คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 난 니꺼야 1
_____________________________________________________________________________________________
“แบค แบคครับ คยองมาหาแหน่ะลูก!”
บยอนแบคฮยอนที่นอนคว่ำหน้าแผ่สามสลึงอยู่บนเตียงนอนหนานุ่มของตัวเองคว้าหมอนที่กลิ้งสะเปะสะปะอยู่กลางเตียงมาทับลงบนศีรษะที่ยุ่งเหยิง มันเป็นเช้าวันเสาร์ที่ไม่มีเรียนและเขาควรจะได้นอนให้เต็มอิ่ม
“แบคครับ คยองมาหาครับลูก!”
เขาได้ยินเสียงแม่ตะโกนขึ้นมาอีกครั้ง แต่มันก็เป็นเสียงอู้อี้ที่ฟังไม่ชัดนักเพราะหูข้างนึงถูกอุดด้วยผืนเตียง ส่วนอีกข้างก็คือหมอนใบโต
นอน นอน ....บยอนจะนอนครับคุณนายบยอนนนน
แต่เดี๋ยวก่อนนะ แม่บอกว่าใครมาหาเขานะ?
ฉิบ.....
หมอนใบโตถูกเขวี้ยงทีเดียวลงไปกองกับพื้นห้อง บยอนแบคฮยอนในบอกเซอร์ตัวเดียวสะดุ้งโหยง ก่อนจะกระโดดพรวดพราดลงจากเตียง วิ่งตึงตังไปรอบห้องเพื่อแกะรูปของคยองซูที่แปะอยู่ตามฝาผนังออกมา
“ทำอะไรหน่ะบยอน?”
“เฮ้ยย ทำไมเข้าห้องคนอื่นไม่เคาะประตูก่อนอ่ะ!” บยอนแบคฮยอนสะดุ้งหน้าซีด ซ่อนมือที่มีรูปภาพคยองซูนับยี่สิบใบไว้ด้านหลัง
“ฉันเคาะแล้วนะ แล้วก็บอกแล้วด้วยว่าขอเข้าไป”
ดวงตากลมโตและใบหน้าใสสะอาดของคยองซูบอกว่าเจ้าตัวทำแบบนั้นจริงๆก่อนจะเข้ามาในห้องของเขา
“อ่อเหรอ นั่งก่อนดิ”
แบคฮยอนเพยิดหน้าไปที่เตียง เขาค่อยๆเดินเลียบๆกำแพงไปยังโต๊ะเขียนหนังสือ ก่อนจะจัดการยัดกองรูปในมือซ่อนลงในกล่องกระดาษใบโตที่เขียนว่า กระดาษรีไซเคิล ภาวนาในใจไม่ให้คยองซูเกิดจะอุตริอยากใช้กระดาษรีไซเคิลมาคิดเลขในวันนี้
“นี่ตั้งใจมาหาฉันเหรอ?”
“วันนี้ตั้งใจว่าจะไปหาร้านกาแฟนั่งอ่านหนังสือซักหน่อย”
“อ่อ เลยแวะมาบ้านฉันก่อนสินะ”
“อื้อ เอาชอร์ทโน๊ตมาให้ด้วยหล่ะ วันจันทร์สอบภาษาอังกฤษนะบยอน”
“หยุดเลย ขออาบน้ำก่อน อย่าพึ่งพูด แสลงหูเหลือเกิน”
แบคฮยอนดึงผ้าขนหนูที่พาดอยู่กับเก้าอี้อ่านหนังสือขึ้นพาดบ่า ก่อนจะผลุบหายเข้าไปในห้องน้ำ ไม่ถึงห้านาทีก็กลับออกมาในชุดกางเกงขาสั้นสีน้ำเงินและเสื้อยืดสีดำ ตัวหอมกลิ่นสบู่ฟุ้ง
โดคยองซูกำลังนอนคว่ำอ่านหนังสืออยู่บนเตียงที่เก็บเรียบร้อยแล้วด้วยฝีมือของเจ้าตัว ดวงตากลมโตใต้กรอบแว่นสี่เหลี่ยมสีดำไล่สายตาไปตามบรรทัดช้าๆ ริมฝีปากสีอ่อนยกยิ้มเป็นรูปหัวใจเป็นครั้งคราว
“อ่านอะไรสนุกๆอยู่เหรอ?”
แบคฮยอนเดินไปทิ้งตัวลงนั่งข้างเตียง เขาจงใจนั่งเบียดคยองซู แขนข้างนึงกางคร่อมเอวเล็กของอีกฝ่ายไว้ไม้ให้เขยิบไปไหน ทั้งยังฉวยโอกาสก้มหน้าลงไปใกล้ๆแก้มของอีกฝ่ายจนชิด
เป็นเพื่อนมันก็ดีอย่างนี้แหล่ะน้า ...ใกล้ชิดแค่ไหนคยองซูก็ไม่ระแคะระคาย.
...........................................
“ดูดิ คู่นั้นน่ารักเนอะ”
“ใช่ๆ น่ารักทั้งพี่คยองซูทั้งพี่แบคฮยอนเลยอะ”
“เฮ้อออ” บยอนแบคฮยอนถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ก่อนจะใช้ฟันคมๆกัดไอติมรสหวานที่ยังแข็งเป็นหินให้แตกออกเป็นก้อนเล็กๆแล้วอมแก้เซ็ง
ใครว่ากูอยากตัวเล็กจิ้มลิ้มวะแม่ง.
แบคฮยอนเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน แทนที่จะได้รับคำชมว่าหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม เขาอยากได้คำชมว่าหล่อ ดูดี ดูแมนมากกว่า เขาจะได้ปกป้องคยองซูได้ ไม่ใช่โดนชมว่าน่ารักจิ้มลิ้มทั้งคู่แบบนี้ เจ็บใจเว้ย!
“บยอน”
“ไปเล่นกล้ามดีป่ะ?”
“จะเล่นกล้ามไปโชว์สาวเหรอ?”
ฉันจะเล่นกล้ามโชว์นายตั้งหากล่ะคยองซูเอ้ย เด็กหนุ่มครวญครางในใจ ก่อนจะใช้ฟันคมกัดรูดไอติมรสหวานเข้าปากทีเดียวหมดแท่ง แล้วดีดไม้ไอติมลงถังใกล้ๆ
“เอาไอติมอีกป่ะ?”
แบคฮยอนที่กำลังนั่งไขว่ห้างกระดิกขารอเวลาไอติมในปากละลายหมดไปหันไปมองคยองซูที่ยินไอติมรสส้มครึ่งแท่งมาตรงหน้า
“ให้จริงดิ”
พออีกคนพยักหน้าหงึกหงัก แบคฮยอนก็คว้าหมับเข้าที่มือของคยองซู ก่อนจะค่อยๆโน้มตัวลงหาแท่งไอติม จงใจแลบลิ้นสีสดของตัวเองออกมาเลียตั้งแต่ปลายแท่งที่แนบชิดกับนิ้วมือขาวของคยองซู ลากปลายลิ้นขึ้นไปถึงไอติมด้านบนที่มีรอยกัดจากคยองซู ดูดๆรสหวานอมเปรี้ยวสองสามที ก่อนจะกัดตรงส่วนปลายออกไปเพียงเล็กน้อย
“อยากกินก็บอกดีดีสิ ไม่ใช่เลียทั้งแท่งแบบนี้”
“คยองซูคนใจดีอยากได้รางวัลไหม?”
“รางวัลอะไร?”
ถึงจะไม่ได้ยิ้มออกมาชัดเจน แต่ดวงตาที่เบิกโตขึ้นอีกเล็กน้อยก็บอกแบคฮยอนได้ว่าอีกคนกำลังตื่นเต้นอยากได้ของรางวัลแน่ๆ
“บยอน!”
ทันทีที่บยอนแบคฮยอนประทับริมฝีปากของตัวเองลงข้างแก้มขาวของคยองซูอีกคนก็แหวลั่น จัดการยัดไอติมที่เริ่มละลายใส่ปากของเข้าที่อ้าค้างอยู่เพราะหัวเราะจนแทบสำลัก เช็ดปลายนิ้วที่เปื้อนไอติมเหลวๆสีส้มลงบนเสื้อเขาสองสามทีก่อนจะวิ่งหายไป
เป็นเพื่อนมันก็ดีอย่างนี้แหล่ะน้า ...ใกล้ชิดแค่ไหนคยองซูก็ไม่ระแคะระคาย.
ความคิดเห็น