ombre gens Tamil/เงาคนทมิฬ

มีคนเคยกล่าวถึงความงดงามของปารีสแต่นั้นก็เป็นเพียงแค่ส่วนนึงของคำบอกเล่าและข้า...

โจเซฟ โรเส็จ จะมาเล่าถึงยุคนึงจนจบลงและเรื่องราวของข้าและผองเพื่อน

ณ พระราชวังแวร์ซาย

เรื่องราวมันเกิดขึ้นตั้งแต่ข้านั้นยังเป็นเด็กข้ากับท่านพ่อมาที่แวร์ซายเพื่ออะไรบ้างอย่างท่านพ่อบอกให้ข้ารออยู่ที่ห้องโถงขนาดใหญ่ท่านฝากอะไรบางอย่างมาให้ข้ามันคือจี้สร้อยคอที่มีรูปของครอบครัวที่ยิ้มแย้ม



หลังที่ท่านพ่อให้จี้สร้อยคอนี้กับข้าท่านก็เดินจากไปข้าเริ่มเบื่อกับการนั้งรออยู่เฉยๆ
จนมีเด็กสาวคนนึงได้เดินทักข้าด้วยท่าทางที่เป็นมิตรนางมีดวงตาสีฟ้าใสผมสีทองเป็นประกาย
ชื่อของนางคือ แมรี่ แอน เลอร์ม็องเต...

นางออกปากชวนข้าออกไปเล่นข้างนอกโดยไม่ถามข้าแม้แต่คำเดียวนางจับมือและพาข้าวิ่งออกไปข้างนอกทันทีข้างนอกนั้นก็คือสวนของพระราชวังที่นั้นสวยมากอย่างที่คนเขาร่ำลือกันจริงๆด้วย
"ยินดีต้อนรับสู่สวนของพระราชวังแวร์ซาย"
เด็กสาวผู้นั้นต้อนรับอย่างดูเป็นมิตร

"ข้าอยากรู้ชื่อของเจ้าเจ้าชื่ออะไรหรอ"//แมรี่

ข้าตอบด้วยความลนลาน

"ข้าชื่อ...เออ..โจเซฟ โรเส็จ"//โจเซฟ

"แล้วเจ้าชื่ออะไร..."//โจเซฟ

นางตอบกลับแล้วยิ้มอย่างพอใจ
"เป็นสหายจำเป็นต้องรู้ชื่อกันด้วยหรือ จูเรียสเคยกล่าวไว้ ละทิ้งชื่อนั้นได้มั้ย เพราะมันไม่ใช่อวัยวะ"//แมรี่
"งั้นข้าจะไม่ถามชื่อเจ้าอีก"//โจเซฟ
เหมือนนางกำลังกล่าวอะไรบ้างอย่างกับข้าแต่ไม่ทันไรเสียงของสาวใช้ก็ดังขึ้น
"กรี๊ด!!!!!!ช่วยด้วยมีคนตายอยู่ตรงนี้!!!"
คนที่อยู่ข้างนอกต่างกลูกันเข้าไปร่วมถึงข้าด้วยข้ารีบวิ่งเข้าไปดูไม่ใช่ใครที่ไหนท่านพ่อไม่มีใครรู้ว่าใครเป็นคนฆ่าท่านพ่อตั้งแต่วันนั้นข้าถูกรับเลี้ยงในฐานะคนรับใช้และผู้ติดตามรวมถึงเด็กสาวคนนั้นก็หายตัวไปด้วย