คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [SF 2Kim] Firework
พลุ
มันเป็นสิ่งที่สวยงามใช่ใหมครับ
อยากเข้าไปดูมันใกล้อีกนิด อยากจับต้องมันด้วยสองมือ ใช่ไหมครับ ?
พลุก็เหมือนความรักแม้สวยงามแค่ไหน แต่สุดท้าย.. ..
แสงไฟเหล่านั้นก็ต้องเลือนหายไปในความมืดมิดของท้องฟ้ายามค่ำคืน
ถึงแม้จะมีความสุขกับคนรักมากแค่ไหน สุดท้ายก็ต้องมีเวลาที่ทุกอย่างจบลง
แสงไฟสีสวยที่ล่อให้เข้าไปใกล้ ถ้าหากจับต้องคงได้รับเพียงความเจ็บปวด
ไม่ดีเลยใช่ไหมครับ ?
คุณมีสิทธิจะเลือกความรักของคุณเอง คุณจะเริ่มมันแบบพลุมั้ย หรือจะเริ่มมัน ... แบบผม ?
โบสถ์สีขาวหลังเล็กใกล้ชานเมืองที่พวกเขามักจะปลีกตัวมาเวลาอยู่ที่ญี่ปุ่นถูกประดับประดาด้วยดวงไฟดวงเล็กๆสีเหลืองทอง ต้อนรับคริสตศักราชใหม่ที่จะมาถึงในอีกไม่ถึงชั่วโมงข้างหน้า ผู้คนมากมายเข้ามามาหาพระเจ้าเพื่อสวดมนต์ข้ามปีด้วยความศรัทธา พวกเขาต่างส่งเสียงอวยพรให้กันด้วยคำพูดดีๆจากใจ
จุนซูก็เหมือนกัน เขามาที่นี่เพื่อสวดขอพรต่อพระเจ้า พรที่มีแค่เขากับพระเจ้าที่รู้ พรที่เป็นความลับ ช่วงขาเรียวก้าวเดินออกไปยังสวนด้านข้าง มือขาวดึงหมวกไหมพรมสีเข้มที่พรางหน้าออก หลังจะหานั่งลงที่ม้าหินใต้ต้นซากระต้นใหญ่ จุนซูมาที่นี่บางครั้ง นอกจากร้องเพลงกับฟุตบอลเขาก็ต้องการเวลาคิดทบทวนกับตัวเองบ้าง
ไอพอดสีขาวเครื่องเล็กของชางมินที่เขายืมกำลังบรรเลงเพลงหวานอย่างไพเราะ หิมะนุ่มสีขาวที่โปรยปรายลงมาให้ความรู้สึกเศร้าหมองแต่เต็มไปด้วยความอบอุ่น กี่ปีแล้วที่เขาไม่ได้อยุ่กับที่บ้านตอนปีใหม่
กี่ปีแล้วที่พวกเขาเลือกการเป็นนักร้องและใช่เวลาในต่างประเทศมากกว่าที่บ้านเกิด
เสียงนุ่มนวลร้องคลอตามเพลง แปลกดีเหมือนกันที่นั่งฟังเพลงที่ตัวเองร้อง มันจั๊กจี้พิลึกจนจุนซูต้องหัวเราะคิก แต่ถ้าหัวเราะด้วยกันหลายๆคนก็คงจะดี
เมื่อชั่วโมงก่อนยูชอนพึ่งขึ้นเครื่องบินกับโซลเพื่อไปหาครอบครัว เขารู้ยูฮวานกับคุณแม่ของยูชอนมาเป็นที่หนึ่ง ถึงแม้ว่าจะได้เจอกันเพียงแค่สองสามชั่วโมงแล้วต้องบินกลับ แต่ยูชอนก็ยังจะไป แล้วแน่นอนเมื่อคนรักกลับยุนโฮก็ไปกับยูชอนด้วย ส่วนชางมิน คงนั่งเงียบๆจิบเบียร์อยู่ที่บ้าน แล้วจุนซูล่ะ เขาจะกลับบ้านทำไมในเมื่อมีอีกคนอยู่ที่นี่
รสจูบที่ได้รับเมื่อเช้ายังตรึงอยู่ที่ริมฝีปาก ดูดดื่ม นุ่มนวล แต่ก็แค่ครั้งคราว ความสัมพันธุ์ของเค้ากับพี่แจจุงเป็นสิ่งที่จุนซูไม่สามารถบอกได้ หรือว่าจริงๆแล้วจุนซูแค่กลัวใจตัวเอง ยิ่งแจจุงรุกเร้าเขามากเท่าไหร่ จูบเขาบ่อยเท่าไหร่ผลลัพธ์ก็คือเขาคล้อยตามจนเลยเถิดไป
“ อีกยี่สิบนาทีจะปีใหม่แล้วอย่างนั้นเหรอเนี่ย คงต้องไปแล้วสินะ” จุนซูอยากจะไปเดินตรงสวนที่ไกลออกไปอีกช่วงสองตึก มันเป็นที่ที่แจจุงชอบ มือเรียวปัดเศษหิมะออกจากผม หยิบหมวกสีเข้มขึ้นมาพรางหน้าให้กระชับก่อนจะเริ่มออกเดินไปตามท้องถนนที่มีผู้คนมุ่งเดินไปเป็นทางเดียว
“จุนซูครับ” สัมผัสอุ่นที่ประสานกับมือเขาทำให้ต้องหันหน้าไปมอง ดวงตาคมกริบใต้ฮู้ดสีเทานั่นทำหัวใจดวงน้อยของจุนซูเต้นแรง
‘ผมเดินหาพี่ตั้งนานแน่ะรู้บ้างไหม ‘
“หนาวเหรอ ไม่พูดเลย พี่เป็นห่วงนะ” แบนยาวสอดเข้าโอบรอบเอวบาง กระซิบนุ่มนวลกับกลุ่มผมหอม
“.......”
“โกรธเหรอ ที่มาช้า? ให้จูบทีนึงเป็นการง้อเอามั้ย?” แจจุงยิ้ม คนเยอะไปหน่อยแต่ใครจะมาสนใจพวกเขากันล่ะ
“ พี่มาช้า ผมไม่ชอบรอพี่ก็รู้ ไม่ชอบรอ มันน่าเบื่อ ผมอยากให้พี่ไปโบสถ์ด้วยกัน แต่พี่ก็ไม่มา”
“ขอโทษครับ”
“ทั้งๆที่พี่สัญญา...... ให้ตายสิผมจะกลับแล้ว”
แจจุงยื่นเสื้อหนาวสีขาวตัวโปรดของจุนซูให้ ทั้งๆที่ออกมาข้างนอกก็ยังใส่มาแค่เสื้อแขนยาวกับหมวกไหมพรหม เจ้าตัวเล็กนี่คิดอะไรอยู่ ? ถ้าชางมินไม่บอกแจจุงก็คงไม่ได้หยิบเสื้อหนาวมาให้ แต่ถ้าไม่แบบนั้นเขาก็คงไม่สาย ถึงจะโดนโกรธแต่ก็ดีกว่ามายืนมองจุนซูยืนตัวสั่นตั้งหลายเท่า เขาอธิบายให้จุนซูฟัง
“เข้าใจพี่นะ อย่าพึ่งงอนกันในวันแบบนี้เลยนะ”
จุนซูมองอีกคนที่ยื่นเสื้อให้เขาด้วยความหวังดี เขาไม่น่าอารมณ์เสียไป ทำตัวไม่ดีแบบนี้ก็ควรจะขอโทษไม่ใช่หรือ แขนเรียวโอบรอบเอวแจจุง เงยหน้าขึ้นจูบริมฝีปากบางของอีกคนเร็วๆ ก่อนจะพูดเบาแทบกระซิบที่แจจุงจับใจความได้ว่าเนคำขอโทษ
“อะไรนะ ไม่ได้ยินเลย”
“ผมขอโทษ”
“ไม่ได้ยินเลยอะ ?”
“ผมบอกว่าขอโทษไงเล่า” จุนซูพูดเสียงสูงปรี๊ด ทุบแขนแจจุงไปหลายที ในสวนเงียบขนาดนี้จะไม่ได้ยินได้ยังไง หาเรื่องจะแกล้งเขามากกว่าล่ะสิ
“ออกจะน่ารักน่าแกล้ง” แจจุงหัวเราะ ดูมีความสุขกับเด็กในอ้อมแขนที่เอาแต่ส่งค้อนวงโตมาให้ อมยิ้มเผยขึ้นตลอดเวลาที่เขาอยู่กับจุนซู ไม่ว่าจะตอนนี้หรือตอนไหนแจจุงมันใจว่าตอนนี้ได้เวลาที่เหมาะที่สุดแล้ว
“จะไปไหนอ่ะ?”
“ตามมาเดี๋ยวก็รู้เองครับ”
ปรากฎว่าตรงหน้าเป็นสนามเด็กเล่น สนามหญ้าเปิดโล่ง แสงไฟสีส้มนวลส่องกระทบม้าหมุนและชิงช้าที่ดังเอี๊ยดอ๊าดเพราะเสียงลมพัด
“ไปเล่นนะ” จุนซูปล่อยมือแจจุง ตาเรียวลุกวาวเมื่อเห็นชิงช้านั่นสูงพอที่ขาเขาจะหย่อนๆกับพื้นได้ เขาปัดหิมะออก ดันชิงช้าไปข้างหลังแล้วปล่อยให้มันทิ้งตัวลงมาพร้อมกับชี้เท้าขึ้นฟ้าแล้วหัวเราะคิกคัก
“มาเล่นด้วยกันสิพี่แจจุงอีกตัวนึงว่าง” จุนซูชวน มันไม่ดีนักหรอกที่จะปล่อยให้แจจุงยืนอยู่ตรงนั้นแล้วก็เอาแต่จ้องมาที่เขาจนแทบจะทะลุ มันรู้สึกว่าแก้มร้อนๆขึ้นยังไงบอกไม่ถูก
“เก้า แปด เจ็ด” แจจุงเดินมาประชิดตัวอีกฝ่าย สองมือจับสายชิงช้าที่ยังโคลงเบาๆให้หยุดสายก่อนจะนับต่อ
“หก ห้า สี่ สาม ” แจจุงจุมพิตลงบนริมฝีปากแดงจัดเพราะความหนาว ลิ้นร้อนละเลียดริมฝีปากบางด้วยความหนักแน่น อบอุ่นอ่อนโยนจนอีกคนเปิดริมฝีปากให้เข้าไปชิมรสหวานมากกว่าเดิม
“จุนซู คบกันนะ” เสียงกระซิบแผ่วเบาที่ใบหูเอ่ยขึ้นพร้อมกับพลุสีแดงลูกโตที่ระเบิดขึ้นเต้มท้องฟ้ามืด
สองสิ่งที่ได้รับตอนนี้สวยงามจนเจ้าตัวเลือกไม่ได้ว่าอยากจะตอบรับคำไหนมากกว่ากัน
ระหว่างตอบใจตัวเองกับคำเตือนนั้นจากท้องฟ้าหรือตอบคำถามของแจจุงก่อนดี
แล้วมันจะเป็นยังไงล่ะถ้าความรักของพวกเขาในตอนจบระเบิดแล้วหายไปเหมือนกับพลุ แต่ว่ายังไงทุกอย่างต้องมีจุดสูงสุดแล้วอิ่มตัวไม่ใช่หรือถึงจะเลิกไปตอนนั้นจุนซูจะยังมีความสุขกับมันใช่ไหม จุนซูจะเสียใจหรือเปล่า
“ว่าไงครับ? อย่าคิดนานสิพี่กลัวนะ”
“รับครับ”
ถึงแม้ว่าสิ่งที่จุนซูเลือกออาจจะผิด เขาอาจจะต้องเลิกกันวันใดวันนึง แต่เขาเลือกจะเก็บความทรงจำในไว้เพียงภาพตอนที่พลุนั้นกระจายอยู่เต็มท้องฟ้า แค่คิดถึงตอนนั้นก็มีความสุขกัยมันเพียงพอแล้วไม่ใช่หรือ
“จริงนะ ? งั้นเรามาฉลองกันดีกว่ามั้ย” ริมฝีปากอุ่นของจุนซูถูกประทับอีกครั้ง มันรุ่มร้อนจนจุนซูคิดว่าถ้าเขาเป็นสโนว์แมนตอนนี้คงจะละลายไปหมดแล้วแหงๆ
“ไหนบอกมาสิ ไปคุยอะไรกับพระเจ้ามา บอกมาหน่อยนะ” แจจุงยังคงตามไปจูบซ้ำๆที่แก้มใสแม้ว่าอีกคนจะเบี่ยงหน้าหนี
“ไม่บอก อยากรู้ต้องถามอีกทีบนเตียง หึหึหึ”
“ด้ายยย งั้นกลับเดี๋ยวนี้เลยไปเร็ว !”
“อะไรอะ ไม่เอาพลุมันสวยมากเลยนะ จุนซูจะดูพลุก่อนอ๊า !!”
เขาบิดแขนหนี เงยหน้ามองพลุหลากสีที่กระจายเต็มท้องฟ้า ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าทำไมพี่แจจุงพามาตรงนี้ มันเห็นพลุชัดกว่าตรงริมแม่น้ำตั้งเยอะ
“หลอกให้อยากแล้วก็จากไปงั้นเหรอ คืนนี้อย่าหวังจะได้นอน” แจจุงหัวเราะหึหึหึ ปล่อยให้อีกคนดูอย่างอื่นให้สะใจ เพราะคืนนี้จะได้เป็นฝ่ายถูกดูบ้างแน่ๆ
จุนซูเห็นหน้าแจจุงแล้วหัวเราะคิก หน้าตาหื่นๆแบบนี้ คงไม่พ้นเรื่องบนเตียงแหงๆ แต่พรก็สมหวังแล้วนี่นะคิมจุนซู ที่ขอไปก็สมหวังซักที อ้อมกอดที่เขาจะได้รับมันจะเป็นของเขาเพียงคนเดียว
“งั้นน กลับบ้านกันเถอะฮะ ^ ^”
………………………………………………..
คำขอของจุนซู
“พระเจ้าครับ ขอให้อ้อมกอดของพี่แจจุง เป็นของผมจริงๆซักที”
Fin
ความคิดเห็น