คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ คืนเข้าหอ
นิยายเรื่องนี้เป็นแนวเกาะขอบเตียงเอาใจช่วยพระนางนะคร้าาาาา
****************
เฝ้ารักองค์หญิง
บทนำ
กลิ่นสุรามงคลหอมอบอวลดั่งจะมอมเมาใจบ่าวสาวที่แนบชิดกันอยู่บนเตียง เทียนแดงจุดสว่างในห้องตกแต่งสมกับเป็นคืนเข้าหอ ผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวสีแดงสดร่วงหล่นอยู่บนเตียง ตัดกับผ้าไหมสีขาวที่คาดเป็นแนวขวางอยู่บนที่นอน ผ้าห่มสีชาดปักลายนกยวนยางเคียงคู่ ทว่าสิ่งอื่นในสายตาแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นซีไป๋กลับพร่าเลือน มีเพียงสะคราญโฉมตรงหน้าที่เขาเฝ้าแนบจุมพิต นางในคืนนี้คือยอดหญิงงามที่หาได้ยากยิ่ง เขาใช้ชีวิตผาดโผนนำศึกออกรบไปทั่วทุกทิศ เคยยลโฉมยอดพธูของแคว้นต่างๆ มามากมายนัก หากยังไม่เคยพบสตรีใดที่ตรึงดวงใจให้ลุ่มหลงงมงายได้เท่านาง
ริมฝีปากที่แนบประทับช่างหอมหวาน
เสียงอู้อี้เล็กๆ ที่ดังลอดออกมาก็น่าฟังนัก
ปลุกปั่นกระตุ้นเร้าให้เขายิ่งเกี่ยวกระหวัดปลายลิ้นเข้าพัวพันกับนาง แลกเปลี่ยนจุมพิตที่เร่าร้อนและขลาดเขินให้เป็นหนึ่งเดียวกัน
องค์หญิงแสนซนที่โผงผางวางตัวราวกับเป็นอันธพาลใหญ่
ยามนี้กลับสั่นสะท้านดั่งลูกนกตัวน้อยอยู่ในอ้อมกอดของเขา เอวของนางอ้อนแอ้นอรชรไปด้วยส่วนเว้าโค้งที่น่าสัมผัส
สีแดงของชุดเจ้าสาวยิ่งขับผิวนางให้ขาวนวลราวกับไข่ปอก
เขาลากมือข้างหนึ่งที่เมื่อครู่โอบนางไว้อย่างปลอบประโลม
เลื่อนไล้ผ่านอาภรณ์เต็มยศบนกายนาง
แล้วหยุดยังทรวงอิ่มที่เคยคะเนถึงความอวบอิ่มยามที่แบกนางขึ้นหลัง
หากที่สัมผัสได้นั้นกลับเกินกว่าที่คาดคิดไว้มากนัก
“อื๊อ...”
เซียงจื่อเบิกตากว้างอย่างแตกตื่น เขา...เจ้าหมอนี่กล้าจับหน้าอกนาง เว่ยฉางอวี้เจ้าคนบังอาจมันน่าตัดมือทิ้งนัก
แต่นางจะยอมให้เสียแผนตอนนี้ไม่ได้
เว่ยฉางอวี้รู้สึกได้ถึงแรงสะดุ้งของร่างน้อยในอ้อมแขน
นางยังบริสุทธิ์ผุดผ่องประหนึ่งชาวสวรรค์ที่ไม่แปดเปื้อนฝุ่นแดงห่างไกลจากโลกียวิสัย
จึงไม่แปลกที่นางจะตื่นกลัวกับคืนแรกของการเข้าหอ
เขาคิดด้วยความกระหยิ่มใจพลางบดจูบบนริมฝีปากอิ่มให้ยิ่งลึกล้ำ
คลึงเคล้าเนินอิ่มที่หยุ่นนุ่มล้นมืออย่างหลงใหล
ทว่านางกลับเบี่ยงหน้าหนีให้จุมพิตของเขาฝังลงบนแก้มนวลระเรื่อแทน
“แม่ทัพเว่ยวันนี้เราแต่งงานกันแล้ว
ข้าถือเป็นภรรยาของท่าน ถ้าอย่างไรให้ข้าช่วยท่านถอดชุดเจ้าบ่าวออกก่อนดีหรือไม่” นางแสร้งถามด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน
หากเขาไม่ถอดเสื้อออกนางมิต้องเปลืองตัวไปมากกว่านี้หรือ
“ตกลงเจ้าช่วยถอดเสื้อผ้าให้ข้าก่อน
จากนั้นข้าค่อยปลดเปลื้องชุดเจ้าสาวให้แก่เจ้า” เขาตอบนางอย่างเอาใจ
ยามนี้ไม่ว่านางต้องการสิ่งใดเขาล้วนแต่ยินดีทำตามความปรารถนาทั้งสิ้น
ในใจท่วมท้นไปด้วยความอิ่มเอม อารมณ์อันอ่อนหวานเช่นนี้เขามีให้กับนางเป็นคนแรก
ในใจต้องการเพียงได้เฝ้ารักเฝ้าทะนุถนอมนางเช่นนี้เรื่อยไป
เซียงจื่อปั้นยิ้มเอียงอาย
ข่มกลั้นความรู้สึกราวกับกินปลาแล้วเจอก้างชิ้นใหญ่ติดคออยู่
ได้แต่เร่งรีบลงมือทำงานปล่อยให้อีกฝ่ายโน้มหน้าเข้าหาแล้วจูบนางจนทั่วใบหน้า
ชุดเจ้าบ่าวนี้ทั้งหนาและหนักซ้ำด้านในยังมีเสื้อสีขาวอยู่อีกชั้นหนึ่ง และไม่รู้ว่าใครเป็นคนช่วยแต่งกายให้เขา
เงื่อนปมที่ผูกไว้จึงได้แก้ยากนัก อีกทั้งนางยังต้องคอยหลบคนที่โดนปีศาจราคะเข้าสิง
คำเล่าลือที่ว่าเขาไม่สนใจใยดีสตรีเป็นเรื่องโกหกทั้งเพ
หากเป็นความจริงเขาจะมือไม้เป็นปลาหมึกเช่นนี้หรือ คิดมาถึงตรงนี้เขาก็เชยคางนางขึ้นจูบอีกแล้ว
“อื๊อ...อื๊อ...”
รสสัมผัสล้ำลึกทำเอานางสั่นสะท้านอย่างห้ามตนเองไม่อยู่ ตาบ้านี่จะอยู่เฉยๆ
บ้างไม่ได้เลยหรือไงนะ ต่อให้ร่างกายนี้เป็นของเซียงจื่อไม่ใช่ของนาง หากนางก็คือผู้รับรู้ทุกอย่าง
หัวใจจึงเต้นถี่แรงจนแทบจะกระโจนออกมานอกอก “ท่าน...ท่านแม่ทัพช้าก่อน
เซียงจื่อคลายปมชุดของท่านไม่ได้ เช่นนี้จะถอดชุดออกได้อย่างไร”
“อ้อ
นี่เป็นเงื่อนที่ทหารใช้ผูกกัน ข้าจะสอนวิธีคลายปมให้เจ้าเอง”
เว่ยฉางอวี้มองนางอย่างยิ่งเอ็นดูรักใคร่ ตอนที่ฮ่องเต้ประทานสมรสให้แต่งกับเขา
นางยังต่อต้านแข็งกร้าวดุดันยิ่งกว่าม้าพยศ
ยามนี้กลับนุ่มนิ่มว่าง่ายราวกับแมวน้อยแสนเชื่องตัวหนึ่ง ทำเอาเขาแทบไม่อยากเชื่อว่านางจะเชื่อฟังถึงเพียงนี้
หากดวงตาเว้าวอนก็สะกดใจเขาให้อ่อนระทวย สวนทางกับเพลิงเสน่หาที่ปะทุขึ้นอย่างร้อนแรง
จึงรีบจับมือนางมาสอนวิธีคลายปมอย่างไม่รอช้า
ชุดเจ้าบ่าวที่ถูกปลดเปลื้องออกทีละชิ้นราวกับสายชนวนที่ไหม้ลามจวนระเบิด
นางเร่งมือขึ้นอีกไม่ใยดีว่าอีกฝ่ายตั้งใจจะถอดชุดเจ้าสาวให้นางเช่นกัน
ครั้นแหวกเสื้อตัวขาวด้านในออกได้สำเร็จ นางก็คลำมือไปที่กล้ามอกบึกบึนของเขา
นี่คือเหตุผลว่าทำไมจึงต้องถอดเสื้อของเขาออกก่อน
โอกาสมีเพียงครั้งเดียวเท่านั้นหากพลาดเขาจะรู้ทันแผนของนางทันที
ช่วงนาทีนั้นหัวใจเต้นแรง ทั่วร่างเย็นเฉียบ ทั้งหวาดหวั่นและคาดหวัง
จากนั้นจึงส่งแรงทั้งหมดไปที่ปลายนิ้ว แล้วจี้ไปยังจุดที่เล็งเอาไว้
ปึ้ก...ปึ้ก...
“องค์หญิงท่านจี้จุดข้าด้วยเหตุใดกัน”
เว่ยฉางอวี้มองเจ้าสาวอย่างเคลือบแคลง หากยังพยายามมองนางในแง่ดี เดิมทีนางก็ไม่ค่อยเหมือนสตรีทั่วไปอยู่แล้ว
หรือคืนนี้นางจะชอบความตื่นเต้นคิดจะทำหน้าที่แทนเขา
“เฮอะ
ข้าทำเช่นนี้ทำไม ท่านยังกล้าถามอีกหรือ” เซียงจื่อเค้นเสียงระบายโทสะ
คราวนี้จะเป็นทีของนางบ้าง “ท่านคิดว่าข้าจะยอมแต่งงานกับบุรุษที่หมายหัวข้าเอาไว้หรือ
ข้าแค่ปากรวดก้อนเล็กโดนหมวกบนศีรษะท่านครั้งเดียว
ท่านถึงขั้นขู่อาฆาตจะชำระแค้นข้าในคืนเข้าหอ หากข้าตกอยู่ในมือท่านก็ตามสบายเถิด
แต่เวลานี้ท่านต่างหากที่ตกอยู่ในมือข้า แม่ทัพเว่ยท่านเตรียมใจรับชะตากรรมของตนเองเอาไว้แล้วใช่หรือไม่”
แม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นซีไป๋ถูกผลักให้หงายหลังล้มลงบนเตียง
ดวงตาที่ยังขยับได้มองเจ้าสาวของตนอย่างตะลึงลาน ไม่คิดว่านางจะถอดคราบลูกแมวน้อยแล้วเปลี่ยนเป็นแม่เสือดุ
ในใจเริ่มหวนคิดว่าเขาเคยขู่ชำระแค้นนางเช่นนั้นตั้งแต่เมื่อไรกัน
แล้วก็นึกได้ว่านั่นคือวันแรกที่เขากับนางได้พบกันในอุทยานหลวงเมื่อหนึ่งเดือนที่แล้ว...
ความคิดเห็น