สาวซ่าปะทะนักเลงดีแต่ปาก

ลำดับตอนที่ #1 : แรกเริ่มเดิมที

ตอนบ่าย4โมงหลังเลิกเรียนวันนี้   เหล่านักเรียนชายและหญิงหลายคนวิ่งแย่งกันขึ้นรถเมล์รวมทั้งผมและเพื่อนด้วย  “เฮ่ย อย่าเบียดดิวะ  ข้าจะตกแล้ว”   “หลีกดิ๊....ข้ารีบ”

หลายคนแย่งกัน  บ้างก้อผลักถีบกัน (รุนแรงไปหน่อยรึป่าววะ)  เพื่อที่จะรีบขึ้นรถกลับบ้าน  ผมเองก้อคิดในใจว่าพวกนี้ช่างเป็นเด็กที่ดีเหลือเกิน  เลิกเรียนแล้วก็รีบขึ้นรถกลับบ้านไม่ได้ไปเถลไถลที่ไหน พ่อแม่คงดีใจน่าดู 

        “ไอ้เดี่ยวมานั่งนี่ดิ  ข้าจองที่ไว้ให้เอ็งว่ะ”  ป๊อดเพื่อนซี้ของผมเรียกผมไปนั่งในขณะที่ผมเบียดผู้คนเพื่อขึ้นรถมาได้  “ป๊อดเอ็งช่างมีบุญคุณกับข้าเหลือเกินเพื่อนรัก  ข้ารักเอ็ง  ถ้าไม่มีเอ็งข้าคงได้โหนรถเมล์แล้วหล่ะมั้ง  ถ้ามีโอกาสข้าจะตอบแทนบุญคุณเอ็งนะเว่ยเพื่อนรัก”  ผมพูดพร้อมกับโอบไหล่ของป๊อด  “เฮ้ยเอ็งไม่ต้องพูดมากหรอกว่ะข้าจะอ๊วก”   ผมรีบลงไปนั่งที่ทันที  “เดี่ยวเลิกเรียนนี้ข้าจะไปเล่นเกมส์ที่ร้านเน็ตว่ะไปด้วยกันป่ะ”   “ไอ้ป๊อด  เอ็งอย่าบอกนะว่าที่เอ็งรีบวิ่งขึ้นรถก่อนใครก็เพราะว่าเอ็งจะไปจองเครื่องคอมที่ร้านเน็ต”   “ก็เออดิวะ  เรื่องอะไรข้าจะรีบกลับบ้านไปฟังแม่บ่น  …เอ็งรู้ป่าววะ  ที่ข้าไม่กลับบ้านเร็วเพราะอะไร”   “แล้วข้าจะไปรู้กะเอ็งรึไงวะ  ถามโง่ๆ”

“ก้อวันนั้นข้าอุตส่าห์รีบกลับบ้าน  แต่ข้าดันโดนแม่ด่าซะยาวเลย  หาว่าข้าหนีเรียน  ข้าโค-ตรสงสารตัวเองเลยว่ะ”  “เหอะๆๆๆๆโค-ตรซวยเลย  ดีนะที่พ่อกะแม่ข้าทำงานที่ต่างจังหวัดข้าเลยอยู่คนเดียวสบายดีว่ะ  มันเป็นส่วนตัวดี”  “อิจฉาว่ะไอ้ฟาย”  ระหว่างที่ผมกำลังคุยสนุกอยู่กับป๊อดก็มีเด็กผู้หญิงหน้าตาดีคนนึงรุ่นราวคราวเดียวกับผมเนี่ยแหละ มายืนอยู่ข้างๆเบาะที่ผมนั่ง  แล้วผมเป็นคนชอบทำดีซะด้วย  ผมจึงไม่รอช้าที่จะ.....……….ลุกขึ้นทันทีแล้วสะกิดเทอคนนั้น “น้องครับ  ที่นั่งว่างครับนั่งได้เลยครับ”  เทอก้มหัวให้ผมแล้วลงนั่งที่นั่งของผม  “ขอบคุณมากเลยค่ะ”  เทอพูด  “อ้าวไอ้เดี่ยวข้าจะลุกอยู่พอดีเลย”  ป๊อดพูด  แล้วป๊อดก็ลุกขึ้นเดินลงจากรถไปเพราะว่าถึงร้านเน็ตที่มันจะเล่นพอดีผมจึงไปนั่งข้างๆเทอคนนั้น  ด้วยความที่ผมมนุษยสัมพันธ์ดีผมจึงหาเรื่องที่จะพูดกับเทอ “น้องเรียนไหนเหรอคับ”  “เรียนที่โรงเรียนAAAAAน่ะ  แล้วพี่หล่ะ”

“เรียนที่เดียวกันกับพี่เลยแต่พี่ไม่เคยเจอหน้าน้องเลยนะ แล้วน้องเรียนมอไรอ่ะ”   “มอ4ค่ะ เพิ่งเข้าใหม่น่ะเรียนศิลปภาษาค่ะ”  “อืมพี่อยู่มอ5นะเรียนสายวิทย์”  “เหรอคะเก่งจัง แล้วเกรดเฉลี่ยปีที่แล้วเท่าไหร่เหรอ”   “3.74น่ะ”  “โห  พี่นี่เก่งมากๆเลยนะ”  “ฮะๆๆไม่เท่าไหร่หรอก  ฮะๆๆ”  ความจิงผมเรียนสายศิลปเกรดเฉลี่ย2.8  แต่ผมแค่อยากเท่ห์ในสายตาเทอเท่านั้น  เหอๆๆๆ  

        “น้องพี่จะลงแล้วนะ  หวังว่าจะได้เจอกันอีกนะ  บายคับ”  “บายค่ะ”   ผมเดินลงจากรถ  แปลกจังผมรู้สึกว่าวันนี้ผมมีความสุขสุดๆเลย  ผมถือกระเป๋าเดินเข้าหมู่บ้านคนเดียว ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมมักจะปากหมากับป้าแก่ๆที่ขายของหน้าหมู่บ้านหรือแม่ม่ายที่ขายขนมหรืออีกหลายๆคนแถวนั้นเป็นประจำ  ผมเดินผิวปากตลอดทางเดิน  “ไงป้าวันนี้ขายของดีป่ะ”  “แปลกว่ะไอ้เดี่ยววันนี้พูดดีกับข้า  กินยาผิดป่าววะ”  “คนมัน  moodดีอ่ะป้า   วันนี้ป้าดูหน้าอ่อนขึ้นเยอะนะเนี่ย” “มูดเมิดอะไรของเอ็งวะข้าไม่รู้จัก”  “เจ๊ปลาวันนี้ไมสวยจังอ่ะ  สงสัยจะหาคนดูแลใจได้แล้วหล่ะมั้ง”  “ไอ้เดี่ยวเอ็งก้อหล่อขึ้นนะเว่ย  เหอๆๆ  สงสัยวันนี้ชั้นคงจะต้องรีบเก็บร้านแล้วล่ะมั้ง  ฝนคงจะตกว่ะ”  ผมแซวคนแถวนั้นมาตลอดทางเดิน   ทุกวันถ้าผมเดินมาแถวเซเว่นจะเจอหมาสีดำตัวนึง  มันชอบเห่าผม  ผมจะไล่เตะปากมันประจำ   แล้ววันนี้มันก้อเห่าผมเหมือนทุกวัน  และผมก็วิ่งไปทางมัน  มันก้อยังเห่าไม่หยุด   ผมยื่นมือไปลูบหัวมัน  มันคงจะตกใจล่ะมั้งที่วันนี้ผมไม่เตะปากมันเหมือนทุกวัน  ผมเห็นมันเงียบไม่ยอมเห่าเหมือนกับทุกทีเลย  ผมล่ะไม่เข้าใจจริงๆเลย 

        ผมเดินมาจนถึงบ้าน  วันนี้การบ้านมีติ๊ดเดียว  ค่อยทำทีหลังก้อได้มั้ง   ผมเดินทิ้งกระเป๋าลงบนโต๊ะแล้วเดินมาเปิดทีวีดู   “กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” โทรศัพท์บ้านดังแล้ว  (ดังยาวไปรึป่าวเนี่ย)  ผมค่อยๆเดินไปรับ  “โหล  ใครวะ”   “ไอ้เดี่ยวข้าเอง  บอยเว่ย  ออกไปขี่มอเตอร์ไซค์กินลมกันป่าว  ไอ้ป๊อดก้อมานะเว่ย  เพื่อนข้าก้อมาเพียบ”   “มีหญิงด้วยป่าว   ถ้ามีข้าไป”  “แน่นอน  น้องข้ากะเพื่อนมันอีก2คน  ตกลงจะไปป่าว”  “ ไอ้บิวใช่ป่ะ”  “เออดิ”  “ไม่เอาข้าไม่ไป  เดี๋ยวมันหาเรื่องทะเลาะกะข้า  พอข้าอยู่กะมันจีบสาวคนไหนไม่ค่อยติดเลย”   “ไปเหอะ  อย่างน้อยก้อยังมีเพื่อนมันนะเว่ยน่ารักทั้งนั้น”  “เอ็งมารับที่บ้านข้าดิ  ข้าถึงจะไป”  “เออ  เดี๋ยวข้าไปรับ”  “แค่นี้นะ  บาย”  ผมรีบไปเปลี่ยนชุดออกจากชุดนักเรียน  แล้วเดินมาดูทีวีต่อ 

        บรื้นๆๆๆๆ ….ๆๆๆๆๆ “ไอ้เดี่ยว  ข้ามาแล้ว”   “เออมาแล้วเหรอวะรอเดี๋ยวข้าหากุญแจรถก่อน”  ผมวิ่งไปหยิบกุญแจรถ  แล้วก้อเข็นมอเตอร์ไซค์ออกไป  เพื่อที่จะไปซิ่งกับเพื่อนๆ  “ไอ้เดี่ยว  เห็นหน้านายแล้วปวดอึว่ะ”   “น้องบิว  ไม่นับถือพี่เดี่ยวคนนี้เลยรึไงฮะ  อายุห่างกันตั้ง 1 ปีแน่ะ”  “ไม่นับถือแล้วจะทำไม  ชั้นยังไม่ลืมนะ  เรื่องวันนั้นน่ะ”   “ก้อบอกแล้วไงว่าพี่ไม่ได้ตั้งใจ  มันบังเอิญน่ะบังเอิญ”  “ชั้นไม่เชื่อน้ำหน้าอย่างพี่หรอก อย่ามาโกหก”  “ไม่เชื่อก้ออย่าเชื่อ  คนหน้าตาดีอย่างพี่ไม่ทำสิ่งทุเรศอย่างนั้นหรอก”  “หน้าตาดีตายอ่ะ  อุบาทว์ดิไม่ว่า”  บิวยังทะเลาะกับผมไม่หยุดในขณะที่เทอซ้อนมอเตอร์ไซค์ของบอยพี่ชาย 

        “บิวแนะนำเพื่อนแกให้เพื่อนพี่รู้จักหน่อยดิ”  “เออช่ายแนะนำหน่อย  น่ารักอย่างนี้ใครๆก้ออยากรู้จัก”  “ก้อได้พี่บอยคนนี้ชื่อแก้ว  แล้วก้อ  น้ำฝน นะ”  “น้องน้ำฝนกับน้องแก้วนึกไงมาคบกับยัยปากจัดนี่ได้อ่ะ” ผมถามเพื่อนๆของเทอ “บิวเค้าชอบช่วยเหลือคนอื่นน่ะ  บิวยังเคยช่วยน้ำฝนเลยตอนที่เรายังไม่ค่อยสนิทกันน่ะ”  “ใช่ๆถึงบิวจะปากจัดนะ  แต่ก้อนิสัยดีมากเลย”  “โห พวกแกพูดอย่างนี้ชั้นก้อเขินดิวะ  หุๆๆๆ” 

“ไม่อยากจะเชื่อเล้ย”  “ไม่เชื่อก้อต้องเชื่อไอ้เดี่ยว”  “ไม่พูดก้อได้  ไม่อยากทะเลาะกับบิวแล้ว”   “เฮ้ยเดี่ยวมานี่ดิ๊  ข้ามีไรจะคุยด้วยว่ะ”  “มีไรวะบอย”  “ข้าสงสัยว่ะทำไมเอ็งไม่ค่อยถูกกะไอ้บิว”  “ก้อวันนั้นอ่ะดิ  วันที่ไปบ้านเอ็งอ่ะ  แล้วเอ็งไม่อยู่ บิวก้อบอกว่านั่งรอสักพักก้อได้เดี๋ยวพี่บอยก้อมา”  “ข้าก้อเลยนั่งรอ….แล้วมันปวดฉี่มันขึ้นมาข้าก้อเลยเดินไปห้องน้ำ”  “แล้วไงต่อ”  “มันจะมีตะกร้าผ้าอยู่หน้าห้องน้ำ  แล้วข้าก้อสะดุดตะกร้าแล้วชุดชั้นในน้องเอ็งก้อกระจายเต็มพื้นแล้วมือข้ามันไม่ได้ตั้งใจที่จะไปจับ บราของน้องเอ็ง  ตอนนั้นน้องเอ็งออกจากห้องน้ำพอดี  มันก้อด่าข้ายับเลย  ไล่ข้าออกจากบ้านด้วย  ข้าอ่ะโค-ตรงงเลย  กะอีแค่มีเสื้อในน้องเอ็งอยู่ในมือแค่นั้นเอง”  “เออว่ะข้าเข้าใจแล้ว  น้องข้ามันไม่ชอบให้ใครไปยุงกะของส่วนตัวมันแล้วยิ่งเสื้อในกางเกงในซะด้วย  เอ็งโค-ตรซวยเลยว่ะฮะๆๆ”  “เออข้าเกิดมาซวย”  “เฮ้ยข้าว่าดึกแล้วกลับเหอะว่ะ”  “เออก้อดี”   “เฮ้ยไอ้ป๊อดจีบ 2 เลยเหรอวะ ทั้งน้องน้ำฝนทั้งน้องแก้ว”  “ความสุขเล็กๆน้อยๆเว่ย  เหอะๆๆ”   “กลับเหอะดึกแล้ว”  “อืมก้อได้” แล้วทั้งหมดก็ทยอยกันกลับบ้าน

      ตอนเช้าเนี่ยอากาศดีจิงๆเลยนะ  ผมคิดกับตัวเองหลังจากตื่นนอน  ผมบิดขี้เกียจแล้วลุกไปอาบน้ำแต่งตัวและ  กินข้าว วันนี้ผมนำมอเตอร์ไซค์ตัวโปรดของผมไปโรงเรียนด้วย  ทำไมน่ะเหรอคับ  เพราะผมไม่อยากไปวิ่งตามรถเมล์ยังไงล่ะคับ  นานๆทีผมถึงจะนำรถไปโรงเรียนคับ  สาเหตุที่ผมไม่ขับรถไปโรงเรียนก็เพราะว่าผมชอบลืมหมวกกันน็อกหรือไม่ก็ใบขับขี่ประจำเลย ผมก็เลยตัดปัญหาโดยการนั่งรถเมล์ไปดีกว่า

“บรื้นๆๆ”  ผมพามอเตอร์ไซค์สุดโปรดแล่นออกไปในถนนใหญ่  “เฮ่ยไอ้เดี่ยว  วันนี้เอามอเตอร์ไซค์ไปเหรอวะ  ข้าไปด้วยดิ  น้องชายข้ามันเอาไปก่อนแล้วว่ะ”  ป๊อดเพื่อนผมพูดแล้วรีบวิ่งมาซ้อนรถผม  ขณะที่ผมจอดรอมันอยู่  “เอ็งไม่ต้องบอกหรอกว่าน้องเอ็งเอาไป  ข้ารู้ว่าน้องเอ็งตื่นก่อนเอ็ง  มันก็เลยฉกมอเตอร์ไซค์เอ็งไปขี่”  “เออๆ  มันเอามอเตอร์ไซค์ข้าไปโรงเรียนทุกวันแหละ  น้องข้านี่มันเลวจริงๆเลยว่ะ”  “ช่างเหอะๆ  นั่งของข้าก็ได้”  ผมขี่เร็วมากๆเพื่อที่จะไปให้ถึงโรงเรียนเร็วๆ  เอี๊ยด.....ดดด  “ลงๆ  ถึงแล้วเว่ย”  “ไอ้เดี่ยว  เอ็งขับโดนใจข้ามากเลยว่ะครั้งเนี่ย  โค-ตรซิ่งอ่ะ”  “เฮ้ย  ไอ้ป๊อดข้ารู้สึกว่าข้าลืมอะไรไปบางอย่างว่ะ  ตั้งแต่ออกจากบ้านแล้วนะเว่ยเนี่ย”  “เอ็งลองนึกให้ดีๆดิ๊ว่าเอ็งลืมอะไร”  “เออช่างเหอะ  ไปสนามฟุตบอลกันดีกว่า”  “เออว่ะ  ไปเล่นบอลตอนเช้าๆเนี่ยหนุกดี”  ป๊อดเห็นด้วยกับผม ผมเอากระเป๋าไปวางกำลังจะเดินไปหยิบลูกบอลพอดี แต่ว่า...... “ ป๊อดเอ็งทำการบ้านเสร็จยังวะ  ขอข้าลอกหน่อย  เมื่อวานข้าดูหนังเพลินจนลืมทำว่ะ”  “เออๆ  หยิบจากกระเป๋าข้าอ่ะ”  กายขาประจำยืมการบ้านเพื่อนไปลอกทุกวัน  แต่มันก็ยังเรียนเก่ง  เพราะว่าพ่อมันเป็นครู  ผมเคยถามมันครั้งนึงว่ามันทำการบ้านไม่เป็นรึงไงในเมื่อมันเรียนเก่ง  มันบอกผมว่ามันทำเป็น แต่ต้องใช้เวลาในการทำ  ถ้าลอกเพื่อนจะเร็วกว่า ผมก็เลยเข้าใจมัน  แต่เอ๊ะ  ผมรู้สึกว่าผมลืมอะไรไปบางอย่างนะ  “เฮ้ย

ป๊อดแป๊บนึง  ข้าว่าข้าลืมทำการบ้านว่ะ”  “โหไอ้เดี่ยวงี้ข้าก็ไม่มีเพื่อนเล่นบอลดิวะ”      

“พี่ป๊อด  เดี๋ยวบิวกะพี่บอยเล่นด้วยเอาป่าว”  “อ้าวบิววันนี้มาเช้าแฮะ” ป๊อดตกใจที่เห็น 2 พี่น้องคู่นี้มาเช้า “ก็วันนี้พี่บอยนึกอะไรก็ไม่รู้ตื่นซะเร้ว..เร็ว” บิวพูดอย่างทะเล้น “จะไม่ให้ตื่นเร็วได้ไงอ่ะ  ก็บิวอ่ะดิ  เล่นเดินเข้ามาห้องข้าแล้วก็ถีบข้าตกเตียง  มันบอกว่า  อยากไปโรงเรียนเช้าๆมั่ง  ทุกวันมัวแต่รอข้า  ข้าก็เลยอยากตามใจมันเว่ย”  “ฮะๆๆมีน้องผู้หญิงนี่ต้องเอาใจเป็นพิเศษเว่ย” ผมแทรก “นายเดี่ยว  ลืมทำการบ้านมาเหรอยะ”  “ป่าวลืมนะน้องบิว  ก็หลังจากที่พี่ขับมอเตอร์ไซค์เล่นแล้วคนข้างบ้านป่วยเลยพี่เลยพาขี่มอเตอร์ไซค์ไปหาหมออ่ะ”  “ไม่ค่อยอยากจะเชื่อเลย  นายยิ่งขี้โม้อยู่ด้วย” บิวว่า “ไม่เชื่อแหละดีแล้ว  เมื่อวานพี่เห็นหลังจากที่ทุกคนกลับกันแล้วพี่ไปเจอมันที่ร้านค้า  มันไปนั่งจีบลูกสาวเค้าอยู่ตั้งนานสองนาน”  ป๊อดมันรู้ความจิงได้ไงอ่ะว่าผมไปจีบสาว  โถ่ไม่น่าเล้ย “ไอ้เดี่ยวหน้าม่อ”  บิวด่าผม  โห  ยิ่งเสียความเชื่อถือใหญ่เลย   ผมน่าจะพูดว่าไม่มีเวลาซะยังจะดีกว่าอีก