Bad Mafia's ได้โปรดเถอะนาย! ไว้ชีวิตหัวใจฉันที

ลำดับตอนที่ #3 : พบปะ

          o_O

          ฉันลืมตาตื่นขึ้นอย่างสลึมสลือ มองรอบๆตัวตอนนี้เหมือนฉันจะอยู่บนเตียงใหญ่ ที่นุ่มมาก รอบๆห้องมีความเป็นห้องลูกคุณหนู มีหน้าต่างบานใหญ่และม่านสีน้ำเงินสดปิดไว้ บริเวณพื้นก็ปูพรมลายดอกไม้วิจิตรสวยงาม ดูรวมๆแล้ว ลูกคุณหนูเหลือเกิน =_=

          แต่ว่า! o_O

          "นี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย"

          แอดด...

          มีคนเปิดประตูเข้ามาเลยทำให้ฉันสะดุ้งขึ้นมาจากท่านอนมาเป็นท่านั่งอย่างกับมีใครมาเอาไฟจี้หลัง  สักพักก็มีอีตานายพอร์ชเดินเข้ามาแล้วก็มองมาที่ฉัน จากนั้นเขาก็ยิ้มออกมาแบบน่าสงสัยสุดๆ

          "ตื่นแล้วเหรอ ยัยขี้โวยวาย :)"

          พอร์ชกอดอกพิงขอบประตูแล้วส่งยิ้มมาให้ฉัน ซึ่งฉันก็ไม่กล้าปริปากมาก เพราะไม่รู้ว่าตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหนกันแน่ พูดมากไปเดี๋ยวอีตานี่พาฉันไปข่มขืนขึ้นมานี่จบเรื่องเลยนะ ฉันยิ่งสวยๆอยู่ด้วย (ไม่มั่นจริงพูดไม่ได้นะคะ)

          "ทะ...ที่นี่คือ..."

          "ที่นี่คือคฤหาสน์ของพวกเราคร้าบ ชื่อว่าคฤาหาสน์ฟูลมิเน่ ที่แปลว่าอัสนีในภาษาอิตาลี่ ตอนนั้นเธอโดนคุณชายฟาดซะสลบเลย พวกผมเลยเอาเธอมาพักฟื้นที่คฤหาสน์ของเราไงคร้าบ ;)"

          โอ้ว...ไม่นะ 0.0

          นี่ฉันกำลังอยู่ในรังของมาเฟีย ที่มุดหัวของพวกที่เอาแต่ไปฆ่าขู่เข็นคนอื่นแบบนั้นเนี่ยนะ! โอ้ยย...ให้ตายสินี่ฉันไม่ตลกแล้วนะ! ชีวิตฉันมันจะเจออะไรนักหนาเล่า! ตั้งแต่อุบัติเหตุเมื่อ 7 ปีก่อน ยังทำร้ายฉันไม่พอใช่มั้ย? พระเจ้า เทวดา ผีสาง ยังต้องการอะไรจากฉันอีกมิทราบยะ นี่ฉันโกรธจริงๆแล้วนะ -*-

          แต่ก็ทำได้แค่โกรธอีกนั่นแหละ -3-

          "หมายความว่า...ฉันอยู่ที่รังของพวกนายงั้นสิ"

          "ใจร้ายจังเลยนะ เรียกรังซะอย่างกับพวกเราเป็นพวกสัตว์โสโครกอย่างงั้นแหละ"

          ก็มันคล้ายๆนี่นา :P

          "แล้วทางออกอยู่ไหน ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ"

          ฉันลงจากเตียงแล้วจัดระเบียบเสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อย ใส่รองเท้าแล้วมองหากระเป๋าของฉัน แต่ว่ามองหายังไงมันก็หาไม่เจอสักที ให้ตายเถอะ ไอ้พวกนี้เอาของๆฉันไปซ่อนไว้ที่ไหนนะ ฉันเดินหาไปทั่วจนสุดท้ายก็หาไม่เจอ เลยเดินไปหาอีตาพอร์ช แล้วหยุดยืนประจันหน้ากับอีตานั่น ทำให้เขากอดอกมองฉันแล้วส่งยิ้มที่(เหมือนจะ)ใสซื่อมาให้

          "อะไรเหรอครับ? :)"

          "กระเป๋าฉันอยู่ไหน -_-"

          "เอ...นั่นสิ อยู่ไหนกันนะ :)"

          เขาทำท่าทางที่(เหมือนจะ)ไม่รู้ไม่ชี้ใส่ฉัน ซึ่งอีตานี่จงใจกวนประสาทฉันชัดๆ ดูเหมือนว่าอีตานี่เป็นพวกที่ดีแต่หน้าตาสินะ หน้าตาก็ดูเป็นผู้ชายน่ารักแท้ๆ ทำตัวไม่เห็นจะน่ารักเลยนะ :(

          "อย่ากวนประสาทฉัน บอกมาว่าอยู่ไหน ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่อีกแล้ว"

          "ใจร้อนตลอดเลยนะ อยู่คุยกันก่อนแล้วเดี๋ยวผมจะไปเอามาคืนให้ :)"

          "ฉันไม่อยากคุย :("

          "แปปเดียวเอง :)"

          "นี่นาย! มาทำให้ฉันเสียใจไม่พอ ยังพาฉันมาที่คฤหาสน์ของพวกนาย แล้วยึดของๆฉันไปงี้เหรอ -*-"

          ฉันเริ่มอารมณ์ขึ้นหลังจากที่สะกดมันไว้นาน นี่กะว่าจะไม่คุยกับอีตานี่แล้วนะ ทำไมฉันต้องมายืนเถียงกับอีผู้ชายหน้าใสคนนี้ด้วยเนี่ย -*-

          "เอาน่า ผมสัญญากับเธอแล้วนี่นา :)"

          "สัญญาเรื่องอะไรยะ -*-"

          พอร์ชยื่นหน้าเข้ามาใกล้กับหน้าฉันอย่างพอดิบพอดี ซึ่งก็รู้เลยว่าเขาเป็นคนที่ เตี้ยมากอ่ะ ตัวเขาเท่าฉันเลยด้วยซ้ำ ผู้ชายบ้าอะไร ตัวเล็กอย่างกับคนแคระ 

          "เธอลืมจริงอ่ะ ^^"

          "ลืมอะไร? -*-"

          ฉันลืมอะไรไป เขาเคยสัญญากับฉันด้วยอ่อ ตอนไหนอ่ะ ทำไมจำไม่เห็นได้เลย 

-_-

          "ก็ผมบอกแล้วไงว่าถ้ายอมมากับผม 'ที่นี่' ผมจะเล่าทุกอย่างให้ฟัง เรื่องเกี่ยวกับจี้สร้อยคอรูปพ่อแม่คุณไง :)"

          'ไปกับผมก่อน แล้วผมจะเล่าทุกอย่างให้ฟัง :)'

          อ๋อออ...อย่างงี้นี่เอง จำได้แล้ว พอร์ชเอาจี้ที่มีรูปพ่อกับแม่ฉันในชุดสูทมาให้ฉันดู ซึ่งฉันก็ไม่เข้าใจว่าหมอนี่ไปเอามาได้ไง ยิ่งรู้ว่าหมอนี่เป็นมาเฟีย เลยทำให้ฉันสับสนและเอาแต่ร้องไห้โดยไม่คิดจะปะติดปะต่ออะไรให้ดีก่อน

          "อะ...อ๋อ จริงสิ จี้นั่นอยู่ไหน ฉันขอได้มั้ย *o*"

          "มากับผมก่อนสิ เดี๋ยวให้ทุกอย่างเลย :)"

          "ไปไหนอีก o_o"

          พอนึกสภาพขึ้นมาว่าต้องพาฉันไปที่แปลกๆ ตาก็เบิกโพลงขึ้นมาด้วยความตกใจ คิดได้แค่เพียงว่า พาฉันไปห้องขัง หรือไม่ก็ห้องเชือดรึเปล่า เพราะฉันก็ไม่ได้รู้จักมาเฟียมากซะด้วย จะให้ไปตัดสินอะไรที่ไม่รู้ให้แน่นอนก็คงทำไม่ได้ =_=

          "ไปห้องบอส บอสจะเล่าทุกอย่างให้เธอฟัง ทั้งรายละเอียดของพ่อแม่เธอ และอะไรหลายๆอย่าง :)"

          "เขาจะ...ฆ่าฉันรึเปล่า?"

          ฉันถามเสียงสั่นเครือ...

          "เราไม่ทำอะไรโง่ๆแบบนั้นหรอก อีกอย่าง...เธอก็เป็นบุคคลสำคัญคนหนึ่งของเรา :)"

          ฉันกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ เมื่อคิดได้ว่าต้องไปเผชิญหน้ากับหัวหน้าแก๊งค์มาเฟียตัวเป็นๆ ขาฉันเลยเริ่มสั่น มือก็เริ่มสั่นเทาด้วยความกลัว และในหัวก็มีแต่ภาพน่ากลัวๆเกี่ยวกับมาเฟียเต็มไปหมด ถ้าหากว่าเพื่อของสำคัญของฉันล่ะก็ คงต้องไปพบกันหน่อยละ เอาวะ! เผชิญหน้ากับมันสักครั้งก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรนี่ จริงมั้ยเพิร์ล? T_T

          "แต่ฉัน...ไม่อยากไปพบนี่ T_T"

          "แบบนั้นก็เหมือนผมผิดสัญญานะ :("

          เอาไงดี....เริ่มรู้สึกถึงแรงกดดัน

          "แต่ว่า..."

          "ผมอยู่ข้างๆนี่แหละน่า เชื่อใจผมสิ เขาไม่ทำอะไรคุณแน่นอน ถ้าเขาทำอะไร ผมจะช่วยปกป้องคุณเอง :)"

          ก็ได้! ไปก็ไป...แค่ครั้งเดียวนะเพิร์ล ครั้งเดียว!

          "กะ...ก็ได้ งั้นนำไปเลย (_ _)"

          "เย่! งั้นตามมาเลย ^^"

          เขาเดินนำหน้าฉันไปอย่างร่าเริงสุดๆ มองไปมองมาเขาก็ทำตัวดุ๊กดิ๊กๆเหมือนเด็กจริงๆเลยแฮะ มองแล้วก็ขำนิดๆนะ ระหว่างที่พอร์ชนำทางฉัน ก็ได้ศึกษาบรรยากาศรอบๆคฤหาสน์ไปด้วย ที่นี่กว้างมาก ว่าห้องนอนที่ออกมาเมื่อกี้กว้างแล้ว นี่กว้างกว่าเป็นเท่าตัวเลยจ้า ผนังเกือบทุกส่วนของคฤหาสน์จะตกแต่งด้วยรูปวาดต่างๆ ซึ่งดูแล้วรูปเหล่านั้น ราคาไม่น่าจะเล่นๆ ที่พื้นจะปูพรมทั่วทั้งคฤหาสน์ มีประมาณสี่ห้าชั้น ตรงกลางมีไฟคริสตัลระย้าอันใหญ่สวยงาม กินพื้นที่ประมาณสามชั้นติดอยู่ โดยตรงกลางนั้นก็เป็นที่พิงมองข้างล่างอย่างกับห้าง ดูๆแล้วก็ไม่ต่างจากห้างที่ปูพรมเลยนะเนี่ย ใหญ่ชะมัด =_=

          "ถึงแล้วครับผม :)"

          แอดด...

          "..." กำลังกลืนน้ำลายเงียบๆคนเดียว

          "พามาแล้วฮะ :)"

          เฮือกก....-O-

          พอเห็นห้องของบอสแล้วก็ถึงกับต้องอ้าปากค้าง ในนั้นมีโซฟา ด้านหลังเก้าอี้ของเขามีจอโปรเจ็กต์เตอร์อันเท่าบ้านติดอยู่ รอบๆก็มีคนที่ดูน่ากลัวๆล้อมเต็มห้อง

ไปหมด 

          แล้วอีแบบนี้ฉันจะกล้าเข้าไปมั้ยเนี่ย=_=

          "เชิญเข้ามาเลย ไม่ต้องกลัวนะ :)"

          คนที่ดูเหมือนจะเป็นบอสที่นั่งอยู่บริเวณโต๊ะหันเก้าอี้มา แล้วพูดด้วยหน้าตายิ้มเป็นมิตรใส่ฉัน น่าแปลกมาก....เขาเป็นบอสของที่นี่ แต่ทำไมฉันรู้สึกคุ้นหน้าเขาก็ไม่รู้ นี่เขา...เป็นใครกันแน่? ทำไมฉันถึงคุ้นเขากันล่ะ?

[โปรดติดตามตอนต่อไป]

ขอบคุณคนที่ติดตามมากๆนะคะ จะพยายามแต่งออกมาให้ดีที่สุด ฝากคอมเมนต์และโหวดกันเข้ามาเยอะๆนะคะ

       "เขาจะ...ฆ่าฉันรึเปล่า?"

"ผมจะปกป้องคุณเอง :)"    

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------