ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ห้องเก็บของ เก็บๆ เก็บทุกอย่าง!

    ลำดับตอนที่ #2 : Audition นางเอกด๊อง (อีกแระ) >>เน

    • อัปเดตล่าสุด 6 ธ.ค. 51


    ฟอร์มแบบสมัคร เอลล์ดิตาร์ (ดงแฮ ^ ^)
    คำถามสี ชมพู ตอบ สีดำ นะคะ (เพื่อไม่ให้สายตาหนิงพร่ามัว 555+)
     
    ประวัติตัวละคร
    ชื่อ-นามสกุล (แฟนซีนะคะ >.<) ::รีวาเน่ เพลนคา
    ชื่อเล่น ::รีน
    ลักษณะภายนอก/บุคลิก (2 บรรทัด Up!!) ::อารมณ์ดี น่ารัก แก่นๆ ยิ้มหน้าบานเป็นจานกระด้งทั้งวัน จนคนอื่นอยากถีบส่งศรีธัญญา // ผมยาวประมาณไหล่สีดำไฮไลท์แดงน้ำตาล แก้มป่องๆ  ตาโตสีดำแบบไม่ใส่บิ๊กอาย ผิวขาว เหมือนเด็กแก่นๆ ท่าทางการเดินไม่เป็นผู้หญิง
    นิสัย (5 บรรทัด Up!!) ::จำกัดคำที่เหมาะกับตัวเธอได้คำเดียวคือ –รั่ว- แบบหาที่ติไม่ได้ เซ่อๆซ่าๆ บ้าๆบอๆ อย่างที่บอกเป็นคนยิ้มง่ายมากๆๆ ยิ้มมันทุกที่ ยิ้มมันทุกสถานการณ์ แต่ถ้าเจอเรื่องกระทบจิตใจขั้นรุนแรงก็มีอันเป็นหงอย (แต่ก็ไม่นานหรอก)ชอบคิดเรื่องเป็นตุเป็นตะ เห็นนู่นเห็นนี่จิ้นเป็นอะไรที่อุจาดจิต หรือเวอร์มากมาย ชอบทำตัวซื่อให้คนอื่นเอ็นดู แต่ความจริงแล้วกวนประสาทสุดฤทธิ์ ชอบแกล้งคนสุดเดช แกว่งเท้าหาเสี้ยน แต่ก็จัดการปัญหาได้ด้วยตัวเองและเล่นละครบีบน้ำตาได้แนบเนียนแบบหาตัวจับยาก หลงตัวเองแบบไร้ที่ติ ประมาณชั้นสวย ชั้นเริ่ด ชั้นหน้าตาดี ท่องคติคนสวยทำอะไรไม่เคยผิด พูดมากกกกกกกกกกกกกก พูดเก่ง เหมืนอปากติดไอพ่นพูดมันไม่หยุด จนบางคนอยากเอารองเท้ายัดปาก พอคนอื่นบอกว่ารำคาญยัยนี่ก็ประเภทตอบกลับว่า “อิจฉาเสียงอันไพเราะของชั้นก็บอกมาเถอะ” ไม่ค่อยชอบให้คนเห็นด้านอ่อนแอ ส่วนใหญ่จะทำเป็นเฮฮาบ้าบอกเหมือนเดิม คนอื่นเลยเห็นว่าเธอเป็นคนเปลี่ยนอารมณ์เร็วมาก เวลาโกรธใครที คนโดนโกรธต้องงัดสารพัดวิธีการง้อ เพราะเป็นคนโกรธยากหายยากมากกกกกกก แต่ไม่ชอบโดนโกรธ ง้อคนเก่ง ใจแข็ง แต่ขี้อ้อน ง้องแง้งคนอื่นให้คนอื่นใจอ่อนยวบยาบ ถ้าโมโหด่าไฟแล็บด้วยคำพูดและเหตุผลที่ไม่มีใครเค้าคิดกันได้งานอดิเรกคือเอาหูไอพ็อดมาเสียบหู ความจำดีมากกก โดยเฉพาะเรื่องไร้สาระ และเรื่องขายขี้หน้าของคนอื่นจำมันได้ทุกฉากทุกชอตทุกคำพูดทุกตัวอักษร ฟาดขนมหวานทุกชนิด โปรดปรานไอติมเข้าไส้ โดยเฉพาะรสช็อคโกแล๊ต หัวดื้อและหัวแข็งดีเด่น หากว่าไม่ คือไม่ ถ้าใช่คืดใช่ ไม่ชอบโดนบังคับ เกลียดการโดนควบคุมโดนสั่ง ทำตามใจตัวเอง ใครมาเซ้าซี้นู่นนี่มากๆหาเรื่องกวนกลับ หรือตะโกนใส่หุเอาให้อื้อกันไปข้าง
    ความสามารถพิเศษ ::คิดเรื่อง หาเหตุผลได้พิสดารแบบไม่น่าเชื่อ สามรถ เล่นเกมส์ ฟังเพลง แล้วจ้อได้ในเวลาเดียวกัน
    เผ่า :: มนุษย์
    ชอบ ::การที่เห็นคนอื่นเป็นทุกข์กับการแกล้งของตัวเอง (ออกแนวเลว) เรื่องเฮๆฮาๆ เพลงเพราะๆ ไอพ็อด
    เกลียด ::ความเงียบ ความเหงา ความกดดัน ขนมไม่อร่อย โดนบังคับ คนชอบเซ้าซี้
    กลัว ::โดนโกรธ ไอพ็อดเจ๊ง เหตุการณ์ที่ต้องรูดซิปปาก อาการเจ็บคอที่ทำให้อดพูด
    อิมเมจ (พร้อมชื่อนะคะ ยกเว้น ยูนฮี แพนด้า และซึงฮยอนจ้า 5 รูป Up!!) :: พัน ยูนฮี







    อิมเมจคู่ ( 3 รูป Up!!) ::





    ………………………………………………………………
     
    คำถามทั่วไป >[]<!!
     
    1.รูปแบบความรักของคุณกับคู่ (รักหวานแหวว เศร้า โหด ซาดิสท์ หื่น ฯลฯ)
    ::เฮฮาปาร์ตี้ ฮาๆกัดจิกกันเล็กน้อยเพื่อความน่ารัก (แอบหื่นนิดๆ ก็ด๊องเจ้าชู้ชิมิ)
     
    2.ต้องการบทยัดไหมคะ??
    ::ต้องการด๊องคนเดียวอ่า
     
    3.คิดยังไงกับพล็อตและคาแร็คเตอร์เอ่ย >.<??
    ::ถูกใจค่า เป๊ะเลย น่ารักดี แฟนตาซีแบบชอบมาก น่าสนใจมากเลย
     
    4.ออดิชั่นติด มารายงานตัวภายในสามวันน้า ^ ^ แล้วสํญญาไหมว่าจะไม่ทิ้งฟิค จะเม้น+โหวต คอยให้กำลังใจไรท์เตอร์ตลอด สัญญาได้ไหม??
    ::เรื่องรายงานตัวในสามวันไม่สัญญาค่ะ เพราะเรียนอยู่ประจำ ซึ่งโรงเรียนไม่ยอมควักตังค์ติดเน็ต ซื้อคอมให้นักเรียน T^T แต่ไม่ทิ้งฟิค เม้นโหวต นี่แน่นอนค่ะ สัญญา
     
    5.จะบอกอะไรไรท์เตอร์คนนี้ไหมเอ่ย??
    ::ต้องการติดอย่างสุดๆ  ไรท์เตอร์กรุณาช่วยพิจารณาด้วยเถอะค่ะ และเอ็นดูพี่ที่รักทงเฮสุดดวงใจไว้ด้วยเถอะค่ะ (เสี่ยวได้อีก)
    แอบขอโทษกับคำตอบอ่านยาวเวอร์เหมือนจะไปแข่งโอลิมปิกเช่นเดียวกันค่ะ มันส์มือไปนิดนึง แหะๆ -/|\-
     
     
    ………………………………………………………………………………………………………
     
    คำถามชิงบท >__,< ตั้งใจตอบนะคะ ^ ^
     
    1.วันนี้ เป็นวันที่โชคร้ายของคุณ ขณะที่คุณกำลังวิ่งเล่นอยู่ในทุ่งหญ้า(สะวันน่า ฮ่าๆๆ) ณ ตอนที่คณะเดินทางทั้งหลายหยุดพัก โดยที่เอลล์ดิต้าร์ได้เดินไปหาเมล็ดพันธุ์พืชมาปลูกตามประสา คนรักธรรมชาติ และเมื่อเขารวบรวมเมล็ดพันธุ์เสร็จ คุณที่อยู่ใกล้ๆ ดันสะดุดก้อนหินขนาดยักษ์และกลิ้งไปทับเมล็ดพันธุ์ที่เอลล์ดิต้าร์เก็บไว้เต็มๆ ใช่!!เขาโกธรมาก แต่ก็เก็บเงียบไว้ มีเพียงแววตาที่แสดงถึงอารมณ์ขุ่นมัว คุณจะทำอย่างไรให้เขาหายโกรธเอ่ย??
    ::“อ๋า~~ ขอโทษน้า ชั้นไม่ได้ตั้งใจน้า”
    “=__________=”
    +++++++++ชื้งๆๆ+++++++++
    “-/|\-“
    “...................... -__- “
    “เอลล์ดิตาร์อ่า ชั้นไม่ได้ตั้งใจจริงๆขอโทษน้า จะให้ชั้นทำไงอ่า”
    “เหอะ ชั้นหาตั้งนานกว่าจะได้กองนี้ เจอเธอคนเดียว พังหมด!!”
    “T^T”
    “ยัยตัวยุ่ง ไม่ต้องมาทำหน้าอย่างงั้นหรอก ไม่เห็นใจ”
    “ง่า =O= ใจร้าย“
    “........”
    “จะให้ชั้นทำอะไรอ่า นายถึงจะหายโกรธง่ะ ชั้นไม่ชอบให้นายทำตาขวางๆใส่ง่ะ”
    “...........”
    “เอลล์ดิตาร์~~~~”
    ร่างสูงเดินหนีไปดื้อ ทิ้งท้ายไว้ด้วยตาโกรธๆ แต่เธอมิยอมแพ้ ย่ำพรวดพราดไปคว้าแขน
    “น้าาาาาาาาาา หายโกรธน้า ><” เสียงหวานหยดย้อย
    “น้า หายนะๆๆๆ”
    “น้าาาาาาาาา ถ้านายไม่หายโกรธ ชั้นจะงับหูนาย”
    “- -*”
    “เอลล์ดิตาร์สุดหล่อออออออออออออออ หายโกรธเถอะ” จิ้มแก้มร่างสูงจึ้กๆ
    “ชั้นไม่บ้ายอ”
    “ง่า ชั้นไม่ผิดนะ ขามันเดินไปสะดุดเอง ชั้นไม่ผิด” โบ้ยความผิดไปให้สิ่งอื่น
    “ใช่ไม่ผิดเลย-0-“
    “เย่~! นายหายโกรธแล้วใช่มะ”
    “เข้าใจมั้ยว่าประชด”
    “งือ T_T “
    -____________________-********”
    “ง่า~~ หายเหอะน้าๆ น้าๆๆๆ นายจะใจดำโกรธคนหน้าตาน่ารัๆ สวยๆ โนเนะๆ คิขุๆอย่างนี้ได้ลงคอเลยเหรอ”
    “- -*” น่าตบมากขึ้นไปอีก
    “ใจร้าย ใจดำ โหดเหี้ยม อำมหิต หน้าเลือด ขนดก หนังเหี่ยว หนังย่น ไอ้หน้าปลานีโม่ ทำไมไม่ใจดีน่ารักเหมือนนีโม่มั่งเลยง่า TOT “
    “ปากเธอ มันหาเรื่องมากเลยรู้มะ”
    “ไม่รู้”
    “ปกติ เค้าจะถามว่า ให้ชั้นทำอะไรก็ได้ ขอแค่นายหายโกรธ ไม่เห็นเธอจะพูดออกมาซักนิด”
    “ไม่ นายต้องให้ทำอะไรที่มันพิสดารๆ แปลกๆ ทุกเรศลูกกะตาแน่ๆ”
    =________=”
    “แล้วถ้าถามอย่างงั้น นายจะให้ชั้นทำไรอ่ะ”
    “คิดไม่ออกแล้ว เพราะเพิ่งนึกได้ว่าเธอน่าด้าน ทำอะไรมันก็ไม่อายหรอก”
    “ชั่ว~!”
    “ชั้นโกรธเธออยู่นะ”
    “แง่ะ! นายยอมพูดกับชั้นแล้วอ่ะ แปลว่านายหายโกรธแล้ว”
    “โมเมสุดๆ”
    “ง้อไปนายก็ไม่หาย ปกติคนอื่นใจอ่อนยวบยาบ คารวะกับความน่ารักของชั้นไปแล้ว”
    “ชั้นไม่ใช่คนหลงผิด”
    10 วิผ่านไป
    “นายว่าชั้นอีกแล้ว”
    “ให้ตายเหอะ เธอนี่มันหัวช้าจริง”
    “แล้วนี่นายหายโกรธยัง”
    “ยัง”
    “ทำไมอ่ะ”
    “ก็ยังอ่ะ”
    “โถ่ใจแข็งไปมันก็เท่านั้นแหละ ชั้นรู้จริงๆนายใจอ่อนนานแล้วใช่ม้า เอลล์ดิตาร์ >_< ”
    “-*-“
    “หายโกรธนะๆๆๆ” ทำตาโตๆ แอ๊บแบ๊วเด็ก เสียงอ้อนสุดฤทธิ์ เริ่มทำตัวงุ้งงิ้งๆเป็นง้องแง้งกับเงอะงะ
    “ไม่งั้นชั้นหอมแก้มนายนะ”
    “กลัวจังเลย แน่จริงก็ทำดิ”
    จุ๊บ~
    “อ่ะ เพระงั้นหายโกรธได้แล้วนา”
    “เธอนี่มันไม่เป็นผู้หญิงซักนิดเลย”
    “ถ้านายไม่หายโกรธ ชั้นว่านายคงเป็นพวกไม่ชอบผู้หญิงแล้วแหละ เพราะเจอขนาดนี้ยังไม่ใจอ่อนแลยอ่ะ พวกชอบเพศเดียวกันใช่มะ”
    “พอแล้ว เหตุผลเธอมันน่าต่อยมาก หายโกรธแล้วก็ได้”
    “จริงนะ”
    “เออ”
    “เอลล์ดิตาร์น่ารักที่สุดเล้ย~ ^O^”
    “=_=^^”
     
    2.คืนหนึ่ง ขณะที่คุณกำลังเล่นกับหิงห้อยตัวน้อยอยู่จู่ๆ คุณก็ได้ยินเสียง ‘อ๊า........เบาๆหน่อยสิ เทเรนิส ฉันไม่ได้อึกอย่างนายนะ อ่า...อ๊า.....’ เสียงนุ่มแบบนี้ เอลล์ดิต้าร์แน่คุณจำได้ เสียงที่พาคิดไปไกล มันชักนำให้คุณเดินมาที่เต้นท์ของ คู่กรณีทั้งสอง และทันทีที่เปิดเข้าไป คุณก็พบว่า ชายหนุ่มทั้งสอง กำลังอยู่สภาพเปลือยท่อนบนทั้งคู่!! มันยิ่งทำให้คุณคิดมากไปกว่านั้น และเมื่อคุณกำลังจะกรีดร้องด้วยความตกใจในสิ่งที่เห็น!! เอลล์ดิต้าร์ก็พุ่งมาลากคุณไปที่ริมน้ำตกด้านข้างทันที ก่อนประกบริมฝีปากของเขาลงมาเพิ่มปิดเสียงร้องของคุณ!! คุณคิดว่าพวกเขากำลังทำอะไรกันในเต้นท์และ จะหลุดออกจากอ้อมแขนของคนตรงหน้าของคุณอย่างไร (ขอบทบรรยายและคำพูด ตั้งแต่คุณได้ยินเสียงเลยนะ ^ ^)
    ::หิ่งห้อยน่ารักชะมัด สวยๆๆๆๆ
    ชอบบบบบบ~~~ ฉันชอบบบบบบบบบบบ
    กระโดดไล่กับหิ่งห้อย ราวกับไม่เคยเห็น (ไหว้มันเลยสิ) แต่แล้วก็ชะงัก หิ่งห้อยที่บินหนีเธออยู่บินลิ่วไปทันทีที่ได้โอกาส
    ‘อ๊า........เบาๆหน่อยสิ เทเรนิส ฉันไม่ได้อึดอย่างนายนะ อ่า...อ๊า.....’
    เอ่อะ เสียงๆ เสียงอะไร ทำไมมันดูน่าสยองพิลึก
    ‘อื้อ................อ่า’
    ง่า เสียงมันคุ้นๆ หวังว่าคงไม่ใช่....
    แต่แล้วเสียงก็ตามมาหลอกหลอนอีก คราวนี้คนสวยขอฟันธง เอลดิตาร์แน่ๆล้านเปอร์เซ็น แล้วมันทำอะไรก๊าน เสียงชวนส่อเรื่องแบบนั้นชะมัด
    ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เธอเดินตามเสียงเข้าไป
    ยิ่งเดินยิ่งสั่น กลัวจัด แล้วก็มาหยุดอยู่หน้าเต็นท์ตัวการ
    หายใจเข้าลึกๆ แล้วกระชากผ้าเปิดเต็นท์
    “พวกนายทำอะไรก๊านนนน เสียงมันส่อ.....พวก พวก พวกนายย กะ กรี...”จากความคิดกลายเป็นความจริงแน่ๆ มาเปลือยโชว์ท่อนบนกันด้วย
    “กรี๊ด...” ก่อนจะได้กรี๊ดมากกว่านี้ ก็รู้สึกถึงแรงกระชากตัวปลิว สติไม่รับรู้ ในหัวมีแต่รูปผู้ชายเปลือบท่อนบน อวดแผงอกขาวๆกันอยู่(เช็ดเลือดนิด)
    มันเป็นเกย์กันแน่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ >_< รีนฟันธง
    “ปล่อยนะๆ นาย นายกับเทเรนิส เป็นเกย์!!!!!!!” อ๊าก ทรัพยาการณ์ผู้ชายหล่อหมดลงบไปทุกที ตูได้ขึ้นคานแน่ๆ
    “.........”
    “ไม่ปฏิเสธ แปลว่าเรื่องจริง กรี๊ดดดดดด.... อื้อ อื้ออออ” กรี๊ดทันทีที่ถูกตวัดเข้าไปในอ้อมกอด แล้วต้องตาโตเมื่อคนที่น่าจะเป็นเกย์ก้มลงมาจูบปากเธอซะงั้น
    “อื้อ อื้อ” ประท้วงดื้อๆ ผลักอีกคนออกไปสุดแรงแต่ก็แพ้อยู่ดี พอคนตัวเล็กใกล้ขาดใจ เอลล์ดิตาร์ถึงได้ยอมปล่อยให้เป็นอิสระ
    “นาย” ยกมือเช็ดปาก หน้าซับสีเลือด
    “ทำไมนายทำแบบนี้” ใบหน้าหวานที่อยู่ห่างกันแค่คืบ ดวงตานั้นเริ่มแดงก่ำ
    “ปิดปากเธอ มัวแต่กรี๊ดๆอยู่นั่นแหละ”
    “ทำไมทำแบบนี้” น้ำตาเม็ดโตร่วงเผาะ
    “ทำไมต้องฝืนใจตัวเองด้วย ชั้นไม่อยากเป็นคนไม่ดี เดี๋ยวเทเรนิสรู้จะคิดยังไง โฮ~~~” คนฟังตาโตตกใจกับเหตุผลของคนร้องไห้ เอลดิตาร์แทบอยากจะกัดลิ้นตายกับเหตุผลงี่เง่า ติ๊งต๊อง
    “นี่ยัยต๊อง”
    “ฮือออ ชั้นไม่อยากเห็นคนไม่ดีง่า ชั้นไม่อยากเป็นชู้นายนะ”
    “หยุดร้องได้แล้ว ไม่งั้นเธอโดนจูบอีกแน่”
    “ฮึก ชั้นไม่อยากเป็นมือที่สามระหว่างนายกับเทเรนิสนะ ชั้นเข้าใจเรื่องรักร่วมเพศ ไม่กีดกันหรอก แค่ตกใจ แต่ไม่คิดว่านายจะฝืนใจ เอามือปิดปากชั้นก็ได้นี่ ชั้นรู้นายไม่โง่” พรรณนาอีกสารพัด ไอ้ที่พูดออกมาก็ปัญญาอ่อนสิ้นดี
    “ถ้าเธอไม่หยุดพูดเรื่องปัญญาอ่อนนี่อีกนะ เธอก็จะโดนชั้นปิดปากด้วยปากอีกเนี่ยแหละ!!”
    “อย่าฝืนใจตัวเองสิเอลลดิตาร์ เทเรนิสสสสสสสส อื้อ!” ตะโกนเรียกอีกคน แล้วก็กือบโดนอีกคนขโมยจูบไปอีกรอบ โชคดีที่เธอเอียงหน้าหนีทันเลยโดนแค่แก้มเท่านั้น ทงเฮผละออกมาอย่างรวดเร็ว จ้องหน้าคนกุเรื่องได้อย่างน่าหมั่นไส้
    “หยุดความคิดเธอเดี๋ยวนี้เลยนะ”
    “ก็ชั้นบอกแล้ว ชั้นไม่ว่าอะไรหรอก”
    “ชั้น ไม่ ใช่ เกย์ ปรับความคิดใหม่ซะ”
    “ก็บอกว่าไม่ต้องแก้ตัวก็ได้ง่า ยอมรับมาเหอะ นายมันเป็นพวกคนที่รักผู้ชายเหมือนกัน ไม่ได้วิปริตซะหน่อยนี่”
    “นื่ เธอโดนทั้งจูบ ทั้งหอมแก้มแล้วนะ เธอเป็นผู้หญิงถ้าชั้นเป็นเกย์จะมาจูบเธอฝืนใจทำไมฮะ”
    ผลั่ก
    รีนผลักอีกคนออกอย่างแรง แต่ก็ยังไม่หลุดจากอ้อมกอดนั้นอยูดี
    “พวกไม่ยอมรับตัวเองงงงงงงงงงง ทำไมนายไม่เชื่อชั้นว่าชั้นไม่กีดกัน ไม่บอกคนอื่นด้วยก็ได้”
    “ยัยบ้า ชั้นควรจะคนพูดประโยคนั้นมากกว่าอีก ที่ว่าเธอไม่ยอมเชื่อน่ะ”
    “ปกตินายออกจะเป็นคนมั่นใจในตัวเอง ยอมรับความจริงแล้วทำไมวันนี้นาย...”
    “ชั้นปวดหัวกับเธอแล้วนะ ต้องให้ชั้นจับเธอปล้ำใช่มะ ถึงจะยอมเชื่ออ่ะ”
    “เค้าบอกว่าพวกเพลย์บอยอ่ะ มักจะมีแฟนเยอะๆ เพื่อกลบเกลื่อนเรื่องที่ตัวเองเป็นเกย์! แล้วนายก็กำลังคิดจะทำอย่างงั้นใช่มั้ย เสียใจที่ชั้นไม่โง่!!!”
    “ให้ตายเถอะ ทำไมเธอมันหัวดื้ออย่างงี้”
    “ใครจะไปดีเหมือนเทเรนิสของนายล่ะ”
    “นี่ยังจะผูกเรื่องได้อีกนะ!”
    “ชั้นผูกได้ทุกเรื่อง ถ้ามันเป็นเรื่องจริง”
    “เธอมันหาเรื่องใส่ตัวชะมัด”
    “นายจะทำอะไรชั้นอีก ไปหาเทเรนิสนู่นไปเลยไป๊ ชั้นนึกภาพเทเรนิสหึงนาย แล้วร้องไห้เพราะนายไม่ออกเลย แง่งงงงงงง”
    “รีวาเน่ เพลนคา”
    “ชั้นรู้ว่าชั้นชื่อว่าอะไร ไม่ต้องมาบอกหรอก”
    “ถ้าเธอไม่หยุดพูดอะไรบ้าๆบอๆ เธอจะได้รู้ว่าชั้นน่ะจูบเก่งขนาดไหน”
    “ไอ้โฮโม ไอ้ไบ ใช้กับเทเรนิสบ่อยล่ะสิ”
    =[]=”
    “นายจะปล่อยชั้นได้รึยัง”
    “ถ้าเธอยังมาง้องแง้งงี่เง่า ก็ฝันไปเถอะ”
    TOT”
    “ชั้นจะบอกเธอเป็นครัร้งสุดท้าย ว่า ชั้นปกติ ชอบผู้หญิง ไม่ได้ชอบผู้ชาย เพราะงั้น ชั้น-ไม่-ได้-เป็น-เกย์”
    “แล้วไอ้ที่นายไปเปลือยโชวืนั่นล่ะ”
    “เล่นมวยปล้ำกันอยู่มั้ง”
    “มวยปล้ำตัดมวยอกใช่มั้ย ชั้นบอกแล้ว่านายเป็นพวกโฮโม”
    “ไม่โว้ย”
    “ชั้นบอกว่าเป็นก็ต้องเป็น”
    “ไม่!”
    “เป็นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
    “ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
    “เป็นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ....อุ๊บ” ทงเฮก้มลงมาปิดปากอีกรอบ คราวนี้มันนาน คนถูกจูบก็ดินๆปั่ดๆ ทุบปั่กๆ ร้องประท้วงในลำคอ ส่วนคนรุกมันก็ไม่สนใจ จนเสียงหนึ่งมาขัด
    “อะแฮ่ม โทษทีที่มาขัด” ทงเฮถอนจูบออกทันที ส่วนรีนหน้าแดงหอบจากการขาดอากาศ แล้วแดงยิ่งขึ้นบวกกับอยากจะร้องไห้ พอเห็นหน้าคนขัด เป็นจำเลยที่เป็นเกย์คู่กับคนที่เถียงๆอยู่
    “เท เทเรนิส”
    “รีน คือจะบอกว่า”
    “ชั้นไม่ได้จะแย่งนายนะ แต่อีตาบ้านี่มันจูบชั้นเอง”
    “ชั้นจะบอกว่าเธอเสียงดังมาก สงสารทงเฮ เลยจะบอกว่าชั้นกับเจ้านั่นไม่ได้ป็นเกย์ ทงเฮให้ชั้นช่วยอะไรนิดหน่อย(คืออินี่มันคิดไม่ออกว่าทำอะไรในความเป็นจริง) ไม่ต้องพูดเธอก็รู้ว่าชั้นไม่ใช่คนโกหก” ประโยคยาวเหยียดที่ไม่น่าจะหลุดออกมาได้ หลุดออกมาจากปากคนเงียบๆอย่างเทเรนิส พอพูดจบคนมาแก้ไขให้ก็หายลับไปกับตา
    “เห็นมะ”
    OoO” << ช็อคจัด
    “ถ้าเธอยอมฟังตั้งแต่แรกก็จบไปแล้ว”
    “................” << เงียบสนิท
    “หรือเธออยากเสียตัวมากรึไง”
    “ไอ้บ้า!!~”
    “หึหึ”
    “นาย ปล่อยชั้นได้รึยัง ไม่ง้องแง้งแล้วอ่ะ -0- ”
    “ถ้าไม่อ่ะ”
    “พอเหอะ รำคาญอ่ะ”
    “ทีเมื่อกี้ล่ะ”
    “มันคนล่ะตอนกันเน่~~”
    ^___^”
    “นายปล่อยเหอะ อึดอัด”
    ^__________^”
    “นายลอกเลียนแบบยิ้มของชั้น -0- “
    ^______________^”
    “จะปล่อยป่ะ” พูดๆ แล้วก็หยิบไอพ็ดที่ติดตัวมาเสียบหู มองหน้าคนกอดแบบนักเลงเต็มที่
    ^____________________^”
    “งั้นชั้นหลับตรงนี้เลยนะ” แล้วก็เอาหัวมาพิงๆซบๆที่ไหล่ของคนตัวสูงแบบหน้าด้านสุด
    =__________________________=” << หน้าตาเปลี่ยนทันที
    “ร้องเพลงกล่อมด้วยสิ”
    “พอเลย จะไปไหนก็ไป”
    “น้าๆๆๆๆๆ”
    “ขี้เกียจแกล้งและ ไปนอนเหอะ เป็นเด็กนอนดึกไม่ดี ตื่นมาเป็นแพนด้าเดี๋ยวก็มาโวยอีก”
    ทงเฮคลายกอดแต่โดยดี มีโซยิ้มหวาน
    “ก็แค่นี้อ่ะ ปล่อยตั้งนานก็ดีและ”
    “แผนเหรอน่ะ”
    “ช่ายยยยยยยยยยยยยยย”
     
    .............................................................................................................................................................
    คำถามชวนจิ้น คิเฮ๊ คิเฮ ฮ่าๆๆ หวังว่าไม่ยากไปนะ T^T
    เพิ่งรู้ตัวว่า ชอบเขียนคำถามแบบยาวยืดดดด อย่างกับจะไปแข่งขัน เหรียญทองโอลิมปิค
    สู้ๆๆ ตั้งใจตอบน้า ^ ^ หนิงพิจารณา นางเอกปลาด๊องจ้า >___,<
     
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×