Color clash โลกออนไลน์แห่งสีสัน (จบแล้ว)

ลำดับตอนที่ #56 : ep45 - Silver Flame

            ‘เปลวไฟสีเงิน โนว่า หัวหน้ากิลด์โอไรอ้อนที่หาข้อมูลไม่ค่อยได้นี่เอง’

            อรุณมองบุรุษกล้ามใหญ่ ซึ่งน่าจะเป็นผู้เล่นซึ่งแข็งแกร่งที่สุดคนหนึ่งของเซิร์ฟเวอร์ไทย ตามคำบอกเล่าในอินเตอร์เน็ต ถึงเขาจะเห็นว่ามันใช้แค่อุปกรณ์สวมใส่ธรรมดา แต่โนว่ากลับสามารถยืนกอดอกนิ่งมองบอสเรือรบทั้งสี่ลำแล่นตรงเข้ามาโดยไม่แสดงอาการหวั่นไหวแม้แต่น้อย บอกถึงความมั่นใจเต็มเปี่ยมแบบมืออาชีพผู้เจนสนาม ‘เล่นสีแดงเขียว คลาสผู้ทำลายล้าง แต่ไม่ถืออาวุธหนักสักชิ้น อย่าบอกนะใช้มือเปล่า อยากรู้จริงๆ’

            จังหวะสั้นๆที่อรุณเงียบไปนั้น โนว่าก็ผงกหัวส่งๆไปทางมังกรหนุ่ม “คุณโนว่า” เฟยหงก็ทักทายกลับไปด้วยใบหน้าเรียบเฉยเช่นกัน ก่อนนึกจะพูดอะไรก็พูดตามฉบับ

            “เราต้องฆ่าหัวโจกมันซะ คุณก็ต้องมาด้วย”

            คนกล้ามโตเหลือบมองอรุณแวบๆหนึ่งก่อนจะพ่นลมหายใจออกจมูกราวกับรำคาญ ในที่สุดมันก็ยอมเอ่ยปากบ้าง “เออรู้แล้ว ไม่ต้องบอก แค่อัดมันให้เละก็พอใช่ไหม”

            “ครับ ตามนั้น” เฟยหงยิ้มบางๆอย่างพอใจที่อีกฝ่ายรับคำขอเข้าปาร์ตี้แต่โดยดี การสนทนาของทั้งคู่จบลงเพียงเท่านั้นจริงๆ คนหนึ่งนึกจะพูดอะไรก็พูด อีกคนก็พูดน้อยราวกับเป็นใบ้ อรุณจินตนาการไม่ออกเลยว่าบรรยากาศตอนสองคนนี้ประชุมกันจะเป็นแบบไหน

            ทัพหนุนทางทะเลจากโคโค่มาร์เก็ทในที่สุดก็เริ่มเปิดฉากโจมตี ปืนใหญ่ระดมยิงกวาดไปตามผิวน้ำเป็นชุด พร้อมการโจมตีไกลประปรายจากผู้ที่พอทำได้ เป้าหมายคืออสูรกายทะเลจำนวนนับไม่ถ้วนที่เคลื่อนพลอยู่ใต้เกลียวคลื่น เสียงจุดระเบิดดินปืนกำลังทำให้สมรภูมินี้ดุเดือดขึ้นเป็นเท่าตัว

            “เริ่มมาทางนี้แล้วครับ” อรุณบอกคนทั้งหมดผ่านการมองด้วยกล้องส่องทางไกล เนื่องจากซอมบี้ของอาซาเลียชะลอการรุกคืบของมอนสเตอร์อย่างมาก คทูลูกลุ่มที่หนีด้วยความกลัวเลยเปลี่ยนมาร่วมกองหนุนเพื่อโจมตีเป้าหมายใหม่ที่อ่อนแอกว่า

            ไม่ได้มีแต่อรุณที่มีกล้องส่องทางไกล กัปตันของเรือลำต่างๆล้วนเห็นอันตรายที่ตรงเข่ามา จ๊อบบี้เรียกกรอบข้อความออกมารอบตัวแล้วตะโกนสั่งไปตามสายทันที “ยิง!”

            เสียงทวนคำสั่งยาวเป็นทอดๆ ทุกคนเห็นบอลโลหะพุ่งฉิวออกไปเต็มพรืด เสียงมันกระหึ่มราวกับทะเลจะระเบิด แต่เบื้องหลังฟองสีขาวที่สาดกระจายกลับไม่เห็นความสูญเสียจากด้านคทูลู

            ‘มันมุดน้ำหลบ อย่างนี้ปืนใหญ่ก็ไร้ผลน่ะสิ’ อรุณหันกลับไปดูว่าจ็อบบี้จะทำอย่างไร โชคดีที่ไม่ได้มีแค่มอนสเตอร์ที่เป็นสีฟ้า มือขวาของอัลบาทรอสก็เป็นผู้เล่นสีฟ้าเช่นกัน มันจึงเตรียมกลยุทธ์รับมือไว้แล้ว

            “เรือเล็ก ทำตามแผน”        

            ขณะนั้นอรุณสังเกตเห็นเรือหักเลี้ยวกระจายออกไปคล้ายรูปปีกนก อ้อมกองทัพของมอนเตอร์มาทางขวา ลูกเรือบนนั้นเทน้ำมันบางอย่างลงทะเล ไม่ก็โยนลงมาทั้งถัง สารเคมีถูกคลื่นลมซัดเข้าไปยังจุดที่คทูลูมุดน้ำด้วยความเร็วสูงมากเพราะแรงส่งจากพายุ เห็นเป็นคราบสะท้อนแสงเกาะอยู่เป็นปื้น

            “นั่นมันอะไรน่ะ” อรุณเอ่ยถามลอยๆ สมัยเป็นเกมเขาไม่เคยเห็นอะไรอย่างนี้มาก่อน แต่ไม่มีใครให้คำตอบเมื่อทุกคนกำลังจดจ่ออยู่กับสนามรบ คำลั่งชุดที่สองหลุดจากปากจ็อบบี้ “ตีวงโค้ง บรรจุกระสุน”   

            เรือเล็กใหญ่ด้านหน้าปรับขบวนอย่างเป็นระบบในทันใด เรือฟีนิกส์อีเลเว่นซึ่งพวกอรุณยืนอยู่ก็เช่นกัน  ในไม่ช้าทุกลำก็ล้อมทัพคทูลูไว้เป็นรูปครึ่งวงกลมโดยหันกาบเรือเข้าด้านในพร้อมโจมตี และแล้วก็เกิดการเคลื่อนไหวใต้ผิวน้ำอีกครั้ง พวกมอนสเตอร์โผล่ออกมาบนผิวน้ำจนเต็มพื้นที่ เหล่าอสูรกายกำลังดิ้นทุรนทุราย

            “สารพิษที่คุณอัลบาทรอสเคยพูดถึง วิจัยสำเร็จแล้วรึ” แม้แต่เฟยหงซึ่งคงสีหน้าเรียบเฉยได้เสมอก็เปรยขึ้นด้วยความทึ่ง ด้วยความสงสัยอรุณจึงรีบถามขณะที่ยังมีโอกาส

            “เลือดฟีนิกส์” หัวหน้ากิลด์หยางหลงบอก สายตายังจ้องที่ทะเล “น้ำมันไวไฟที่จะไปเกาะเหงือกของสัตว์น้ำ บังคับให้พวกมันต้องโผล่มาหายใจ”  

            “ตอนนี้แหละ ยิงกระสุนเพลิง!”

            เมื่อจ็อบบี้ออกคำสั่ง ปืนใหญ่ทุกกระบอกพลันส่งกระสุนรักบี้ออกมาพร้อมๆกัน แน่นอนว่าเป้าหมายคือกองทัพคทูลูซึ่งถูกสารพิษเล่นงานจนหายใจไม่ออก ลอยขึ้นมาบนผิวน้ำให้เป็นเป้านิ่งกลางวงล้อม กระสุนทรงรีนั้นระเบิดออกเหนือผิวน้ำเล็กน้อยบนอากาศ โปรยลูกเหล็กติดไฟอันเล็กๆลงมาเต็มฟ้า

            เลือดฟีนิกส์ย่อมเกิดปฏิกิริยาฉับพลัน  เผาทะเลจนเดือดพล่านด้วยไฟนรก

            เมื่อเห็นอสูรการทะเลถูกต้มทั้งเป็น จ๊อบบี้ก็ออกคำสั่งอย่างฮึกเหิม “นี่แหละที่เขาเรียกว่าต้มยำทะเล! ฆ่ามัน ฆ่ามันอย่างให้เหลือ!!”

            อรุณกับอันย่ารีบยกมืออุดหูทันที เสียงโห่ร้องกับเสียงปืนใหญ่อีกนับครั้งไม่ถ้วนกำลังจะทำให้แก้วหูแตก เปลวไฟจากเลือดฟีนิกส์แม้จะลุกไหม้อยู่กลางทะเลคลั่งและพายุฝนก็ไม่มีทีท่าว่าจะมอดดับแม้แต่น้อย ยิ่งนานยิ่งโหมกระหน่ำจนรัศมีเพลิงสูงขึ้นไปถึงท้องฟ้า ร้อนวูบจนคนอยู่ไกลรู้สึกได้ กองทัพเรือกระจายแถวแล้วเริ่มกระหน่ำยิงซ้ำเติมความเสียหาย บ้างฮึกเหิมถึงขั้นแล่นเข้าไปสู้ในกองเพลิง คทูลูนับหมื่น กลายเป็นกุ้งหอยปูปลาต้มสุกในหม้อไฟทะเลเท่านั้น

            “คทูลูมันเปลือกแข็งมาก แต่ก็เหมือนสัตว์ตระกูลกุ้งปู ถึงจะกะเทาะไม่เข้าแต่ถ้าจับโยนลงน้ำเดือดกระดองก็ไร้ค่า ต้มมันกลางทะเลแบบนี้เป็นกลยุทธ์ที่คาดไม่ถึงจริงๆ”

อรุณวิเคราะห์แผนอันบรรเจิดอย่างทะลุปรุโปร่ง “ที่น่ากลัวคือเลือดฟีนิกส์ เป็นสารพิษอเนกประสงค์ที่น่ากลัวจริงๆ”

            จ๊อบบี้พยักหน้ารับอย่างภูมิใจ “เราใช้อ่าวลมฝนเป็นบทเรียน นวัตกรรมใหม่ๆจึงถูกสร้างขึ้นเพื่อไม่ให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย ไม่มีอะไรที่เราผลิตไม่ได้ นี่แหละน้องโคโค่มาร์เก็ท”  

            อรุณเริ่มเข้าใจแล้วว่า ทำไมโคโค่มาร์เก็ทถึงถูกจัดเอาไว้เป็นกิลด์ใหญ่อันดับสี่ได้ทั้งที่กำลังรบอ่อนแอ พลังของคนเหล่านี้ไม่ได้อยู่ที่กองทัพอันเกรียงไกร เป็นมันสมองต่างหาก พลังของเหล่าผู้เล่นสายผลิตและนักวิจัยที่ถูกคนทั่วไปมองข้าม

            ขณะเขากำลังคิดว่าจะพูดชมอย่างไรดี เรือฟีนิกส์อีเลเว่น และเรือรบซึ่งบรรทุกคนของกิลด์โอไรอ้อนไม่กี่ลำก็แล่นตัดออกมาจากนรกกลางทะเลนั้น ศึกครั้งนี้ยังไม่จบหากยังจัดการแม่ทัพข้าศึกไม่ได้ ดีปเทอเรอร์ แบทเทิลชิป กระชั่นชิดเข้ามาทุกขณะ

            ‘นี่แหละศึกของจริง’ ชายหนุ่มพยักหน้าให้กับเฟย จากนี้คืองานของเรา

            เรือรบของมอนสเตอร์สามจากสี่แล่นมาด้านหน้าเพื่อคุ้มกันลำแม่ซึ่งใหญ่ที่สุดไว้ ทำให้อรุณเดาว่าหนึ่งในบอสต้องอยู่บนนั้นแน่นอน นาวาแห่งทะเลปีศาจเปิดหัวเรือออกคล้ายปลาวาฬกำลังอ้าปาก ปืนใหญ่ขนาดมหึมาของพวกมันข้างในอัดแน่นด้วยพลังงานสีฟ้า

             “มันจะแช่แข็งทะเลอีกแล้ว อรุณ” อันย่าคาดถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นได้ทันที ลำแสงยะเยือกนี้ทำให้เรือหลายลำเป็นอัมพาตให้เห็นมานัดต่อนัด

            “คุณจ๊อบ!?” ชายหนุ่มกังวลขึ้นมาทันที ทันใดนั้นอรุณก็สังเกตว่ามีแค่เขากับยัยกระต่ายสองคนที่กำลังหนักใจ เฟยหงกับโนว่ายังดูเฉยๆ หนักกว่านั้นคือจ๊อบบี้ และพวกลูกกิลด์โอไรอ้อนกำลังออกอาการคึกคักอยู่ด้วยซ้ำ

            “ดีใจอะไรกันครับ ถ้าเตรียมรับมือไว้แล้วก็บอกผมด้วยสิ” 

            “ไม่มีแผนครับน้อง! เราจะบุกไปตรงๆนี่แหละ” มือขวาแห่งอินทรีแดงทำตัวมีเลศนัย พลางพูดกับตัวเองไปด้วยว่าในที่สุดก็ได้ใช้สักที มันปล่อยให้อรุณงงอยู่แบบนั้นเมื่อยิงสายตรงถึงหัวหน้ากิลด์ผู้ใบหน้าชุ่มไปด้วยเหงื่อ

            “อีกเจ็ดร้อยเมตรจะเข้าปะทะ ตำแหน่งสิบสองนาฬิกา เดินหน้าฟีนิกส์เต็มกำลัง”  

            “เร่งเครื่องเต็มกำลัง เด็กๆ เอาเครื่องเซ่นมา” อัลบาทรอสตะโกนสั่งคนงานทันทีเมื่อได้รับข้อมูล จ็อบบี้ปัดหน้าจอการสื่อสารทิ้งไปก่อนจะเดินไปยืนข้างกับเฟยหงซึ่งยังจ้องศัตรูเขม็ง “จับให้แน่นๆ” เขาบอก อรุณกับอันย่าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทำตาม ต้องฝากชีวิตไว้กับการตัดสินใจบ้าบิ่นนี้

            ‘เครื่องเซ่น..เครื่องเซ่น’ อรุณพยายามนึกถึงคำนั้นแต่ขณะนี้ไม่ใช่เวลา 

            “ยิงแล้วครับ” มังกรหนุ่มรายงานตอนที่พลังเยือกแข็งพุ่งออกมาสามสายพอดี เห็นเป็นแสงสว่างสีฟ้าขับสู้กับเปลวไฟ ของเหลวในรัศมีล้วนจับตัวเป็นผลึกน้ำแข็งทันที ทะเลกำลังแข็งและคลื่อนหาเรืออย่างเร็วจนน่าตกใจ หลบไม่พ้นแน่ๆ

            แล้วก็มีเสียงของพญาอินทรีกู่ร้องขึ้น ฟังแล้วเสนาะหูเหมือนกระดิ่งแก้วแต่ก็รู้สึกทรงพลังอีกด้วย เครื่องจักรไอน้ำคำรามก่อนกระชากความเร็วขึ้นอย่างกะทันหัน อรุณจำซาวน์เอฟเฟ็คอันเป็นเอกลักษณ์นี้ได้       

            เปลวไฟพุ่งออกมาจากท่อโลหะซึ่งเชื่อมไปทั่วลำจนสว่างวาบ พริบตานั้นฟีนิกซ์อีเลเว่นเปรียบเสมือนรถม้าพระอาทิตย์ซึ่งลุกไหม้ด้วยเพลงสุริยัน แต่ไม่ทำอันตรายแก่ผู้โดยสารของมัน หากดูจากระยะไกล อาจเห็นเป็นดวงตะวันดวงที่สองก็ว่าได้

            เปลี่ยนเช้าที่ครึ้มฝนให้สว่างเหมือนยามกลางวัน

            “นกฟีนิกส์!” อรุณนึกถึงวิหคในตำนาน ซึ่งในเรดโซนยังถือว่าหายากยิ่งกว่ามังกรซะอีก การที่ได้ยินเสียงของมันตอนนี้มีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวคือถูกผู้เล่นเรียกออกมา ซึ่งสอดคล้องกับตัวละครของหัวหน้ากิลด์โคโค่มาร์เก็ทซึ่งเขาเคยตรวจข้อมูลไว้

            นี่เป็นฝีมืออัลบาทรอส

ชื่อ: อัลบาทรอส    สี: แดง-ฟ้า    คลาส: Summoner

ระดับนักผจญภัย: 61

ระดับสี: 2   

สังกัด: โคโค่มาร์เก็ท

             ซัมมอนเนอร์ (Summoner) หรือ นักอัญเชิญ เป็นคลาสสองทางเลือกอีกสายของนักเวทซึ่งมีแนวทางการเล่นที่เน้นเรียกมอนสเตอร์ออกมาช่วยในการต่อสู้หรือใช้งาน ซึ่งยังแบ่งเป็นสองแนวทางย่อยอีก คือ สายมอนสเตอร์พันธะสัญญา และสายอัญเชิญเทพอสูรประจำสีต่างๆของตนออกมา ถึงอย่างไรก็มีเงื่อนไขคือต้องหาไอเทมต่างๆมาเป็น “เครื่องเซ่น” สังเวยพวกมัน ซึ่งส่วนใหญ่เป็นไอเทมเวทมนต์ที่ต้องผลิตขึ้นเอง จึงคล้ายคลึงกับจอมเวท (Wizard) ในจุดนี้ 

             สำหรับฟีนิกส์นั้นเป็นมอนสเตอร์ขั้นสูง ซึ่งมีแค่ผู้เล่นสีแดงเท่านั้นกี่ปลดล็อกได้ นึกว่าอัลบาทรอสจะเป็นลุงขี้โมโหธรรมดาซะอีก ที่จริงฝีมือไม่เบานี่หว่า ตั้งแต่ขบวนรถไฟอินทรีแดงที่ทนทายากแล้ว ยังมีเครื่องจักรไอน้ำที่โคตรเจ๋งอยู่ด้วย

            ฟีนิกส์อีเลเว่น เรือพลังงานนกพีนิกซ์!!

            ฟีนิกส์อีเลเว่นถูกห่อหุ้มด้วยเพลิงของวิหคอมตะ อาศัยความร้อนทะลุจุดเดือดเร่งพลังเครื่องยนต์ไปจนเกินขีดจำกัด มันจึงเร่งความเร็วตัดทะเลน้ำแข็งไปอย่างไม่หยุดยั้ง กว่าอรุณจะรู้ตัวว่าควรเกาะให้แน่นกว่านี้ เรือก็พุ่งเข้าชนดีปเทอเรอร์ แบทเทิลชิปลำหนึ่งเข้ากลางลำ ดังโครม! จนเขากับอันย่าหงายหลังไปพร้อมๆกัน ความวุ่นวายเริ่มขึ้นเมื่อปืนใหญ่กระหน่ำยิงอีกครั้งในระยะเผาขน     

            ทหารรับจ้างวิ่งกระจายตัวไปที่กราบเรือเพื่อถล่มข้าศึกด้วยพลังทุกอย่างที่มี ก่อนพวกเขาจะเด้งตัวลอยซะก่อนเมื่อแบทเทิลชิปยิงสวนกลับ ด้วยพลังของเพลิงฟีนิกส์และวัสดุสร้างเรือสุดแกร่ง แม้จะสะเทือนราวแผ่นดินไหวแต่ฟีนิกส์อีเลเว่นไม่บุบสลายแม้แต่น้อย มีแต่เกราะสีขาวที่หุ้ม ดีปเทอเรอร์ แบทเทิลชิปที่ค่อยๆปริแตกทีละน้อย

            แม้ในขณะนั้นแต่ฟีนิกส์อีเลเว่นก็ยังมุ่งหน้าต่อไป ด้วยความเร็วคงที่ “บาเรีย อันย่า” อรุณร้องขอเมื่ออาศัยแรงเฉื่อยกลิ้งไปคว้าตัวเธอไว้ สาวกระต่ายจึงใช้สกิลมิเรอร์เคจ สร้างม่านกระจกขังทั้งสองไว้กับที่ทันที

            พริบตานั้นฟีนิกส์ก็ร้องอีก แล้วมันก็กระทุ้งเข้ากับหัวเรือแบทเทิลชิปลำแม่ซึ่งมีเหล็กยื่นออกมาเป็นเขาแหลมจนปลายหักเป็นสองท่อน ต่างฝ่ายต่างบิดไปคนทางตามแรงสะท้อน หมุนไปจอดขนานกันกลางน้ำพอดี ส่วนกองกำลังบนนั้นไม่ต้องพูดถึงว่าถูกเทกระจาดยังไง

            ว่าแล้วจ๊อบบี้ก็ตะโกนบอกอะไรสักอย่าง ปืนใหญ่ของทั้งสองฝ่ายก็เริ่มยิงสวนกันอีก ที่เปลี่ยนไปคือม่านไฟของฟีนิกส์ที่ค่อยๆบางลง จนในที่สุดก็หายไป ทำให้ลูกปืนใหญ่ทางนู้นเริ่มสร้างความเสียหายได้มากขึ้น

            ถึงอย่างนั้นทหารรับจ้างก็เรียกอาวุธออกมาเต็มอัตราศึก ต่างคนต่างพยุงกันขึ้นมาเรียงแถวเตรียมพร้อมอยู่แล้ว

            “ขึ้นเรือ บุกไปเลย! บุกขึ้นเรือ!!”

            ตะขอเหล็กเส้นโตถูกยิงจากจุดที่มองไม่เห็น เกี่ยวดีปเทอเรอร์ แบทเทิลชิปลำแรกไว้เพื่อตรึงมันกับฟีนิกส์อีเลเว่นเข้าหากัน ด้วยน้ำหนักของทั้งสองฝ่าย พริบตาระยะห่างก็ใกล้พอให้ทอดสะพาน แต่ก็มีพวกโอไรอ้อนที่บ้าพอโหนเชือกข้ามไปก่อนจะทางเชื่อมเสร็จซะอีก คทูลูโผล่ออกมาต้อนรับคนเหล่านั้นทันทีจนกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันยกใหญ่

            เฟยหงวิ่งเข้ามาหาพร้อมกับโนว่าซึ่งกำลังคันไม้คันมือ “อรุณ เราก็ไปกันเถอะ” ชายผมเขียวบอก แล้วใช้สกิลอินเทอร์แพสเซส

            “รออยู่แล้วครับ แค่สี่คนนี่แหละคล่องตัวดี”

            ชายหนุ่มรับคำแล้วทั้งหมดก็กระโจนเข้าประตูมิติโดยไม่รีรอ ช่วงสั้นๆที่กำลังลอดอุโมงค์เฟยหงกับโนว่าก็ใช้ทักษะเสริมพลังต่างๆให้มากที่สุดที่เป็นไปได้ ส่วนอันย่าก็หลับตาลงเพื่อสงบจิตใจ มีแต่อรุณเท่านั้นซึ่งเหมือนกำลังใจลอย

            เขาเห็นแบทเทิลชิปสามลำเมื่อกี้จู่โจมเรือ ซึ่งอาศัยช่องจากฟีนิกส์อีเลเว่นตัดทะเลน้ำแข็งเข้ามา ห่างออกไปยังมีการล้อมเผาคทูลู การตั้งรับบนปราการ ไปจนถึงสมรภูมิบนบกตรงปากอ่าวซึ่งไม่มีทางรู้สถานการณ์ได้เลย มีการต่อสู้เกิดขึ้นพร้อมกันมากเกินไป

            ที่ใกล้ตัวที่สุดคือดาดฟ้าเรือ สีหน้าของทหารรับจ้างผู้เสี่ยงไปเกิดใหม่กลางทะเลเป็นเพื่อนซันทำให้เขารู้สึกสะท้อนใจ

            ‘มีแต่ความสูญเสียทั้งนั้น สมัยเป็นเกมเราคงสนุก สงครามของจริงมันแย่แบบนี้เอง’    

            ‘ถ้าเราพลาด ทั้งหมดก็ตายเปล่า’ เมื่อตั้งใจแน่วแน่แล้วอรุณก็บอกความสามารถของตัวเองให้โนว่าฟังโดยย่อ นี่เป็นสิ่งที่ควรทำเมื่อต้องร่วมทีมกับผู้เล่นซึ่งไม่คุ้นเคย

            “คุณโนว่า คลาสผมเป็นสายโจมตี สกิลหลักคือดีบัพให้ตัวซีดนานห้าวินาที ป้องกันความเสีหายจากสี แต่เพิ่มการรับดาเมจกายภาพ ถ้าจะโจมตีมอนสเตอร์ให้โจมตีตอนนั้น ที่เหลือเป็นสกิลหลบหลีก”

            “..ขอบใจที่บอก” โนว่าเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ คนกล้ามโตก้มดูเขาเหมือนต้องการพิจารณาบางอย่าง “ลือกันว่าแต่ก่อนเป็นรองแชมป์โลก รู้ใช่ไหมว่าชั้นเล่นแนวไหน”

            “ผู้ทำลายล้าง สีเขียวแดง คลาสของคุณโจมตีเป็นวงกว้างอยู่แล้ว ผมจะรอให้คุณทำลายเกราะ แล้วเราค่อยสลับกันโจมตี เป็นไปได้ช่วยแสปม [เอิร์ทฟลิบ] กับ [อิมแพ็คบัสเตอร์] ให้ผมได้ไหม”

            เปลวไฟสีเงินผงกหัวรับ ก่อนจะมองหัวหน้ากิลด์หยางด้วยสายตาแปลกๆ อรุณไม่มีทางเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างชายหน้านิ่งสองคนนี้ได้เลย แต่ปาร์ตี้เฉพาะกิจนี้ก็ถูกตั้งขึ้นแล้ว เขากับอันย่าต้องผสานงานกับผู้มาใหม่ให้ได้

            อินเทอร์แพสเซสทะลุเข้ามายังส่วนลึกที่สุดของของดีปเทอเรอร์ แบทเทิลชิป ที่มีลักษณะเป็นห้องสี่เหลี่ยมซึ่งมีน้ำทะเลท่วมถึงหัวเข่าเผยโฉมออกมา ตามผนังนั้นเต็มไปด้วยเกล็ดน้ำแข็งหุ้มท่อและหลอดใส่ของเหลวสีดำ ไปจนถึงเตาบางอย่าง รอบๆนี้เป็นเครื่องยนต์ไม่ผิดแน่ เทคโนโลยีชีวภาพนี้เหมือนสร้างขึ้นจากเอากุ้งปูมาต่อกันด้วยน้ำหมึกและหนวดรยางค์ก่อนจะแช่เย็น ทั้งน่าเกลียดและส่งกลิ่นเหม็นคาวอย่างร้ายกาจ ที่สำคัญมันดิ้นไปมาได้

            “ดีเลย นอกจากจะฆ่าหัวหน้ามัน ถ้าห้องนี้พังพวกเราอาจจมเรือลำนี้ได้สบายๆเลยนะครับ แต่ผมกลัวว่าจะไม่ง่ายอย่างนั้นน่ะสิ” อรุณออกความเห็น เขามองไปรอบๆอย่างระแวงและไม่พบคทูลูสักตัว พวกมันคงถูกล่อออกไปสู้หมดแล้ว

            “ในนี้อาจจะมีอาร์ติแฟคใต้ทะเลหายากๆอยู่ก็ได้นะคะ ถ้าถล่มซะก่อนจะได้สำรวจก็น่าเสียดาย” อันย่าถึงจะพูดแบบนั้น แต่ปืนคู่ที่บัพอย่างพร้อมสรรพของเธอบอกให้รู้ว่าพร้อมจะทำลายที่นี่ได้ทุกเมื่อ

            “เอาไงดีครับโนว่...” เฟยหงถามความเห็นคนเป็นหัวหน้ากิลด์ใหญ่ด้วยกัน แต่เปลวไฟสีเงินวิ่งตัดหน้าอรุณไปนู่นแล้ว มัดกล้ามที่เสริมพลังด้วยสีเขียวของมันใหญ่โตกว่าเดิมเป็นเท่าตัว แค่การกระโดดครั้งเดียวก็ลอยสูงถึงเพดาน

            “คุณโนว่า เสี่ยงไปแล้ว!” อรุณร้องเตือนเพื่อนร่วมทีมซึ่งไม่มีท่าจะรับฟัง เหมือนรินไม่มีผิด สีแดงหัวร้อนกันทุกคนเลยใช่ไหม เมื่อไม่มีทางเลือกคนที่เหลือจึงรีบตามไปสมทบ

            เวลานั้นโนว่าก็อยู่เหนือกระดองปูยักษ์ซึ่งเป็นแกนกลางของกลไกทั้งหมด มันพิจารณาด้วยกำปั้นแล้วดิ่งลงไปทุบด้วยมือเปล่า “ไททัน สแมช” ในพริบตาหมัดของโนว่าก็มีคลื่นความร้อนสีแดงกับเขียวพุ่งออกมา

             ตึง! เครื่องจักรชีวภาพยุบเป็นหลุมราวกับถูกอุกาบาตพุ่งชน พร้อมกับส่ายไปมาด้วยพลังของสกิลไททันสแมช ทักษะนี้เป็นความสามารถพื้นฐานของคลาสผู้ทำลายล้าง ซึ่งรุนแรงถึงขึ้นแยกแผ่นดินจนสั่นสะเทือนได้ มันจะทรงประสิทธิภาพเป็นพิเศษ เมื่อใช้กับสิ่งก่อสร้าง ถึงอย่างนั้นแกนกลางของเรือก็ยังไม่ยอมหยุดทำงาน

            “เจ็บมือโว้ยยย ฟิวรี่ฟิส!” โนว่าคำรามด้วยความโกรธ ก่อนจะชูกำปั้นทั้งสองขึ้น ทันใดนั้นเปลวไฟก็รวมตัวกันเป็นสนับมือขนาดใหญ่ออกมาสวมมือโดยอัตโนมัติ อรุณเดาความคิดของมันออกทันที ‘เจ็บมือแล้วยังจะต่อยต่ออีก ใจเย็นๆสิเฮ้ย!’

แน่นอนว่าเปลวไฟสีเงินอ่านใจอรุณไม่ได้ ถึงอ่านได้แล้วพวกเขาเอาช้างมาฉุด ช้างคงถูกชายบ้าพลังคนนี้ต่อยตายไปซะก่อน

            หัวหน้ากิลด์โอไรอ้อนว๊ากลั่นห้อง แล้วระดมหมัดซ้ำไปที่จุดเดิมราวกับปืนกล ตึง ตึง ตึง การต่อยทุกครั้งทำให้เกิดคลื่นกระแทกจนน้ำที่ท่วมห้องกระฉอกไปมา ที่น่ากลัวกว่านั้นคือความเร็วของโนว่าไม่มีตก พอเครื่องติดแล้วก็เร็วขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดก็บังเกิดรอยร้าวบนกระดองปูให้เห็น แค่คิดว่าหากต้องเป็นศัตรูกับนายคนนี้อรุณก็สยองแล้ว

            “คุณเฟย ไหนๆก็ช่วยเขาหน่อย”

            อันย่าก็เห็นด้วย “ใช่ค่ะ ก่อนที่มอนสเตอร์มันจะรู้ตัวแล้วก็แห่มารุมเรา”

            “ไม่ทันแล้วครับ มันมากันแล้ว” เฟยหงบอกเครียด ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่พื้นห้องเริ่มแยกออกจากกันเป็นสองส่วน เปิดเป็นแอ่งน้ำตรงกลาง มังกรหนุ่มเทเลพอร์ททั้งสามหลบออกมาได้ทัน ในขณะที่โนว่าทำลายเครื่องยนต์ต่อไป

             จากนั้นก็มีฐานยืนทรงกลมขนาดใหญ่ลอยขึ้นมาจากใต้แอ่งน้ำพร้อมคทูลูสี่ตัวซึ่งล้อมหัวหน้าใหญ่ไว้ตรงกลาง เจ้าพวกนี้มีรูปร่างเหมือนกุ้งหน้าหนวด ยกเว้นตัวหัวโจกซึ่งคล้ายคลึงกับมนุษย์มากที่สุด ด้วยความสูงสองเมตรและยืนด้วยสองขา มันสวมกระดองปูสีขาวจุดฟ้าไว้ทั้งตัวราวกับใส่ชุดเกราะหนาม ก้ามขนาดใหญ่ตรงปลายแขนทั้งสี่คมกริบเหมือนกรรไกรซึ่งยื่นออกไปได้ไกลถึงสามช่วงตัวของโนว่าด้วยซ้ำ และโนว่าไม่ใช่คนตัวเล็กเลย

            [พบมอนสเตอร์ ดีปเทอเรอร์ พาลาดิน ระดับ 80 จำนวน 4 ตัว]

            [พบมอนสเตอร์ระดับบอส แม่ทัพทะเลปีศาจ บาซาทาน ระดับ 88]    

            “ตัวน่าเกลียดโผล่มาอีกแล้วไง” อรุณเสกดาบพลังออกมาเตรียมพร้อมรับมือ บอสสามสีไม่ใช่ศัตรูที่ล้มง่ายๆสำหรับเขาผู้ระดับห้าสิบกว่าคนนี้ ยังพอมีโนว่ามาช่วยแทงค์ให้ก็รู้สึกอุ่นใจได้บ้าง เปลวไฟสีเงินเมื่อเห็นศัตรูก็เลิกสนใจเครื่องยนต์ กระโดดลงมาสมทบอย่างเอาเรื่อง

            “อรุณ บอสตัวนี้ใช้กลยุทธ์อะไรคะ” อันย่าถามอย่างไม่สบายใจ

            “ตอนเป็นเกม ตัวมันจะร่ายเวทน้ำแข็งเพิ่มเกราะกับขัดจังหวะเป็นหลัก จนเราหมดแรงไปทรัพยากรไปเอง ถึงพลังป้องกันสูงแต่เลือดไม่เยอะอะไร ต้องมีคนล่อความสนใจแล้วอีกคนต้องตีกระดองให้แตกครับ มันจะมีช่วงสั้นๆที่จุดอ่อนโผล่ออกมาตรงหน้าอก”

            “พวกเรามีสี่คน ผมอยากให้ช่วยระวังกันหน่อย” เฟยหงในฐานะหัวหน้าทีมคิดแผนอย่างรัดกุม “ผมต้องซัพพอร์ท งั้นอรุณที่เร็วที่สุดล่อมันไว้ ส่วนโนว่าใช้พลังเจาะเกราะเมื่อมีโอกาสนะ อันย่าคอยโจมตีไปเรื่อยๆ โฟกัสลูกน้องมันก่อน”

            ทุกคนไม่มีอะไรจะทักท้วง จึงเริ่มทำตามแผนทันที อรุณซึ่งเป็นแทงค์วิ่งลุยน้ำไปก่อนใคร เพื่อสร้างความยั่วยุสูงสุด เขาจึงอินเฟ็คตัวเองเพื่อใช้ท่าไม้ตายเวเดอร์สแตนท์ทันที โบนัสความเร็ว 150% ระหว่างแปลงร่างนั้นจำเป็นสำหรับการเอาตัวรอด โดยเฉพาะเมื่อต้องเจอกับศัตรูซึ่งรับการโจมตีโดยตรงไม่ได้

ชื่อ: แม่ทัพทะเลปีศาจ บาซาทาน      สี: ขาว-ดำ-ฟ้า      

ระดับนักผจญภัย: 88

ประเภท: คทูลู

หนึ่งในแม่ทัพกองเรือทะเลปีศาจ จ้าวแห่งเหล่าปู คทูลูผู้กำเนิดจากตระกูลสูงใต้ห้วงสมุทรแห่งคูทูลากัน จึงได้รับการศึกษาจนแตกฉานในศาสตร์การรบและไสยเวท กล่าวกันว่าในบรรดาแม่ทัพทะเลปีศาจทั้งสี่ บาซาทานนั้นรอบคอบที่สุด ก้ามแขนทั้งสี่อันทรงพลังของมันสามารถฉีกเรือทั้งลำได้อย่างง่ายดาย

            “ผู้รุกราน~” บาซาทานลากเสียงร้องแหลมๆ มันโกรธอย่างเห็นได้ชัด นี่เป็นคทูลูตัวแรกที่อรุณเห็นว่าพูดได้ “จักรพรรดิสีซีดทำลายอาณาจักรของพวกข้า มันยังส่งคนมาขวางการอพยพอีกรึ มากไปแล้ว มากไปแล้ววว”

            จ้าวแห่งปูเป่าไอเย็นออกมาหอบหนึ่ง แวบเดียวก็สังเกตได้ว่าเป็นพลังเยือกแข็งแบบเดียวกับที่แบทเทิลชิปใช้ จึงไม่มีทางเลือกนอกจากบังคับหลบเท่านั้น ขณะเดียวกันบาซาทานก็ทุบน้ำด้วยก้ามใหญ่โตทั้งสี่ของมัน ของเหลวที่สาดขึ้นมาเปลี่ยนสภาพเป็นแท่งน้ำแข็งแหลมคมพุ่งใส่อรุณคล้ายใบมีด

            “แฟรช” ชายหนุ่มยิงคลื่นดาบแล้วสลับตำแหน่งหลบอย่างฉิวเฉียด ท่าของมันรวดเร็วไม่เบา เขาหมุนตัวอาศัยแรงเหวี่ยงตีน้ำแข็งแตกเป็นเสี่ยงกลางอากาศไม่ให้ไปถึงตัวอันย่าซึ่งเริ่มเปิดฉากยิงจากระยะไกลเช่นกัน

            พริบตานั้นไอเย็นก็ลอยมาถึงตัว

            “ระวัง!” โนว่าเตือนด้วยความกังวล แต่อรุณก็ทำให้มันอึ้งด้วยการหลุดจากน้ำแข็งในพริบตา ไอเย็นไร้ผลเมื่อสกิลอิมมูนิตี้ของผู้รุกรานทำงาน

            “ผมกันดีบัพได้ คุณโนว่ารีบไปตีเกราะมันเถอะ”

            เปลวไฟสีเงินตอบรับด้วยการกระทำ ขณะที่อรุณหลบแท่งน้ำแข็งที่ตามติดกันมาเรื่อยๆ โนว่าซึ่งวิ่งขนานกันมา ง้างหมัดตรงแล้วต่อยลูกไฟออกไปข้างหน้า ด้วยผลของสกิลฟิวรี่ฟิส (Fury Fist) ที่ยังคงอยู่ หมัดเพลิงจึงถูกปล่อยออกไปรัวๆ ความเร็วในการโจมตีนั้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ตามผลของทักษะ

             31,240!    31,243!    31,328!    31,244!    31,254!

            บาซาทานร้องเสียงแหลมด้วยความเจ็บปวดเมื่อกระดองของมันถูกเผา “ไอซ์ บล็อก (Ice Block)” จ้าวแห่งปูรีบย่อตัว แล้วหดก้ามทั้งสี่กลับมาตั้งรับ เมื่อมันร่ายสกิลไอน้ำในอากาศก็กลายเป็นแท่งน้ำแข็งซ้อนกันเป็นชั้นๆ หุ้มร่างมันไว้เหมือนโดม

            “สกิลนี้ถ้าเราไปตีจะโดนแช่แข็ง! สู้จากระยะไกล” อรุณตะโกนบอกโนว่าขณะแลนดิ้งลงพื้น ชายหนุ่มชันเข่าข้างหนึ่งรับแรงกระแทก แล้วดีดตัววิ่งต่ออย่างสวยงาม “สปิริท ออฟ เดอะ แพ็ค” เขาเรียกใช้ทักษะประจำชุดลูนาติก อัญเชิญหมาป่าเงาสามตัวออกมาช่วยต่อสู้ ก่อนจะฟันดาบพลังไปด้านหน้าหลายครั้งเพื่อยิงคลื่นดาบใส่บาซาทาน วิญญาณหมาป่าเห็นดังนั้นก็วิ่งไปซ้ำเติมด้วยอีกแรง

            ‘หมาป่าตีเป็นเวท น่าจะทะลุน้ำแข็งได้’ อรุณคาดการณ์ในหัวแบบนั้น แต่แล้วก็เกิดผิดแผนเมื่อมอนสเตอร์ ดีปเทอเรอร์ พาลาดินใช้พลังกุ้งดีด กระโดดมารับการโจมตีแทนหัวหน้าไว้

            เปลือกของเจ้าพวกนี้ก็แข็งกว่าคทลูทั่วไป ที่สำคัญยังบัพตัวเองด้วยสกิลสีขาวจนถึกกว่าเดิมสิบเท่าจึงเกิดดาเมจครั้งละไม่กี่พันเท่านั้น มีแค่หมาป่าสามตัวที่โจมตีได้แรงพอชื่นใจ อรุณสบถเบาๆแล้วฟันคลื่นดาบออกไปอีก

            น้ำทะเลซึ่งท่วมบนพื้นอยู่ๆก็จับตัวเป็นกำแพงน้ำแข็งตั้งตระหง่านดักหน้าอรุณไว้อีก พาลาดินยังมีสามตัว หนึ่งในนั้นร่ายเวทคุ้มกันเพื่อนอยู่ไกลๆ พลังของสีฟ้าขาวเริ่มออกฤทธิ์แล้ว ตอนนี้มีแค่โนว่าซึ่งวิ่งเข้าไปประชิดตัวบอสได้ แต่พาลาดินคทูลูอีกสองก็เด้งมาขวางไว้

            โนว่าต่อยหมัดไฟใส่มันโดยไม่ปรานี ปรากฏว่าเจอกับแผนเดิมคือตัวหนึ่งป้องกันตัวหนึ่งเสกกำแพงน้ำแข็งกันเพื่อนอีกชั้น ทำให้หัวหน้ากิลด์โอไรอ้อนหัวเสียอย่างมาก คนตัวใหญ่พุ่งชนสิ่งกีดขวางตรงๆดุจช้างตกมัน โดยระหว่างนั้นก็หมุนไหล่ไปด้านหลังเต็มพิกัด

            “ไททันสแมช! (Titan Smash) โนว่าใช้ท่าเดิมอีกครั้ง คราวนี้เล็งไปยังฐานของกำแพงน้ำแข็งซึ่งหนาเป็นฟุตแต่ก็ไม่สามารถทนพลังของคลาสผู้ทำลายล้าง และสีเขียวกับแดงได้อยู่ดี การโจมตีอันรุนแรงกระแทกกำแพงแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเหมือนกระจกนิรภัย อรุณซึ่งใช้วิธีแฟลชข้ามกำแพงเห็นแล้วต้องชมในใจว่า สุดยอด

            ความสามารถปล่อยคลื่นกระแทกของสกิลไททันสแมช ทำให้ลานบอสสั่นสะเทือนจนลูกสมุนคทูลูทั้งสี่ตัวเสียจังหวะล้มลง อรุณสั่งหมาป่าเงาให้ไปรุมซ้ำเหยื่อทันที ในที่สุดเขากับโนว่าก็มาถึงตัวของบาซาทานซึ่งขดตัวอยู่ในโดมน้ำแข็ง

            “เอิร์ทฟลิป! (Earth Flip)”    “ลูน่า เบรก!”

            ทั้งสองรู้จากประสบการณ์ว่า หากใช้ทักษะที่มีเอ็ฟเฟ็คทำให้ยกลอย ก็จะสามารถแก้ทางศัตรูที่ยืนหยัดหรือตรึงตัวเองอยู่กับที่ได้ สกิลที่ต่างฝ่ายใช้ล้วนแสดงผลไกลจึงไม่ต้องกังวลผลของโล่น้ำแข็งที่จะสร้างสถานะผิดปกติเมื่อโจมตีประชิดใส่ทั้งสิ้น โนว่าใช้ท่าเอิร์ธฟลิปตามที่อรุณเคยขอ ทุบสองมือลงพื้นจนทะลุแล้วกระชากขึ้น  ปล่อยคลื่นกระแทกซึ่งจะเหวี่ยงทุกอย่างแม้แต่ผืนดินลอยกลับหลังข้ามหัวเขาไป ส่วนชายหนุ่มก็ฟาดพลังระเบิดออกไปโดยตรง

            พริบตานั้นบาซาทานก็เคลื่อนไหว มันกางแขนแล้วระเบิดโดมน้ำแข็งดังเพล้ง! ดีดก้อนน้ำแข็งกระจายออกไปรอบทิศทาง

            7,830!    10,134!

            “อ๊าก!” อรุณร้องลั่นเมื่อถูกสวนกลับอย่างไม่คาดฝัน ก้อนน้ำแข็งอันใหญ่พุ่งชนหน้าอกเขาโดยตรงจนรู้สึกร้าวไปถึงกระดูก ชายหนุ่มถูกไถลไปเกือบเมตร แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีสติพอจะเปลี่ยนดาบพลังเป็นโล่ตั้งรับก้อนอื่นๆที่ตามมาไว้ได้ทัน

            สกิลของอรุณจ่ายด้วยพลังชีวิต พอโดนคริติคอลเข้าไป เลยเหลือแถบเขียวแค่หนึ่งในสี่ หากไม่ได้ร่างผู้รุกรานลดทอนดาเมจให้คงเจ็บเจียนตาย ตรงข้ามกับบอสซึ่งหลอดเลือดของมันมีแถบสีขาวซ้อนเพิ่มขึ้นมาอีกชั้น จ้าวแห่งปูกระโดดหลบสกิลยกได้อย่างสบาย

ชื่อ: Harden Scale (ติดตัว)     สี: ขาว                ***

คูลดาวน์: 55 วินาที

ระหว่างต่อสู้ หลังจากรับความเสียหายมากกว่า 30% ของพลังชีวิตสูงสุด สร้างเกราะป้องกันพลังชีวิตซึ่งเห็นข้อมูลเป็นหลอดเลือดสีขาว โดยคิดจาก พลังป้องกันทางกายภาพ + (80%) ภายในเวลา 5 วินาที

            “ฮึ่ม มันมีแพสซีพเพิ่มเกราะ เลือดสองหลอดแล้วว่ะ” โนว่าซึ่งกัดฟันลุกขึ้นมาข้างๆอรุณรีบเงยหน้าตรวจข้อมูล พอเห็นเลือดบอสเท่านั้นก็บ่นอย่างรำคาญ  

            “ทุกคนระวัง มันจะโจมตีหมู่!” อรุณทราบดีว่าจะเกิดอะไรต่อไป ถึงเขามีก้อนน้ำแข็งทับจนแทบลุกไม่ขึ้นก็ต้องเปล่งเสียงเตือนพรรคพวกให้ได้ ปรากฏว่าบาซาทานทำอย่างที่ชายหนุ่มว่าจริงๆ วงแหวนเวทสีฟ้าและดำปรากฏออกมาเหนือเพดาน แล้วหอกน้ำแข็งสีนิลก็ร่วงลงมาอย่างกับฝนสาด

            “ติดกับดักง่ายๆด้วยสิผู้รุกราน ฉลาดน้อยดีแท้ ไอซ์เฮ็ว! (Ice Hail)” อสูรทะเลเยาะเย้ย มันใช้สกิลสายเดียวกับแพนโดร่าแต่กว้างกว่าแบบคนละเรื่อง ชายหนุ่มรู้ตัวว่าตอนเปิดไม้ตายเขาไม่รับดาเมจจากสีอยู่แล้ว จึงยื่นมือออกไปใช้สกิลเบสิกของตัวเองใส่โนว่าทันที

            “อินเฟ็ค!”

             0!     0!     0!     0!     0!     0!     0!     0!     0!     0!     0!     0!    

            0!     0!     0!     0!     0!     0!     0!     0!     0!     0!     0!     0!   

            ห่าฝนน้ำแข็งทิ่มแทงลงมาใส่ทั้งสองก็จริง แต่ไม่อาจสร้างอันตรายใดๆได้ พวกมันเพียงแค่ทะลุผ่านตัวละครทั้งสองไปเฉยๆ เป็นอีกครั้งที่อรุณทำให้โนว่าแปลกใจจนต้องเลิกคิ้วสูง แต่บาซาทานไม่ปล่อยให้พวกเขาพักหายใจด้วยการหยุดร่ายเวทแล้วทิ้งดิ่งลงมา ก้ามทั้งสี่ประกบกันเป็นค้อนฟาดใส่พวกเขา                                     

            “อรุณหลบออกมา!” อันย่าร้องอย่างตกใจ แล้วระดมยิงใส่บอสหวังจะขัดจังหวะ แต่ไม่อาจช่วยอะไรได้แม้แต่น้อย

            “บ้าเอ้ย! โดนทับเลยใช้ระบำจันทราไม่ได้ มันอุตส่าห์ลอยแล้วแท้ๆ” อรุณเสียดายแค่ไหนก็จำเป็นต้องหลบ เขาผืนความเจ็บปวดเปลี่ยนโล่เป็นปืนสั้น ยิงกระสุนกลับไปทางสาวกระต่ายแล้วแฟรชหลบได้อย่างทันท่วงที

            ซ่า! น้ำระเบิดกระจายเมื่อบาซาทานโจมตีโดนพื้นที่ว่างเปล่าหลังจากอรุณใช้สกิลเอาตัวรอดไม่ถึงวินาที ทั้งลุกสุมนของมันทั้งวิญญาณหมาป่าของอรุณปลิวไปคนละทิศละทาง จ้าวแห่งปูส่ายหัวไปมาอย่างสับสนเพราะแม้แต่โนว่าก็หายไปด้วย 

            “เพลนชิพ”

            ที่แท้เปลวไฟสีเงินก็รอดมาได้จากการช่วยเหลือของเฟยหง เวทท่องมิติสลับตำแหน่งหัวหน้ากิลด์โอไรอ้อน มายืนกุมไหล่อยู่ข้างๆอรุณ แม้แต่บุรุษที่แข็งแกร่งอย่างมันก็บาดเจ็บไม่ใช่น้อย แต่ที่อรุณแปลกใจกว่าคือทำไมเฟยหงถึงเพิ่งเริ่มเคลื่อนไหว

            หัวหน้ากิลด์หยางหลงยกมือปรามเหมือนอยากบอกว่ากำลังยุ่ง ตัวละครของชายผมเขียวเต็มไปด้วยบัพมากมายไปหมด ซึ่งทำให้เขาเปล่งแสงวูบวาบออกมาจากทุกส่วนของร่างกาย อรุณตรวจดูข้อมูลในหน้าจอปาร์ตี้ก็พบว่ามังกรหนุ่มมีบัพกว่ายี่สิบอย่างเข้าไปแล้ว เกือบทั้งหมดเป็นสกิลงี่เง่าไร้ประโยชน์ของคลาสผู้ปลุกเสกทั้งนั้น

            “เอางี้เหรอ” โนว่าจ้องเฟยหง คนโดนถามพยักหน้ารับก่อนบัพตัวเองซ้ำอีกครั้ง สกิลเดิมส่งผลซ้ำกันไม่ได้ จึงเป็นแค่การนับเวลาใหม่

              อรุณเดาใจของเฟยไม่ออกจริงๆ ‘คุณเฟยเสียเวลาทำอะไรอยู่เนี่ย’ เขานึกอย่างร้อนรนมากเพราะท่าไม้ตาย เวดอร์แสตนท์ ติดคูลดาวน์หนึ่งชั่วโมงเป็นที่เรียบร้อยเนื่องจากหมดเวลาแปลงร่างหนึ่งนาที จากนี้เขาต้องฆ่าศัตรูไร้สีเพื่อรีเซ็ทสกิล แต่พอไม่ได้เป็นผู้รุกราน จะจัดการสมุนคทูลูสักตัวตอนมันจะเสียเวลาไป โดยเฉพาะเจ้าพาลาดินสายถึกพวกนี้

            ‘ถ้าไม่รีบจบ คนที่เสี่ยงอยู่ข้างบนตายอีกเป็นเบือแน่’

            ขณะนั้นโนว่าเอ่ยว่า “เดี๋ยวล่อมันให้ เสร็จแล้วบอก” อินเฟ็คของอรุณหมดเวลาแล้วทำให้เปลวไฟสีเงินสามารถใช้ทักษะสีเสริมแกร่งได้อีกครั้ง มันกระดกน้ำยาเพิ่มพลังทีเดียวสามขวดก่อนวิ่งกลับไปแทงค์บอสโดยไม่หวาดกลัวสิ่งใด

            “รอผมด้วย..”  อรุณคิดตามไปด้วยใจสู้เต็มที่ แต่พอเริ่มขยับก้าวแรกอาการปวดซี่โครงก็เล่นงานจนเขาต้องทรุดนั่งลงไป ตัวละครของผู้เล่นแม้จะแข็งแกร่งแต่ก็มีขีดจำกัด ถึงจะฮีลยังไงแต่เมื่อถูกอัดมากๆความเจ็บปวดก็สะสมไปเรื่อยๆอยู่ดี 

แน่นอนว่าชายหนุ่มทลายขีดจำกัดของตัวเองไปไกลโขแล้ว

            “เจ็บก็พักก่อนเถอะค่ะ ฝืนมากไปก็เป็นแบบนี้แหละ เราว่าคงเป็นสถานะพิเศษที่เรียกว่าอ่อนล้า (Exhaust) แก้ไม่ได้นอกจากพักสถานเดียว” กระต่ายสาวบอกด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนเป็นพิเศษ นอกจากนั้นเธอยังยกโพชันราคาแพงให้อรุณดื่มหลายขวด

            “แต้งกิ้ว”

            “ไม่เป็นไรค่ะ นี่ของฟรีที่คุณเฟยให้มาอยู่แล้ว” แววตาของหญิงสาวเหมือนจะยิ้มออกมาน้อยๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดเหมือนเดิมเมื่อเสียงคำรามของโนว่าดังขึ้นมาเป็นระยะ

            เปลวไฟสีเงินกำลังเครื่องร้อนเต็มที่ แม้จะมีคนเดียวแต่มันกลับรับมือบอสและลูกสมุนทั้งได้อย่างสูสีไม่ต้องบอกก็รู้ว่าฝีมือแข็งแกร่งราวกับปีศาจ สถานการณ์ยังเหมือนเดิมคือโนว่าถูกกำแพงน้ำแข้งขัดขวางขนเข้าถึงตัวบาซาทานไม่ได้

“ขอโทษทีนะคะ…เราช่วยอะไรไม่ค่อยได้เลย พอจะรอให้อรุณตีก่อนจะได้ไม่สร้างความยั่วยุ ก็เจอมอนสเอตร์ใช้สกิลขัดซะไปไม่เป็นเลย แค่หามุมยิงก็ยากแล้ว”

“ไม่เป็นไรๆ พวกนี้มันระดับสามสีนะ เรามาสี่คนสู้ได้สบายก็บ้าแล้ว ผมนี่สงสัยมากกว่าว่าทำไมคุณเฟยถึงไม่ทำอะไรเลยนอกจากบัพวนไปวนมาอยู่แบบนั้น ไม่ยอมใช้ดวงดาวสักที”

            “คุณเฟยบอกว่า สกิลคอนสเตลเลชั่นใช้ไม่ได้ถ้าไม่เห็นท้องฟ้าค่ะ เราก็งงเหมือนกัน”

            “เรื่องสิ! เพราะอยู่ในเรือเลยมองไม่เห็นท้องฟ้า เลยใช้ทักษะคลาสไม่ได้เนี่ยนะ”

            “น่าจะเป็นแบบนั้น..”

            ‘สมัยเป็นเกมไม่มีแบบนี้นี่หว่า สมกับเป็นคลาสที่เล่นยากที่สุดจริงๆให้ตายสิ คุณเฟยน้าคุณเฟย จะอินดี้เลือกอาชีพแปลกๆมาทำมะเขือ?’ อรุณสบตากับอันย่าที่ดูอ่อนอกอ่อนใจไม่แพ้กัน พวกเขาหันไปดูเฟยหงคนรวยบัพ มังกรหนุ่มหรี่ตามองพวกเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย แบบว่าได้ฉันยินนะ

            “การ์เดี้ยน แองเจิ้ล (Guardian Angel)” เฟยหงวนร่ายสกิลจนครบรอบที่สี่ ในที่สุดเขาก็ยอมเอ่ยปากพูด

“ทำได้ดีมากครับ พร้อมจะปิดฉากรึยัง”

            นึกจะพูดอะไรก็พูดอีกละ อรุณบ่นในใจแล้วกล่าวว่า “พร้อมน่ะพร้อมครับ แต่ผมไม่มีท่าไม้ตายแล้ว บอสใช้สีฟ้ากับสีขาวคุมเราจนอยู่หมัด ถ้ายังเข้าถึงตัวไม่ได้มันก็จะเพิ่มเกราะไปเรื่อยๆ นานไปจะแย่”

            “ผมคาดการณ์ไว้แล้วครับ เลยชวนโนว่ามา เพื่อจบเรื่องกับบอสที่มีสีฟ้ากับขาว ผมเลยอยากจะทำให้แน่ใจจริงๆว่าเราจะบุกชุดเดียวแล้วชนะเลย”

            “ก็เลยบัพตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าเนี่ยนะคะ?”

            “ใช่ครับ” เฟยยอมรับหน้าตาเฉย “จำได้ไหมคำที่ผมชอบพูดบ่อยๆ ว่าผมมีความรุนแรงเป็นทางเลือกสุดท้าย มันต้องใช้เวลาเตรียมการเล็กน้อย ตอนสู้กับอรุณผมเลยไม่ได้โชว์ บวกกับในเรือไม่เห็นท้องฟ้าเลยเรียกพลังจากหมู่ดาวไม่ได้ มันก็เลยต้องเปลี่ยนกลยุทธ์สักหน่อย”

            “นี่คือการใช้ความรุนแรงเพื่อแก้ปัญหาของผม”

            ระหว่างที่อรุณกับอันย่าเริ่มจะงง เฟยก็ตัดบททันทีด้วยการเรียกกรอบข้อมุลให้ดูอันหนึ่ง “ไม่มีเวลามาอธิบายแล้ว ถ้าเกราะบอสแตกรีบถล่มมันด้วยทุกอย่างที่มีเลยนะ”

ทั้งสองพยักหน้ารับคำ อรุณยังมีทักษะสีดำกับความสามารถของชุดลูกนาติกอยู่ ส่วนอันย่าถ้ามีโอกาสก็ยังใช้มีดบินอนาตาเซียได้ ขอแค่ทลายเกราะของบาซานทานจนมันเปิดจุดอ่อนได้ก็จบ

            “’โนว่า! มาลุยกันเลย!!”

เฟงหงตะโกนให้สัญญาณหัวหน้ากิลด์โอไรอ้อน โดยไม่รอช้าชายผมเขียวสะบัดพัดในมือดังพรึ่บแล้วโยนมันขึ้นไปเหนือหัว ทันใดนั้นอาวุธของเฟยหงก็เปลี่ยนสภาพ แสดงรูปโฉมที่แท้จริงออกมา มันคือ ไม้เท้าแห่งดาราจักร ไอเท็มเกรดสี่ซึ่งสวมใส่ได้เฉพาะผู้ปลุกเสกดวงดาวเท่านั้น ท่อนโลหะสีหยกที่ตรงปลายมีดวงแสงระยิบระยับ หมุนรอบศูนย์กลางที่สุกปลั่ง ราวกับเป็นแบบจำลองระบบสุริยะ

           “ดวงดาวแห่งสวรรค์ชั้นฟ้าทั้งเจ็ด จงสำแดงพลังต่อหน้าข้า

สตาร์ฟิลด์ ออฟ เฮเว่น!!! (Starfield of Heaven)”