คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 12 - 2 - 24 Dangerous Code: ลักพาตัว
ในห้องใต้ดินที่มืดและอับชื้นแห่งหนึ่ง ใครบางคนกำลังใช้เชือกมัดขาของคนอีกคนที่นอนอย่างไร้สติอยู่ พาสนา สาวมาดแมนพลิกซ้ายพลิกขวาอยู่ได้พักหนึ่ง ก็ลืมตาขึ้น ภาพแรกที่ตาของเธอเห็นก็คือ รุจนา หรือ ลูกตาล ที่กำลังนอนหลับพริ้มเพราะฤทธิ์ของยานอนหลับ พาสนา รู้สึว้กว่ามีอะไรอยู่ที่ขาของตน เธอจึงพลิกตัวนอนหงาย ก็พบชายคนหนึ่งที่ใส่หมวกปีกกว้าง ที่มองไม่เห็นหน้าเพราะความมืด ชายหนุ่มคนนั้นไหนวดเครารุงรัง แต่งตัวเซอร์ๆ มอมแมม ดูไม่ค่อยน่าไว้ใจ แล้วเธอก็นึกอะไรออก
“นาย ที่เจอตอนไปซ้อมเต้นนี่นา” พาสนาโวย พลางมองไปรอบๆห้อง เพื่อนๆของเธออีกห้าคนนอนหลับสนิท ถูกมัดมือมัดเท้า และ ปิดปากเอาไว้ “นายพาพวกชั้นมาที่นี่ทำไม นายต้องการอะไรกันแน่จะเรียกค่าไถ่เรารึ”
“หึๆ ตื่นแล้วหรอ ยัยทอมพาส” เสียงนั้นตอบมา ฟังดูแหบแห้ง และทุ้มลึกบวกกับความน่ากลัวของบรรยากาศแล้ว พาสนาเกิดขนลุกชันขึ้นในทันที คนกลัวผีอย่างเธอกลับต้องมาเจออะไรแบบนี้ ช่าง น่ากลัวเสียจริง "เหอะๆ จะเรียกค่าไถ่รึ ใช่สิใช่ แต่ชั้นไม่ได้ต้องการเงินเลยนะ”
พาสนา อึ้งไปพักใหญ่ ก็รวบรวมความกล้าถามขึ้นอีก
“แล้วแกต้องการอะไร เงินเท่าไหร่ แล้วทำไมต้องจับพวกชั้นมาเยอะขนาดนี้ด้วย”
“เหอๆๆ ต้องการอะไรหรอ ก็ต้องการชีวิตของพวกแกน่ะสิ” เจ้านั่นตะโกนตอบออกมาอย่างน่ากลัว จนหญิงสาว ต้องรีบหลับตาปี๋เพราะความตกใจ
“ชั้นทำอะไรผิด ทำไมต้องทำกับชั้นแบบนี้” พาสนาน้ำตาเล็ด คนเข้มแข็งอย่างเธอไม่น่าเสียน้ำตาง่ายๆแบบนี้เลย “ชั้นเคยไปทำอะไรให้แก”
“ความผิดของแกน่ะหรอมันก็ไม่มีหรอกนะ แต่ที่ผิดน่ะคือพวกแกนักล่าฝันไงล่ะ บอกว่าล่าฝัน แต่ความจริงพวกแกมันก็แค่หนูสกปรกที่ไปอยู่ในรูเดียวกัน ต้องการเงิน บ้าน รถ และ ชื่อเสียง แต่พวกแกมันไม่รู้หรอกว่าโครงการเลวๆแบบนี้มันทำอะไรไว้กับใครบ้างน่ะ” ชายหนุ่มคนนั้นตวาดเสียงลั่น พร้อมยังก้มหน้าลงไปเกือบจะติดกับสาวห้าว พาสนา จนทำให้เธอทนกลัวไม่ไหว ยกเข่าขึ้นอย่างรวดเร็วกระแทกเข้าที่ จุดสงวนของชายคนนั้น
ชายหนุ่ม ร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด ปลุก รุจนา ที่นอนติดอยู่กับพาสนา ขึ้นมา ทันทีที่เธอเห็นชายหนุ่มคนนั้น เธอก็ตะเกียดตะกาย พยายามที่จะลุกขึ้น แต่ชายหนุ่มลึกลับ กลับหันมาเห็นเธอพร้อมทั้ง ตบหน้ารุจนาอย่างแรง จนเธอล้มลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวด
“อีทอม มึง ทำกับกู มึงทำอย่างนี้กับกูหรอ” ชายหนุ่มคนนั้นหยิบมีดขึ้นมา แทงลงไปที่ขาของพาสนา จนมิด เมื่อมันกระชากขึ้นมา เลือดอุ่นๆของพาสก็ไหลทะลักออกมาจากต้นขาของเธอ เสียงกรีดร้องของพาสนาดังออกมาและร้องไห้ขอชีวิตอย่างน่าสงสาร หนุ่มคนนั้นยกมีดขึ้นเช็ดกับขางกางเกงทับไปบนแผลของพาสอย่างเลือดเย็น มันวางมีดลง แล้วหันไปแปะเทปที่ปากของพาสไม่ให้ร้อง พร้อมกับเดินไปที่ประตู ชายหนุ่มคนนั้นปิดประตูกระแทกไป พลางเดินไปที่หน้าประตูบ้าน เสียงออด ดังขึ้น
มาแล้วสินะ มันคิดในใจพลางเดินไปเปิดประตู ที่หน้าประตูเป็นชายอีกคน ตัวสูงใหญ่ หน้าตาดี ใส่หมวก แก๊ป และ แว่นดำปิดหน้าไว้ ชายหนุ่มในหมวกปีกกว้างยิ้มเผยฟันสีเหลืองที่เรียงไม่เป็นระเบียบ
“ได้มารึยัง”
“ได้แล้ว พวกมันอีก 6 คนอยู่บนรถ” ชายหนุ่มร่างสูงพูด
“อืม แต่ชั้นยังไม่แน่ใจเลยว่าจะทำอย่างนี้นะ ทำไมเราไม่จับพวกมันมาให้หมด แล้วเผาบ้านนี้ทิ้งซะมันก็ตายเรียบแล้ว” ชายในหมวกปีกกว้างพูด
“อย่าโง่ไปหน่อยเลย แกมันคิดตื้นๆ คิดดูนะว่าแกต้องทนทุกข์ทรมาณแค่ไหนกับเรื่องที่พวกมันทำไว้กับแก ทำไม แกไม่ทำอย่างช้าๆ แต่สะใจล่ะวะ ในเมื่อแกก็โกรธเกลียดเคียดแค้นอยากจะฆ่าพวกมันทั้ง 23 คน ส่วนชั้นเองก็มีเรื่องอยากให้ไอ้พวกนี้ช่วย เราทำอย่างนี้ก็ถูกแล้ว ถ้ามันทำสำเร็จชั้นก็ได้ผลประโยชน์ แกก็ได้แก้แค้น สุดท้าย เราค่อยจัดการทิ้งให้หมด ก็แค่นั้น”
“อืมชั้นเข้าใจ ไอ้ กรรณ แต่ชั้น...”
“เอาเถอะยังไงชั้นก็เอา จม.ของเราไปที่ ลาด้องส์ แล้ว วันนี้มันก็จะไปซ้อมเต้นกับครูเป็ดอยู่แล้ว มันต้องเจอ จม. แน่ๆ”
“แล้วยายครูวาเนสซ่า ล่ะ ถ้ามันเอาเรื่องพวกนี้ไปบอกวาเนสซ่า”
“อ๋อ วาเนสซ่าหรอ ชั้นวางยาสลบแล้วก็ใส่ไว้หลังรถแท็กซี่คันนึงที่จอดอยู่ข้างๆ ลาด้องส์ ป่านนี้ตะลอนๆไปไหน ทั่วกรุงเทพแล้วล่ะม๊าง”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เสียงหัวเราะของปีศาจสองตน ดังลั่นบ้าน ไม่มีใครรับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้น แม้แต่นักล่าฝัน 5 คนในรถตู้ หรือ นักล่าฝันอีก 6 คนในห้องใต้ดินก็ตาม
ความคิดเห็น