ข้อมูลทั่วไปของร้าน

ลำดับตอนที่ #8 : Profile :: Kira Ashura [Female / Age : 18]

ชื่อ นามสกุล – ขอทั้งแบบญี่ปุ่น และแฟนตาซี หากใครมีแฟนตาซีชื่อเดียว หรือมีชื่อที่สามารถใช้ได้ทั้งสองแนว ญี่ปุ่นไม่ต้องก็ได้ อ้า เขียนเป็นภาษาอังกฤษประกอบด้วยก็ได้นะคะ

-คิระ อาชูร่า

-ดาร์ค เฮล ไอน์เบิร์น

ลักษณะ (ละเอียดๆ ไปเลยยย) – บวกเสื้อผ้าแนวที่ชอบใส่ด้วยนะ

-ผมสีดำยาวถึงสะโพกตามปกติมักจะรวบเป็นหางม้า(รวบต่ำ)ไว้เสมอ(ผมหน้าม้า) มีดวงตาสีแดงเหมือนเลือดและมักจะฉายความสงบนิ่งอยู่เสมอ มีรอยสักผีเสื้อสีดำอยู่เหนือบริเวณหน้าอกด้านซ้ายซึ่งเป็นสิ่งที่(อดีต)คนรักสลักไว้ให้เป็นความทรงจำให้หวนนึกถึงค่ำคืนที่แสนหวาน(ซึ่งปัจจุบันรอยสักมันย้ำเตือนถึงอดีตที่แสนขมขื่น) มักสวมเสื้อผ้าด้วยสีดำทั้งหมดและเป็นแบบกิโมโนเสียสวยใหญ่(ใส่ร้องเท้าเกี๊ยะ) แต่เพื่อความสะดวกในการทำงานจึงสวมใส่เสื้อผ้าที่เคลื่อนไหวได้สะดวก(ร้องเท้าบู๊ตหนังสีดำ) และถ้าต้องติดตามมาสเตอร์ออกไปนอกศาสนะจักรก็มักจะหาผ้าคลุมมาสวมทับจนมิดชิดและใส่หน้ากากปิดบังใบหน้าเสมอ ส่วนชุดนอนจะใส่กิโมโนสีขาวนอน ที่ต้นขาด้านขวามีรอยแผลเป็นลากยาวตั้งแต่ขาอ่อนลงมาสัก 15 เซนติเมตร

นิสัย – เรื่อยๆเปื่อยๆเหมือนสายลมที่ลอยไปลอยมา ดูเป็นคนที่ไม่มีอะไรและดูพึ่งพาไม่ได้(แค่ภายนอกที่คนอื่นมักตั้งข้อสังเกตกันเอาเอง) แต่ความจริงพึ่งพาได้มากหรือน้อยแค่ไหนต้องลองทำความรู้จักตัวตนที่แท้จริงดู พูดน้อยจนนับคำได้บางทีก็ไม่พูดเลยด้วยซ้ำ ชอบเป็นฝ่ายรับฟังความคิดเห็นมากกว่าที่จะเสนอไอเดียเสียเอง เป็นคนที่แสดงความรู้สึกออกมาทางสายตาเป็นหลัก เกลียด โกรธ ดูได้จากสายคาที่มองมาอย่างขวางๆ เวลามีความสุขก็ยิ้มออกมาอย่างไม่ปิดบัง แต่เวลามีความทุกข์ชอบเก็บความทุกข์นั้นไว้กับตัว นอกจากจะรู้สึกอัดอั้นจนอยากที่จะระบายให้ใครสักคนฟัง(ต้องเป็นคนที่รู้สึกไว้วางใจมากๆเท่านั้น) เวลาออกอาการหวงใครจะทำอย่างไม่โจ่งแจ้ง ได้แต่หวงอย่างเงียบๆเจ็บช้ำในใจ(ในกรณีคนที่หวงทำท่าสนิทกับใครมากจนเกินเหตุ)และจะเป็นฝ่ายถอยห่างออกมาเอง เป็นคนที่ไม่ชอบพูดจาอ้อมค้อมเท่าไหร่ อยากรู้เรื่องอะไรจะเกริ่นประโยคเพียงเล็กน้อยเพื่อเข้าเรื่องก่อนโพล่งถามไปตรงๆเลย(เฉพาะตอนที่ความอยากรู้มันเข้าครอบงำ) มีอาการทางจิตเมื่อเห็นเลือดมักจะยิ้มเย็นหรือไม่ก็หัวเราะออกมาอย่างไม่มีสาเหตุดวงตาจะส่องประกายระริกแวววาวเหมือนได้ของเล่นที่ถูกใจ ยิ่งได้เชือดเหยื่อในอารมณ์โหมดนี้ล่ะก็ จะกลายเป็นความโรคจิตชนิดที่เบรกไม่อยู่ทันที เป็นพวกโกรธคนยากสุดๆเหมือนไม่มีต่อมโมโหเลย แต่ถ้าลองได้โกรธแล้วคนๆนั้นไม่ได้อยู่อย่างสงบสุขแน่(ความโกรธมีหลายระดับสำหรับเธอคนนี้)

-หงุดหงิด ทำสีหน้าไม่พอใจแต่ก็ยังพูดสุภาพอยู่

-อารมณ์เสีย หน้าค่อนข้างบึ้งและจะเริ่มเงียบลงเรื่อยๆ

-โมโหหน่อยๆ หน้าบึ้ง พูดด้วยน้ำเสียงสะบัดหรือไม่ก็ประชดไปเลย

-โมโหมาก หน้าบึ้งตึงสุดขีด ดวงตาแสดงออกอย่างชัดเจน และจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ใส่อารมณ์มากๆ(หรือไม่ก็ด่า กัดให้มันเจ็บถึงทรวงไปข้าง)

-โมโหมากที่สุด สีหน้าเรียบสนิท ไม่พูดอะไรและจะเมินคนที่ทำให้เธอโมโหราวกับคนๆนั้นไม่มีตัวตนอยู่ในโลกนี้

-สติแตก(น็อตหลุด) ไล่ฆ่าคนโดยไม่สนว่าใครเป็นใครขอให้ได้เชือดเป็นพอ(ซึ่งยากมากที่จะสติแตกได้)

ถ้าอยากให้หายโมโหนั้นก็แค่ขอโทษหรือไม่ก็มีเหตุผลที่ดีพออธิบายให้ฟัง(หายไม่หายเจ้าตัวพิจารณาเอง) พูดสุภาพตลอดเวลาเพราะถือว่าเป็นการให้เกียรติกับทุกคน เวลาที่ร้องไห้มักจะไม่มีเสียงสะอื้นให้ได้ยินร้องไห้อย่างเงียบๆหรือไม่ก็ร้องไห้ในใจ รักใครแล้วจะทุ่มเทให้กับคนๆนั้นอย่างถึงที่สุดและต้องการให้เขาทุ่มเทความรักกลับมาให้เธอด้วย แต่ถึงจะไม่ได้รับความรักตอบกลับมาก็จะไม่เลิกรัก(ก็มันรักไปจนหมดใจแล้วนี่) เป็นคนใจดีในบางครั้งและใจอ่อน แต่บางครั้งก็เด็ดขาดพอที่จะทำงานใหญ่ให้สำเร็จความลังเลหรือความใจอ่อนต้องตัดมันทิ้งไปให้ได้ พูดอะไรเป็นเรื่องเป็นราวถึงแม้จะเบี่ยงประเด็นออกไปนอกเรื่องก็สามารถลากกลับมาเข้าเรื่องเดิมได้ โดยปกติจะเป็นคนเงียบๆแต่ถ้าเป็นหัวข้อสนทนาที่เธอชอบจะคุยแบบไม่หยุดเลยล่ะ เวลาแต่งคอสวิญญาณหรือผีจะอินมาก จนคิดว่าตัวเองเป็นตัวละครที่คอส และด้วยอารมณ์นี้จะไล่เชือดคนอย่างสนุกสนานจนกว่าจะมีคนมาเรียกสติกลับคืน

นิยามคำสั้นๆ ที่แสดงถึงนิสัยของคุณ – ความมืดที่ซุกซ่อนในความว่างเปล่า

มีวิธีการเรียกชื่อคนอื่นยังไง(สนิทและไม่สนิทระบุมาทีละคนเลย) –

-เซ (มาสเตอร์)

-คิเค็น (น้องชาย/คิเค็น)

-อากิระ (พี่สาว/พี่อากิ)

-คิตสึเนะ (พี่คิตสึเนะ)

-เรย์ (เรย์)

-ลูเซียส (ลูซ)

-อายาเมะ (อายะ)

-ซีน (ซีนจัง)

-แวมไพร์ (คุณแวม)

-ยูกิ (ยูกิจัง)

ของรักของหวง(คนที่หวงด้วยนะ) – เส้นผม/น้องชาย(น้องสาว...)พี่สาว ช่วงเวลาแห่งความหลอนระทม(ใครขัดข้าจะเชือดมัน)

ของกินที่ชอบ - ของเผ็ดและของหวานทุกชนิด

ของกินที่เกลียด – ผัก(เกลียดแค่บางชนิดแต่กินได้เสียส่วนใหญ่) เนื้อวัว(ไม่เคยกินและก็ไม่หวังจะได้ลิ้มรส)

สิ่งที่ชอบ  – ความมืด ความเงียบสงบ เรื่องหลอนๆ สุสาน การอ่านหนังสือ ฝาแฝด เลือด

สิ่งที่เกลียด บวกกลัวด้วยก็ได้ รู้ไหม มีของที่กลัวจะทำให้เรามีอะไรเล่นกับตัวละครของคุณมากขึ้นเยอะเลย – สิ่งที่แหวกว่ายในน้ำ เจ้าสิ่งที่ทุกคนคิดว่ามันน่ารักแต่มันน่าขยะแขยงสำหรับชู การถูกหักหลัง คนที่มาพรากสิ่งที่รักมากไปจากอก เสียงอึกทึก เรื่องวุ่นวาย

ดอกไม้ที่ชอบ – ใส่เหตุผลก็ได้นะคะ ดอกกุหลาบสีแดงเลือด (ชอบสีแดงไงยิ่งแดงเหมือนเลือดยิ่งกระตุ้นความจิตที่ซ่อนอยู่) ดอกฮิกังบานะสีแดงและสีขาว (ชอบที่รูปร่างของดอกไม้และความหมายที่ตรงตัว)

ดอกไม้ที่เกลียด - ดอกดาวเรือง

ลักษณะและความสามารถของอาวุธ– จะมีเวทย์มนตร์หรือยังไงก็ได้ แต่อย่าอภินิหารมากจนไม่มีใครล้มคุณได้ (ไม่งั้นเราจะกำหนดให้มีจุดอ่อน ... ซึ่งถ้าไม่ยอมเติม เราจะเติมเอง เช่น กลัวแป้งขั้นรุนแรง ...) และเขียนหมายเหตุเล็กๆ ให้ด้วย ในกรณีที่เราจะแต่งเรื่องเกี่ยวกับโลกที่ไม่มีเวทมนตร์ อาวุธของคุณจะเป็นแบบไหน ... ขอให้ใกล้เคียงกับของเดิมด้วย   ที่สำคัญ อาวุธ หรือความสามารถในการต่อสู้ต้องมีเพียงอย่างเดียว หรืออย่างหลักอย่างเดียวเสริมด้วยส่วนประกอบเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น เพื่อให้ตัวละครแต่ละตัวมีความต่างกันอย่างเห็นได้ชัด เพราสิบเอ็ดคนที่ก็เยอะใช่เล่นนะเอ้อ ...

-ดาบยาวโค้งเหมือนจันทร์เสี้ยว(โค้งนิดหน่อยไม่มากนัก) ซึ่งจะยาวกว่าดาบปกติ 1 เมตร ดาบเล่มนี้ชื่อ ‘ราโอ’ เป็นดาบสีดำสนิทซึ่งทำจากหินดำแข็งมากมีความทนทานต่อธาตุต่างๆและพิษร้ายสูงอีกทั้งยังแวววาวเหมือนอัญมณีที่หายาก ส่วนใหญ่มักจะพกไปไหนมาไหนด้วยเสมอแม้กระทั่งเวลานอนก็จะเอาไว้ใกล้ๆตัว อาวุธอีกอย่างหนึ่งคือคำสาป เมื่อร่ายคำสาปลับในการต่อสู้(จนมุมจริงๆเท่านั้น) ผิวกายของเธอและกระแสเลือดภายในจะแปรสภาพเป็นพิษร้ายที่คร่าชีวิตได้ในทันทีเมื่อแตะโดนใครก็ตาม ซึ่งคำสาปนี้จะมีระยะเวลายาวนานเกือบ 2 ชั่วโมงและจะไม่หายไปจนกว่าจะหมดเวลา กลับกันหากชูตายในขณะที่ใช้คำสาปนี้ พิษร้ายจะแทรกซึมลงสู่พื้นดินและแผ่ขยายไปไกลราว 30 กม. ฆ่าทุกชีวิตให้ตายตกตามกัน

ท่าไม้ตายของดาบราโอ

-หากตวัดดาบอย่างรวดเร็วจนเกิดเงาตกค้างจะสามารถสร้างคาไมทาจิทำร้ายศัตรูได้ ซึ่งคาไมทาจิที่ถูกราโอสร้างจะทั้งลึกและยาวไม่สามารถรักษาแผลให้หายดีได้อีกทั้งเลือดจะค่อยๆไหลออกจากกายจนหมดไม่เหลือแม้แต่หยดสุดท้าย (วิธีรักษาคือใช้เลือดของชู ซึ่งหยดเลือดนั้นจะต้องสัมผัสราโอขณะใช้คาไมทาจิ)

-เป็นการตวัดดาบไขว้ติดกันจนเกิดเป็นรูปกากบาท จะเป็นการสร้างกระแสไฟให้ติดบนตัวราโอได้ ไฟสีดำสนิทที่หยิบยืมมาจากโลกันต์จะร้อนจนเผากัดกร่อนไม่เหลือแม้แต่เศษผงเถ้าธุลี แค่แตะโดนหรือสำผัสไอความร้อนของมันใกล้ๆก็จะถูกเผาโดยทันที (ไม่มีวิธีรักษานอกเสียจากจะร่ายเวทย์ขั้นสูงบริสุทธ์ครอบตัวไว้ก่อนจะโดนไฟนี่เผาเท่านั้นจึงจะไม่มีผลอะไร)

-หากราโอแตะผิวน้ำจะสามารถสร้างน้ำให้กลายเป็นน้ำแข็งได้ โดยการตวัดดาบเพียงครั้งเดียวแท่งน้ำแข็งจะพุ่งลงมาจากฝ้าเหมือนสายฝนที่โหมกระหน่ำลงมาไม่หยุด แท่งน้ำแข็งนี้ทั้งแหมคมและแข็งแล้วยังมีพิษชนิดพิเศษผสมอยู่ในนั้นด้วย หากศัตรูถูกแท่งน้ำแข็งเสียบแล้วยังไม่ตายพอน้ำแข็งละลายพิษจะซึมเข้าสู่กระแสเลือดทันที และอีกกรณีคือการผสมเลือดของตัวเองกับน้ำจะสามารถสร้างฝนกรดละลายศัตรูได้และผลจากการใช้ฝนกรดจะทำให้นอนสลบไป 1 วันเต็ม (อาจมีเพิ่มเติมในภายหลังเมื่อคิดออก)

ความสามารถพิเศษของตัวเอง – เอาเป็นประเภท ร้องเพลง เต้นรำ กินเหล้าได้โดยไม่เมา เดินด้วยมือ กินจุยิ่งกว่าอเลน เป็นต้น ไม่มีเป็นพิเศษ

หนังสือแนวที่ชอบ  - ระทึกขวัญ คำสาป โลกหลังความตาย รักเศร้าๆ(รักที่ต้องมีคนเสียสละ)

ส่วนสูง – มั่วได้เต็มที่ค่ะ แต่อย่าสูงกว่าหนุ่มๆ นะ!! ไม่ต้องบอกเป็นตัวเลขก็ได้ อาจจะบอกเป็นสูงกว่าใคร (และไม่โดนคนที่กล่าวถึงโวยเอา) เพื่อกะขนาดรูปร่างโดยรวมเท่านั้น 175 ซม.

น้ำหนัก – เหมือนข้างบน 57 กก.

อื่นๆ  -  เพิ่มเติมเต็มที่

คู่ของตัวเรา(ยกเว้นแวมจังกับโทชิคุง) อุจิวะ อิทาจิ/เอทาเซนท์ โอเจเวียส

ความสัมพันธ์ระหว่างคู่ และตัวเรา แต่คนแต่งพร้อมเสมอที่จะจับแต่งให้ ... หึหึ – อดีตคนรักและเป็นศัตรูคู่แค้นที่ยากแก่การให้อภัย (ลึกๆก็ยังรักอยู่ เข้าขั้นยิ่งรักมากยิ่งแค้นมาก)

กินเหล้าได้ไหม  – กินได้

อาการหลังกินล่ะ – จะเมาแอ๋ อาละวาด หลับ ร้องไห้ แล้วแต่เลย พอมึนเมาได้ที่จะหลับทันที