Color clash โลกออนไลน์แห่งสีสัน (จบแล้ว)

ลำดับตอนที่ #43 : special ep3 - ตัดฉากเฟยหง

            เมื่อแพ้แล้วก็ต้องทำตามสัญญา

            หลังจากบอกปัดคำถามร้อยแปดที่พวกคนงานของกิลด์รุมถามข้ามาไม่ยั้งอย่างกับมีปากเป็นปืนกล เฟยหงก็พาอรุณให้มานั่งอยู่ในห้องทำงานส่วนตัวของเขาได้สำเร็จ ซึ่งก็ไม่ได้อยู่ห่างจากลานว่างเมื่อครู่นี้เท่าไหร่นักหรอก ตอนทำงานเขาก็ต้องการเห็นทิวทัศน์หุบเขาท่ามกลางหมู่เมฆสุดโปรดไปด้วยอยู่ดี

            ในนี้ตกแต่งสไตล์จีนแบบที่เขาชอบ และให้กลิ่นอายเข้มข้นกว่าทุกที่ในดอยทะลุเมฆารวมกัน เวลาเฟยเรียกใครเข้ามาเยี่ยมเยือนห้องนี้ ฝ่ายนั้นจะต้องเอ่ยปากอะไรทุกที เพิ่งจะมีอรุณเป็นคนแรกที่ไม่สนใจกับรสนิยมของเขา

            อรุณ แขกคนสำคัญของดอยทะลุเมฆา

            เอรอน จ้าวพิภพ

            เดิมทีเฟยหงไม่รู้จักผู้ชายคนนี้มาก่อน เพิ่งจะได้ยินชื่อเป็นครั้งแรกตอนที่หารือร่วมกับโคโค่มาร์เก็ท ไม่คิดเลยว่าจะมีผู้เล่นสามารถควบคุมคัลเลอร์เวเดอร์อยู่ด้วย มอสเตอร์พวกนี้ไม่ต่างจากเครื่องจักรสังหารที่ถูกโปรแกรมให้ทำลายทุกอย่างแบบไม่เลือกหน้า

            ตัวตนดั่งปิศาจร้ายนั้นสยบต่ออรุณในฐานะข้ารับใช้

            อรุณที่จริงแล้วเป็นใครกันแน่ ถ้าถามอีกรอบคงได้คำตอบแบบเดิมกลับมา เมื่อลองสืบค้นข้อมูลเชิงลึกจริงๆ แม้แต่กิลด์ชอบสอดรู้สอดเห็นอย่างวันเดอร์แลนด์ ยังบอกได้แค่ว่าพบตัวชายคนนี้ครั้งแรกตรงเลม่อนวู้ด เมื่อประมาณหนึ่งอาทิตย์ก่อนตามเวลาโลกจริง ตอนนั้นอรุณมีเลเวลไม่น่าจะเกินสามสิบ

            จัดได้ว่าเป็นแค่ระดับลูกเจี๊ยบสำหรับโลกเสมือนจริงใบนี้ แต่ผ่านตอนนั้นมาไม่นาน ลูกเจี๊ยบนั่นกลับสามารถเอาชนะมังกรแบบเขาในการต่อสู้หนึ่งต่อหนึ่งได้แล้ว สิ่งที่น่าตกใจกว่าคือ เฟยหงรู้ว่าอรุณยังไม่ได้เอาจริงเลยด้วยซ้ำ แถมยังแกล้งอ่อนให้ตอนแรกเพื่อลองเชิงอีก

            อาจจะเป็นเพราะคลาสที่ชายคนนี้เล่นเป็นของใหม่ที่ยังไม่มีข้อมูลเท่านั้น แต่นั่นมันแค่ส่วนหนึ่ง ในสายตาคนเลเวลเก้าสิบเช่นเฟย การต่อสู้ของอรุณมีความเฉียบคมมากราวกับมืออาชีพ ตรงนี้ต่างหากที่เป็นของจริง

            ท่วงท่าในการต่อสู้ธรรมดาอย่างคนหัดเล่น แต่จังหวะในการเลือกใช้ทักษะเพื่อทำเกมอย่างต่อเนื่อง การบริหารทรัพยากร รวมถึงคาดคะเนเวลาคูลดาวน์ของศัตรู เฟยหงต้องยอมรับว่าสามารถนำเทียบเคียงได้กับระดับท็อปเทนของเซิร์ฟเวอร์

            หรือบางทีอาจจะระดับโลก จุดนี้เฟยความรู้ยังแคบ เคยเจอแค่พวกเซิร์ฟจีนซะด้วยสิ            

            แต่มั่นใจว่าเก่งกว่าซิกตี้แน่นอน

            “คุณเฟยหง…”

            เสียงเข้มที่ดังมากจากฝั่งตรงข้าม ช่วยดึงชายหนุ่มออกจากห้วงความคิดของตัวเอง “มีอะไรหรือครับ ถึงได้นิ่งไป” อรุณถามเขาพร้อมจัดท่านั่งใหม่ให้เรียบร้อย ผู้ชายคนนี้แทบจะนั่งไม่ติดเก้าอี้

            “เปล่าหรอก เปล่าหรอก ผมแค่คิดอะไรเพลินไปหน่อยน่ะ” เฟยยิ้มบางๆกลบเกลื่อน แล้วเรียกหน้าจอรายชื่อเพื่อนออกมา เมื่อคัดแยกตามกลุ่มความสำคัญแล้ว ก็จะเหลืออยู่แค่ไม่กี่คนที่โผล่ขึ้นมาให้เลือกติดต่อ ส่วนใหญ่ก็คนของสภาผู้เล่นนั่นแหละ

            “มีมิสโกอิ้งในรายชื่อเพื่อนด้วยเหรอครับ? น่าแปลกจัง”

            “แปลกตรงไหนเหรอ”

            “ผมได้ยินมาจากพวกโคโค่มาร์เก็ทอีกที” ผู้พิชิตจี้ได้ตรงจุด และเจ็บพอสมควรด้วย "เหมือนว่ากิลด์หยางหลงกับอีออส ไม่ค่อยถูกกันไม่ใช่เหรอ”

              ถามตรงๆเลยก็ได้ ว่าอยากมีชื่อเป็นคนรู้จักหรือเปล่า

            เฟยหงข่มอารมณ์ขุ่นมัว และแก้ตัวไปตามจริงว่า เพราะอยู่สภาผู้เล่นด้วยกันเท่านั้น เลยต้องมีหัวหน้ากิลด์ทุกคนเป็นเพื่อนสำหรับประชุมทางไกล เอาเงินมาจ้างเฟยหงร้อยล้าน เขาก็จะคืนเงินกลับถ้าถูกบอกให้คุยกับมิสโกอิ้ง เธอคนนั้นถึงจะพูดจาสุภาพตลอดเวลาแต่ชอบเบ่งอำนาจทุกที

            น่าเจ็บใจตรงที่ ทุกคนไม่อาจต้านทานอำนาจนั้นได้

            อำนาจทางการทหาร

            “ก่อนจะติดต่อไป ผมขอถามคุณก่อนได้ไหมอรุณ ทำไมถึงได้อยากจะเจอแชมป์เปียนหญิงขนาดนั้นล่ะ เป้าหมายคงไม่ใช่เพื่อท้าสู้ตามที่ประกาศออกสื่อไปหรอกจริงไหมครับ” เขาโยนหินถามทางอีกครั้งหวังว่าจะได้ข้อมูลอะไรเพิ่มขึ้นบ้าง         

            อรุณบอกเขาด้วยรอยยิ้มเศร้าๆว่า “ครับ นั่นเป็นข้ออ้างไปพบกับมิสโกอิ้งเท่านั้น ฟังแล้วไม่ต่างจากพวกอวดดี  แต่ก็มีวิธีนี้เท่านั้นที่พอจะให้เธอหันมาสนใจได้บ้าง ไม่แน่นะ ถึงตอนนั้นจริงๆมีโอกาสสูงทีเดียวที่จะต้องสู้กัน”         

“แต่เหตุผลจริงบอกไม่ได้ครับ มันเป็นเรื่องส่วนตัวน่ะ”

             เฟยหงพยักหน้าเข้าใจแล้วกรอกตาไปยังชื่อของผู้เล่นที่เขาจัดเอาไว้ล่างสุด ถามไปคงไม่ได้คำตอบมากกว่านี้แล้ว ถึงจะไม่อยาก ในฐานะผู้แพ้ก็ต้องทำตามที่สัญญาเอาไว้โดยไม่บิดพลิ้ว

เขาไม่ทันเตรียมใจให้พร้อมเลย กดโทรไปไม่ถึงสามวินาทีหน้าจอโปร่งใสที่ถูกขยายจนใหญ่ก็มีใบหน้าของหญิงสาวคนหนึ่งอยู่ตรงข้าม แน่นอนว่าเป็นหัวหน้ากิลด์อีออส มิสโกอิ้งนั่นเอง

            ตัดผมบ๊อบซอยย้อมสีทอง ตาชั้นเดียว คิ้วบาง ผิวพรรณขาวเนียนอย่างสาวหมวย แชมป์เปียนหญิงแห่งเซิร์ฟเวอร์ไทย ใช้สายตาเย็นเยียบราวกับน้ำแข็ง จ้องเขม็งใส่เฟยหง ดูทรงแล้วทางนั้นก็ไม่อยากคุยกับเขานักหรอก

            “ให้ตายสิ” เขาถอนหายใจยาวเหยียด พลางเหลือบไปดูปฏิกิริยาของอรุณ หมอนั่นตัวสั่นแปลกๆเหมือนอั้นอะไรไว้สักอย่าง  

            “คุณโกอิ้ง มีเรื่องจะคุยด้วย” เฟยกล่าวด้วยบุคลิกหัวหน้ากิลด์หยางหลง

            ริมฝีปากบางๆตัดบทอย่างไม่ใยดี “ไม่ว่าง ติดต่อทีหลังด้วยค่ะ”

            “วาว วาว จำเราได้ไหม วาว!!”

‘เฮ้ย!’  อึ้งสิครับ

เฟยหงสะดุ้งโหยงเมื่ออรุณลุกขึ้นยืนแล้วตะโกนเรียกมิสโกอิ้ง คนที่ใช้เสียงกับเธอคนล่าสุดต้องเลิกเล่นเกมหนีเลยนะ อยากศพไม่สวยเหรอไง!? แต่แทนที่จะเกิดเรื่องเลวร้ายขึ้น แชมป์เปียนหญิงกลับนิ่งค้างไปเหมือนกำลังช็อก เธอเพิ่งสังเกตว่า ยังมีคนอื่นอยู่ข้างๆด้วย แสดงให้เห็นว่าใส่ใจคู่สนทนาแค่ไหน

 “อรุณ..เหรอ” มิสโกอิ้งเค้นเสียงถามลอยๆออกมา

แต่แขกคนสำคัญของเฟยไม่คิดจะลดระดับเสียงเลย มันเต็มไปด้วยความรู้สึกอัดอั้นตันใจ ชนิดที่เขาคาดว่าจะได้ยินเฉพาะในละครน้ำเน่า

“วาวตอนนี้ย้ายไปอยู่ไหน ทำไมไม่ติดต่อมาหาบ้างเลยอ่ะ เรา..เรานึกว่าเกิดอะไรขึ้นกับวาวแล้วซะอีก จนกระทั่งรู้ว่าวาวเล่นคัลเลอร์แคลชอยู่ เลยพอใจชื้นได้บ้าง”

“เราอุตส่าห์กลับมาเล่นเพื่อหาตัววาวเลยนะรู้ไหม”

น้ำตาอรุณจะไหลอยู่แล้ว

“เรื่องของเรามันจบแล้วอย่าไปรื้อฟื้นมันเลย ของที่แตกไปแล้ว ต่อกลับก็ไม่เหมือนเดิมหรอก วาวสบายดี ตอนนี้ก็หายรายได้ในเกมใช้หนี้ได้จนเกือบจะปลดได้หมด ได้ยินอรุณพูดแบบนี้ก็ดีใจนะ”

แชมป์เปียนหญิงหลบหน้าไปทางอื่น ถึงจะพูดเสียงในโทนเย็นชาอยู่ แต่แววตาหวั่นไหวสุดๆ เฟยหงสังเกตเห็นไหล่ใต้ผ้าคลุมสีแดงนั้นสั่นไปมาเล็กน้อย เป็นอาการปกติเวลาศัตรูต้องเจอกับเธอ แต่คราวนี้เจ้าตัวกลับเป็นเอง

“ไม่ต้องกลับมาเป็นเหมือนเดิมก็ได้ อย่างน้อย..อย่างน้อยกลับมาเป็นเพื่อนกันอีกครั้งได้ไหม” อรุณนิ่งสักพัก แล้วอยู่ๆก็เปล่งเสียงดังลั่นอีกรอบ สั่นจนฟังแล้วไม่เป็นภาษา “เรารู้นะ วาวมาหาอรุณที่ค่ายฝึกผู้เล่นใหม่ใช่ไหมล่ะ?”

เฮือก!

หญิงสาวกลั้นหายใจเมื่อได้ยินแบบนั้น ใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อขึ้นมา

“ละ ละ แล้ว แล้วจะทำไม”

“ในเมื่อวาวก็คิดถึงอรุณ เราก็คิดถึงวาว ทำไมไม่นัดมาเจอกันให้เป็นเรื่องเป็นราวซะเลยล่ะ ไม่ขอเป็นเพื่อนก็ได้ ขอฐานะคนรู้จัก ฐานะคนที่เคยรู้จักก็ยังดี! แต่ถ้าวาวไม่คิดมาหา อรุณก็จะไปหาวาวด้วยตัวเองก็แล้วกัน”

“ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ เราก็ยังรักวาวอยู่นะ!”

อึ้งรอบที่สอง

“…..พูดฝ่ายเดียวอย่างนี้มันขี้โกงนะอรุณ ระวังเถอะ ถ้ายังดื้อเข้ามาพายุจะโหมใส่เธอ” มิสโกอิ้งเตือนทั้งที่เบือนหน้าหลบ เห็นได้ชัดว่าหน้าเธอแดงไปจนถึงใบหูแล้ว

‘เราต้องฝันไปแน่เลย ใช่ๆ นี่คือความฝัน’ เฟยหงในฐานะผู้เผ้าดูเหตุการณ์หยิกแขนตัวเองเพื่อเตือนสติ ยังเจ็บปวด ตอนนี้เขาไม่ได้ฝัน ‘หรือบางทีตาฝาด’ เฟยตั้งสมมุติฐานใหม่ขึ้นมาแล้วใช้ฝ่ามือฟาดหน้าตัวเองอย่างแรงจนตาพร่า สิ่งที่เห็นในหน้าจอก็ยังเหมือนเดิม

มิสโกอิ้งเขินหน้าแดง

เป็นความเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ

ราวกับดวงอาทิตย์เปลี่ยนไปขึ้นทางทิศตะวันตก

ถ้าภาพนี้หลุดไปสู่สาธารณะ เฟยหงว่าคัลเลอร์แคลชต้องวุ่นวากว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้อย่างต่ำร้อยเท่า ผู้เล่นหน้าใหม่ที่ชื่ออรุณคนนี้อยู่ๆก็สารภาพรักกับแชมป์เปี้ยนหญิงคนเก่งของประเทศไทยผู้เย็นชาราวกับน้ำแข็งขั้วโลกและทำให้เธอละลายจนหน้าแดงได้ ด้านอ่อนหวานของมิสโกอิ้งเช่นนี้ อาจทำให้สมาชิกกิลด์อีออล้มหมอนนอนเสื่อเข้าโรงพยาบาลกันไปหมดพอดี

มิสโกอิ้งที่กำลังเขินอายคนนั้นรีบออกคำสั่งเฟยอย่างร้อนรนว่า

“คุณเฟยหงอย่าให้เขาโทรมาอีกนะ ขอตัวค่ะ!!”

ภาพในจอตัดไปตรงนั้น โดยที่อรุณยังคงร้องเรียกชื่อเธอต่อไปอีกห้านาที ก่อนจะก้มหน้ารับความจริงพร้อมมีน้ำใสๆไหลอาบแก้ม

ห้องทำงานของเฟยหงถูกบรรยากาศหดหู่ปกคลุ่มทันที

“รู้จักกับแชมป์เปียนหญิงแถมสนิทสนมขนาดเรียกชื่อแบบนั้น พวกคุณสองคนเป็นอะไรกันงั้นเหรอ” เฟยหงรวบรวมความกล้าถามออกไป ก็พอเดาได้แล้วล่ะแค่อยากจะทำลายความเงียบชวนอึดอัดเท่านั้นเอง แต่ท่าทางเขาจะคิดผิดซะแล้ว

 “คุณเฟย..” อรุณเงยหน้าขึ้นมาจ้องชายผมเขียวอย่างช้าๆ ด้วยดวงตาตายซากเหมือนปลาตาย เล่นเอาขนลุกได้เหมือนกัน

“มะ มีอะไรเหรอ” เฟยหงเกร็งขึ้นมาแบบไม่รู้ตัว

“ถ้าร่วมมือกับคุณแล้วจะได้ขึ้นเหนือไปเจอกับวาวหรือเปล่า”

“หมายถึงมิสโกอิ้งเหรอครับ” เล่นพูดชื่อบ่อยขนาดนั้น เขาก็รู้แล้วว่าวาวคือใคร “ใช่ เธอต้องอยู่ที่ซีเกทแน่นอนอยู่แล้ว ก็เพราะที่นั่นเป็นเขตของกิลด์อีออส กิลด์หยางหลงของผมก็จะยกทัพไปที่นั่นเหมือน..”

“งั้นผมจะไปด้วย! คุณอยากให้ผมทำอะไรก็บอกมาได้เลย ขอแค่พาผมไปที่ซีเกทก็พอ เข้าใจนะ”

อรุณพูดประโยคของร้องได้ราวกับออกคำสั่ง

“เข้าใจแล้วครับ..รอให้รูนคำสาปในตัวคุณหมดฤทธิ์ก่อน ผมจะพาคุณไปทันที ขอบคุณมากครับ ขอบคุณที่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวมคัลเลอร์แคลช”

            “ฮึฮึฮึ ประโยชน์ส่วนรวมเหรอ ” อรุณหัวเราะออกมาทั้งที่น้ำตากำลังไหลอยู่ สภาพอารมณ์ดูไม่มั่นคงอย่างหนัก เฟยหงเห็นเขาอยู่ในสภาพเช่นนั้นไปอีกหนึ่งวันเต็มหลังจากเดินออกจากห้องไป ต่อมาลูกน้องของเขาก็มีรายงานเข้ามาว่า พบมอนสเตอร์นอนตายกองเป็นภูเขาอยู่รอบๆดอยทะลุเมฆา ไม่ทราบผู้ใดลงมือกันแน่

            หัวหน้าสมาคมมังกรทองไม่ต้องคิดให้เสียเวลา