ตอนที่ 8 : อ้อยคว่ำครั้งที่ 7
บทที่ 7
ผมยิ้มพอใจเมี่อได้ตอกหน้าคนปลายสายไปได้บ้างไม่ให้เขาได้ชนะอยู่ฝ่ายเดียว คิดจะกำราบปราบไอ้นับสองคนนี้เหรออย่าคิดว่าจะง่ายแต่ก็ได้ไม่ยากนะ พ่อสอนว่าถ้าเขาอ่อยมาให้อ่อยกลับไม่คดไม่โกงเป็นคนดีของชาติ
ถ้าผมเอาแต่เขินบิดท้องไส้ปั่นป่วนคงดูเป็นพวกชาวบ้านสามัญชนเกินไปเจอพี่เก้าต้องทำตัวเป็นลูกชายเจ้าของไร่อ้อยสักพันสองพันเอเคอร์
ปฏิกิริยาไอ้พี่นี่กริบเลย
หรือกูจะนก?
ไม่เป็นไร การนกถือเป็นรสชาติของชีวิตอย่างหนึ่ง
( ... )
“ เงียบเลยนะครับ ” ทักไปด้วยน้ำเสียงสนุกแต่ในอกโคตรหวั่นอ่ะบอกเลย เพราะไม่รู้ว่าเล่นได้แค่ไหนจงเจาะมากไปพี่เก้าจะหนีมั้ยวะ รู้งี้ไม่พูดดีกว่า ตบปากตัวเองสามทีดิ๊
( พี่กำลังคิด )
“ คิดว่าอะไรครับ ”
( ทำไมนับสองขี้อ่อยจังครับ )
พี่มึงมีสิทธิ์ว่ากูด้วยเหรอครับ...
กรุณาหันไปส่องกระจกดูตัวเองด้วยพี่
“ เหรอครับ ไม่ค่อยรู้ตัวเลย ” ว่าไปเอื่อยๆเพราะรู้สึกว่าพี่เก้ากำลังเปลี่ยนประเด็นไม่พูดถึงเรื่องเมื่อครู่ มือกดเคาะแป้นพิมพ์เผื่อป้อนข้อความกรค้นหาทางอินเตอร์เน็ตไปยังหน้าเฟซบุ๊คของตัวเองก่อนเพราะมีแจ้งเตือนเด้งขึ้นมาเยอะเลยเกินไปจนน่ารำคาญ ผมก็ไม่ได้ลงรูปใหม่เลยนะ “ แล้วที่ผมถามเมื่อกี้ว่ายังไงครับ อยากได้คนบอกรักก่อนเข้านอนมั้ยพี่เก้า ”
มือเย็นขึ้นมาซะงั้น... กลัวว่ะ
( บอกฝันดีก็พอครับ ) น้ำเสียงฟังดูนุ่มเหลือเกินฟังดูสุภาพจนน่าหมั่นไส้แต่ทำไมฟังแล้วโคตรบาดหัวใจเลยว่ะมึง คำพูดหวานๆแต่มันเป็นมีดที่คอยแซะแกะสลักรอยแผลอย่างสวยงาม
แม่ง...ขีดเส้นใต้การอ่อยฉิบหาย
แต่...ไม่เป็นไรน้ำหยดลงหินทุกวันหินยังกร่อน
ซื้ออ้อยพี่เก้าทุกวันเดี๋ยวก็ได้เจ้าพ่อไร่อ้อยมาเอง
ตรรกะห่าอะไรวะเนี่ย พูดเองยังไม่เข้าใจเลย
“ เหรอครับ ” ลากเสียงยาวจากนั้นเปิดดูแจ้งเตือนในกลุ่มเฟรชชี่ปีหนึ่งที่มีแต่เรื่องไร้สาระเต็มไปหมด มีเรื่องผมกับพี่เก้าด้วยเว้ยเฮ้ย มีคอมเม้นหาตัวผมเยอะเลย
อืมมมม ลงไปซะคอมเม้นต์หนึ่งแล้วกันให้ชาวบ้านรู้ตัวทีหลังจะได้แท็กรูปส่งรูปมาให้ผม พอหย่อนระเบิดไปคนก็กรูส่งแอดเฟรนด์มาทันที ผมกดรับอย่างสนุกไม่พอแถมยังพอใจในจำนวนเพื่อนเพิ่มยอดไลก์ให้รูปหล่อๆของตัวเองไปด้วย ยิงนัดเดียวได้นกมาเพียบ
หมายถึงกูเนี่ย นกหลายตัวเลยห่า
( ทำอะไรอยู่ครับนับสอง )
อ้าว อิพี่ยังอยู่อีกเหรอ
“ เล่นคอมครับ ”
ว่าไปขณะตอบข้อความสาวเล็กสาวน้อยผู้ต่างเข้ามาทักถามว่า เป็นอะไรกับพี่เก้า... ควรตอบมั้ยว่าว่าที่แฟนในอนาคตอันใกล้ๆนี้ หรือจะบอกว่าคนที่นับสองกำลังตามจีบดี ถ้าออกตัวแรงมักหน้าแหก งั้นตอบแบบกลางๆไปแล้วกันว่ารุ่นพี่รุ่นน้องกองประกวดเดือนทั้งที่ในใจแม่งอยากประกาศให้โลกรู้ว่า...
พี่เก้าน่ะของกู!
ชะนีผีสางเก้งกวางบ่างค่างที่ไหนก็ห้ามแย่ง!
“ แล้วนี่พี่ไม่ออกไปข้างนอกเหรอครับ? ” เปล่าไล่นะ แค่กูงอนอยู่
( กำลังจะไปนี่แหละ )
“ อ้อ ”
( พี่วางแล้วนะ )
บทมันจะไปก็ไป เออ เยื่อใยน่ะมีมั้ยยย
ผมจิ๊ปากขัดใจแล้วตอบรับไปก่อนสายจะตัดไปพร้อมความรู้สึกห่อเหี่ยวในใจเล็กน้อย เอาว่ะ! ในฐานะคนแอบชอบมันก็ต้องแบบนี้แหละใครมันจะชอบตอบภายในวันสองวัน เรายังมีโอกาสทำคะแนนอีกเยอะเพราะงั้นอย่าทำตัวงี่เง่าน่ารำคาญใส่พี่เก้า แต่ไอ้ที่อ่อยๆไปนี่ก็หวั่นๆนะครับ แบบไม่รู้ว่าพี่มันจะมีลิมิตการอ่อยแค่ไหน
บางคนไม่ชอบให้ใครรุกมาก จีบก่อน แถมผมก็ไม่รู้ว่าพี่เก้าคิดแบบไหนยังไง คิดจนหัวหมุนแล้วสรุปความได้คือผมต้องทำให้พี่เก้าจีบผมก่อน
นั่งตอบคนนั้นคนนี้ไปเรื่อยจนเวลาล่วงเลยไปสี่ทุ่มไอ้รูมเมทก็เดินโซซัดโซเซเหงื่อโชกเข้ามา...
“ อ้าว กลับมาแล้วเหรอมึง ” ทักเสียงเรียบขณะหยิบลูกอมมาแกะกิน ตายังคงจ้องภาพสมจริงของเกมส์ไม่ละสายตาไปไหน “ กินข้าวมายัง ”
จินทิ้งกระเป๋าลงแล้วเดินมาหยิบขวดน้ำบนโต๊ะผมไปดื่มดับกระหาย “ ยังว่ะ มึงแดกยัง ”
“ กินแล้วๆ ”
“ ไปกินอีกรอบเป็นเพื่อนกูดิ ” ไอ้เพื่อนยากว่าเสียงอ้อน “ กูชวนห่าไวท์แล้วมึงติดเกมส์ เหี้ยมาร์คก็ติดสาว ”
สุดท้ายก็มาเหลือที่กู...แต่กูก็เล่นเกมส์กับไอ้ไวท์อยู่นี่ไง
“ เออๆ จบตานี้ก่อน ” รับปากไปแล้วไล่มันไปอาบน้ำเพราะเหม็นกลิ่นเหงื่อมาก
หลังจากนั้นยี่สิบนาทีต่อมาผมก็มานั่งจุ่มปุ๊กอยู่ร้านบะหมี่เจ้าดังนั่งมองเพื่อนหิวโซซัดก๋วยเตี๋ยวไปสามชามแล้วและยังมีท่าทีที่จะมีชามที่ห้า อ้อ มันกินชามที่สี่อยู่เป็นก๋วยเตี๋ยวต้มยำไข่ใกล้หมดชามแล้วด้วย
“ กูอยากแดกเค้ก ” ว่าแล้วก็ใช้ตะเกียบฉกลูกชิ้นมากิน ไอ้จินมันไม่ชอบกินลูกชิ้นเสร็จโจรสิงานนี้ “ ไปร้านสวีตแคนดี้ ”
“ ไม่ไป! ” คนหน้าตายสวนกลับแทบจะทันทีด้วยสีหน้าขยะแขยง
“ อะไรวะ ก็แค่ร้านเค้กนะมึง ”
“ ร้านมีแต่คิตตี้แมวผีมึงกล้าเข้าไปได้ไงว่ะ ” มึงแม่งว่าน้องแมวของกู สัด เอาตะเกียบตีหัวไปทีข้อหาว่าร้ายตัวการ์ตูนสุดแบ๊ว
ร้านสวีตแคนดี้เป็นร้านกาแฟเบเกอรี่เปิดยี่สิบสี่ชั่วโมงแข่งกับเซเว่นเลยเพราะอยู่ย่านมหา’ลัยมีนักศึกษาไปนั่งอ่านหนังสือตลอดเลยทำให้เป็นร้านดังและป๊อบมากในหมู่สาวๆที่ชื่นชอบของหวาน แต่เผอิญ...ผมเป็นผู้ชายตัวโตที่ชอบของหวานมากแล้วร้านดังขนมอร่อยแบบนั้นมีหรือผมจะพลาด แต่ร้านนี้มีคอนเซปเป็นคิตตี้กับสีชมพูพาสเทล... แมนๆเตะบอลจะให้เข้าไปนั่งก็ตะขิดตะขวงใจเหลือเกิน
เคยลากไอ้จินไปกินฟองดูว์รอบหนึ่งทำหน้าอย่างกับอมขี้เลยให้ตายสิ
“ งั้นมึงไปส่งกู เดี๋ยวกลับหอเอง ” ถ้ามึงเป็นเพื่อนรักกูมึงจะไม่มีทางปล่อยให้เพื่อนเดินกลับดึกๆแน่มันอันตราย
ชูนิ้วโป้ง “ โอเคตามนั้น ” และก้มหน้ากินต่อ
“ ไอ้เหี้ย รักกูจัง ”
“ มึงเสนอ กูก็สนองสิ ” ยักคิ้วกวนส้นตีนมาให้แล้วเรียกเด็กในร้าน “ น้องครับ เอาเกี๊ยวน้ำอีกชาม ”
“ ยังไม่อิ่มอีกเหรอวะ ” แดกเหมือนพรุ่งนี้จะไม่มีแดก
“ เงินกู ”
จบข่าว...
มันยกแก้วน้ำขึ้นจิบ “ เออมึง กูเห็นในเฟซแล้วนะ ยังไงๆ เหลามา ”
“ ไม่มีอะไร ”
“ ไม่มีอะไรได้ไงครับ ป้อนข้าวกันซะขนาดนั้น ” ส่งสายตามาล้อเลียนเต็มที่ “ พี่เก้านี่หล่อเนอะ ”
“ เออ หล่อ ” ยอมรับเลย “ หล่อกว่ามึงเยอะ ”
“ สัด ”
“ แดกๆไป อย่ามาล้อกูเดี๋ยวกูล้อกลับแล้วจะหนาว ”
ส่ายหน้าเอือมๆ แล้วกลับมาให้ความสนใจทวิตเตอร์ต่อเพื่อดูว่าพี่เก้าไปไหนทำอะไร แต่ก็ยังไม่มีอะไรเคลื่อนไหวเลยหลังจากที่เขาบอกว่าจะไปข้างนอก นั่งเลื่อนดูนั้นนี่ไปเรื่อยจนมีแจ้งเตือนในไอจีรีบกดเข้าไปดูก็พบว่าเป้นรูปพี่เก้ากับเพื่อนกลุ่มใหญ่...
สงสัยเลี้ยงรุ่นมั้ง ดูการแต่งตัวแล้วค่อนข้างเป็นทางการแถมยังมีรุ่นพี่ที่ไม่คุ้นหน้าเยอะด้วย หลังจากนั้นความเคลื่อนไหวในทวิตเตอร์ก็เริ่มมา
นี่เก้าไง @Kaokao_Rat
@LOoooo รูปสวยจัง ขอบคุณนะครับ
นี่เก้าไง @Kaokao_Rat
จะมอมเหล้าไอ้เก้ามันยังเร็วไปร้อยปี รู้จักเก้าคอทองแดงเปล่า
มอมเหล้าไม่ได้งั้นใส่ยาปลุกเซ็กส์ลงไปดีมั้ย? เหล้าแล้วปลุกปล้ำกูงี้
เป็นแผนที่ดี ต้องลองชวนพี่มันไปแดกเหล้าซะแล้ว
กูนี่ก็อยากเสียตัวเหลือเกินนะ
นี่เก้าไง @Kaokao_Rat
โคตรเซ็งต้องมาส่งห่าปั้น อดแดกต่อเลย
งั้นแปลว่าพี่เก้าก็กลับแล้วอ่าดิแต่มันเพิ่งจะสี่ทุ่มกว่าเองนะสายปาร์ตี้ขี้เหล้าเขากลับกันนู้นตีสองเว้ย
นี่เก้าไง @Kaokao_Rat
แต่กลับก่อนก้มีเรื่องดี
เรื่องอะไรวะ
จะเสือกต่อก็ไม่มีทวิตต่อไปซะแล้ว ถอนหายใจเฮือกอย่างเบื่อหน่ายจะเสือกต่อก็เสือกไม่ได้เลยมาจัดการกินลูกชิ้นตรงหน้าต่อ ทีหลังมึงก็สั่งไม่ใส่ลูกชิ้นสิว่ะจะได้ไม่เป็นภาระคนอื่น
เคี้ยวเพลินๆจนกระทั่งมีคนมาทำให้มันติดคอ
“ ยังไม่อิ่มอีกเหรอครับ? ”
เงยหน้าจากลูกชิ้นมามองเสียงข้างหูเป็นใบหน้าหล่อเนียนเกลี้ยงใสผมถูกเซตมาอย่างดีแถมกระดุมเสื้อยังปลดลงมาตั้งสองเม็ดอวดแผงอกแน่นๆตามประสาหนุ่มเจ้าสำราญ...
“ แค่กๆๆ ” ถึงกับสำลักสิอยู่ๆคนในทวิตเตอร์ก็โผล่มาอยู่ข้างๆเนี่ย
“ เอ้า น้ำก่อน ” พี่เก้านั่งลงข้างผมแล้วหยิบแก้วน้ำส่งมาให้ไม่เพียงแค่นั้นยังลูบหลังให้ผมอีก อือหือ เสื้อตัวนี้จะไม่ซักเลย
“ หวัดดีพี่ ” จินยกมือไหว้เล็กน้อยแล้วก้มหน้ากินต่อ
หลังจากหายสำลักก็หันไปมองตัวต้นเหตุของการสำลักลูกชิ้น “ มาไงเนี่ยพี่ ”
“ ขับรถมาครับ ” คนหล่อตอบยิ้มๆมันก็ถูกของพี่แกแต่ทำไมมันฟังดูกวนโอ๊ยซะเหลือเกิน “ เรามาทำอะไร ”
เพยิดพยักหน้าไปทางไอ้จิน “ พารูมเมทมากินข้าว ”
พี่เก้ามองสำรวจหน้าจินเล็กน้อยแล้วย่นคิ้วนิดหน่อย “ รูมเมท? ”
“ ครับ ” จินตอบแทนแล้วสูบน้ำอึกใหญ่ “ ผมกับมันเช่าหออยู่ด้วยกันครับ ”
“ จริงๆอยู่หอเล็กแบบนั้นน่าจะพักคนเดียวนะครับ ” พี่เก้าหันมาพูดกับผมจนผมเริ่มรู้สึกว่าบรรยากาศบนโต๊ะแม่งแปลกๆ แต่ก็ไม่ได้เอ๊ะใจอะไร
“ โอ๊ยพี่ ผมกับไอ้นับไม่ได้รวยขนาดนั้นให้เช่าอยู่คนเดียวไม่ไหวหรอก ” จินรีบตอบแล้วพูดต่อ “ อยู่กันสองคนก็ไม่ได้ลำบากอะไรใช่มั้ยมึง ”
“ อ้อ ก็ไม่ได้ลำบากอะไรนะ ” ผมตอบไปแล้วคีบเกี๊ยวน้ำมากินหนึ่งตัว
“ แล้วเคยคิดจะย้ายไปอยู่คนเดียวบ้างมั้ยครับ ” คำถามของพี่เก้าแม่งผ่าขวางโลกมากแล้วเจ้าตัวก็หัวเราะ “ พี่หมายถึงเวลาส่วนตัวอะไรแบบนี้ ตอนแรกพี่ก็อยู่กับรูมเมทนะ แต่ว่าพี่ชอบเล่นกีต้าร์ดึๆทำเสียงดังเกรงใจเลยต้องออกมาน่ะ
”
ผมพยักหน้าเก็บข้อมูลใหม่แล้วหันไปหาไอ้จินที่ดูจะอารมณ์ดีเหลือเกิน “ สรุปมึงจะกลับหอเลยมั้ย ”
“ เปลี่ยนใจแล้ว ” ยิ้มกว้างกว่าเดิมอีก “ เดี๋ยวกูพามึงไปแดกเค้ก ”
ดีมากเพื่อนรัก
ผู้มาใหม่ขมวดคิ้วงงๆ “ จะไปไหนต่อกันเหรอครับ ”
ผมอ้าปากจะพูดแต่ไอ้จินแทรกขึ้นมาก่อน มึงแอบชอบพี่เก้าของกูเหรอ ไอ้เพื่อนทรยศ!
“ คืองี้ครับพี่เก้า ” มันโบกมือเรียกเด็กของร้านมาเก็บตังค์ก่อน “ ไอ้นับมันงอแงขอร้องออดอ้อนขอให้ผมพาไปกินเค้กของโปรดมัน ”
...นี่กูงอแงขอร้องออดอ้อนมึงตอนไหนวะ
“ นับสองชอบกินเค้กเหรอ ”
จริงๆชอบกินพี่เก้าครับ
“ ชอบนะ ” แล้วหันไปจิกตาใส่เพื่อนจินที่จู่ๆเหมือนสมองมันรวนผีเข้าผีออก “ แล้วมึงเป็นห่าอะไรเมื่อกี้บอกไม่อยากจะพากูไป ”
“ ก็กูเปลี่ยนใจแล้วไม่ได้เหรอ ”
เปลี่ยนไวยิ่งกว่ากิ่งก่าอีกมึง
“ ถ้าจินเขาไม่ว่างพาไปเดี๋ยวพี่พานับสองไปก็ได้ ” หันควับคอแทบหักตาเป็นประกายเลยครับ โอ้วววว จะได้ไปกินกับพี่เก้ารอบดึกเว้ยยยย
อ้อๆ ไปกินเค้กกับพี่เก้า
หรือจะเปลี่ยนใจชวนไปกินเหล้าดี
ไม่ได้ๆ เราต้องไม่ออกตัวแรงสิ เก็บอาการ!
หันไปส่งซิกให้เพื่อนจินว่า...มึงไสหัวกลับหอไปได้เลยจะไปตายที่ไหนก็ไป
เพื่อนกันมองตากันมักรู้เรื่อง
“ ว่างพี่ โคตรว่างเลย ”
เหี้ยจิน!
“ เฮ้ยจิน มึงบอกว่ามีรายงานต้องทำไม่ใช่เหรอ ” มีไม่มีไม่รู้ คือมึงต้องมี “ พี่เก้าว่างใช่มั้ย พาผมไปหน่อย ร้านอยู่ไม่ไกล ขนมอร่อยมากเลยนะ พี่ชอบของหวานมั้ย? ”
“ ปกติพี่ก็ไม่ค่อยชอบนะ ”
“ งั้น... ” แนะนำกาแฟให้พี่มันไปจะมีพิรุธมั้ยวะ ดีนะยั้งปากทัน
“ แต่ถ้านับสองชอบ ”
“ ... ”
“ พี่ก็ชอบครับ ” อือหือ รู้สึกใจเต้นกับรอยยิ้มนี้เหลือเกิน ฮือ “ ส่วนน้อง... กลับไปได้เลยครับ ”
“ เฮ้ย ไม่เป็นไรพี่ ” จิน...มึงจะเป็นมารขวางคอหอยไปถึงได้ ฟัก! “ ไอ้นับอย่าไปรบกวนพี่เขาสิ ขอโทษนะครับที่ทำให้ลำบากใจ ”
“ ไม่ลำบากใจนะครับ ”
“ ... ”
“ พี่เต็มใจ ” แล้วเขาก็ดึงข้อมือผมให้ลุกตาม “ จินมีรายงานก็รีบกลับเถอะครับ ”
“ แต่ไอ้นับ ”
“ ส่วนนับสอง ”
“ ... ”
“ พี่ดูแลเองได้ครับ ”
ความเงียบเกิดขึ้นทันที... ผมหันไปทำตาโตใส่พี่เก้าแล้วหันไปหาไอ้จินที่นิ่งค้างไปเลยไม่นานนักเจ้าตัวถึงคลี่ยิ้มชอบใจจากนั้นหันมาถามผม
“ เอาไงมึง ”
มึงยังจะถามกูเหรอ
คิดว่าคนอย่างกูจะปล่อยโอกาสหนึ่งในล้านนี้ไปเหรอ
“ มึงกลับไปเลย ” ไม่มีอ้อมค้อมครับ ไล่กันซึ่งๆหน้านี่แหละ “ ไปทำรายงานมึงเลยไป นี่กูเป็นห่วงมึงเลยนะจิน ”
“ เป็นห่วงกูเหรอ โอ้โห ปลื้มใจ ” จินแยกเขี้ยวใส่ผมแล้วหันไปหาพี่เก้า “ แต่...ผมเกรงใจว่ะพี่ ”
“ ไม่ต้องเกรงใจครับ ” พี่เก้ายิ้มสุภาพให้ คนดีจัง หล่อแล้วยังสุภาพอีก นี่พี่เขากำลังทำความรู้จักกับเพื่อนผมถือว่าเป็นเรื่องดีใช่มั้ย “ จินรีบกลับไปทำรายงานเถอะ ดึกแล้ว ”
เพื่อนหน้าหล่อยกมือถือดูเวลา “ เออ! ดึกแล้วจริงด้วยพี่ ”
“ ใช่มั้ยครับครับ ”
“ มึงมีเรียนเจ็ดโมงนี่ไอ้นับ ” อ้าวสัด พูดเรื่องเรียนหาพ่อมึงเหรอ “ กลับไปนอนเลยมึง ”
“ เฮ้ย ไม่เป็นไร... กูไป ”
“ ไม่ได้เว้ยๆ ” จินว่าอย่างเคร่งเครียดแล้วยื่นเงินให้กับเด็กในร้าน ลุกมาดึงตัวผม “ เค้กก็ไว้ค่อยแดกวันอื่น ร้านมันไม่ปิดหนีมึงหรอก ”
ร้านไม่ปิดหนีกู
แต่พี่เก้านี่แหละจะหนีกู ไอ้เหี้ย!
มึงเพื่อนรักกูจริงปะ
“ พี่ว่านี่ก็ยังไม่ดึกมากนะ ” เสียงกังวานทุ้มกล่าวแทรก
“ แต่เมื่อกี้พี่บอกดึกนี่ครับ ” มันส่งยิ้มกวนประสาทให้พี่เก้า “ แล้วพี่ไม่รู้ใช่มั้ยว่าไอ้โคตรขี้เซาเลย ถ้ามันตื่นสายก็จะไม่ไปเรียนเลย พี่คงไม่อยากให้มันโดดใช่มั้ย ”
อือหือ... มึงจะบรรยายความเหี้ยของกูให้พี่เก้าฟังทำหอกอะไรครับ
“ มึงให้กูไปแดกเค้กเถอะไอ้สัด! ” สุดท้ายผมก็ทนไม่ไหวเลยต้องออกปากด่า “ ปกติกูจะนอนตีสามตีสี่ไปเรียนกี่โมงไม่ยักจะสนใจวันนี้ผีเข้าเหรอ ”
“ กูสนใจมึงตลอดนะนับ ” แหนะ มาทำเสียงอ่อยใส่กูอีก “ แต่มึงไม่เคยรู้ ”
ถอนหายใจเฮือกใหญ่เลย “ มึงเรียนจนเอ๋อแล้วแน่ๆ ” เพี้ยนหนักเข้าทุกวัน แต่วันนี้ดูจะหนักสุดไม่เคยจะไยดึอะไรผมเกิดนึกห่วงใยมากะทันหันเนี่ยนะ…ดูก็รู้ว่าต้องการปั่นพี่เก้า
แต่มึงจะปั่นให้เพื่อนมึงนกเหรอไอ้ส้นตีน!!
“ พี่เก้า อย่าไปฟังมันเลย ” ผลักหัวไอ้จินไปไกล “ เราไปร้านเค้กเถอะ ”
“ ถ้ามึงไป กูไปด้วย ”
อิหอยหลอดดดดด!!
มึงต่อยกับกูเลยมั้ย!
พี่เก้าคงเห็นท่าไม่ดีของผมที่ไม่แน่ใจว่าจะยั้งตีนได้อีกนานแค่ไหนไม่ให้ถีบเพื่อนรักเพื่อนเลิฟเลยต้องออกตัวยุติสงครามย่อยๆนี้
“ เอ่อ เอาเป็นว่าเราค่อยไปกินเค้กวันอื่นก็ได้ ” ไม่เอาเว้ยยยยยย วันอื่นอ่ะวันไหน!
“ ไม่เอาพี่ ” ผมส่ายหน้าปฏิเสธ “ อยากกินวันนี้ ”
“ แดกเค้กดึกๆมันอ้วนนะเว้ย ” จินครับ แดกเผือกเยอะไปเหรอ หรือแดกใบสาระแน เอ๊ย สาระแหน่เยอะไป “ แค่นี้ก็พุงออกแล้ว ”
ว่าไม่พอยังดึงเสื้อผมเปิดหน้าท้องขาวผ่องเป็นหยวกกล้วยให้พี่เก้าดูอีก แน่นอนว่าเป้นพวกหน้าด้านหน้าหนายิ่งเป็นพี่เก้าแล้ว ให้ถอดกางเกงโชว์ก็ยังได้
สุดท้ายเป็นพี่เก้าคนดีของผมเอื้อมมือมาดึงเสื้อผมลง “ คนมองหมดแล้ว ”
อุ๊ยตายยย หวงกูใช่เปล่า
“ ให้คนมองไปเถอะพี่ มีแต่พุงเนี่ย ” ดูถูกกูจริงนะ
“ เออๆ กูไม่แดกแม่งแล้ว พอใจยังไอ้จิน ” หมดอารมณ์แดกเลย “ หมดไปกินเค้กกับพี่เลย เสียดายว่ะ ”
“ ไม่เป็นไร วันอื่นยังมีครับ ” ยิ้มละมุนหอมกรุ่นให้แบบนี้คืนนี้ต้องฝันเปียก เอ๊ย ฝันดีแน่เลย “ เดี๋ยวพรุ่งนี้หลังแข่งบาสคู่แรกเสร็จพี่พาไปกินนะ ”
จะตอบแต่ตัวเสือกก็สาระแนเข้ามา
“ ดีเลยพี่ ” จินพยักหน้าเห็นด้วย “ พรุ่งนี้ผมแข่งชนะเลี้ยงเค้กผมด้วยนะ ”
“ ...ครับ ”
“ งั้นผมกลับแล้วนะพี่ ” จินว่าแล้วยกมือไหว้อย่างสุภาพแต่ผมว่ามันโคตรจะกวนตีนเลย
ผมชักสีหน้าใส่เพื่อนตัวเองแม่งจะเยอะไปแล้วสุดท้ายก็บอกให้มันเดินออกไปก่อนจะมีคนต่อยกัน หมายถึงผมนี่แหละจะต่อยมัน ขอคุยกับพี่เก้าแบบไม่มีมารหอยขมหน่อยเถอะ
“ เพื่อนเรานี่ตลกดีนะ ” ประโยคมันฟังดูพิกลแต่ผมไม่ใส่ใจนัก
“ ขอโทษแทนเพื่อนด้วยนะพี่ ” กลอกตามองบน “ ไม่รู้ว่ากินยาผิดมารึไง ”
“ ไม่เป็นไรครับ ” ยิ้มเบาบางแต่ส่งผลต่อหัวใจคนมองเหลือเกิน “ แต่เสียดาย อดไปกินของหวานรอบดึกเลย ”
หนีไอ้จินไปตอนนี้เลยได้มั้ย
ฉุดพี่เก้าวิ่งแม่ง
“ เสียดายมากเลย ” ผมเบะปากขัดใจแล้วเดินออกจากร้านพร้อมพี่เก้าพยายามถ่วงเวลาเดินช้าอ้อยอิ่ง “ พี่เก้าอุตส่าห์จะพาไป ”
“ อยากไปกับพี่ขนาดนั้นเลย ”
“ เหอะๆ คิวแน่นไม่ใช่เหรอครับ ” ยกยิ้มให้ทีแล้วว่าไป “ มีคิวว่างให้ผมทั้งทีก็ต้องรีบคว้าไว้สิ ”
“ ก็ไม่ได้แน่นขนาดนั้น ” ไม่มีปฏิเสธอีกอิห่า
ผมทำเป็นไม่ฟัง “ กลับก่อนนะครับ ”
“ ถึงหอแล้ว... ”
“ ไลน์หาพี่เก้าด้วย ” ต่อให้ทันที
“ รู้ทัน ” คนหล่อระบายยิ้มสวยให้ พอหันไปมองแล้วแม่ง...ใครมันดลใจให้พี่แกย้อมผมสีควันบุหรี่วะ โคตรหล่อโคตรได้เบ้าหน้าดีมันก็ทำได้นี่เนอะ อิจฉาว่ะ
“ คนรู้ใจก็แบบนี้แหละ ” หยอดไปหน่อย
“ หึๆ กลับได้แล้ว ”
โดนเขกหัวมาเบาๆแต่รู้สึกว่ามันคือการลูบหัวมากกว่า จริงๆพี่จะลูบคลำจนหัวผมล้านเลยก็ไม่ว่านะ จับนานๆสิ!
“ หน้าบานเป็นกระด้งแล้ว ”
พอแยกมาจากพี่เก้าได้ก็เจอเพื่อนนั่งยิ้มล้อเลียนรออยู่บนรถมอเตอร์ไซต์คันเก่งเลย ผมฟาดหัวมันไปทีด้วยความแค้นสุดๆ
“ ไอ้สัดหมา เป็นเหี้ยอะไรมาขัดขวางกูฮะ? ” ว่าอย่างหงุดหงิดแล้วขึ้นคร่อมรถซ้อนท้ายมัน
“ แม่เคยบอกมั้ยว่าอย่าทำตัวแรด ”
“ บอก ”
“ แล้ว? ”
“ กูก็ไม่ฟังไง ”
เสียงถอนหายใจดังพรืดเลยคงปลงกับผมแล้ว ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงห้องแล้วทีนี้ต่างคนต่างทำกิจกรรมตัวเอง ไอ้จินมาถึงมันก็เปิดทีวีรอดูบอลคู่สำคัญทันที ผมเดินไปหยิบขนมเพื่อมานั่งรอดูกับมัน...
“ มึงๆ กูว่านะพี่เก้าแม่งอันตราย ”
“ ไม่เห็นจะอันตรายเลย ” แทะเมล็ดทานตะวันอย่างเพลินๆ
“ มึงมันตาบอด หลงจนมองไม่เห็นอะไรเลย ” เอ้า กูชอบของกูแล้วจะไม่ให้หลงได้ไง “ มึงไปกับเขาง่ายๆมันจะต่างอะไรกับคนอื่นว่ะ สมองมีไว้คั่นหูเหรอ ”
ซ้ำเติมไม่พอยังเอานิ้วมาจิ้มๆอีก ผมยกมือขึ้นปัดออกอย่างโมโหแต่ทำอะไรไม่ได้
“ เล่นตัวบ้างเว้ย ”
เล่นมากเดี๋ยวกูนกขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ
โดนเพื่อนสั่งสอนไปชุดใหญ่จนขี้เกียจจะฟังแล้วเลยเดินเข้ามาเล่นเกมส์สักตาก่อนเพราะบอลมันยังไม่มา แน่นอนว่าเล่นกับไอ้ไวท์เจ้าเก่านั้นแหละ อ้อ คราวนี้ไม่ลืมที่จะทักไลน์หาพี่มันครับ
ช่างแม่งเถอะจะไลน์ก่อนไลน์หลังก็เหมือนกัน
เคยได้ยินมั้ย
ไม่ทักรักไม่เกิดอ่ะ
เดี๋ยวจะทักอ่อยทุกสามเวลาหลังอาหารเลย
นับสองครัช 10.28 PM
ถึงห้องแล้วครับ
สั้นห้วนได้ใจความ ผมกดปิดหน้าจอแล้วเริ่มเล่นเกมเวลาผ่านไปสิบนาทีเสียงแจ้งเตือนไลน์ถึงเข้า เหลือบหางตามองเห็นว่าเป็นพี่เก้าจึงปล่อยให้ตัวเองในเกมส์โดนฟันตายไป
แหม...เกมหรือจะสำคัญเท่าพี่เก้า
โดนไอ้ไวท์ทักมาด่าว่ากากเสร็จมันก็ไปตีกับคนอื่นต่อ
ส่วนผมเปิดแชทเพื่อดูว่าพี่เก้าส่งอะไรมา
เก้าไงเก้า 10.38 PM
ครับ ทำอะไรอยู่
เก้าไงเก้า 10.38 PM
จะนอนยังครับ?
ผมนิ่งคิดแล้วแสยะยิ้มชั่วออกมาจากนั้นปล่อยให้หน้าแชทเปิดแบบนั้นให้ขึ้นว่าอ่านแลล้วแต่ไม่ตอบเพื่ออีกฝ่ายจะได้ร้อนใจเล่นๆ
เก้าไงเก้า 10.40 PM
อ่านก็ตอบสินับสอง
เก้าไงเก้า 10.41 PM
ตัวดี จะตอบมั้ย
หัวเราะคิกคักพอใจแล้วปล่อยให้แชทเด้งต่อไปเรื่อยๆจนกระทั่ง... ครืนนน
สายเรียกเข้าจาก : เก้าไงเก้า
อุ๊บส์ ใครคอลไลน์มาหว่า
เล่นตัวอีกสามวินาทีจริงค่อยกดรับสาย “ ฮัลโหล ”
( ทำไมไม่ตอบไลน์ครับ )
“ อ้อ ” ลากเสียงยาวจงใจแกล้งพี่มัน “ พอดีโทรศัพท์อยู่กับจินพี่ ”
กูขอยืมชื่อมึงหน่อยนะ
( ทำไมถึงไปอยู่กับจินล่ะครับ )
“ ผมกับมันยืมนั่นยืมนี่กันเป็นเรื่องปกติครับ ”
ปลายสายเงียบไปนิด ( สนิทกับจินมากเหรอ )
“ สนิทสิพี่ เพื่อนจากโรงเรียนเก่าด้วย ” ผมเล่าไปแล้วกดเข้ายูทูปเปิดเพลงคลอเบาๆ “ แล้วพี่โทรมา มีอะไรเหรอ ”
( โทรหาไม่ได้เหรอครับ )
เสียงค่อยตัดพ้อน้อยใจแบบนี้กูจะตอบว่าไม่ได้งั้นเหรอ!
“ ได้สิครับ ”
โทรมาได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง
ถึงหลับไปแล้วก็จะตื่นแหกขี้ตามารับ
( พรุ่งนี้เช้า... )
“ ครับ? ” ทำเสียงปัญญาอ่อนสุดๆ แบบ อะไรเหรอ พรุ่งนี้เช้าอะไรเหรอออออ ไม่ได้หวังเลยว่าพรุ่งนี้พี่จะชวนกินข้าวเช้า
( มากินข้าวเช้าด้วยกันมั้ย )
“ คงไม่ได้พี่ ” ผมตอบรับอย่างเสียดาย “ พรุ่งนี้เรียนเช้า ตื่นทันก็จริงแต่ข้าวเช้าคงไม่ทัน ”
( ไม่กินข้าวเช้าไม่ดีต่อสุขภาพนะนับสอง )
“ ผมตื่นไม่ทันจริงๆ ”
( งั้นก็นอนเร็วๆสิ ) เสียงดุนี่มันกร๊าวใจเหลือเกิน ดุอีกๆ รู้สึกชอบเวลาโดนดุ ( นอนเร็ว ตื่นเร็วจะได้กินข้าวเช้า )
“ ไม่เอาครับ ” ขี้เกียจล้วนๆ
( ไม่อยากกินข้าวเช้ากับพี่เหรอ )
“ มันก็ ”
อยากสิ
อยากจะกินข้าวเช้า ข้าวกลางวัน ข้าวเย็น
ส่วนมื้อดึกอยากกล้วยพี่เก้า ได้รึเปล่าครับ
หรือจะกินไข่ก็ได้นะ
ไม่สิ ดึกๆต้องกินนมข้นอุ่นๆสิ... ใครสอนให้มึงเป็นคนกามขนาดเน้!
( ฮ่าๆๆ พี่ล้อเล่น ไม่ต้องทำเสียงอ่อนขนาดนั้น ) แล้วเสียงปลายสายก็รื่นเริงขึ้น ( พรุ่งนี้มันก็เช้าไป พี่ตื่นไปรับเราไม่ไหวหรอก )
“ แกล้งเด็กสนุกมั้ยครับ ”
( แกล้งเด็กน่ารักก็สนุกแบบนี้แหละ )
กูเขิล
เขิลลลล
( นอนได้แล้วนะ ดึกแล้ว )
“ กำลังจะนอนครับ ” แอบไขว้นิ้วข้างหลัง
( ก่อนนอนหาน้ำอุ่นๆ หรือนมอุ่นๆกินก่อนนะครับ จะได้หลับสบาย ) เป็นห่วงเป็นใยไปอีก นี่สิว่าที่แฟน
“ ครับ ”
( ห่มผ้าด้วยนะครับ )
“ มาห่มให้ผมมั้ย ”
( มานอนกับพี่สิ เดี่ยวจะดูแลอย่างดี )
“ อย่าอ่อยมาก เดี๋ยวไปจริงแล้วจะหนาว ” ผมตอบกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้
น้ำเสียงดูเจ้าเล่ห์คล้ายหมาจิ้งจอกเลย ( พี่กลัวว่ามันจะร้อนจนไหม้แทนน่ะสิครับ )
คลลามก!
อิคนบร้าาาา
( พอๆ เดี๋ยวจะยาว ) ผมว่าตอนนี้พี่เขาต้องยิ้มสนุกอยู่แน่ๆ ( อ้อ อย่าลืมแปรงฟันด้วยนะ เดี๋ยวฟันผุ )
พี่เก้าเห็นผมเป็นเด็กสองขวบรึไง
“ คร้าบพ่ออออออ ”
( เรียกผิดแล้ว )
“ ไม่ผิด ” พ่อผมยังไม่จู้จี้ขนาดนี้เลย
( ถ้าจะเรียกพ่อ )
“ ... ”
( เรียก ‘แด๊ดดี้’ ดีกว่านะครับ )
----------------------------
อิพี่เก้าาาาา
บอกต่อความเขินนี้ด้วยน่าาา
#นับเก้ารัก
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
งื้ออออ