คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #53 : ep42 - Rage Unbond
ทักษะสีฟ้า-ดำ ควันลวงตา (Smoke of Deceit) จะแสดงผลเมื่อกำหนดขอบเขตการใช้สกิลสำเร็จ
อรุณรู้เงื่อนไขนั้นดีแต่ไม่ได้เอะใจเลยว่า การเดินวนไปรอบๆของหล่อนจะเป็นการสร้างอาณาเขตพิเศษสำหรับถ่วงเวลาเขาแบบนี้
ทันทีเมื่อรู้ตัวชายหนุ่มจึงอินเฟ็คตัวเองให้ไร้สี ประกาศไม้ตายแปลงร่างเป็นผู้รุกราน ก่อนรุดใส่หญิงสาวประหนึ่งสัตว์ร้าย
ดาบเสียบทะลุลำคอของเธอ เมื่อรวมความแม่นยำกับความเร็วระดับปิศาจของอรุณตอนนี้ หากยืนอยู่เฉยไม่มีหน้าไหนหลบพ้น
แต่แพนโดร่าเป็นเพียงไอสีฟ้าซึ่งดับวูบไปในพริบตาต่อมา
‘ช้าไปแล้ว’ อรุณสำนึกอย่างปวดใจ เพื่อนๆของเขาเป็นตายร้ายดีไม่ทราบ
แต่หากติดอยู่ในวังวนนี้ คงไม่มีทางทำอะไรได้เลย นอกจากภาวนาให้ทุกคนปลอดภัย
ตรงข้ามกับตัวการที่สร้างควันลวงตาขึ้นมา
นางแม่มดผู้บัดนี้ไม่อาจมองเห็นตัว หัวหน้ากิลด์เอ็นเลสเทลล์
ผู้เล่นที่ถูกตั้งค่าหัวไว้สูงที่สุดในเกม เสียงหัวเราะอย่างสะใจของเธอกำลังทำให้เขาเดือดดาลมากขึ้นเรื่อยๆ
“ว้าย ว้าย
แปลงร่างได้ด้วยเหรอคะ ฉันนึกถึงไอ้มดแดง เคยดูสมัยเด็กๆใช่ไหมคะ ไอ้มดแดง
แค่สวมชุดตลกๆก็ทรงพลังขึ้นอย่างไม่มีเหตุผล ถ้าอย่างนั้นสกิลของคุณก็เหมือนกัน
สะดวกสบายเหลือเกิน อย่างกับว่าเป็นคัลเลอร์เวเดอร์เลยค่ะอรุณ
ตอนเฟยหงหลอกคุณมาเป็นพวกได้ เขาคงฝันหวานถึงตอนปราบอีออสได้หลายคืนเชียว”
เสียงของแพนโดร่าสะท้อนไปมาในหัวจากรอบทิศทาง
อรุณรู้แล้วว่าดิ้นรนตอนนี้ก็ไม่มีความหมาย เลิกจู่โจมแล้วเจรจาคงจะได้ผลกว่า
“ตัดใจง่ายจังเลยนะคะ
อยากคุยเรื่องธุรกิจเหมือนเดิมเหรอ”
“อยู่ในกับดักของสีฟ้า
รีบร้อนไปจะยิ่งเสียท่า คุณล่อผมลงหลุมพรางได้แล้ว อยากทำอะไรก็ทำเถอะครับ”
อรุณปรับอารมณ์พร้อมตอบกลับอย่างเยือกเย็น “เข้าใจก็ดีแล้วค่ะ”
เสียงสะท้อนแค่นตอบทันใด
“หากเฟยหงหยุดก้าวร้าวได้ครึ่งของคุณก็คงดี” ไอสีฟ้ารวมตัวกันในความมืด ปรากฏเป็นแพนโดร่าตัวปลอมอีกหนึ่งร่าง เธอขัดสมาธิลงตรงหน้าเขา
ดวงตาที่เผยให้เห็นเพียงข้างเดียวนั้นสร้างความรู้สึกหวาดระแวงให้ผู้ถูกมอง
ทุกอย่างในตัวหล่อนชวนให้นึกถึงภูเขาน้ำแข็งที่ปรากฏเหนือคลื่นเพียงยอดเล็กๆ
เทียบไม่ได้สักนิดเดียวกับสิ่งอยู่ใต้ผืนน้ำ
มีอะไรซ่อนอยู่ใต้ผ้าปิดตากันแน่
อรุณนึกแล้วก็ลองเสี่ยงดู
“คุณกับเฟยหง เป็นคนรู้จักกัน?”
เปิดฉากโยนหินถามทาง เขาไม่ใช่คนที่ถนัดเกมรับ
กลยุทธ์ที่ดีที่สุดเมื่อต้องรับมือกับสีฟ้าคือการรวดรัดปิดฉากในครั้งเดียว
ไม่ว่าด้วยกำลังหรือคำพูด
“หัวหน้ากิลด์ใหญ่ติดต่อกันตลอดอยู่แล้วค่ะ” แพนโดร่ายิ้มมุมปาก ภูเขาน้ำแข็งโผล่ยอดออกมาจากผิวน้ำเพิ่มแค่นิดเดียว “กิลด์ใหญ่ทั้งเก้า มีกิลด์ย่อยในสังกัด แล้วกิลด์ย่อยพวกนั้นก็มีกิลด์ย่อยในสังกัดทับซ้อนเข้าไปอีกเป็นดาวน์ไลน์
หน้าที่การคุมพวกเด็กๆ ให้อยู่ในระเบียบเป็นของสาขาใหญ่ เพราะอย่างนั้นค่ะ
สภาผู้เล่นถึงตั้งขึ้นมา สามวันเกมก็ประชุมครั้ง น่าเบื่อมาก”
“เลยระเบิดเรือคนอื่นเล่นแก้เบื่อเหรอครับ”
“เหตุผมนั้นมันก็ใช่..แล้วก็ไม่ใช่ค่ะ ฉันยอบรับว่าการทำอะไรนู่นนี่ให้ระเบิดตู้มมม ปลิวว่อนเป็นชิ้นๆ
เป็นสิ่งที่สนุกมาก การระเบิดมันเป็นศิลปะ บางทีผู้ก่อการร้ายแถวตะวันออกกลาง
อาจจะรู้สึกอย่างเดียวกันนะคะ
ส่วนฉันก็แค่คนติดเกมที่ต้องมาระบายความอยากของตัวเองในนี้”
‘ตั้งใจถ่วงเวลาเห็นๆเลยนะ’
อรุณขมวดคิ้วจากคำพูดจับสาระไม่ได้นั้น
ชายหนุ่มต้องค้นความจริงอออกมาให้ได้ “แล้วตกลงมันใช่ หรือ
ไม่ใช่”
“ใช่ค่ะ
บางครั้งฉันระเบิดเพื่อความสนุก ก็ระบบให้สกิลมาแบบนี้
ไม่เล่นสักหน่อยก็เสียของแย่ แต่ว่านะ…” รอยยิ้มหลอกลวงของแพนโดร่าค่อยๆหายไป
“ถ้าสำหรับครั้งนี้ และทุกครั้งๆ ที่ผ่านมา
กิลด์เอ็นเลสเทลล์ทำเพื่อป้องกันตัว พวกเรากำลังพยายามช่วยเกมนี้อยู่”
อรุณหลุดขำแล้วยิ้มอย่างรู้ทันกลับไป
“ฮึๆ เหลวไหลแล้วครับ
รู้ไหมคำพูดคุณไม่มีน้ำหนักพอให้เชี่อถือได้สักนิดเดียว”
“ตอนนี้คุณยังไม่เชื่อหรอกอรุณ
ยิ่งอยู่ใกล้ชิดกับเฟยหง เขาจะกล่อมคุณจนคิดว่ากำลังทำเพื่อเกมอยู่จริงๆนั่นแหละ
ทั้งที่การกระทำไม่แตกต่างจากอีออสสักนิด แท้จริง ใครก็ต้องการเงินกับอำนาจทั้งนั้น
หาประโยชน์จากโลกใบที่สอง ที่ทุกคนสมควรจะได้ผ่อนคลายจากพันธะอย่างอิสระ”
แพนโดร่ายังบอกต่อโดยไม่พักหายใจ
“วันนี้ยังไม่เชื่อ
แต่ต่อไปคุณจะรู้เองว่าควรจะอยู่ข้างไหนกันแน่” การแสดงออกเช่นนี้
ต่อให้ผู้เล่นที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนบอก อรุณก็อาจจะเชื่อไปส่วนหนึ่ง
แต่บุคคลที่เครดิตติดลบอย่างเธอ แน่นอนว่าฟังหูไว้จะปลอดภัยกว่า
ใส่ความรัวๆแบบไม่มีเหตุผลมาอ้างอิง
ยังไงก็เป็นแค่ลมปาก
“สโมกออฟดีซีท
จะแสดงผลได้อีกแค่สามสิบวินาที ถ้าจะปั้นน้ำเป็นตัวแค่นี้ก็ชักดาบมาเตรียมไว้เลยครับ”
ผู้ก่อการร้ายสาวกระซิบอย่างเสียดาย
“นับเวลาซะด้วย สมกับเป็นรองแชมป์โลก” แล้วยัดเยียดเหรียญโลหะเหรียญหนึ่งเข้าไปในฝ่ามือของอรุณ
สัญลักษณ์สามเหลี่ยมสีน้ำเงินเปล่งแสงเลือนรางในความมืด บอกอรุณว่านี่ไม่ใช่ไอเทมธรรมดา
แต่เป็นอาร์ติแฟค
“วันไหนที่เริ่มเห็นว่าอะไรเป็นอะไร
จงแสดงเหรียญนี้ในเมืองใหญ่ โลกเบื้องหลัง จะเปิดต้อนรับคุณ
อย่างน้อยก็จากเอ็นเลสเทลล์ค่ะ”
“แล้วก็อย่าให้ใครรู้
เด็ดขาด” เธอย้ำจริงจัง ก่อนกระโดดลุกขึ้น
ร่างนั้นสลายเป็นละอองแสงสีฟ้าเช่นกัน ที่ผ่านมาแพนโดร่าใช้ร่างปลอมติดต่อเขาตั้งแต่แรก
หาความจริงใจได้มากเลยนะแม่คุณ
เขานึกอย่างนั้นแล้วค่อยๆลุกขึ้นยืน “พูดอย่างนี้ ผมบอกเฟยหงเลยดีกว่า”
“’งั้นฉันจะบอกเรื่องดีๆให้รู้ไว้สักเรื่อง
เดาหน่อยค่ะ คิดว่าเรือลำนี้ขนอะไรมา”
“กลายเป็นคำถามซะอีก
ใครจะรู้”
“เฟยหงแอบใส่ของอันตรายปนไว้กับสินค้า
แม้แต่เจ้าของเรือลำนี้เองยังไม่เอะใจเลยว่าได้ลักลอบขนอาวุธสังหารมาถึงแดนเหนือแบบฟรีๆซะแล้ว
เพราะฉากหน้าเป็นกิลด์การค้าใหญ่บังอยู่นั่นแหละ เบื้องหลังเลยซ่อนวัตถุน่าสงสัยมาได้อย่างแนบเนียน
อีเวนท์ครั้งนี้ หยางหลงไม่ได้สู้เพื่อคัลเลอร์แคลชหรอก สู้เพื่อตัวเองทั้งนั้น”
หัวหน้ากิลด์เอ็นเลสเทลล์
ก่นแช่งเฟยหงปิดท้าย “คนดีจอมปลอม ขอให้โดนอีออสตีแตกเร็วๆนี้เถอะ”
‘เบื้องหน้ากับเบื้องหลัง
มันต่างกันสินะ’ อรุณนึกถึงคติประจำใจของตัวเองซึ่งเกือบลืมไปแล้ว
เมื่อได้ฟังเรื่องเหลือเชื่อขาดเค้ามูลความจริง ผ่านเสียงที่ก้องอยู่ในควันลวงตา เขาพบว่าตัวเองกำลังหัวเราะยาวๆ
ยกมุมปากขึ้นแสยะยิ้ม แล้วก็หัวเราะ อย่างที่ชอบทำบ่อยๆ
ทักษะควันลวงตาจะหมดในอีกสาม
สอง หนึ่ง.. ดาบพลังปรากฏในมืออรุณ “ผมก็ทำเพื่อตัวเองเหมือนกัน
คัลเลอร์แคลชจะเป็นยังไงก็ช่างหัวมันสิ!”
“แนวคิดเห็นแก่ตัวดีนะคะ
ฉันชอบ”
แพนโดร่าหัวเราะลั่น ม่านควันจะถูกกระชากดั่งผ้าม่านลอยข้ามหัวเขาไป
พลังความมืดบิดเป็นเกลียวสว่านรอบดาบเรเปียร์ในมือหล่อน
แทงเข้าทางด้านหลังของอรุณอย่างฉับพลัน
“อาโกนี่ มิส” เขม่าควันดำฟุ้งออกมารอบตัวอรุณตอบสนองกลับ ดาบของแพนโดนอกจากพุ่งเข้าในความว่างเปล่า
เธอก็พบว่ากำลังติดสถานะตาบอด
สีดำที่ดูดจากปาปิยอง
ไม่ได้แถมทักษะมาอย่างเดียวหรอกนะ
|
ชื่อ: Agony Mist สี: ดำ ** ทรัพยากร: พลังชีวิต (240) คูลดาวน์: 34
วินาที |
|
ทักษะ หมอกทุกข์ระทม
สร้างหมอกที่แสงผ่านไม่ได้ออกมาจากจุดที่ผู้ใช้อยู่
และขยายออกไปเรื่อยๆจนถึงรัศมี 4 เมตร สร้างสถานะผิดปกติ ตาบอด ระยะเวลาแสดงผล (4)
วินาที |
“ใช้ลูกเล่นสกปรกเป็นด้วยเหรอคะ!”
หญิงสาวกัดริมฝีปากด้วยความเจ็บใจ ใช้รูนขาวแก้อาการ ก่อนถอยหลบจากวงล้อมของหมอกทุกข์ระทม
แต่อรุณก็ดักรออยู่แล้ว
“ก็เหมือนคุณไง”
ตอบแค่นั้นดาบพลังก็แปรเป็นหอกยาว อรุณกลับหลังแทงใส่แพนโดร่าต่อเนื่องอย่างสุดแรงเกิด
สองครั้งแรกยังมีเลขเด้งขึ้น แต่ครั้งที่สามเรเปียร์ปัดป้องไว้ได้และเริ่มสวนกลับ หญิงสาวใช้โกร่งดาบเบี่ยงหอก ทะลวงเข้ามาอย่างคล่องแคล่ว
ตวัดคมแหย่ใส่อกอรุณอย่างแม่นยำ
‘โล่’ อรุณบัญชาในใจหอกก็เปลี่ยนเป็นสิ่งที่ต้องการ บังชายโครงเขาไว้เส้นยาแดงฝ่าแปด แต่ความเสียหายประมาณสองพันก็เด้งออกมาอยู่ดี
‘ดาบเจาะเกราะ’ ชายหนุ่มพิจารณาวูบเดียวก็รีบกระแทกกลับ
ดันแพนโดร่าเซถอยไปหนึ่งก้าว
ขณะทำท่าเหมือนจะล้ม
แท้จริงนั้นเป็นแค่กระบวนท่าหนึ่ง หญิงสาวใช้หน้าท้องดีดตัวกลับสะบัดมือทิ่มเรเปียร์เสยขึ้นในท่าหมุนควงสว่าน
ปล่อยลำแสงทะลุแม้แต่โล่พลังงานจนเขายังต้องทึ่ง
7,324!
“ฮึ่ย..อินเฟ็ค” อรุณรีบสาปตัวเองแล้วอ้อมหนีวงดาบ เปลวไฟสีม่วงลุกลามอย่างหนักตั้งแต่เขาติดในควันลวงตา จึงไม่มีที่ให้ตั้งหลักมากนัก
แต่ก็ดีกว่าถูกแทงทะลุซ้ำแล้วซ้ำเล่า ยังดีในร่างนี้สิ่งความเสียหายจากสีทำร้ายเขาไม่ได้
ไฟสีม่วงก็ไม่ยกเว้น
ทันใดนั้นดวงแสงกลมๆขนาดเท่าปิงปองก็ถูกเขวี้ยงดักหน้าอรุณเอาไว้พอดี
ความมันวาวของโลหะแสดงถึงวัตถุระเบิด สัญชาติญาณบอกชายหนุ่ม จงทิ้งโล่พลังลงพื้น
“แฟรช!”
วี๊ดดด เสียงแหลมฉีกเยื่อแก้วหูนั้นดังสนั่น
แต่เกิดอย่างฉับพลันเหมือนแว่วไป พอลูกเหล็กระเบิดตู้มกลางอากาศพื้นเรือก็สันดาปเป็นเศษถ่านจากพลังเล็กพริกขี้หนู
แพนโดร่าย่ามใจคิดว่าอรุณคงเสร็จเธอแล้ว จึงย่างสามขุมตรงเข้ามาปิดฉาก
ก่อนจะพบว่าอรุณนอนหมอบอยู่บนพื้นอย่างไร้รอยขีดข่วนใดๆ
โล่เปลี่ยนเป็นกระบองยาว อรุณฟาดไม้ตัดขาเธอในท่ากวาดลานวัด ตวัดผู้ไม่ทันระวังล้มลงไป
เธอกรีดร้อง ดังขึ้นเรื่อยๆ เมื่ออรุณลุกพรวดขึ้นมาเตะผู้หญิงอย่างไม่บันยะบันยัง
ความเป็นลูกผู้ชายหรือสุภาพบุรุษเขาโยนทิ้งไปตั้งแต่เลือกทางสายนี้แล้ว
ทักษะติดตัว คัลเลอร์เบน ฮีลเลือดที่เขาจ่ายไปอย่างหนักหน่วงเมื่อโจมตีใส่ศัตรูที่มีสี
‘แฟรชหนึ่งวินาที อินเฟ็คเหลือสองวินาที’
อรุณคำนวณรอบคูลดาวน์ในหัวอย่างเยือกเย็นผิดกับการรุกไล่อย่างบ้าคลั่งของตัวเองขณะนี้
ต่อไปเขาจะอินเฟ็คเธอแล้วใช้ไม้ตายระบำจันทรา ปิดฉากเธอซะ
แพนโดร่าโดนฟาดประหนึ่งหมูหมาเป็นรอบที่สิบ
ก็มาจนมุมอยู่ตรงเสากระโดงที่มีไฟลุกไหม้
ตาที่เผยออกมาให้เห็นเพียงข้างเดียวกำลังสับสนและหวาดกลัว
แต่เธอก็ยังสามารถแสดงรอยยิ้มจอมปลอมออกมาได้
“ไอ้หน้าตัวเมีย แกนี่มันปีศาจชัดๆ”
หล่อนด่าเต็มปากเต็มคำ แล้วใช้อาโกนี่มิสเพื่อหลบหนีเช่นกัน
หมอกดำพุ่งใส่หน้าอรุณส่งผลให้เขาตาบอดไปชั่วขณะ เพียงแต่มือโปรซึ่งนับเวลาทักษะตัวเองตลอดไม่หวั่นไหวแม้แต่น้อย
สกิลแพสซีพ อิมมูนิตี้ ของผู้รุกรานแก้สถานะผิดปกติให้ทันที เสี้ยววินาทีเมื่อการมองเห็นกลับมา ก็ประจวบเห็นหัวหน้ากิลด์เอ็นเลสเทลล์โหนตัวข้ามไปเรือสำเภาด้วยรูนเชือก
0! 0!
0! 0!
ในขณะที่หมอกสลายไปนั้น
ไอน้ำในอากาศควบแน่นด้วยพลังเวท กลายเป็นดาบคริสตัลสีเข้มเกือบดำสนิท
ร่วงลงมาเสียบอรุณราวกับฝนไล่ช้าง อรุณจึงตัดสินใจใช้อินเฟ็คที่หมดดีเลย์กับตัวเอง สกิลลอบกัดนี้จึงไม่สามารถทำอันตรายเขาได้
ชายหนุ่มจึงสามารถพิจารณาสิ่งที่มองเห็น จำไม่ผิดคือ เบลด เฮ็ว (Blade
Hail) ท่าของสีฟ้า-ดำ
‘แอบร่ายไว้ตอนไหนนะ แม่ตัวแสบ’
การใช้
สกิลในคัลเลอร์แคลช จะแบ่งออกเป็นสองพวก คือแสดงผลเองตลอดเวลาอย่างทักษะติดตัว กับต้องเรียกใช้อย่างทักษะสีหรือท่าไม้ตาย
แต่ในการต่อสู้ที่ดุเดือด จะมาบอกศัตรูว่าจะใช้อะไรทุกครั้งก็ลำบากเอาเรื่อง
อรุณที่เพิ่งมาศึกษาข้อมูลเอาทีหลัง พบว่า มีทักษะเรียกใช้มากกว่าครึ่งหนึ่งที่ไม่จำเป็นต้องออกคำสั่งร่ายเสมอไป
ยกตัวอย่างเช่นทักษะเฉพาะอาวุธ
ที่ได้ตอนระดับความชำนาญ (Mastery level) จากการใช้อาวุธนั้นสั่งสมมากพอ
เมื่อกี้แพนโดร่าแทงดาบควงสว่านทะลุการป้องกัน ก็เป็นความสามารถจากความชำนาญอาวุธอย่างหนึ่ง
นอกจากนี้ยังมีทักษะงของพวกสายแทงค์ ที่ร่ายในทันทีเมื่อออกท่าทางถูกต้อง
สุดท้ายก็คือทักษะของสีฟ้าและสีดำ
ไม่ว่าจะไปผสมกับสีอะไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นผู้เล่นที่จับคู่ ฟ้า-ดำโดยตรงอย่างแพนโดร่า
ความสามารถ “Secret” จะช่วยให้เธอร่ายสกิลโดยไม่แสดงเอฟเฟคให้ผิดสังเกตและปราศจากเสียง
‘ทำลายศัตรูจากภายในโดยไม่รู้ตัว’
นี่คือเอกลักษณ์ของสีฟ้า-ดำ
|
ชื่อ: Secret (ติดตัว) สี: ฟ้า-ดำ ** คูลดาวน์: ไม่มี |
|
สร้างความเสียหายเวทย์มนต์ - 25% สร้างความเสียหายใส่จุดตาย - 10% ทักษะไม่แสดงเอฟเฟคและเสียงระหว่างร่าย |
ไม่มีทางที่เขาจะปล่อยแพนโดร่าหนีไปง่ายๆ แน่นอน นี่ไม่ใช่การกระทำเพื่อพิสูจน์ตัวเองให้สมาคมมังกรทองดู
ป่านนี้คนถ่ายวิดีโออย่างสล็อทยังรอดชีวิตอยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้
ต่อให้จับได้จริงคงไม่ได้ผลงานเป็นที่ประจักษ์
อรุณทำเพื่อตัวเองทั้งนั้น
ใครทำพวกเขา อย่าหวังว่ามันจะรอด
ชายหนุ่มดื่มน้ำยาพื้นฟูพลังชีวิตที่เตรียมมา
เพื่อเติมหลอดสีเขียวซึ่งใช้อย่างฟุ่มเฟือยมาตลอด คลาสผู้รุกรานของอรุณไม่มีหลอดพลังเวทย์
ดังนั้นสกิลต้องจ่ายด้วย HP ยังไม่นับ เพลอาร์มาเมนท์ ที่ดูดพลังชีวิตเป็นเปอร์เซ็นต์
แม้แต่ตั้งตอนบล็อกการโจมตีอย่างไร้ผล
หากผู้เล่นใหม่อย่างเช่นรินกับณดีมาได้คลาสแบบเขา
หนทางคงยากลำบาก เนื่องจากหากใช้สกิลอย่างผลีผลามเลือดจะหมดหลอดเอาง่ายๆ รวมถึงต้องอาศัยการประยุกต์ตามสถานการณ์
ตัวอย่างคือเวลาแบบนี้เรียกอาวุธแบบไหน ความเป็นไปได้มีแทบไม่จำกัด แต่สำหรับมือเก๋าอย่างอรุณ
ผู้คำนวณระยะเวลาของทักษะและทรัพยากรที่มีอย่างรอบคอบ ถึงไม่ใช่ตอนนี้
แต่ไม่นานคงดึงประสิทธิภาพของอาชีพใหม่ล่าสุดในเกมออกมาได้ร้อยเปอร์เซ็นต์
เปลวไฟสาดส่องเรือและทะเลเป็นสีม่วง
สำเภากำลังลุกไม้และปล่อยควันออกมาบังการมองเห็นยิ่งกว่าควันลวงตาซะอีก
เขามองไม่เห็นแพนโดร่า มีทางเดียวคือต้องกระโดดตามไป “อินเฟ็ค” จึงถูกประกาศใช้
เมื่ออรุณไม่มีสีเขาจึงสามารถประกาศไม้ตาย
“เวเดอร์แสตนท์”
ตัวละครและสีผมที่ซีดลงถูกอาบด้วยพลังสีเงิน
อาวุธพลังงานที่ถูกเรียกตามาติดๆก็คือปืน ชายหนุ่มใช้ทักษะแฟรชเคลื่อนที่ในพริบตาไปยังกระสุนที่ถูกยิงข้ามไปอีกฝั่ง
ยามนั้นเรือสำเภาสว่างไปด้วยสีม่วง เปลวไฟกำลังเริ่มลามไปตามพื้นเรือ
และศพของผู้เล่นที่ตายอย่างอนาถอยู่ทุกตารางวา ชายหนุ่มมีรูนชุบชีวิตแต่ไม่เหลือเวลาจะเสียอีกแล้ว
เลือกใช้ความเร็วที่เพิ่มขึ้นกระโดดข้ามกองไฟ ลงจอดบนไม้กระดานที่ปริแตก แล้วก็เจอแพนโดร่าอย่างง่ายดายเกินคาด
ดาบเรเปียร์ของหล่อนกำลังเสียบทะลุดวงตาเด็กหนุ่มคนหนึ่งอยู่
“ซันนนนน !”
อรุณคำรามลั่น
เรียกลูกกิลด์ของเขาซึ่งกระตุกอย่างไร้ความหมายอยู่ชั่วครู่
ก่อนจะถูกกระชากลูกตาออกมาทั้งเป็น เสียงกรีดร้องไม่เป็นภาษาลากยาวออกมา
ก่อนจะเงียบลงเมื่อซันถูกโอเวอร์คิลในพริบตานั้น หมดสิทธิชุบชีวิต
โลกเสมือนใบนี้ความเจ็บปวดถูกลดทอนลงอย่างมากเมื่อเทียบกับความจริง
แต่ถูกดาบแทงแล้วกระชากลูกตาออกมาต้องเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสแน่ๆ
สัตว์!
ชดใช้มาซะ! อรุณระเบิดโทสะใส่ศัตรูในใจ
ขณะที่ร่างกายพุ่งเข้าไปต่อยใบหน้าสวยๆของหญิงสาวอย่างสุดแรงเกิดจนหล่อนล้มคว่ำด้วยพลังและความเร็วของผู้รุกราน
ปืนเพลอาร์มาเมนท์ก็กระหน่ำยิงคนที่นอนอยู่แทบเท้าเขาแบบไม่ยั้ง ตายซะ ตายตายตาย
ตาย!
เลขความเสียหายทะลักออกมา
มากพอจะทำให้ร่างปลอมของแพนโดร่าอีกร่างระเหยกลายเป็นไอสีฟ้า อรุณไม่เคยรู้สึกหัวเสียมากเท่านี้มาก่อน
ส่วนตัวจริงของเธอวิ่งหนีไปทางท้ายเรือ
ปลายทางคือช่องบันใดลงชั้นล่าง พร้อมโปรยระเบิดหลากชนิดไว้ตามรายทาง
แต่ไม่ว่าจะระเบิดเพลิง ลูกเหล็ก หรือตะปู
เพียงแค่การยิงปืนนัดเดียวอรุณก็ทะลุพวกมันมาได้ด้วยแฟรช เหมือนที่เคยทำเมื่อครั้งก่อนหน้า
ทันใดนั้นกับดักระเบิดที่พรางล่องหนไว้ก็ร้องอยู่ใต้ฝ่าเท้า เจาะพื้นเรือทะลุไปถึงชั้นล่าง
เวเดอร์แสตนท์ อัพเกรดทักษะพื้นฐานของอรุณ ช่วยให้แฟรชติดต่อกันครั้งที่สองฟรีๆ อาศัยช่องว่างเสี้ยววินาทีของสกิลหลบมาได้ด้วยการกะเวลาล้วนๆ
ชายหนุ่มดิ่งลงหลุมแบบไม่ยั้งคิด
ก่อนเผชิญหน้ากับแพนโดร่าที่วิ่งลงบันใดมาเจอกันพอดี พลังงานสีดำเปลี่ยนเป็นดาบ
ทั้งสองจู่โจมใส่กันอย่างไม่พูดพร่ำทำเพลง อรุณเหวี่ยงอาวุธอย่างบ้าคลั่งไร้ทิศทางไปสิบกระบวน
แพนโดร่าก็กระหน่ำแทงเรเปียร์สวนได้ห้ากระบวน
เป็นมหกรรมแลกเลือดที่ไม่ใช้ฝีมือใดๆ มีแต่ความเร็ว
อึดใจเดียวหญิงสาวก็เป็นฝ่ายต้องล่าถอย ระดับนักผจญภัยเธออาจสูงกว่า
แต่ค่าสถานะของสีฟ้านั้นอ่อนแอ แพนโดร่าสำเนียกว่าสู้โดยตรงมีแต่จะแพ้
แต่ทางหนีทีไล่นั้นไม่มีอีกแล้ว
หญิงสาวจึงกระชากชุดคลุมตัวนอกของเธอ
หยุดยั้งการโจมตีของอรุณเอาไว้
สิ่งที่เขาเห็นนอกจากเสื้อตัวในที่ชุ่มเหงื่อ
ก็ไม่ใช่ทางเลือกที่ดีแน่ หากลูกระเบิดนับสิบที่เชื่อมกันด้วยสายไฟใต้ร่มผ้านั้น
ถูกจุดชนวนขึ้นมาตอนนี้..
“หยุดมือทำไมล่ะคะ ฟันเลยสิ
ฟันเล้ย! ฉันจะได้ระเบิดตัวเองไปพร้อมๆกับเพื่อนๆของคุณแล้วก็เรือลำนี้”
แพนโดร่ายุแหย่ท้าทายด้วยรอยยิ้มเสแสร้งชวนให้หมั่นไส้
“ไม่ได้เป็นผู้ก่อการร้ายแต่คลาส
วิธีการก็ชั้นต่ำพอๆกันสินะ” อรุณกัดฟันอย่างแรงเท่าความโกรธของเขาที่กำลังปะทุ
ซันเสร็จหล่อนไปแล้ว เหลืออันย่าที่ไม่รู้อยู่ไหน หากใจร้อนแล้วทำเธอโอเวอร์คิลอีกคนเขาคงไม่สามารถยกโทษให้ตัวเอง “กิลด์คุณอีกสามคนก็ยังอยู่
จะยอมเสี่ยงให้ลูกน้องเกิดใหม่กลางทะเลก็ใจร้ายไปนะ”
“สำหรับเอ็นเลสเทลล์ เพื่อเป้าหมายการเสียสละเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ”
อรุณลดอาวุธ
แต่ยังจ้องแพนโดร่าเขม็ง ขอแค่เธอกระดิกนิ้วทีเดียวเขาก็พร้อมโจมตีฉับพลันทุกเมื่อ
ท่าไม้ตายระบำจันทราต้องใช้คอมโบระเบิดขึ้นฟ้าก่อน ส่วนทักษะของชุดสี่ดาวเซทใหม่ก็โจ่งแจ้งไป ช้าไปทั้งนั้นต้องรีบคิดวิธีจัดการหล่อนในชุดเดียว
‘ระเบิดพวกนี้ไม่รู้จุดชนวนด้วยทักษะหรือเป็นไอเทม’
แม้อารมณ์กำลังร้อน อรุณก็พิจารณาคู่ต่อสู้อย่างไม่วู่วาม หากเป็นไอเทมก็จบกัน
แต่หากเป็นสกิล ก็ใช้ความสามารถของอินเฟ็คที่อัพเกรดแล้วทำให้ติดสถานะใบ้ซะ
‘แต่แค่วิเดียว หากร่ายช้าไป
ระเบิดคงโดนจุดพร้อมๆกัน ต้องเร็ว ต้องเร็วกว่ามากๆ’
คลื่นดาบจึงถูกฟันออกไปไวเท่าความคิด
เป็นรอยตัดสีดำที่คงมีแต่ศรของซิกตี้เท่านั้นที่พอจะเทียบความเร็วได้
และอรุณสาบานต่อฟ้าว่ามันคงไม่เฉี่ยวคอแพนโดร่าไปมิลลิเมตรเดียวถ้าตอนนั้นเขาไม่ถูกแทงข้างหลัง
แพนโดร่าส่งยิ้มให้กับเทพธิดาแห่งชัยชนะ หรือที่จริงก็แค่เยาะเย้ยเขานั่นแหละ
18,002! 18,042! 19,356!
18,997!
18,307! 19,340!
รู้สึกว่าถูกแทงเข้าชายโครง
เวลาเดียวกับที่ระบบแสดงเลขความเสียหายหกครั้งติด อรุณก็ล้มลง ตาย
และรอดจากการถูกโอเวอร์คิลไปแค่หนึ่งพันหน่วย
เพราะพลังชีวิตครึ่งหนึ่งของเขาคือสองหมื่น การสร้างความเสียหายที่เน้นจำนวนครั้งมากกว่าความรุนแรง
ถ้าเดาน่าจะก็พวกเหลืองไม่ก็ฟ้า
ในสภาพหน้าคว่ำ
เขาเห็นตัวการเพียงแค่รองเท้าบูทหุ้มขากางเกงที่พองเหมือนกระดิ่งเท่านั้น
มันและเท้าอีกสองคู่ที่ตามหลังมาถูกแพนโดร่าทักทายอย่างเป็นกันเอง “เลิศมากสาวๆ
แล้วของล่ะ?”
‘ผู้หญิงหมดเลยเหรอ’
อรุณแอบตกใจที่ผู้ก่อเรื่องอุกฉกรรจ์จะเป็นเพศที่ถูกสังคมสมัยก่อนตราหน้าว่าอ่อนแอเช่นนี้
สาวสมัยนี้สตรองจริงๆ
“มีคนขวางเลยลนๆ ดันเหลือไว้นิดหน่อย
แต่ก็แค่ลังสองลังอ่ะนะ พี่เห็นแล้วจะอึ้ง มีแต่ของแปลกๆที่ไม่เคยเห็นทั้งนั้น
แต่ละอย่างอันตรายน่าดู”
“เธอนี่ก็ตอแหลเก่งจริ้ง
เอาเศษขยะกับสายไฟมาต่อก็หลอกเป็นระเบิดพลีชีพได้ด้วย”
‘โดนหลอกนี่หว่า
โธ่เอ้ย!!’ อรุณผู้ถูกตุ๋นจนเปื่อยโมโหตัวเองจนแทบคลั่ง
หากเขาตัดสินใจเร็วกว่านี้ผลลัพธ์อาจเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ
เป็นอีกครั้งที่เขาต้องนอนตัวเย็นเป็นศพ มองศัตรูลอยนวล
หนึ่งในสาวๆแทรกขึ้นต่อ
“แล้วว่าไงดี
เพิ่งฆ่าจ้าวพิภพได้กับมือเชียวนะ เก็บศพเอาไปขายตลาดมืดดีมั้ย”
แพนโดร่าขำกลิ้ง “ทิ้งให้อืดอยู่นี่แหละ ยังไงเขาก็ประโยชน์ร่วมกับกิลด์หางแถวอย่างเรา
ถือว่านี่เป็นไมตรีจิตแล้วกันนะคะอรุณ เบธ!
แล้วก็ช่วยดับไฟเธอด้วย ร้อนจะตายโหง”
“ก่อนมา ใครบ่นว่าหนาวอยากก่อไฟนะ”
คนที่สี่ซึ่งฟังดูเฮ้วๆ แหย่กลับแล้วร่ายว่า “เวน่อม
แก๊ส” เพื่อบัญชาให้ไฟสีม่วงดับวูบในพริบตา แปรสถานะเป็นควันกลิ่นเปรี้ยวแสบจมูกเหมือนน้ำกรด
และทำให้ตาระคายแม้อรุณจะเป็นศพก็ตาม
ผู้ก่อการร้ายหญิงทั้งสี่หายจากไป
เหลือไว้เพียงความแค้นที่เพิ่มพูนขึ้นอย่างเป็นผลเสียต่อสภาพจิตใจของอรุณ
ก็รู้ดีว่าเมื่อสู้กับผู้เล่นสีฟ้า ทางนู้นก็ต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมหลอกอยู่แล้ว
เขาก็ดันไปหลงเชื่อ ส่วนหนึ่งก็เพราะพะวงอันย่าจะโดนลูกหลงไปด้วย
‘ยัยกระต่ายหายไปไหนนะ
ช่วยโผล่หน้ามาทีเถอะ รู้ไหมว่าคนเขากำลังเป็นห่วง’
หนึ่งนาทียาวนานเหลือเกินขณะมีคนมาพลิกร่างเขาขึ้น
ไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาคิดถึง
แต่เป็นพี่สาวหน้าดุผู้ทำให้อรุณนึกถึงอาจารย์ตอนเรียนมหาวิทยาลัยคนนั้น
หัวหน้ากิลด์ฮันนี่พอทร้องของความช่วยเหลือเสียงเข้ม
“เฟยหง เจอเอรอนแล้ว ชุบด่วน!!” แล้วหมอนั่นก็เดินลงมาใต้แสงริบหรี่ที่ส่องผ่านเมฆหนาทึบ ข้างนอกนั้น
ที่ไหนสักแห่งในทะเลมีพายุกำลังก่อตัว ผู้ชายผมเขียวใส่ครุยสีเขียว แม้เห็นความเสียหายอยู่ตำตา
เฟยหงก็ยังรักษาสีหน้าเหมือนรูปสลัก วางรูนสีขาวเพื่อชุบชีวิต
อรุณอาจตีความได้ว่ากำลังโกรธ หรือไม่แน่แค่ไม่ใส่ใจแม้แต่น้อย
เวลาแบบนี้เดาใจเฟยหงยากเหลือเกิน
ปรากฏว่าเฟยหงโกรธจัดทีเดียว
แววตาของมังกรหนุ่มไม่ว่ามองทางไหนก็เหมือนพร้อมจะขย้ำใครสักคนได้ทันที
น้ำเสียงตอนคุยกับอรุณก็ห้วนขึ้นมาก “เอ็นเลสเทลล์ไปนานรึยัง”
“แค่นาทีเดียว” อรุณลุกอย่างรวดเร็ว “ไล่จับพวกมันทันไหม”
“ชิ! นาทีเดียว…”
เฟยหงถอนใจหนักๆพร้อมยกมือขึ้นสางผมตัวเอง
อรุณไม่เคยเห็นมันซีเรียสเท่านี้มาก่อน ขณะที่กำลังคิดว่าจะขอโทษมังกรหนุ่มดีไหม
หัวหน้ากิลด์หยางหลงก็ถอนใจอย่างแรงอีกครั้งและบ่นอย่างเสียดาย
“สมมุติหนีด้วยรูนวาร์ป
อินเตอร์แพสเซสก็น่าจะช้าไปไม่กี่วินาที บากหน้าไปที่ค่ายมันกว่าจะตามทัน ตอนนั้นคงหนีไปโลกเบื้องหลังพอดี
จะหาตัวเจออาจยากยิ่งกว่างมเข้มในมหาสมุทร ประชุมสภาครั้งนี้เห็นทีผมต้องคุยละ
ถ้ายังไม่รู้เรื่องอีกคงต้องลงไม้ลงมือกันบ้าง”
‘โลกเบื้องหลัง?’
อรุณได้ยินคำดังกล่าว พลันนึกขึ้นได้ว่า ยังรักษาเหรียญที่แพนโดร่าให้อยู่ในช่องเก็บของ
“แสดงเหรียญนี้ในเมืองใหญ่
โลกเบื้องหลัง จะเปิดต้อนรับคุณ” เจ้าตัวบอกเขาไว้แบบนั้น
แต่สำหรับคนปลิ้นปล้อนแบบนั้นจะเชื่อได้สักแค่ไหนกัน
“ทำท่าเหมือนสะกิดใจ
มีอะไรเหรออรุณ”
“อะ..เปล่า ผมแค่กำลังเป็นห่วงซันน่ะ” อรุณแก้ตัวน้ำขุ่นๆ
ตัดสินใจอุบเรื่องเหรียญกับโลกเบื้องหลังไว้ แต่ก็ทำให้เฟยหงร้อนใจเป็นอย่างมาก
“ทำไมครับ! เกิดอะไรขึ้นกับซัน!?”
‘โดนเอาดาบควักลูกตาน่ะสิ’
อรุณกลืนคำพูดลงลำคอด้วยความกระอักกระอ่วน ทันใดนั้นลูกกิลด์ฮันนี่พอทก็วิ่งแจ้นมาบอกว่า
ยังมีผู้รอดชีวิตอีกสามคนนอนเป็นศพอยู่ที่ชั้นล่างสุด
ไม่ทันไรกิลด์เบิร์กกับสล็อทก็พยุงกันเดินขึ้นบันใดมา แววตาแสดงความรวดร้าว
ไม่ต่างจากเครื่องสวมใส่ถูกทำลายยับเยิน มีรอยไหม้สีดำป้ายทับอยู่ครึ่งชุด
ปิดท้ายด้วยกระต่ายเนื้อสาวตัวมอมแมมตัวหนึ่ง
“อันย่า! อันย่า!” อรุณตรงไปหาแม่กระต่ายน้อยของเขาโดยไม่สนใจสิ่งใดอีก
ขอบคุณพระศรีรัตนตรัย ก็อด อัลเลาะห์ สิ่งศักดิ์สิทธิ์อะไรก็ได้ในโลกนี้ที่เธอยังรอด
อันย่ายิ้มบางๆแค่แวบเดียวแสดงความดีใจเช่นกัน
แม้แต่เวลานี้เธอก็ยังใจเย็น เธอถามชะตากรรมของซันด้วยอีกคนด้วยใบหน้าสงบนิ่งเหมือนยอมรับสิ่งที่เกิดได้แล้ว
“ซันร้องเพลงซัพพอร์ทอยู่ข้างบน
น้องเค้า..”
“ถูกแพนโดร่าโอเวอร์คิล
รอเกิดใหม่กลางทะเล” อรุณกัดฟันบอกเธออย่างยากลำบากเป็นที่สุด
หล่อนก้มหน้ามองพื้น หูกระต่ายห้อยลงมาปรกหน้า อันย่าพึมพำเศร้าๆว่า “เราจะกลับไปบอกไอริสยังดีล่ะคะ”
อรุณสรรหาคำมาพูดไม่ได้ในขณะนี้
หุบปากเงียบเหมือนเป็นใบ้
ฝ่ายนายสล็อทมือขวาก็ยิ้มไม่ออก
เดินอย่าง่อนแง่นส่งกรอบข้อความซึ่งใช้บันทึกวิดีโอเข้าห้องประชุมให้เจ้านาย มันก้มหัวยอมรับความผิด
ไม่กล้าหยอกล้อกับเจ้านายที่กำลังโกรธจัด “ขอโทษจริงๆครับ! พวกผมพยายามแล้ว แต่สู้ฝีมือของเบธานี่ไม่ไหว รายนี้เก่งจริง ปล่อยให้ขโมยอาวุธไปจนได้
กับตันเรือผมก็ช่วยชีวิตไม่ทันเลยโดนโอเวอร์คิล ประเมินความเสียหายขั้นต่ำประมาณสี่แสนครับ”
“เอาเถอะ..แกไม่ต้องไปเกิดใหม่กลางทะเลฉันก็ดีใจแล้วสล็อท
ไม่งั้นฉันต้องลำบากนั่งเรือไปหาแกด้วยตัวเองแน่
ขอบใจนะที่อุตส่าห์ถ่ายวิดีโอมาให้จนถึงวินาทีสุดท้าย
ทำหน้าที่ไม่บกพร่องสักนิดเดียว”
“แล้วเรื่องเอรอนล่ะว่ายังไง!”
กิลเบิร์กแทรกทะลุกลางบ้องพลางจ้องหน้าอรุณอย่างเคืองๆ
“คนอื่นสู้กันแทบตาย หมอนี่ดันหายหัวไปไหนก็ไม่รู้ ครั้งนี้ถือว่าตามหาตัวการได้สำเร็จก็จริง
แต่ไม่ได้เป็นฝีมือของจ้าวพิภพด้วย ถุย โม้ไว้ว่าเก่งนักเก่งหนา
ถ้ารอดอยู่ไม่จัดการเอ็นเลสเทลล์ให้เสร็จๆไปซะเลยวะ”
“เสียมารยาทคุณกิล!!
เอรอนก็สู้ตายเหมือนกัน ผมเป็นคนเจอศพแล้วก็ชุบชีวิตเขาเอง
ไม่ทันรู้อะไรแล้วก็โทษเอรอนซะแล้วเหรอ” เฟยหงขึ้นเสียงข่มกิลเบิร์กด้วยความเหลืออด
“ตอนนี้ผมกำลังใช้ความคิดอยู่ ถ้าทำวางก้ามชวนตีอีกละก็
ผมจะส่งคุณแล้วก็กิลด์ซอล์ทชอร์กลับอ่าวเกลือตอนนี้เลย เข้าใจนะครับ เงียบซะ”
“ในวิดีโอสดผมเห็นนะ
หัวหน้ากิลด์สายต่อสู้อย่างคุณนั่นแหละ ที่ผลีผลามจนเสียท่าเอ็นเลสเทลล์
ทำรูปทีมพังไปหลายรอบ รู้ว่าสู้กับเบธานี่ แต่ช่วยพิจารณาด้วย”
“เฮอะ! ก็ได้” กิลเบิร์กคำรามในลำคอเหมือนไม่พอใจ
เป็นอันว่าเรื่องพิสูจน์ฝีมือกิลด์บีเอ็มทรีนั้นเป็นโมฆะไปก่อน
อรุณและอันย่าเดินตามหยางหลงและหัวหน้ากิลด์ฮันนี่พอทซึ่งกำลังถกประเด็นหลายอย่างด้วยความเคร่งเครียดไปยังดาดฟ้าเรือพร้อมกับคนอื่นๆ
พอไฟสีม่วงดับแล้ว
ร่องรอยความเสียหายที่เกิดขึ้นกับเรือสำเภาจึงปรากฏให้เห็นถนัดตา พื้นไหมเกรียมเป็นสีดำถูกทับด้วยเศษไม้ที่มองไม่ออกว่าเคยเป็นชิ้นส่วนไหนของเรือลำแรกที่ระเบิดไป
และไม่มีผู้รอดชีวิตคนอื่น อรุณเห็นเพียงแต่ความตาย
ลมหนาวกระหน่ำอย่างแรงส่งเสียงหวีดหวิว ผ่านซากเหล่านั้น ทำให้บรรยากาศแย่ลงไปอีก
อรุณรู้สึกได้ถึงความหนาวเย็นที่รุนแรงมากขึ้นทุกขณะ
และไม่ใช่แค่เขา อันย่าเบนความสนใจไปยังต้นเหตุก็คือพายุฝนที่กำลังก่อตัวอยู่ตรงขอบฟ้า
เมฆวิ่งเหมือนพรมสีดำห่มซีเกทไว้เหมือนเศร้าโศกไปกับเธอด้วย
ซันต้องไปเกิดท่ามกลางทะเลคลั่งแบบนั้น
จะรอดกลับมาได้ยังไงเล่า
ชายหนุ่มผิดสังเกตจึงเปรยเบาๆ
“แปลกมาก พายุฝนเกิดไม่บ่อยทางเหนือ
ถ้าไม่ใช่ใครร่ายเวท นี่อาจจะเป็นการเตือนว่าอีเวนท์จะเริ่ม เกมนี้เวลาสู้กับบอสหรือกองทัพมอนสเตอร์
ระบบก็ชอบใส่บรรยากาศให้ผู้เล่นได้อรรถรสอยู่เหมือนกัน”
“เหรอคะ” อันย่ารับคำสั้นๆเหมือนปลงกับทุกสิ่งไปแล้ว ไม่นำพาอะไรอีก “ตอนอ่าวลมฝนก็อย่างนี้เลย”
พวกสมาคมมังกรทองนิ่งค้างไปพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย
ทุกคนต่างหมกมุ่นอยู่แต่เรื่องการปล้นเรือครั้งนี้จนลืมสังเกตคำเตือนที่ระบบส่งมาให้อย่างโต้งๆ
เหตุการณ์แบบนี้เคยเกิดขึ้นแล้วในความทรงจำ และอรุณคาดว่าไม่ใช่ความทรงจำที่ดีนัก
แม้แต่กิลเบิร์กที่ก้าวร้าวอยู่เสมอก็เริ่มระสับระส่ายและชะเง้อมองทะเล
‘สังหรณ์ใจไม่ดีเลย’
อรุณคิดพร้อมถามเสียงเครียด สมัยที่ยังเป็นเกมเขาน่าจะเคยเจอมาแล้ว
แต่แค่ครั้งเดียว เลยนึกเท่าไหร่ก็ไม่ออก
“เรดบอส เวลานี้ทำไมจำชื่อไม่ได้นะ
ทะเลแปลกๆแบบนี้แสดงว่าเรดบอสกำลังมาใช่ไหมครับ”
“..แต่นี่มันเพิ่งวันแรกเองไม่ใช่เหรอ
เจ้านั่นมันต้องมาปิดท้ายสิ” สล็อทกระวนกระวายอย่างเห็นได้ชัด
ส่งสายตาน่าเห็นใจไปทางหัวหน้ากิลด์ของมันที่เดินไปยืนตรงกราบเรืออย่างระมัดระวัง
พัดปรากฏอยู่ในมือเขาแล้ว
“ถูกแล้ว ตอนอีเวนท์ใหญ่ครั้งก่อนที่อ่าวลมฝน ก็มีพายุตอนมันปรากฏตัว
ขอล่ะ ขอให้ไม่ใช่ทีเถอะ” เฟยหงไม่ได้เจาะจงว่าพูดกับใครเป็นพิเศษ
แถมท่อนหลังๆยังออกแนวปลอบใจตัวเองด้วยซ้ำ
จบคำแล้วฝนก็พร่างพรูลงมาเหมือนใบมีดน้ำแข็งจิ๋วนับล้าน
[Wave 1]
เสียงเตือนของระบบดังขึ้นในหัวอรุณและผู้เล่นทุกคนที่มารวมตัวกันอยู่
ณ ซีเกทแห่งนี้ หยาดน้ำยะเยือกที่กระแทกคนใต้ฟ้าอย่างไม่ปราณีอาจสร้างสถานะผิดปกติแบบพิเศษ
‘เยือกแข็ง’ ได้ทุกเมื่อ
แต่อรุณไม่อาจขยับหลบฝนไปไหน
เขากับอันย่า และผู้เล่นหลักหมื่นล้วนลืมกิจกรรมที่ทำอยู่ชั่วคราว พากันมองผืนน้ำที่สั่นกระเพื่อมอย่างแรงท่ามกลางทะเลอันคลุ้มคลั่ง
สิ่งมีชีวิตยักษ์โผล่พ้นน้ำพรวดขึ้นมาเฉยๆ
ความมหึมาของมันไม่อาจบรรยายได้ด้วยการวัดเสกลเปรียบเทียบ ใหญ่ราวกับภูเขา มโหฬารดั่งมีเกาะใหญ่ก็หนึ่งโผล่พ้นน้ำขึ้นมาขวางเส้นของฟ้าเอาไว้
น้ำที่ถูกพ่นออกจากช่องเหนือศรีษะบอกให้รู้ว่ามันคือสัตว์ประเภทวาฬ
แต่ไม่มีวาฬสีน้ำเงินตัวไหนหรอกที่จะสวมเกราะหุ้มทั้งตัวเอาไว้แบบนี้
ส่วนหัวยื่นยาวออกมาเป็นเขาสีขาวคล้ายตัวนาร์วาล โลหะไม่ทราบชนิดสีขาวดำงอกออกมาจากผิวหนังของมันเหมือนกระดองตั้งแต่หัวถึงท้อง
แต่ไม่ให้ความรู้สึกเทอะทะและเชื่องช้าแต่อย่างใด
อาจจะเพราะรูปทรงเหมือนเป็นกระดูกปลามฉลามครอบอยู่กระมัง
เลยดูปราดเปรียวและอันตรายอย่างอัตโนมัติ
ดวงตาเล็กๆของอสูรทะเลเปิดออกพร้อมกับปากที่กลืนเรือทั้งลำได้อย่างสบาย
ถัดจากฟันขาวๆนับร้อยซี่และลิ้นสีน้ำเงินน่าเกลียดนั้น คือปืนใหญ่
มีปืนใหญ่กระบอกเท่าตึกใบหยกกำลังชาร์จพลังสีน้ำเงินอยู่
อรุณจำมันได้ตั้งแต่เห็นว่ามันคือปลาวาฬผสมเรือรบนั่นแหละ
แต่เฟยหงและผู้มีส่วนร่วมในศึกใหญ่ทางใต้รู้ความร้ายกาจของมันดีกว่ามาก เรดบอสตัวสุดท้ายที่บุกโจมตีอ่าวลมฝนในวันสุดท้าย
และชั่วโมงสุดท้าย ความหายนะชั่วโมงเดียวที่มากกว่าสงครามก่อนหน้าทั้งอาทิตย์รวมกัน
ความวัวไม่ทันหาย
ความควายเข้ามาแทรก อรุณรู้ตัวแล้วว่าโศกนาฏกรรมเช้านี้เป็นแค่น้ำจิ้มเท่านั้น “ไอ้วาฬนรก
ไม่อยากสู้กับแกใหม่เอีกรอบเลยให้ตาย”
. [พบมอนสเตอร์ระดับเรดบอส
เบอร์มิวด้า ระดับ 99 ค่ะ]
[พบเลเจี้ยน
กองเรือทะเลปิศาจ ผู้เล่นที่ชนะจะได้รางวัลอีเวนท์ 9000 Shell
ค่ะ]
[อีเวนท์
พิทักษ์ซีเกท เริ่ม ณ บัดนี้ค่ะ!]
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีครับ นานแล้วที่ห่างหายไปกับการอัพนิยาย ตอนนี้ผมเป็นบัณฑิตจบใหม่เรียบร้อยแล้ว ขอบคุณทุกกำลังใจที่เป็นส่วนหนึ่งให้ผมผ่านช่วงที่ยากลำบากมาได้ เรามาคุยเรื่องนิยายดีกว่า!
ส่วนหนึ่งเพราะงานผสมกับความขี้เกียจ เนื้อเรื่องช่วงซีเกทที่ผมวางแผนให้เกิดเหตุการณ์เลวร้ายถาโถมเข้ามาอย่างไม่หยุดหย่อนเหมือนคลื่นซัดถล่มฝั่ง และเป็นการเปิดฉากตัวละครใหม่ๆเลยขาดความต่อเนื่องไปมาก ถ้ามีความเห็นจะแสดงผมพร้อมรับฟังเสมอเพื่อปรับปรุงครับ ยกตัวอย่างเช่นเรื่องความเร็วในการอัพตอน
สุดท้ายอยากขอเช็คผู็ปกครองที่มาสมัครตัวละครไว้หน่อยได้ไหมครับ โดยเฉพาะตัวที่ยังไม่ออก ว่ายังอยู่กันหรือเปล่า ไม่อย่างนั้นมีสิทธิที่ผมจะตัดบทออกนะ คนที่รออยู่จะได้ออกมาเร็วๆสักที(เอาจริงเด้อ)
ความคิดเห็น