ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ผมมีชู้ (Jongkey)

    ลำดับตอนที่ #25 : Wild berry, Honey lemon, Apple Ceylon & Earl gray Tea 2 (Jayjino) END

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 102
      0
      30 เม.ย. 56

    เดี่ยวจะพยายามรีบอัพเรื่องอื่นให้ด้วยนะคะ
    ไรท์เตอร์จะเปิดเทอมเเล้วค่า เย้เฮ่ T .T
    คิดว่าที่หอเน็ตกากเเน่
    ถึงไม่กาก ก็คงไม่มีเวลาได้เอาชีวิตออกมาจากอาจารย์ คลินิก เเละคนไข้อยู่ดี อาเมน.

    เฮียค้าบเฮียย โหล่วเเบบนี้จีโน่จะไม่หลงยังไงไหว ?





    ____________________________________________________________________________________________

     

    Wild berry, Honey lemon, Apple Ceylon & Earl gray Tea PART 2

     

    “ออกไปซื้อชากับฉันหน่อย”

     

    เรื่องของเรื่องก็คือ คิมฮีชอลจอมโวยวายดันไปได้เครปเค้กสุดอร่อยที่เจ้าตัววาดฝันว่าจะเอาเครปเค้กนั่นมาจิบกับชาร้อนๆยามบ่าย ซึ่งมันเดือดร้อนเมทคนเดียวอย่างเขาเป็นบ้า หลังจากที่เจ้าตัวเปิดตู้ไปเจอความว่างเปล่าแล้วก็บ่นยาวเหยียดไม่ได้หยุด

     

    กะอิแค่ชาซองเดียวเนี่ยนะ ? ใช่ ชาซองเดียวเนี่ยแหล่ะที่ทำให้เขาต้องยอมแพ้กับการเพิ่มมลพิษให้หูของตัวเองจากคิมฮีชอล ที่ยิ้มหน้ารื่นตอนเขาบอกว่า เออ ! เดี๋ยวไปซื้อใช้ให้ก็ได้

     

    แล้วไม่รู้อยู่ๆนึกพิเรนทร์อะไรถึงมาหยุดอยู่หน้าห้องนี้ได้

     

    “ฮะ?”

     

    คิมเจย์ฉวยเอาเข้าที่ข้อมือเล็กก่อนจะออกแรงดึงให้เด็กน้อยเดินตาม ร่างสูงเปิดประตูแล้วยัดจีโน่ลงไปยังเบาะนั่งข้างคนขับ ก่อนจะยัดตัวเองเข้าไปยังเบาะคนขับแล้วสตารท์รถ

     

    จีโน่ได้แต่นั่งเงียบตลอดทางเพราะเห็นคิ้วเข้มขมวดมุ่น กลัวว่าถ้าถามหรือพูดอะไรไปแล้วจะไม่เขาหูร่างสูงตรงหน้า ก็เลยเลือกที่จะนั่งเงียบไว้เสียดีกว่า  จนกระทั่งเจย์หักเลี้ยวเข้าห้างใกล้ๆ แล้วก็ดึงข้อมือเขามาหยุดตรงหน้าชั้นวางของที่เต็มไปด้วยชาและเครื่องดื่มแบบชงหลากหลายยี่ห้อ

     

     

    “ฉันไม่ได้ไม่ชอบนายนะ”  บอกกับร่างเล็กทั้งที่ตายังจับจ้องกล่องชาเอิรล์เกรย์สีเหลืองอ่อนที่ชั้น ตรงกันข้ามอีกตั้งหาก ไม่งั้นเขาก็ไม่คอยแกล้งหรอก จะไม่ยุ่งเลยด้วยซ้ำ

     

    “?” แมวน้อยที่ยืนอ่านกล่องชาซีลอนสีออกเขียวอยู่เงยหน้ามองร่างสูงที่กำลังพิจารณาชาสองกล่องในมือ ก่อนจะสะดุ้งหน่อยๆเมื่อเจ้าตัวหันมาถามเขาว่าชอบอันไหน

     

    “เอิรล์เกรย์ หรือไวลด์เบอรี่?”

     

    คิมเจย์จับจ้องใบหน้าของลูกแมวน้อยที่เบ้ได้น่าเอ็นดูกับเจ้ากล่องไวลด์เบอรี่ ก่อนร่างเล็กนั่นจะชูกล่องสีอมเขียวในมือขึ้นมาพร้อมกับเขย่าๆ ให้ดู

     

    “ผมชอบชาซีลอนกลิ่นแอปเปิ้ลครับ” ใบหน้าติดจะหวานปรากฎรอยยิ้มน้อยๆทันทีเมื่อคิดถึงชากลิ่นแอปเปิ้ลหอมๆกับขนมกรอบๆในเวลาน้ำชายามบ่าย

     

    “หยิบมาสอง”

     

    คำสั่งยังสั้นสงวนคำพูดตามสไตล์ มือใหญ่คว้าเอาไวลด์เบอรี่กับเอิรล์เกรย์มาไว้ในอ้อมแขนอย่างละหนึ่งก่อนจะเรียกจีโน่ให้เดินตามมา ก็ทำไงได้ เขาอยากดื่มเอิรล์เกรย์ แล้วฮีชอลก็ไม่ยอมแน่ๆถ้าเขาไม่ชื่อไวลด์เบอรี่รสเปรี้ยวอมหวานสุดโปรดไปให้

     

    .............

     

    ชอยจินโฮได้ดื่มชาซีลอนกลิ่นแอปเปิ้ลหอมกรุ่นสมใจ เพียงแต่ไม่ได้ดื่มคู่กับขนมกรุบกรอบ แต่เป็นเครปเค้กวนิลานุ่มลิ้น กับคิมฮีชอลและเจย์ในหอพักของทั้งคู่ด้วยอีกตั้งหาก

     

    “จะคบกับหมอนี่หน่ะ ลำบากหน่อยนะ มันชอบใครมันก็จะแกล้งชิบหายวายป่วงเลยหล่ะ” คำพูดตรงไปตรงมาและตรงประเด็นของฮีชอลทำเอาสองคนที่เหลือสำลักชาตัวเองพรวด โชคดีที่ซีลอนของจีโนเย็นลงจนอุ่นแล้ว แต่เอิรล์เกรย์ของเจย์นี่สิ

     

    “ย่าห์! คิมฮีชอล แค่ ก ! พูดอะไรเนี่ย?” เจย์โวยวาย รีบปัดชาเอิรล์เกรย์ร้อนๆที่หยดลงบนขากางเกง

     

    “อ้าว แล้วจะให้คิดว่าไงวะ แต่ไหนแต่ไหนมาคบเด็กกี่คนก็ไม่เคยเอาเข้ามาให้เห็นหน้า นี่ไอเกียมก็มาเล่าให้ฟังว่าแกแกล้งไอตัวเล็กนี่ซะอ่วมเลยด้วย”

     

    “ย่าห์!

     

    “กินเข้าไปเยอะๆนะจีโน่ เจย์มันชอบขาวๆตัวเล็กๆก็จริง แต่มันชอบแบบเต็มไม้เต็มมือ” คิมฮีชอลหยิกไปที่แก้มนิ่มของจีโน่ที่ทำหน้าเหวอได้น่ารักน่าชังก่อนจะหันไปยักคิ้วให้เพื่อนรักที่กำลังนั่งหลับตากัดกรามสงบสติอารมณ์

     

    นี่มันจะประจานเขาไปถึงไหน ?

     

    “นี่ฉันช่วยแกแล้วนะเนี่ย อย่าลืมนะจีโน่ มันชอบแบบเต็มไม้เต็มมือ” คิมฮีชอลหัวเราะเสียงดัง ก่อนจะคว้าแก้วชากับจานเค้กเดินหนีเพื่อนทีหันรีหันขวางหาของจะปาใส่หายเข้าห้องไป

     

     

    แล้วต่อไปนี้ถ้าเขาเดินถือกล่องขนมจีโน่จะคิดว่าไง ไม่คิดว่าซื้อไปขุนสาวที่ไหนให้เต็มไม้เต็มมือเรอะ คิมฮีชอล ไอเพื่อนเวร !

     

    .................

     

    “เอ้านี่”

     

    ฮะ จีโน่รับถุงกระดาษใบใหญ่สีฟ้ามีลวดลายน่ารักมาไว้ในมือ พอเหลือบตาเห็นว่าเป็นของร้านเค้กร้านดังก็ได้แต่เป่าลมออกจากปากเบาๆเพราะรู้สึกว่าหน้ามันร้อนวูบขึ้นมา

     

     

    ที่ให้นี่ไม่ได้จะขุนเขาให้เต็มไม้เต็มมือแบบที่ฮีชอลว่าใช่ไหม?

     

    “ฮีชอลพูดจริงนะ”

     

     

    “เห๊!?

     

     

    “เอ่อไม่ใช่ ไม่ได้หมายถึงเรื่องเต็มไม้เต็มมือ หมายถึงเรื่องที่ฉันไม่เคยเอาเด็กที่ไหนมาบ้าน” รีบแก้ตัวเป็นพัลวันเมื่อจีโน่ร้องเห๊ในลำคอ แถมยังหน้าแดงจัดลามไปถึงใบหู

     

    “รู้ใช่ไหมว่าหมายความว่าอะไร .. อา ช่างเถอะ” เจย์ปัดมือไปมาในอากาศ จะมาหวังอะไรกับเด็กซื่อๆคนนี้ให้รู้ว่าเขากำลังจีบเจ้าตัวเพราะคำพูดสองแง่สองง่ามของเพื่อนกันหล่ะ

     

    “ฮะ งั้นผมเข้าห้องก่อนนะ” ป้ายนิ้วไปยังประตูด้านหลัง ก่อนจะหันไปก้มหน้าก้มตากดพาสเวิรด์ แต่ยังไม่ทันได้ก้าวเข้าห้อง แขนเล็กก็ถูกคว้าไว้ให้หันมาซะก่อน

     

    อารามตกใจกับปลายลิ้นที่แตะสอดเข้ามาในโพรงปากทำให้จีโน่เกือบปล่อยถุงนั่นหลุดมือ โชคดีที่เจย์รับไว้ได้ทัน ร่างสูงกดจูบหนักๆอีกทีก่อนจะยอมปล่อยร่างเล็กให้เป็นอิสระ

     

    “ถ้าเค้กคว่ำ นายตาย เข้าห้องไป” สั่งสั้นห้วนพร้อมกับดันแผ่นหลังบางให้เข้าไปในห้อง แล้วงับประตูปิดให้

     

    ลูกแมวตัวเล็กได้แต่ยื่นกอดถุงกระดาษกระพริบตาปริบๆอยูหลังบานประตูนานสองนาน ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าต้องเอาเค้กนี่เข้าตู้เย็นนั่นแหล่ะ เลยรีบวิ่งดุ๊กๆเข้าครัว มือขาวค่อยๆบรรจงคลี่ปากถุงที่พับไว้หลายทบออก ก่อนจะหยิบกล่องชาสองกล่องที่วางอยู่บนกล่องเค้กออกมา

     

    ซีลอนกลิ่นแอปเปิ้ลเจย์อาจจะให้เขาน่ะใช่

    แล้วเอิรล์เกรย์ที่แกะแล้วกล่องนี้หล่ะ ? เอามาให้เขาทำไม

     

    ........................................................

    “เฮ้ย เจย์ เอิรล์เกรย์ไปไหนแล้ววะ?” 

     

    คิมเจย์ที่นั่งไขว้ห่างอ่านนิตยสารเกี่ยวกับกีตาร์อยู่มองหน้าเพื่อนที่เดินหน้ายุ่งในมือถือจานเค้กมาหาเขา

     

    “แดกอีกและ มึงควรจะรักษาหุ่นบ้างนะ”

     

    “เออหน่า กูจะดื่มเอิรล์เกรย์ มึงเอาไปไว้ไหน หวงขนาดเอาไปซ่อนไว้เลยเหรอ ทำไมเหลือแต่ไวลด์เบอรี่กล่องเดียว”

     

    “กูให้จีโน่ไปแล้ว”

     

    “อุ๊เหมมมมมม่ กูรู้สันดานนะ มึงจะหาเรื่องไปดื่มเอิรล์เกรย์ใช่ไหมหล่ะ? พอมึงจัดการเอิรล์เกรย์หมดมึงก็จะจัดการอย่างอื่นต่อ หีหึหึ” คิมฮีชอลหัวเราะในลำคอ ทำไมเขาจะไม่รู้ ชาเอิรล์เกรย์เป็นชารสโปรดของคิมเจย์ แล้วหมอนี่ก็ไม่ให้ใครง่ายๆหรอก ยกเว้นว่ามันจะได้ประโยชน์มหาศาลหน่ะนะ

     

    “ทำมารู้ดี”

     

    “เออ กูจะคอยดู !

     

    อย่านะ อย่าให้เห็นว่าจีบกันเชียว พ่อจะเที่ยวโพนทะนาให้รู้ซะทั่วบริษัทเลย !

    END

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×