ไว้ซักวันหนึ่ง...แล้วเราจะกลับมาพบกัน

 “ แล้วเราจะได้เจอกันอีกไหม..พิมพ์ ? ”

น้ำเสียงสั่นเครือที่ดูเหมือนจะร้องไห้ แต่ใบหน้าอันเรียบนิ่งของ "โรม" กับนันย์ตาสีน้ำขาวที่พยายามจะไม่ให้น้ำตาไหลนั้นกลบความรู้สึกได้อย่างแนบเนียน จนสาวเจ้าเจ้าอายุไล่เลี่ยกันที่อยู่ตรงหน้าไม่ทันสังเกตเลยแม้แต่น้อย

            “ ไม่รู้สิ ”

สาวผิวพรรณสีขาวสดใสดังเมฆปุกปุยชื่อ "พิมพ์" ตรงหน้าก้มหน้าลงเล็กน้อย ก่อนเงยหน้าแล้วตอบออกมาอย่างง่าย ๆ สั้น ๆ 

“ แต่เราว่าก็อาจได้เจอกันแหละหน่า~นะ ฮิฮิ ”

เมื่อพูดเสร็จสาวเจ้าตรงหน้าก็ยิ้มและหัวร่อเล็กน้อยอย่างมีความสุข ส่วนหนุ่มผิวคล้ำแดงเจ้าของคำถามนั้นก็ยิ้มตามเล็กน้อย แม้จะเป็นการยิ้มแบบฝืนนิดหน่อย แต่มันก็ดีกว่าให้ผู้หญิงอันเป็นที่รักของตนต้องมาคิดหนักกับความต้องการภายในจิตใต้สำนึกเขาใช่มั้ยล่ะ

“ แก….เรามีอะไรจะบอก มันเป็นสิ่งที่เราควรบอกตั้งนานแล้วล่ะ ”

น้ำเสียงอันสั่นเครือของหนุ่มสูงกว่าสาวสิบเซนติเมตรกล่าวกับสาววัยรุ่นตรงหน้าออกมา พร้อมยื่นมือสองข้างเข้าจับที่หัวไหล่เบา ๆ เขานั้นไม่อยากให้สาวตรงหน้าต้องลาจากเขาไปเลย..แต่เขาก็คงทำอะไรไม่ได้

“ หึมมม ~ แกมีอะไรจะบอกอ่าา หวังว่ามันเป็นเรื่องสำคัญนะ แต่ถ้าไม่สำคัญเราจะต่อยแกด้วยล่ะ ”

หญิงสาวพูดออกมาอย่างติดตลก พร้อมเอามือทั้งสองหยิกแก้มทั้งสองข้างของชายหนุ่ม ในตอนนี้ทั้งสองอยู่ใกล้กันและต่างสบตาให้กันและกัน น้ำเสียอันสั่นเครือของชายหนุ่มเตรียมพูด พร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาที่เริ่มไหลลงมาเป็นสายน้ำ ก่อนจะพูดว่า

“ แก..เราอ่ะ...เรา..ชอบแก..นะ ชอบมาก ๆ ด้วย ชอบมานานมากนะ...แต่ไม่มีโอกาสได้บอกซักที... ”

------------------------------------------------------------

“ โรม ” (อิศรนนท์ วงศ์สามัญ) เป็นหนุ่มวัยรุ่นวัย 16 ที่พึ่งย้ายจากต่างจังหวัดมาเพื่อเรียนในตัวเมือง เขาเป็นคนที่เก่งและฉลาดในระดับหนึ่ง แต่เป็นคนที่ไร้ความรู้สึกทางความรักและเพศ จึงค่อนข้างไปทางเนิร์ด แต่ภายใต้ใบหน้าอันเรียบนิ่งก็แฝงด้วยความกวนบาทาอยู่ไม่ใช่น้อย ๆ

โรมนั้นได้เจอกับเพื่อนใหม่ สังคมใหม่ สิ่งแวดล้อมใหม่ แต่สิ่งที่จะทำให้เขานั้นไม่มีวันลืมเลยแม้แต่น้อยและจะจำไปตลอดกาล ก็คงเป็นเพื่อนสาวที่เขานั้นอาจไม่รู้ตัวเองว่าเขาไม่ได้คิดกับเพื่อนสาวคนนั้นแค่เพื่อน เพื่อนสาวคนนั้นชื่อ “ พิมพ์ ” (พิมพ์ชนก ชนวิลัยเชียร) สาวขี้เล่นผิวขาวผ่องใสอายุ 16 ซึ่งเป็นเด็กโรงเรียนนี้ตั้งแต่มัธยมศึกษาตอนต้น

ทั้งสองเดิมทีก็เป็นเพื่อนร่วมห้องกัน แต่ภายใต้ของความเป็นเพื่อนนั้น ด้วยความที่ทั้งสองนั้นต่างมีอะไรบางอย่างที่ดึงดูดกันและกันตลอด ทั้งสองต่างก็มีความรู้สึกลึก ๆ ที่ทั้งสองนั้นมิอาจปฏิเสธแต่ก็มิอาจบอกแก่กันได้ ความรู้สึกของทั้งสองนั้นจะเป็นเช่นไรงั้นหรือ ? ก็คงต้องติดตามชมต่อไปอ่ะนะ

____________________________________

นี่ก็เป็นผลงานการเขียนครั้งแรกของผมนะครับ ก็นิยายเรื่องที่แต่งขึ้น ยอมรับเลยว่าอ้างอิงบางส่วนจากเรื่องจริงของผู้เขียน ซึ่งก็คือผมเองง แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมดน้าา ดังนั้นถ้าอยากรู้เป็นยังไงล่ะก็ ก็ ก็ ก็ต้องรอติดตามกันนะครับ ขอบคุณคร้าบ