ตอนที่ 5 : อ้อยคว่ำครั้งที่ 4
บทที่ 4
“ นับสอง!! ”
“ ครับๆๆ ”
“ ได้ฟังที่พี่พูดรึเปล่า ”
เอ่อ... เอาแล้วไง มัวแต่เหม่อใจลอยไปหาพี่เก้าเลยไม่ทันได้ฟังเลยว่าพวกพี่กองประกวดกำลังพูดอะไร ส่งยิ้มแห้งยิ่งกว่าดินขาดน้ำนับยี่สิบปี พี่กิ่งคนสวยเลยแจกมะเหงกให้เขามาหนึ่งทีเพื่อนๆส่งเสียงหัวเราะสมน้ำหน้าไปตามกัน ขายขี้หน้าเลยกู แต่ไม่เป็นไร หล่อตลกเรตติ้งพุ่งครับ
“ หัวผมมันเบลอๆ ”
“ ข้ออ้าง ”พี่กิ่งแม่งร้ายไม่มีความอ่อนโยนเลย ด่าผมเสร็จค่อยแจ้งรายละเอียดต่อ...แต่รายละเอียดเรื่องอะไรวะ “ เรื่องทำกิจกรรมที่ทะเล เราจะไปกันวันศุกร์นี้นะคะ ”
อีกสามวันงั้นเหรอ ฮูเร่ฮูร่า เที่ยวทะเลเลยนะ
“ นอกจากเราจะไปทำกิจกรรมกระชับมิตรระหว่างดาวเดือนแล้วยังต้องทำกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์ด้วย แน่นอนว่างานนี้พี่ๆจะตามเก็บภาพและวิดีโอ ใครจะเด่นจะดังก็ขึ้นอยู่กับการวางตัวนะ ”
หึ... ของถนัดเลยครับ กูดังยิ่งกว่าพลุแตกแน่ๆ
“ แล้วก็อีกเรื่องที่สำคัญคือมหา’ลัยเราจะมีกีฬาดาวเดือน เหล่าดาวจะแข่งแบดมินตัน ส่วนเดือนแข่งบาส และดาวเทียมเป็นวอลเล่ย์ ” เสียงฮือฮาขึ้นมาเลยเพราะเพิ่งจะเคยได้ยิน แต่เหมือนพี่แนตตี้จะบอกแล้วสงสัยผมไม่ได้ฟังมากกว่า “ เดี๋ยวเรื่องกีฬาจะให้พี่เก้ามาอธิบายนะคะ ”
อะไรนะ พี่เก้าเหรอ
เก้าไหน ใช่เก้า แฟนผมรึเปล่าาา
กระแซะถามไอ้จินที่นั่งอยู่ข้างหน้า “ มึงๆ เก้าไหนวะ ”
“ กูก็นั่งอยู่กับมึงจะรู้มั้ยล่ะ อย่าโง่สิ ” ไอ้เหี้ยปากหมา กูถามแค่นี้ตอบมาซะ แล้วก็เป็นผู้ชายข้างหลังอย่างไต้ฝุ่นโคตรตัวเต็งของเดือนมหา’ลัยปีนี้ตอบให้อย่างสุภาพ
จนผมกับไอ้จินดูเหี้ยขึ้นทันตาเลยครับ
“ พี่เก้า รัฐศาสตร์ เดือนมหา’ลัยปีที่แล้วไง ” ไต้ฝุ่นตอบให้แล้วยิ้มให้ผม อือหือ...ถ้าไม่มีพี่เก้าในใจสาบานเลยว่าไต้ฝุ่นต้องไม่รอดจากผมชัวร์ๆ “ ดังมากเลยนะ ”
“ อ้อ ” ทำเป็นเก๊กเหมือนไม่รู้สึกอะไรแต่ใจไปแล้ว
พี่เก้ากำลังจะมาแถมเราก็รู้จักหน้าค่าตากันแล้ว
แถมเพิ่งสร้างวีรกรรมน่าจดจำฝังใจมาหมาดๆ
จะมองหน้าพี่แกยังไงวะ
ไม่มองหน้างั้นมองเป้าแทน...
ฮือ ไม่เอาสินับ ติดเรทได้ไง เราเพิ่งจะสิบเก้าเองนะ แต่เรทมันเริ่มตั้งแต่สิบแปดนี่หว่า ไม่เป็นไรเรทต่อได้แค่ไม่เข้าข่ายสัปดนก็พอ ทำไมมึงมันเป็นคนจัญไรแบบนี้
“ มึง หน้ากูมันปะ ” หันไปสะกิดไอ้จินอีกรอบก็ในนี้ผมสนิทกับมันที่สุดแล้วจะให้ผมไปชวนหมาที่ไหนคุยเล่า “ มีกระจกมั้ย ”
ตอบให้ไวเดี๋ยวพี่เก้ามาเห็นหน้าโทรมๆ แล้วจะไม่ประทับใจ ว่าแล้วหันไปขอลิปจากดาววิศวะดีมั้ย แหม อยากจะเติมปากให้ดูฉ่ำวาวสีแดงเชอรี่อวบอิ่มให้ดูดีเผื่อคนแถวๆนี้เกิดอยากจูบขึ้นมา ไม่ได้แหละแบบนี้ต้องกลับไปบำรุงริมฝีปากให้พร้อมรับทุกสถานการณ์ โชคดีนะที่ไม่ได้สูบบุหรี่
“ มึงจะมาเสริมหล่ออะไรตอนนี้ แล้วกูผู้ชายปะจะพกกระจกทำซากอะไร ”
เผื่อมึงจะเอามาส่องใต้กระโปรงสาวก็ได้นิ
จะเซ้าซี้ต่อแต่สีหน้ามันเริ่มไม่ค่อยดีจนผมหูต้องยอมล่าถอยออกมาก่อนจะได้ตีนมาเป็นของฝาก กำลังจะหมดหวังแต่ไต้ฝุ่นอีกแล้ว คนดีเหลือเกินแตะหลังผมเบาๆแล้วยื่นกระดาษซับหน้ามันมาให้
“ ผมว่าหน้านายก็ไม่ได้มันมากนะ ” เขาว่าเบาๆ “ ผมช่วยได้เท่านี้ มันเป็นแบบผสมแป้งอยู่ด้วยน่าจะพอช่วยได้ ”
“ โห โคตรดี มีประโยชน์ ” หันไปจิกกันเพื่อนตัวเองด่วน “ มีประโยชน์กว่าหมอหมาแถวนี้เยอะ ”
“ แค่กูไม่มีกระจกให้มึงนี่ผิดมากเหรอครับ ”
“ ผิด แพราะงั้นทีหลังมึงพกซะ ”
แล้วผมก็หันไปคุยกับไต้ฝุ่นแทนไอ้ห่าจินคนไร้ประโยชน์แถมมันก็ไม่คิดจะสนใจเพราะยังเล่นROVไม่เลิกไม่รา แต่ทำไมคุยไปคุยมาหัวข้อของไต้ฝุ่นมาไหลมาทางคณะผมถามนั่นนี่เกี่ยวกับรับน้อง หรือมันชอบใครในคณะผมวะ คุยไปสักพักเพื่อนอีกคนของไต้ฝุ่นที่ชื่อวินจากนิเทศศาสตร์ก็เข้ามาร่วมคุย วินคุยสนุกกว่าไต้ฝุ่นเยอะมากคุยจนเริ่มสนิทจึงแลกเบอร์ไลน์เฟซกันไปแต่คุยไปสามพันเรื่องแล้วยังไม่เห็นหัวพี่เก้าเลยครับ
“ ขอโทษครับๆ ”
พูดถึงก็มาเลย
ต้องให้แฟนเรียกใช่ปะ ถึงจะออกมา
ได้ๆ เดี่ยวทีหลังจะเรียกบ่อยๆเลย คิกคิก
คนหล่อหัวควันบุหรี่โผล่หัวเข้ามาก่อนแล้วถึงตามด้วยตัว เหล่าดาวเล็กดาวน้อยดาวเทียมกรี๊ดกัดปากต้อนรับการมาของพี่เก้า ส่วนผมเหรอไม่ลืมจิกหน้าขาตัวเองกลั้นเสียงกรี๊ดไม่ให้หลุดตะโกนว่า
พี่เก้าของกูววววว!!
คนโปรดคนดีของนับสองงงง
เมื่อคนหล่อมาถึงหยุดยืนด้านหน้าเขาดูตกใจหน่อยๆเมื่อเห็นผมนั่งอยู่ในกลุ่มเดือนด้วย เดี๋ยวครับพี่ท่าน ทำหน้าตกใจคืออะไรจะสบประมาทว่าเขาไม่เหมาะที่จะลงประกวดเดือนงั้นเหรอ เผลอส่งสายตาหงุดหงิดออกไปแต่อีกฝ่ายดูไม่ยี่หร่ะอะไรทำเพียงโปรยยิ้มให้
“ กรี๊ดดด พี่เก้ายิ้มให้ฉัน ”
“ เขายิ้มให้เราต่างหาก! ”
ผิด
เขายิ้มให้กู!!
หงุดหงิดคูณสองเลยให้ตายดิ...
“ สวัสดีครับน้องๆ พี่ชื่อเก้านะครับ ” เมื่อเปิดปากแล้วเสียงเล็กๆน้อยๆจึงต้องเงียบและตั้งใจฟัง ไอ้ผมนี่ปกติไม่สนใครใดๆแต่พอเป็นพี่เก้าแล้วจะทำตัวป็นเด็กดีเชื่อฟังสักวัน เพราะงั้นพี่เก้าต้องมาช่วยกองประกวดทุกวันนะ “ พี่จะเข้ามาดูแลเรื่องของการแข่งกีฬา ปีนี้มีผู้เข้าประกวดดาวเดือนและดาวเทียมอย่างละยี่สิบคน ในส่วนของเดือนเราจะแบ่งเป็นสี่ทีมสำหรับแข่งบาส ดาวจะเป็นแบดมินตันแข่งยี่สิบคู่ แล้วก็ดาวเทียมเป็นวอลเล่ย์บอลแบ่งสองทีม กีฬาของดาวพี่ปีนังดาวปีสามจะเป็นคนดูแล เดี๋ยวน้องเดือนลุกไปนั่งตรงมุมนู้น พี่จะไปเอาฉลากมาให้จับ ”
พี่เก้าหยุดพูดแล้วเดินไปทางปีสองที่นั่งกันอยู่ พวกเดือนเริ่มลุกขยับตัว... เฮ้อ ใจจริงอยากจะให้มีกีฬากระชับมิตรกับเดือนปีสองจัง แต่...กระชับมิตรแค่นับสองกับพี่เก้าสองคนพอนะ
กระชับมิตรบนเตียงก็ได้
นับสองโอเคมั่กๆ
หรือจะห้องน้ำ
นับสองก็ไม่บ่น
หรือจะริมระเบียง
นับสองก็ไม่หวั่น
หรือเอ้าดอร์ดี
นับสอง... มึงจะแรดขนาดนี้ไม่ได้นะ
เกรงใจเงินที่แม่ส่งมาให้เรียนสักนิดเถอะ ฮือ
ผัวะ!
“ มึงก็ลุกสิครับ รอพ่อมาอันเชิญรอแม่มาตัดริบบิ้นเหรอ ” ไอ้จินเจ้าเก่าครับพูดไม่พอตบลงมากลางกะโหลกเล่นซะมึนแล้วฉุดผมให้ลุกขึ้น แหม...กูแค่เผลอคิดอะไรนิดๆไปแปปเดียวเอง
จะว่าไป...เสียงพี่เก้ามันเพราะเกินไปเคลิ้มเกือบหลับจนรู้สึกอยากจะเก็บกลับห้องไปนอนฟังคนเดียวจริงๆนะ
หวงอ่ะ หวงทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรกันด้วย
ตอกย้ำซะจี๊ดเลย
“ ในกระดาษจะมีสี่หมายเลขนะครับ ” พี่เก้ากลับมาพร้อมกระปุกสีทึบแล้วเดินไล่ตั้งแต่ข้างหน้า ส่วนผมอืดอาดยืดยาดเลยนั่งอยู่ท้ายแถว เมื่อเดินมาถึงคิวผมเป็นอันว่าไม่ต้องจับให้เสียเวลาเพราะยังไงก็เหลือใบสุดท้ายไม่มีสิทธิ์เลือก “ ของน้อง... นับสอง ”
อ่า... เขาอ่านป้ายชื่อผม
รอยยิ้มเลศนัยแววตาดูพอใจไม่น้อย
“ นับสอง ปีหนึ่ง วิศวะ อ่าฮะ ” พูดให้กูรู้สึกเขินเหรอ แต่พี่เขารู้ชื่อรู้คณะผมแล้ว โอ๊ยยยย เป็นเรื่องน่ายินดี แต่ไม่ใช่สองวันลืมนะพี่มึง
จากนั้นจึงหยิบกระดาษให้ผมฝ่ามือเราแตะโดนกันเพียงชั่วครู่แต่มันสะท้านชวนใจกระตุกเหลือเกิน ผมเปิดกระดาษดูพบว่าเป็นเลขสอง เอิ่ม... นับสองกับเลขสองเนี่ยนะ ไหนดูเพื่อนร่วมทีมดิ๊ ขอหน่วยก้านดีๆหน่อยแล้วกัน ได้พวกวิทย์กีจะดีมาก
“ จับกลุ่มกันก่อนนะครับ ” พี่เก้าว่าเบาๆแล้วปล่อยให้เราจับกลุ่มกันก่อน
ผมเดินไปหากลุ่มเลขสองซึ่งมีไต้ฝุ่นอยู่ด้วยเจ้าตัวยิ้มเล็กน้อยส่วนอีกสามคนเป็นคนจากเกษตร วิทยาศาสตร์แล้วก็บริหารนับว่าใช้ได้เพราะส่วนสูงต่างเกินร้อยแปดสิบทั้งนั้น
“ โอเคครับ... การแข่งคู่แรกจะเป็นทีมหนึ่งกับสาม ส่วนคู่ที่สองจะเป็นสองกับสี่ โดยคู่แรกจะเริ่มพรุ่งนี้สี่โมงเย็น คู่ที่สองเป็นวันพุธสี่โมงเย็น และรอบชิงเป็นวันพฤหัสสี่โมงเย็น ”
แล้ววันศุกร์ก็ไปทะเล โอ้โห กิจกรรมอย่างแน่น
จากนั้นพี่เก้าก็เริ่มอธิบายเพิ่มเติมของการไปทำกิจกรรมที่ทะเลอีกนิดหน่อยแล้วปล่อยให้แต่ละทีมปรึกษากันไปจะนัดซ้อมบาสกันรึเปล่า
“ ใครเล่นบาสเป็นบ้าง ” ไผ่ เดือนเกษตรถามขึ้น “ กูบอกก่อนเลยนะ กูเล่นไม่เป็น ”
“ พอได้ แต่ไม่เคยชู้ตลง ” นาวา เดือนบริหารถอนหายใจเบาๆ
“ กูเล่นไม่เป็นคงโดนด่า ” ดิว เดือนวิทยาศาสตร์ว่าแล้วหันมาทางผมกับไต้ฝุ่น “ พวกมึงสองคนช่วยเล่นเป็นเถอะ กูขอชนะได้มั้ย ไม่อยากขายขี้หน้า ”
“ ผมเล่นเป็น ไม่มีปัญหา ” ไต้ฝุ่นยิ้มให้ประมาณว่าคุณมึงสบายใจได้นะ แต่เขาคนนี้ยังไม่หลุดความสุภาพเลยเล่นเอาทีมมองหน้ากันเล็กน้อย
พวกมึงมันคนหยาบคาบไง
“ กูนักกีฬาบาสเก่า ไม่ต้องห่วง ” ขอให้ได้เก๊กเท่เถอะ
นั่งคุยไปเรื่อยนัดแนะตกลงกันว่าจะเริ่มซ้อมตั้งแต่เย็นนี้ ดิวเป็นกัปตันสั่งเด็ดขาดว่าต้องมาซ้อม จริงๆอยากรู้ว่าทำไมต้องจริงจังเบอร์แรงสุดท้ายได้ความว่าอริมันอยู่นิติยอมไม่ได้ เออออห่อหมกไป เมื่อใช้เวลาจนคุ้มแล้วพวกพี่ผู้หญิงเรียกรวมตัวซ้อมเดินอีกสองรอบแล้วจะปล่อย คราวนี้เดินเกร็งหน้าเกร็งตูดเลยครับ ก็พี่เก้ามันยืนกอดอกมองตามตลอดทุกฝีก้าวจะตดยังไม่กล้าเลยคิดดูสิ
พอซ้อมเสร็จต่างคนต่างแยกย้าย มีบางคนกลับไปห้องเพื่อเปลี่ยนชุดก่อนผมก็เป็นหนึ่งในนั้นส่วนไอ้จินเหรอเห็นว่าต้องไปเอางานที่ตึกก่อนเลยต่างคนต่างกลับเจออีกทีที่สนามบาส
...ส้นตีน คนอุตส่าห์จะนั่งรถกลับนี่ต้องเดินจริงๆเหรอ
จะไปขอพวกเดือนคนอื่นก็หน้าบางกะทันหันเลยจำใจเดินไปหยิบเป้สะพายขึ้นเดินออกจากหอประชุมเพื่อกลับหอรังนอน
“ เพิ่งรู้ว่าเป็นเดือนวิศวะ ” คำทักทายเรียบๆกับเสียงนุ่มดังมาจากทางซ้ายขของประตู
ผมหันไปมองเล็กน้อย “ พี่เก้า? ”
“ ตอนนี้เรารู้จักชื่อกันแล้วเนอะ ...นับสอง ” เอื้อมมือมาหยิบยกป้านชื่อผมนิดๆ “ ชื่อน่ารักดีนะ ”
“ ขอบคุณครับ ” ยิ้มส่งคืนไปให้แต่แอบหวั่นใจเพราะยังไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจเลยว่าจะมาเจอในรูปแบบนี้ จริงๆกัดฟันเก็บอารมณ์หวีดตั้งแต่พี่เขาเดินเข้ามาแล้ว
“ จะไปไหนเหรอ ”
“ ทำไมครับ ” เปล่ากวนประสาทนะเออ “ จะไปส่งผมเหรอ ” หยอดหน่อยเผื่อปลางับเหยื่อ
ริมฝีปากสวยยู่ขยับเล็กน้อยแล้วมองผม “ นั่นเป็นการเชิญชวนรึเปล่า ”
ใช้คำซะกูดูแต๋วแตกเลยพี่มึง
ยักไหล่ประมาณว่าแล้วแต่จะคิดแล้วกัน แต่แล้วก็นึกอะไรบ้างอย่างขึ้นมาได้... “ พี่เก้าครับ ”
“ ครับ? ” แหนะๆ มาเอียงคอทำหน้าตาน่ารักใส่ผมอีก โอ๊ย จะรังแกกันไปถึงไหนครับ
ยิ่งพูดเพราะๆยิ่งดูหล่อขึ้นไปอีก
“ สอนผมเล่นบาสหน่อยได้มั้ยครับ ”
“ หือ? ” เขาทำหน้าประหลาดใจพอสมควร
“ ผมเล่นบาสไม่เป็น ” ทำหน้าสลดห่อไหล่โศกเศร้ายิ่งนัก “ ผมกลัวว่าจะเป็นตัวถ่วงเพื่อนในทีมครับ ”
เป็นไง ดูดีมั้ยพี่
เพื่อนผมมาได้ยินคงเบะปากมองบนแรงมากชัวร์ๆ
ผมเห็นพี่เก้าเงียบไปแล้วใจโคตรตกไปอยู่เล็บขบเลยสิ เงียบคือปฏิเสธเหรอ โอ้ จอร์จ...การถูกปฏิเสธมันเจ็บหนึบแบบนี้เองงั้นเหรอ
“ ถ้าพี่เก้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรนะครับ ” เสริมเพิ่มเติมด้วยน้ำเสียงผิดหวังสุดๆ
“ เปล่าครับ ไม่ได้จะปฏิเสธ ”
แปลว่าตกลง
แม่จ๋า น้ำตาลูกจะไหลขยับใกล้พี่เก้าได้อีกนิดแล้ว
คนตัวสูงมองหน้าผมอีกครั้งก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคลือบแคลงใจ
“ แต่พี่แค่แปลกใจ ”
แปลกใจว่าผมเล่นไม่เป็นทั้งที่หุ่นความสูงน่าจะพอเล่นเป็นงั้นเหรอ
“ ทำไมนับสองถึงรู้ว่าพี่เล่นบาสเป็นครับ? ”
กึก!
เชี่ย... เอ่อ ก็ ก็ส่องเพจพี่ประจำไม่รู้ก็แปลก
แต่ถ้าตอบไปแบบนั้นจะมองหน้าพี่แกยังไงวะ โอ๊ย ไอ้นับ ทำไมมึงไม่ถามพี่เขาว่าเล่นบาสเป็นรึเปล่าก่อนวะ จะได้ไม่ปล่อยไก่ปล่อยพิรุธ
“ อ้อ ” นึกเร็วๆมึง “ ผมได้ยินเพื่อนในคณะพูดกัน ”
เชื่อเถอะ
พี่เก้าพยักหน้าเข้าใจคลายสีหน้าสงสัยแล้วยิ้มให้ผมตามเดิม ผมว่านะไอ้รอยยิ้มของพี่แกมันน่าหวาดหวั่นกว่าสีหน้าสงสัยอีก
“ พี่จะสอนผมมั้ยครับ? ”
“ ได้สิ ถ้าเป็นนับสองจะสอนให้ ” คนดีอะไรแบบนี้แล้วนับสองจะไปไหนรอด “ เรื่องบาสพี่เก่งนะ ”
มีอวด
“ เรื่องอื่นก็เก่งมากด้วย ”
ผมหันไปมองด้วยสีหน้าเครื่องหมายคำถามแปะหน้าผากตัวเท่าบ้าน เก่งเรื่องอะไร... แล้วทำไมสายตาถึงมองมาที่ปากกูครับ หรือว่า...
“ หึ ”
ไอ้พี่เก้า ไอ้คนนิสัยเสีย มองปากคนอื่นแล้วยิ้มคืออะไรวะ
“ งั้นผมไปก่อนนะครับ ” อยู่ด้วยนานๆแล้วกลัวหักห้ามใจไม่อยู่แล้วคว้าคอพี่เก้ามาจูบก่อนเสียเองเลยต้องยกมือไหว้ลากลับ
แต่ถูกมือหนาดึงรั้งหัวไหล่ไว้ซะก่อน “ จะลืมไปไหน ยังคุยไม่จบเลยนะ ”
“ เอ่อ... ต้องคุยอะไรอีกครับ ” ยกมือขึ้นเกาหัวงงๆ
“ เอ้า จะให้พี่สอนบาสไม่ใช่เหรอ ” เจ้าส่งเสียงอุทานพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “ เรายังไม่ได้ให้เบอร์พี่เลยนะ แล้วจะนัดซ้อมยังไงครับ? ”
“ อ้อใช่ๆ ” จริงด้วย ลืมสนิทแล้วจะนัดเวลายังไง ทำไมโง่จัง
แต่เดี๋ยวนะ เมื่อกี้พี่เก้าพูดว่าอะไรนะ...
“ นับสองครับ ขอเบอร์หน่อย ”
กัดปากไม่ให้หลุดกรีดร้อง
พี่เก้า กูขอสามวิในการตั้งสติ
หนึ่ง
สอง
สาม
“ เบอร์อะไรดีครับ ” ผมถามยียวนกลับไปด้วยรอยยิ้มหวาน “ เบอร์บ้าน เบอร์เสื้อ เบอร์บัญชี ” เอาบัญชีมั้ยกำลังขาดแคลนเงิน
“ เบอร์ห้องก็ได้ ถ้าน้องสะดวก ”
อิเหี้ย! เล่นซะกูหน้าหงายเลย
ผมชะงักยิ้มค้างเมื่อได้ยินแบบนั้นส่วนพี่เก้าเขาได้แต่หัวเราะแล้วโบกมือหย็อยๆ “ พี่ล้อเล่นครับ ”
แหม กูนึกว่าเอาจริงนี่เตรียมเขียนแผนที่ไปหอพักให้แล้วนะเนี่ย
เล่นไปพอประมาณแล้วจึงบอกเบอร์ให้พี่เก้าไปพยายามคุมเสียงไม่ให้สั่นใจจริงแล้วยังไม่อยากให้เพราะแลดูใจง่ายแต่คิดสี่ห้าตลบสมองอันชาญฉลาดบอกว่าโอกาสไม่ได้มีบ่อยๆแถมพี่เก้ายังขอเองด้วย
ไม่ให้ก็ควายแล้ว!
ปลายนิ้วกดครบสิบเลขแล้วเมมเบอร์แต่ผมไม่เห็นว่าเขาเมมว่าอะไรจะชะโงกหน้าดูก็เกรงใจ เขาเงยหน้าขึ้นแล้วถามผมอย่างจริงจัง
“ ตกลงไม่ให้เบอร์ห้องพี่จริงๆเหรอ ”
“ พี่เก้าครับ ” กดเสียงต่ำเมื่อรู้ว่าเขากำลังปั่นประสาทผมเจ้าของชื่อยิ้มเมื่อผมรู้ทันยักไหล่ประมาณว่าแค่ล้อเล่นแต่สำหรับผมแล้ว
“ หอพักกานดา ซอยแปด ชั้นสิบ ห้องหนึ่งศูนย์สองห้าครับ แวะมาหาได้ตลอดนะครับ ”
อึ้งสิ...
กูเล่นบอกชื่อชั้นห้องครบตบท้ายด้วยการเชิญชวนมาได้ทุกเมื่อแต่ก่อนมาโทรบอกก่อนนะจะได้อาบน้ำนอนรอบนเตียง อุ๊ยยยย
พี่เก้าหน้าเหวอเลยครับพอตั้งสติได้ก็ยิ้มละมุนแล้วดีดหน้าผากผมเบาๆ “ เป็นเด็กเป็นเล็กนะ ”
“ ผมไม่เล็กนะ ” ว่ายิ้มๆเสียงพร่าเซ็กซี่แล้วก้มมองต่ำ
อู้หู้ววว วันนี้เป้าตุงจังค่ะพี่เก้า
“ แล้วคิดว่าพี่เล็กเหรอครับ ” เอาสิเรื่องแบบนี้ใครมันจะไปยอมกันยังจะยืนเบ่งอีก เออครับ ไม่มีองมีอายเลย ดี นับสองชอบมั่กๆเลย “ แจกเบอร์ห้องไปทั่วเลยนะ ”
“ ไม่นะครับ ”
ทำตาใสซื่อเหมือนคนอินโนเซ้นต์แต่ไม่รู้จะทันรึเปล่านะ
“ เพิ่งจะให้พี่เก้าคนแรกครับ ”
กูตอแหล เพื่อนในคณะพากันมาแดกเหล้าตั้งแต่วันแรกแล้ว ตอนนี้จะรู้ทั้งคณะแล้วว่าที่ซุกหัวนอนนับสองมันอยู่ที่ไหนใครไม่รู้นี่เชยสะบัด
คนไม่รู้เรื่องพยักหน้าเหมือนเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง เออ อย่าเชื่อทั้งหมดเพราะผมก็ไม่เชื่อพี่เก้าทั้งหมดเหมือนกัน
“ หึ งั้นพี่ไปก่อนนะ ” อ้าว แล้วไม่ไปส่งกูเหรอ?
ยืนเอ๋ออยู่หนึ่งนาทีมองรถพี่เก้าขับออกไป... เอ่อ เหมือนนกบินว่อนเต็มหัวเลยว่ะ ในนิยายทำไมมันดูอะไรก็เป็นใจ๊เป็นใจ นี่ขนาดอ่อยก่อนแล้วนะว่าเอ่อ...ไปส่งได้มั้ย แม่งยังไม่ไปส่งเลย
เดี๋ยวนะแล้วพี่เก้ายิงเบอร์มายังวะ รีบล้วงควักหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเลยแต่ก็ไม่มีเบอร์เข้าสักเบอร์ นี่กูจะนกทั้งสองอย่างในเวลาเดียวกันไม่ได้นะ อิพี่เก้า ไอ้คนมากเล่ห์เอ๊ย! แล้วนี่มันจะมาสอนบาสให้เปล่าวะ สุดท้ายเลยเดินกระฟัดกระเฟียดออกจากมหา’ลัยตรงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสำหรับเล่นบาส
ตอนว่างเดินกลับมีเวลาจึงเช็กโซเซี่ยลตามประสาคนติดพี่เก้าผู้หลงใหลโซเซี่ยลจนไม่รู้จะงัดเจ้าตัวออกมายังไง ก่อนจะไปเข้าประชุมผมซื้อบัตรมาเติมเงินเพื่อเล่นเน็ตโดยเฉพาะเลยครับ
เห็นหนูเปล่า! –
ไม่เห็นหรอกเพราะอยู่ในใจ
วันนี้เห็นพี่เก้าเดินอยู่กับพี่ฟีฟี่ยิ้มหวานมากกกกก เขินแทน –
ไม่รู้ตัวเลยแฮะ
ผมเบะปากทันทีเมื่อเห็นชื่อนี้ อืมมม พี่ฟีฟี่ลีดศิลปกรรมหนึ่งในคู่จิ้นของพี่เก้าจากสิบกว่าคนอ่ะ ไม่เยอะได้ไงเล่นสร้างโมเม้นต์กับคนนั้นทีคนนี้ทีจนเรือผุดมาเป็นร้อย
คอยดูเถอะ... สักวันจะต้องมีเรือผีคู่กับกู!
แอบไปสร้างแอคปั่นดีม่ะ ไม่มีใครชง กูชงตัวเอง
กลางวันนั่งกินข้าวกับใครอ่ะ พี่น้ำหวานอีกแล้ววววว –
บังเอิญเจอกัน
เนี่ยๆๆ บอกแล้วว่าพี่มันมีคู่จิ้นเยอะ!
เก้าจ๋า ขอยืมเงินหน่อย –
กูไม่ให้
อิเก้า ถ้าไม่ให้ยืม กูจะแฉรูปหลุดมึง! กางเกงใครก็ไม่รู้เป้าแตก –
ตามสบาย เป้ากูใหญ่ กูอยากโชว์ เอาเลย
บวกๆๆๆ กูอยากได้ครับ! ลงเลยๆๆ
ฮือ อยากได้อ่ะ อยากด้ายยยย
กัดปากร่ำร้องในใจแล้วเลื่อนดูทวิตของพี่เก้าวันนี้ว่ามีอะไรบ้างดีไม่ดีจะมีเกี่ยวกับผมด้วย ฮอลลลลล คาดหวังได้ปะล่ะ
นี่เก้าไง @Kaokao_Rat
อ่อยมาต้องอ่อยกลับ ถูกปะ
นี่เก้าไง @Kaokao_Rat
หมั่นเขี้ยวว่ะ
นี่เก้าไง @Kaokao_Rat
ปากแม่ง... น่าตีด้วยปากจริงๆ
นี่เก้าไง @Kaokao_Rat
เด็กอะไรขี้อ่อยชะมัด
โอ้โห...ก่อนด่ากูมึงดูตัวเองยัง บ้านมีกระจกมั้ยพี่?
นี่เก้าไง @Kaokao_Rat
แต่ชอบว่ะ
แต่ชอบว่ะ
แต่ชอบ
ชอบ
ชอบบบบบบบบบบ!!
แม่จ๋าเขาชอบหนูอ่าๆๆ รู้สึกใจจะระเบิดแล้วกดปิดหน้าจอก่อนที่ผมจะเขินจนปาโทรศัพท์ทิ้งแต่ยั้งทันเดี๋ยวไม่มีอะไรไว้ส่องตามติดชีวิตพี่เก้าของผม พ่นปรนหายใจให้ตรงจังหวะพอเขินมากๆแล้วกลั้นหายใจทุกทีเลยให้ตายสิ จะตายเพราะขาดอากาศนี่แหละ
มาถึงห้องปุ๊บเปลี่ยนเสื้อผ้าเลยเพราะไอ้ดิวแม่งโทรจิกแหละในส่วนของขาไปสนามกีฬาต้องโบกวินเสื้อส้มกันเลยครับเนื่องด้วยวันนี้เดินเยอะจนขาลากดินแล้ว
เมื่อมาถึงสนามเห็นมีแค่ดิวกับไผ่ไม่รู้ว่าซ้อมนานยังแต่เสื้อไอ้ไผ่นี่โซกเหงื่อเลย ผมวางกระเป๋ากับน้ำลงบนโต๊ะก่อนจะวอร์มร่างกายให้เรียบร้อยจากนั้นลงสนามเพื่อช่วยสอนคนเล่นไม่เป็น พออารมณ์ดีมีอะไรให้ฟินหัวใจเลยมาแบบท็อปฟอร์มสุดชู้ตไม่มีพลาด จนไอ้ดิวถึงกับออกปากชม
ไม่ได้มีแค่หล่อแต่หนังหน้า กีฬาก็เลิศ!
หน้าตาดี กีฬาเด่น เรียนก็...ดี ออกจะเพอร์เฟคขนาดนี้ พี่เก้าไม่ชอบนี่โง่นะ
ถ้าผมชู้ตอีกลูกลงแปลว่าผมชู้ตได้สิบห้าลูกติดเลยนะ ไม่เคยทำได้ขนาดนี้เลยแต่อย่างว่าไม่มีคนสกรีนด้วยถ้าเล่นจริงคงไม่ได้ชู้ตง่ายๆโล่งๆแบบนี้หรอก
“ ไหนว่าเล่นไม่เป็นครับ ”
กึก! ตึง!!
วืดเลย...ไม่ลงห่วงทำให้ไอ้ดิวต้องวิ่งตามเก็บแล้วกระโดดชู้ตเก็บแต้มไป ส่วนผมเหรอค่อยๆหันไปตามเสียงเจอกับพี่เก้าในชุดกีฬาเต็มยศสะพายกระเป๋าหมุนลูกบาสเล่นอยู่ด้วยท่าทีสบายๆ
อ๊อยยย หล่อมาก
อยากจะยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเก็บจังแต่มองรอบๆสนามแล้วเริ่มมีแฟนคลับกระจายตัวยังไงคืนนี้ก็ได้รูปพี่เก้าแน่ๆแต่ว่าผมก็อยากถ่ายเองบ้างนี่ คนที่ผมขอร้องให้มาสอนบาสวางกระเป๋าก่อนจะเดินเข้ามาในสนามแล้วเลิกคิ้วถามผม
“ ว่าไงครับ? ไหนว่าเล่นบาสไม่เป็น ” มองแป้นบาสเล็กน้อย “ ชู้ตติดกันเป็นสิบลูกเลยนะ ”
เอ่อ... เอาไงดีแบบนี้พี่เก้าก็มองว่าเขาเป็นคนขี้โกหกอ่าดิ ฮือ ไม่เอานะ
“ เล่นไม่เป็นอะไรล่ะพี่ ” สัดไผ่! มึงอย่าเสือกนะ “ มันบอกเองว่าเป็นนักกีฬาบาสเก่า ”
กูอยากหายไปจากตรงนี้ครับ
ไปไม่ไกลหรอก
แค่หายไปอยู่ในใจพี่เก้าเอง
อารมณ์นี้กูก็ยังเล่นได้เนอะ ทำไมนับสองไม่รู้จักคำว่าซีเรียสบ้าง
“ มึงมาซ้อมเลยไอ้ไผ่ ” ดีกว่าครับสัดดิวที่มาลากมันออกไป “ ส่วนมึง เก่งขนาดนี้ไม่ต้องซ้อมก็ได้ ” ตอกย้ำความเก่งกูไปอีก เป็นเวลาอื่นจะไม่ห้ามเลยแต่ต่อหน้าพี่เก้า กูอยากเป็นคนโง่ๆดูอ่อนด้อยให้เขาสอนอ่า
มันเป็นโอกาสใกล้ชิดเลยนะ!
เมื่อมารสองตัวเดินออกไปเหลือผมกับพี่เก้ายืนประจันหน้ากันความเงียบมันชวนให้อึดอัดจนอยากถามว่าพี่เก้ามีอะไรก็พูดเถอะอย่ามาจ้องหน้ากันนิ่งๆแบบนี้สิ
“ เอ่อ... ”
“ จะแก้ตัวว่าไง หืม? ” น้ำเสียงดูสบายๆแต่แววตาดูเรียบเฉยมาก “ ตอบดีๆนะ ”
“ ผม... ”
“ ครับ ” ตั้งใจฟังสุดๆ
“ ผมแค่อยากเล่นบาสกับพี่เก้าครับ ” เงียบอีกแหละ จริงๆอยากบอกว่าอยากอยู่ใกล้พี่เก้าแต่ไม่รู้จะเอาเหตุผลอะไรที่น่าฟังมา เออ แล้วก็ป๊อดเกินกว่าจะบอกตรงๆด้วย ขออ้อมแล้วกัน
แววตาเรียบเฉยเปลี่ยนเป็นเอ็นดูในเวลาต่อมาเขากลับมายิ้มแล้วเดาะลูกบอลลงพื้น “ อยากเจอพี่ว่างั้นเถอะ ”
“ เปล่า! ”
“ ครับๆ ” ยิ้มอีกแหละ “ แต่บอกตรงๆก็ได้ครับ ไม่เห็นต้องโกหกเลย ” พี่เก้าเริ่มเลี้ยงลูกไปโดนมีผมขยับขวางพยายามแย่งลูก เราเล่นกันครึ่งสนามใช้คนละฝั่งกับไอ้ดิวไอ้ไผ่
ผมบ่นอุบอิบ “ กลัวบอกไป พี่ไม่ตกลงนี่ครับ ”
“ ขึ้นอยู่กับว่าพี่จะว่างรึเปล่า ” ยกมือขึ้นปัดลูกบาสได้ทันก่อนที่จะชู้ต
“ เหอะ ”
“ ทีหลังบอกตรงๆนะครับ ” แย่งบาสกลับไปครองได้ในเวลาไม่นาน “ พี่ไม่ชอบคนโกหกเท่าไร ”
เบะปากแล้วตั้งใจเล่นบาสมากขึ้น ทำไมพี่เก้ามันเก่งจังว่ะ
“ เพื่อเป็นการไถ่โทษ ”
“ ... ” หลีกหลบได้แล้วกระโดดชู้ตมองวิธีดูแล้วยังไงก็ลง
“ เย็นนี้เลี้ยงข้าวพี่ด้วยนะครับ ”
ตึง!!
ไม่แน่ใจว่าเสียงลูกบาสตกพื้นกับเสียงหัวใจกระตุก
อะไรจะดังกว่ากัน
-----------------------
มาทันด้วยยยย
ไม่เบาเลยยยยคู่นี้
ฝากนับเก้า หรือ เก้านับไว้ด้วยน่าาาา
เเจกอ้อยวันละคัน 55555555
อย่าลืมเเชร์ต่อความอ้อยนี้ด้วยนะ 555555555
#นับเก้ารัก
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ฟาดดนะนับเก้า จะฟาดนะะะะ
เนียนเลยนะน้องนับสอง