คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ♬9
พี่หนูดี/เจ้หนูดี/ป้าหนูดี (คืออายุเท่าไหร่อะคะ เรียกไม่ถูก)
เเต่มั่นใจว่าไม่ต่ำกว่ายี่สิบเเน่นอน ถ้าเป็นเเคสรุ่นอ่านฟิคทูยุู 5555555
ขอบคุณที่คอยทวงคอยตามนะคะ
เเต่ไม่มีเวลาอัพเจรงเจรงงงงงง ไม่ได้เเก้ตัวน้าาาา
เเล้วก็คุณ kokoa ด้วยนะค้า
คอมเมนท์ยาวมาก ขอบคุณค่ะ อ่านละมีกลจ. อิอิ
ฝากฟิคเรื่อง Coffee Prince สื่อรักร้านกาเเฟด้วยนะคะ
คู่ 2U เหมือนกันค่ะ ฟิคยาว จบเเล้ว สเปหลายตอน
ละมุนด้วย เเนะนำให้อ่านไปพลางๆระหว่างรอเรื่องนี้อัพค่ะ
ฝากเอ็นดูฟิค Coffee Prince ด้วยนะค้าา
- ใครยังไม่เเนะนำตัวอีก เเนะนำตัวหน่อยนะค้าาา -
*คำเตือน*
ตอนนี้ยาวมากค่ะ สิบสองหน้าเวิรด์ 555555
________________________________________________________________________________________
ยูชอนกำลังเครียด เพราะในอีกไม่ถึง 5 นาทีข้างหน้า เขากำลังจะก้าวขึ้นไปยืนอยู่บนเวทีในฐานะศิลปินหน้าใหม่
ยูชอนกำลังกังวลจนถึงขั้นสุด จนลืมตัวเเสดงนิสัยเด็กๆออกมา เขาทั้งกัดเล็บ เเถมยังกัดริมฝีปากจนห้อเลือดไปหมด ยิ่งโผล่หน้าออกไปดูเเล้วเห็นว่าการเเสดงของวงก่อนหน้าใกล้จะจบลง ยูชอนก็ยิ่งกังวล เพิ่มไอเท็มยืนสั่นขาเข้ามาอีก
“อยู่นิ่งๆได้มั้ย? นายกำลังทำให้คนอื่นเขากังวลไปด้วย”
“เเหม ไม่กังวลเลยสิ ยืนคาบบุหรี่อยู่เนี่ย”
ยูชอนเเยกเขี้ยวใส่ยุนโฮที่ไหวไหล่ เขารู้ว่ายุนโฮคงจะมีความกำหนัดในบุหรี่สูง เเต่เพราะใกล้ขึ้นเวทีเต็มที จะให้ดูดไปเล่นเบสไปออกอากาศเหมือนอย่างเวลาซ้อมก็ไม่น่าเวิร์ค
“ถ้าพลาดขึ้นมาทำไงอ่ะ?”
เเล้วสุดท้ายยูชอนก็หันไปพึ่งหัวหน้าวงที่กำลังยืนเม้มปากหลับตาให้โคดี้นูน่าเติมเเป้งอยู่จนได้
“หืม?”
อีกฝ่ายเปิดตาขึ้นข้างหนึ่ง มองยูชอนที่กำลังอยู่ไม่สุข
“ตั้งสตินะ”
ก่อนที่มือข้างนั้นจะเอื้อมมาวางแปะลงบนศีรษะเขาเเล้วลูบเบาๆ
“นายทำได้”
“ซาวนด์เช็คได้เลยครับ !!!!”
สัมผัสอุ่นที่ยังเจือจางทำให้ยูชอนเผลอยิ้มออกมา ร่างสูงโปร่งก้าวขึ้นเวทีพร้อมกับความมั่นใจเเละดวงตาที่เป็นประกายมากกว่าทุกครั้ง
....
“ชนนนนนนนน”
เสียงแก้วกระทบกันดังกริ๊ก ก่อนที่เบียร์นอกจะถูกส่งเข้าปากหมดเเก้ว
หลังจากเป่าเค้กเเละถ่ายรูปฉลองเดบิวต์กันหลังเวทีเรียบร้อย ทีมงานเบื้องหลังเเละพวกเขาก็ย้ายกันมาที่ร้านเหล้าร้านประจำเเถวบริษัท และเครื่องดื่มเเอลกอฮอล์ถูกลำเลียงมาบนโต๊ะไม่ขาดสาย
“พรุ่งนี้ไม่อ้วกให้ถีบเลย”
ยูชอนกระเเทกเเก้วล่าสุดที่พึ่งชนกับโคดี้นูน่าลงบนโต๊ะ
เพราะเป็นศิลปิน ใครๆก็มาขอชนเเก้วเเสดงความยินดี ไม่ว่าจะเป็นเตกีล่า พันช์ เหล้า เบียร์ โซจู คอกเทล ฯลฯ ถูกเทลงคอไปตีกันในกระเเสเลือดจนยูชอนร้อนวูบไปหมดทั้งตัว
“ยูชอนฮยองนี่ฮอทจริงๆนะ มีเเต่คนมาขอชนเเก้ว”
ชางมินยักคิ้วให้ยูชอนสองจึ้ก ยูชอนเเยกเขี้ยวกลับ ก่อนจะหันมาค้อนใส่เขา
“ยุนโฮสิฮอทของจริง เนี่ย มีเเต่คนมาขอชนเเก้วไม่ได้หยุดหย่อน ไม่ใช่เเค่ทีมงานของเรานะ เเต่สาวๆอีกฝั่งร้านที่บริษัทเราไม่ได้เหมาก็ด้วย เฮอะ!”
.........
ยุนโฮกวาดสายตามองไปรอบๆ
วงนี้ดูเหมือนจะมีเเต่คนคอเเข็ง
ชางมินหูเเดงหน่อยๆ เเต่ยังดื่มเเละคุยสนุกอยู่
หันไปมองเเจจุงก็เห็นว่ากำลังไปเบียดกระเเซะอยู่กับจุนซูที่ตบตีอีกฝ่ายไม่จริงจังนักอยู่ที่อีกโต๊ะ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาคุยกับเเจจุงเรื่องจุนซูเรียบร้อยเเล้ว ตอนนี้เขาคงไม่นั่งเฉยอยู่เเบบนี้
ส่วนยูชอน ก็นั่งชนเเก้วคุยหัวเราะเอิ๊กอ๊ากหน้าเเดงเเจ๋กับพวกโคดี้นูน่าอยู่ข้างๆเขานี่
ที่บอกว่าวงนี้คอเเข็ง... เว้นยูชอนไว้คนนึงละกัน
........
ยุนโฮกวาดสายตามองไปรอบๆ
ชางมินขึ้นเวทีไปเล่นเเจมกับวงดนตรีของร้านเรียบร้อยเเล้ว เเจจุงกำลังพยายามมอมจุนซูที่โงนเงนตาปรือปรอย ส่วนยูชอน...
นั่งโงนเงนเหมือนหมดเเรงจะตั้งคอให้ตรง ก่อนจะทิ้งตัวลงมาซบบนไหล่เขาเต็มๆ
“งืมมมม”
“กินกันไม่ยั้งตัวเอง”
“....”
“ถ้าพรุ่งนี้เสียงานนะจะตีให้”
.........
ยุนโฮมองไปรอบๆ
จุนซูที่ตัวอ่อนยวบกำลังโดนเเจจุงหิ้วออกไป ชางมินยังไม่ลงมาจากเวที ทีมงานบางส่วนที่เมาเเอ๋เริ่มทยอยเเยกย้าย ส่วนโต๊ะของเขา เหลือเพียงเเค่เขากับยูชอนที่เลื้อยลงมานอนซบตักเขาเเล้วเรียบร้อย โชคดีที่เป็นร้านนั่งเเบบยกพื้นเเละพวกเขานั่งมุมส่วนตัวด้านในสุดที่ติดกำเเพง ยูชอนเลยจะพลิกตัวนอนท่าไหนก็ได้ตามใจ
“งือออ”
ยูชอนครางในลำคอ พลิกตัวไปมาหาท่าสบายจนเกือบหล่นลงไปจากยกพื้น ดีที่มือเขาไวพอจะคว้าเอาไว้ได้ทัน
“นอนนนนนนน”
“ก็นอนให้มันดีๆสิ”
มือเย็นเฉียบเพราะเเก้วเบียร์ขยับมากดไหล่คนที่ลุกพรวดขึ้นมานั่งโงนเงนให้นอนหนุนตักตัวเองอีกครั้ง
“หมอนนนนน”
“ยูชอน”
“จานอนนนนน”
“ชู่วว รอผู้ใหญ่เขากลับหมดก็ได้กลับไปนอนเเล้ว”
“กลาบบ้านนนนนน”
อีกฝ่ายร้องโวยวายเสียงดัง เเละมือเย็นๆที่จับแก้วเบียร์อยู่นั้นต้องเลื่อนลงไปปิดปากที่เเดงฉ่ำช่างพูดนั้นไว้
“เงียบนะ เดี๋ยวตีเลย”
ยุนโฮกดเสียงเข้มๆดุใส่ อีกฝ่ายขมวดคิ้วเเล้วยื่นมือเปะปะขึ้นมาตบที่เเก้มหนึ่งที ก่อนที่ยูชอนจะง้างมือออก หนีบที่เเก้มเขาเเล้วจับหน้าเขาหันไปหันมา
“ไอ้เด็กนี่ วอนละ”
“อุ๊ย!! พี่มาขัดจังหวะรึเปล่าคะ?”
สาบานว่ายุนโฮไม่ได้อยากจะให้โคดี้นูน่าเข้ามาเห็นเขาในตอนที่เขากำลังพยายามจะจับมือยูชอนที่เเปะอยู่บนเเก้มเขาวางลงข้างตัวเเบบนี้เลย
“อ่า ...งั้นพี่ฝากน้องยูชอนกลับหอด้วยนะคะ พวกพีดีจะไปกันต่อหน่ะค่ะ พวกพี่ไปก่อนนะคะน้องยุนโฮ”
เเล้วโคดี้นูน่าก็หายไปพร้อมเสียงหัวเราะคิกคักไล่หลัง
“ยูชอน”
“...”
“ปาร์คยูชอน”
ยุนโฮที่ยืนกอดอกอยู่ข้างยกพื้นได้เเต่ยกมือขึ้นลูบหน้า นี่ถ้าเขาไม่เกรงใจโคดี้นูน่ากับพวกพีดีนะ เขาจะทิ้งไอ้เด็กขี้เมานี่นอนตรงนี้จริงๆด้วย
“ฮึบ”
สุดท้ายยุนโฮก็ต้องเเบกยูชอนขึ้นหลังมาที่รถ เขาเปิดประตูฝั่งข้างคนขับเเล้วหย่อนยูชอนลงบนเบาะ กำลังจะพลิกตัวกลับมาเพื่อจะคาดเบล์ทให้ เเละ...
เขาเกือบจะยกมือขึ้นยันเบาะไม่ทันตอนที่ยูชอนกระชากคอเสื้อเขาเข้าไปจูบ
“เฮ้ ยูช....”
เเละอีกครั้ง
พอตั้งสติได้เขาก็กดไหล่ยูชอนที่หลังลอยขึ้นจากเบาะให้ลงไปนั่งดีๆ มือหนาคว้าเบลท์มาคาดให้ ก่อนจะรีบวิ่งไปยังฝั่งคนขับ
“งือออ จูบหน่อยยยยย”
“หึ เมาเเล้วไล่จูบชาวบ้านเขาไปทั่วเลยสินะ”
ยุนโฮเหยียบคันเร่งมิด กว่าจะพายูชอนมาถึงหอได้หวิดจะรถคว่ำไปหลายครั้ง เพราะอีกฝ่ายปลดเบลท์เเล้วปีนขึ้นมาคร่อมอยู่บนตัวเขา
“ให้ตาย ถ้ารู้ว่าจะเป็นอย่างนี้จะไม่ยอมให้ดื่มซักเเก้วเลย”
....
“ยุนโฮฮฮฮฮ”
“อะไรอีก? ตัวมีเเต่กลิ่นเหล้า ออกไปนอนโซฟาเดี๋ยวนี้นะ”
“จูบหน่อยยย จูบทีนึงงง”
ยุนโฮส่ายหัว เดินเข้ามาหาเขายังเดินเเทบไม่ตรงเลยด้วยซ้ำ
“เเล้วนั่นทำอะไร?”
อยู่ๆยูชอนก็ถกเสื้อสีน้ำเงินคอปาดที่สวมอยู่ขึ้นมาเหนืออกเเล้วรูดออกจากเเขน ก่อนที่เจ้าตัวจะโถมลงมาใส่เขา
“จูบบบบบบบ”
“ปาร์คยูชอน”
“จูบหน่อยย ขอจูบทีเดียว น้าา นะะ”
“ทีเดียว?”
“ขอจูบทีเดียวเองงง อย่างกไปหน่อยเลยน่า”
“ทีเดียวเเล้วจะพอ?”
“พออออออออ”
“ก็ได้ ละอย่ามาร้องโวยวายหายใจไม่ทันละกัน”
ยุนโฮยักคิ้วก่อนจะเอนพิงหัวเตียง ปล่อยให้อีกฝ่ายที่คร่อมอยู่บนตัวเขาเเนบริมฝีปากลงมา
....
“อื้อ...อ..อืม”
ยุนโฮคลายวงเเขนจากเอวคอดเเละท้ายทอยทุย มองยูชอนที่หายใจหอบอยู่บนตัก ยูชอนพยายามจะสอดปลายลิ้นเข้ามาเเต่เขาไม่ยอม ก่อนจะเล่นสนุกด้วยการเป็นฝ่ายสอดลิ้นเข้าไปหยอกอีกฝ่ายเอง เเละยูชอนถึงกับตัวอ่อนยวบ หมดฤิทธิ์ดิ้นไปดิ้นมาปล่อยให้เขาเเกล้งอยู่นาน
เห็นยูชอนครางอึกอัก เบียดตัวกับตักและจิกไหล่เขาแน่นยุนโฮยิ่งนึกสนุก กดจมูกลงบนซอกคอเปลือย ก่อนจะฝังฟันคมลงงับบนรอยนั้นไม่ออมเเรง
“โอ๊ยยย”
ยูชอนสะดุ้งเฮือก ก่อนจะทิ้งตัวซบหน้าลงบนไหล่เขา พึมพำว่าเจ็บซ้ำไปซ้ำมา
“เตือนแล้วนะ ก็ดื้อเอง”
“เจ็บ”
“จะยอมนอนรึยัง?”
“เจ็บบบอ่าาา”
“แล้วให้ฉันทำไงดี?”
“จูบหน่อยยยยย”
ยุนโฮฝังริมฝีปากลงบนซอกคอก่อนจะเเลบปลายลิ้นออกมาคลุกเคล้าบนรอยฟันสลับกับจูบเบาๆ พอเงยหน้าขึ้นมาอีกที ยูชอนก็หลับไปซะแล้ว
“ให้ตาย กว่าจะหลับได้”
ยุนโฮถอนหายใจเฮือกใหญ่
ถ้าเมาเรื้อนกว่านี้ไม่ต้องจับปล้ำเลยเหรอวะ ถึงจะยอมหลับเนี่ย เอาเถอะ ต่อไปนี้จะนั่งประกบเวลาดื่มทุกครั้งเลยคอยดู
.....
“ไง โจ๊กหน่อยมั้ย?”
พอยูชอนได้ยินเสียงคุ้นเคยก็ปิดประตูตู้เย็น หมุนตัวหันไปก็เห็นเเจจุงยืนยิ้มเเฉ่งอยู่ ในมือมีถุงโจ๊กร้านดังที่เขามักจะเเวะไปกินบ่อยๆแก้เเฮงค์เวลาดื่มหนักๆ
“รู้ใจมากครับ”
ยูชอนลากร่างพังๆมาที่โต๊ะกินข้าว เอ่ยปากขอบคุณเเจจุงเบาๆเมื่อเเจจุงเลื่อนชามโจ๊กมาตรงหน้า
“เมื่อคืนนี่ เเกล้งเมาไม่ค่อยเนียนนะครับยูชอนนี่”
“ห้ะ!!!”
ยูชอนตาเหลือก สำลักโจ๊กจนไอโขลกหน้าเเดง ในขณะที่เเจจุงยกแขนยกมือขึ้นมาเท้าคางกับโต๊ะเเล้วยิ้มล้อๆ
“ละยุงที่กัดเราจนคอม่วงไปหมดนี่ตื่นรึยังหล่ะ อืมม เดี๋ยวฮยองไปดูยุนโฮหน่อยละกันนะ เผื่อปลุกตื่นจะได้กินโจ๊กร้อนๆ”
เเจจุงหัวเราะหึหึก่อนจะเดินจากไปพร้อมเสียงหัวเราะสบายอารมณ์
“พี่เเจจุงนะพี่เเจจุง ชอบรู้ทันอยู่เรื่อยเลย!”
ความคิดเห็น