คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ชู้ Intro (Jongkey) Rewrited
เอาเรื่องนี้กลับมาเขียนใหม่ค่ะ เพราะกลับมาอ่านดู รู้สึกว่าอู้ยย นั่นมันช่วงเดบิวต์เลยนะ
เเล้วคุณคีย์ก็เเบ๊วไปมากกก เลยอยากเอามาเขียนใหม่อีกที เรื่องน่าจะเข้มข้นขึ้น (มั้ย?)
อ่านให้สนุกนะค้า :)
________________________________________________________________________________________________
Intro
คีย์กุนของแฟนๆยิ้มหวาน ใบหน้าขาวชื้นเหงื่อแหงนขึ้นรับไอแอร์เย็นเฉียบเพื่อคลายร้อน หลังจากซ้อมเต้นติดต่อกันนานกว่า 4 ชั่วโมง
“เห้ยย แอร์ลงหัวเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก” คนสูงอายุสุดใช้สะโพกกระแทกคีย์ออกไปให้พ้นรัศมีไอเย็น คนถูกกระแทกเซจนเกือบล้ม พอตั้งหลักได้ก็ยืนเท้าเอวขมุบขมิบปากบ่นเป็นชุด
“อ่าหหหห์ เย็นโคตร” อนยูยังทำหูทวนลม ยืนกางแขน แหงนหน้ารับแอร์เย็นชื่นใจ
ปิ๊บ !
ไม่รู้เสียงนรกหรือสวรรค์แหล่ะ รู้แต่ว่าคิมคิบอมสะใจ และตอนนี้อยากจะจูบจมูกบานๆของคุณคิมจงฮยอนซักที
“ไอไดโนเตี้ย”
“มันเปลืองไฟหน่าพี่” คนปิดแอร์แท่กมือกับคิบอมที่สะพายกระเป๋าพร้อมออกจากห้องซ้อมด้วยรอยยิ้มที่ฉีกจะถึงใบหู
“ใช่พี่ เปลืองไฟบริษัท ลงไปหาอะไรเย็นๆดื่มดีกว่า ไปเหอะพี่จงฮยอน”
“พี่กับแทมินตามลงมานะ ผมกับคิบอมรอข้างล่าง” จงฮยอนขยิบตาแบบที่คิดว่าหล่อที่สุดให้อนยู ทำเอาคนอายุมากอยากจะอ้วกซะมากกว่า
คิมจงฮยอนหัวเราะเสียงดัง สาวเท้าเร็วๆไปขนาบข้างคิบอมที่กำลังกดลิฟต์
“อยากกินชาพีชเย็นๆจังเลย” มืออุ่นร้อนกระชับเข้าที่มือขาว หน้าตายิ้มแย้มมีความสุขจนคิบอมอดจะยิ้มตาม พร้อมทั้งกระชับมืออุ่นนั่นไว้ไม่ได้
“อะไรของพี่เนี่ย?” คิบอมตีไหล่คนข้างๆที่เกิดจะคึกทำตัวประหลาดๆ ตาเรียวยิ้มจนตาหยี พอลิฟท์มาก็เตรียมลากจงฮยอนเข้าไปข้างใน แต่คิมจงฮยอนก็ดึงมือเขาไว้ซะก่อน
“.........”
“ สวัสดีครับพี่”
คิบอมมองคิมจุนซูที่ดันตัวเองออกจากอ้อมแขนพี่แจจุงอย่างไวแล้วแก้มก็แดงขึ้นมาแบบไม่มีสาเหตุ ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าสองคนนี้ทำอะไรกันอยู่
“อื้ม” จุนซูหันมายิ้มให้ทั้งคู่เล็กน้อย เจ้าของร่างอวบพยายามปัดมือของแฟนตัวเองที่อยู่ไม่สุขออกห่าง
มือที่จับกันอยู่กับจงฮยอนชื้นไปด้วยเหงื่อ ไม่ใช่เขินกันเองหรอก เขินคู่ที่สวีทกันอยู่ข้างหลังพวกเขาต่างหากหล่ะ จะจูบจะกอดจะซุกอะไรก็ทำเถอะพี่ แต่ลิฟต์นี่มันติดกระจกสี่มุมนะเว้ยยยย จะให้เงยมองเพดานก็กะไรอยู่ คิมคิบอมกับคิมจงฮยอนเลยได้แต่จับมือกันเหงื่อแตกพลั่ก แถมพร้อมใจกันจ้องเลขชั้นสีแดงที่ลดลงเรื่อยๆด้วยใจจดใจจ่อ
ติ๊ง !
จงฮยอนพรูลมออกจากปากอย่างโล่งอก รีบก้มหัวให้รุ่นพี่ก่อนจะรีบเผ่นออกมาอย่างรวดเร็ว
“โอ๊ยย เขินตัวจะแตกแล้ว” มือขาวยกมือขึ้นมาพัดที่แก้มตัวเองเพื่อคลายร้อนและริ้วแดงๆที่แก้ม พอๆกับคนข้างๆที่แบะปากพ่นลมใส่หน้าตัวเอง
นึกถึงปากอวบอิ่มแดงฉ่ำที่หันมายิ้มให้ กับพี่แจจุงที่ซุกหน้านัวเนียอยู่แถวซอกคอขาว แขนแข็งแรงรัดรอบเอวบาง เสียงทุ้มอ่อนโยนกระซิบอ้อนอยู่ข้างหูพี่จุนซู
จงฮยอนเคยสงสัยว่าพี่แจจุงหน้าสวยขนาดนี้ อัลบั้มที่ออกมาก็ออกแนวจะไปทางผู้ชายหน้าสวยซะมาก แต่พอได้คุยจริงๆแล้วกลายเป็นว่า พี่แกแมนโคตรรรรรรรร แถมฮาแตก ชนิดเมาท์ได้ไม่รู้จบ หล่อ ร้องเพลงเพราะ เทคแคร์คนเก่ง และมีเสน่ห์มากมายก่ายกอง เขาเป็นพี่จุนซุก็คงหลงหล่ะวะ
“อิจฉาเนอะ” ส่งมือขึ้นไปนวดเฟ้นแก้มสองข้างที่ขึ้นริ้วแดงหวังจะให้มันหายร้อน แต่กลับทำให้แก้มใสนั่นขึ้นสีแดงกว่าเดิม
“พี่ก็หาซักคนสิ” คนแก้มแดงปัดมือจงฮยอนออก กลืนน้ำลายอึกเล็กๆลงคอ พร้อมกับทุบเบาๆที่หน้าอกเพราะรู้สึกหัวใจเต้นแรงแปลกๆ
“ไม่เอาอ่ะ อยู่กับคีย์ดีกว่า” ยักคิ้วเข้มพร้อมกับฉีกยิ้มกว้างจนเห็นฟันแทบครบสามสิบสองซี่ ชวนให้อีกคนหมั่นไส้จนอดจะฟาดแขนล่ำๆนั่นไปไม่ได้
“พี่จะดื่มน้ำอะไรอ่ะ?”
คนถูกจูงมือหันไปขอความเห็นจงฮยอนที่ยืนขมวดคิ้วจ้องกระป๋องน้ำที่เรียงรายเป็นแถวอยู่ด้านหน้า ตาคมเป็นประกายแวบหนึ่งก่อนมือว่างจะคว้าเปิดตู้ข้างๆ หยิบกระป๋องสีน้ำเงินทองออกมาใส่อ้อมแขนอีกคนสี่กระป๋อง
“เบียร์ดีกว่า เราหล่ะเอาอะไร?”
“เดี๋ยวผจก.ก็แพ่นกบาลให้หรอกพี่” สะบัดมืออกจากการเกาะกุม ก่อนจะคว้าโซจูที่มุมตู้ส่งให้จงฮยอนที่ยืนหัวเราะกวนประสาทถือ
“ผมกินโซจู กินเบียร์แล้วเมาเว้ย หัวเราะอะไรพี่ ไปจ่ายเลย เร็วๆ” คิบอมเร่งจงฮยอนยิก ดันหลังคนที่เอาแต่อ้าปากหัวเราะเสียงดังให้ไปที่เคาน์ทเตอร์
“เห้ยย เยอะไปแล้ว อะไร” จงฮยอนตาโต มองคิบอมที่วิ่งไปหยิบนมกล้วยมาอีกหลายขวด แถมน้ำผลไม้กับสมุนไพรรสดีอีกหลายซอง
“ก็มินโฮบอกว่าอยู่บนรถแล้ว” คิบอมยิ้มหวาน โชว์หน้าจอที่มีโปรแกรมสีเขียวเด้งขึ้นมาให้จงฮยอนดู หอบเครื่องดื่มมาวางบนเคานท์เตอร์แล้วก็ก้มหน้าก้มตาคุยกับคนรักผ่านโปรแกรมแชทสุดฮิต
จงฮยอนทำหน้ามุ่ย อารมณ์ไม่ดีทันที พอจ่ายตังค์เสร็จก็เดินดุ่มออกมาด้านนอก เรียกเสียงโวยวายแหลมจากคนที่วิ่งตามมาด้านหลัง
“ไม่รอเลยนะ”
“ก็นายเล่นมือถืออยู่นี่”
“แล้วหน้าบึ้งทำไม ทำยังกับตัวเองไม่เล่นมือถือ” ว่าเข้าให้แล้วคนอายุมากกว่าก็ยังไม่หายหน้าบึ้ง คิบอมเลยต้องเก็บมือถือลงกระเป๋า คว้าถุงเครื่องดื่มมาถือซะเอง แล้วก็สอดมือตัวเองเข้ากับมือเย็นๆที่ถือถุงเครื่องดื่มเข้ากับมือข้างนั้นไว้
“เล่นมือถือไปดิ๊” คนแก่กว่าประชดเสียงสูง แถมยังควักมือถือขึ้นมาเล่นเกมส์หน้าตาเฉย กวนประสาทจนคิบอมควันออกหู
“ไอพี่เชี่ย กวนตีนนะ !” พอจะสะบัดมืออกก็ไม่ยอมปล่อย หันไปจิกตาใส่ก็ทำหน้าปากบึ้งน้อยใจใส่เขาอีก
“....”
“ไม่พูดอีก ปล่อย รถมาแล้ว” คีย์สะบัดมืออก เปิดประตูรถขึ้นไปนั่งข้างมินโฮที่นั่งอยู่เบาะกลางทันที
“ตีอะไรกันมาอีกหล่ะ หื้ม?” มินโฮหัวเราะขำ มองแฟนตัวเองที่ขึ้นรถมาแล้วเอาแต่ซุกหน้าอยู่กับแขนเขา บ่นงึมงำอะไรไม่ได้ศัพท์ ส่วนพี่จงฮยอนก็เอาแต่นั่งไขว่ห้าง ทำหน้าบูด
“ร้อนนน” คีย์ถูหน้ากับแขนเสื้อร่างสูงจนปลายจมูกแดงก่ำ
“เอ้า สมุนไพรละกัน รสนี้ของชอบเลยใช่ไหม?” มือใหญ่เปิดฝาเสียบหลอด ก่อนจะแนบถุงสีชมพูเย็นๆเข้ากับแก้มขาว
“น่ารักจริงๆเลยแฟนใครเนี่ย?”
“หายร้อนขึ้นบ้างยัง” มินโฮเสยผมที่ปรกหน้าผากขาว เป่าลมเย็นๆให้กับคนที่หลับหูหลับตาดูดน้ำเย็นชื่นใจฟูดๆจนแก้มป่อง
“กินด้วยกันสิ” มือขาวส่งซองน้ำให้คนรัก คุ้ยหาน้ำผลไม้ในถุงอีกกล่อง เจาะให้มินโฮ ก่อนจะหย่อนถุงที่เหลือลงเบาะข้างๆพี่ชายตัวเตี้ย พร้อมกับยกเท้าสองข้างถีบเข้าที่เบาะด้านหลังจนจงฮยอนหันมาค้อนเข้าให้
......................................
ดึกแล้ว ..
แต่สิ่งมีชีวิตฉายแสงทั้งสี่ยังนั่งดูหนังตาไม่กระพริบกันอยู่ในห้องโถง ยกเว้นคุณชายอนามัยแฟนเขาที่ขึ้นเตียงหลับปุ๋ยไปเรียบร้อย เปล่าหรอก เปล่าอนามัย แค่ช่วงนี้คิวงานแฟนเขาแน่นจนแทบไม่มีเวลานอนเลยต่างหาก พอเจอเตียงนุ่มหน่อย อาบน้ำให้สบายตัวอีกนิด พ่อคุณเลยหลับปุ๋ย
“เฮ้ย!” จงฮยอนเอ็ดคนที่ใช้เท้าถีบตัวเองเบาๆ เขยิบตัวหนีคิบอมที่แกล้งเบียดแกล้งแหย่เขาตังแต่ต้นเรื่อง จนตอนนี้เขาเริ่มดูหนังไม่รู้เรื่องแล้ว ไอคนข้างๆก็เริ่มเมาโซจูครึ่งขวดแรก ทั้งถีบทั้งแหย่เขาจนตอนนี้จะหล่นจากโซฟาที่ตัวก็ไม่ได้เล็ก นี่นั่งกันสองคนนะเว้ย
“นั่งด้วยดิ กินมั่ง” จงฮยอนเดาว่าตอนนี้ไอคนตัวขาวๆข้างๆนี่คงแดงเพราะพิษโซจูไปทั้งตัวแล้วแน่ ถึงได้เบียดจะมานั่งด้วยอยู่ได้ แถมยังจะคว้ากระป๋องเบียร์ในมือเขาให้ได้อีก
“นั่งดีๆ ไม่งั้นจะลงไปนั่งข้างล่างกับสองคนนั้นแล้วนะ”
จงฮยอนหมายถึงอนยูกับแทมินที่จับจองพื้นที่ด้านหน้าโต๊ะเล็กหน้าโซฟาพวกเขา โชคดีที่เป็นหนังผี พี่ใหญ่กะน้องเล็กเลยพาอินโดยการปิดไฟ ไม่งั้นหันมาคงตกใจคิบอมที่แทบจะขึ้นมาอยู่บนตัวเขาเป็นแน่
“งอนอีกเหรอ นั่งกับคิบอมมี่นี่ดิ”
“คีย์ อยู่เฉยๆ เลิกกินเค้กได้แล้ว กินของหวานคู่กับเหล้า เจริญเถอะ เมาตายห่า เฮ้ย !”
ตกใจที่ถูกจูบแบบไม่ทันตั้งตัว แถมลิ้นเล็กๆที่มีกลิ่นแอลกอฮอล์เย็นๆผสมเค้กชอคโกแลตหวานๆยังทำให้เขาแทบจะบ้า มือร้อนเผลอสอดเข้าไปในชายเสื้อ ลูบไล้แผ่นหลังลื่นมือแบบไม่รู้ตัว
“อื้อ”
“ชู่วว อย่าเสียงดังสิ” คนโตกว่ากระซิบเบาๆข้างหูร่างบนตัก มือร้อนลูบไล้ไปทั่วร่างกายขาว จมูกโด่งกดจูบวนเวียนอยู่แถวแก้มและใบหู
“จูบนะ” เอ่ยขอเบาๆที่ข้างแก้มแต่ไม่รอคำตอบ จงฮยอนกดท้ายทอยคนบนตักให้ลงมารับริมฝีปาก ลิ้นร้อนสอดเข้าไปความหารสหวานจางทั่วกระพุ้งแก้ม ดูดซับกลิ่นแอลกอฮอล์แรงๆผ่านเรียวลิ้น
ได้ลองครั้งหนึ่งแล้วก็มีรอบสองและสามตามมาติดๆ
ร่างอุ่นร้อนที่บดเบียดลงมาแนบ ผมหอมๆที่ละตรงต้นคอ จูบหวานๆกับกลิ่นกายหอมๆทำเอาเขาแทบบ้า ลืมผิดลืมถูกไปหมด ลืมไปด้วยซ้ำว่าคิบอมมีคนรักแล้ว แล้วเขาคนนั้นก็ไม่ใช่คนไกลตัวที่ไหน
“เด็กดี” จมูกโด่งซุกลงกับกลุ่มผมหอมที่ซบอยู่ที่ไหล่ แขนแข็งแรงตวัดเอวบางของคนบนตักให้แนบกายมากขึ้น
ต้องขอบคุณหนังสยองขวัญเรื่องนั้นหรือเปล่าที่ดำเนินเรื่องได้น่าติดตามจนสองคนนั่นแทบไม่ละสายตาออกจากหน้าจอ
“พี่ ... ผมไม่ได้เมานะ” แขนเรียวกลมกลึงกระชับโอบที่เอวสอบกลับ สาบานได้ว่าไม่ได้เมา ทำอะไรลงไป เขารู้ตัวทุกอย่าง
“...”
“คิบอม ...”
ไม่ทันพูดอะไรต่อ เสียงบ่นงึมงำของคนแก่กับมักเน่ก็ดังขัดจังหวะ ไฟดวงโตถูกเปิดพรึ่บจนเขากับคิบอมดีดออกจากกันแทบไม่ทัน
“ตอนจบม่างงง ไม่ไหวอ่ะ” แทมินสั่นหัว ริมฝีปากแดงช้ำบ่นขมุบขมิบ มือขาวสองข้างยุดที่ชายเสื้อคนอายุมากกว่าแน่น
“พี่อนยู พี่!”
“จุ๊ๆ” อนยุยกนิ้วชี้ขึ้นแตะปาก ส่ายหัวส่ายหน้าพัลวัน พลางดึงขวดโซจูในมือเล็กออก ออกแรงกึ่งลากกึ่งพยุงแทมินให้เดินไปยังห้องนอน
“บ้าเอ้ย” คิบอมสบถ ก็ถ้าปากเจ้าน้องเล็กจะแดงเจ่อขนาดนั้น ปกเสื้อนอนกระดุมหลุดรุ่ยแถมมีรอยแดงเป็นปื้นเต็มคอขนาดนั้นหล่ะก็นะ มือขาวเผลอกำรอบสาบเสื้อตัวเองแน่น ก็ ไอคนที่ยังนั่งโซฟาอยู่ด้วยกันเล่นทั้งกัดทั้งดูดคอเขาไม่ได้หยุดหย่อน
“สองคนนั้นแม่งก็ไม่ได้ดูหนังแหง” จงฮยอนหัวเราะในลำคอ เลือกโลเคชั่นกันดีซะด้วยนะ โต๊ะสูงมิดหัวจนเขาไม่เห็นอะไรเลย คราวหลังกลางเรื่องพ่อจะแอบยกโต๊ะออกไปเลยคอยดู
“นอนกันเหอะ”
“อือ เข้าไปก่อนไปเดี๋ยวพี่ทำลายหลักฐาน แล้วตามไป” จงฮยอนลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก้มลงแตะจูบเบาๆที่ข้างริมฝีปากก่อนจะลงมือเก็บซากกระป๋องกับขวดเหล้า
เสียงปิดประตูดังตามหลังก่อนห้องกว้างจะเงียบกริบ ร่างสูงมัดปากถุงดำก่อนจะโยนไว้มุมห้อง ค่อยๆลากเท้ามาทิ้งตัวลงบนโซฟา
“นายว่าอะไรนะ ไม่ได้เมาเหรอ ?”
“เด็กบ้าเอ้ย แล้วแบบนี้จะให้ทำตัวเป็นคนดียังไงไหว”
‘ก็แค่เป็นแฟนกันเอง ไม่ได้แต่งงานกันแล้วซะหน่อย แย่งดิ หรือจะแอบรักอย่างงี้ไปเรื่อยๆ ไม่ลองก็ไม่รู้ เรื่องความรักมันไม่เข้าใครออกใครหรอกนะน้องรัก’
คำพูดของพี่สาวตัวแสบแวบเข้ามาแล้วก็สะท้อนก้องไปก้องมาอยู่ในหัว
“นายอย่าเผลอละกันนะชเวมินโฮ”
ความคิดเห็น