คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : ตอนที่ 22
22
ธารายัไม่ทันอบอะไร ้านหลัพลันมีเสียฝีเท้าัึ้น
“อโทษนะรับ ผม็ไม่ไ้อยาััหวะพวุหรอนะ แ่ว่าพระอาทิย์ะแล้ว ผมอถ่ายรนั้นสัรู่ไ้ไหมรับ” นัท่อเที่ยวสอนเินมาทาพวเา
“…” พันภพหันไปมอนพูอย่าไม่สบอารม์ นัท่อเที่ยวสอนนั้นึ้นมาั้แ่เมื่อไหร่ัน อนแรมีแ่พวเาแท้ ๆ พันภพลุึ้นหลีทาให้พวเา หันมออีที็เห็นธาราเินลาเนินเาหายไปเสียแล้ว เาลูบหน้าอย่าหุหิเล็น้อยแล้วเินามธาราลไป
พันภพลถึุาเ็นท์็เห็นว่า้า ๆ เ็นท์อพวเามีเ็นท์หลัให่อีหลัั้อยู่ เป็นเ็นท์อนัท่อเที่ยวสอนนั้น
พันภพวาสายาไปแ่ลับไม่เอธารา
หายไปไหนอเา ไม่ใ่ว่าเินนวิ่ลเาไปแล้วนะ
เาิแล้ว็เผลอยิ้มออมาเมื่อนึถึใบหน้าเลื่อนลอยอนที่ถููบเมื่อรู่ออีฝ่าย
ยัไม่ทันที่พันภพะิอะไร่อธารา็ลับมา ใบหน้ายัึ้นสีระเรื่อ เาไม่มอสบาพันภพเบี่ยัวเ้าไปในเ็นท์ัารรื้อ้นเอาเาสนามับหม้อสนามออมาเรียมทำมื้อเย็น
พอเห็นท่าทาอย่านั้นพันภพ็ัสินใไม่ไปาั้นเอาำอบับธารา อย่าไรเสียโอาสนั้น็ผ่านไปแล้ว พันภพถอนหายใเบา ๆ นั่ล่วยธาราเรียมอาหารเย็น
เพราะไม่อยาแบ้าวอมามาเินไปพวเาึพเพียอาหารสำเร็รูปที่เพียีออุ่น่าย ๆ ็ทานไ้ทันทีมา้วย
“ุะินอันไหน” ธารา้มน้ำในหม้อสนามเล็น้อยไว้สำหรับอุ่นอาหาร านั้น็หยิบออาหารออมาวาบนราว์ีทที่นนั่อยู่
“อันนี้แล้วันรับ” เาหยิบอาหารอหนึ่ส่ให้ธารา ายหนุ่มรับไปีอออเล็น้อยแล้ววาลในหม้อพร้อมับออาหารอัวเอ และอ้าวสวยอีสออ
นัท่อเที่ยวที่ึ้นไปมวิวลับลมาแล้ว พวเาำลันั่แทะนมปัมอพวพันภพทาน้าวอย่าอิา
“ทาน้วยันไหมรับพวผมพมาเยอะ” พันภพเอ่ยวน อย่าไร็เป็นเพื่อนร่วมอุมาร์ในารมาเที่ยวที่นี่เหมือน ๆ ัน แม้ะแอบเือที่ถูััหวะแ่เา็ไม่ิเล็ิน้อย
“อบุรับ” ทั้สอึทิ้นมปัืืมานั่ล้อมวับพวพันภพ ธาราส่ออาหารให้พวเาเลือไปอุ่นเอามใแล้วนั่ทานเียบ ๆ
“ผมื่อแทน ส่วนนั่นเ้า พวผมเรียนที่ ม.เียใหม่รับ” ายหนุ่มนที่ััหวะพันภพเป็นนเอ่ย เาูเป็นนเ้าับนอื่นไ้่ายล้ายับพันภพอยู่บ้า
“ยินีที่ไ้รู้ันะรับ” เ้าพูบ้า พลาีออุ่นอาหาร
“พวพี่น่าะแ่ว่าผมใ่ไหม ผมเรียพี่น่าะถู” แทนพู่อพลาหอบถุนมบเี้ยวออมาวาลเพื่อแบ่ปันับพวพันภพ
“รับ”พันภพผศีรษะรับ “พี่ื่อภพ ส่วนนั่นพี่ธาร”
ธาราเลิิ้วมอพันภพเล็น้อยที่เห็นเาแนะนำนเอ้วยื่อเล่นที่เ้าัวไม่เยเรีย
“พวพี่เป็นแฟนันเหรอรับ” แทนถามออมาร ๆ ธาราที่ทาน้าวอยู่ถึับสำลั พันภพรีบรินน้ำส่ให้เา
“เปล่า แ่ถ้าไม่โนใรบานััหวะอาไ้เป็นไปแล้ว” พันภพพูยิ้ม ๆ เมื่อเห็นใบหูธารา่อย ๆ แ่ำึ้นมา
“เอ้อ อโทษรับ” แทน้มศีรษะปล ๆ อโทษพวเา
“ไม่เป็นไรรับ ไว้โอาสหน้า่อยอใหม่็ไ้” พันภพเหลือบมอน้า ๆ ้วยสายาร้อนแรนธารา้อหลบสายา
นั่ทาน้าวพูุยันท่ามลาอาาศเหน็บหนาว แทนึหยิบเรื่อื่มที่เาพิัวมา้วยออมารินแ่ายให้ทุน
“เหล้าบ๊วยรับ ผมื้อมาาศูนย์เษร้าล่านี่เอ ไว้ิบแ้หนาว”
ธารายแ้วึ้นิบเบา ๆ ลิ่นหอมอบ๊วยผสมับลิ่นแอลอฮอล์อเหล้าอบอวลอยู่ในปา แม้เาะไม่่อยอบื่มนัแ่็ไม่ไ้รัเียอะไรเหล้าบ๊วยที่หอมหวานนี้ แถมพอิบเ้าไปเพียอึเียว็่วยให้ร่าายที่หนาวนแ็อเาอุ่นึ้นไม่น้อย
พอเหล้าเ้าปา พวเา็ล้ายะสนิทันมาึ้นว่าเิมนายแทนับนายเ้าเป็นนุยเ่ พวเาเล่าให้พันภพับธาราฟัเี่ยวับป่าที่พวเาเยไปเิน พันภพ็เล่าเรื่อารานและารท่อเที่ยวที่ผ่านมาอเาแลเปลี่ยนประสบาร์ันอย่าึั
ธารานั่ิบเหล้าบ๊วยฟัพวเาุยันไปเียบ ๆ รู้สึว่ายิ่ิบ็ยิ่หวานึ้นเรื่อย ๆ
พันภพเห็นธารามอเาาเยิ้ม็ิว่าอีฝ่ายะเมาแล้วึห้ามไม่ให้ื่มอี แ่ธาราอนนี้ลับไม่ฟัเหุผล เามวิ้วเบี่ยแ้วเหล้าหลบมืออพันภพ
“พอไ้แล้วรับ พี่เมาแล้วนะ”
“…ไม่เมา”
อนนี้ลุ่มนัศึษาทั้สอมุเ้าเ็นท์นอนไปแล้ว ึเหลือเพียพันภพับธาราท่ามลาอาาศเย็นยะเยือ
“เมาแล้ว เ้าไปนอนันเถอะรับ” พันภพแย่แ้วเหล้าาเาไปนไ้ ธาราเม้มปามวิ้วอย่าไม่พอใ
“ทำไมุถึไม่ฟัผมบ้า” น้ำเสียอธาราไม่ไ้เรียบเยเ่นปิ แ่ล้ายมีวามน้อยใเือปน
“…” พันภพมอเาอย่าแปลใ
“ุเอาแ่ห้ามผม เอาแ่พูอยู่นเียว ทั้อนนั้นทั้อนนี้ ุ็ไม่ฟัผม”
พันภพมอธาราแล้วอึ้ไป “พี่…”
“ทั้ที่ผมอบุนานี้” สายาอธาราที่มอพันภพมีแววัพ้อ “ุมาทำให้ผมอบุนานี้ แล้วุ็หายไป”
“…ผมอโทษ ผมผิไปแล้ว พี่ยโทษให้ผมไ้ไหมรับ” พันภพรู้สึเหมือนหายใไม่ออ ลอมาธาราไม่เยพูับเามามายแบบนี้ ทั้ยัเผยวามรู้สึอัวเอออมาให้เาไ้เห็นัเนนานี้ หัวใอเาทั้มีวามสุและเ็บปวไปพร้อม ๆ ัน
“ผมไม่ไ้โรธุ” ธาราเม้มปา้มหน้าล ท่าทาึมไป “ผมโรธัวเอ …ที่รัุ้ไว้ไม่ไ้ ผมเลียัวเอที่เรื่อ่าย ๆ แ่พูออไป็ทำไม่ไ้ ุ็เบื่อผมเหมือนที่มิ้มเบื่อผม ุ็เลยหายไป”
“…” ำพูอธารล้ายะแททะลุหัวใอเา อบาร้อนผ่าวึ้นมาื้อ ๆ เาเอ่ย้วยน้ำเสียแหบพร่า “…ผมผิเอ พี่เลิโทษัวเอนะรับ ผมไม่ีเอ”
“วันนี้ผมบอว่าผมไม่เมาุยัไม่ฟัผมเลย”
“…” ถ้าพี่ไม่เมาแล้วะยอมพูับผมแบบนี้เหรอ พันภพไม่ไ้พูประโยนั้นออไปแ่เลือะเปลี่ยนเรื่อ เาปรับน้ำเสียให้เป็นปิ พยายามล่อมนเมาให้เ้าไปนอน “ไม่เมา็ไม่เมารับ แ่ผม่วแล้วเราเ้าไปนอนันีไหม”
“…” ธารายอมให้เาพามุเ้าไปในเ็นท์ พอเ้าไปเา็นั่เหม่ออถุนอนเียบ ๆ
“พี่ไม่่วเหรอรับ นอนันไหม” พันภพนั่อยู่ร้ามเา แะแนที่อถุนอนอธาราเบา ๆ เป็นเิถาม “อบผมหน่อยสิรับ พี่อยาให้ผมฟัพี่ไม่ใ่เหรอ”
“ไม่่ว” ธารา้มหน้าหลบสายาพันภพ
“ั้นพี่อยาทำอะไรรับ” พันภพถามเสียอ่อนโยน
“…” ธาราัริมฝีปาเบา ๆ สีหน้าพลันแ่ำึ้นมา พันภพมอภาพนั้นอยาแปลใ
“ว่าไรับ”
“…ุถามผมอีรั้” เสียอธาราแผ่วเบา ล้ายมีวามลัเล หวาลัว และไม่แน่ใปนอยู่ในนั้น “ไ้ไหม”
“ถาม?” พันภพันไปรู่หนึ่
“ทีุ่ถามผมเมื่อเย็น” ธาราเหลือบมอเาอย่าลัเล แล้ว็หลุบาล “ผมอยาใหุ้ฟัำอบอผม…ไ้ไหม”
พันภพเ้าใแล้ว แม้ธาราะพูอ้อม้อมนาไหนแ่เา็เ้าใแล้ว เามอธาราเนิ่นนาน หัวใพลันสั่นไหว
วามเียบันโรยัวล้า ๆ ธาราเห็นเาไม่พูอะไร็ถอนหายใอย่าผิหวั
พันภพพลันเอ่ยึ้น้วยน้ำเสียอ่อนโยน “พี่ธารารับ บับผมไ้ไหมรับ”
ธารามอเาล้ายะมอูให้แน่ใว่าำถามที่ไ้ยินนั้นมาานรหน้าริหรือไม่ เายับริมฝีปาเอ่ยำอบที่อยาะบอให้ายหนุ่มไ้ยินเบา ๆ
“ผมล” เาเม้มเบา ๆ แล้วเอ่ยเสริมอีรั้ ราวับลัวว่าำพูอัวเอะไม่ัเนพอ “ลบับุ”
พันภพหัวใพอฟูนแทบระเบิ เาึธาราเ้ามาในอ้อมอแล้วูบลไป ลิ่นเหล้าบ๊วยอบอวลอยู่ในอาาศ ทำให้รู้สึวาบหวาม แม้อาาศภายนอะเย็นเียบ แ่นสอนที่ะออันลับร้อนรุ่ม
“อบุนะรับ พี่ธารา” พันภพเอ่ยเบา ๆ ล้ายรำพึับัวเออย่าเลื่อนลอย ในที่สุนนนี้็ใรับเาเสียที เาีในิอะไรไม่ออ พออธาราสัพั็เปลี่ยนมาูบเา ูบนธาราเริ่มประท้วให้หยุ เาถึไ้ยอมปล่อยอีฝ่ายออ
ธารามอเาอย่าหุหิอยู่บ้า “ไหนุบอว่า่ว”
“ผมไม่่วแล้วรับ อยาูบพี่ทั้ืนเลย” พันภพเอ่ยอย่าระปรี้ระเปร่า พลายับเ้ามาใล้ ๆ ธาราอีรั้
ธารามอเาอย่าหวา ๆ ยับถอยไปนิผนัเ็นท์ “แ่ผม่วแล้ว …ะนอน”
“โอเ ผมฟัพี่ พี่ว่ายัไผมฟัพี่ทั้นั้น” พันภพยิ้มว้า พลานอนลอย่าว่า่าย ธาราเห็นันั้น็ยับัวลนอนบ้าเาาถุนอนออใ้เป็นผ้าห่มลุมัวไว้ลว ๆ แล้วหลับาลอย่า่วุน
พันภพพาแนอเาไปที่เอวอธารา ึอีฝ่ายเ้ามาอ
“อื้อ” ธาราร้อออมาอย่าหุหิเมื่อถูรบวน
“นอนสิรับ ผมแ่นอนอพี่เอ” พันภพระิบเบา ๆ วามสุที่ล้นทะลัทำให้เานอนไม่หลับทั้ืน แ่็ไม่ล้ารบวนารนอนอน้าาย ไ้แ่นอนอธาราไว้หลวม ๆ อย่านั้นลอืน
อนเ้า ธาราื่นึ้นมาในอ้อมออพันภพอย่าัน เามอพันภพที่นอนหลับาอนเออยู่รู่ให่ึระลึไ้ว่าเมื่อืนนเอทำอะไรลไป
ธาราัริมฝีปาแน่นหน้าแ่ำ
บ้าริ…
ธาราสบถับัวเอในใ แล้ว่อย ๆ ยับัวออาอ้อมออพันภพ ภาวนาให้ารระทำอนเอไม่ทำให้พันภพื่นึ้นมาเสีย่อน
แ่เหมือนโะไม่เ้า้าเาเมื่อพันภพระับวแนรั้ัวธาราเ้ามาแล้วูบที่หน้าผาเาเบา ๆ
“พอหายเมาแล้ว็ะหนีเหรอรับ”
“…เปล่า”
“นี้น้อยใเมื่อืนไปไหนแล้วรับ” พันภพลืมามอเา สายาอายหนุ่มร้อนแรเสียนสมออธาราาวโพลน
“…”
“ใรทำอะไรแฟนผมเนี่ย ทำไมนิ่ไปล่ะรับ” พันภพแวเาำ ๆ ธาราพลันไ้สิ ิ้นรนออาอ้อมแนอพันภพออไปนอเ็นท์อย่ารวเร็ว
“อ้าวพี่ธาร เมื่อืนหลับสบายไหมพี่ เอเหล้าบ๊วยเ้าไปน่าะหลับสบายนะ” นายแทนที่นั่รอาแฟที่ำลั้มเอ่ยทัเาทันทีที่เห็นเามุออ ธารามวิ้วมอายหนุ่มอย่าาโทษ
“็ี” เาแ่นเสียอบส่ ๆ แล้วเรียมอุปร์ไปล้าหน้าแปรฟันที่อีฝั่
“พวพี่ื่นสายเียว เลยไม่ไ้ึ้นไปูพระอาทิย์ึ้นเมื่อเ้า วิวีมาเลยรับ” เ้าพูึ้น แล้วรินาแฟใส่แ้วให้แทน
“อ้อ” ธารารับำอย่าประหยัำพูเ่นเย
“พี่ธารเอาาแฟไหมรับ” เ้าหันมาถามเา
ธาราที่แปรฟันเสร็แล้วหันมอาแฟำในหม้ออย่ารัเีย แ่ถึอย่านั้นเา็อบลับไปว่า “เอา”
พันภพรูิปออมาาเ็นท์็เห็นธาราถือแ้วใส่าแฟไว้ในมือ แม้ะส่สายารัเียให้าแฟในแ้วแ่็ฝืนิบลไป้า ๆ
“ไม่อบแล้วื่มทำไมรับ” พันภพเลิิ้วถามเายิ้ม ๆ
“…ะไ้ื่น” ธารามวิ้วให้วามมที่ิอยู่ปลายลิ้น
“พี่็ื่นอยู่ไม่ใ่เหรอรับ” พันภพหัวเราะเบา ๆ “หรือพี่ิว่าอนนี้พี่ำลัฝัน”
“…”
ธาราเลิสนใเา ั้หน้าั้าิบาแฟแ้วนั้นลไปนหม หวัว่าวามมอาแฟะ่วยลบวามหวานเลี่ยนในใเอาไว้ให้มิิ
พันภพออไปล้าหน้าแปรฟันลับมา็เห็นธาราที่ทำหน้ามุ่ยำลัอุ่นอาหารสำเร็รูปเป็นอาหารเ้า
พอทานอาหารันเรียบร้อยพวเา็เ็บ้าวอเรียมัวเินลเา ไ้เวลาบอลาภูเาเล็ ๆ ที่่อนวามมหัศรรย์เอาไว้อย่าน่าทึ่แห่นี้เสียที
พันภพิว่าเาะไม่มีวันลืมสถานที่แห่นี้ ไม่ลืมปราาร์ธรรมาิอันาม และไม่ลืมเรื่อราวอันแสนหวานเิึ้น ที่แห่นี้ลอาล
ความคิดเห็น