที่แม้อยากจะตามไปก็ตามแต่ทว่าเธอก็ยังได้รับบาดเจ็บอยู่ทำให้เธอตามพวกเขาไปไม่ได้….ชายในชุดคลุมที่ได้หลบหนีมาถึงดาดฟ้านั้น
ปิ้ว!!!
"อ้ากกกกกกกก" จู่ๆ พวกมันก็คนนึงก็ถูกแสงสีทองพุ่งทะลุอกของมันไปอย่างง่ายดายก่อนที่มันจะล้มลงไป ชายในชุดคลุมอีกคนนก็ได้หันหลังก็พบเข้ากับชาโดว์ที่ตามพวกเขา
"คิดหรือไงว่าจะหนีรอดไปได้…." ชาโดว์ได้บอกมันอีกคนนึง ต่อให้พวกมันจะหนีไปไหนก็ตามก็ไม่สามารถหนีรอดจากตัวของเขาไปได้น่ะ
"ยอดเยี่ยมมากค่ะ" มันได้หันไปด้านหลังก็พบเข้ากับนิวที่ได้ยืนดักรอมันอีกฝั่งนึงของตึกอยู่แล้ว "สมกับเป็นท่านชาโดว์จริงๆ ไม่นึกเลยว่าท่านจะจับตัวได้เร็วถึงเพียงนี้"
"ที่เหลือให้ฉันจัดการเถอะค่ะ ฉันจะรีดข้อมูลนั้นออกมาเอง" เมื่อนิวได้เอ่ยปากออกมาเช่นนี้ ชาโดว์ก็ตัดสินใจไว้ใจให้เธอเป็นคนจัดการต่อแทน
"ขอฝากเจ้าด้วยล่ะ" ชาโดว์ได้เดินจากไปปล่อยให้หน้าที่จัดการพวกมันเป็นหน้าที่ของเธอ
"ค่ะ"
"บ้าเอ้ย" ชายในชุดคลุมตัดสินใจพุ่งเข้าโจมตีใส่นิว "ตายซะ" แต่แล้วนิวก็พุ่งเข้าหลบพร้อมกับโจมตีสวนกลับมันไปด้วย จนทั้งแขนและดาบของมันได้ถูกฟันทิ้งอย่างง่ายดายด้วยดาบของนิว
"ฉันน่ะ…ไม่ใจดีเท่าท่านชาโดว์หรอกนะ" เธอได้หันหน้าไปหามัน…ก่อนที่มันจะมองไปที่นิวด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวเป็นอย่างมาก
ความคิดเห็น