คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : INTRO
INTRO
เสียงฝีเท้าคนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้เรื่อย ทำเอาเด็กขี้กลัวอย่างผม ต้องรีบเดิน
...สยามเวลา 5 ทุ่ม น่ากลัวเป็นบ้า...
ทุกคนอาจจะสงสัยว่าผมมาทำอะไรที่สยามตอน 5 ทุ่มแบบนี้
ก็ไอ้ซิงเพื่อนสุดรัก สุดเลิฟมันดันเสือกลืมกีตาร์ไว้ที่ร้านกินข้าว แถมเสือกเพิ่งนึกได้ตอนสี่ทุ่มกว่า แล้วดันเสือกออกจากบ้านไม่ได้ ร้อนถึงผมต้องเป็นคนมาเอาแทน ด้วยความรักเพื่อน...
ผมพยายามรีบเดิน แต่เสียงฝีเท้าที่ผมคิดว่ามีแค่ 1 มันกลับเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
"เฮ้ย! แม่งไปไหนแล้ววะ นานๆ ที แม่งจะเดินคนเดียวนะเมิง โอกาสหายาก มึงรีบหาซะจะได้รีบแก้แค้น กูแม่งแค้นมันมานานล่ะ"
...เสียงหนึ่งดังขึ้นมา ทำให้ผมยิ่งกลัว เฮ้ย! จะตีกันหรอวะ ขอกูกลับบ้านก่อนได้ม๊ายยย....
แต่โชคชะตาดันเล่นตลกกับผม ทันทีที่จบเสียงนั้น เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นทันที
"ไอ้ไวท์! เฮ้ย! พวกมึง มันอยู่นั่น!!"
คนหนึ่งกลุ่มตะโกนขึ้นเมื่อเห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งวิ่งออกมาจากซอยตรงข้ามกับที่ผมยืนอยู่
เด็กหนุ่มคนนั้นวิ่งหนีเจ้าของเสียงนั่น
...เฮ่ยยย!!! แล้วนั่นจะวิ่งมาทางกูทำไม?!!! ….
"น้อง!! ไปด้วยกันแปปนะ"
"เฮ้ย!!"
อยู่ๆ ไอ้หมอนั่นก็ดันฉุดข้อมือผม เข้าไปยังซอกร้านค้าที่ตอนนี้ปิดลงแล้ว
"แม่งไปไหนแล้ววะ เมื่อกี้เห็นแว่บๆ"
คนกลุ่มนั้นส่งเสียงโวยวาย
ผมพยายามคิดเรื่องอื่นเนื่องจากไม่อยากคิดถึงสภาพของตัวเองในตอนนี้
หลังของผมชนเข้ากับประตูเหล็ก จนผมร้องเบาๆ แขนแกร่งที่ปิดกั้นทางไปในทุกด้าน ใบหน้าคมที่ก้มลงมาอยู่ตรงหน้าพอดี ทำให้เห็นแว่บๆ ว่าไอ้หมอนี่หน้าตาดีพอควร
....เฮ้ย! นี่ไม่ใช่เวลาคิดแบบนี้ ไอ้หมอนี่มันกำลังกอดผมอยู่นี่หว่า?!!...
เมื่อนึกได้ว่าตัวเองอยู่ในสภาพไหน ผมจึงพยายามดิ้นๆ ที่จะหลุดออกจากสภาพดังกล่าว
"อยู่เฉยๆ แปปเดียวน่า"
ใครเชื่อก็บ้าแล้วครับ มีอย่างที่ไหน อยู่ๆ ก็มาฉุดกัน ผมก็พยายามดิ้น แต่ไอ้หมอนั่นใช้แขนที่กั้นผมไว้ตะกี้ มากอดผมไว้เต็มแรง และแนบแน่นมากกก
ด้วยความกลัวผมเลยดิ้นเข้าใหญ่ แต่ผมก็ต้องหยุดดิ้น เพราะอยู่ๆ ริมฝีปากผมก็ถูกครอบครองโดยคนแปลกหน้าก่อนจะถอนออกมา เมื่อเห็นว่าคนในอ้อมกอดหยุดดิ้นล่ะ
"หวานแฮะ...บอกให้อยู่นิ่งๆ ไง"
"..."
ผมจึงยอมอยู่นิ่งๆ
นี่ผมกำลังถูกคนแปลกหน้าจูบหรอ!!!
ความคิดเห็น