คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เปลี่ยนใจ
...ห้องเรียน...
อะไรของมันวะจะมองเอาโล่หรือไงกันตัวกูจะเป็นรูหมดแล้วเว้ยมึงจะมองจนมันทะลุเลยหรือไง
แทยังทำเป็นไม่สนใจคนที่นั่งจ้องอยู่ตรงหน้า ดู...ดูสายตามันมองตาเชื่อมเลยนะ...ปั๊ดเดี๋ยวพ่อจิ้มตาบออกเลยไอ้นี่
กูไม่สนมึงยังมีหน้ามามองอยู่ได้
จียงไม่ยอมเลิกมองสักทีจนแทยังรู้สึกรำคาญและเริ่มหมดความอดทนกับคนตรงหน้าเต็มที
แทยังหน้าบึ้งถลึงตาใส่ แต่คนที่มองอยู่กลับยิ้มออกมาอย่างมีความสุข เมื่อเห็นท่าทางของร่างหนา
“ว้อย~!...ไอ้นี่...มึงกลับไปนั่งที่มึงเลยไป” มือหนาฟาดลงไปที่โต๊ะอย่างเหลืออด ทำเอาร่างบางตรงหน้าสะดุ้งเล็กน้อย แต่ก็ไม่ทำให้จียงเลิกจ้องหน้าเค้าสักที
“แล้วทำไมไม่กลับไปนั่งข้างๆกันเหมือนเดิมล่ะ” ร่างบางนั่งท้าวคางพูดตาก็แต่จ้องมองคนตรงหน้าอย่างไม่วางตา
“กูไม่อยากนั่งใกล้มึง กูขยะแขยง...กูเกลียดมึง แล้วตอนนี้กูก็สุดจะทนมึงเต็มทีแล้ว” แทยังพูดใส่หน้าจียง โดยเฉพาะคำว่าเกลียดเขาเน้นคำให้ชัดและดังขึ้นกว่าคำอื่นๆ ก่อนที่จะพาร่างหนากำยำของตนเดินออกไปจากตรงนั้นซะเอง
จียงนั่งแข็งทื่อกับสิ่งที่ได้ยินเมื่อครู่ นำสีใส่ไหลนองออกมาจากขอบตาอย่างกลั้นไม่อยู่ ทั้งๆที่คิดว่าตัวเองชินชากับคำพวกนั้นแล้วซะอีก
ถึงจะไม่ใช่ครั้งแรกที่แทยังด่าเขา แต่มันก็อดที่จะน้ำตาไหลไม่ได้ที่โดนว่าแบบนั้น
มันแรงเกินไปจริงๆ...ถึงกับเกลียดกันเลยเหรอ
แต่คนอย่าง ควอน จียง ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆหรอก...ต่อให้มึงพูดยิ่งกว่านี้กูก็ไม่สนกูรักมึงซะอย่างไม่มีอะไรขวางกูได้หรอก
ถึงจะเจ็บแต่ถ้าแทยังเป็นคนพูด ควอน จียง คนนี้จะรับมันไว้ทั้งหมดเอง
“อ้าว!...แล้วนั่นจะไปไหน อีกไม่ถึงชั่วโมงก็จะเข้าเรียนแล้วนะ” จียงพูดก่อนที่จะวิ่งตามออกไปติดๆ
“ไปไหนก็ได้ที่ไม่มีมึง” ห้วนๆสั้นแต่ได้ใจความ แล้วก็เดินก้าวฉับๆออกไปอย่างไม่สนใจคนที่เดินตามหลังมา
“มึงย้ายที่นั่งหนีกูกูก็ไม่ว่าอะไรมึง แต่มึงทำไม่ต้องหนีหน้ากูด้วย” นำเสียงบนน้อยใจนิดๆ
จียงเดินตามระยะห่างพอประมาณ ไม่กล้าที่เดินข้างมันเพราะถ้าพูดอะไรไม่เข้าหูเดี๋ยวโดนมีนถีบเอา แค่นี้แหละพอมีทางหนีทีไล่
“โอ๊ะ!...ขอโทษครับ” เพราะมัวแต่เดินหนีจียงเลยไม่ทันระวังว่ามีใครเดินอยู่บนทางเดินบ้าง
“ขอโทษนะครับเป็นอะไรมากรึป่าว” แทยังยื่นมืออกไปให้ชายคนนั้นที่นั่งอยู่กับพื้นด้วยแรงกระแทกเมื่อครู่...ดูท่าทางจะเจ็บเหมือนกัน
ตัวเล็กเหมือนไอ้จียงเลยแฮะเรียนที่นี่เหรอทำไมไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน..แต่ดูจากชุดฟอร์มโรงเรียนแล้วคงจะเป็นรุ่นน้องปีสองชัวร์…แล้วมาทำไมตึกปีสามวะ
“อ่า...ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มเอื้อมมือไปจับเพื่อให้อีกคนออกแรงดึงเขาขึ้นเพราะเขาก็ลุกแทบไม่ไหว
“ขอโทษอีกทีนะครับ ผมไม่ทันระวังจริงๆ” แทยัยยังขอโทษขอโพยชายหนุ่มตรงหน้าจนคนที่เดินตามมานึกหมั่นไส้ไอ้รุ่นน้องคนนี้...เป็นรุ่นน้องก็ไม่อยู่ส่วนรุ่นน้องมายุ่มย่ามแถวตึงปีสามทำไม่วะ
“จะขอโทษอะไรกันนักหนาก็เห็นแล้วว่ามันไม่เป็นอะไร”
“หุบปากไปเลยไอ้จียงเพราะมึงนั่นแหละทำให้กูเดินชนเค้า” แทยังหันหน้าไปต่อว่าคนที่ยืนหน้ายู่อยู่อย่างเอาเรื่อง
อะไรกันความผิดกูงั้นเหรอ กูยังไม่ทำอะไรสักหน่อย ทำไมกูต้องกลายเป็นคนผิดด้วย
จียงได้แต่ยืนหน้ายู่อย่างขัดใจจะเถียงอะไรก็เหมือนกับว่าเสียงมันถูกกลืนลงไปในลำคอหมด แล้วยิ่งเห็นสายตาที่แทยังมองไอ้เด็กนั่นก็ยิ่งทำให้จียงไม่พอใจมากกว่าเดิมเลยได้แต่ส่งสายตาอาฆาตไปยังไอ้รุ่นน้องเพื่อเป็นการข่มขวัญมันแทนซะเลย
“เอ่อ...อย่าทะเลาะกันเลยนะครับ ผมต่างหากที่ผิดที่มัวแต่เดินเหม่อเลยไม่ทันระวังเอง” เขาพูดไปพลางพยายามหลบสายตาอาฆาตของจียงไปด้วย
ทำเหมือนกันโกรธกันมาเป็นสิบชาติงั้นแหละ..ผมไปทำอะไรให้ทำไมต้องทำตาดุใส่ขนาดนั้นด้วย ผมเป็นรุ่นน้องก็กลัวรุ่นพี่นะครับ
“นายไม่ผิดหรอก...” แทยังหันไปหาจียงด้วยสายตาที่แข็งกร้าวแล้วหันกลับมาหาชายหนุ่มที่เขาเพิงเดินชนเมือกี้ด้วยสายตาที่อ่อนโยน คนตรงหน้าได้แต่ยิ้มแห้งๆให้
เด็กนี่เป็นคนดีจังเลยนะ...หน้าตาก็น่ารักอีกต่างหาก
เฮ้ย!...ทำไมกูคิดว่าเด็กนี่น่ารักวะทั้งที่เขาก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน
แทยังสายหัวสองสามทีเพื่อไล่ความคิดต่างๆนานาในหัวออกไปแต่พอเงยหน้ามองเด็กคนนี้ใหม่ก็...
โอ๊ย..น่ารักว้อย ยิ่งมองก็ยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่ เป็นเพราะมึงคนเดียวเลยได้จียงทำให้สเป็กกูเปลี่ยนไป(โทษกูอีกแหละ..GD)นี่กูชอบผู้ชายหรือเนี่ย กูเป็นโฮโมใช่หมั๊ย
แทยังเอาแต่มองเด็กนั่นอย่างไม่วางตา ทั้งชื่นชมว่าเป็นคนดีอีกล่ะ ทั้งน่ารักด้วยหล่ะอีกข้อ
“ผมขอตัวก่อนนะครับจะต้องรีบไปเรียนน่ะครับ” เขาพยายามเดินเลียงออกห่างจียงให้ได้มากที่สุด
ไปเรียนงั้นเหรอ ชิ!ไอ้เด็กปีสอง บ้านมึงดิมาเรียนแถวนี้ ตึกนี้สำหรับปีสามเว้ยยยยยย~
“เออ...ไปซะทีเหอะ” จียงสถบออกมาเบาๆ ทำให้เด็กคนนั้นต้องรีบเดินออกไปให้ไวที่สุด
“เดียว!” แทยังเรียก
“ครับ..มีอะไรครับ” เขารีบหันกลับมาเมื่อถูกเรียกทั้งๆที่ไม่ยากหันกลับมาสักเท่าไหร่
“เออ...คือ ฉันจะถามนายว่าชื่ออะไรเหรอ”
“ฮยอนซึง จางฮยอนซึงครับ เรียกโซวันก็ได้” ตอบเสร็จก็รีบหันกลับเดินต่อทันที
“ฮยอนซึงงั้นเหรอ” ร่างหนาพูดกับตัวเองออกมาสเบาๆ
“แทยังเป็นอะไรรึป่าว” พอฮยอยซึงเดินลับตาไป จียงก็รีบเดินเข้ามาหาแทยังที่ยืนเหม่ออยู่ทันที เพื่อตรวจดูว่าบอบช้ำตรงไหนบ้างหรือเปล่า
จียงจับร่างหนาๆของแทยังหันซ้ายหันขวาจนแน่ใจแล้วว่าไม่มีรอยขีดข่วนตรงไหนแล้ว เขาก็ค่อยเบาใจขึ้นมาบ้าง ก็อย่างที่ว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นหรือแทยังเป็นอะไรไปแล้วเขาล่ะจะทำยังไง
แปลดแฮะจับหมุนไปหมุนมาก็ไม่ว่าอะไร...แต่ก็ช่างเหอะเป็นแบบนี้ไปอีกซีกพักก็ดีเหมือนกัน พูดตรงๆเลยว่าเหนื่อย..เหนื่อยที่ได้แต่วิ่งตามอยู่ฝ่ายเดียว
แต่ เอ๊ะ! นั่นตามันมองที่ไหนวะ
“ฮยอนซึง...” แทยังเพ้อเบาๆ แต่จียงก็ได้ยินเต็มสองหู
แทยังแกพูดชื่อไอ้เด็กนั่น หนอย! มันเดินไปไกลจนลับตาแล้วยังจะมองอีก มึงเป็นบ้าไปแล้วเหรอวะไอ้แทยัง ไหนบอกว่าไม่ใช่โฮโมไงเล่า แล้วมองตามมันทำไม!
อ๊ากกกกกกกกกกกก!..........กูไม่ยอมเด็ดขาด
เพียะ!!!!!!!
หึ! มองตามดีนัก หมั่นไส้ว้อย
ร่างหนาถึงกับหน้าหันด้วยแรงปะทะของฝ่ามือเมื่อกี๊
“ไอ้จียง มึงกล้าตบกูเหรอ” มองตาเขม่งด้วยอารมณ์ที่โกรธกริ้วสุดๆ กล้าดียังไงมาตบกู แล้วตบกูเรื่องอะไรเดี๋ยวกูฆ่าหมกป่าหลังโรงเรียนเลยไอ้นี่
“ทำไม..ได้สติกลับมาแล้วเหรอ...มึงรู้ตัวหมั๊ยหน้ามึงงี้เง้ามากเลยเมื่อกี๊” ร่างบางยืนกอดอกว่าอย่างถือดี เพราะตอนนี้เขาก็ชักโกรธแล้วเหมือนกัน
มีอย่างที่ไหนกูยืนอยู่ตรงนี้ทั้งคนแล้วมึงกู้รู้ว่ากูชอบมึงยังมีหน้าไปมองคนอื่นอีก หวงอ่ะหวง ถึงแทยังจะยังไม่ตกลงก็เหอะ แต่ก็ไม่อยากให้ใครมาแย่งไปนิ
“มึงว่ากูเหรอ”
“ก็เอนะสิ”
“ไอ้จียง” กัดฟันพูดพร้อมทั้งง้างหมัดขึ้นเตรียมจะตั๊นหน้าไอ้คนตรงหน้า แต่ถูกจียงสบัดหน้าใส่ซะก่อนจะเดินหันหลังให้อย่างไม่แคร์ท่าทางของแทยังเลยสักนิด
“กูงอนมึงแล้วมาง้อด้วย” พูดไปงั้นแหละเพื่อฟลุ๊ค ก็รู้ดีว่ายังไงแทยังมันก็ไม่สนใจอยู่แล้วแต่ครั้งนี้งอนมันจริงๆ วันๆเห็นแต่นั่งเล่นดนตรีไม่สนใจใคร(ไม่ว่าผู้หญิงหรือผูชาย)ทำไมวันนี้มันเป็นแบบนี้วะ
ถ้ามึงไม่มาง้อกูละง้อ...หึ!
อีสามวันค่อยง้อมันคืนแล้วกัน (ซะงั้น)
แทยังได้แต่ง้างหมัดค้าง งงกับท่าทีเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายของจียง
ผีเข้ารึไงวะ ประสาทป่าววะไอ้นี่...เรื่องดิกูจะไปง้อมึง กูไม่ผิด มึงแหละผิดผิดเต็มๆ ฮึย! ไม่มีอารมณ์จะเรียนแล้วเว้ย...
มือหนายกขึ้นมาลูบแก้มตัวเองไปมา...มึงทำกูแสบมากไอ้จียง
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอชอบคุญคอมเม้นทุกคอมเม้นนะคะ
ดูแลสุขภาพตัวเองด้วย Writer เป็นห่วง
ความคิดเห็น