คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Part 7 Barista Changmin
เปรี้ยงงงง ! เสียงฟ้าผ่ารอบใหญ่ทำเอาอาร์ตติสสาวที่กำลังเติมใบไม้ให้ทานตะวันดอกสีทองโตมือเกิดพลาด เธอกรี๊ดอย่างตกใจ ก่อนจะวิ่งไปทั่วร้านเพื่อหาอะไรที่จะช่วยเธอลบความผิดพลาดของเธอ
ชายหนุ่มตรงหน้าสะดุ้งเล็กน้อยกับเสียงแหลม ยูชอนปิดหน้ากล้อง ก่อนจะถือวิสาสะนั่งลงตรงข้าม
“ ใครเชิญให้นั่ง”
“หยาบคายจริงๆ” ยูชอนยกเท้าขึ้นมานั่งขัดสมาธิบนเก้าอี้ แล้วเหมาเค้กวนิลาที่มีรอยตัดเพียงนิดของคนตรงหน้ามาเป็นของตัวเอง
“ไม่มีมารยาท” อีกฝ่ายต่อว่าแล้วส่ายหัว ยังไม่หายงงว่ายูชอนเข้ามานั่งอยู่นี่ได้อย่างไร?
“มันเป็นของฉันแล้ว แหวะ !” ยูชอนแทบจะคายทิ้งตอนชิมเค้กที่เหมามาเป็นของตัวเองคำแรก รวมๆก็กลมกล่อมดีแต่มันยังหวานไปสำหรับคนเกลียดของหวานอย่างเขา
“มันเลี่ยนใช่มั้ยล่ะ ?” ยูชอนพยักหน้าหงึกหงัก กวักมือเรียกบาริสต้าตัวสูงชะลูดข้างหลังเคาน์ทเตอร์มารับออร์เดอร์ใหม่ให้ด่วนจี๋
“ผมขอคาปูชิโนร้อนไม่ใส่โฟมหนึ่งแก้ว กับอเมริกาโน add อิงลิชทอฟฟี้แก้วนึงให้เพื่อนผมครับ” ยูชอนมองอีกฝ่ายที่เริ่มเก็บหนังสือใส่กระเป๋า ท้วงไว้ได้ทันก่อนที่ร่างสูงจะทันลุกไป
“เห้ๆ ให้ฉันตอบแทนนายก่อนสิ คราวที่แล้วก็พูดไม่ดีกับนายไป” ยูชอนพูดเสียงเบา ดึงเสื้อให้อีกฝ่ายนั่งลงด้วยรอยยิ้มแหยๆเพราะอีกฝ่ายไม่ตอบอะไร เขาไม่สนใจหรอกถ้าร่างสูงจะโมโห แค่อยากหาเพื่อนเท่านั้นเอง จะได้ไม่ต้องเหงาอยู่คนเดียว เวลาพี่แจจุงนอนหรือไปทำงาน
เขาไม่พูดมากนัก เพียงแค่เอ่ยตามมารยาทสังคม
“นายมาที่นี่ทำไม”
“ฉันเหรอ มาทำงานน่ะ ” ยูชอนหมุนตัว พาดขาลงกับพนัก ถ่ายรูปบาริสต้าตัวสูงชะลูดที่มีฉากด้านหลังเป็นสายฝนกระทบกับกระจกสีใส แล้วหมุนตัวกลับมาอีกทีเมื่อกาแฟหอมกรุ่นมาเสิร์ฟตรงหน้า ยูชอนเปิดกล้องทันพอดีจะเก็บภาพยุนโฮสูดกลิ่นกาแฟ ต่อจากนั้นก็จิบกาแฟ
“จะเอาไปขายหรือไง” ยุนโฮถาม เขาวางแก้วกาแฟลงที่เดิมก่อนพลิกดูเมนูในมือ เพราะปกติเขาดื่มแต่กาแฟดำหรือไม่ก็ชาหอมๆพอให้ตาสว่างเท่านั้น
“ประสาทเหรอ ? ใครเขาจะซื้อ” ยุนโฮหัวเราะหึหึ ฟังร่างบางกล่าวหาว่าเขาคงเมากาแฟดำเข้าแล้ว เร่งเสียงเพลงขึ้นอีกนิดเพราะเพลงโปรดกำลังบรรเลงอย่างนุ่มนวล
ยูชอนจิบกาแฟรอ เขาดูจนแน่ใจว่าจะไม่ไปขัดอารมณ์เข้าถึงเอ่ยถามยุนโอว่าพรุ่งนี้อีกหรือเปล่า
ยุนโฮเหม่อมองออกไปยังท้องฟ้าด้านนอก เขาชอบฝน มันเย็นสบาย
“อาจจะ”
“เหรอ งั้นเจอกันนะ” ยูชอนยิ้ม เขาปล่อยให้ยุนโฮจิบกาแฟต่อไปเงียบๆแล้วเลี่ยงตัวมาเกาะเคาน์ทเตอร์กระเบื้องสีอ่อนแทนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“ขอโทษนะครับ ผมอยากทราบว่า คุณเข้ามาทำงานที่นี่ทุกวันหรือเปล่า?” ยูชอนเหลือบตามองป้ายชื่อที่กลัดบนหน้าอกเสื้อของคนที่สูงกว่าแล้วพยักหน้า
“ไม่ครับ ผมเข้าแค่วันเสาร์อาทิตย์น่ะ ”
“อาทิตย์หน้ามีถ่ายภาพโปรโมทร้าน ถ้าผมอยากให้คุณเข้ามาด้วย แล้วผมจะจ่ายพิเศษ โอเคหรือเปล่า ”
“ถ้าผมไม่ติดอะไรนะครับ ” ร่างสูงยิ้มตอบรอยยิ้มหวานดึงดูดตรงหน้า
“ดีฮะ ” ยูชอนรอเงินทอน แน่นอนว่าเขาชิงจ่ายค่ากาแฟและค่าเค้กทั้งหมดนั่นให้ยุนโฮ เขาโบกมือลาร่างสูงที่นั่งสนใจอยู่กับหลังสือเล่มเดิม แล้วยิ้มบางๆให้คนตรงหน้าเพราะรู้สึกถูกชะตายังไงบอกไม่ถูก
“เจอกันพรุ่งนี้นะครับคุณบาริสต้าชางมิน”
…………………………………………………..
ความคิดเห็น