The wind of destiny สายลมแห่งโชคชะตา

เนื้อเรื่อง

The wind of destiny สายลมแห่งโชคชะตา

“ เฮ้อ~! ~_~ เบื่อออดิชั่นจัง ไปเล่นคาบาลดีกว่า ”

คลิกๆ ( เสียงดับเบิ้ลคลิกเข้าเกม )

เกมคาบาลเป็นเกมอย่างหนึ่ง เป็นเกมออกแนวบู๊ๆหน่อย เก็บเลเวลโดยกานฆ่ามอนเตอร์ มีหลายอาชีพด้วยกัน แต่ฉันเล่น Force Archer (นักธนู) ตัวละครของฉันชื่อ DesTinY

( DesTinY : สวัสดีค่า ทุกคนในกิล  ) พอฉันเข้าเกมได้ฉันก็ทักคนในกิลเป็นมารยาท

( MomMyMan : ดีคับ น้องวาย ) พี่หยกเป็นหัวหน้ากิลที่ฉันอยู่

( TaWaNZa : ใครอ่ะคับ พี่หยก ) ชายคนหนึ่งในกิลเอ่ยถามหัวหน้ากิล

( DesTinY : นั่นน่ะดิ ใครวะ? ) ฉันย้อนคำถามกลับไปแบบกวนๆ

( TaWaNZa : อ่าว กวนตีนนิหว่า )

( DesTinY : เอ๊าซะงั้นน่ะ อยู่ดีๆก็มาด่า บ๊องว่ะ )

( TaWaNZa : แกน่ะซิบ๊อง ยัยบ๊องเอ้ย)

( DesTinY : เอ๊าๆๆ มีย้อนๆ พอๆ จบๆ ) ฉันยุติการกัดกันระหว่างฉันกับชายในกิล

พอฉันกัดกับตาบ๊องจบ ฉันก็ตีมอนเตอร์เก็บเลเวลไปเรื่อยๆจนเลเวลขึ้นมา 3 เลเวล

ฉันตีมอนเตอร์ไปได้สักพักพี่หยกก็เรียกฉัน

( MomMyMan : อ้อวาย! พี่ขอเอ็มหน่อยดิ เวลามีไรในกิล พี่จะได้เอ็มไปบอกเวลาวายไม่ได้เข้ามาเล่นคาบาล )

( DesTinY : อ้อได้ค่ะ ..........@hotmail.com ) ฉันบอกเอ็มกับพี่หยกไป

( MomMyMan : อือ เดี๋ยวพี่แอดไปนะ )

( DesTinY : พี่หยก วายเลิกละนะ เดี๋ยวไปออนเอ็มละ มีไรเอ็มมานะคะ )

( TaWaNZa : เออไปเถอะ ชิ้วๆ )

( DesTinY : ชั้นไม่ได้บอกแก ตาบ๊อง หุบปากไป )

( TaWaNZa : ชั้นไม่ได้อ้าปาก ชั้นใช้มือพิมพ์ )

( DesTinY : เออพอเถอะ ชั้นออกเกมแล้ว ห่วย! )

ฉันออกเกมทันทีหลังพิมพ์เสร็จ ฉันไม่ได้รอให้ตาบ๊องตอบกลับมา ฉันขี้เกียจกัดกับมัน ออนเอ็มคุยเล่นดีกว่า สนุกกว่าเยอะ อ่านะ มีเมลล์แอดมาใหม่ สงสัยเป็นพี่หยก รับๆๆ อ่าวแล้วใครอีกเมลล์วะนั่นเดี๋ยวลองถามดู

BooKBaR SaY : หวัดดีครับ

DesTinY SaY : อ้อดีค่ะ ใครอ่ะ?

BooKBaR SaY : คนครับ

DesTinY SaY : รู้แล้วว่าคน แล้วใครล่ะ

ห่วย! เจอคนกวนตีนทั้งวันเลยโว๊ะวันนี้

BooKBaR SaY : เราชื่อบุ๊ค เธอชื่อวายป๊ะ?

DesTinY SaY : รู้ได้ไงอ่ะ?

BooKBaR SaY : เก่งอ่ะ

DesTinY SaY : เอาดีๆ รู้จักเราได้ไง?

BooKBaR SaY : ยัยบ๊องเอ้ย

DesTinY SaY : - -ๆ ใครอ่ะ? ตาบ๊องหรอ?

BooKBaR SaY : 555 กว่าจะรู้เน๊อะ บ๊องจริงๆ

DesTinY SaY : - -ๆ

BooKBaR SaY : ยัยบ๊อง

DesTinY SaY : ไรแก?

BooKBaR SaY : 081-234****

DesTinY SaY : เพื่อ?

BooKBaR SaY : ป่าวๆ

BooKBaR SaY : ฝันดีนะ บายๆๆ จุ๊ฟๆ ^^

พูดจบ ตาบ๊องก็ออกไปทันที - -ๆ งงกะมันมากมาย แต่เม็มเบอร์ไว้ก็ไม่เสียหาย เพื่อมีอะไรไม่เข้าใจเกมก็จะได้โทร.ไปถามมัน ดึกละอ่ะ ฝนก็ทำท่าจะตก กลับบ้านดีกว่า

“ เจ๊เก๊ท วายเลิกละ ฝันดีเจ๊เก๊ท เดี๋ยวพรุ่งนี้มาใหม่ ” ฉันบอกเจ๊เก๊ท

“ อือๆๆ ฝันดีๆ ” เจ๊เก๊ทตอบรับคำ

*~* ณ บ้านบรมนิเวศน์ *~*

ฉันเปิดประตูเดินเข้ามาในบ้านเจอแม่กะพ่อนั่งดูทีวีอยู่ โครก~!! แง๊ๆ หิวข้าว กับข้าวยังเหลืออยู่มั้ยเนี่ย ข้าวจ๋า หนูหิวข้าวววว

“ แม่ข๋า~ หิวข้าวววว ” ฉันกระโจนเข้าใส่พร้อมอ้อนแม่ ก็มันหิวข้าวนินา

“ พอมีเหลืออยู่ในตู้กับข้าวอ่ะ ลองไปดูเอาละกัน ในกาน้ำบนเตาแก๊สก็มีนมอุ่นๆอยู่น่ะจ่ะ ^^ ” แม่บอกฉัน

“ วายรักแม่ที่สุดเลย ><! ฟ๊อดด” ฉันหอมแก้มแม่ไปฟ๊อดนึง

ฉันเดินดุ่ย ดุ่ย ดุ่ย ไปยังห้องครัว มุ่งหน้าไปยังตู้กับข้าว เพื่อหาข้าวกิน โอ้พระเจ้าช่วยเซเว่นอิเลเว่นปิด!! มหัศจรรย์ใจยิ่งนักยังมีกับข้าวดีๆเหลืออยู่ด้วย ว๊ะวะว้าวว!! อะไรนี่ กระดูกไก่ เอ้ย!ไม่ใช่ ไก่ย่าง 5 ดาว ตัวเบอเร่อเต้อเลย เสร็จตัวกินไก่ เอ้ย เสร็จนังวายคนนี้แหละ ซ๊วบบบ!!! ( เสียงสวาปามไก่ชิ้นเบอเร่อ )

“ ~!เอิ๊กกก!~ ” เรอออกมาอย่างมารยาทผู้ดีหายหมดเลยนังวาย ( ยังมีมารยาทผู้ดีอีกหรอนั่น )

“ อิ่มหนำสำราญอาบน้ำดีกว่า ลัลลา~ ลัลลา~ วู๊ววว อิ่มละอารมณ์ดี อาบน้ำๆ ” ฮัมคำพูดให้เป็นเพลง สามารถค่ะสามารถๆ

พอวายอิ่ม วายก็เก็บจานข้าวล้างจนเสร็จ วายก็เดินออกจากห้องครัวตรงดิ่งไปยังห้องน้ำ เพื่อชำระล้างร่างกาย ถอดเสื้อผ้าทีละชิ้นๆ จนหมดแล้วนุ่งผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ

~~ ซ่าส์ ซ่าส์ ซ่าส์ ~~

“ ~ตอนนี้ฉันยังไม่มองใคร โสดแบบนี้กำลังสบาย... ไม่มีรู้จะมีแฟนทำไม ไว้เจอกันใหม่โอกาสหน้า... ตอนนี้ฉันยังไม่มองใคร โสดแบบนี้กำลังสบาย... ไม่มีรู้จะมีแฟนทำไม ทิ้งเบอร์เอาไว้ก็ดีนะ... สวยใส ซาบซ่า แต่ฉันยังไม่สนใคร...ไม่คิดอยากมีคนรัก เบื่อนักพวกผู้ชาย...มีเข้ามาจีบเป็นร้อย มาให้เลือกจนตาลาย...โทษทีสวยๆอย่างฉัน หากคิดจะมีง่ายจะตาย...~ วู๊วว ฉันก็ร้องเพลงเพราะเหมือนกันแห๊ะ เสียงดีไม่เบาเลยเรา 555 ” ( เข้าข่ายหลงตัวเอง –u-)

“ พอละๆ แช่น้ำนานเดี๋ยวตัวเปื่อย ขึ้นดีกว่า ” ฉันขึ้นจากอ่างอาบน้ำ ผลัดผ้าเช็ดตัว แล้วเดินจ้ำอ้าวออกจากห้องน้ำ ปั่ก พรึบ~!!

“ กรี๊ดดดดด อุ๊บ -+-! (- - )( - -)(- - )( - -) ฟรู่!~ โล่งอก ยังไม่มีใครลงมา ”

ขณะที่วายกำลังเดินขึ้นบันไดเพื่อมุ่งไปสู่ห้องนอน ด้วยความซื่อบื้อ วายเดินสะดุดบันไดขั้นแรก หน้าคะมำ เท่านั้นก็เจ็บพอแล้ว แต่เวรเจ้ากรรม ผ้าเช็ดตัวของวายยังหลุดอีก ด้วยความตกใจ วายดันเผลอกรี๊ดออกมาแบบไม่รู้ตัว แต่โชคยังเข้าข้างวาย เพราะวายยังพอมีสติอยู่บ้าง วายจึงเอามือปิดปากตัวเองไว้ข้างนึง เพราะกลัวคนในบ้านได้ยิน ส่วนอีกข้างนึงวายรีบสาวเอาผ้าเช็ดตัวที่ตกอยู่ขึ้นมาผลัดร่างกาย แล้วรีบจ้ำอ้าวขึ้นห้องนอนอีกครั้ง ทำเหมือนไม่มีเรื่องน่าอายอะไรเกิดขึ้น

พอวายเดินถึงประตูห้องนอน วายก็รีบเปิดประตูเข้าห้องนอน เปิดตู้เสื้อผ้า หยิบชุดนอนลายมิ้กกี้เมาส์ตัวโปรดขึ้นมาใส่ แล้วกระโดดขึ้นเตียงล้มตัวลงนอน

“ ห๊าวว~ ห่วย! หาว 10 กว่ารอบละ แต่นอนไม่หลับเว๊ะโห๊ะ! ทำไรดีวะเนี่ย ไม่มีไรทำเลย เล่นเกมโทรศัพท์ดีกว่า ”

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ....

“ อ้อใช่ มีเบอร์ตาบ๊องอยู่นินา ลองยิงไปเล่นๆดีกว่า ” คิดได้ดังนั้น ฉันก็กดเบอร์ตาบ๊องแล้วยิงไปตึ๊ดนึง

เสียงเรียกเข้า

( ฮัลโหลครับ ใครพูดครับ?)  เสียงชายคนหนึ่งกรอกเสียงมาจากปลายสาย

“ ใช่ตาบ๊องป๊ะ? ” ฉันยิงคำถามใส่

( ยัยบ๊องหรอ ? ) เสียงตาบ๊องตอบกลับมา

“ เมื่อไหร่แกจะเลิกเรียกชั้นว่ายัยบ๊องซักทีห๊ะตาบ๊อง? ”

( แกจะให้ชั้นเลิกเรียกแกว่ายัยบ๊อง แต่แกยังเรียกชั้นว่าตาบ๊องอยู่ มันแฟร์มั้ยเนี่ย? )

“ เออน่า แกก็เลิกเรียกชั้นว่ายัยบ๊อง แล้วชั้นก็จะเลิกเรียกแกว่าตาบ๊อง Ok.ป๊ะ? ”

( ชั้นไม่เลิกเรียกแกว่ายัยบ๊องหรอก ฝันไปเหอะ )

“ เชอะๆ งั้นแค่นี้แหละ ขี้เกียจคุยกับคนบ๊องแล่ว ฝันดี ตื๊ด ตื๊ด...” ฉันตัดสายทิ้งไปก่อนที่ตาบ๊องจะกัดตอบ

“ นอนดีกว่า ตาจะปิดละ ” สบถ จบก็วางโทรศัพท์ลงข้างหมอน แล้วปิดตานอนทันที

---------------------------------อยู่ระหว่างการปรับปรุง-------------------------------------------

~ สงกรานต์ สงกรานต์ สนุกสนาน ประเพณีไทย เหนือ จรดใต้ ได้พบกันในวันสงกรานต์....น้ำสาดกระเซ็น เป็นละอองเย็นต่อ รักเรื้อแตกกอ แย้ม ช่อ แย้มช่อเบ่งบาน นอย ละหน่อย น้อยๆหน่อย น้อยหน่อย นอยๆ...~ เสียงเพลงดังออกมานอกจอ TV. เปิดไปช่องไหนๆก็มีแต่ประเพณีสงกรานต์

“ แงๆ อยากเที่ยวสงกรานต์ง่า ไอเพื่อนบ้าหนีไปเที่ยวบ้านญาติที่ต่างจังหวัดกันหมดเลย ทิ้งนังวายได้ไงเนี่ย แงๆ อยากไปเที่ยววววว~ ”

เสียงเรียกเข้า

( ยัยบ๊องสงกรานต์มีนัดกับใครยัง?) เสียงตาบ๊องดังมาจากปลายสาย

“ ยังอ่ะ จะทำไม คิดถึงชั้นน่ะซี้ ถึงอยากเจอชั้นอ่ะ ฮ่าๆๆ ”

( แหวะ หลงตัวเอง แต่ชั้นก็คิดถึงแกจริงๆน่ะแหละ ยัยบ๊อง...แกยังไม่มีแฟนใช่มั้ย? )

“ ยัง จะทำไม? แกนิถามแปลกๆ จะสมน้ำหน้าชั้นน่ะสิ ที่ ชั้นไม่มีคนมารักน่ะ ”

( แกมาคบชั้นมั้ย? ชั้นก็ยังไม่มีแฟน )

“ แกกินยาผิดขวดหรอบ๊อง? ”

( เปล่า ฉันพูดจริงๆ แกอย่าให้ชั้นพูดบ่อยสิ ชั้นเขินนะ )

“ ก็ได้ แต่แกไม่มีแฟนจริงๆนะ ”

( อือ ชั้นยังไม่มีแฟน ตกลงแกยอมคบกับชั้นแล้วใช่มั้ย? )

“ อือ >///< ”

( เดี๋ยวชั้นไปรับ รอหน้าตลาดนะ )

“ อือ ”

“ กรี๊ดดดดดดด ฉันมีแฟนแล้ว หลังจากไม่มีแฟนมานาน วี๊ดวิ๊ววว ฉันมีแฟนแล้ว ลัลลา~ลัลลา~ ตาบ๊องจะมารับชั้นไปเที่ยว ใส่ชุดไหนดีๆ ชุดนี้ไม่สวย ชุดนี้ไม่ดี ชุดนี้บางไป ใส่ชุดไหนดีน้า ชุดนี้ละกัน ดีละ ” ฉันฮัมเพลงไป หยิบนู้นหยิบนี่ไปพลางๆ แล้วลงตัวด้วยชุดที่ไม่ได้เลิศอะไร ลงท้ายด้วยเสื้อยืดพื้นขาวลายดาวสีน้ำตาลเล็กๆทั้งตัว ส่วนลายตรงกลางเป็นรูปมิ้กกี้เมาส์ตัวใหญ่ๆ ขึ้นชื่อว่าสีขาวก็จริง แต่ไม่บาง ใส่เดปยีนต์ สวมเสื้อแขนยาวสีน้ำตาล