คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : ตอนที่ 25 (NC)
อนเ้าพวเาเรียมัวะลาภูระึ พันภพเ็บ้าวออย่าระปรี้ระเปร่า ส่วนธาราเพียยืนมอเาทำานอย่าเย็นา พอเ็บอเสร็ พันภพ็หันมายิ้มให้เา แล้วหิ้วระเป๋าไปฝาลูหาบแบลไปเหมือนอนามา
“ไปันเลยไหมรับ” พันภพเินลับมาถามเา พลายื่นไม้ไผ่ลำเล็ ๆ ท่อนหนึ่มาให้เาใ้แทนไม้เทริ้
“…” ธารามอไม้ไผ่ลำนั้นอย่ารัเีย แ่ำใรับมาถือไว้
“ผมเอาเป้พี่ไปฝาลูหาบหมแล้ว เี๋ยวผมแบอแทนพี่เอ พี่เินัวเปล่าไปแล้วันนะรับ”
“…” ธาราถอนหายใ แล้วเินนำเาออไป
“้า ๆ สิรับ” พันภพเร่ฝีเท้าามมา เายื่นมือไปะ่วยประอธารา “พี่เินไหวไหมรับ”
“…อืม” ธาราถลึามอพันภพอย่าหุหิ “ุไปเินไล ๆ หน่อย”
“ไม่ไ้หรอรับ เิพี่แ้าอ่อนแรพลัเาึ้นมาะทำยัไ” พันภพอบเา้วยสีหน้าริั
ธาราเหลือบมอเาแวบหนึ่แล้ว็รีบเินะโผละเผลหนีไป พันภพแอบยิ้มออมาแล้วรีบเินามไปิ ๆ
“พี่ธารารับ หรือะ้าให้ลูหาบแบลไปีไหมรับ พี่ะไ้ไม่เ็บ”
“ุ…” ธารา้อหน้าพันภพนิ่ ๆ เามวิ้วนึหาำมา่อว่าายหนุ่มรหน้าอย่าไม่เยทำมา่อนว่า “หุบปา”
พันภพทำท่ารูิปปาอย่าเื่อฟั แ่ไม่นานายหนุ่ม็มาวอแวเาอี เี๋ยวับมือ เี๋ยวโอบไหล่ เี๋ยววนแวะพั นธาราร้านะ่อรับเา เาูไปทาไหน็ามไปเียบ ๆ
ว่าพวเาะลมาถึีนเา ธารา็แทบหมแร เาเินไ้้ามาอย่าน่าโมโห แถมยัมีัววุ่นวายอยล้อมหน้าล้อมหลันเาปวหัว
ยิ่ปวหัว็ยิ่นึถึสาเหุที่ทำให้เา้ออยู่ในสภาพนี้ ่อนที่พวเาะเ้านอนเมื่อืนนี้…
ธาราำลััเรียมที่นอนในเ็นท์อยู่ ็เห็นพันภพหอบแผ่นรอนอนที่ไปเ่ามาาศูนย์บริารนัท่อเที่ยวมุเ็นท์เ้ามาเ็มไม้เ็มมือ
“ุเ่ามาทำไมเยอะแยะ” ธาราอึ้ไปเล็น้อย
พันภพไม่ไ้อบเาแ่ยิ้มให้เาอย่าเ้าเล่ห์ พลารื้อถุนอนึ้นเอาแผ่นรอนอนปูลไป เาเ่ามาสี่ผืน ปูเป็นสอั้นแล้วาถุนอนออปูทับลไปอีั้น
“…” ธาราเห็นเาไม่อบ็นั่เียบรอู
“เอาล่ะ เรียบร้อยแล้วรับ” พันภพรูิบเ็นท์ปิอย่าแน่นหนา ปิไฟายที่แวนอยู่านั้น็ึธาราเ้ามาในอ้อมอ
“นีุ่…” พันภพไม่ปล่อยให้ธาราถามอะไร เาประบูบลมาอย่าร้อนแร ปลายลิ้นร้อนแทรผ่านริมฝีปาบาอย่าระือรือร้น
“พี่ธารารับ ผมอนะ” เสียระิบแผ่วเบาที่้าหูทำให้ธาราร้อนลวไปทั้ัว ยัไม่ทันที่เาะทำวามเ้าใำอนั้นอพันภพ ายหนุ่ม็ูบลที่อออเาอย่าะระะราม
พันภพสอมือเ้าไปลูบไล้่วเอวอเาอย่ารุ่มร่าม มือเย็นเียบอายหนุ่มลับทำให้เายิ่ร้อนรุ่มึ้นมา
“…ภพ” ธาราร้อราออมาเบา ๆ สอมืออเาเาะเี่ยวเอวอพันภพเอาไว้แน่น
พันภพลูบไล้หน้าท้อที่มีล้ามเนื้อเล็ ๆ อธารา ฝ่ามือหนา่อย ๆ เลื่อนัวึ้นไป้านบน สัมผัสแผ่นอบาอย่าแผ่วเบา อีมือโอบเอวเาไว้ ประอไม่ให้ายหนุ่มหลบเลี่ย
ริมฝีปาไ้รูปูบลบนลำอาวเนียนอธารา เาฝัรอยูบเอาไว้อย่าเอาแ่ใ
“อา…” วามเสียว่านแผ่ออมาารอยูบ ระายไปทั่วร่า ธาราถูายหนุ่มึทึ้เสื้ออออย่ารวเร็ว อาาศยามเย็นที่เริ่มเหน็บหนาวลับทำอะไรร่าอุ่นร้อนทั้สอไม่ไ้เลย
“พี่ธารา…” พันภพราื่อเาเบา ๆ ท่าทาายหนุ่มล้ายหิวระหาย เาผลัธาราให้นอนล แล้วามไปูบเาอีรั้ มือหนึ่ประอท้ายทอยธารา อีมือวุ่นวายับารปลเปลื้อเ็มัที่อยู่บนเอวอธาราอย่าุ่ม่ามและรีบร้อน
“..เี๋ยว” ธาราผลัพันภพออ แ่ายหนุ่มว้ามืออเาไว้ ูบลบน้อมือบานั้นเบา ๆ
“อย่าื้อสิรับ” พันภพถอเสื้ออนเอออ แล้ว้มลปลเ็มัอธาราออนไ้ ายหนุ่มโน้มัวลุมพิที่หน้าท้อเนียนอธาราเบา ๆ ลิ้นอุ่นร้อนไล้เลียไปามร่ออล้ามเนื้ออย่าหลใหล
ธาราัริมฝีปา้มลั้นเสียราเอาไว้ พลาหอบหายใถี่รัว นิ้วมือทั้สิบอเาิลบนถุนอนที่ปูไว้นยับย่น
พันภพโลมเลียึ้นมานถึแผ่นอาวเนียน แม้อยู่ในวามมืายหนุ่มยัเปล่ประายเสียนพันภพาพร่ามัว “พี่ธารา ผมร้อนั พี่ถอให้ผมทีสิรับ”
“..ุ” ธาราอยาประท้ว แ่เสียที่เปล่ออมาลับแผ่วเบา ทำให้พันภพยิ่รู้สึเสียว่านึ้นมา พันภพูบผิริมฝีปาบานั้นเบา ๆ เาับมือธารามาวารเ็มัอนเบา ๆ
“นะรับ” พันภพบเม้มิ่หูอธาราเบา ๆ แล้วเอ่ยเสียอออ้อน
ธาราพยายามบัับมืออนแะเ็มัอพันภพอย่าเลื่อนลอย พันภพยเอวอเาึ้นให้ายหนุ่มปลไ้ถนัมาึ้น
พอปลเ็มัออไ้ พันภพ็ัารปลาเอนลอย่าอไม่ไหว แ่นายนาให่แ็ันูันอย่าอวโอ่อยู่รหน้าอธารา
“ร้อนไหมรับ…” พันภพเลื่อนมือลไปึาเธาราอออย่ารวเร็ว
“อ๊ะ…” ธาราหลุเสียร้อออมาอย่าใ “ยะ…อย่า”
“ไม่เป็นไรนะรับ” พันภพุมพิปลอบโยนเาแผ่วเบา
ุมพินุ่มนวลเนิ่นนานนธาราัวอ่อนยวบ สายา่ำเยิ้มเลื่อนลอย ลิ่นเหื่อา ๆ ลอยอบอวลอยู่ในเ็นท์ สร้าวามวาบหวามรันวนในายหนุ่มเผลอไผลร้อราเสีย่ำออมา
มือหนาลูบไล้แผ่นออเาเบา ๆ หยอล้อเม็บัวสีมพูที่ัู้ันอยรับสัมผัสอย่าลุ่มหล พันภพ้มลุมพิเ้าเม็บัวนั้นแผ่วเบา
ร่าอธาราพลันสั่นสะท้าน หายใหอบรัว ริมฝีปาเม้มแน่นลั้นเสียราผะแผ่วในลำอเอาไว้อย่าหวามไหว
“พี่ธารา…” พันภพราื่อธาราออมาเบา ๆ ปลายนิ้วอุ่นร้อนลาไล้าหน้าท้อลไปเาะุมแนายอุ่นร้อนอธารา บีบเ้นหยอเย้านธาราเผลอหลุเสียราออมา
“อา…ภพ”
“เรียผม” พันภพูบลที่ยอายอุ่นร้อนนั้นแผ่วเบา
“…ภพ” ธาราราออมาอย่าเลื่อนลอย ในสอล้ายลไปในห้วทะเลลึที่ถูปิั้นาทุสิ่ภายนอ ไ้ยินเพียเสียผะแผ่วอพันภพ สัมผัสไ้เพียวามร้อนรุ่มวาบหวามที่ายหนุ่มมอบให้ “ภพ…”
แนายอเาพลันถูรมฝีปาอุ่นร้อนอพันภพรอบรอ ธาราสะุ้เฮือ “อา…”
พันภพูเม้มวามร้อนลวนั้นเอาไว้อย่าหยอเย้า รู้สึว่าแนายอุ่นร้อนอธารายายนาึ้นมาอีเล็น้อย เาพลันูแรึ้นยับริมฝีปาึ้นลอย่าเร่าร้อน
“อา…” ธาราราเสีย่ำ พันภพยิ่เสียว่าน เายับปาเร็วึ้นนระทั่ในปาไ้ลิ่นาวเ็มฟุ้ึ้นมา ร่าอธาราที่เาประอไว้สั่นสะท้านอย่ารุนแร ริมฝีปาหลุเสียราัึ้นมาอย่าห้ามไม้อยู่
พันภพผละาแนายร้อนลว ลืนน้ำรัลอแล้วประบริมฝีปาอนเอับธารา ปิั้นเสียร้ออเาเอาไว้ในลำออย่ารวเร็ว
“อื้อ”
“เบาหน่อยรับ” เาระิบ แล้วุมพิยั่วเย้าธาราอีรั้ าริมฝีปาลาไล้ไปที่้าลำอ ไหปลาร้า ยออ หน้าท้อ นธาราสั่นสะท้านึ้นมาอีรั้ “พี่อบไหมรับ”
“…” ธาราเม้มปาแน่น ไม่อบำ เาหลับาแน่นอย่าสะลั้นอารม์วาบหวามที่ท้อน้อย
“พี่ธารา มอผมสิรับ” พันภพระิบเสียแหบพร่า พลาับเ่าสอ้าอธาราให้ันึ้น แล้วแยออเบา ๆ ายหนุ่มูบลบน้นา้านในอธารา บเม้มเบา ๆ ทิ้รอยรัสีุหลาบเอาไว้นพอใ ึ่อยเปลี่ยนมาลูบไล้ร่อน้ำรัที่เปียื้น
ธาราสะท้านเฮือ ระถัวหนีอย่าหวา ๆ “ยะ…อย่า”
“ไม่้อลัวนะรับ นเ่” พันภพึธาราเอาไว้ แล้วประอายหนุ่มให้ลุึ้นนั่พิออนแล้วอเาเอาไว้ นิ้วมืออุ่นร้อนอเานวเฟ้นอไม้สีหวานอนั้นแผ่วเบาหวัให้ธาราผ่อนลายล
“อะ…อา” นิ้วอธาราิ้นาอพันภพแร ๆ อย่าสะลั้นวามเสียว่านในทุรั้ที่พันภพนิ้วลเบา ๆ
“ผมะทำเบา ๆ นะ” พันภพ
“…” ธาราเม้มริมฝีปาแน่น เสียว่านนน้ำาลอหน่วย
พันภพหยอเย้าอไม้สีหวานอนั้นนอุ่น่านและเปียุ่ม เา็สอนิ้วมือเ้าไปเบา ๆ
“อ๊ะ” ธาราสะุ้เฮือ เาระถัวถอยหลัหลบเลี่ยสิ่แปลปลอมทีุ่นันเ้ามา แ่้านหลัอเาือพันภพึไม่มีทาให้เาถอยอี พันภพอเาไว้แน่น ้มหน้าลบเม้มหยอเย้าที่ิ่หูเล็ ๆ อเา
“ผ่อนลายหน่อย…” น้ำเสียแผ่วเบามั่น ล้ายเือวามหวามไหวา ๆ ธาราหอบหายใหนัหน่ว
พันภพยับนิ้วอเาเ้าออ้า ๆ ให้ธารา่อย ๆ ุ้นเยับารเลื่อนไหวอเา ร่าในอ้อมออเาสั่นระริ เหื่อผุึมออมานเหนอะหนะ พันภพูบลที่้าลำออธารา สูลิ่นเหื่อที่หวานา ๆ เ้าไปอย่าหลใหล
ร่าายที่แ็เร็อธารา่อย ๆ ผ่อนลายล สัมผัสวาบหวามที่ร่าายท่อนล่าทำให้เาลืมวามรู้สึแปลประหลาที่เิาปลายนิ้วไปั่วะ
พันภพพลันันิ้วออมา เาันัวธารานอนล ุมพิที่ริมฝีปาบาที่ถูบเม้มนบวมเ่อ ปลายลิ้นไล้เลียไปทั่วโพรปาเาะเี่ยวปลายลิ้นเล็ ๆ ออีฝ่ายเอาไว้
ในะที่มือ็แะถุยาอนามัยที่เรียมมาอย่ารีบร้อน
“ถึาผมบ้าแล้ว” พันภพแทรแ่นายอุ่นร้อนอนเ้าไปรลาเสรออไม้สีหวานนั้นอย่ารวเร็ว
“อ๊า” ธาราร้อออมา ร่าายท่อนล่าเ็บร้าวรุนแรนเาน้ำาไหล ายหนุ่มพยายามระถัวหนีแ่พันภพึัวเาไว้
“ผ่อนลายหน่อยรับ” พันภพโน้มัวมาอเาไว้ ุมพิน้ำาที่หาาอธาราเบา ๆ “อย่านั้น ีมารับนเ่”
พันภพ่อย ๆ ยับเอวเ้าออเบา ๆ ธาราเ็บนัวเร็ เาัริมฝีปาลั้นเสียสะอื้นไว้ ินิ้วลับพื้นนึ้นเป็น้อาว
“เี๋ยว็ไม่เ็บแล้วรับ” พันภพระิบปลอบโยน ูบเบา ๆ ที่ริมฝีปาที่ถูเ้าัวันห้อเลือ เรียร้อให้ธาราลายมันออเบา ๆ
ธารา่อย ๆ รู้สึถึวามเสียว่านที่เิาารเสียสี วามเ็บปวล้ายเบาบาลนธาราราเสียแผ่วเบาออมา
“เ่มารับ อย่านั้น อย่าเร็” พันภพยับโย้า ๆ มือ้าหนึ่็เาะุมแนายอธาราที่ั้ันและบีบเ้นอย่าอ่อนโยน มืออี้าับเอวอเาให้ยึ้นสูรับับแ่นายอน
เสียหอบหายใประสานันแผ่วเบา ลิ่นเหื่ออบอวลทั้ที่อาาศเหน็บหนาว ยัมีเสียเสียสีอถุนอนและแผ่นรอนอนใ้ร่าอพวเา วนให้ถึวามวาบหวาม
พันภพยับายเร็วึ้น มือที่ำอยู่รอบแนายอธารา็ยับึ้นลรัวเร็ว
“อ๊ะ…”
“พี่ธารา เรียื่อผม”
“พะ…ภพ” ธาราเรียเสียสั่นสะท้าน วามเสียว่านแผ่ระายไปทั่วัวนเาสมอาวโพลนไปหม “้า…้าหน่อย”
“รับที่รั” พันภพผ่อนัหวะลเล็น้อย แ่ลับระแทรุนแรึ้นว่าเิม
“อ๊า” ธาราระุอย่าแร
“อโทษรับ ที่รัเ็บเหรอ”
“อื้อ” ธาราหอบหายใพลาัริมฝีปาแน่น พันภพเห็นันั้น็ูบลไปเบา ๆ แล้วพลันเร่ัหวะึ้น “อ๊ะ”
“พี่ธารา อา…” แ่นายอุ่นร้อนยับเ้าออเสียสี่อร่อน้ำรัอธารานร้อนลว “อ๊ะ…อาาา”
“มะ..ไม่ไหวแล้ว” ธาราราออมาเสียระเส่า พันภพึเร่ัหวะเ้าออรัวเร็ว
น้ำสีาวุ่นีพุ่ออมาาแนายอธารา่อนที่ร่าอพันภพะระุเบา ๆ สอสามรั้ านั้นปลปล่อยน้ำรัาวลุ้ออมา แ่นายอเายัเสียบ้าอยู่ที่ร่อน้ำเล็แบอธาราอยู่รู่หนึ่ ในะที่เ้าัวทิ้ัวลทาบทับร่าอธาราและอเาเอาไว้แน่น
“พี่ธารา ผมรัพี่” พันภพระิบเสียอ่อนหวานปนับเสียหอบหายใ
หัวใอธาราเ้นรัว รู้สึว่านราวับเพิ่ไปวิ่มาราธอนมาหมา ๆ ร่าายอ่อนยวบไร้เรี่ยวแร สอาเลื่อนลอย สมอาวโพลน
“ผมรัุ” เาไ้ยินเสียัวเอพึมพำแผ่วเบา่อนะหลับไป
ความคิดเห็น