[My Pretty Boy]// ที่สุดของหัวใจ ขอให้เป็นเธอ //

ลำดับตอนที่ #5 : >+>_05_::ต่างคนต่างอยู่ดีที่สุด(นะ) จบแล้วค่า^^

นี่คงจะเป็นวันศุกร์ที่ซวยที่สุดรองจากศุกร์ที่แล้ว(ที่อีตาบาสมาอยู่ห้องฉัน) ตานั่นยังไม่เลิกตามรังควานใช้ชั้นเยี่ยงทาส แต่มันก็ดีอย่างที่ฉันไม่ต้องเสียค่ารถไปโรงเรียน ก็เพราะฉันอยู่คอนโดเดียวกับตานั่นอ่ะดิ่ เขาเลยทำหน้าที่รับ-ส่งฉันด้วยเหตุผลที่ว่า

\"ชั้นไม่อยากให้เบ๊ตายไปต่อหน้าหรอกนะเดี๋ยวไม่มีคนรับใช้ ชั้นคงเสียใจแย่\"

และด้วยเหตุผลที่น่าเกลียดนั่นอีกแหละทำให้ฉันต้องเสียเวลาหลายๆเวลาไป ซึ่งวันนี้ก็เช่นกัน



\"เมลอน\"



\"อะไรอีกอ่ะ\"



\"ช่างรู้ใจจริงๆ อยากกินไอติมอ่ะ^^\"



\"ไปซื้อเองดิ่\"



\"แต่เธอเป็นเบ๊ชั้นนะ\"



\"ง่ะ-- ก้อได้ เอาเงินมาดิ่\"



\"ออกให้ก่อนดิ่ มีไม่ใช่หรอ\"



\"ก็ได้ ครั้งสุดท้ายแล้วนะ\"



\"คร้าบ เบ๊\"



ไอ้-*-

ฉันที่กำลังจะเดินไปตึกเคมีกับปลาทูต้องเดินกลับไปที่โรงอาหารที่เพิ่งจะจากมาเมื่อกี้อีกครั้ง ทิ้งให้สาวน้อยปลาทูไว้กับแก๊งดาร์คมูนแสนชั่วร้ายที่พี่ชายฉันก็เคยอยู่ แต่ยัยบ้านั่นก็ไม่เห็นจะกลัวเลยสักนิด ไม่เห็นเหมือนคนอื่นๆเลย



10นาทีต่อมาฉันกลับมาพร้อมกับไอศกรีมชอคโกแลตชิพในมือ

\"ขอบใจจ้ะน้องสาว รู้ได้ไงว่าชั้นชอบกินรสเนี้ย\"



\"ก็ยูโรหมาที่บ้านมันชอบกินอ่ะ สงสัยนายคงชอบเหมือนมันเลยซื้อมาให้ ใช่ป่ะพี่เล\"



\"ช่าย...มันชอบมากเลยแหละ พี่...\"



\"พอเหอะพี่เล ผมกินไม่ลงแล้ว ไอติมน้องสาวพี่เนี่ย\"



พี่บาสตัดบทเลมอน แล้วทิ้งไอศกรีมลงถังขยะ



\"ไม่กินแล้วหรอคะพี่บาส\"



ปลาทูที่กำลังคุยกับพี่ฮอต หัมไปถามคนที่โยนไอศกรีมทิ้งขยะ



\"ไม่อยากอ่ะน้องปลาพี่ไม่อยากเป็นหมา หรือน้องอยากเป็น\"



\"เฮ้ย!!!ไอ้นี่เล่นแรงนะเมิง-*-\"



\"กรูล้อเล่น\"



ฮอตหันไปมองตาบาสด้วยสายตาที่ปล่อยลำแสงฆ่ามดเอ็กซ์ได้ ถ้าตานี่เป็นมดเอ็กซ์คงจะตายไปแล้ว



\"เบียร์เค้าไปก่อนนะ เดี๋ยวเย็นนี้เจอกันที่เดิมนะจ๊ะ\"



\"จ้า ที่รัก^^\"



เกี๊ยวซ่าเดินออกมาจากม้าหินอ่อนที่นั่งอยู่กับพี่เบียร์ ก่อนจะเดินตรงมาที่ฉัน ทำให้ฉันต้องดูนาฬิกาตัวเอง



...12.45น.(อีก10นาทีเรียนเคมี)

\"เกี๊ยว ปลาไปเรียนกันเหอะ เดี๋ยวเข้าห้องไม่ทัน\"



ฉันหันไปมองหน้าเพื่อนสองคนที่ตอนนี้เกี๊ยวซ่าเดินมาหาฉันแล้ว ส่วนปลาทูมองฉันด้วยความเบื่อที่ไปขัดจังหวะมันกับพี่ฮอต(ฉันว่านะ สองคนนั้นต้องใกล้เป็นแฟนกันแล้วแน่เลย เห็นจีบกันมาเป็นปี)



\"น่า อีก10นาทีเอง ปลาไปเร็ว ชั้นไม่อยากโดนทำโทษ\"



เก๊ยวซ่าเร่งปลาทูที่กำลังร่ำลาพี่ฮอต (ทำหยั่งกะมันจะไปรบ)



\"พี่ๆคะ หนูไปเรียนแล้วนะ\"



\"คร้าบ^^\"



ฉันพูดกับพี่แก๊งดาร์คมูนทุกคนที่อยู่ในขณะนั้นรวมทั้งตาบาสด้วย ก่อนจะเดินออกจากตรงนั้นไป



\"เดี๋ยว\"



เสียงใครคนหนึ่งดังขึ้น ทำให้ฉันต้องหันกลับไป



\"เย็นนี้รอชั้นที่เดิมนะ เมลอน\"



ฉันไม่ตอบอะไร แต่พยักหน้าให้ตานั่นเป็นสัญญาณแทน



เฮ้อ...วันนั้มันเป็นวันซวยอะไรของฉันนะTT





แสงแดดยามเย็นสาดส่องลงมาที่สนามบาสโรงเรียนพัชรวิทย์เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเวลาเลิกเรียนใกล้เข้ามาแล้ว นักเรียนหลายคนเดินลงมาจากตึกเรียนมุ่งตรงไปยังจุดหมายปลายทางของตนเองที่ทำเป็นประจำ ม้าหินอ่อนใต้ต้นฉำฉารอบๆสนามบาสถูกจับจองด้วยเหล่านักเรียนที่ไม่มีที่ไป รวมทั้งฉันด้วย



\"เมลอนๆ ข้อนี้ทำไงอ่ะ\"



\"กรี๊ดดด>< แกๆๆๆดูนั่นดิ่ ลิตเติ้ลเท่มากเลยอ่ะแก\"



\"เฮ้ยเม!! ชั้นทำไม่ได้อ่ะ\"



\"ลิตเติ้ลเขาเท่มากเลยอ่ะ เมื่อไหร่เขาจะหันมาสนใจมั่งอ่ะ\"



\"เม ชั้นทำไม่ได้อ่ะ\"



\"แกดูลิต...\"



ปึ้ก!!!



\"โอ๊ย!!!! แกทำอะไรชั้นเนี่ย\"



ฉันละสายตาจากลิตเติลไปหาเจ้าของหนังสือที่ทำหน้าบูดเป็นตูดไมค์กะซูซู เกี๊ยวซ่ามองฉันด้วยความหมั่นไส้ที่ที่ฉันไม่ยอมหันไปสนใจมัน



\"ถ้าแกหันมาสนใจชั้นสักนิดนึงนะ แกก็ไม่เจ็บตัวหรอกย่ะ\"



\"เออๆ สนใจแกก็ได้\"





ฉันไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่สอนการบ้านเกี๊ยวซ่า รู้แต่ว่าเวลานี้นักเรียนหลายคนกลับบ้านกันไปหมดแล้วรวมทั้งนักบาสบางคนด้วย(หนึ่งในนั้นมีลิต

เติ้ลด้วยแหละTT) ปลาทูที่ไปรอฮันนี่ทำแล็ปเดินมาจากตึกเคมีอย่างเริงร่า พี่ฮอตกับพี่เบียร์เดินตามสองคนนั้นพร้อมทั้งของในมือที่เกี๊ยวซ่าเพิ่งโทรไปสั่งพี่เบียร์เมื่อกี้ เกี๊ยวซ่าเดินไปรับของจากพี่เบียร์พร้อมๆกับที่ฮันนี่วางกระเป๋าลงบนที่ของมัน



\"ฮัน มันยากขนาดนั้นเลยหรอ\"



ฉันถามฮันนี่ที่ฟุบอยู่ตรงหน้าฉัน ฮันนี่เงยหน้ามามองแวบนึงก่อนจะฟุบลงไปท่าเดิม



\"อือ เอาอันนู้นผสมอันนี้มั่วไปหมดเลย\"



\"ฮันแหละทำมั่ว เสียเวลาทำความสะอาดห้องแล็ปเป็นชั่วโมง\"



ปลาทูที่กำลังร่าเริงกลับทำหน้าบูดหยั่งกับเหม็นขี้หมามาทางฉัน พร้อมกับถูมือที่แดงเพราะสารเคมีไปมา ยัยนี่บอบบางมากเลยนะเนี่ย  



\"น้องเม เจอไอ้บาสยังอ่ะ\"



พี่ฮอตถามฉันที่กำลังลอกการบ้านปลาทูอย่างเอาเป็นเอาตาย  เจ้าของการบ้านมองฉันแวบนึงก่อนจะทำหน้าเบ้ ก็ดันทำเสร็จก่อนฉันทำไมล่ะยัยปลาทู!!! ฉันหยิบโดนัทของพี่เบียร์เข้าปากก่อนจะตอบเขา



\"ง่ำๆ ดีแล้วค่ะที่ไม่เจอ แค่อยู่กับตานั่นเมก็ซวยจะตายอยู่แล้ว ไหนจะต้องมาเป็น....\"



\"เบ๊ให้ชั้นอีก...ใช่มั้ย เมลอน!!!!\"



O_Oกรี๊ดดด ตานั่นมาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันน๊า><



ฉันหันกลับไปสบตากับเจ้านายที่ยืนกอดอกอยู่ คิ้วที่ผูกกันเหมือนโบบ่งบอกถึงอารมณ์ของเขาที่ตอนนี้ไม่พอใจบางอย่าง ฉันยิ้มให้เขานิดนึงก่อนตาบ้านั่นจะหยิบโดนัทในมือฉันเข้าปาก



\"ตาบ้า นั่นมันของโปรดชั้นเลยนะ><\"



\"หรอ ชอบกินเหมือนปุ๊กลุกบ้านชั้นเลย\"



เขาพูดเอาคืนฉันเมื่อกลางวัน ก่อนจะหยิบชานมใข่มุกของฉันไปกิน



\"TTเอาน้ำชั้นไปกินอีกแล้วน๊า คอยดูนะชั้นจะฟ้องพี่เล><\"



\"หุหุ^^\"



หลายคนหัวเราะฉันกับพี่บาสที่กำลังกัดกัน สนุกใช่มั้ยล่ะที่เห็นฉันแพ้ตานี่เนี่ย-*- ฉันเก็บของลงกระเป๋าอย่างอารมณ์เสีย พี่บาสมองคนข้างๆแล้วหัวเราะที่ชนะฉันได้(อีกครั้งTT)



\"รู้หน้าที่ดีนิ่เธอ\"  



\"เออ จะไปตอนไหนก็เรียกด้วยละกัน ชั้นจะนอน\"



\"อ่ะนะ ยัยขี้เซาไปกันได้แล้ว!!\"



ตาบาสโยนกระเป๋าของเขาลงบนไหล่คนที่ฟุบไปกับโต๊ะ ฉันหยิบกระเป๋าเขามาพาดบนบ่า ก่อนจะเดินตามเขาไปที่รถ



\"ทุกคน ไปแล้วนะ\"



\"จ้า\"



ทุกคนหันมามองฉันกับพี่บาส รวมทั้งฮันนี่ที่ยังฟุบอยู่ที่เดิม พี่เบียร์เรียกพี่บาสที่ยืนพิงรถอยู่ ทำให้ตานั่นละสายตาจากฉันได้



\"บาส เมิงอย่าทำไรเกินนะเฟ้ย\"



\"ต้องรอดูน้องกรูก่อน กรูถึงจะลงมือ^^\"



เขายิ้มให้พี่เบียร์อย่างมีเลศนัยก่อนที่จะหันมาผลักให้ฉันขึ้นรถ แล้วเขาก็ออกรถไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว



ไม่รู้ว่าที่เขาพูดกับพี่เบียร์หมายความว่าอย่างไร แต่ที่แน่ๆ มันต้องไม่พ้นไปจากฉันแน่นอน





ยามเย็นที่ท้องฟ้าเป็นสีส้มอ่อน ถูกแทนที่ด้วยท้องฟ้ายามราตรีที่ไม่ได้มีดวงดาวเหมือนทุกคืน แต่เป็นกลุ่มเมฆสีดำสนิทปกคลุมท้องฟ้าโดยรอบ ฉันมองเม็ดฝนที่แข่งกันตกลงมาจากฟากฟ้าอย่างเอาเป็นเอาตายผ่านกระจกร้านซเวนเซ่นด้วยความเหม่อลอย ตาบ้านั่นเกิดอยากกินไอศกรีมขึ้นมาตอนไหนไม่ทราบเลยลากฉันมาที่นี่ พี่บาสที่นั่งตรงข้ามกับฉันมองคนตรงข้ามหลังจากที่ไอศกรีมถ้วยที่สามหมดไป ก่อนจะแย่งลูกเชอร์รี่ในถ้วยของฉันไปกิน



\"นี่เธอกะจะกินไม่หมดสักถ้วยเลยใช่ป่ะเนี่ย\"



เสียงของพี่บาสทำให้ฉันหลุดออกจากภวังค์ เขามองไปที่คนตรงข้ามที่คนไอศกรีมในถ้วยไปมา ถ้าสังเกตดีๆจะเห็นว่าลูกเชอร์รี่ในถ้วยของฉัน

หายไปสองลูก



\"ตาบ้า!!! มันมีแค่สามลูกเองนะ\"



ชั้นบ่นในขณะที่เขาเอาของโปรดลูกที่สามไปจากฉัน



\"บ้าที่สุด เอาคืนมานะ\"



ฉันปัดลูกเชอร์รี่ในช้อนของพี่บาสจนตกลงบนโต๊ะ เขาทำหน้าเสียดายของ



\"โหย..เธออ่ะ เสียของหมด\"



\"ดี!!สมน้ำหน้า แล้วก็อย่ามาแย่งของชั้นอีกละกัน แบร้:P\"



\"วัยรุ่นเซง ไม่กินมันแล้ว กลับๆๆๆ\"



เขาพูดอย่างหัวเสียแล้ววางแบงค์พันลงบนโต๊ะก่อนจะเดินออกจากร้านไป นี่ฉันต้องเอาไปจ่ายใช่ป่ะเนี่ย--\"



ฉันเดินไปหาพี่บาสที่ตอนนี้ยืนอยู่หน้าร้านPrincess เขามองฉันที่เดินมาก่อนจะโยนตุ๊กตาหมี(ควาย)ตัวหนึ่งให้ฉัน ที่เรียกแบบนั้นก็เพราะว่ามันใหญ่มากกกกกกกกก



\"เอานี่\"



\"ให้ชั้นหรอ..คือชั้นไม่ชอบอ่ะ\"



\"ป่าว พรุ่งนี้วันเกิดน้องพิ้งกี้อ่ะ ยัยนั่นพูดกรอกหูชั้นซะทุกวัน รำคาญจะแย่\"



\"...\"



\"เออ...ผูกโบให้ด้วยนะ\"



\"ทำเองดิ่\"



\"เธอเป็นเบ๊ชั้นนะ\"



\"TT\"



ทำไมนะ ทำไมฉันต้องเป็นเบ๊นายด้วย>< ตาบ้า!!!!



ฉันถือของที่พี่บาสซื้อตามเขาไปอย่างไร้จุดหมายโดยไม่รู้ว่าเขาจะหยุดเมื่อไหร่ มือที่เป็นรอยแดงเพราะของที่หนักทำให้ฉันต้องวางของเป็นพักๆ ฉันมาถึงที่นี่ตั้งแต่เมื่อสองชั่วโมงที่แล้ว ตลอดสองชั่วโมงที่ผ่านมาเต็มไปด้วยคำพูดซ้ำๆของเจ้านายกับเบ๊



\"ถือเองมั่งสิ\"



\"เธอเป็นเบ๊ชั้นนะ\"



\"TT\"



เมื่อไหร่ฉันถึงจะหลุดพ้นกับคำๆนี้เนี่ย>< ฉ้นหน้ามองของในมือที่ไม่มีของๆฉันเลยแล้วเดินไปข้างหน้า สายตาอยากรู้ของเบ๊คนสวยเริ่มสำรวจ

ของๆเจ้านายในมือด้วยความสนใจ



ปึ้ก!!!



ฉันเดินโดยที่ไม่มองทางข้างหน้าจนชนแผ่นหลังของเขา ด้วยความแรงบวกกับความหนักของๆในมือทำให้ฉันล้มลงไปข้างหลัง ของในมือตกกระจายลงบนพื้นพร้อมๆกับที่พี่บาสหันมาพอดี



\"เฮ้ย!! เธอทำอะไรของเธออ่ะ ของชั้นพังหมดแล้วมั้ง\"



พี่บาสตะโกนใส่ฉันที่กำลังก้มลงเก็บของด้วยความตกใจปนโมโหฉัน โดยไม่คิดที่จะช่วยเก็บเลยแม้แต่น้อย คนที่เดินผ่านไปมามองเราสองคนอย่างสนใจ แต่จุดสนใจทั้งสองก็ไม่ได้สนใจคนรอบข้าง



\"นี่เธอ!!! หัดถือของดีๆหน่อยสิ แล้ววันหลังเดินดูทางด้วยไม่ใช่มาชนชั้นแบบนี้ ยัยซุ่มซ่าม\"



พี่บาสว่าคนที่กำลังก้มเก็บของๆเขาอย่างเร่งรีบ



\"แล้วทำไมไม่ช่วยชั้นเล่า ของมันไม่ใช่จะเบาๆนะ\"



\"ทำหน้าที่เธอให้ดีสิ เก็บของให้เสร็จ ชั้นจะไปรอที่รถ\"



เขาเดินออกไปจากตรงนั้นจนลับสายตาปล่อยให้ฉันเก็บของต่อไป ฉันชักจะทนตานั่นไม่ไหวแล้วนะเนี่ย-*- โอ้ย><ทำไมยิ่งเก็บมันยิ่งเยอะขึ้นฟระ



หลายคนที่อยู่รอบข้างมองฉันแล้วซุบซิบกันอย่างสนุกปาก



\"มองไรยะ!!!ไม่เคยเห็นคนทะเลาะกันรึไงยัยพวกนี้-*-\"



ที่ลานจอดรถเจิ่งนองไปด้วยน้ำฝนที่ยังคงตกไม่หยุด รถBMWสีดำขลับจอดอยู่ในแถวBด้านใน ถ้ามองจากด้านนอกจะเห็นได้ทันทีว่ามีคนอยู่ข้างในนั้น ฉันเดินไปที่รถด้วยความทุลักทุเลเพราะต้องคอยหลบน้ำฝนที่หยดลงมาพร้อมกับต้องคอยถือของที่หนักอึ้งอยู่ในมือที่แดงช้ำด้วยความระมัดระวัง เจ้าของรถคันงามเดินออกจากรถเมื่อเห็นบุคคลที่รอคอยเดินมาทางเขา



\"เอาของใส่หลังรถด้วย เร็วๆนะ ชั้นรอเธอมาเกือบชั่วโมงแล้ว\"



\"เออ\"



ฉันตอบกลับอย่างไม่สนใจเพราะถ้าฉันพูดกับเขามากกว่านี้ครต้องทะเลาะกันเป็นแน่ ระหว่างทางที่เรากลับบ้านฉันกับพี่บาสไม่ได้พูดคุยกันเลยจนมาถึงหน้าคอนโดเขาก็หยุดรถ ฉันไม่หันไปมองพี่บาสเพราะตอนนี้ฉันไม่อยากเห็นหน้าผู้ชายคนนี้อีกแล้ว พี่บาสจับใบหน้าฉันไปมองเขาให้ชัดๆ



\"อย่ามายุ่งกับชั้นได้มั้ย!!!\"



ฉันผลักมือเขาออกจากใบหน้าของฉันอย่างรวดเร็ว นี่ฉันยังไม่หายโกรธนายเลยนะยะ><



\"เธอเป็นอะไรของ...\"



\"ขอร้องหล่ะ เลิกยุ่งกับชั้นสักทีได้มั้ยTT\"



ฉันขยับตัวให้ไกลจากมือพี่บาสมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ น้ำใสๆเอ่อล้นท่วมดวงตาอย่างกลั้นไม่อยู่ พี่บาสมองฉันอย่างตกใจ



\"เธอไม่เป็นอะไรใช่มั้ย\"



\"เป็นแน่ ชั้นเป็นแน่\"



\".....\"



\"TT ตลอดเวลาที่ชั้นเป็นเบ๊นาย ชั้นถามจริงๆ ว่านายรู้สึกสบายขึ้นกว่าเดิมมั้ย\"



\"อืม...ก็ดีขึ้นอ่ะ\"



\"แล้วถ้าชั้นไม่เป็นเบ๊นาย นายจะยังสบายอยู่ป่ะ\"



\"ก็คงมีคนอื่นมาเป็นเบ๊แหละ^^\"



\"อือ...TT\"



\"แล้วทำไมอ่ะ อย่าบอกนะว่าเธอจะไม่เป็นเบ๊ชั้นอีก\"



\"อือ...TT\"



\"O_O เฮ้ย!!! ได้ไงอ่ะ\"



\"นี่ นายรู้มั้ยว่าตอนที่ชั้นเป็นเบ๊นายชั้นเหนื่อยขนาดไหน ชั้นไม่เคยมีเวลาเป็นของตัวเองเลย ไม่มีเวลาเป็นส่วนตัว ไม่มีอะไรหลายอย่างเป็นของส่วนตัว ชีวิตชั้นก็ด้วย ไม่เคยเป็นส่วนตัวเลย!!! นายคิดว่าชั้นอยากอยู่กับนายนักหรอ ก็รู้นี่ว่าชั้นไม่มีที่ให้ไป นายคิดว่าการเป็นเบ๊นายนี่ชั้นเต็มใจนักใช่มั้ย!!! เปล่าเลย ชั้นเป็นทุกข์ตลอดเวลาที่เป็นเบ๊นาย นายคิดว่านายจะเป็นเจ้านายชั้นตลอดนายก็คิดอยู่ ใช้ชั้นสารพัด ยิ่งกว่าคนใช้บางคน ยิ่งกว่าทาส!!! นายอย่าลืมนะว่าชั้นก็คนเหมือนนาย นายลองเป็นชั้นบ้างมั้ย ห๊ะ!!! พี่บาส TT\"



\"O_O\"



ฉันพูดในสิ่งที่มันเก็บอยู่ในใจฉันตลอดอาทิตย์ เขามองฉันที่ร้องไห้อย่างกับคนบ้าด้วยความตกใจ ถ้านี่เป็นการแสดงฉันคงได้รางวัลออสการ์ปี

นี้ไปครองแล้ว



\"พี่บาส\"



\"อ..อะไร\"



\"เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมเหอะนะ พี่บาสก็เป็นหนุ่มสุดฮอตของโรงเรียนพัชรวิทย์ที่ไม่มีเบ๊อย่างชั้น แล้วให้ชั้นกลับไปเป็นรุ่นน้องธรรมดาๆคนนึงก็พอนะ ขอร้องหล่ะ ต่างคนต่างอยู่ดีที่สุดนะ TT\"



เขาหลบตาฉันไปที่พวงกุญแจรถรูปทิกเกอร์เรืองแสง เขาหันมามองหน้าฉันก่อนที่จะตอบกลับด้วยเสียงที่แผ่วเบา



\"ก็ได้ ถ้าเธอต้องการ\"



\"จริงนะ\"



รอยยิ้มปรากฎขึ้นบนใบหน้าของฉันเป็นครั้งแรกตั้งแต่เมื่อเย็น หลุดพ้นซะที่นะชั้น^^



\"ขอบคุณค่ะ พี่ปราชญา\"



ฉันยิ้มให้เขาเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะเดินออกไปจากรถ สายฝนกระหน่ำลงมาที่ตัวของฉันหลังจากที่เดินออกมาจากบีเอ็มคันสีดำ ฉันมองเข้าไปในรถแวบนึง แล้ววิ่งเข้าไปในตุ๊กตาคอนโดมิเนียมด้วยความสบายใจ

สงสัยว่าคืนนี้ คงจะเป็นคืนที่ฉันฝันดีที่สุดในรอบสัปดาห์แน่ๆเลย^^







ในรถบีเอ็ม ผมนั่งมองเธอวิ่งเข้าไปในคอนโดหลังจากที่เราทะเลาะกันเมื่อครู่ อาจจะไม่เรียกว่าทะเลาะก็ได้มั้ง ความจริงเธอไม่มีความหมายอะไรกับผมมากนักหรอก แต่ไม่รู้ทำไม ตอนที่ผมพูดออกไปว่า \'ก็ได้\' ผมรู้สึกใจหายยังไงบอกไม่ถูก คงจะเป็นก็ต่อจากนี้ผมคงจะไม่มีเบ๊คนที่ชื่อเมลอนอีกแล้วสิ



พี่บาสมองไปที่ห้องของตัวเองที่เปิดไฟสว่างโร่ ก่อนจะขับรถเข้าไปในคอนโด



  



[To be Continue]