เทียนสายรุ้ง

ลำดับตอนที่ #1 : หลงป่า!!

เช้าวันหนึ่ง อากาศแจ่มใส แดดส่องจ้าอย่างที่เคยเป็นทุกๆวัน ลมเย็นๆพัดผ่านหน้าของฉันไป



ขณะที่ชั้นกำลังเดินออกไปที่สวนดอกไม้ในป่าหลังบ้านฉัน



บ้านของฉันอยู่ในชนบท บ้านของฉันไม่มีควันพิษเหมือนในเมืองเลย มีแต่อากาศบริสุทธิ์ ลมเย็นๆสบายๆ และมีสวนดอกไม้ด้วย



แต่สิ่งหนึ่ง เป็นสิ่งที่ไม่ใช่เรื่องดีในชนบทของฉันคือการเข้าไปในป่าต้องห้าม



เพราะคนที่เข้าไปในป่านั่นจะไม่ได้ออกมาอีกเลย เขาเล่ากันว่า ใจกลางป่าที่นั่นจะมีเทียนอยู่เล่มหนึ่ง มีสี 7 สี ซึ่งก็คือสีรุ้ง หรือจะเรียกเทียนนั่นว่า“เทียนสายรุ้ง”ก็ได้



แล้วเขาก็บอกมาอีกว่า เทียนนี่ ถ้าใครสามารถเข้าไปเอาเทียนแล้วกลับออกมาได้ จะสามารถขอพรอะไรก็ได้ 3 ประการ(ยกเว้นขอให้พรเพิ่มขึ้นนะ)ฉันอยากได้เทียนนั้นจัง จะได้ขอให้แม่ของฉันที่ป่วยหายป่วย...



เช้าวันรุ่งขึ้น นีน่าเพื่อนของฉันชวนฉันมาเล่นโยนบอลตั้งแต่เช้า



“เอรี่ ไปเล่นตรงป่านู้นดีมั๊ยจ๊ะ”นีน่าถามฉัน



“ไม่เอาหรอก ตรงนั้นมันเป็นป่าต้องห้ามนะ ลืมไปแล้วหรอ”ฉันบอกเธอ



“งั้นไปเล่นตรงสวนดอกไม้ตรงนู้นแล้วกัน”แล้วฉันก็ตอบตกลง...

แต่เรื่องมันยังไม่จบง่ายขนาดนี้ ฉันโยนลูกบอลไปให้ให้นีน่า แต่เธอรับไม่ได้ และมันก็กระเด็นเข้าไปในป่าต้องห้าม!! แล้วก็หายไปในความมืดมืดมิดสนิทกาย วาจา และใจ...(ความมืดมิดมีกาย วาจา ใจด้วย คนเขียนนี่ชักมั่วเข้าไปใหญ่แล้วแฮะ สงสัยเรียนพุทธศาสนาแล้วโรคบ้ากำเริบแหงๆเลย) เข้าเรื่องกันต่อดีกว่านะ



เฮ้อ จะทำไงดีเนี่ย นั่นก็เป็นบอลลูกสุดท้ายที่ฉันมีอยู่ แล้วมันก็เป็นของเล่นชิ้นสุดท้ายของฉันซะด้วยสิ แล้วคุณพ่อก็บอกว่าถ้าทำหายพ่อจะลงโทษอีก ทำไงดีเนี่ย คงไม่มีทางเลือกแล้วหละ...



“เอาไงดีเอรี่ ป่านั้นก็น่ากลัวจะตาย ใครเข้าไปก็กลับมาไม่ได้อีก ทำไงดีๆๆๆๆ”นีน่าพูดอย่างกระวนกระวาย



“เฮ้อ...ไม่ทางเลือกแล้วหละ...”เอรี่โอบไหล่ นีน่า



“ฉันจะเข้าไปเก็บลูกบอล” นีน่าหมดหนทางและต้องจำใจเข้าไปด้วย



ข้างในป่านั้น เราไม่เห็นอะไรเลย มีแต่ความมืด เอรี่จึงต้องไปเอาไฟฉายมาก่อนที่จะเข้าไปในป่านั่น เมื่อเธอเดินออกมา ทั้งคู่ก็เข้าไปในป่าทันที...T๐T<<นีน่า



นีน่ากลัวมากเป็นพิเศษ เพราะเธอกลัวว่าจะมีผี เนื่องจากเธอกลัวผี(งงแฮะ)แต่เธอก็รีบเดินเข้าไป เพราะหวังว่าจะมีแสงสว่างจริงๆที่ไม่ใช่แสงของไฟฉายอยู่เบื้องหน้า แต่แล้ว เธอก็เจอลูกบอลกลิ้งอยู่ในป่าที่ซับซ้อน เธอจึงไปหยิบลูกบอลมา แล้วเดินกลับไปในทางที่เธอมา



แต่เมื่อเธอเดินไปข้างหน้า เธอกลับเจอทางอีกทาง ทั้งคู่จึงส่องไฟฉายไปตามทาง แล้วเธอก็พบกับสิ่งที่ไม่คาดคิดมาก่อน สิ่งนั่นก็คือกระดูก และสากศพ

เอรี่ไม่เป็นอะไรมากเท่าไหร่ เพราะเธอเป็นคนที่ไม่เชื่อเรื่องผี แต่สำหรับน่านีน่า นี่เป็นเรื่องที่เธอกลัวที่สุดในชีวิต เธอ ช็อกมาก จนเกือบจะเป็นลมไปเลย แต่ทั้งคู่ก็เดินไปได้อย่างปลอดภัย

ทางข้างหน้าเต็มไปด้วยรากต้นไม้ ทั้งคู่ล้มลงไปหลายครั้ง แต่เอาเถอะ ยังไงก็ต้องหาทางออกให้ได้



“เอรี่ เธอแน่ใจนะว่าเธอเขียนสัญลักษณ์อะไรนั่นไว้เรียบร้อยแล้ว”นีน่าถามเอรี่ด้วยความกังวล



“แน่สิ เพียงแต่...”เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูหมดหวัง



แน่ละสิ เรื่องที่เธอจะพูดต่อไม่ใช่อะไรหรอก แต่เป็นเรื่องเล่าปรกติที่อยู่ในนิยายแฟนตาเชียทั้งหลาย  เรื่องที่เธอจะพูดก็เหมือนกันบันไดที่โรงเรียน ฮอกวอร์ท ในเรื่องแฮรี่พ็อตเตอร์ ...



“เอ่อ เท่าที่ฉันรู้มา ทางที่นี่จะสลับกันทุก 5 นาที...”



“หา!ว่าไงนะ ทุก 5 นาที แล้วจะทำยังไงให้ถึงที่ที่เราเขียนสัญลักษณ์นั่นไว้หละ ที่นี่กว้างจะตายถึง”



“มันก็มีอยู่วิธีเดียวแล้วหละ”



“วิ่งงงงง!!!”ทั้งสองพูด และวิ่งกันอย่างไม่คิดชีวิต



และในที่สุด ความพยายามของทั้งคู่ก็ไม่เสียเปล่า พวกเธอเจอสัญลักษณ์ซึ่งเป็นรูปดาวที่พวกเธอขีดไว้ตลอดทาง

เมื่อทางสลับอีกครั้ง เธอก็เห็นสัญลักษณ์รูปดาวของเธออีก เธอจึงวิ่งเข้าไป



แสงสว่างเริ่มปรากฏ

อีกเพียงไม่กี่ก้าวเธอก็จะได้กลับไปสู่บ้านของเธอแล้ว

แต่ทว่า อีกเพียงก้าวเดียวเธอก็จะได้กลับไปแล้ว

แต่เวลาไม่เคยรอใครจริงๆเลย -,-\"

ก่อนที่เธอจะได้ก้าวไปสู่บ้านของเธอ มันก็สายไปเสียแล้ว ป่านี้สลับกันอีกแล้ว....

*****************************************************************************************************

เรื่องกำลังเข้มข้นอยู่เลย เอรี่และนีน่าจะกลับบ้านไปหรือไม่ ติดตามชมได้ในตอนต่อไปเล้ยยยย

^๐^

ปล. เรื่องอาจจะสั้นมากไปหน่อยนะคับ พอดีเราไม่มีเวลาแต่งเลย คราวหน้าจะพยายามให้เรื่องยาวกว่านี้ค้าบบบ ^๐^