Last Year Of Memory

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ Foreword

ปีนี้เป็นปีสุดท้ายที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน ความทรงจำดีดีมากมายที่เรามีร่วมกัน
สนามหญ้า.....โรงยิม.....ฮาร์ทคอร์ด.....โรงอาหาร...ที่เราเคยทำอะไรต่างๆมากมายร่วมกัน
ห้องสมุด...ที่พวกแกไม่ค่อยอยากจะเข้ากันซักเท่าไหร่

ห้องเรียนสี่เหลี่ยมเล็กๆธรรมดาๆห้องหนึ่ง ที่มีความทรงจำของพวกเรามากมายจนล้นปริ่ม

ทางเดิน...บันได...ที่เราจะไม่มีโอกาสได้ใช้มันทุกวันอีกแล้ว

โต๊ะ...เก้าอี้...ที่พวกเราขูดๆเขียนๆ เป็นรอยจารึกส่งต่อให้รุ่นน้องไว้ใช้ต่อ ^^

ต่อจากนี้ คงไม่มีแล้วสินะ วันเวลาดีดีที่สนุกสนาน คงไม่มีแล้วสินะ เพื่อนๆที่วิ่งเล่นตะโกนกันลั่นห้อง        

คงไม่มีแล้วสินะ ภาพคุณครูที่คอยตักเตือนนักเรียนด้วยความห่วงใย... คงไม่มีแล้วสินะ เพื่อนๆที่เข้าใจกันตลอดเวลา..........  คงไม่มีแล้วสินะ TT-TT

เมื่อเราต่างก้อโตขึ้น ต่างคนต่างต้องเดินไปตามทางที่ฝัน ต่างคนต่างต้องแยกจากกัน เฮ้อออ ถึงเวลาแล้วสินะ  ที่เราจะต้องจากกันจริงๆ เมื่อวันเวลาดีดีเหล่านี้ไม่สามารถหวนกลับมาได้อีก แล้วเราจะทำยังไงดี

เพื่อนๆที่เรารัก เพื่อนๆที่ช่วยเหลือกันเสมอ เพื่อนๆที่คอยห่วงใยกัน เพื่อนรัก  เราจะทำยังไงดีถ้าต้องจากกัน เรื่องแบบนี้ ทำใจลำบากนะ ก็เรารักเทอมากนี่นา T-T เหมือนที่ใครบางคนเคยบอกเลย ว่าเพื่อนคือส่วนหนึ่งของชีวิต แล้วมันก็จิงซะด้วยสิ ก้อเราน่ะ ให้เทอเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเราเรียบร้อยแล้วนี่นา ^^
ถึงแม้เราจะห่างกัน ถึงแม้เราจะต้องจากกันไกล แต่ขอให้เทอรู้ไว้นะ ว่าเราอะ
"รักเทอเสมอ"  และความรู้สึกนี้จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง.............................