นับ เก้า รัก [YAOI] ภาค 3

ตอนที่ 13 : อ้อยคว่ำครั้งที่ 12

บทที่ 12

                “ นับสอง จะหลบตาอีกนานมั้ยครับ ”

                นาน!!

                “ เอาจริงๆ ไม่มีอะไรน่าอายเลยนะครับ ”

                มึงไม่ใช่กู มึงถึงไม่อายไง!

                “ พี่สัญญาว่าจะไม่ล้อ ” พี่เก้าว่าอย่างนุ่มนวลพยายามใช้น้ำเสียงล่อลวงหลอกล่อเหมือนว่าผมอายุเพียงสามขวบเท่านั้น “ เพราะงั้นเลิกงอแงนะครับ ”

                พี่มันกล้าใช้คำว่างอแงกับผู้ชายอกสามศอกอย่างผมเหรอ เล่นซะหมดความแมนเลยกู

                “ ผมไม่ได้งอแง ” ยอมเงยหน้าในที่สุดแล้วทำหน้างอมองหน้าพี่เก้าอย่างหงุดหงิด ตอนนี้ผมพาลอ่ะ คือทำเรื่องบัดซบน่าอายจนอยากเอาหน้ามุดดินหนีเหี้ยๆแต่ทำไม่ได้ จะเกรี้ยวกราดใส่พี่เก้าก็ไม่ได้อีก

                ถ้าผมไม่เอาพี่เก้ามาในมโนกาม

                คงไม่มานั่งปิดปากเงียบกริบถึงตอนนี้หรอก

                “ เด็กดี กินข้าวนะครับ ” คนตรงหน้าผมยังคงไม่ทุกข์ร้อนกับผม เลื่อนมือมาหยิบช้อนกลางในชามต้มยำปลาจากนั้นตักเนื้อปลาชิ้นใหญ่มาวางในจานผม

                สถานการณ์ตอนนี้กูคงกินลงมั้งแต่เพราะความเอาใจใส่ของพี่เก้าเลยทำให้ผมตาพร่าลืมความกระดากอายแล้วกระเดือกข้าวลงคอไป พี่เก้าพาผมมากินร้านอาหารไทยง่ายๆราคาสบายกระเป๋า ผมเพิ่งรู้อีกมุมของพี่เก้า เขาไม่ใช่คนถือตัวกินง่ายไม่เรื่องมาก

                รู้สึกมีความน่ารัก

                เพราะงั้นเลยต้องรัก อ๊ากกก

                “ พี่เก้า ”

                พอละทิ้งความอายทำลืมไปได้แล้วยอมกินข้าวตามประสาคนเชื่องๆ พี่เก้าคนติดโซเซี่ยลแม่งเริ่มอีกล่ะ เล่นอีกแหละ กลอกตามองบนจนมันแทบกลิ้งไปด้านหลังได้ บอกให้ผมกินข้าวแต่ตัวเองนั่งกดมือถือยิกๆ หัวเราะอมยิ้มไม่เลิก

                ทำไม!

                คนในโทรศัพท์มันมีดีนักรึไง

                ดีกว่าไอ้นับสองคนนี้เหรอ!!

                “ น่าๆ ขออ่านคอมเม้นท์ก่อน ” แทนที่จะเลิกเล่นกลับขอต่อเวลาซะงั้นทำเอาผมแทบคว่ำโต๊ะ มองดูคนตัวสูงสไลด์หน้าจอเงียบๆส่วนตัวเองก็ก้มหน้าก้มตากินต่อ พี่เก้าอุตส่าห์สั่งกุ้งแม่น้ำมาเลยนะไม่กินก็แย่สิ

                ผมไม่ชอบความเงียบเท่าไหร่ “ พี่อ่านอะไร  ” เปล่าเสือกแค่อยากรู้

                “ อ้อ ” ฉีกยิ้มกว้างแล้วพลิกหน้าจอให้ผมดู “ นี่ไง...ของเพจซุบซิบ ”

                กวาดมองอย่างว่องไว

                ซุบซิบรอบรั้วสีคราม

                วันนี้แอดตามเก็บภาพบรรยากาศของกีฬาเดือนการแข่งบาสคู่ที่สองมา จริงๆตั้งใจจะดูน้องปีหนึ่งให้ชุ่มหัวใจสักหน่อยแต่สิ่งที่ได้คือหัวใจวายแทนสิ แหมๆ ตอนจบการแข่งน้องๆเดือนถูกรุมทึ้งโดยเราชะนีน้อยกันแทบทุกคนแต่ทำไมมีแค่เดือนวิศวะคนเดียวที่ถูกคุณพี่ชายเก้ามาพาเดินโอบ ย้ำนะคะว่า โอบ!! โอบเอวพาน้องออกไปต่อหน้าต่อตาแอดเลยด้วย!

                สรุปแล้ว...เรารอดูกันต่อไปค่ะ คิวคุณชายเก้าทีไรแอดไม่ค่อยอยากจะฟันธงก่อนจะได้สัมภาษณ์จากคุณชาย

                ผมขมวดคิ้วกับประโยคสุดท้ายของโพสมันคาใจหน่อยๆสะกิดใจนิดๆแต่ไม่ได้ถามอะไรเพราะเห็นคอมเม้นท์ออกไปทางที่โอเคมั้ง เอาจริงผมก็ค่อนข้างโนสนโนแคร์อยู่แล้วว่าใครมันจะยังไงกับผม     

                เรื่องของความรักใส่ใจรอบข้างมากมีแต่ประสาทเสีย อุ๊ย พูดเหมือนคบกันแล้วเลย ให้ผมซ้อมหน่อยเถอะยังไงตำแหน่งแฟนพี่เก้ามันก็ต้องเป็นของผม!

                “ ทำไมพี่ติดโซเซี่ยลจังวะ ” อดไม่ได้ที่จะบ่น

                พี่เก้าย่นคิ้วหน่อยๆทำหน้านึก “ พี่ก็จำไม่ได้เหมือนกันว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เริ่มติดพวกนี้ ” ชูโทรศัพท์ให้ดู “ อาจจะเป็นช่วงที่พี่เริ่มถ่ายแบบมั้ง... เวลามีคนชมแล้วมันรู้สึกดี ”

                ไม่ค่อยจะหลงตัวเองเลยว่าที่แฟนกู

                ผมอมยิ้มให้กับเหตุผลที่ดูจะเรียบง่ายสุดๆ แล้วนึกขึ้นมาได้ “ นี่พี่เก้า ”

                “ ครับ? ” คนตรงข้ามเพิ่งละมือจากโทรศัพท์แล้วจับช้อนส้อมเริ่มกินข้าวสักที “ อันนี้ระวังก้าง ” เขาตัดเนื้อปลาทับทิมนึ่งให้ผมก่อน

                “ วันศุกร์ไปทะเลมั้ยครับ ”

                เช้าๆอยากจะเล่นน้ำกับพี่เก้า

                เที่ยงนั่งเอื่อยๆแทะปูริมชายหาดกับพี่เก้า

                เย็นเดินจูงมือพี่เก้าดูพระอาทิตย์ตกดิน

                ดึกก็อยากจะเซ็กส์กับพี่เก้าบนหาดทรายสักรอบ

                เหมือนจะดูดีนะ...สุดท้ายกูก็กามอยู่ดี

                มึงเข็ดกับความกามของมึงหน่อยเถอะ ฮือ

                พี่เก้าพยักหน้าหน่อยๆ “ ต้องไปอยู่แล้วครับ ” ยกแก้วน้ำขึ้นดื่มดับรสเผ็ดของต้มยำ

                “ อื้อ พี่เป็นสตาฟกองประกวดนี่ ”กูนี่ก็ถามอะไรโง่ๆเนอะ

                “ นั้นก็ส่วนหนึ่งครับ  ”

                “แล้วอีกส่วน? ” กัดปากกลั้นยิ้มแปป

                “ แต่เพราะนับสองด้วย พี่เลยต้องไป ” รู้สึกหัวใจพองโต “ ปล่อยห่างตาเดี๋ยวก็ไปอ่อยคนอื่นเรี่ยราดสิครับ ”

                โห... กระจกส่องดูตัวเองมั้ยพี่

                ผมเบ้ปากทันที “ ผมจะไปอ่อยใครได้ ไม่ใช่พี่ปะ ”

                “ สีฝุ่นไง ” พี่เก้าว่าหน้ายิ้มๆแต่ตางี่อย่างกับเสือเล่นซะกุ้งติดคอด้วยความหวั่นใจ “ ชอบแบบนั้นเหรอ ”

                “ แบบไหน ” ขอนึกก่อนนะ

                พี่สีฝุ่นเป็นผู้ชายที่...นิ่ง เงียบ ขรึม

                เขาบอกว่าบอกเงียบๆเนี่ยร้ายมาก

                เสือซ่อนเล็บไรงี้

                หรือผมลองไปดึงเล็บกระตุกหนวดเสือสักรอบดี

                อยากโดนเสือขย้ำอ่าคร้าบบบ

                แบบเสือเก้าขย้ำไรงี้ อ๊า

                “ แบบโหดๆ ”

                “ โหดๆ ก็เร้าใจดีนะพี่ ” ผมกลั้วหัวเราะแล้วตอบไปแบบไม่ได้คิดอะไร อ้าปากซดน้ำต้มยำ

                พี่เก้านิ่งไปนิดแล้วคลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผมนิดนึง

                “ นับสองรู้มั้ยครับ...”

“ ... ”

“ โซ่ แส้ กุญแจมือ พี่อย่างถนัด ”        

                มือใหญ่พอๆกันกุมมือผมไว้แล้วลูบแผ่วๆคล้ายยั่วอารมณ์ในที “ อืม... ถ้าชอบแบบเอสเอ็มพี่จะลองศึกษานะครับ จริงๆ พี่ก็ชอบมัดเชือกแบบญี่ปุ่นเหมือนกัน ”

                เอ่อ...

                “ นับสองอยากเป็นแบบให้พี่ลองมัดมั้ยครับ? ”

                ตาพราวเป็นประกายไม่ต่างจากสิงโตกำลังหยอกเย้ากับเหยื่อ พอเหยื่อตายใจก็ค่อยๆกลืนลงคอ... แต่พี่เก้า มึงให้กูชนะสักอย่างไม่ได้เหรอ

                กูอ้อยไม่ชนะ

                ก็ให้กูหื่นชนะเถอะ!!

                “ ไม่ดีกว่าพี่ ” หัวเราะแห้งๆ หวั่นใจกับความหื่นแบบเงียบๆของพี่เก้า ไม่แน่ใจว่าพี่เก้าพูดเล่นหรือพูดจริงกันแน่ ทางที่ดีผมปฏิเสธไปก่อนเพื่อความปลอดภัย

                หน้าผากเนียนถูกจิ้มเบาๆ “ หึ ไม่แน่จริงอย่าเล่นครับน้อง ” แลภูมิใจเนอะพี่เก้าที่เอาชนะผมได้ทุกเม็ดเนี่ย เขายิ้มสนุกเหมือนเด็กแล้วทำให้ผมพูดอะไรไม่ค่อยออกได้แต่ยิ้มเงียบๆ

                “ พรุ่งนี้พี่มีเรียนแล้วก็มีงาน คงไม่ได้ไปดูเรานะ ”

หลังจากกินของคาวเสร็จก็ต่อด้วยของหวานแบบไทยๆที่ทางร้านนำเสนอ พวกเรานั่งพูดคุยกันเป็นระยะๆ ส่วนหนึ่งคือพี่เก้าไถทวิตเตอร์เล่น ส่วนผมก็ต้องมานั่งตอบไลน์ไอ้มาร์คทุกสามวินาทีแม่งดราม่านกสาวอีกเช่นเคย

                ผมพยักหน้าหงึกๆ “ โอเค ” แอบเซ็งหน่อยๆ แต่พี่เก้ามีธุระจะงี่เง่าก็ไม่ใช่ที่

                “ พรุ่งนี้มีงานที่พารากอน ” พี่เก้าเปิดดูตารางงานพลางตักทับทิมกรอบกินไปด้วย “ เป็นงานเปิดตัวครีมตัวใหม่... พี่ลองใช้ดูก็โอเคนะ หน้าพี่ใสขึ้นตั้งเยอะ...ถ้าเราอยากได้เดี๋ยวพี่ขอกับทางแบรนด์มาให้  ”

                ผมงงหน่อยๆที่จู่ๆพี่เก้าก็มาเล่าอะไรแบบนี้ให้ฟังแต่ไม่ได้รำคาญอะไรกลับกันคือผมโคตรตั้งใจฟังเลยเถอะ

                “ ลำบากพี่อ่ะ เอาไม่หรอก ” ผมส่ายหน้าเพราะไม่ค่อยจะดูแลหน้าอะไรขนาดนั้น

                “ ไม่ลำบากสักหน่อย ” ว่าเสียงเบาแล้วเหลือบตามองดูหน้าผมนิดหน่อย “ พี่อยากให้ ”

                “ อ่า ครับ ”

                เสี่ยเก้าเขาจะเปย์ก็อย่าไปขัด!

                “ แล้วก็มีจับสลากผู้โชคดีด้วย ” ลูบคางนิดหน่อยจากนั้นค่อยสบตาผมยิ้มๆ “ อาจจะมีถ่ายรูปคู่ ”

                “ อือฮึ ”

                “ อาจจะมีโอบ ”

                “ เหรอ ”

                “ หอมแก้ม ”

                “ ... ” เหมือนคิ้วจะเริ่มผูกเข้าหากันซะแล้ว ครีมห่าอะไรวะมี ผู้โชคดีได้หอมแก้มพรีเซนเตอร์ ซื้อเท่าไหร่ว่ามาเดี๋ยวไอ้นับจะไปเหมาทั้งร้าน “ อืม ”

                “ อาจจะมีกอด ” ยังจะทำหน้าแป้นแล้นได้อีก

                ผมวางช้อนลงกระแทกถ้วยทับทิมกรอบแล้วมองหน้าพี่เก้าอย่างเอาเรื่อง “ จะบอกผมทำไม ” ไม่ได้อยากรู้เลย

                “ บอกไว้ก่อนเดี๋ยวมีคนหึง ”

                “ ใครจะไปหึง ” งึมงำอยู่กับทับทิมกรอบ

                “ นี่ว่าที่แฟนเลยนะ ”           

                “ ...!! ”

                “ จะไม่หึงสักหน่อยเหรอครับ? ”

----------

               “ โอ๊ย! ”

                เพราะตกใจมากไปหน่อยเลยเผลอกัดลิ้นเข้าอย่างแรง ทิ้งช้อนในมือแล้วเอานิ้วสอดเข้าไปแตะบริเวณที่เจ็บดู มีเลือดติดมานิดหน่อย ผมเผยสีหน้าเหยเกออกมาหยิบทิชชูมาเช็ดเลือดเปรอะบนมือ

                “ อะไรเนี่ย ตกใจจนเผลอกัดลิ้นเลยเหรอ ” เสียงหัวเราะเบาๆในคอของพี่เก้าทำเอาผมหน้าเห่อร้อนอีกรอบ ทำไมเรื่องอะไรน่าอายพี่เก้ามันต้องรับรู้ตลอดเลยวะ

                “ ฮึ่ย ” ไม่รู้จะตอบโต้ยังไงดีเลยเลือกที่จะเงียบมากกว่า

                เขาโน้มหน้าเข้ามาใกล้กว่าเก่า “ ไหน ให้พี่ดูหน่อยครับ ” ไม่ทันได้ห้ามนิ้วเรียวสวยของพี่เก้าก็แตะที่ปากผมแล้ว เคาะบนริมฝีปากล่างเบาๆเป็นเชิงให้ผมเปิดปากให้ดูแผล “ แลบลิ้นหน่อย ”

                เป็นเด็กดีรู้จักเชื่อฟังผู้ใหญ่ครับ

                “ ต้องทายาเดี๋ยวจะเป็นร้อนใน ” เมื่อดูจนพอใจก็ผละออกไป “ ที่ห้องมียามั้ยครับ ”

                ผมส่ายหน้า “ ไม่มี ”

                “ งั้นเดี๋ยวก่อนเข้าหอพี่ซื้อยาให้นะ ” เพิ่งรู้ว่าพี่เก้าเป็นคนใส่ใจทุกรายละเอียดของชีวิต แค่แผลเล็กๆน้อยๆก้ยังใส่ใจ ผมนี่ตาดีตาถึงมากมายถึงได้เลือกพี่เก้า

                ผมพยักหน้าไปแล้วกินขนมหวานจากนั้นก็นั่งรอพี่เก้ากินให้เสร็จ มื้อนี้พี่เก้าเลี้ยงเว้ยเฮ้ย โคตรป๋าโคตรเสี่ย แล้วไม่ทราบว่าป๋าคนนี้มีอิหนูในสังกัดให้เลี้ยงต้อยยังครับ

                ถ้ายังไม่มีเชิญมองมาทางนี้

                น้องสองกำลังอยากได้คนเลี้ยงต้อยอยู่พอดี

                ไม่ได้ให้เลี้ยงต้อยฟรีๆ

                บริการดีถึงเตียงนะ อิอิ

                ผมกับพี่เก้าออกจากร้านอาหารในเวลาสามทุ่มกว่าๆ ระหว่างทางก็แวะร้านขายยาซื้อยาให้ จากนั้นก็ตรงดิ่งมาส่งผมที่ห้องเลย ตอนกลับผมก็ลังเลอยู่ว่าจะเอายังไงต่อดี ชวนพี่เก้าขึ้นห้องดีมั้ยหรือจะปล่อยพี่เขากลับบ้านดี

                “ นับสอง ไม่ชวนพี่ขึ้นห้องหน่อยเหรอครับ ”

                โอเค ไม่ต้องลังเลแล้วในเมื่อคนหล่อเปิดทางให้ซะขนาดนี้ ผมยิ้มยินดีเลยพาพี่เก้าขึ้นห้องด้วยหัวใจแสนขาวสะอาดบริสุทธิ์ผุดผ่องเหมือนสาวน้อยเวอร์จิ้น เอาเป็นว่าผมไม่คิดอะไรชั่วๆอย่างจะแดกพี่เก้า หรือวางยา ป้ายยาจับพี่เก้าแดกหรอก

                เห็นผมหื่นกามทุกนาทีเลยรึไงกัน

                แค่อยากจะอยู่กับพี่เก้านานขึ้นอีกหน่อยเท่านั้นเอง.... แหม คนอย่างผมก็มีมุมคิดดีเหมือนกันนะ ฉะนั้นรบกวนมองผมใหม่ด้วยนะคร้าบ

                “ ที่ห้องมีน้ำแข็งมั้ยนับ ”

                หือ...

                จะเอามาถูหลังผมเหรอ

                “ มีนะ ” ผมมองโทรศัพท์เล็กน้อยเมื่อมีสายเรียกเข้าจากไอ้จิน “ ขอรับสายไอ้จินแปบพี่ ”

                พี่เก้าพยักหน้าแล้วเดินไปกดเลขลิฟต์ให้ แหม รู้สึกว่าเพิ่งจะมาครั้งเดียวนะคุณเก้าแต่ทำไมทำเหมือนมาห้องตัวเองเลยครับ อ๊ะๆ มันแน่นอนอยู่แล้วที่ห้องแฟนก็คือห้องตัวเองไง คิดเข้าข้างตัวเองสุดๆ

                “ มีไรวะ ”

                ( ดึกขนาดนี้ออกไปแรดที่ไหนครับ ) ดึกห่าอะไรเพิ่งสามทุ่ม

                “ อยู่ห้อง ” เนี่ย อีกสองนาทีก็จะเข้าห้องแล้ว เปล่าขี้จุ๊นะ

                ( ตอแหล กูอยู่ห้องเนี่ย ไหนมึง? อยู่ในชักโครกเหรอ ) แปลว่ามันกลับห้องแล้วสินะ ปกติถ้าผมไม่อยู่ห้องก็มีไอ้จินโทรตามนี่แหละ ( วันนี้กลับปะ ไม่กลับกูจะได้ครองเตียง )

                “ กลับสิควาย ไม่กลับจะให้ไปนอนข้างถังขยะรึไง ” กลอกตามองบนไหนความห่วงใยเพื่อนร่วมห้อง “ แค่นี้มึง อีกสามก้าวกูถึงห้อง ”

                แล้วก็เป็นจริง...สามก้าวถึงหน้าห้อง ก้าวที่สี่เข้าไปเหยียบพื้นที่ห้องพอดี ผมเปิดประตูกว้างให้พี่เก้าเข้ามาพร้อมกับรูมเมทตัวโตเดินเปลือยท่อนบนนุ่งเกงขาสั้นเสมอไข่ร่อนมาเลย

                “ อ้าว อยู่กับพี่เก้าเหรอ ” มันทำตาโตนิดหน่อยแล้วผงกหัวทักทายรุ่นพี่ไม่ใช่มันไม่มีมารยาทไม่ยอมยกมือไหว้แต่มือมันกำลังถือจานข้าวตักโซยเข้าปากอยู่ “ หวัดดีพี่ ”

                “ ครับ ” พี่เก้ายังคงแจกยิ้มแล้วกวาดมองดูสภาพอนาถของคุณว่าที่หมอหมา

                “ ไม่ต้องมองมันครับ เสียสายตา ” ผมลากพี่เก้าไปนั่งโซฟาแล้วแย่งจานข้าวไอ้จินมา “ ส่วนมึงไปใส่เสื้อผ้าดีๆ อายพี่เขามั้ย ”

                “ อะไรวะ กูก็ใส่แบบนี้ทุกวัน ” จินโวยวายแล้วหันไปหาพี่เก้า “ พี่ไม่ถือใช่มั้ยครับ ”

                “ ตามสบายครับ พี่อยู่แปบเดียวครับเดี๋ยวก็กลับแล้ว ” เนี่ย... เทพบุตรคนดีของผมแสงขาวของความดีมันโคตรแยงตามากเลย “ นับสองมาให้พี่ทายามา ”

                เลิกสนใจเพื่อนสกปรกของผมแล้วกวักมาให้ผมไปนั่งข้างๆ แน่นอนว่ารีบกระดิกหางไปหาอย่างว่องไวได้รับสายตาเอือมๆของเพื่อนตอบมา หางตาเหลือบเห็นเพื่อนจินเดินกลับเข้าไปเพื่อนชุดก็ค่อยเบาใจหน่อย

                “ ขอโทษแทนเพื่อนด้วยนะครับ ” ว่าก่อนจะเลื่อนจานไปวางดีๆ

                “ ไม่ต้องคิดมาก ”

                คนผมสีเงินยิ้มมุมปากน้อยๆ มือแกะหลอดยาทาแก้ฟกช้ำ ผมเพิ่งเห็นว่าพี่เก้าซื้อมาตอนแรกนึกว่าแค่ยาทาแผลในปาก ผมถอดเสื้อออกทางหัวเพื่อให้พี่เก้าทายาได้ง่ายๆ ไม่ได้อ่อยเลยจริงๆ :P

                นัยน์ตาคมเบิกตาขึ้นนิดๆเมื่อหันกลับมาเจอผมถอดเสื้อออกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขาหัวเราะเบาๆ แล้วตั้งใจทายาให้ผมอย่างสุภาพ... อ๋อย เนื้ออยู่ตรงหน้าแล้วนะพี่เก้า กินผมหน่อยสิ

                หน้าท้องผมเหนือสะดือขึ้นมาหน่อยพบกับรอยช้ำกว้างเขียวม่วงหน่อยๆ อือหือ ปกติหนังผมหนามากนะ อีกฝ่ายต้องแรงควายขนาดไหนวะ ผมเหม่อมองมือเรียวยาวบรรจงละเลงยาลงบนหน้าท้องแล้วกลืนน้ำลายลงคออย่างหวาดหวั่นใจเต้นไม่หยุดเมื่อคิดถึงตอนที่ตัวเองจินตนาการในห้องน้ำ

                ปลายนิ้วเคลื่อนไหวได้รวดเร็วแบบนี้ ถ้าช่วยผมขยับจะเร็วแค่ไหนนะ... เอาอีกล่ะ สมองกลวงๆของผมมันมีอะไรอยู่บ้างนอกจากเรื่องสิบแปดบวก

                “ กำลังคิดอะไรอยู่ครับ ” เสียงทุ้มปลุกผมออกจากภวังค์

                “ กำลังคิดว่าพรุ่งนี้จะชนะรึเปล่า ” ยกยิ้มกริ่มให้เขารู้

                “ ทำหน้าแบบนั้น  ” เงยหน้าขึ้นมาสบตาผมด้วยแววตาวิบวับ “ กำลังหวังรางวัลอยู่สินะ ”

                “ เปล๊า ” ฉีกยิ้มกว้างขึ้นพลางเอียงคอโชว์รอยสักสวยตรงคอ

                “ หึ ” ปลายจมูกโด่งเข้าขยับมาชิดชนกับจมูกของผม “ ไว้จะหาของขวัญดีๆ ให้นะครับ ”

                “ ขอมัดจำก่อนได้รึเปล่า ”

                ลมหายใจเบาบางของอีกคนเข้าใกล้เรื่อยๆ จนมันรวมเป็นลมหายใจเดียวกันกับผม เปลือกตาสีอ่อนขยับปิดลงพร้อมขยับใบหน้าเข้าใกล้กันมากขึ้น สัมผัสหนักของริมฝีปากแตะลงบนปากผมไม่มีการขยับล่วงเกินใดๆ คล้ายอีกฝ่ายต้องการตอกย้ำประทับตีตราจอง เขากดปากลงมาซ้ำๆอยู่หลายครั้งก่อนจะค่อยบรรเลงบทเพลงเบานุ่มคล้ายปุยเมฆ รสกะทิจากปลายลิ้นเราทั้งคู่ช่วยเพิ่มความหอมหวาน... ผมครางอย่างพอใจครั้นเมื่อจะขยับหนีเพื่อหาอากาศเข้าปอด ฝ่ามือร้อนกลับรั้งหลังคอผมไว้แน่น....

                จะขาดอากาศเพราะจูบนี่...ผมแม่งอ่อนหัดว่ะ

                ทุกอย่างกำลังจะไปได้ดี ถ้า

                ก๊อก ก๊อก ก๊อก

                “ อ่า... โทษทีที่ต้องขัดจังหวะนะ ”

                “ ... ”

                “ แต่ห้องนี้ไม่ได้มีกันอยู่แค่สองคนครับ ”

                พี่เก้าหยุดชะงักแล้วหันไปยิ้มให้จินด้วยท่าทีทำราวกับเมื่อกี้ไม่ได้ทำอะไรผิดสักนิด เขาค่อยๆผละออกแล้วนั่งหลังตรงแล้วหยิบเสื้อให้ผมใส่ จินมองสภาพผมด้วยแววตาล้อเลียน...สัดเอ๊ย ลืมสนิทว่ามีสิ่งมีชีวิตอยู่ในห้องอีกหนึ่ง

                “ พี่แค่ช่วยทายาให้นับสองน่ะ ” ว่าไปแล้วก็เก็บหลอดยาใส่ถุงไม่ได้สะทกสะท้านต่อสายตาเลย

                หรือพี่เก้าเป็นพวกชอบโชว์?

                อุ๊ย แบบนี้เอ้าท์ดอร์ก็ไม่หวั่นชิมิ

                “ ครับพี่ ” จินพยักหน้าทำตาเข้าอกเข้าใจ “ แล้วนี่ทายาเสร็จยังครับ ”

                “ เสร็จแล้วครับ ”

                “ งั้นเชิญกลับครับ ” จินแสยะยิ้มมุมปากดูร้ายกาจไม่น้อยมิหนำซ้ำยังผายมือเชิญพี่เก้าออกจากห้องด้วยท่าทางกวนโอ๊ยอีก สีหน้าพี่เก้าดูชะงักหน่อยๆ แล้วยังคงยิ้มอยู่แต่แววตาคล้ายจะแข็งขึ้นมาอีกระดับ

                เวลาพี่เก้าไม่พอใจให้ดูที่ตาของเขาเพราะมันจะแข็งกร้าวขึ้นแถมยังเย็นเยียบอีก...

                “ สงสัยพี่จะรบกวน... ”

                “ รบกวนครับ ” ไอ้เหี้ยจิน!

                ผมถลึงตาใส่เพื่อนตัวดีที่ไม่รู้ว่าพี่เก้าไปเหยียบตาปลาเล็บขบมันเข้ารึไงถึงได้กัดไม่เลิกแบบนี้ แถมพ่อเทพบุตรคนดีผมก็ยังคงสีหน้ายิ้มไม่เลิก

                “ โอเคๆ งั้นพี่กลับแล้วครับ ” เป็นพี่เก้าที่ยกมือยอมแพ้เสียเอง เขายืนขึ้นก่อนแล้วค่อยยื่นมือมาแตะแก้มผมจากนั้นโน้มลงมาหอมแก้ม “ เดี๋ยวพี่กลับก่อนนะครับ ”

                “ อ่า ถึงห้องแล้วบอกด้วยนะครับ ” ผมพยักหน้าโอเค

                “ ฝันดีครับ ” สัมผัสอบอุ่นบนหัวทิ้งไว้เพียงไม่นานก็ผละไป

                พี่เก้าเดินไปหยุดตรงหน้าเพื่อนผมแล้ววางมือลงบนไหล่กว้างนั่น จินหันไปมองมือด้วยสีหน้าเฉยชาก่อนจะเหลือบไปมองหน้าพี่เก้าซึ่งผมไม่เห็นว่าพี่เก้าทำหน้ายังไงแต่คงน่ากลัวไม่น้อยเพราะเพื่อนปากหมาถึงกับเหงื่อตก

                “ กูเตือนด้วยความหวังดี ”

                “ ... ”

                “ อย่าซ่าส์ให้มาก ”

                อือหือ... พระเอกสัด!!!

                ปาหัวใจรัวๆ!!

                ผมนิ่งค้างเพราะน้อยครั้งมากที่พี่เก้าจะหยาบโลนแบบนี้ บรรยากาศในห้องเงียบสงัดไม่ต่างจากป่าช้าการที่พี่เก้าจะหันมาหาผมด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

                “ พี่ไปก่อนนะครับเด็กดี ”

                พูดไม่ออกเลยได้แค่ยกมือโบกให้ เขายิ้มกว้างขึ้นแล้วเดินออกไปเงียบๆ จนกระทั่งเสียงประตูปิดลงสติของผมกับเหี้ยจินถึงจะเข้าสู่ร่าง เพื่อนตัวสูงยกมือกุมอกแล้วหันมาหาผม

                “ ไอ้นับ ”

                “ อะไร ”

                “ พี่เก้าแม่ง... อย่างหล่อ ”

                “ แล้วไง ” ยิ้มกริ่มพอใจเมื่อมีคนชมว่าที่แฟน

                “ มึง ”

                “ ... ”

                “ กูใจเต้นเลยอ่ะ ”

                ฉิบหาย!!!

                …

                …

                …

                “ มึงเชื่อกูเหรอ”

                “ ... ”

                “ กูล้อเล่น ฮ่าๆๆๆ ”

                “ ไอ้เชี่ยยยยยย!! ”

 ผมร้องลั่นแล้วปาหมอนอิงใส่เพื่อนสนิทไม่ยั้งแรง ไอ้จินหัวเราะอย่างบ้าคลั่งวิ่งหนีมือผมจ้าละหวั่น

“ ฮ่าๆ หน้าแม่งอย่างช็อก ฮาสัส ”

                “ อย่าอยู่เลยมึง!! ”

                ผลสรุปในคืนนี้คือผมถีบไอ้จินไปนอนที่โซฟาด้วยความโมโหถึงปากมันจะบอกว่าล้อเล่นแต่ในใจผมนี่เครียดสุดๆจนนอนไม่หลับพลิกซ้ายพลิกขวานานร่วมค่อนคืน

                ถ้าเกิดไอ้จินมันชอบพี่เก้าขึ้นมาจริงๆ เขาจะทำยังไง

                หลายคนคงบอกว่ามีสองทางเลือกคือไม่เลือกเพื่อนก็เลือกแฟน

                แต่คนอย่างนับสองแล้ว ขอสร้างทางที่สามขึ้นมา

                เหมาสองแม่ง!

                ไอ้จินก็ไม่เลวทั้งหุ่นทั้งหน้าตา

                เพราะงั้นสามพีก็ไม่มีปัญหา!

                “ อืมๆ สามพีก็คงไม่เลว ”

                พยักหน้ายิ้มกริ่มให้กับความฉลาดของตัวเอง พอคิดหาทางออกความรู้สึกหนักอึ้งได้ก็หลับไปในที่สุด

                “ จิน หน้ามึงโดนไรมาว้า ”

                “ เหี้ยต่อย ” จินว่ากระแทกเสียง “ มึงต่อยไอ้นับให้กูทีดิ ”

                ผมหันขวับมองเหี้ยจินทำหน้าโกรธแล้วขำ ผมโยนขวดน้ำให้ไต้ฝุ่นไปก่อนจะเข้าไปร่วมวงคุยบ้าง “ มึงจะต่อยกูเหรอไอ้ไวท์ ”

                “ ไม่อ่ะ ” เซียนเกมส่ายหน้าแสดงสีหน้าหวาดๆ อ่ะแน่นอนว่าคนสนิทมักรู้ว่าผมเป็นเทควันโด

                สายดำด้วยนะ

                ถึงใจจริงจะเป็นสายเหลืองก็เถอะ

                “ นับว่ามึงฉลาด ” ชูนิ้วโป้งให้ไปก่อนจะได้รับสายตาเย็นชามาแทน

                เรื่องของเรื่องคือเมื่อเช้าผมยังแสร้งงอนไอ้จินอยู่มันก็มาง้องอนผมด้วยการจี้เอวผม คนบ้าจี้อย่างผมเลยเผลอซัดหน้าไปทีเลยได้แผลมาเป็นที่ระลึก

 ผมไหวไหล่แล้วเดินหลบไปหาพี่ลมผู้ซึ่งขยันมาดูการแข่งบาสของเดือนเสียเหลือเกิน

                “ มาทำไม ” นี่คือคำต้อนรับของรุ่นพี่คณะผมเหรอ กระซิก

                “ ผมรุ่นน้องพี่นะ ” เตือนให้รู้เผื่อลืม “ มาเชียร์ผมหรือมาเฝ้าไอ้นี่กันแน่ ” ชี้ไปที่คุณเดือนอักษรตัวสูง ไต้ฝุ่นกะพริบตานิดๆ แล้วชะงักการดื่มน้ำขวดที่ผมให้นั่นแหละ

                “ อ้าว นี่พี่มาดูผมงั้นเหรอ ”

                สาบานกับกูมั้ยไต้ฝุ่นว่ามึงไม่รู้เรื่อง

                เห็นคนใสซื่อแล้วมันคันไม้คันมืออยากเทโคลนใส่จริงๆ

                ไต้ฝุ่นถ้าเบื่อพี่ลมแล้วมาหานับสองได้นะ

                ไม่เกรี้ยวกราดแบบพี่ลมหร๊อก

“ มโนสัส ” แม้แต่คนสุภาพพี่ลมก็ไม่เว้นที่จะหยาบคายใส่ เขาถลึงตาใส่ผม “ กูมาดูมึงนั่นแหละ เดือนปีนี้แม่งกาก ”

กลอกตามองบนเลยครับ “ ขอโทษที่ผมมันกากครับ ” แต้มเมื่อวานมันไม่มีค่าเลยเหรอ! คิดแล้วน้อยใจ! ใช่สิ! ไม่ใช่ไอ้ไต้ฝุ่นนิ!

“ วันนี้น้องกูลง มึงห้ามทำน้องกูบาดเจ็บเด็ดขาด ”

ผมย่นจมูกใส่อย่างฮึดฮัดแล้วมองไปยังอีกฝั่งซึ่งก็เห็นหมอดินคนดังกำลังวอร์มร่างกายอยู่พอดีเลย วันนี้ก็เหมือนเดิมคือรอยสักตรงแขนอย่างสวย

น้ำลายสอนิดๆ

ถ้าพี่เก้าสักบ้างจะ Hot แค่ไหนนะ

“ ผมไม่ทำน้องพี่บาดเจ็บหรอกน่า ”

แต่ถ้าลวนลามอ่ะไม่แน่ หึหึ

“ ดีมาก ” พี่ลมพยักหน้าอย่างพอใจแล้วไม่ลืมจะกำชับไต้ฝุ่น “ มึงก็ด้วย อย่าทำให้น้องกูบาดเจ็บ ”

“ พี่เห็นผมเป็นคนเล่นนอกกติกาเหรอ ”

“ กูไม่ได้หมายความแบบนั้น ”

“ ผมเพิ่งรู้ว่าในสายตาพี่ ผมเป็นรุ่นน้องที่แย่ขนาดนั้น ”

“ ไอ้ไต้ฝุ่น มึงจะดราม่าหาป้ามึงเหรอ! ”

เอาแล้ว... ทะเลาะกันซะงั้น ผมผู้เป็นส่วนเกินจึงหลีกหนีคลานกระดึ๊บๆ ออกห่างจากทั้งคู่หมุนตัวเดินไปหาพี่สีฝุ่นคนหล่อออร่าโหดตรงเต๊นท์สตาฟเพื่อขอน้ำมันมวยสักหน่อย

เคยได้ยินมั้ย

พี่เก้าไม่อยู่ ไอ้นับร่าเริง

                “ พี่ครับ ขอน้ำมันมวยหน่อยได้มั้ยครับ ”

                “ หน้ากูเหมือนคนพกน้ำมันมวยเหรอ ” ...แดกแฟ้บแปบ ถ้าพี่มึงจะมีมนุษย์สัมพันธ์ดีเลิศ “ กูล้อเล่น เอาไปดิ ” หน้าล้อเล่นคุณพี่ไม่ต่างจากจะฆ่าจะแกงผมเลย คนหน้าตายหยิบขวดน้ำมันมวยมาให้ผมแล้วกลับไปสนใจหนังสือต่อ

                นกอีกแหละ... เดินคอตกกลับไปนั่งรวมกลุ่มกับเพื่อน พวกมันมัวแต่คุยเรื่องไร้สาระอยู่เลยไม่ทันได้ดูความนกของผมซึ่งเป็นเรื่องที่ดีโคตรๆ หลังจากทาน้ำมันมวยด้วยหัวใจช้ำๆเสร็จก็มานั่งอ่านความเคลื่อนไหวของพี่เก้า

ช่วงนี้ผมไม่ค่อยดูมากนักเพราะว่าคนที่ผมติดตามดันมาอยู่ข้างแล้ว เพราะงั้นโทรศัพท์เลยไม่จำเป็นเท่าไหร่

นี่เก้าไง @Kaokao_Rat

วันนี้ใครอยากเจอเก้า มาเจอได้ที่งาน XXX ที่ XXX เวลา 17.00-19.00 นะ.นะครับ มากันเยอะๆนะครับ

โปรโมทไปอีก... จะว่าไปช่วงห้าโมงจากมหา’ลัยไปพารากอนก็ไม่เท่าไหร่ น่าจะไปทันงานพี่เก้านะ พ่อจะไปเหมาครีมมาให้หมดร้านเลย

นี่เก้าไง @Kaokao_Rat

@OpppTR แล้วเจอกันที่งานนะครับ คิดถึงมาก

นี่เก้าไง @Kaokao_Rat

@Urihhhh ไม่ได้เจอตั้งนาน คิดถึงนะครับ อย่าลืมมาหาผมนะ

นี่เก้าไง @Kaokao_Rat

@Evil_Pkso มาเลย ถ้ามาได้จะให้หอมหนึ่งที

ไอ้พี่เก้า!! ไอ้ขี้อ้อย ไอ้ ไอ้ ไอ้เจ้าของไร่อ้อยสามพันล้านเอเคอร์!! เว้ย ด่าไม่ถูกแล้ว! ผมทำหน้าบึ้งตึงใส่ข้อความทวิตตอบกลับทั้งหลายทั้งแลของพี่เก้า

ไล่อ่านดูแล้วแม่งอย่างหมั่นไส้

ไม่ได้... ท่องไว้ พี่มันทำเพื่องาน เพื่องานเท่านั้น

บ่นงึมงำกับตัวเองแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่วันนี้ผมกับพี่เก้ายังไม่ได้คำกันสักคำ ข้อความก็ไม่มี จะทักไปก็กลัวพี่มันจะยุ่งอยู่ นี่ละน่า... คนคุย

คนคุย...คุยให้ตายยังไงถ้าไม่ใช่แฟนก็เป็นแค่คนคุย

เพราะงั้นเราต้องเลื่อนสถานะตัวเองให้ว่อง!

                แต่จะเลื่อนยังไงดี

                รวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัวดีมั้ย

                ขณะกำลังวางแผนแสนแยบยลในหัวเสียงเป่านกหวีดเรียกรวมก็ดังขึ้น ผมยัดโทรศัพท์กลับในกระเป๋าตามเดิมแล้ววิ่งเหยาะๆไปเตรียมตัวแข่ง

                พอผมไปยืนประจันหน้ากับหมอดินแล้วเรื่องพี่เก้าแม่งปลิวเลยครับ...

                กวาดมองดูรูปร่างของเดือนแพทย์แล้วอยากจะลูบไล้ เหี้ย... มีกล้ามเนื้อกว่าผมอีกเว้ย แล้วหน้านี่จะดุไปไหน จะรักษาคนไข้หรือฆ่าคนไข้กันแน่ เหมือนฟ้าจะเป็นใจมากๆ ที่ไอ้กัปตันทีมเลือกให้ผมประกบไอ้ดิน

                ไม่อยากจะบอกว่าควอเตอร์แรกทั้งควอเตอร์ผมได้สกรีนได้ทัชได้สครัชเนื้อตัวดินไปได้ไม่น้อย มันชุ่มชื่นหัวใจเหลือเกิน จังหวะที่มือสัมผัสโดนหน้าอกมันนี่อย่างฟินกัดปากหนักมากไม่ให้ร้องออกมา

                บอกเลยว่าแพ้ทางพวกหน้าโหดๆ อย่างดินกับพี่สีฝุ่น ไม่สิ แบบไต้ฝุ่นก็โอเค ไอ้วินก็ไม่ได้น้อยหน้า อืมๆ เพื่อนใหม่อย่างนาวาก็ได้อยู่ สรุปเลยว่า...ใครหล่อ ผมสนใจหมด

                “ มึงทำดีมากไอ้นับ ” ดิวตบไหล่ผมปุๆ “ มึงเล่นไอ้ดินซะยับเลย ”

                “ คนมันเก่ง ”

                “ ควอเตอร์สองก็...ขยี้ให้แหลกเลยมึง ”

                ขยี้ตรงนี้เลยเหรอ

                ไม่ดีม้างงงงง

                แต่มองกล้ามแขนกับรอยสักทีไรใจมันหวั่นไหวพาให้หัวใจน้อยๆ อยากจะยอมสยบเหลือเกิน แน่นอนว่าควอเตอร์สองผมเล่นหนักกว่าเดิมเพราะดูเหมือนจะไปเหยียบกับระเบิดเข้าจนได้ ไอ้ดินเล่นชู้ตระยะไกลก่อนที่ผมจะเข้าสกรีนได้ทัน พอมันทำแต้มได้ก็หันมาแสยะยิ้มใส่ผม

                “ เก่งนี่หว่า ” ไอ้ดินพูดเบาๆ ตอนผมเลี้ยงลูกหลบมัน

                ชมผมด้วยเฮ้ย!

                อร๊าย มันสนใจผมแล้วแฮะ

                เล่นอย่างเมามันส์บวกลวนลามนักบาสอย่างนิดๆหน่อยๆไม่ให้ใครจับได้จนกระทั่งจบควอเตอร์สาม พอควอเตอร์สี่ผมก็ไม่ได้จับหรือถูกเนื้อต้องตัวใครอีก... เรียกได้ว่าใครวิ่งเข้ามาผมนี่เบี่ยงหลบเองเลยครับ

                ก็มันแบบว่า...

                “ ฮัลโหล เออไอ้เก้า ”

                “ ... ”

                “ เด็กที่มึงฝากกูดูอ่ะเหรอ ” พี่สีฝุ่นเงยหน้ามามองผมก่อน อุ๊ย รู้ด้วยว่าใครเด็กพี่เก้า ฟังเเล้วมันจั๊กจี้หัวใจ

                แต่... สนิทกันเหรอ

                “ ไม่นะ เด็กมึงก็ไม่ได้ทำอะไรไม่ดีนะ ”

                ใช่มั้ย! ผมมันเป็นเด็กดีของพี่เก้า!

                “ แค่เด็กมึงแจกอ้อยทั้งสนาม  ”

--------------

ขอให้รอด

#นับเก้ารัก