Coffee Prince สื่อรักร้านกาเเฟ (2u)

ลำดับตอนที่ #27 : Part 26 One crazy day

Talk : ) วันนี้ฝนตกค่ะ ถึงจะตกเบาบางเหลือเกิน
             ไม่สะใจเท่าไหร่เลย เเต่เค้าก็มาอัพให้นะ 
             พาร์ทเบาๆกับยูชอน อ่านให้สนุกนะคะ ^ ^ 

Part 26 One crazy day

ปลายนิ้วนุ่มลูบริมฝีปากแดงเห่อของตัวเองด้วยอารมณ์บูดสนิท เหลือบตามองยุนโฮตัวต้นเหตุที่นั่งอ่านหนังสือกระดิกเท้าสบายอารมณ์อยู่บนเตียงแล้วได้แต่เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน

“แอบมองเราทำไม อยากเอาอีกสักทีมั้ย”  คนพูดที่เห็นยูชอนแอบมองเขาหลายทีถาม พร้อมยักคิ้ว

“จูบเราทั้งคืนขนาดนี้ ตัดปากเราไปห้อยคอไว้เลยมั้ยหล่ะ !”

“อยากให้เราทำอย่างนั้นจริงเร๊อ ?” ร่างสูงพูดกลั้วหัวเราะ  เมื่อคืนยูชอนเล่นพลิกตัวไปมาทั้งคืน เล่นเอาเขานอนไม่หลับไปด้วย เลยเจอจับจูบไปหลายทีติด ยิ่งยูชอนเอาแต่พูดว่า อยาก เราอยาก อยากบุหรี่ เขายิ่งได้ใจจัดให้ไม่หยุด นี่ยังแปลกใจตัวเองอยู่เหมือนกันที่ไม่ได้ทำอะไรล่วงเกินกว่านั้น

“เราเสียเปรียบชัดๆอะ !” ยูชอนรู้สึกได้เลยว่าริมฝีปากตัวเองบวมเจ่อราวกับโดนแมลงต่อย แถมยังแดงจัด นี้ถ้าเปลี่ยนเป็นดูดคอ เนื้อเขาคงสึกติดกระดูกไปแล้วแน่ๆ พอคุณเล่นสูบเอาสูบเอาขนาดนี้

“นายเลือกเองนี่นา” ยุนโฮปิดหนังสือ คว้ากุญแจแล้วเดินไปจูงมือยูชอนที่หน้าบูดสนิทออกจากคอนโด

................................................

ยูชอนนั่งหน้าบึ้งจิบน้ำเย็นอยู่กลางกองถ่ายหลังจากทำหน้าที่ตัวเองเสร็จ สาบานว่าเช้านี้คนถามเรื่องปากเขาบวมไม่ต่ำกว่าสิบคน น้องยูชอนไม่สบายหรือเปล่าคะ? ปากแดงจัง ไม่ก็ ..ไปทานอะไรแซ่บๆมาหรือเปล่าค่ะเนี่ย แล้วยังสายตาล้อเลียนจากพวกสาวๆไสตลิสที่ชอบแซวเรื่องความสัมพันธ์ของเขากับยุนโฮอยู่บ่อยๆ

“ไง หน้าบึ้งจังนะ” ยุนโฮที่เดินเฉียดเข้าให้ได้ยินเสียงโห่แซวเป็นรอบที่ล้านของวัน

“ไปไกลๆเลยได้มั้ย นายไม่อายแต่เราอายนะ !” ยูชอนกระซิบรอดไรฟัน ถ้ามุดหัวเข้ากล้องได้ เขาทำไปแล้ว

“แล้วคืนนี้อย่ามาครางว่า อยาก อยาก อยากให้ได้ยินนะ” ยุนโฮจงใจพูดเสียงดัง เรียกเอาเสียงฮือฮาโห่แซวดังกระหึ่มขึ้นรอบกาย

“ทำไมเสียงดังจังเลยคะเนี่ย ?” เสียงดัดหวานเจี๊ยบของหญิงสาวเจ้าประจำในชุดเครื่องแต่งตัวเต็มยศทำเอายูชอนตบหน้าผาก ลืมไปว่าวันนี้จูยอนก็เป็นนางแบบตัวหลักด้วย

“นั่นสิค่ะ ทำอะไรสนุกๆกันอยู่เหรอ” เสียงหวานสำเนียงแปร่งๆ พร้อมกับร่างของหญิงสาวที่สูงชะลูด ขายาวจัด เอวบางสัดส่วนนางแบบ ผมสีบลอนด์สยายยาวกลางแผ่นหลัง ดวงตาสีฟ้าสดใสทำเอาทุกคนฮือฮาขึ้นไปอีก

“เธอเป็นใคร ไหนว่าวันนี้จูยอนเป็นนางแบบหลักไงคะ !!!” จูยอนโวยวายเสียงลั่น เธอคงอดจะตกใจไม่ได้เมื่อเห็นคนที่โดนเด่นกว่า ดีนะที่ธันเดอร์ไม่มีถ่ายแบบอีกคน ไม่งั้นยูชอนคงระเบิดตายแน่

“นานะ มาได้ยังไง” เสียงทุ้มระคนดีใจของยุนโฮทำเอาทุกคนเงียบกริบ ทุกสายตาจับจ้องไปที่ร่างสูงเป็นตาเดียว

“ I wanna see you so much , ไอโทรถามตารางยูจากพี่จุนจินก่อนมา พอดีมีเดินแบบให้กับคุณคิมที่โซล ออดิทอเรียม เซอร์ไพรส์มั้ย” ร่างบางดันจูยอนให้พ้นทาง สวมกอดยุนโฮแล้วจูบแก้มร่างสูงทั้งสองข้าง

ช๊อคกันไปทั้งกองถ่าย ...

“เธอเป็นใครน่ะ พี่ยุนโฮยัยนี่ ..”

“ป้า ป้าโง่หรือเปล่าค่ะ แค่นี้ก็ดูไม่ออกเหรอ” นานะคล้องแขนยุนโฮข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างที่ว่างก็ยกมือขึ้นปิดปากหัวเราะเล็กน้อยอย่างมีจริต

ยูชอนคิดว่าเด็กคนนี้คงแสบสันต์หน้าดู แต่ความลงตัวบนใบหน้ารูปไข่ ดวงตาสีฟ้าและผมสีบลอนด์มันเคมีเข้ากันจนยูชอนละสายตาไปไม่ได้ อยากจะจับมาเป็นนางแบบซะจริ๊ง

ส่วนคนที่ถูกด่าว่าโง่ก็ได้แต่ยืนอึ้งก่อนจะกรี๊ดอย่างเจ็บใจ พ่อตัวต้นเหตุที่ทำให้สาวๆจะตีกันก็เอาแต่ส่ายหน้าดุนานะแบบไม่จริงจังแล้วก็หัวเราะคิก

“เธอ เธออายุเท่าไหร่เนี่ย !”

“อายุน้อย เอ๊าะ แล้วก็ดัดจริตน้อยกว่าคุณป้าแล้วกันค่ะ อ้อ อย่ากังวล หนูไม่ได้มาทะเลาะกับป้าหรอกนะ” ดวงตาสีฟ้าระยิบระยับกวาดตามองไปรอบๆ ก่อนจะหยุดที่ผู้จัดการของยุนโฮ

“You, Yoochun right ? , I think we gotta talk”  รอยยิ้มที่ยูชอนได้รับทำเอาร่างบางเสียวสันหลังวาบ ยัยเด็กนี่รู้จักเขาได้ยังไงกัน

“นานะขอตัวก่อนนะคะทุกคน คุณคิมนัดนานะ Fitting วันนี้” รอยยิ้มหวานแจกทั่วพร้อมกับมือบางที่ดึงแขนยุนโฮออกไปด้วย

“แล้วกัน แล้วนายแบบฉันหล่ะ !” เสียงแหวลั่นกลางอากาศของเจ้าของสินค้าทำเอายูชอนที่กำลังจิบน้ำเย็นสำลักพรวด มัวแต่จ้องหญิงสาวคนนั้นเพลินจนลืมไปว่าความซวยกำลังมาเยือน

“คุณยูชอน คุณต้องจัดการให้ผมนะ !”

“ครับ” ยูชอนโชคดีที่นายแบบสำรองของเขายังว่างอยู่เลยรีบบึ่งรถมาเร็วจี๋ พอเห็นร่างสูงคุ้นตาที่เดินเข้าสตูมาก็ทำเอายูชอนถอนหายใจโล่งอก

“นูน่า ผมมาแล้ว” เสียงนุ่มตามมาพร้อมกับรอยยิ้มหวาน ทำเอายูชอนอดจะยิ้มตามด้วยไม่ได้

“ธันเดอร์อีกแล้วเหรอ !” จูยอนที่อยู่ในชุดพร้อมถ่ายชักสีหน้าอย่างอารมณ์เสีย

“ยังไงหล่ะ เธอจะให้ฉันเปลี่ยนตัวนางแบบด้วยมั้ยหล่ะ ?” ยูชอนส่ายหน้า พลางดึงแขนธันเดอร์ที่หัวเราะคิกคักให้เดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า พร้อมอธิบายงานคร่าวๆไปด้วย

“สรุปว่าสินค้าคอลเลคชั่นนี้ก็มีนายแบบสองคนเลยเหรอครับ ?”

“ใช่ๆ กำไรชัดๆ นายกับยุนโฮดังทั้งคู่” ยูชอนว่าพลางจับผมธันเดอร์ให้เข้าที่  เกลี่ยแป้งที่ข้างแก้มอีกเล็กน้อย ก่อนจะถอยออกมายืนชมผลงานตัวเอง

“ผมหล่อหล่ะเส่ะ ~”

“ก็ใช้ได้อะ นี่ เย็นนี้เดี๋ยวพี่พาไปเลี้ยงเค้กแล้วกันนะ ไถ่โทษทีโดนลูกชายตัวแสบพี่เล่นงานวันนั้น”

“เต็มใจเป็นอย่างยิ่งเลยครับ” ร่างสูงกว่ายิ้มจนตาหยี เดินไปเข้าฉากอย่างมีความสุข ต่อให้ตอนนี้จูยอนตัวแสบป่วนยังไงเขาก็จะยิ้มตอบ

ยูชอนผันตัวไปเป็นช่างไฟที่วิ่งโร่ไปมา พ่วงด้วยตำแหน่งสไตลิสต์ของนายแบบ แถมช่างภาพอีกหนึ่งตำแหน่ง

“โอ้ย เสร็จซักที” ยูชอนถอนหายใจ วันนี้ยัยจูยอนเล่นทั้งป่วนทั้งเรื่องมากจนยูชอนอยากจะต่อยให้ มือบางเก็บเสื้อผ้ายุนโฮลงกระเป๋าเจ้าของที่หายหน้าไปหลายชั่วโมงแล้วยังไม่กลับมา รูดซิปเสร็จก็มีอีกมือหนึ่งรับไปถือให้แทน

“ไปกันยังนูน่า”

“ธันเดอร์ เอากระเป๋ามาหน่า พี่ถือเองได้”

“ทำไมหล่ะ ผู้ชายที่จีบผู้หญิงเค้าก็ทำแบบนี้ไม่ใช่เหรอ” คำพูดไร้เดียงสากับแววตาใสแป๋วทำเอายูชอนหน้าแดง จะโกรธก็โกรธไม่ลง

“แล้วคนที่นายจีบอยู่เนี่ย ใช่ผู้หญิงรึไงเล่า !” ยูชอนเค้นเสียงหนักรอดไรฟัน แล้วผลักหัวธันเดอร์ไปหนึ่งที เด็กบ้าเอ้ยย

“ไม่รู้แหล่ะ ผมจีบใครผมก็เทคแคร์คนนั้นแหล่ะคร้าบ”  เด็กน้อยว่าพลางเปิดประตูยูชอนให้ขึ้นรถตัวเอง เพราะร่างบางบอกว่ายังไงก็ไม่ทิ้งรถไว้แน่นอน

ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงที่หมาย ยูชอนถลาเข้าไปสั่งเค้กตรงเคานท์เตอร์ที่มีบาริสต้าหนุ่มรูปหล่อยืนชงกาแฟอยู่ทันที

“สวัสดีครับ คุณบาริสต้าสุดหล่อ”

“สวัสดีครับคุณยูชอน” บาริสต้าสุดหล่อที่โดนชมยิ้มเขิน ถามลูกค้าขาประจำว่ามารอบนี้ทานอะไรดี ?

“ผมขอสตอรว์เบอรี่เจลลี่ชีสเค้กสองชิ้น อเมริกาโน่ แล้วก็ เอ้อ ธันเดอร์ ดื่มอะไรหล่ะเราหน่ะ ?” ร่างบางหันไปตะโกนถามรุ่นน้องที่จับจองที่นั่งแล้วเรียบร้อยก่อนจะหันมาสั่งต่อ

“เอาเป็นช็อคโกแล๊ตมอล์ตปั่นแล้วกันครับ” ร่างบางปิดเมนูพร้อมกับสำรวจหน้าชางมินจนเจ้าตัวเริ่มตะกุกตะกัก

“หน้าผมมีอะไรเหรอครับ”

“ช่วงนี้ดูดีจังน้า เค้าว่าคนมีความรักมักจะดูดีขึ้นหล่ะ” ร่างบางว่าพลางยิ้มกรุ้มกริ่ม รับถาดเครื่องดื่มกับเค้กมาแล้วก็เดินตรงไปหาธันเดอร์ที่ทำหน้าไม่สู้ดีนัก

“ทำไมทำหน้างั้นอะ”

“ผมว่าผมกลับดีมั้ย พี่ยุนโฮจะต่อยผมรึเปล่า”  ธันเดอร์เพยิดหน้าไปยังสองผู้มาใหม่ คนนึงคือนางแบบสาวสวยที่เรียกจูยอนว่าป้า เธอกำลังควงแขนยุนโฮและหัวเราะคิกคัก ส่วนร่างสูงก็กำลังจ้องมาที่เขาทั้งคู่เขม็ง

“ไม่ต้องกลับหรอก ยูชอนนั่งลงข้างธันเดอร์ โยกหัวเด็กชายตื่นตูมเบาๆ

“เราขอนั่งด้วยได้มั้ยคะ”  เสียงหวานของนางแบบสาวเอ่ยถาม ข้างๆเธอมียุนโฮที่ยืนถือถาดเครื่องดื่มหน้าตาบูดบึ้งอยู่ด้วย

“เอาสิ” ยูชอนผายมือไปยังโซฟาตรงข้าม ยุนโฮเชิญให้หญิงสาวนั่งก่อน ส่วนตัวเองเสิรฟ์เครื่องดื่มแล้วถึงนั่งลงตาม

“ดีใจที่ได้เจอกันอีกครั้งนะคะยูชอน แล้วก็ธันเดอร์ นายดังมากเลยนะที่ยุโรปหน่ะ” เด็กสาวพูดจาฉะฉาน ชวนคุยนู่นนั่นนี่จนบรรยากาศเกร็งๆดีขึ้นมาก เว้นก็แต่เจ้าของร้าน ที่เอาแต่นั่งจิบกาแฟจ้องหน้ายูชอนนิ่ง

“ยูชอน ที่ตรงอีกฝั่งถนนมีวิลล่า พานานะไปเดินหน่อยได้มั้ยคะ”

“เอ๋ ฉันเหรอ ?” ยูชอนทิ้งซ้อมพลางยกนิ้วชี้หน้าตัวเอง

“ใช่ ก็ยูชอนเป็นสไตล์ลิสต์นี่นา ไปกันตอนนี้เลยนะ” ไม่ว่าเปล่า มือเล็กๆเอื้อมมาจับแขนยูชอนก่อนจะออกแรงดึงจากเก้าอี้ ยูชอนที่มัวแต่เหวอถูกลากตามแรงดึง ร่างบางไม่แพ้กันไม่ทันได้หยิบกระเป๋าหรือเอ่ยคำพูดกับอีกสองคนที่เหลือ

พระเจ้าครับ ขอพระองค์โปรดคุ้มครองธันเดอร์ด้วยเถิด อาแมน

..................................

ยูชอนได้แต่เดินตามร่างบางที่เดินเข้าออกร้านนู้นร้านนี้เลือกเสื้อผ้าชิ้นนู้นนี้อย่างมีความสุข คาดว่าคงจะซื้อชุดให้ยุนโฮหล่ะมั้ง เพราะเห็นจับตัวนี้ทาบตัวนี้อยู่บนตัวเขาหลายที

“เอาตัวนี้ด้วยค่ะ ตัวนี้ แล้วก็ตัวนี้ด้วย” หญิงสาวยิ้มร่าพลางส่งเสื้อผ้าดีไซน์ให้กับพนักงานสาว

“เดี๋ยวขอเข้าอีกซักสองสามร้านนะคะยูชอน ตอนนี้เกาหลีกำลังจะเข้าหน้าหนาว คอลเลคชั่นเสื้อผ้าสวยๆทั้งนั้น” เด็กสาวว่าพลางเป่าลูกโป่งลูกโตจากหมากฝรั่ง นิ้วยาวเจาะมันจนแตกแล้วเปลี่ยนเป็นยิ้มสดใส เล่นเอายูชอนโกรธไม่ลง

“แค่นี้ก็ใส่ได้ถึงหน้าหนาวปีหน้าแล้วนะนานะ” ยูชอนยกมือสองข้างที่มีแต่ถุงจากแบรนด์ดังให้ดู 

“ก็มันสวยนี่ ไม่ซื้อตอนนี้จะไปซื้อตอนไหนหล่ะ เดี๋ยวก็หมดพอดี”

“จริงๆเธอก็เป็นคนรสนิยมดีจะตายไป ชวนฉันมาทำไม” เสื้อผ้าแต่ละชิ้นที่นานะเลือกบ่งบอกว่าหญิงสาวเป็นคนที่มีรสนิยมดีมากถึงดีมากมาก ยูชอนไม่เห็นได้ออกความเห็นหรือช่วยเลือกอะไรด้วยซ้ำ

“เรื่องของนานะค่ะ” หญิงสาวแจกยิ้มหวานตบท้าย ทำเอายูชอนอยากจะตบหัวเด็กกวนนี่สักฉาด น่ารัก แต่ก็กวนประสาทมากเหมือนกัน

“ยัยเด็กนี่”

“โอ๊ะ ยูชอนคะ สงสัยเราจะต้องเข้าร้านทำผมกันแล้วหล่ะค่ะ”

“เธอจะตัดผมเหรอ แบบนี้ก็สวยดีอยู่แล้วนี่” อาจจะป็นเพราะตัวเองชอบผู้หญิงผมยาวตรงด้วยหล่ะมั้ง ยูชอนเลยว่ามันสวยดีอยู่แล้ว

“ยูชอนสิคะตัด” หญิงสาวยิ้มร่า ควักกระจกออกมาจากกระเป๋าใบเก่งก่อนจะโชว์ให้ยูชอนดูด้วยรอยยิ้มแป้น ปอยผมข้างหลังใบหูของยูชอนมีหมากฝรั่งก้อนใหญ่แปะอยู่

“ธ เธอ !” ยูชอนจับผมตัวเองที่มีหมากฝรั่งเปื้อนน้ำลายด้วยมือที่สั่นเทา สาบานได้เลยว่าถ้านานะเป็นผู้ชาย โดนเขาต่อยไปแล้วแน่

“ไปตัดผมกันน้า”

“นานะ ยัยเด็กบ้า !!!!!!!!” ร่างบางแหวลั่น มือสั่นเพราะโมโห  ยิ่งสองกระจกก็หมดแรงจะต่อต้านเมื่อเห็นก้อนมากฝรั่งก้อนโตดูเหนียวเหนอะอยู่บนเส้นผมตัวเอง ได้แต่ปล่อยให้เด็กตัวแสบลากเข้าร้านทำผมแต่โดยดี

สาบานได้ว่าท่าเทคตัวพุ่งใส่กระจกแล้วไม่เจ็บ ยูชอนจะฆ่าตัวตายมันซะเดี๋ยวนี้เลย

To be con(?)

...............................................