คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : {SF} Because it's cold 2 VGa
Because it’s cold 2
-VGa-
______________________________________________________________________________________________________
ฮัิ้วววว
“โถ่ฮยอ ามเเบบนี้ระวัะไม่สบายเอาน้า”
ว่าเเล้ว็เอื้อมแน้ามเีย เอามือให่มาวาเเปะลบนลุ่มผมสีเเสแล้วบปุๆ
“ย่าห์!”
มินยุิ้อนาวาเเล้วปัมือที่วาอยู่บนลุ่มผมัวเอออ ล้มัวนอนลบนเียอุ่นๆอีหน เลือที่ะทำเป็นไม่สนใเสียหัวเราะิัที่ัอยู่เหนือหัวเีย
เ็หนุ่มเีย้าๆมอร่าผอมบาทีุ่ัวอยู่ใ้้อนผ้าห่มอย่าเียร้าน เาระับาเในท่าุเ่า ่อนะปีน้ามเียั้นบนไปร่อมอยู่บนเียอพี่ายนรอที่หลับอุุอย่าเียร้านไม่สนใเา
วาม่ำเี้ยอเพานทำให้ร่าสูที่ร่อมอยู่้านบน้อ้อมัวล่ำ ปลายมูมเเทบเเะับผิวเเ้มาวีอนที่หลับสนิทไม่สนใารำเนินไปอโล ปลายมูมนพรูลมหายใสม่ำเสมอ นาสีอ่อนทาบเป็นเเพลบนผิวเเ้ม
“ยุนิ”
“ยุนิยา”
ริมฝีปาร้อนแนบลบนหน้าผา ปลายมูมน เเละเเ้มทั้สอ้าอย่าอ่อนหวาน ลอเล้าอย่าอ่อนโยน หวัให้นที่ยันอนสบายึมับวามรู้สึทะนุถนอมาเา และเปิเปลือาึ้นมามอันสันิ
“ยุนิฮยอ”
ฟันมลับ ฝัเี้ยวลบนลำอาว้วยวามหมั่นเี้ยวที่อีฝ่ายเอาแ่หลับลึอยู่ในห้วนิทราไม่สนใัน ับเบาๆเือหยอเย้าในรั้แร และฝัฟันมละเห็นรอยฟันับนผิวาวั แรนนที่นอนหลับสะุ้ลืมา
“เฮ้...”
ริมฝีปาสีอ่อนีถูทาบปิ้วยริมฝีปาอุ่นร้อน ลีบปาหนาบเบีย ลึเล้า ย้ำเพื่อส่ผ่านวามอบอุ่นให้อีฝ่าย
“ิมเเทฮยอ! ันะนอน”
มือาวปัใบหน้าหล่อทีู่บเเถวออออไปให้พ้น่อนะพลิัวะแหนี ไม่สนใว่าอีฝ่ายะร่อมอยู่้านบนในระยะประิ เพราะแสเำนับรุ่นน้อร่วมวไปแล้วว่าเาะนอน
“ับมัเน่ฮยอใร้ายอย่านี้ไหมรับ?”
“...”
“ทำไมฮยอใร้ายับผมนั?”
ยุนิถอนหายใ้วยวามรำา ลืมาโพลมอลูหมาที่มูไปทั่วใบหน้า รบวนารนอนอันเเสนสบสุอเา
“เมื่อืนฮยอนอนอับอุทั้ืนเลย อย่าินะว่าผมไม่เห็น”
“!”
ให้ายเหอะ อนที่เ้ามัเน่ัวโปีนบันไมาสะิเพราะะึ้นมานอน้วย เา็ว่ามอีแล้วนะ ว่านอื่นหน่ะหลับไปหมแล้ว ถึยอมยับร่าเปิพื้นที่ให้อุึ้นมานอนเบีย ามสัาที่เ้าัวบอว่าะนอนอเาแน่นๆทั้ืน
“เห็นเมื่อเ้าอนอุปีนลาเียฮยออะ”
“อ้อ ็เมื่อืนมันหนาว”
“ยุนิฮยอ”
“อะไร ทำหน้าแบบนี้ะอ้อนเอาอะไร?”
“ผมอยานอนอฮยอบ้านี่รับ”
“อือ ะนอน็นอน เี๋ยว็หาว่ารัน้อไม่เท่าันอี”
ยุนิถอนหายใเเล้วยับให้เ็ัวโทิ้ัวลนอนเบีย แทฮยอสอแนเ้าใ้อให้เานอนสบาย ใบหน้ามุฝัลับลุ่มผมสีแส โอบอรอบเอวยุนิาทา้านหลั
“รู้ไหม ว่าันอบวามสัมพันธ์ที่ำเนินไป้วยวามสบายใ ไม่ใ่วามอึอั”
ยุนิว่าแล้วปิเปลือาาล แ่ยัไม่ทันะเลิ้ม็ไ้ส่เสียึ๊ั๊ในลำอแล้วลืมาึ้นอีรั้ เพราะแทฮยอันถอนแนออาอเา แล้วยับัวที่อุ่นัออห่า
“ผมอโทษ ถ้าทำให้ฮยออึอั”
ยุนิลอาแล้วยึวแนที่ำลัะถอนออไปารอบเอวเอาไว้ พลิัวหันหน้าเาหาเ็ัวโที่ทำท่าะปีนลับเีย ไหล่ว้าให้ทิ้ัวนอนล แล้วยับัวเ้าไปเบียออีฝ่าย
“ันหนาว”
“...”
แ่แทฮยอยันิ่ เพราะไม่เ้าใวามหมายอพี่ายัวเล็ เารุยุนิฮยอมาเินไปหรือเปล่า เพราะแบบนั้นเลยทำให้เ้าัวอึอัั้นเหรอ?
“แทแท”
“ผมทำให้ฮยออึอัแล้ว็รำาเหรอ?”
“ิมแทฮยอ อันแน่นๆหน่อยสิ นะ?”
เห็นแ่แววาอออ้อนที่เาไม่่อยไ้เห็นบ่อยายุนิหรอนะ ถึไ้ยอมทำเป็นลืมๆำพูที่พึ่ทำให้หัวใอึอันแทบระเบิไป แล้วทิ้ัวลออีฝ่ายที่เลื่อนมือึ้นมาโอบเาอบเอาไว้เหมือนัน
“เราไม่ไ้เป็นอะไรันหรอนะแทฮยอ”
“ำลัะบอผมว่าอย่าี่เ่าเรื่ออุใ่ไหม?”
“...”
“ฮยอรู้ไหมว่าผมอิาน้อ ผมยอมอ่อนให้เาไ้ทุเรื่อ ยเว้นเรื่อฮยอ ไม่อยาแพ้อุเลย”
“ไม่อยาแพ้็พยายามเ้าสิ”
ยุนิยี้ผมสีอ่อนอแทฮยอเบาๆ ่อนะูบเ้าที่ปลายาเบาๆทีหนึ่เป็นารให้ำลัใ
“ถ้าึๆนอื่นหลับันหมแล้ว ผมปีน้ามเียมานอนับฮยอบ้าไ้ไหม?”
“็ไม่เยห้าม”
ยุนิยิ้มบาๆเพราะไ้ยินเสียทุ้มอแทฮยอหัวเราะิัอารม์ี มือให่สอผ่านเสื้อแ๊เ็สีเทาัวหนา ลูบไล้นอุ่นวาบไปทั้แผ่นหลั
“ยัหนาวอยู่เลย”
“ไม่เป็นไรนะรับ ผมะทำให้ยุนิฮยออุ่นึ้นเอ”
ความคิดเห็น