>>[[ รักนะ : อยากให้รู้ ]]<<

เนื้อเรื่อง

ฟิล !!!! ไปว่ายน้ำกัน ไปป่าวๆ < ฟิลกำลังวิ่งออกมาหน้าบ้าน >
"อื้ม เอาดิๆ งั้นรอแปปนะ" < สักแปปฟิลก็วิ่งออกมาพร้อมกับเป้ใส่เสื้อผ้า และจักรยาน >

< จากนั้น เราก็ปั่นจักรยานกันไปที่สระว่ายน้ำของหมู่บ้าน
อื้ม!! ลืมบอกไปเรย ฉันชื่อ ดรีม น่ะค่ะ แระน้องสาวอีกคนชื่อ ดิว
และนายคนที่กำลังปั่นจักรยานตามมันนั้นชื่อ ฟิล
เวลาวันหยุดทีไร ฉันก็จะชวนฟิลแระเพื่อนๆในหมู่บ้านไปว่ายน้ำด้วยกันตลอด
แต่ที่บ่อยก็คงจะเปนฟิลคนเดียวเพราะ บ้านอยู่ใกล้กันมากๆ เยื้องไปแค่ไม่กี่หลัง
เรารู้จักกันตอนที่ฉันเพิ่งย้ายบ้านมาใหม่ๆ ตาฟิลมายืนทำเท่ไรอยู่หน้าบ้านฉันก็ไม่รู้
แต่มันก้อเป็นเหตุทำให้รู้จักกัน และเป็นเพื่อนกันตั้งแต่นั้นมา >

"ใครกระโดดลงน้ำก่อนคนนั้นชนะ" ตู้มมมมม!! < เสียงน้ำกระเซ็นใหญ่เลย เพราะต่างคนต่างวิ่งแข่งกัน
เพื่อที่จะกระโดดลงน้ำให้เร็วที่สุด เพื่อจะชนะให้ได้ บ้างก็แข่งกันดำน้ำ แข่งกัว่ายน้ำ สารพัดที่เราจะแข่งกันได้
เล่นกันอยู่ 3 คน จะยอมกันได้ไงละ >

< เป็นแบบนี้ทุกวัน ไม่ไปว่ายน้ำ ก็ออกมาวิ่งเล่นกัน ตกปลา ขี่จักรยาน
เล่นหม้อข้าวหม้อแกงยังมีเลย ฟิลเป็นผู้ชายคนเดียว เสียงส่วนใหญ่เล่นไรกัน
มันก้อคงต้องเล่นตามแหละน้า ^^ ตอนนั้นเราอายุ 9 - 10 ขวบได้แระมั้ง (ยังเด็กอยู่เรย)
เรากับฟิลจะโดนล้อประจำเลยว่าเป็นแฟนกัน ก็เล่นกันบ่อยขนาดนั้นไม่โดนล้อก็แปลกอยู่
ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่าฟิลคิดไรรึป่าว แต่สำหรับฉันมันทำให้ต้องแอบยิ้มบ่อยๆ
จะว่าฉันแก่แดดก็ได้นะอายุเท่านี้ คิดไรขนาดนั้นแล้ว ฉันยังจำวันๆ นึงได้ดีเพราะวันนั้น
ฉันเกือบจะเผลอทามอะไรพิเรนๆ ออกไปแร้วอ่าสิเนี่ย >

< ใต้ต้นไม้หน้าบ้านฉัน นั่งกันอยูสองคนกับฟิล >
"นี่.. ตกลงฟิลชอบพี่บิ๊กปะ" < พี่บิ๊กคือลูกอาจารย์ฝรั่งในรร. ที่ฟิลชอบ(มั้ง) >
"อื้ม... ชอบทำไมหรอ" < เราก็ไม่รู้เหมือนกัน ที่ฟิลพุดออกมานั้นแค่พูดเล่นๆ รึ่ป่าว
แต่มันก้อทามให้เราช็อกไปแปปนึง >
"ป่าว.. ไม่มีไรนิ ถามเฉยๆ" < ตอบไปทั้งที่ใจไปไหนแล้วไม่รู้ >
"รึดรีมจะชอบเรารึไง" .....
"เฮ้ย ใช่ที่ไหนละ เราไม่คิดสั้นหรอก" < นั้นไง ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ย ตอนนี้เป็นโอกาส
ฉันควรจะบอกฟิลดีไหมเนี่ย >
"ก็พูดเล่นๆ เฉยๆ ทำเครียดไปได้" < นายไม่เครียด ฉันเครียดนิ เรื่องแบบนี้ทำมาพูดเล่น >

< นั้นเป็นเรื่องที่ฉันจำได้ดีที่สุด ในความทรงจำที่ฉันมีต่อฟิล เพราะตอนนี้ มันก้อผ่านมาน 5 ปีแร้ว
เราไม่ได้เจอ รึติดต่อกันอีกตั้งแต่ฉันย้ายบ้าน เราจากกันโดยยังไม่ได้ลากันสักคำ
เพราะฉันย้ายบ้านแบบกระทันหัน มันเป็นสิ่งที่ทำให้ตอนนี้ฉันอยากร้องไห้มากๆ อย่างน้อยฉัน
ก็อยากบอกฟิลสักคำว่า "บ๊ายบายนะ" แค่นั้นเอง >

< นี่ฟิล เราอยากรู้จังเลยว่าถ้าตอนนั้นเราพูดออกไป นายจะตอบกลับมาว่ายังไงนะ
แต่เราก้อคงได้แค่ถามกับอากาศแค่นี้สิเนอะ เราคิดอยู่เสมอเลยนะ ว่าอาจจะมีปาฏิหารย์สักครั้ง
ที่จะพาให้เรามาพบกันอีกสักครั้งนึง แต่มันก็เป็นเพียงได้แค่ฝันสินะ เรื่องแบบนั้นมันไม่มีอยู่จิงหรอก
แต่เราก้อยังจะรอต่อไปนะ เพราะอย่างน้อยเค้าก้อว่ากันว่าละคร ก็เอามาจากชีวิตจิงไม่ใช่หรอ >

< เราคิดนะว่าถ้าสิ่งที่เราคิดสักวันนึงเป็นแบบนั้นจิงๆ ขึ้นมา เราจะกล้าพูดกับนายไหม
ว่า "เรารักนายนะ" แต่เราอาจจะไม่พูดถึงมันเลยก็ได้ เพราะเรามันคนขี้ขลาดนินะ > ..........

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

* < เราอยากให้นายรู้นาย ว่าเรายัง "รอ" ที่จะพบนายเสมอ และนายจะอยู่ในความทรงจำของเราตลอดไป >