[My Pretty Boy]// ที่สุดของหัวใจ ขอให้เป็นเธอ //

ลำดับตอนที่ #1 : >+>_01_::ฉันควรจะดีใจหรือเสียใจกันแน่นะ

\"เมลอน\"



\"คะ\"...



ฉันกับเขาสบตากันอยู่เนิ่นนาน จนในที่สุดเขาก็เอ่ยปากออกมา



\"เมลอนเรา...เอ่อ..คือ\"



\"คือ\"



ฉันพูดตามเขาเบาๆ



\"เรา..ชะ..ชอบเมลอนอ่ะ\"



<<ในใจเมลอน: ฉัน O_O oh my god!!>>

หลังจากสิ้นสุดประโยคนั้นราวกับทุกสิ่งทุกอย่างหยุดนิ่ง เขาค่อยก้มลงมาหาฉันช้าๆจากที่ห่างกันหลายนิ้ว บัดนี้ห่างกันเพียงไม่กี่เซนเท่านั้น เขาเอ่ยถามฉันเบาๆว่า



\"แล้วเมลอนล่ะ ชอบเรามั้ย\"



ยังไทนที่ฉันจะเอ่ยอะไรออกไป เขาก็เลื่อนใบหน้าของเขามาใกล้ฉันเรื่อยๆจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน จากนั้นเราก็...><







\"อีบ้า!!!\"







เสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้ฉันหลุดออกจากโลกความฝันอันสวยงาม เจ้าของเสียงมาพร้อมกับหนังสือเล่มใหญ่ที่เพิ่งฟาดหัวเจ้าของความฝันไปหยกๆ จะให้เป็นใครได้นอกจากยัยเกี๊ยวซ่า



\"อารายกาน นี่แกชอบเข้ามาขัดจังหวะฉันทุกที่เลย-_-แจ๊บๆ\"



ฉันตอบยัยเกี๊ยวซ่าพร้อมทั้งน้ำลายที่หยดลงบนหนีงสือตัวเอง(อี๋><ยัยซกมก)



\"ฝันอย่างงั้นอีกแล้วสิแก ฉันจะบอกอะไรให้นะ ต่อให้แกสวยอย่างฉัน ลิตเติ้ลก็ไม่มีวันมาสนใจแกหรอก ดูดิ่น้ำลายยืดหยั่งบ้านฉัน ซกมกว่ะ\"

ยัยบ้านั่นตอบกลับด้วยน้ำเสียงและหน้าตาที่แสดงความรังเกียจ (นี่เธอรังเกียจเพื่อนที่น่ารักอย่างฉันหรอยะ)



\"เน่! คนเพิ่งจาตื่น ไปไกลๆเลย เดี๋ยวมี..\"



\"มีไรยะ อย่าทิ้งให้ฉันคิดเองดิ่ เหงานะตะเอง~_~\"

เวง-_-\"



\"ถ้าเธออยากให้ลิตเติ้ลมาสนใจเธอนะ ตื่นนอนซะแล้วเอานี่ไป ฉันรับรอง^^\"

เกี๊ยวซ่ายิ้มให้ฉันอย่างมีเลศนัยแล้วโยนบางอย่างมาให้ฉัน ของชิ้นนี่นตกลงบนโต๊ะก่อนที่ฉันจะ..



กรี๊ดดดดด>



จิ้งจก!! จิ้งจกมาอยู่บนโต๊ะฉัน กรี๊ด!! โต๊ะฉันมีจิ้งจก มันมาได้ไงอ่ะ แง้TT แม่จ๋าเอามันออกไปทีหนูกัวแล้ว แง้TT

ฉันกรี๊ดด้วยเสียงดังลั่นแล้วค่อยๆเปลี่ยนเป็นเสียงร้องให้เบาๆ ส่วนไอ้เกี๊ยวซ่าน่ะหรอหุหุ^^ ได้แต่หัวเราะกับผลงานของตัวเองด้วยความสะใจ เนี่ยนะเคล็ดลับความสวยของมัน มันบริโภคจิ้งจกเป็นอาหารหรอเนี่ย น่าลองๆ (เฮ้ย!! อย่าลืมดิ่ว่าแกกลัวจิ้งจก)



\"แก...แก..ไอ้เพื่อนบ้า แกทำไรเนี่ย..ฮึก\"

ฉันสะอึกเบาๆ ตอนนี้จมูกฉันแสบไปหมด //เมลอน:ดูมันทำกับนางเองผู้น่าสงสารของเรานะคะ



\"สมนำหน้า เจือกบอกแนให้ไปไกลๆ\"



\"ฉันไม่เอาด้วยหรอกนะ สูตรความสวยของแกอ่ะ\"



\"อะไรๆ\"



\"ฮึก..แมร่ง กินจิ้งจกเพิ่มความสวยก็ไม่บอก ไปเอามาจากไหนเนี่ย\"



\"อีบ้า!!รู้ได้ไง เอ๊ย!ไม่ใช่สักหน่อย\"



\"ฉันไม่เชื่อหรอก ไอ้เกี๊ยวกินจิ้งจก\"



\"ไอ้..-*-\"

ก่อนที่ฉันจะพูดอะไรออกไป เกี๊ยวซ่าก็วิ่งไล่ฉันซะรอบห้อง



\"ฉันจะฆ่าแก๊ ไอ้เมลอน-*-\"



ตามด้วยเสียงฉัน

\"ไอ้เกี๊ยวกินจิ้งจก ไอคนสวยกินจิ้งจก\"

เราวิ่งไล่กันในห้องโดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งจ้องมองการกระทำของเราอยู่



\"เล่นบ้าอะไรกันของพวกเธอเนี่ย\"



เจ้าของเสียงเอ่ยขึ้นแล้วค่อยๆเดินเข้ามาในห้อง



\"ฮันนี่!!\"



ทั้งฉันและเก๊ยวซ่าตะโกนขึ้นพร้อมกัน ที่มือของเกี๊ยวซ่ากำลังถือไม้กวาดไล่ตีฉันอยู่ ตอนนี้กลับวางลงแล้วรีบวิ่งไปหาฮันนี่แข่งกับฉัน แต่ก็ต้องเข้าใจนะว่าตนน่ารักก็ต้องไปถึงก่อนอยู่ดี^^



\"โตกันจนป่านนี้แล้วยังจะมาเล่นอะไรไม่เข้าท่าอยู่อีก แล้วนี่เธอหลับในห้องอีกแล้วใช่ป่ะ เมลอน\"

ฮันนี่ส่งสายตาดุมาทางฉัน(ฉันไม่ได้หลับนะ ก็แค่งีบนิดเดียวเอง^^\")



\"ง่า--\"ฮันนี่อ่ะ ก็เค้าง่วงนี่นา\"



\"จริงๆเล้ยนะเพื่อนฉัน แล้วเมื่อกี้ทะเลาะอะไรกันอีกอ่ะ เสียงเมลอนดังไปถึงห้องฉันเลย\"

ฮันนี่เป็นคนเดียวที่ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับฉัน เธอยู่ห้อง3ที่โรงเรียนจัดให้สำหรับดุริยางค์โรงเรียน



\"ก็มันแกล้งเค้าอ่ะ ฮันนี่ มันปลุก เอ๊ย!มันโยนจิ้งจกใส่เค้าอ่ะ\"



\"55+ เพื่อความสะจาย^^ช่วยไม่ได้นิ่ ก็แกเจือกหลับคาบอ.เพ็ญไมอ่ะ ฉันไม่ฟ้องก็บุญแล้ว\"

เกี๊ยวซ่าหันมาหัวเราะด้วยความสะใจกับอาการกลัวจิ้งจกของฉัน ดูเหมือนมันจะไม่สำนึกกับการกระทำเมื่อตะกี้เลย--*



\"ไม่ต้องเลยว่ะเกี๊ยว ฉันก็จะฟ้องอ.ยุทธ ว่าแกหลับในคาบเหมือนกัน\"



\"ใครว่า\"



\"ฉันไง\"



\"แก!!\"



\"แกไร!พูดมาดิ่\"



\"พอแล้ว!!!\"



สิ้นเสียงของฮันนี่ ฉันกับเกี๊ยวซ่าหยุดทำสงครามน้ำลายกัน(ชั่วคราวเท่านั้น..แค่ชั่วคราว--*) เพราะอะไรน่ะหรอที่ทำให้ไอ้เกี๊ยวซ่าไม่กล้าพูดต่อ ฮันนี่หันมาทางเกี๊ยวซ่า



\"นี่เกี๊ยว ถ้าเธอยังไม่หยุดกัดกับเมลอนนะ ฉันจะฟ้อง**พี่เบียร์\"



o_oเงียบ ทั้งฉันและเกี๊ยวซ่าเงียบ มีเพียงฮันนี่เท่านั้นที่ยิ้มอย่างพอใจ แต่ทำไมฉันถึงต้องเงียบตามมันด้วยฟระ พี่เบียร์ไม่เกี่ยวกับฉันสักหน่อย  //**พี่เบียร์:หนุ่มฮอตประจำโรงเรียนพัชรวิทย์ แฟนของสาวสวยอย่างเกี๊ยวซ่า



\"อะ..อืม..ก็ได้ ฮันนี่เดี๋ยวเค้าไปก่อนนะ กลัวพี่เบียร์รอนาน บาย^^\"



\"เออ../อือ บาย\"

ฉันกับฮันนี่ตอบขึ้นพร้อมกันแล้วหันกลับไปเก็บของใส่กระเป๋า



\"เฮ้อ..ไปกันสักที่ ฉันเบื่อเสียงพวกแกจะแย่..\"

ปลาทู สาวน้อยที่เรียบร้อยที่สุดประจำกลุ่มฉันพูดขึ้น แล้วยัยนี่เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย



\"เธอเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ ปลาทู\"

ฉันถามอย่างสงสัย (ทำไมไม่เห็นมันฟระ)



\"ก็ตั้งแต่แกละเมอถึงลิตเติ้ลอ่ะแหละ น่าเสียวไส้อ่ะ~_~ แต่ฉันไม่อยู่ในห้องหรอกฉันนั่งอยู่ที่ระเบียง\"

เธอพูดอย่างไม่สนใจคนถามนัก เพราะตอนนี้กำลังสนใจกับกระดาษสีสวยที่บรรจงพับเก็บเข้ากระเป๋าสะพายใบโปรด



\"ฉันว่านะ ถ้าเราอยู่บนนี้ต่อไป คืนนี้ต้องนอนเฝ้าโรงเรียนแน่เลย ลงไปข้างล่างกันเหอะ\"

ฮันนี่ที่กำลังยกเก้าอี้ให้ฉันพูดขึ้น แล้วยกนาฬิกาทวิสตี้ขึ้นมาดู (ใช้ของไม่เหมาะกับนิสัยเธอเลยนะยะ)



\"เลมอน ลิตเติ้ลแข่งบาสกี่โมงนะ\"



\"5โมง ทำไมอ่ะ\"



\"คือฉันอยากจะบอกเธอว่า..อีก5นาทีจะ5โมง\"



ฉัน O_O







เวลาในยามเย็นของโรงเรียนพัชรวิทย์ นักเรียนแต่ละคนที่ร่ำเรียนกันมาแล้วทั้งวันต่างทยอยกลับบ้าน ถ้าใครผ่านเข้ามาในโรงเรียนเวลานี้ละก็ จะได้ยินคำถามยอดฮิตประจำยามเย็น \"มีเรียนพิเศษป่ะ/ไปเที่ยวกันมะ\" ในกลุ่มนักเรียนแทบทุกกลุ่ม จะมีนักเรียนเพียงบางกลุ่มเท่านั้นที่อยู่เชียร์กีฬาที่ตนรัก สำหรับฉัน เมลอน เป็นนางเองของเรื่องนี้ กำลังเรียนอยู่ชั้นม.4/1 เก่งใช่ป่ะ หุหุ^^ ก่อนกลับบ้านฉันจะมาสิงสถิตย์อยู่บริเวณร่มไม่ฉำฉาข้างๆสนามบาสเสมอๆ เพราะอะไรน่ะหรอหุหุ^^ ก็เพราะลิตเติ้ลเป็นนักบาสโรงเรียนไง(กรี๊ด!! สุดที่รักของฉัน><) ทุกๆเย็นเขาก็จะมาซ้อมบาสที่นี่ แล้วนี่ก็เป็นอีกวัน



\"เพราะไอ้เกี๊ยวคนเดียว ฉันเกือบมาไม่ทันลิตเต้ลแข่งบาส\"

ฉันหายใจหอบเมื่อมาถึงตรงที่ประจำ นั่นไงลิตเติ้ลเล่นบาสอยู่ตรงนั้น o_oเขาชู้ตลูกลงห่วงด้วยแหละ กรี๊ด><น่ารักเป็นบ้าเลยคนอะไรก็ไม่รู้

เดินก็เท่ เก็บลูกบาสก็เท่ ยิ่งตอนที่เขาชู้ตลงยิ่งดูเท่เข้าไปใหญ่>< //Frisky:ท่าจะบ้า



\"ถ้ามันไม่ตะโกนใส่หูแก ป่านนี้มันเป็นของแกไปแล้วมั้ง\"



\"ไอ้บ้า\"



\"แล้วอีกอย่าง แกอาจจะต้องนอนเฝ้าโรงเรียนคืนนึง แล้วก็อดดูลิตเติ้ลแข่งบาสอีก แกต้องขอบใจมันนะ\"

ปลาทูพูดอย่างไม่สนใจฉัน (อีกแระ มันไม่เคยสนใจฉันเลย) แต่มันก็ทำให้ฉันสำนึกบุญคุณมันไม่ได้หรอก



\"ถึงมันจะไม่ปลุกฉัน เธอก็ต้องปลุกฉันอยู่ดีแหละ\"



\"เรื่องไรจะปลุกยะ\"



\"ง่ะ--\"

สำนึกก็ได้ฟระ-*-







ฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนอยู่นานพอสมควร ปลาทูกับฮันนี่ตอนนี้ไม่ได้นั่งอยู่ตรงนี้แล้ว พวกเธอเดินออกไปซื้อขนมกันที่โรงอาหารทิ้งให้คนน่ารักนั่งทำงานอยู่คนเดียว(งานไม่ค่อยขยับหรอก ก็เพราะลิตเติ้ลอ่ะดิ่ เท่เป็นบ้า><) นี่ก็เกือบจะ6โมงแล้ว  ฉันยกนาฬิกาขึ้นมาดูแล้วทำงานต่อไปโดยสายตายังจับจ้องอยู่ที่ลิตเติ้ล เขาดูเท่มากๆเลย แต่แล้วก็มีเสียงหนึ่งมาทำให้ฉันหลุดออกจากภวังค์



\"เฮ้ย!! เธอคนนั้นน่ะ\"

ฉันกะจะไม่สนใจแล้ว แต่ด้วยความอยากรูเลยหันหน้าไปทางต้นเสียง แต่ยังไมทันจะได้หันไปลูกกลมๆส้มๆก็ลอยมาทางฉัน



\"ระวัง!!\"



พลั่ก!!!



\"โอ๊ย!!><\"

ฉันจำไม่ได้ว่ามันโดนส่วนไหนแต่รู้ว่าทั้งหัวมันเจ็บระบมไปหมด ด้วยความโกรธฉันจึงลุกแล้วหันไปหาต้นตอของเสียง ตอนนี้น้ำใสๆเอ่อเต็มตาฉันไปหมดจนแทบมองไม่เห็น แต้ก็ไม่ได้เช็กเพราะในมือกำลูกบาสไว้แน่น ฉันเห็นเขาแล้ว เขาคนที่โยนลูกบาสใส่หัวฉันกำลังเดินมา ด้วยทรงผมที่ทันสมัยย้องเป็นสีน้ำตาลอ่อน ดวงตากลมโตสีน้ำตาลเข้ม ผิวขาวเนียนผิดกับนักกีฬาทั่วไปและรูปร่างสูงโปร่งที่น่าหลงไหล(แต่ฉันว่าไม่นะ) ทำให้ฉันรู้ได้ทันทีว่าเขาเป็นใคร \'พี่บาส\'หนุ่มคาสโนวาสุดฮอตประจำโรงเรียนพัชรวิทย์(ยังไงลิตเติ้ลก็เท่กว่าอยู่ดี) พี่บาสเดินตรงมาทางฉันด้วยท่าทางที่ตกใจ



\"เธอเป็นอะไรป่าวอ่ะ\"



\"ไม่เป็นไรมั้ง นายเล่นดีๆหน่อยดิ่ คนแถวนี้เขาจะได้ไม่ต้องเจ็บตัว\"

ฉันตอบกลับไปพร้อมน้ำตาที่ตอนนี้กลั้นไม่อยู่ด้วยความเจ็บ จะว่าไปพี่บาสก้อดีเหมือนกันนะเนี่ย ห่วงตนอื่นเขาก็เป็น(ฉันนึกว่าต้องเลวมากๆแน่เลย) พี่บาสมองหน้าฉัน ความตกใจของเขาหายไปหมดแล้ว



\"ก็ฉันตะโกนบอกเธอไปแล้วนิ่ว่าให้ระวัง แต่เธอดันไม่ลบแล้วหันหน้ามารักลูกเอง ช่วยไม่ได้\"

เอ่อ..ถ้าเมื่อกี้เมลอนพูดอะไรออกไป ขอถอนกลับหมดเลยนะคะTT



\"นี่นาย ตะโกนแค่นั้นแล้วฉันจะรู้อะไรล่ะยะคนมันนั่งหันหลังอยู่ มองไม่เห็น\"

เวลานี้หลายคนเริ่มหันมามองฉันกับตาพี่บาสปากมากนี่ รวมทั้งลิตเติ้ลด้วย(ลิตเติ้ลจ๋า เข้าข้างเค้านะ มันแกล้งเค้า) แต่ตอนนี้ฉันไม่สนใครแล้ว



\"ตาเธอก็มีไม่มองเอง ยัยบ้า!ส่งลูกบาสมาได้แล้ว\"



\"ไม่!! จนกว่านายจะขอโทษฉัน\"



\"ยัยนี่ท่าจะบ้า\"



\"ขอโทษฉัน!\"



\"ยัยบ้า!\"



\"เดี๋ยวนี้!!\"



ฉันสั่งเขาด้วยเสียงดังทั่วบริเวณสนามบาส ทำให้ผู้คนสนใจกันมากขึ้น แต่มันไม่ทำให้ฉันอายหรอก(หน้าด้านนะเธอ) เขาก้าวมาหาฉันแล้วจับไหล่ฉันทั้งสองข้าง(เฮ้ย!นายจะทำอะไรอ่ะ) สร้างความอิจฉาให้กับแฟนคลับของตานั่น(มันน่าอิจฉาหรอเนี่ย ฉันจะโดนฆ่าอยู่แล้ว)



\"นี่เธอ ฉันจะบอกอะไรให้นะ ถ้าจะให้ฉันขอโทษในสิ่งที่ฉันไม่ได้ทำล่ะก็..รอไปอีกร้อยชาติเหอะ\"

O_O ฉันอึ้ง ในคำพูดที่ไม่น่าออกจากรมฝีปากอันบางเฉียบของเขา ทั้งๆที่ทำลูกบาสตกใส่หัวฉัน ทั้งๆที่เป็นความผิดของเขา แต่เขา...กลับไม่ขอโทษฉันเลยสักคำ



\"เอาลูกบาสคืนมาได้แล้ว ยัยบ้า!\"



\"....\"



เขาหยิบลูกบาสในมือฉันแล้ววิ่งเข้าสนามไป ทิ้งให้ฉันยืนอึ้งในการกระทำของเขา ทางฝ่ายแฟนคลับก็กรี๊ดกร๊าดให้กับเขาอย่างถูกอกถูกใจกับสิ่งที่เข้าทำ ฉันได้แต่บนพึมพำด้วยความเจ็บใจ



\"ตาบ้าเอ๊ย\"









จากเรื่องเมื่อเย็นฉันก็ไม่ค่อยมีความสุขเลย แม้ยัยปลาทูกับฮันนี่จะพยายามสร้างเสียงหัวเราะให้กับฉันก็ตาม แต่ฉันก็ทำได้แค่หัวเราะเพียงเบาๆเท่านั้น



\"แกอ่ะ ยิ้มหน่อยดิ่ ลืมมันไปเหอะพี่บาสเขาก็เป็นแบบนี้แหละไม่เคยคิดว่าตัวเองผิด\"



\"อือฉันรู้ แต่ที่ทำให้แป็กต่อหน้าลิตเติ้ลอ่ะดิ่ทำให้ฉันโมโห\"

ฉันพูดอย่างเบื่อหน่ายพลางตักแดรี่ควีนเข้าปาก นายนะนายขออย่าให้เจอกันอีกเลย อูย..ปวดหัวชิบ





...ไม่รู้ทำไมเวลาจะไปร่างกายไม่มีเรี่ยวแรง..บอกเลิกทีไรสุดท้ายก็เป็นฉันเองที่เสียใจ..ปากดีเหลือเกินนะเรา../ติ๊ด





มือถือของฉันดังขึ้นโดยมีเบอร์โชว์ว่า\'หม่ามี๊\' o_oฉันรีบรับโทรศัพท์แล้วมองดูปฏิทินของร้านKFC ..วันที่ 01/06/2005 เย้!! ฉันจะได้เงินเดือนๆนี้แล้ว^^

\"หวัดดีค่า หม่ามี๊\"



\"ดีจ้า เมลอลลูกแม่\"

ฉันทักทายแม่อย่างดีใจเพราะนานๆทีแม่ถึงจะโทรมาหาฉัน โดยที่ไม่ได้ล่วงรู้ถึงชะตากรรมตัวเองเลย



\"มี๊มีไรป่าวคะ\"



\"คืองี้ลูก แม่ยุ่งมากไม่มีเวลาโอนเงินไปให้ลูกเลยอ่ะ แต่ค่าขนมอยู่ตรงพี่เลมอนนะลูก ค่าคอนโดคงต้องรอไปก่อนนะลูก พี่เลมอนเขาขอไปถอยรถใหม่ เดือนนี้คงต้องติดค่าคอนโดพี่ต๊กตาไปก่อนนะ\"



\"o_oแต่แม่คะ ติดค่าคอนโดพี่ตุ๊ตานี่ฆ่าหนูชัดๆเลยนะคะ\"

ฉันทำหน้าสยอง พี่ตุ๊ตาเป็นเจ้าของคอนโดที่น่ากลัวมาก ถึงจะจิตใจดีแต่ถ้าใครจ่ายค่าคอนโดไม่ตามกำหนดละก็..น่าดู



\"หรอจ๊ะ เขาคงไม่ทำลูกตายหรอก อย่างมากก็แค่พิการ\"



\"-_- ง่า แม่อ่ะ\"



\"ล้อเล่นน่ะลูก แม่เพิ่งโทรไปหาพี่ตุ๊กตามา ตอนแรกก็ไม่ยอมหรอก บอกว่ามีคนรอเช่าต่อ แม่คุยกับคนที่จะเช่าต่อแล้ว เขาokให้ลูกอยู่ด้วย\"



\"หรอคะ แม่จะให้หนูอยู่กับคนอื่นหรอคะ ไม่เอาอ่ะ-_-\"



\"น่านะ..เมลอน ดูจากน้ำเสียงแล้ว นิสัยน่าจะดี พูดเพราะเชียว บอกว่ายินดีต้อนรับลูกด้วยนะ\"



\"แม่อ่ะ-_-\"



\"นะจ๊ะ ลูกรัก\"



\"ม่าย><\"



\"นี่!! จะอะไรนักหนา เดี๋ยวแม่ก็ให้เก็บของไปอยู่กับพี่เลมอนซะหรอก เรื่องมากจริง-*-\"

แม่ฉันเปลี่ยนโหมดไปแล้ว



\"ก็ได้ค่ะ\"



\"ดีมากจ้ะ ลูกรัก\"



\"ค่าจ้างค่ะแม่\"



\"อะไรกัน\"



\"ค่าจ้างที่แม่ให้หนูอยู่กับคนอื่น ตามศรัทธานะคะไม่ต่ำกว่าร้อยไม่น้อยกว่าพัน\"



\"ลูกคนนี้\"



\"ไม่งั้น..\"



\"ก้อได้จ้ะ แม่เพิ่มให้3000\"



\"แค่3พัน../จะเอามั้ย-*-\"



\"เอาค่ะ^^\"



\"งั้นแค่นี้นะลูกแม่ กู๊ดไนท์\"



\"กู๊ดไนท์ค่ะ บาย\"



/ติ๊ด



ฉันมองหน้าปลาทูกับฮันนี่ที่จ้องฉันอย่างงงๆ //ปลาทู+ฮันนี่:เมื่อกี้มันยังทำหน้าสยองอยู่เลย กลับมายิ้มได้ไงฟระ (ไมอ่ะ ไม่เคยเห็นคนน่ารักหรอยะ^^)



\"เออนี่\"



\"หือ\"



\"ฉันกลับคอนโดก่อนนะ แม่บอกว่าจะมีคนมาอยู่ด้วย\"



\"หรอ หญิงหรือชายอ่ะ\"



\"หญิงสิ แม่พูดประมาณว่าฉันต้องอยู่ในโอวาทคนนั้นเลย\"



\"แหงดิ่ ก็ตอนนี้แกอาศัยเขาอยู่ไม่ใช่หรอ\"



\"แกรู้ได้ไง\"



\"แหงดิ่ ก็ฉันแอบฟังแกคุยโทรศัพท์\"

เวง --\"



\"เออๆ\"



\"^^\"



\"ฉันไปแล้ว ฝากกินไก้ด้วยนะ บาย\"



\"บาย../บายจ้า\"



แล้วฉันก็รีบวิ่งออกจากร้านไป รู้สึกตื่นเต้นไงไม่รู้สิที่จะได้มีเพื่อนร่วมห้องสักที จะว่าห้องก็ไม่เชิงนะ คอนโดฉันมีสองห้องนอน ฉันมีอยู่คอนโดพี่ตุ๊กตา4ปี่แล้ว ไม่เคยมีปีไหนเลยที่มีรูมเมท(ยกเว้นตอนม.1 ที่พี่เลมอนมาอยู่ด้วย) เธอคนนั้นจะเป็นใครกันนะ จะอยู่ม.เดียวกับฉันรึป่าว แต่คงไม่หรอก เพราะแม่บอกให้อยู่ในโอวาทของเธอ คงจะแก่แน่เลย คิดแล้วชักสนุก ด้วยความอยากรู้ฉันค่อยๆเร่งฝีเท้าขึ้นเรื่อยๆจนในที่สุดก็ออกวิ่งไปยัง \'ตุ๊กตาคอนโดมิเนียม\' ที่ฉันอาศัยอยู่



\"พี่ตุ๊กตาคะ\"



\"ขา..\"



\"แม่หนูโทรมา../เรียบร้อยแล้วค่ะ\"



\"จริงหรอคะ หนูนึกว่าแม่พูดเล่นซะอีก^^\"



\"พี่อยากให้หนูเมลอนออก เอ๊ย! อยู่ต่อน่ะจ้ะ เห็นว่าหนูเป็นเด็กดี แค่ครั้งเดียวไม่เป็นไรหรอก\"



\"ค่ะๆ^^หนูขอตัวไปดูหน้ารูมเมทของตัวเองก่อนนะคะ^^\"



\"ค่า\"



ฉันลาพี่ตุ๊กตาแล้วรีบวิ่งขึ้นบะนไดไปยังห้องที่ฉันอาศัยอยู่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น แฮ่กๆ แต่ถึงจะเหนื่อยฉันก็ยังวิ่งขึ้นต่อไป

ด้านล่าง..พี่ตุ๊กตามองตามเมลอนที่วิ่งขึ้นไปจนลับสายตาได้แต่ส่ายหน้า แล้วบ่นพึมพำเบาๆก่อนที่จะกดลิฟต์ไปยังชั้นที่เป็นห้องพักของตัวเอง...พี่กลัวว่าหนูเมลอนจะรับรูมเมทของตัวเองไม่ได้น่ะสิ



\"941\"



นี่ไงห้องพักของฉัน ข้างหน้ามีกล่องวางอยู่2-3ใบ ฉันค่อยๆเปิดประตูเข้าไปในห้องฉัน แล้วพบกับบุคคลที่ทำให้ฉันแทบกรี๊ด







\"นาย!!O_O\"







\"ยัยบ้า!!O_O\"



  







[ To be Continue... ]